Sinds afgelopen zondag zit ik hier een beetje mee, dus misschien dat jullie hier even naar willen luisteren. Het is nogal een verhaal, dus komt'ie;
Sinds vorig jaar heb ik een geweldige meid ontmoet, ware het niet dat ze in Oostenrijk woont. Een pracht van een meid in karakter en uiterlijk en een hart van puur goud. In de daaropvolgende dagen dat ik haar beter leerde kennen werd mij ook duidelijk dat mijn hart naar haar verlangde, en omdat ik vol met zelfvertrouwen ben, vroeg ik haar ook of zij hetzelfde voelde. Eerst ontkende zij het, maar het kwam er toch van; wij waren/zijn een serieus stel nu. Het is alleen de pech dat ik 'r maar drie keer in het jaar kan zien. Gelukkig heb ik meer dan genoeg geduld, en ben ik zelfs aan het kijken voor mogelijkheden om te verhuizen naar Oostenrijk-- zij weet dit nog niet, want ik wil geen valse beloftes maken.
Tot zover het goede nieuws; ik ben gelukkig al zie ik fraulein maar een beperkt aantal keren in het jaar, en ik heb altijd wel iets om naar uit te kijken.
Keerzijde van het verhaal is, m'n sociale liefdesleven hier in Nederland. Nooit van te voren ben ik in een relatie (of verkering wat dat betreft) geweest. Dit vind ik op zich helemaal niet erg, maar de kansen voor een verkering of dergelijks die voor mij open lagen heb ik zo een beetje allemaal afgewezen, sinds ik fraulein ken. En waarom? Omdat ik zogezegd zoveel waarde geef aan m'n normen en waarden. Ik denk dat enig ander zou zeggen dat ik niet goed bij m'n hoofd ben, en de verkering tussen mij en die Oostenrijkse zou moeten opgeven-- maar dat is (misschien wel) m'n grootste angst. Ik wil 'r niet kwijtraken in vriendschap en partner.
In de drie jaar dat ik haar ken (eerst via internet) ben ik veel veranderd volgens m'n vrienden. Ze zeggen dat ik 'verbitterd' ben geworden en meer afstand bewaar ten opzichte van andere mensen. En voor het laatste heb ik zelf gekozen, simpelweg omdat ik veel tijd en rust voor mijzelf gun eer ik een beslissing neem. En iemand anders boven de Oostenrijkse kiezen is een hele zware beslissing.
Nu rijzen de vragen zoals; hoezeer houd zij van mij? Zou zij ook haar hart aan mij geven,zoals ik leven boven haar zou kiezen? Wilt zij wel zolang wachten op me? En wat als...? Er zijn wel duizend dingen die ik me afvraag, maar misschien wil ik het antwoord juist niet weten. Sommige dingen moeten juist onbekend blijven, zo ook m'n antwoord naar aanleiding van hoe zeer ik m'n normen en waarden respecteer. Zolang m'n gedachten naar fraulein blijven afdwalen, zal ik nooit nuchter kunnen nadenken als het op liefde aankomt.
Verbitterd noemen ze me. Misschien ben ik dat ook.
Maar m'n hart is verloren aan haar.
Om een conclusie te breien aan dit verhaal; Ik vraag juist geen medelijden, maar meer de serieuze opinies van mede-Fok!kers die wel/niet zozeer hetzelfde meegemaakt hebben. Ik ben razend benieuwd naar de reacties en opinies van iedereen die mij wel dan niet gelijk geven. En, als ik toch aan het zeuren ben, het liefst met onderbouwende kritiek voor de duidelijkheid.
Een vriendelijk roosje voor de lezer,
--{-{@ the NiteAngyl
With every dight letter, with the ebb of ink,
The point of the quill my penmanship doth mirror."
je kan niet op elkaar rekenen als je elkaar nodig hebt.
voor mij werken deze relaties niet, maar ik kan niet bepalen of ze voor jou werken
ps hoe oud ben je? want ik miste de sex ook heel erg en ik weet niet of dat een rol speelt bij jullie
[edit] laat maar, moet er even aan wennen dat mensen zoveel info over zichzelf op i'net planten (lees: ik heb je profiel al gelezen)
[Dit bericht is gewijzigd door moniek op 29-09-2003 14:18]
Quare id faciam, fortasse requiris.
Nescio, sed fieri sentio et excrucior.
