Na een relatie van ruim 13 jaar, waarvan de laatste paar jaren getrouwd hebben m'n man en ik besloten dat het er voor ons niet meer in zit. De relatie was ernstig aan het doodbloeden en we merkten aan elkaar dat we meer en meer "open" gingen staan voor andere mensen. Om te voorkomen dat er op den duur "misstappen" begaan zouden worden en om elkaar de kans te geven echt gelukkig te worden hebben we dus besloten een punt te zetten achter onze relatie. Ondanks dat we nog veel van elkaar houden en het af en toe best emotioneel is allemaal staan we beiden achter deze beslissing. De "afronding" van de scheiding verloopt tot nu toe ook redelijk soepel en alles gaat in goed overleg. Tot zover de voorgeschiedenis.
Zeer binnenkort komt dus het moment dat ik weer "alleen" ben. Een nieuw huis (dat nog gevonden moet worden), een nieuw leven. Maar hoe pak ik dat aan? Wat zijn de valkuilen? Wat kan ik verwachten? Ik ben niet echt heel bang voor het alleen zijn. Ben er van overtuigd dat het met mij allemaal wel goed zal komen op den duur. Maar zie ook wel in dat het af en toe knap eenzaam kan zijn. Heb een aantal goede vrienden (maar dit zijn wel allemaal "stelletjes). Ben niet iemand die wekelijks de kroeg induikt of helemaal alleen op stap zal gaan. Toch wil ik natuurlijk straks een leuk sociaal leven en niet altijd maar het "zielige" derde wiel aan de wagen zijn bij m'n vrienden (al zouden ze me ritueel slachten als ik het zo tegen ze zou zeggen, maar tis meer bij wijze van spreken natuurlijk).
Ik ben dus wel benieuwd naar jullie ervaringen, tips, suggesties, do's and don'ts enzovoort.
Heel veel succes in ieder geval!
Dat zou je kunnen doen door aan sport te gaan doen.
Ik weet niet hoeveel je al sport, maar dat is ook mijn bron van sociale contacten.
Ik ben namelijk ook geen kroegdier.
En uiteraard sterkte de komende tijd; het wordt eng maar ook spannend, kan ik je beloven. En je leert jezelf weer kennen, wat af en toe leuke verrassingen kan opleveren
Out of my way, I'm coming through
Ik denk dat je een verstandige beslissing gemaakt hebt. Echter zal je gevoel je nog een tijdje dwars gaan zitten. Vooral toen ik alleen was, twijfelde ik een tijdje sterk of ik hier wel goed aan gedaan had.
Ik heb me verzopen in de horeca, maar dat is alleen maar een vluchtpoging de waarheid te ontduiken: Bereidt je voor op een stevige confrontatie met jezelf. Ondanks alle steun uit je omgeving word je terug geworpen op jezelf.
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
Wordt eens lid van een sportvereniging of ga er eens lekker een weekje tussenuit.
Om na 13 jaar weer alleen zijn kan beangstigend werken, dat weet ik, maar het gaat er vooral om dat je je niet bang laat maken.
Probeer er eens de mogelijkheden van te zien, niet de obstakels.
Ik heb in die tijd gemerkt dat ik, ondanks dat ik niet zo'n kroegmens ben, toch vaker uit ging, ook alleen. Het maakte juist dat ik alleen op veel dingen afstapte. Ik ben weer gaan dansen in die tijd en deed zowiezo veel meer dingen die IK echt leuk vind. Het maakte een actiever mens van me.
Ik heb het als een bijzonder aangename tijd ervaren en ik heb me, op een enkele zaterdagavond na, nooit eenzaam gevoeld.
De enige tip die ik je kan geven, maar ik geloof niet dat dat nodig is bij jou, is dat positief zijn en blijven heel belangrijk is. Lekker uitkijken naar je iegen huis met je eigen spullen bijvoorbeeld. Ik vond dat geweldig! Alles van mij, met niemand rekening hoeven houden, zalig!
Je komt er wel, ben ik van overtuigd!
Veel geluk in ieder geval!
sailin'
quote:Nee (ik zou zeggen..."gelukkig niet"). Ben gelukkig op tijd tot de conclussie gekomen dat dat op dat moment, in deze relatie een slecht plan zou zijn. Ben zo blij dat ik dat op tijd inzag....
Op maandag 17 november 2003 11:13 schreef Fling het volgende:
Just curious... ongeveer een half jaar geleden was je bezig om zwanger te worden... is dat nog doorgegaan?
quote:Dit zijn we aan het voorbereiden, hebben zelf al veel op papier staan inmiddels zodat het straks makkelijk "officieel" gemaakt kan worden.
Op maandag 17 november 2003 11:12 schreef Drive-By-Shooters het volgende:
Hopelijk staat alles goed op papier als het gaat om materiële zaken, zodat daar geen gezeik over gaat komen...
quote:Dat zijn wel nare details, maar het kan je later een hele hoop gezeik besparen als je nu alles al goed en duidelijk afspreekt en laat vastleggen op papier!
