Ik heb een dag zitten denken en tobben wat of ik zou doen. Ik heb toch maar een bericht terug gestuurd. Met de vraag waarom ze weer contact met me opnam. dat wist ze niet te vertellen. Ik denk dat ik het wel weet. Ze is namelijk al 7,5 maand zwanger en ik heb een vermoeden dat ze een 'vader' en woonruimte zoekt voor zichzelf en de kleine. Het verwonderde haar wel dat ik wist dat ze zwanger was, maar tja.. als je nog wel gevoelens hebt voor iemand, dan onthou je wel eens dingen die je hoort/leest. Op het web wel te verstaan.
Ja, je leest het goed. Ik heb nog steeds gevoelens voor haar, en juist daarom weet ik me hier geen raad mee. Ze is niet zwanger van mij, maar van mijn "opvolger", die overigens ook alweer een paar maanden buiten beeld is geraakt bij haar.
Ik heb haar 8 maanden geleden uit zelfbescherming moeten verlaten, na een periode van 4 a 5 weken die vol heeft gezeten met verwarring, onbegrip, en jaloezie. Zowel van mijn kant uit, als van haar kant uit. We zijn een weekend weggeweest en daar heeft zij iemand ontmoet waar ik heel erg jaloers op reageerde, iets wat later deels terecht bleek te zijn.
2 weken later zou ze op vakantie gaan. Ik heb haar in de periode van het weekendje weg en de vakantie nagenoeg niet gezien. 3 weken weg, naar spanje. 3 weken zonder haar. Hoe zou ik het uit kunnen houden. Hoe zou zij het uit kunnen houden. We vroegen het ons beiden af. Voor mij zijn het 3 weken hel geweest. Voor haar niet.. We hebben in het begin wat ge'SMS't maar dat was na een week ook over. 2 weken stilte. Ik zat op een bericht van haar te wachten en zij op een bericht van mij. Ze heeft me, zoals ze zelf zegt, een kaartje gestuurd vanuit Spanje. Dat moet nu nog aankomen. De dag dat ze terug zou komen heeft ze geen contact met me opgenomen. Ik ben wel naar schiphol geweest om haar te verrassen, en om te kijken of een vermoeden van een eventueel vreemdgaan bevestigd kon worden. Op dat moment niet, maar later op de avond kreeg ik te horen dat ze bij haar zus zat. Ik heb alles wat ik in mijn handen had neergegooid, en ben direct daarheen gereden. En daar trof ik haar, je raadt het nooit, samen met die KUTGOZER van dat ene weekend 
Godverdomme.. wat een teringstreek.. 
Praten.. diezelfde avond nog. tot diep in de nacht. "we hebben elkaar verkeerd begrepen" kwamen we tot de conclusie. Kunnen we niet doorgaan op de voet waar we gebleven waren, we houden van elkaar, we kunnen dit overwinnen. Nee, volgens haar was er teveel gebeurd. "wat dan" wilde ik weten. Daar wilde ze het niet over hebben.
2 Dagen later kwam ik erachter. Viavia hoorde ik dat ze zich in Spanje prima 'vermaakt' had. In de weken daarna, heb ik mezelf tot het uiterste van m'n geduld gedreven om te redden wat er te redden viel. Ik hield van haar, en moest en zou haar terug hebben. Ze was de ware voor mij. Alles tevergeefs. Bij elke lijmpoging kreeg ik te horen dat ze tijd nodig had om na te denken. Ze zou voor een week naar Spanje gaan. "Voor een fotosessie" zei ze. Daarna zou ze het wel weten, maar ik wist wel wat er in Spanje zou gebeuren. Toch blijven proberen. Tot ikzelf op een goed moment op instorten stond. Die avond nog heb ik het bijltje er bij neergegooid. De grens was bereikt. Er viel niets meer te redden.
Viavia nog geprobeerd om erachter te komen, waarom ze nou niet verder wilde met mij. Ook tegen haar zus wist ze het niet te vertellen. Misschien wist ze het ook echt niet meer. Te veel gevoelens, te veel verwarring. Ook voor haar zou het teveel kunnen worden. Ook zij kan er bang van worden. Net als ik nu.
Ik heb weer slapeloze nachten van die griet. Hou ik nog steeds van haar ? Ik denk het wel. Maar mijn verstand zegt dat ik moet kappen.
