Goeieavond meneer, ik zou hier ook graag werken. Heeft U een baantje voor mij hier?
quote:* LWaS draait zich om en ziet Icarusje voor zich.
Op zaterdag 23 februari 2002 21:13 schreef Icarusje het volgende:
* Icarusje loopt de tuinen binnen. Op zoek naar iemand die hier werkt om de boel te onderhouden. Hij komt bij een huis en een laboratorium, niemand te zien. Hij loopt door en treft in de stallen een jongeman.Goeieavond meneer, ik zou hier ook graag werken. Heeft U een baantje voor mij hier?
Werk voor je?
* LWaS bekijkt Icarusje van top tot teen.
Je bent wel klein hè?
Klein maar fijn zeg ik altijd.
* LWaS kijkt nog steeds naar Icarusje en denkt na
Nou, ok dan, je kan voorlopig aan de slag. Zolang het goed gaat, mag je blijven.
Je kan dan terecht bij mij voor gereedschap, aangezien ik de sleutel van de schuren heb.
* LWaS steekt zijn hand uit
gefeliciteerd, je hebt zojuist een baan gekregen 
Dan zal morgen dus mijn eerste werkdag worden. Wat kan ik gaan doen?
Het hoeft uiteraard niet allemaal in één dag
Als je je morgenochtend even bij mij meldt, dan geef ik je een overall en wat gereedschap.
's ochtends vroeg was LWaS al in de tuine bezig om weer bergen met werk te verzetten.
Icarusje had zich zoals afgesproken bij hem gemeld en LWaS zocht een overall voor hem
Dat was nog een hele klus omdat er in de maat van Icarusje weinig voorhanden was.
Met de overall aan en gewapend met schoffel is ICarusje aan het werk gegaan
Zo, dat was mn eerste dag, morgen weer een dag.
* Icarusje legt zn spullen in het schuurtje, trekt zn overall weer uit en gaat naar zijn boomhuis.
Duizenden kleine mieren die in een perfecte eenheid te werk gaan. Ze zijn op zoek naar de Axlotl-tanks die de gekke proffessor Lurky zich lang geleden onrechtmatig heeft toege-eigend.
Hun missie is simpel, vernietig wat eens van ons was, vernietig de technologie die eens van de Kerk van de Universele Waarheid was. Laat geen spoortje achter. Breek het af totdat het zo klein, zo kapot is zodat er niets of niemand meer is die het kan namaken of reparen.
De helse opdracht spookt door hun circuits heen, ze hebben geen enkele keus, ze zijn gemaakt om hun programering te gehoorzamen. Met een dodelijke efficientie gaan ze tewerk. Op de achtergrond van hun hoofdprogramma draait een stil nevenprogramma dat er op gericht is de kleine agressors zelfbehoud mee te geven. Ze geven zich niet op, en wanneer aangevallen zullen ze zich verdedigen.
Het zijn drie brutale ratten die het eerste slachtoffer zijn van de dodelijke zelfverdediging van de mieren. Binnen een mum van tijd blijft er niets meer van het ongedierte over. Ze worden aan stukken gescheurd en de stukken worden op hun beurt weer aan stukken gescheurd todat er niets meer over is dan een bloederige organische brei die niet meer te identificeren is.
Is it alive, or is it Phalanx?
--- Cameron Hodge ---
Met een dodelijke precisie zoeken ze naar een ingang.
Het zijn de axlotl-tanks die ze hebben gevonden. De onheilige machines die dood vlees tot leven kunnen wekken met behulp van uiterst geavanceerde regeneratie- en kloningstechnieken.
Het lage en dreigende gezoem dat de kleine monstertjes voortbrengen met hun bewegingen schrikt een verdwaalde eekhoorn af om het levende tapijt nader te onderzoeken, en weet daarmee waarschijnlijk zijn kleine nietszeggende eekhoornleventje te verlengen met een aantal weken.
Is it alive, or is it Phalanx?
--- Cameron Hodge ---
Owjee, wat nu?
* Icarusje pakt een potje isectricide uit het schuurtje, maar hoe hard hij het ook probeert, de mieren lijken er geen last van te hebben.
Dan de deur maar dicht in de hoop dat ze er niet uit gaan.
* Icarusje sluit de deur en legt een verg zand tegen de kier onderaan de deur.
Dat zou ze toch moeten stoppen.
* Icarusje gaat weer verder met zijn werk.
Als het niet erger wordt laat ik het maar zo, niet iedereen hoeft te weten dat ik bezig was in dat lab.
Ze zoeken, vinden, en gaan aan het werk zonder ook maar een seconde te verspillen. Het duurt niet lang of ze zijn geslaagd in hun missie en gaan verder met hun volgende opdracht.
Wat er overblijft is schroot en temidden van de hoop met losse verbrijzelde onderdelen ligt een stuiptrekkend wezentje niet groter dan een kippen-ei. Het is niet eens een wezen te noemen. Het is een klomp met allerlei soorten cellen samengehouden door een semi-permeabel vleesachtig gekleurd vlies.
Het blijft achter in de puinhoop die de mieren hebben achtergelaten. Ze geven niets om wat het is en wat er mee gaat gebeuren.
Ze keren terug naar waar ze vandaan kwamen, maar merken dat iets de weg naar buiten heeft geblokeerd. Zonder twijfel beginnen ze aan het werk, om het obstakel te verwijderen en om zo naar buiten te geraken.