Op maandag 17 november 2003 11:26 schreef Knuf het volgende:[..]
Dit zijn we aan het voorbereiden, hebben zelf al veel op papier staan inmiddels zodat het straks makkelijk "officieel" gemaakt kan worden.
quote:Ik probeer inderdaad de positieve kant voor ogen te houden. Sta er zelf een beetje van te kijken, dacht nl. tot voor kort dat ik niet zo "sterk" zou zijn. Verheug me inderdaad echt op m'n eigen huis/spulletjes en vooral het helemaal zelf bepalen van wat ik doe of niet doe. Heel af en toe sluimert er zo'n gevoel in me van "geven we het niet te snel op", maar dan hervind ik mezelf redelijk snel, ik weet dat ik jarenlang knetterhard gevochten heb voor deze relatie, zonder succes dus, maar toch... Soms moet je je "verlies" nemen denk ik, je kan niet eeuwig doorvechten, zeker niet in je eentje.
Op maandag 17 november 2003 11:17 schreef Belana het volgende:
Hoewel op het moment gelukkig getrouwd, ben ik ook een tijd alleen geweest en ik heb er nooit moeite mee gehad. Dat 3e wiel aan de wagen gevoel valt echt wel mee (geloof je vrienden nou maar gewoon) en alleen thuis zijn vond ik persoonlijk heerlijk.
Ik heb in die tijd gemerkt dat ik, ondanks dat ik niet zo'n kroegmens ben, toch vaker uit ging, ook alleen. Het maakte juist dat ik alleen op veel dingen afstapte. Ik ben weer gaan dansen in die tijd en deed zowiezo veel meer dingen die IK echt leuk vind. Het maakte een actiever mens van me.
Ik heb het als een bijzonder aangename tijd ervaren en ik heb me, op een enkele zaterdagavond na, nooit eenzaam gevoeld.
De enige tip die ik je kan geven, maar ik geloof niet dat dat nodig is bij jou, is dat positief zijn en blijven heel belangrijk is. Lekker uitkijken naar je iegen huis met je eigen spullen bijvoorbeeld. Ik vond dat geweldig! Alles van mij, met niemand rekening hoeven houden, zalig!
Je komt er wel, ben ik van overtuigd!
Veel geluk in ieder geval!
Een keer in de week een balletje slaan is ook leuk 
quote:Dank voor deze woorden! We waren inderdaad zelf al tot de conclussie gekomen dat we in principe nog jaren door zouden kunnen gaan met elkaar op deze manier, we waren niet ongelukkig namelijk. Alleen moet je meer willen in je leven....niet ongelukkig zijn is nog altijd iets anders dan gelukkig zijn. Maar toch is het ook wel "eng" om te kiezen voor een onzekere toekomst. Een toekomst die tot voor kort zo zeker leek... Maar blijven hangen in een relatie waarvan je geregeld het gevoel hebt dat deze het "net niet" is vind ik ook een zwaktebod in principe.
Op maandag 17 november 2003 11:33 schreef miss_dynastie het volgende:
Wat hebben jullie een ontzettende moedige beslissing genomen. Het is makkelijker om te blijven hangen in een relatie waarin je ontevreden bent, dan om de dappere en ingrijpende beslissing te nemen om elkaar en je leven samen te laten gaan.
Zou alleen willen dat we een paar jaar eerder deze stap hadden genomen. Voel me op de een of andere manier af en toe een beetje "oud". Of m'n beste jaren al voorbij zijn ofzo ;-(
quote:So true! Zag al allerlei strakke trainingsschema's voor me, vroeg naar bed, streng dieet enzo....
[b]Een keer in de week een balletje slaan is ook leuk
Maar zo kan het ook natuurlijk...
Out of my way, I'm coming through
Voor zover je dat nog niet gedaan hebt tenminste....
Ik denk dat je jezelf nog wel tegen gaat komen. Maar dat is niet per definitie vervelend. Wel moeilijk, maar uiteindelijk waarschijnlijk ook zeer verrijkend.
Je komt in ieder geval over als een sterk persoon en ik hoop dat je uiteindelijk, als alles achter de rug is, de rust is terug gekeerd en je gesettled bent in je nieuwe situatie dat zelf ook zult concluderen.
Good luck! 
quote:Ik lees al een tijdje mee in dat topic (zag natuurlijk al een tijdje "aankomen" dat het fout zou gaan lopen in m'n relatie). Staan zeker een aantal nuttige dingen in. Mezelf tegenkomen? Mmm, dat ben ik geloof ik een jaar/anderhalf jaar geleden al... Toen "al" ging ik me beseffen dat je zelf verantwoordelijk bent voor je eigen geluk. Ben toen een hele tijd met mezelf bezig geweest, een tijdje met iemand gepraat (een "pro" zeg maar). Heeft mezelf veel goed gedaan, alleen m'n relatie niet. Als je zelf steviger in je schoenen gaat staan ziet de wereld, ook die van je relatie, er ineens heel anders uit. Ben toen al langzaam begonnen met "afscheid" nemen denk ik...Maar het zou natuurlijk best kunnen dat er weer zo'n periode komt waarin ik mezelf nogmaals "tegenkom". Eerlijk gezegd hoop ik dat niet. Voordat ik zover ben gekomen als nu heb ik me jarenlang vreselijk unhappy gevoeld. Heb mezelf beloofd het nooit meer zover te laten komen....