Mijn maat heeft een gelijkend iets meegemaakt. Meisje leren kennen, relatie aanknopen, uit elkaar gaan, meisje zwanger raken van "iemand anders", maatje en meisje nu weer bij elkaar.. woning gekocht, samenwonend, samen zorgen voor het (nu nog ongeboren) kind. Het kan goed gaan. Het kan ook goed fout gaan.
Wat moet ik doen als mijn ex vraagt "Wil je het weer met mij proberen" Zal ze dat niet doen met de bedoeling om mij voor een karretje te spannen, zodat ze onderdak heeft voor zichzelf en haar ongeboren kind ?
Het is allemaal zo verwarrend. Ik weet het niet meer. Wat ik wel weet, is dat ze me nu alweer uit m'n slaap weet te houden. En waarom ? Ik weet zelf ook nog niet wat ze nou uiteindelijk wil. Ik kan alleen maar speculeren.
Ik ga maar weer proberen de slaap te vatten. Ik moet om 6 uur weer werken..
Veel sterkte.
Maar het kan net zo goed dat ze jou inderdaad voor een karretje spant omdat ze weet dat jij nog gevoelens voor haar hebt.
Ik denk dat ik het niet zou doen (alhoewel dat als ik verliefd was misschien wel anders was). Het lijkt me ook een beetje vreemd om samen een kind te hebben wat niet van jou is. Dat blijft je volgens mij toch altijd een beetje achtervolgen.
quote:Thanks..
Op maandag 25 juni 2001 01:37 schreef Dr_Crouton het volgende:
Oh god, ik hoop niet dat mijn ex me morgen opeens gaat SMS'en...Veel sterkte.
quote:Tja. Ik kon me er ook aardig vanaf zetten, tot afgelopen donderdag, de dag dat zij het smsje stuurde.
Op maandag 25 juni 2001 01:39 schreef ToBe het volgende:
als ik jou was, ben ik niet, weet ik, maar als... dan zou ik zeggen dumpen die hap... ik zou het no way me laten gebeuren dat ik nu voor andermans kind moet gaan zorgen, omdat zij zonodig vreemd moest gaan...
Als je van iemand houdt, dan is het niet makkelijk die te vergeten.
quote:Wish you all the wisdom you need!
Op maandag 25 juni 2001 01:51 schreef glasbak het volgende:
Tja. Ik kon me er ook aardig vanaf zetten, tot afgelopen donderdag, de dag dat zij het smsje stuurde.
Als je van iemand houdt, dan is het niet makkelijk die te vergeten.
quote:Thanks.. en ook bedankt voor je advies..
Op maandag 25 juni 2001 01:53 schreef ToBe het volgende:[..]
Wish you all the wisdom you need!
quote:Je weet niet of je haar nog kunt vertrouwen en dat lijkt me een slechte basis voor een eventuele nieuwe relatie. Maar mijn eigen ervaring is dat de liefde het in dit soort situaties toch vaak wint van het verstand.
Op maandag 25 juni 2001 01:34 schreef glasbak het volgende:
Ik heb weer slapeloze nachten van die griet. Hou ik nog steeds van haar ? Ik denk het wel. Maar mijn verstand zegt dat ik moet kappen.
Sterkte. 
quote:tja.. En dat is nou juist iets dat ik uit moet zien te zoeken. Wat wil zij, en wat zijn haar achterliggende gedachten daarvan.
Op maandag 25 juni 2001 01:50 schreef Bigs het volgende:
Ik zou goed nadenken waar je aan begint voor je haar 'terugneemt'. Want van de ene kant zoekt ze natuurlijk woonruimte en verzorging voor haar kind, maar misschien wil ze gewoon een echt gezinnetje en wil ze dat met iemand waarvan ze houd (jou dus) en met wie ze weet dat het goed gaat.
Maar het kan net zo goed dat ze jou inderdaad voor een karretje spant omdat ze weet dat jij nog gevoelens voor haar hebt.
quote:Het blijft je inderdaad achtervolgen, (ooit van adoptie gehoord ?) maar ik zal de eerste niet zijn die het doet en ook zeker de laatste niet. Als het zover zou komen, dan denk ik wel dat het als een kind van mezelf zou beschouwen.
Ik denk dat ik het niet zou doen (alhoewel dat als ik verliefd was misschien wel anders was). Het lijkt me ook een beetje vreemd om samen een kind te hebben wat niet van jou is. Dat blijft je volgens mij toch altijd een beetje achtervolgen.