En ik mis de seks tussen ons niet zozeer, want de chemie tussen ons voelt zo juist aan dat seks juist bijzaak is. Ja, okee, het is wel fijn enzo, maar ik verkies juist de liefde tussen ons dan die vleselijke lusten
With every dight letter, with the ebb of ink,
The point of the quill my penmanship doth mirror."
quote:en hoe oud ben jij?
Op maandag 29 september 2003 14:16 schreef moniek het volgende:
ik heb ooit een lange afstand relatie met iemand gehad die maar een uurtje van me vandaan woonde, dat werkte ook niet.
je kan niet op elkaar rekenen als je elkaar nodig hebt.
voor mij werken deze relaties niet, maar ik kan niet bepalen of ze voor jou werkenps hoe oud ben je? want ik miste de sex ook heel erg en ik weet niet of dat een rol speelt bij jullie
[edit] laat maar, moet er even aan wennen dat mensen zoveel info over zichzelf op i'net planten (lees: ik heb je profiel al gelezen)
Alleen wat ik me dan afvraag: hoeveel wil je ervoor opgeven...?
Succes ermee!
www.biopsychiatry.com
Van vreemde smetten vrij,
quote:Dat vroeg haar 20-jarige zus mij ook; waarvoor ben ik bereid om deze (geografisch) verre relatie in stand te houden?
Op maandag 29 september 2003 14:19 schreef Ambivalent het volgende:
Alleen wat ik me dan afvraag: hoeveel wil je ervoor opgeven...?
Hoe vreemd het ook mag klinken, ik zou alles hier achterlaten, vrienden, familie, ouders, en opgebouwd leven, alleen voor haar. En helemaal opnieuw beginnen in Oostenrijk.
Als ik deze winter bij d'r op bezoek ben zal ik dit voorstel aan d'r voorleggen, en de mogelijkheden bekijken. Beide landen (Nederland+Oostenrijk) hebben zo hun voor- en nadelen.
Maar uiteindelijk, voor haar zou ik wel naar een 'vreemd' land verhuizen.
Het zou allemaal mis kunnen lopen, maar daar denken wij liever niet aan. Wij weten dat die mogelijkheid bestaat, maar het voelt zo goed aan dat er (tot nu toe) geen sprake is van wantrouwen of dergelijks.
With every dight letter, with the ebb of ink,
The point of the quill my penmanship doth mirror."
maaruh.. langere afstanden wordt toch een heel verhaal ben ik bang... ennuh dit is natuurlijk een vreselijk eind weg.. en het feit dat je elkaar maar een paar keer per jaar ziet zou voor mij niks wezen !
quote:wat is dit nou weer voor bullshit... nooit gehoord van de telefoon??? mijn vriend woont ook op een uur afstand, maar je kan ook ergens er tussenin afspreken, is t voor beide een half uur als je elkaar echt snel moet zien... en als er echt iets is en hij/zij houdt van je, is hij/zij echt wel bereid zsm te komen hoor... beetje geduld moet je wel op kunnen brengen dan
ik heb ooit een lange afstand relatie met iemand gehad die maar een uurtje van me vandaan woonde, dat werkte ook niet.
je kan niet op elkaar rekenen als je elkaar nodig hebt.
(k kom ook vaker in oostenrijk , aangezien ik half oostenrijker ben
)
Hij liet alles achter, maar het gaat nog steeds onwijs goed met 'm. Lichte taalomschakeling, maar hij heeft daar nu al een heel goede baan weten te bemachtigen.
Als je relatie goed is en je wilt het écht doen, moet je er gewoon voor gaan. Je leeft (waarschijnlijk) maar 1X.
En als het niet bevalt verscheep je je hele zooitje gewoon weer terug naar Nederland.
quote:
Op maandag 29 september 2003 14:16 schreef moniek het volgende:
ik heb ooit een lange afstand relatie met iemand gehad die maar een uurtje van me vandaan woonde, dat werkte ook niet.
je kan niet op elkaar rekenen als je elkaar nodig hebt.
voor mij werken deze relaties niet, maar ik kan niet bepalen of ze voor jou werken
ps hoe oud ben je? want ik miste de sex ook heel erg en ik weet niet of dat een rol speelt bij jullie[edit] laat maar, moet er even aan wennen dat mensen zoveel info over zichzelf op i'net planten (lees: ik heb je profiel al gelezen)
quote:Dat zou ik ook graag willen weten.
Op maandag 29 september 2003 14:19 schreef etienne het volgende:[..]
en hoe oud ben jij?
