LWaS wat was dat, was dat die lichtflits weer?? Wat gebeurde er, hoe voelde het?? * Ondertussen is Equilan neergeknield bij Hermes, tilt zn oogleden op en tuurt in zn pupillen, pakt zn pols en meet zn hartslag, voelt aan zijn voorhoofd...
je praat wartaal gaat het wel goed met je?? Nee zeg maar niets, knik maar.. * Equilan maakt zich erg bezorgd, wat is die lichtflits toch, wat wil hij van hun??Dan herhaalt ze in gedachten wat LWaS zei.. het komt haar vaag bekend voor... hij praat achterstevoren!!
Hermes komt langzaam omhoog en wrijft in zn ogen.
Hermes??
* Equilan kijkt op naar LWaS, die naast hun staat en zachtjes dingen voor zich uit mompelt, vervolgens verward zn hoofd schudt en het nadrukkelijk nogmaals probeert te zeggen.
LWaS!! Komop, we gaan naar mijn toren, daar zal ik Hermes en jou even nakijken.
* LWaS houdt Hermes bij zn oksels vast, terwijl Equilan hem bij zn voeten pakt. Samen dragen ze Hermes zo een paar meter en dan laat Equilan zn voeten los. Zeg, ik heb eerlijk gezegd niet zo'n zin om Hermes het hele eiland over te dragen. Ik zorg wel voor alternatief vervoer
* De elfengodin maakt ingewikkelde gebaren met haar handen en dan is het groepje verdwenen.
Equilan laat het paarse flesje rondgaan en allemaal, ook Aurian, nemen ze een paar flinke slokken. De elfengodin heeft een onderonsje met Aurian, die vervolgens op een strategische plek gaat zitten waar ze de omgeving goed in de gaten kan houden en binnen twee tellen bij het lab kan zijn. Hermes, LWaS en Equilan begeven zich voorzichtig naar het lab...
Het aanzicht van het lab biedt in eerste instantie niets nieuws, de ravage is er nog steeds
Ik liep dus vanaf hier naar de tafel bij het raanm * wijst hermes richting het raam
Toen gebeurde het met die glinstering...
Dus laten we daar maar weer heen lopen.
Behoedzaam lopen ze gezamelijk naar het raam toe, Hermes voorop
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
::FOK!UITZENDBUREAU::
Zoekt u personeel?
U kunt bij ons gratis een vacature plaatsen!!
U vind ons op Fok!Uitzendbureau
Of neem conctact op met Starshine-Girl
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Langzaam aan nemen ze tesamen een vorm aan...
Lang is het onduidelijk wat het is..
LWaS, Equilan en hermes staan als versteend te kijken....
Dan plots, verschijnt er een gedaante van uit de glinsteringen....
Muhahaha klinkt er een bulderend gelach....
* dan maakt de gestalte zich uit de voeten
Moetne we achter mij...euh...de gestalte aan ?
Moeten we hier verder onderzoek doen ?
Het lijkt alsof de glinsteringen ervoor zorgden dat ik onstond zojuist..of in ieder geval dat ding wat op mijn lijkt
Oke we gaan een val zetten, hoe lijkt je dat?? Blijkbaar komt de glinstering hier vaker, dus dit lijkt me de beste plek. Ik kan over dit lab een spreuk uitspreken die ervoor zorgt dat alles wat enigzins magisch is wel kan binnenkomen, maar dit gebouw niet meer kan verlaten. We zetten een van mn draken op wacht zodat we het meteen te weten komen als de glinstering in de val gelopen is. Wij komen dan zo snel mogelijk hier naar toe en dan kijken we wel hoe het verder moet.
Wat vinden jullie??
die gaan we nu toch vangen?? De glinstering heeft toch jouw gedaante aangenomen??Kom, stap naar buiten, ik ga de betovering uitspreken. Hermes, ga je ook mee?? * Hermes staat in de hoek in een boek te bladeren. Verschrikt kijkt hij op. "Wat?? Ow ja euh.. ik kom".
Hij legt het boek weg en loopt naar buiten.
Oke, hou een beetje afstand....
* De elfengodin gaat goed staan, heft haar handen op en sluit haar ogen. Enkele ogenblikken lang zie je een ingespannen frons op haar voorhoofd. Dan trekt de frons weg en begint de godin te neurien. Haar handen beginnen te stralen, een prachtige roze en groene gloed komt te voorschijn... het lijkt alsof er lange draden gesponnen worden die langzaam door de lucht naar het lab zweven en het gebouwtje omwikkelen. Equilan schudt haar handen en haar hoofd en draait zich vervolgens om naar LWaS en Hermes.
Dan, met een ruk, trekt Equilan haar handen weg, de draden worden bruut verbroken. Een grauwe glans verschijnt terwijl de draden met een rommelend en grommend geluid zich volledig om het gebouw heenwikkelen tot er geen los uiteindje meer te zien is. Het gebouw gloeit nog eenmaal roze en groen op, voor de glans helemaal weg trekt en ook de draden met het blote oog niet meer te zien zijn.