Misschien voelt ze inderdaad weer van alles en nog wat voor je. Maar waardoor komt dat? De omstandigheden zijn er naar om een veilige plaats te zoeken. Een kind in wording en een (korte) relatie die voorbij is. In zo'n geval ga je houden van denk ik verwarren met allerlei andere redenen om terug te vallen op een eerdere liefde. Het geeft toch zekerheid.
Dus misschien zoekt ze niet eens bewust naar een gezinnetje voor haar en haar kind, en kun je haar dat ook niet echt verwijten, maar tegen die tijd dat alles weer een beetje op rolletjes loopt begint de ellende voor jou weer opnieuw.
Denk nog eens heel goed na of je haar wel terug wilt zoals ze is. Of je niet binnen de kortste keren tegen hetzelfde aanloopt. Voor mij zijn het veronderstellingen maar jij kent haar. Je houdt van haar zeg je maar misschien kun je je energie beter gebruiken om je daar overheen te zetten (hoe moeilijk dat ook zal zijn) dan je energie te verspillen aan een onmogelijke relatie.
Succes in ieder geval.
Een kind moet je natuurlijk niet onderschatten, je hebt het waarschijnlijk een jaar of 20 bij je in huis wonen en denk aan de financiele maar ook emotionele verplichtingen ervan.
Hoe moet het zijn om elke ochtend het kind te zien dat jij als van jezelf beschouwt maar waarvan je weet dat het niet echt jou kind is.
Dus mijn advies is: Denk in dit geval vooral aan jezelf!!
Ze heeft gelogen tegen je.
Ze heeft je bedrogen...
quote:
"we hebben elkaar verkeerd begrepen"
En nu wilt ze je terug..
Zal je haar ooit kunnen vertrouwen?
Is ze jouw vertrouwen wel waard?
Wilt ze je terug omdat ze van je houdt of omdat ze het nu moeilijk heeft?
Over 1 jaar hoe zal het dan zijn samen?
En over 2,3 of 4 jaar? Ligt ze dan weer te rollenbollen met een ander?
Iedere keer als je naar dat kind kijkt zal je worden herinnerd aan haar bedrog. Kan jij jezelf hierover heen zetten?
Sorry dat ik wat negatief klink. 
Ik zou haar niet terugnemen maar ik ben dan ook nooit in jouw situatie geweest.
Ik wens je veel sterkte.
Misschien houdt ze toch nog van je misschien is het eigenbelang.............
Wat ze gedaan heeft kan niet door de beugel maar liefde aan de andere kant.............
veel sterkte ermee
Als ze geen huis heeft kan ze naar een opvangtehuis of via diverse andere instansies hulp krijgen.
Remember, we wonen in Nederland!
Veel sterkte met het probleem in jezelf!
quote:Zelfde poster zelfde probleem ?
Op maandag 25 juni 2001 08:05 schreef SunChaser het volgende:
Deja Vu all over again. Had ene rat ook niet een dergelijke topictitel met dito inhoud?
Andere poster zelfde probleem ?
Fakt is, het probleem is er(nog steeds).
Glasbak ik wens je alle sterkte die je nodig hebt, en als tip : ga voor de liefde (en niet voor het praktische..) Tenminste dat is mijn visie...
Doeg.
Niet dat het altijd zo zal gaan maar toch..
Als ik jou was zou ik hier nog even heel erg goed over nadenken, je hebt met veel moeite geprobeerd om haar uit je hoofd te zetten en verder te gaan met je leven. Dat vreet ook heel wat van jezelf en is heel erg lastig, believe me, i know. Ik zou er ook niet aan moeten denken dat ik zo'n SMS zou krijgen, dan gaat waarschijnlijk mijn phone het raam uit, maar dat is mijn situatie daar gaat het nu even niet om.
Hoe lang hadden jullie al wat met elkaar voordat jullie uit elkaar gingen? Zoals ik het nu lees komt het hele verhaal mij over dat ze toe was aan een nieuwe relatie, er toen ook eentje gevonden had, ze heeft toen jou de bons gegeven en niets meer van zich laten horen. Nu is krijgt ze dus een kind en zoekt ze een vast steunpunt in haar leven en het enige daar denkt ze dan bij aan jou. Aan de ene kant kun je je heel vereerd voelen dat ze haar kind met jou wil groot brengen, maar dan nog.