Is it alive, or is it Phalanx?
--- Cameron Hodge ---
Huh? dat zal toch niet.....
* Icarusje legt zn schoffel neer en spoed zich naar het lab. Daaraangekomen ziet hij een grote chaos en daar midden in ligt iets te bewegen, het is roze en niet groter dan een kippe-ei.
* Icarusje pakt het op en merkt dat het een levend wezen is.
Onee, wat heb ik gedaan!
Had ik die reageerbuizen nou maar niet in de machine gezet!
* Icarusje loopt snel met het wezentje naar het Medisch Centrum Fok!eiland II
Ze stijgen met zijn honderden op, razendsnel achter elkaar zodat het lijkt alsof het gouden tapijt in talloze miniscule stukjes breekt en door de wind word meegenomen. De beestjes krioelen door het luchtruim en beginnen aan hun tocht terug naar de moederschoot, de Kerk van de Universele Waarheid. Ze hebben hun heilige missie er al weer op zitten, wat zal voor hen de volgende zijn?
Is it alive, or is it Phalanx?
--- Cameron Hodge ---
Van daaruit loopt LWaS richting het lab van Lurky, onderwijl genietend van de rustgevende stilte van de Tuinen
Die nieuwe jongen, Icarusje, heb ik al de hele dag niet meer gezien, ik zal eens kijken waar hij uithangt
* LWaS loopt over het pad verder richting het lab van Lurky, en ziet dat Icarusje daar in ieder grotendeels goed zijn werk heeft gedaan.
LWaS loopt tot aan de deur en pakt de sleutels uit zijn broekzak om naar binnen te gaan.
Op het moment dat hij de sleutel in het sleutelgat steekt hoort hij wat geluid van de zijkant van het lab komen
LWaS steekt de sleutels terug zin zijn broekzak en loopt de hoek om
Icarusje? Ben jij dat ?
* Geen geluid volgt en LWaS denkt dat het vast een vogel is geweest of iets dergelijks LWaS draait zich weer om en vervolgt zijn ronde door de Tuinen, totaal vergetend dat hij in het lab wilde gaan kijken
Eerst maar eens de paden aanvegen.
Tja, dit lijkt er niet op of het veel gaat opleveren.
Heb je misschien een idee of ergens anders een soort lab aanwezig is?
[Dit bericht is gewijzigd door Icarusje op 15-03-2002 20:45]
* *denkt*
Misschien hebben ze in het ziekenhuis ook een lab? Voor bloedanalyses enzo?
* Zo gezegd zo gedaan en het tweetal loopt naar Medisch Centrum Fok!eiland II
* Uitgeput komt de kleine Callista aangekronkelt in de Tuinen. Het gouden hechtdraad, waarmee Alexanderr haar weer in elkaar heeft gestikt nadat hij haar had gevilt om schoenen van te maken, is half afgesleten. Dat ze weer zomaar inelkaar zit bewijst eens te meer haar goddelijke buitenaardse afkomst. Toch is haar eilandwereldje beperkt. Ze kent alleen de parkeerplaats van het Casino van haar vader en de Tuinen van haar moeder. Helaas staat de afgebrande watermolen in de Tuinen waar ze maanden gekidnapt werd haar het beste bij. Om er zeker van te zijn dat de enge man weg is sluipt ze er door de bosjes heen. De molen is ingestort. Moe en stoffig van alle trauma's en ellende laat ze zich in de beek zakken en drijft een stuk stroomafwaards tot ze terecht komt in het oermeer.
Op Indianeneiland gaat ze aan land. De Indianenkinderen nemen haar liefdevol op in hun kinderclub die alleen bedoeld is voor zij die niets te maken willen hebben met de volwassen wereld.
Ze geven haar melk en eieren en leggen haar in de zon in een bedje van stro bekleed met zachte handgeweven lapjes.
Ze schokt en siddert in haar slaap van angstige dromen maar dan wordt ze even lief gewekte door lachende stemmen en zoete liedjes die proberen haar alle doorstane elende te laten vergeten.
Wees niet bang,* zegt de meest helderziende onder hun.
De eilanders hebben het beste voor met jou die hun genen in je draagt. En je hebt een heleboel goede geesten in de spirituele wereld die over je waken, en een goddelijke vader in de hemel ver voorbij de wolken. Hij hoort al je gedachten en vaart dagelijks langs in een stalen schip dat de Russische naam draag voor 'vrede'.
Sjmir
Ja in de Mir, wees blij dat je hier bent. Hier zijn elke dag verse eieren, frisse lucht, water en warme zon.
Sjpapasj sjcrasjiejesjt... sj sj
* Ze begint onbedaarlijk te snikken. Om haar te troosten verzinnen de kinderen heldenverhalen over Don Craziest. Dat maakt de kleine Callista weer even gelukkig.
Calli, luister: op een dag was Don Craziest onder zee en versloeg daar een gruwelijke zeedemoon...
* Callista kan hem, die ze als haar vader beschouwt en met wie ze de meeste tijd op aarde heeft doorgebracht in haar korte leventje levendig voor de geest halen bij zulke verhalen. Ze ruikt hem: geen zeelucht maar pure wiskey. Hoewel er op het Indianeneiland vanwege de minderjarigen geen druppel te vinden is van het gouden vocht.
Misschien luistert hij in de geest wel mee naar de avonturen die hij in werkelijkheid nog niet heeft beleeft.
|
|
