*deur in huis valt*
Zoals iedere puber heb ik wel eens ooit aanvaringen met mijn ouders... Heel normaal....
Maar toch denk ik dat het bij mij thuis erger is dan bij veel andere. Ik heb 1 broertje, die vreselijk voorgetrokken word. Allemaal leuk en aardig en geen probleem, maar zodra mn ouders mij links laten liggen, ten opzichte van mijn broertje dan gaat het me toch wel iets te ver...
En constante commentaar.
Oke... niemand is perfect, maar als ik thuis kom van werk, of vriendin, dan gaat het niet zoals op de normale manier van:"Hoi Koen", nee het gaat zo:"Koen, ga je kamer eens opruimen, Koen doe dit, Koen doe dat, Koen je haar zit verkeerd, Koen poets je tanden...enz.
Sorry hoor, maar als je niet eens iemand kan groeten, dan houd het voor mij op hoor.
Het volgende: Rapportentijd.. de rotste tijd van school voor menig puber.
Broertje komt thuis: 6 voor Nederlands. commentaar:"Goed zo Jaap".
Ik kom thuis: 8 voor Nederlands. commentaar:"Dat kan zeker beter".
Nadere info: Mijn broertje is wel dyslectisch.
(nu kun je wel zeggen van ja, hij is dyslectisch dus het is voor hem een goede prestatie... mee eens, maar dan hoeven ze de punten niet te vergelijken, en nog beweren dat die 6 goed is, en die 8 van mij beter kan.)
Nog een probleem.
Ik heb sinds bijna een jaar een relatie, met MOBO666. Zij woont in Gorinchem, en ik in Deurne. We hebben elkaar gewoon elk weekend mogen zien, en daar ben ik ook blij mee, maar in de vakantie... Dan mogen we elkaar niet zien wanneer we willen. En als ik een keertje vraag of ze tot zondag avond mag blijven bij ons, ondanks ik moet werken tot 3 uur... Dan zeggen ze, nee, we moeten weg, en blijven vervolgens de hele dag thuis.
Als dat nu op het begin was geweest, best, omdat het toch weer een nieuw persoon is in huis. Maar een klein jaar later...
Ik heb verder bijna nooit geen grote mond tegen mn ouders.... niet vaker dan 1 x per maand.
Hoe kan ik het hun meedelen dat ik er absoluut niet mee eens ben?
Bvd. Koen
ik ken echt je probleem altijd gezeik natijd je luister ik er helemaal niet meer na (probleem wat je dan krijgt dat als ze wat nuttigs zeggen dat je dat dan wel had moeten horen 
)
ach en voor de rest gewoon mee leren leven niet tedruk over maken 
succes hoor
quote:mee eens zijnde...het is misschien moeilijk, maar wel de beste manier...
Op maandag 29 december 2003 12:18 schreef CheyAnya het volgende:
ga eens met ze om de tafel zitten en vertel waar jij allemaal mee zit..en probeer zo met z'n allen een oplossing er voor te vinden..
succes hoor
iig succes!
Pulp Fiction
Ik zou zeggen, doe dat gewoon eens, laat s goed horen wat je van de gang van zaken vind.
Zoals het nu klinkt behandelen jouw ouders je idd gewoon onredelijk, zeker wat betreft je vriendin.
Echt waar, geef gewoon eens een ouderwetse grote BEK.
Waarschijnlijk schrikken ze en weten ze niet wat je moet doen, het kan best gebeuren dat je daarna bestraft wordt, maar je hebt het er in ieder geval wel uitgegooid..
Je zou er indien bovenstaande toch wat te riskant is, ook voor kunnen kiezen om eens rond de tafel te gaan zitten met je ouders en te vertellen wat je niet leuk vind en hoe erg je er mee zit.
Knappe ouder die daar niets mee doet..
succes
vaker een grote bek geven en gewoon je eigen gang gaan.
Als ze gaan miepen dat je een 8 voor Nederlands hebt en dat het niet goed is dan zeggie: "Alsof jij zulke hoge cijfers had"
Als je niet naar je vriendin mag pak je de fiets en fiets je naar de trein. Leg wel ff briefje neer met de tekst: "Ben naar MOBO666, eet niet thuis, ben er morgen weer, groeten".
Ze zulle er in het begin niet blij mee zijn, maar ze komen er op den duur wel achter dat je ouder bent geworden.
Misschien moet je eens flink je muil opentrekken tegen je ouders en ze laten weten wat je er van vind. Anders blijf je mama's kleine jochie en dan moet je de komende jaren zaterdags om 22:00 uur thuis zijn.
Maar zonder gekheid... kom een beetje voor jezelf op.. het mogen dan je ouders wel zijn.. maar je hebt ook een eigen leven.
Praat met ze.
Of leer er mee leven.
[Dit bericht is gewijzigd door zwaaibaai op 29-12-2003 12:24]
(dit is dan natuurlijk alleen jouw kant van het verhaal, maar ik ben toch redelijk overtuigd dat t jouw fout niet is)
quote:1x per maand
Op maandag 29 december 2003 12:13 schreef Borknagar het volgende:
Ik heb verder bijna nooit geen grote mond tegen mn ouders.... niet vaker dan 1 x per maand.
Dan zullen ze nooit merken dat je meer bent dan zij denken. Gewoon grote bakkus terug geven, dan leert je moeder iig wie er nou belangrijker is in huis
(Bij vaders is het vaak moeilijker)
Ik neem aan dat er in het verleden nooit iets heel ergs is gebeurd waardoor je ouders je minder mogen? (winkeldiefstal, ik noem maar iets)
En de manier waarop je ouders met je omgaan, is dat al lang zo of pas het laatste jaar?