Het lijkt mij best wel lastig om elke dag er aan herinnerd te worden dat het kind niet van jou is. En als het ouder wordt en jou papa e.d. gaat noemen dat is dan ook hard, het kind weet niet beter op dat moment maar jij wel. Ooit zul je het kind dat dan moeten vertellen en wie weet wat de reactie dan kan zijn.
Een kind nemen is een moeilijke keuze, je gaat dan voor een nieuw mensje zorgen dat brengt een hoop zorgen en plezier met zich mee, zo'n keuze maak je meestal met z'n tweeen en niet in je eentje. Het kan zijn dat een van jullie beide er niet klaar voor is, maar ja, niets aan te doen dan, het kind komt. Als je besluit het te doen dan kies je er ook voor en is er geen weg meer terug.
Op dit moment is het gewoon haar probleem en niet het jouwe, oke jullie hebben dan wel vroeger iets gehad en natuurlijk kunnen gevoelens gelijk terug komen, maar laat geen misbruik van jezelf maken. Denk er eerst heel goed overna en laat niet je gevoelens de keuzes maken in dit geval.
Misschien klinken sommige dingen nogal simpel en denk je van ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan, dat is misschien ook wel zo, maar wie weet wat er in haar hoofd omgaat nu. Jij komt nu echt op de eerste plaats, niet zij en haar ongeboren kind. Dat was haar keus niet de jouwe, laat je niet ongewillig opzadelen met haar problemen. Maak zelf de keuze.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt, en waarschijnlijk klopt het op sommige punten niet, maar dat komt omdat ik een buitenstaander ben enzo. Heel veel sterkte!
quote:Ik zit over jouw antwoord na te denken.
Op maandag 25 juni 2001 08:44 schreef SpikeAlike het volgende:
Glasbak ik weet waar je het over hebt.. ik kreeg na aan jaar ook een bericht van mijn ex, nadat ik haar toen nadrukkelijk gevraagd had om mij met rust te laten (omdat het al moeilijke genoeg was.) Ik had zoveel moeite om haar te vergeten, laat staan als ik nog contact met haar zou hebben, dan zou ik her helemaal aan onderdoor zijn gegaan.. het is nu bij twee jaar geleden (en ik geloof dat ik nog steeds van haar hou),(op een heel ander nivo dan.) Als ze mij nu een sms zou sturen met neem je me terug ? jah verwarrend is dat.. kweetniet wat ik zou doen.. maar jaar geleden mailde ze me dus en ik heb een mail teruggestuurd dat ik geen contact meer wou (omdat het te moeilijk was..) Ik vind deze omstandigheden zooooooooo moelijk...Glasbak ik wens je alle sterkte die je nodig hebt, en als tip : ga voor de liefde (en niet voor het praktische..) Tenminste dat is mijn visie...
Doeg.
Zelf weet je het nog niet zeker wat je zou doen als ze je nu zou SMS-en.
En je geeft hem wel de tip voor de liefde te kiezen.
Bedoel je hier, zijn liefde voor zichzelf of voor zijn ex?
Deze vrouw is zwanger moet je niet vergeten, een kind opvoeden tot het een jaar of 20 - 25 is , dat is niet niks. Hij kan toch in de buurt blijven als een steun voor haar, maar in zijn huis en terug in zijn leven is wel een héél groot iets.
Wat iedereen hier vergeet is volgens mij dat er in dat SMSje niks stond over liefde, terugnemen enz.
quote:Is het niet wat voorbarig om hier meteen al conclusies aan te verbinden? Misschien is zij er eindelijk achter gekomen (door wat ze meegemaakt heeft, en doordat zij nu iets of iemand mist???) dat ze je toen slecht behandeld heeft.
Op maandag 25 juni 2001 01:34 schreef glasbak het volgende:
Na ruim 8 maanden van stilzwijgen heeft m'n ex-vriendin me weer eens een smsje gestuurd. Ze wilde weten hoe het met me ging, en of ik haar nog wel wilde zien.
Of misschien heeft ze de boel willen laten rusten om het jou niet moeilijk te maken, en probeert ze nu een nieuwe vriendschap op te bouwen. Je hebt tenslotte samen een hoop gedeeld en meegemaakt.
Als ik je een advies mag geven: Vraag jezelf af OF je wel contact met haar wilt, en ALS je dat wilt, ga dan eens gewoon wat praten, rustig aan vooral. Door de tijd te nemen weet je snel genoeg wat haar intenties zijn.
De keuze is aan jou, wat je ook doet, zorg dat je erachter staat...
Sterkte/succes!