Op maandag 17 november 2003 13:24 schreef Hihat het volgende:
Lees onderstaande topics eens (moet je wel flink wat tijd overhebben).Voor zover je dat nog niet gedaan hebt tenminste....
Ik denk dat je jezelf nog wel tegen gaat komen. Maar dat is niet per definitie vervelend. Wel moeilijk, maar uiteindelijk waarschijnlijk ook zeer verrijkend.
Je komt in ieder geval over als een sterk persoon en ik hoop dat je uiteindelijk, als alles achter de rug is, de rust is terug gekeerd en je gesettled bent in je nieuwe situatie dat zelf ook zult concluderen.
Good luck!
Grootste zorg van dit moment is m'n woonsituatie....in de plaats waar ik woon is bijna geen huurwoning te krijgen en kan en wil ook geen maandenlang bij vrienden/familie intrekken. Iedere woning die er vrij komt schrijven zich zo'n 200 personen voor in :-( *zucht*, nou ja niemand heeft ook gezegd dat het makkelijk zou worden...
Valt er bij jou in de buurt niet in de vrije sector te huren misschien? Of misschien kun je wat kleins kopen?
Maar misschien moet je je er eerst bij neerleggen dat je een tijdje bij vrienden/familie zult wonen. Heb ik ook een aantal maanden moeten doen en nee, het is niet ideaal, maar soms heb je geen keuze.
Je komt er echt wel, het heeft alleen tijd nodig.
sailin'
Nee het is niet ideaal, maar het kan prima, als je je er maar voor open stelt en elkaar vooral vaak met rust laat.
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
quote:Hoewel ik het je natuurlijk absoluut gun dat je geen dipjes en valkuilen tegenkomt, wil ik toch even tegen je zeggen dat je dit toch wel in je achterhoofd moet houden.
Op maandag 17 november 2003 15:12 schreef Knuf het volgende:[..]
Ik lees al een tijdje mee in dat topic (zag natuurlijk al een tijdje "aankomen" dat het fout zou gaan lopen in m'n relatie). Staan zeker een aantal nuttige dingen in. Mezelf tegenkomen? Mmm, dat ben ik geloof ik een jaar/anderhalf jaar geleden al... Toen "al" ging ik me beseffen dat je zelf verantwoordelijk bent voor je eigen geluk. Ben toen een hele tijd met mezelf bezig geweest, een tijdje met iemand gepraat (een "pro" zeg maar). Heeft mezelf veel goed gedaan, alleen m'n relatie niet. Als je zelf steviger in je schoenen gaat staan ziet de wereld, ook die van je relatie, er ineens heel anders uit. Ben toen al langzaam begonnen met "afscheid" nemen denk ik...Maar het zou natuurlijk best kunnen dat er weer zo'n periode komt waarin ik mezelf nogmaals "tegenkom". Eerlijk gezegd hoop ik dat niet. Voordat ik zover ben gekomen als nu heb ik me jarenlang vreselijk unhappy gevoeld. Heb mezelf beloofd het nooit meer zover te laten komen....
Grootste zorg van dit moment is m'n woonsituatie....in de plaats waar ik woon is bijna geen huurwoning te krijgen en kan en wil ook geen maandenlang bij vrienden/familie intrekken. Iedere woning die er vrij komt schrijven zich zo'n 200 personen voor in :-( *zucht*, nou ja niemand heeft ook gezegd dat het makkelijk zou worden...
Ik ben er ook eentje uit het Kunst topic.
De relatie met mijn ex-vriend is nu net 3 maanden over. In gezamelijk overleg en alles verloopt heel prettig. (Ook al beiden langer over nagedacht).
En toch krijg ik uit onverwachte hoek af en toe klappen.
Ik verheugde me ook enorm op het alleen wonen, mijn eigen plekje etc.
En toch zijn er dingen/moment waarop je ineens denkt....*slik*
Die gaan wel snel weer over, maar als ze komen dan zijn ze toch ook wel heel heftig.
Verder lijk jij er op dezelfde manier mee om te gaan als ik.
Het komt wel goed. Eerst mezelf lekker op de rit helpen en dan weer eens verder kijken. Succes!
(En mocht je denken dat jij de gouden tip hebt qua 'overleven', kom die dan wel even melden in het Kunst-topic, daar zijn we namelijk altijd nog op zoek naar tips ed.)
(En je zei dat je je oud voelde, maar hoe oud is oud? )
|
|