Zo, dat was de betovering. Ik zal een van de draken hierheen halen. * Equilan fluit schel op haar vingers en binnen een minuut valt er een draak uit de lucht. Het is Shia, die vragend naar het drietal kijkt.
Shia, zie je het lab?? Ik heb er een betovering over uit gesproken, zie je?? * Shia kijkt naar het gebouw en ziet de draden duidelijk liggen. Het is haar duidelijk om wat voor soort betovering het hier gaat.
Draken zijn natuurlijk magische wezens en vooral het drietal van Equilan, die uiteraard buitengewoon bekend zijn met haar werk, zien en herkennen haar handwerk overal.
Perfect, zodra de glinstering in de val loopt, waarschuw me meteen.
* De draak knikt gehoorzaam en loopt naar een heg in de buurt. Daar gaat ze lekker in de schaduw liggen.
LWaS en Hermes, zullen wij dan maar gaan nu?? Ik wil in ieder geval naar het restaurant, ik heb ontzettend honger gekregen
Equilan kijkt ze even na en wandelt dan snel naar het restaurant.
Vergis je niet, het lijkt dan wel dat de draak ligt te slapen, maar als je goed kijkt zie je haar oren recht overeind staan; elk geluid wordt geregistreerd, geanalyseerd en opgeslagen. Maar tot nog toe zijn er geen verdachte waarnemingen gedaan en blijft Shia lekker liggen waar ze ligt. Ze stuurt Equilan een mentale boodschap dat alles oke is en er nog niets is gebeurt.
De uil is in ons hart en elk teken van leven is dus onnodig. De uil bouwt bruggen. De uil bouwt tunnels.
Het is het zand in je schoenen en de doperwt in je bed.
De uil fronst zijn geleerde wenkbrauwen en vlieft op om even later weer neertekomen. De wetten van de natuur gelden ook voor de uil. Want de uil heeft ze verzonnen
Daar is ze snel mee klaar, want afgezien van wat natuurlijke tuinbewoners heeft ze niets gezien. De godin verontschuldigd zich dat ze Shia niet heeft laten aflossen en dan vertrekken ze met zn drieen naar het restaurant.
* starshine-girl zegt WOW!!!!! wat is het hier mooi en rustgevend .. vooral de bruisende beek bij de watermolen is zooo mooi
* Polaris staat op, schopt haar creatie uitelkaar en sleterd verder door de tuinen.
Schrik niet, ik ben phidantius. Kroonprins van het mierenrijk en dit is mijn persoonlijk beschermheer Vaps. Wij hebben een probleem: Onze stad en ons kasteel worden aangevallen door vijandelijke insecten. We zijn niet sterk genoeg om ze te verslaan. Kan jij ons niet helpen?
Ik wil het wel proberen, maar dan moet ik wel weten waar ik kan helpen.
Als wij met je mee mogen liften zullen wij je erheen lijden. Het is in het bos hier vlakbij
Nee, een zwierig geklede vrouw vol ruches en strikken zit midden op het karretje. Is dit een praalwagen van een Indiaase prinses?
Nee, in haar armen houdt de vrouw een kind. Is het een zigeunermoeder in een opgekalefaterde rolstoel?
Nee, het is mevrouw professor Lurky, hoogleraar in het diergedrag grote mensapen, uitvindster van gentechmanipulaties, kosmonaute en eigenaresse van De Tuinen.
Zo Callista ga jij maar eens lekker rondkruipen. Denk erom: niet te ver weg!
Casjisjtja sjnietsj sjer swegj
* De kleine groene buitenaardse kruipt in de planten voor het lab. Haar oogjes glinsteren en haar tongetje voelt voorzichtig aan de kruiden. Verscholen onder een stuikje kijkt ze verbijstert naar de botanische wereld. Ze houdt zich stil. Er zijn te veel indrukken en zaken die ze niet begrijpt.
Geboren de kunstmatige omgeving van De Mir -- (Xrated 16+) en op aarde beland op een stortplaats vol autowrakken achter het Casino is de natuur haar onbekend.
Lurky kijkt ook haar ogen uit. Er hangt een vreemde sfeer rond het lab. Alsof er iets mis is gegaan binnen. Ze kan het niet verklaren maar het voelt alsof er is ingebroken al zit de deur nog gewoon op slot. Aangezien het lab brand-en braakvrij is zal ze moeten wachten tot LWaS met de sleutel komt. Hij zal wel bij de stallen zijn.
LWAS!!!!
* Er komt geen reactie. Ze pakt Callista op die zich met alle macht probeert te verzetten en haar staart om de stam van een bloesemboompje heeft geslagen. Na wat wurmen en trekken heeft ze het hevig schuimbekkende kindje los. De arme blijkt miertjes te hebben gegeten. Blijkbaar hebben de insecten in hun laatste hoop wat gif gespoten. Lurky veegt Callista schoon en geeft haar ter ontgiftiging wat moedermelk.
Met de kleine op de arm aan de borst wandelt ze door. Haar villa staat er leeg bij. Ze morrelt aan de deur maar ook deze is afgesloten. Gras groeit over de drempel.