Een uur is echt helemaal niets, als je echt van je vriendin houd dan ga je als het moet een dag in de trein/auto/bus zitten. Mijn vriendin woont ongeveer 80 km bij mij vandaan, maar ik spreek haar dagelijks met de telefoon/msn, en ze is er altijd als ik haar nodig heb en andersom uiteraard ook. En als ik kan stap ik in mijn auto en rij ik er naar toe.
Ik heb zelf een keer een onwijs leuk meisje ontmoet op een uitwisseling. Echt een onwijs mooie Finse meid die in Estland woont. maar hoe leuk we elkaar ook vonden... zo'n afstand is gewoon te groot. Ik was nog maar 17, en dan denk je er echt nog niet aan om te verhuizen.
Daarna heb ik een relatie gehad met een meisje uit Den haag. Is anderhalf uur reizen met de trein. Dat vond ik allemaal niet zo erg. Ik zag haar 1x in de 1/2 weken. Zij had er meer moeite mee dan ik.
Deze relatie is op een gegeven moment uitgaan... de afstand had er ook wel een beetje mee te maken...
Maar zoals net door Moniek werd gezegd, je mist het lichaamelijk contact wel. Ook al spreek je elkaar dagelijks via MSN... het is niet hetzelfde, je gaat onwijs naar elkaar verlangen, wat ik aan de ene kant ook wel fijn vond
Ik merk dat jullie eerste opmerking de afstand is. Als je geen autorijbewijs heb dan kan dat natuurlijk een probleem zijn als je geen fatsoenlijke openbaar vervoer heb. Met de auto (vorig jaar geprobeerd) is 1200km te doen in 10 uur. Dus voor een week weg naar Oostenrijk is op zich wel acceptabel. Maar ja, als je fulltime werk als ik heb je op zich niet zoveel vakantiedagen. Ik heb bijvoorbeeld geen zomervakantie van twee of drie maanden. En dan komt er ook nog bij dat de vakanties in Oostenrijk niet echt synchroon lopen met die van Nederland.
Maar, wederom, dat terzijde; ik zou nooit te hard van stapel lopen wat dat betreft. Ik heb meer dan genoeg vrije tijd (zoals ik zei, ik werk fulltime ) om over dit soort zaken na te denken, en ik heb er goed over nagedacht. Zoals ik al zei, deze winter zou het allemaal duidelijker moeten worden.
Afstand zou nix moeten betekenen, zolang je hem/haar hart heb om naar te verlangen
psje. 'dankt voor de reacties; ik voel me al wat beter
With every dight letter, with the ebb of ink,
The point of the quill my penmanship doth mirror."
Ik zou alleen niet nu al alles inzetten op een eventuele toekomst in Oostenrijk en je leven hier compleet verwaarlozen. Natuurlijk is het logisch dat je hier niet óók een relatie hebt, maar verwaarloos je familie niet, je vrienden, je werk, je hobby's, alles. Ook als je eenmaal naar Oostenrijk gaat, onderhoud je contacten met de mensen hier ook, want dat blijven je familieleden en vrienden - en zoek in Oostenrijk ook je eigen contacten als het zover is. Ik denk dat het - als de een naar het land van de ander gaat - vaak misloopt omdat degene die intrekt in dat land compleet afhankelijk is van de ander en niemand kent en zonder de aanwezigheid van die persoon eenzaam is. Als je naar Oostenrijk gaat, bouw daar dan ook je eigen leven op, en vergeet je leven hier ook niet, zeker niet op dit moment. Denk niet dat alles hier niets meer voorstelt omdat je toch ergens anders wil gaan wonen. Mensen die alles opgeven voor hun relatie stoten vaak hun neus.
Succes!
Dus zorg er eigenlijk voor dat je alles zo beetje regeld daar voordat je uberhaupt er heen gaat.
Maar vanuit mij kant : Veel suc6
[Dit bericht is gewijzigd door deathwishx5 op 29-09-2003 15:24]
Als je dat weet kun je volgens mij hier goed verder gaan met je leven: bellen, mailen en elkaar 3 keer per jaar zien is niet optimaal, maar voor een overzichtelijke termijn te doen. Het hoeft niet direct te betekenen dat je hier geen lol mag maken: lol maken en met mensen omgaan hoeft niet direct uit te lopen op andere dingen. Ik snap niet direct waarom je je verbitterd zou moeten opstellen en mensen op een afstand moet houden omdat je een vriendin hebt: dat doe je toch ook niet als je een vriendin hebt die om de hoek woont?
Hierbij denk ik zelf: Beter een goede buur dan een verre vriend.