Ik zou zeggen, ga zo langzaam aan maar eens een kamer zoeken.
quote:Ja joh... stuur em meteen naar RIAGG
Op maandag 29 december 2003 12:24 schreef Amos het volgende:
Damn he, lijkt neigt wel een beetje naar mentale mishandeling.
Zusje kon goed leren en was altijd het middelpunt. En nog.
Ik had er wel problemen mee en heb het er een keer uitgegooit en het gevolg was pak slaag, voor zoveelste keer.
Met resultaat dat ik toen ben weg gegaan thuis.
En tot op de dag van vandaag nog steeds geen contact. Je wilt wel maar als andere kant niet mee werkt.......
Hoop niet dat het voor jou zo afloopt want pretje is het niet.
Maar eindigt meestal wel zo. Ik zou het ze vertellen op het moment dat je flink kwaad bent. Dan komt het soms duidelijk over. Of als jre durft rustig gaan zitten en zegggen: ma, pa luister eens..........
Je moet het ze toch duidelijk maken want het is niet leuk. Ken dat gevoel.
Wens je heel veel sterkte en succes en koppie hoog houden!!!!!!
Er is maar een oplossing voor dit probleem: je ouders opvoeden. Leer hen dat je gewoon naar je vriendin toe gaat en dat doe je door gewoon te gaan. Zij hebben nog macht over je en zullen dat houden zolang je zelf geen macht gaat vergaren.
Out of my way, I'm coming through
quote:Hoe wil je het dan noemen?
Op maandag 29 december 2003 12:25 schreef DaCybrSrfr het volgende:[..]
Ja joh... stuur em meteen naar RIAGG
Het is geen normaal gedrag van ouder naar kind.
[Dit bericht is gewijzigd door Amos op 29-12-2003 12:35]
Wat je zou kunnen doen is praten met iemand. Heb ik ook gedaan vanwege mijn moeder, en op het laatst ging zij mee en viel alles reuze mee. Je leert daar dingen ook eens vanuit een andere hoek bekijken. Nu lijkt alles wat als zijnde negatief tegen jou uitgelegd kan worden ook echt negatief. Misschien zeiken ze ook wel tegen je broertje maar luister jij er allang niet meer naar omdat jij zoiets hebt van; oh ze hemelen hem vast weer op.
Je broertje kan ook heel erg tegen jou opkijken, zonder dat jij dat weet. Wat je vriendin betreft is het lastig, maar kun je niet meer bij haar terecht dan? Ik zou gewoon eens met de ouder gaan praten met wie je het beste overweg kan, en vragen hoe en wat m.b.t je vriendin. Mogen ze haar niet, zijn ze nou eenmaal zo opgevoed etc. Das al een goed begin en dan heb je iig iets duidelijk. Sterkte!
En vooral proberen om juist GEEN grote bek te hebben, want als er over en weer wordt geschreeuwd, dan kan er niet normaal geconverseerd worden. Beide partijen luisteren gewoon niet als er van beide kanten verbaal wordt gevochten, dan gaat de aandacht alleen zitten in het schreeuwen. Dan wordt iedereen alleen maar bozer en de verhoudingen slechter.
Maar een grote mond helpt echt niet, en daarbij... Ik krijg er niet eens de kans voor.
Ik had vorig weekend een nieuwe elektrische gitaar gekocht. Logisch dus dat je even wilt spelen. Omdat ie nieuw is moet het geluid natuurlijk wat harder dan normaal. Een beetje harder maar.
Ik sla 2 noten aan, en er wordt naar boven geroepen: "Koen, zet die versterker zachter..." Waarop ik antwoord:"Dan zet ik m wel uit". Antwoord daarop van mn moeder: "Nog 1x een grote bek een het is afgelopen, dan flikker je maar op". Terwijl ik dus zoals al eerder gezegt dat ik bijna nooit een grote mond heb.
Het was een paar jaar geleden al aan de hand, en toen heb ik er met hun over gepraat. Nou, ze gaven niet toe dat hun iets fout deden, maar wat ze zeiden was zo: "we zeggen wel goede dingen tegen je, maar je hoort ze niet"....
Ik heb ook nog nooit echt iets uitgevreten, en op school ook nooit echte problemen.
Dus waar het aan zal liggen.... Who knows???
Het is gewoon zo erg, dat ik mn ouders, en mn broertje afgelopen vrijdag dood heb gewenst.
[Dit bericht is gewijzigd door Borknagar op 29-12-2003 12:52]
Iedereen maakt dit mee thuis, ik nog steeds en ik ben 21. Mijn moeder is ook niet de makkelijkste om mee te leven (weet ze zelf ook) en we maken regelmatig leuke tafereeltjes mee waarin mijn moeder fout zit, dit niet volledig toegeeft en alles zo weet te draaien dat het mijn fout is en dat ik geen reden heb om kwaad te worden.
Dit gebeurt zo'n twee keer per week; 'vroeger' vanaf m'n 14e tot m'n 18e gebeurde dit elke dag wel een keertje.
Kleine dingetjes gewoon, zoals wanneer ik ergens iets heb neergelegd wat ik nodig heb en zij haalt het weg en legt het God weet waar neer 'omdat ze geen zooi in de woonkamer wil hebben slingeren', al had ik uitgelegd waarom het daar moest liggen.
Of de manier waarop ik mijn kamer schoonmaak, of de haren uit m'n borstel haal want dat doe ik zo'n 3 keer per week goed en die ene dag dat ik het niet heb gedaan gaat ze erover miepen en gelofot ze niet dat ik het anders wel doe.
Of de manier waarop ik m'n bed op MIJN manier opmaak, want dat doe ik ook niet goed al vind ik mijn manier fijner dan de hare.
Ik reageer er al niet eens meer op, maar het wordt gelukkig steeds minder.
|
|