Lurky gaat verder. Bij de stallen ziet ze dat het vee in aantal is gegroeid. Callista ontglipt haar en kronkelt er van blijdschap op af. Ze hapt in de speen van een koe en gaat eronder liggen lurken. Blijkbaar was Lurky's melk niet genoeg om het mierenzuur te verdoven.
De stallen worden zichtbaar goed onderhouden. LWaS kan niet ver zijn meent Lurky. Misschien is hij even op de koffie in het theehuis. Callista moet weer mee. De koe kijkt verbaasd wat voor raar kalfje hij net heeft gevoed en snuffelt er voorzichtig aan. Callista sist van schrik voor de dampende neus.
Op de weide is een soort kampeerterrein ontstaan dat blijkbaar overhaast is verlaten. "Er zal wel een Cowboyfeest zijn geweest," denkt Lurky. "Meteen even aan Untouchable vragen".
Untouch'?
* De Wijze Uil zit als gewoonlijk met witweggedraaide ogen in trance voor zijn wigwam. Lurky wappert wat met haar hand voor zijn ogen maar er volgt geen reactie. Ze haalt haar schouders op en stevent naar het Theehuis.
Dagobert?
* Ook van de trouwe hotelier geen spoor. Blijkbaar wordt er nog veel zoetigheid geserveerd. Het krioelt er van de mieren. Lurky houdt Callista uit voorzorg stevig vast. "Misschien zijn ze de weed aan het oogsten in de kassen. Het is er wel het seizoen voor en Untouchable was wel erg stoned." Ze loopt weer verder. Hier en daar verbaasd dat er zulke grote bomen zijn ontworteld en in mootjes gezaagd. "Blijkbaar heeft het gestormd".
Bij de kassen zijn ook een paar ruitjes gesneuveld. Erger nog: op wat wilde zaailingen na is er geen spoor van wietteelt of teelt van wat dan ook te bekennen.
Dit wordt Lurky te dol en ze beent bergopwaarts naar de Watermolen.
Daar staat het rad stil en groeit varens op de schoepen en mos op de stenen. Lurky bonkt op de deur. Hij geeft mee en zwaait open.
KAHN? Hallo?
* Pas dan bemerkt ze het stof op de vloer: hier is lang niet meer geveegd en bosdiertjes hebben strootjes en takjes rondgedragen.
"Misschien was de molen stuk, het dak lek, het rad lam of zoiets. Eens kijken bij de Landarbeiderswoning, daar weten ze vast meer," besluit Lurky.
Ze loopt door over de beek en treft het huisje stil en verlaten aan.
Volluk? Is hier iemand?
* De vogels in de hoge bomen zwijgen even op haar roep. Dan hervatten ze hun lied en verder klinkt er niets.
Ze raakt een beetje somber: "zulke prachtige gebouwen en opstallen gerenoveerd en in bruikleen weggegeven en er is geen mens. Wat zou er toch aan de hand zijn?"
Lurky vreest het ergste. "Welke voor types zouden er in het Gastenverblijf van het Koetshuis wonen dat iedereen is weggevlucht? Wie zijn die malloten die de speelweide zo hebben volgestrooid met rotzooi?"
In het Koetshuis is inderdaad behoorlijk huis gehouden. Van het karakteristieke gebouw is haast niet over. Een nieuwbouwmaniak heeft het geheel gerenoveerd. Lurky stopt Callista veilig in haar kleren en opent de deur.
Hallo? Meneer eh... Yenz?
* Hoofdschuddend gaat ze, na de lobby te hebben bekeken weer weg. De namen in het gastenregister waren van ver vervlogen data.
Rest ons maar één ding Callista: Indianeneiland!
* Hoewel Callista eigenlijk nog te klein is voor Indianeneiland. Als kinderen daar eenmaal komen, willen ze er nooit meer vandaan. Zo komt het eilandje ook aan zijn nijvere bewoners. Lurky besluit daar langs te gaan als de kleine slaapt.
Ze lopen over de Lindelaan. Grinnikend verteld Lurky Callista een verhaaltje vol oude sentimenten.
Weet je dat het hier was dat ik je Pappie voor het eerst echt ontmoette? Het was meteen raak! Je vader is zo'n grote man... Zie je die boom daar? Zelfs die kon hem niet vellen. Nee, om hem hoeven we ons geen zorgen te maken. Die redt zich overal uit. En soms... Soms met een beetje hulp van Mamma.
* Lurky rust even om de omgevallen boomstam uit. Callista snuffelt aan de elfenbankjes die erop groeien.
Niet van happen Callista! Die zijn niet om te eten!
* Lurky wil de kleine alweer wegslepen maar dan ziet ze dat Callista torretjes uit de schors zit te slurpen. De omgeving doet de kleine duidelijk goed. Lurky besluit hier maar een tijdje te blijven. Niets is beter voor een kind dan gezonde buitenlucht en natuurlijk voedsel.
Weet je wat kleine schat? We gaan nu picknicken op het gazon voor de dienstwoning en vannacht slapen we in het hooi in de stallen! Lijkt je dat wat?
Sjoij Sjoij Sjoij
Sjlapensj in shjooi
[Dit bericht is gewijzigd door Breuls op 09-12-2001 00:13]
|
|