Lange afstand werkt niet, omdat je fysiek contact (niet direct sex, wel aanraking en knuffelen) echt mist. Dat zijn de belangrijke dingen die je niet telefonisch kan doen.
Probeer eens dichtbij, al zou ik ook niet 1-2-3 weten hoe en waar.
quote:Het is de bedoeling dat ik m'n sociale leven hier helemaal niet ga verwaarlozen. Het is natuurlijk zo dat alles omgedraaid wordt; ik zie m'n familie maar drie keer in het jaar, en ik zie haar een stuk vaker (maar ze zit op kamers vanwege studies, maar dat terzijde). In de paar keren dat ik in Oostenrijk geweest ben heb ik heel wat aardige en gastvrije mensen ontmoet, en ik werd bovenal door haar ouders+zussen met open armen ontvangen. Maar, zoals je zei, helemaal afhankelijk van m'n fiancé... niet echt. Ik ben een echt menspersoon; ik kan heel sociaal en vrij overkomen. Dit moet je niet als arrogantie ofzo opvatten, maar ik kan uitstekend met (onbekende) mensen opschieten. Juist om die reden sta ik stevig in m'n schoenen en ben ik maar al te zeker van m'n zaak.
Op maandag 29 september 2003 15:09 schreef Angeles het volgende:
Ik zou alleen niet nu al alles inzetten op een eventuele toekomst in Oostenrijk en je leven hier compleet verwaarlozen. Natuurlijk is het logisch dat je hier niet óók een relatie hebt, maar verwaarloos je familie niet, je vrienden, je werk, je hobby's, alles. Ook als je eenmaal naar Oostenrijk gaat, onderhoud je contacten met de mensen hier ook, want dat blijven je familieleden en vrienden - en zoek in Oostenrijk ook je eigen contacten als het zover is. Ik denk dat het - als de een naar het land van de ander gaat - vaak misloopt omdat degene die intrekt in dat land compleet afhankelijk is van de ander en niemand kent en zonder de aanwezigheid van die persoon eenzaam is. Als je naar Oostenrijk gaat, bouw daar dan ook je eigen leven op, en vergeet je leven hier ook niet, zeker niet op dit moment. Denk niet dat alles hier niets meer voorstelt omdat je toch ergens anders wil gaan wonen. Mensen die alles opgeven voor hun relatie stoten vaak hun neus.
En om op je laatste zin te reageren; ja, ik heb zeker nagedacht over de mogelijkheid dat alles mis zou kunnen gaan. Maar zoals Lucyfurr al zei, als het me niet bevalt neem ik m'n hele zaakje weer terug naar Nederland. Je leeft immers maar één keer, dus kies ik ervoor om met haar dit leven te delen.
quote:Zoals ik al eerder zei, ik heb de mogelijkheden van Oostenrijk en Nederland al goed onder de loep genomen. Het is natuurlijk hardstikke oneerlijk als ik haar uit 'r land pik en hier samen een leven opbouw, waarvan ze later spijt zal hebben.
Op maandag 29 september 2003 15:23 schreef deathwishx5 het volgende:
Dus zorg er eigenlijk voor dat je alles zo beetje regeld daar voordat je uberhaupt er heen gaat.
Over geldzaken en dergelijks maak ik mij niet zo'n zorgen. Ik heb een fulltime baan en een beleggingshypotheek sinds m'n 18e die transferrable is naar het buitenland. Het is nu overduidelijk aan haar om te kiezen hoe, wat en waar, terwijl ik haar de mogelijkheden voorschotel. Maar dan nog, al lijkt de keus nog zo makkelijk, het is nu aan haar om een keus te stellen die ik ook moet maken.
quote:Ik ga deze winter terug en dan zal ik zeker en te weten dit hele verhaal uitleggen. Misschien dat zij er ook over nagedacht heeft, misschien ook weer niet. Immers, m'n studies zijn in ongeveer een half jaar klaar, maar zij moet nog zo'n vijf jaar doorstuderen. Dat is natuurlijk ook nog een afwegende factor.
Op maandag 29 september 2003 15:24 schreef Ripley het volgende:
Waarom praat je hier niet met haar over? Ik mis een zekerheid in je verhaal die wel nodig is voor een relatie. Zorg dat je sterk staat in de zin dat je weet dat jullie er alletwee voor gaan.
Ondertussen, mede dankzij de reacties in dit forum, ben en word ik steeds zekerder van m'n zaak. M'n ouders en zus staan 100% achter me en het enigste zetje wat ik nodig heb moet van haar kant komen.
quote:Uiteindelijk heb ik zelf voor gekozen om me (zoals m'n vrienden zeggen) verbitterd op te stellen. Een beetje wereldvreemd zou je kunnen zeggen. Want Yuki zei immers, dat;
Op maandag 29 september 2003 15:24 schreef Ripley het volgende:
Ik snap niet direct waarom je je verbitterd zou moeten opstellen en mensen op een afstand moet houden omdat je een vriendin hebt: dat doe je toch ook niet als je een vriendin hebt die om de hoek woont?
quote:...en misschien daarom dat ik een beetje afstand bewaar ten opzichte van andere mensen. Voor veel mensen zal het natuurlijk vreemd overkomen dat ik een meid op 1200km afstand verkies boven iemand die hier van fietsafstand woont (al kan je 1200km ook fietsen... nevermind). Ik wil niet zeggen dat ik hardstikke immuun ben voor de vrouwelijke verleiding, maar ik weet me goed in te houden. En dat is nou de kern van dit topic; is het nou echt zo vreemd om vrouwen af te weren (joh, ik moet ze van me áfslaan
Op maandag 29 september 2003 14:28 schreef Yuki het volgende:
vind t alleen maar knap dat je je zo goed kunt houden en alle andere verleidingen afslaat... er zijn weinig mannen die dat kunnen hoor!
) voor iemand die ik amper zie, maar toch weer zo goed ken??quote:Hmm... interessante reply. Tigduizend keer heb ik iemand horen zeggen; "Drop die chick, d'r zwemmen wel meer vissen in de zee."
Op maandag 29 september 2003 15:26 schreef generalist het volgende:
Ik ben recentelijk in gaan zien dat bekende Nederlandse uitspraken vaak werken.
Tja, geloof me maar, het aas is dood en de zee is verontreinigd.
Voor mijn gevoel vind ik het niet erg dat ik niet zo super-aantrekkelijk ben-- ik ben ook maar een doorsnee jongen. Voordat ik fraulein leerde kennen heb ik wel een periode gehad dat ik -bijna- wanhopig op zoek was naar een leuke vriendin, maar ja, hormonen hé?
En nu ik het over vissen heb, dat vrouwvolk hier in Terneuzen is ook niet echt om over naar huis te schrijven. Het zijn meer -sorry dat ik het zeg- van die minderjarige discosletjes, of ze hebben al tig jongens afgewerkt, óf ze hebben zulke problemen die doorgaands alleen in GTST voorkomen.
Nou nee, dank je. Dan liever een lieve, verstandige meid die net zo geduldig op mij wacht als ik op haar. (dan, volgens jullie, ik voel het aan m'n water, komt de vraag; gaat zij niet vreemd in de tussentijd? Heeft ze geen vriend omdat ze het idee heeft dat ik 'r leven bepaal?) <--da's meer voor een nieuw reply, een beetje offtopic wat betreft deze reply.
quote:Natuurlijk mis ik dat fysieke contact. Immers, wat is er nou hemelser (beside sex) dan samen op de bank met haar in je armen in stilte naar een knetterend open haard-vuur te kijken? Zij zal dat ook missen, dat is één ding wat zeker is, en misschien heeft zij het idee dat ik haar de kans op een fysieke relatie ontneem. Dat wil ik natuurlijk helemaal niet-- dat is het laatste wat ik haar aan wil doen. Maar enigzins klopt die stelling wel; omdat ik haar de kans ontneem om vaak bij iemand samen te zijn, kan dat hardstikke egoïstisch overkomen. Hierover hebben we het wél gehad, en *gelukkig* staat zij 100% achter deze stelling. En nee, hierover heb ik geen twijfel. Maar een relatie onderhouden op deze afstand vind ook ik onmogelijk.
Op maandag 29 september 2003 15:26 schreef generalist het volgende:
Lange afstand werkt niet, omdat je fysiek contact (niet direct sex, wel aanraking en knuffelen) echt mist. Dat zijn de belangrijke dingen die je niet telefonisch kan doen.
Dus wederom staat de optie om te verhuizen helemaal open.
Ik hoop dat ik genoeg onderbouwde reacties heb geplaatst, dus ik ben meer dan benieuwd naar de nieuwe reacties
--{-{@ Nite
psje; Mocht iemand hier over door willen discusseren of watdanook; di's m'n emailadres voor MSN: NiteAngyl@hotmail.com
With every dight letter, with the ebb of ink,
The point of the quill my penmanship doth mirror."
|
|
