* Lurky schrikt wakker. Vroeger had ze gelijk gekeken waar de Don was maar door haar aangewakkerde moederinstinct kijkt ze eerst naar de baby. Callista ligt nog vredig te slapen.
Craziest loopt het vertrek binnen en Lurky kijkt hem bezorgd aan.
Wat was die knal?
Triomfantelijk houdt Craziest een muis in de lucht. Dat was de muizenval schat. Wel zonde van die Italiaanse kaas trouwens maar weet je toevallig ook waar de beschuiten staan? Lurky heeft geleefd op beschuit en wijst niet begrijpend naar een kastje naast het bed.
Craziest pakt de beschuiten en na wat geschnij met een kapmes laat hij Lurky trots een bord met eten zien. Kijk eens liefje, beschuit met muisjes.
Callista is ook wakker geworden en nieuwsgierig van het lawaai om hem heen opent hij één oog. Craziest aait hem voorzichtig en het jonge slangetje sist tevreden. Maar net als Lurky beschikt ook Callista over een dierlijk instinct en als een tornado schiet het naar voren. Craziest kukelt van de schrik achterover en laat het bord beschuit met muisjes vallen. Als de Don goed en wel beseft wat er gebeurd is ziet hij Callista met een volle buik weer vredig bij Lurky op buik liggen slapen en op de grond alleen nog wat droge beschuiten liggen.
Wees niet boos liefje hij had honger
Grrrrrrrr
Laat ons maar lekker rusten en ga zelf maar wat computeren daar word je altijd minder humeurig van
* Craziest kan zich wel vinden in haar woorden en is het incident gelijk weer vergeten. De Don is benieuwd of James de juiste grafieken inmiddels al ingevoerd heet en hij logt in op zijn eigen computer in het casino
Wat krijgen we nou!!!!!!
Naar 5 minuten op refresh gedrukt te hebben ziet de Don nog steeds dezelfde grafiek. Snel kijkt hij op de kalender en als hij er zich nogmaals van verzekerd heeft dat het echt geen 1 April is is voor hem de maat vol.
Met grote stappen gaat de Don weer richting Lurky en onderweg bedenkt hij hoe hij haar het nieuws tactvol kan brengen.
Wat is er schat jij kijkt zo verwilderd
Pak je koffers we vertrekken.
Maar ik wil helemaal niet weg. Ik moet eerst aansterken
Geen gemaar, ter illustratie pakt de Don Callista en zet die alvast in de Progress.
Craziest toets wat in en wendt zich weer tot Lurky
Over 5 minuten ontkoppelt de Progress zich van de Mir en dat is precies je tijd om de dingen bij elkaar te zoeken die je mee wilt hebben.
Lurky die niks om materiaal geeft en alleen maar bij Callista wil zijn gaat gelijk in de Progress zitten.
Ow, als je toch niks mee wilt nemen help dan nog even wat drank mee te sjouwen.
Vijf minuten later is alles klaar voor vertrek en Lurky kijkt nog één keer achterom. Kijk nu Craziest wat we achterlaten. Kijk nu naar wat voor herinneringen we hier achterlaten. Uit beleefdheid kijkt de Don ook achterom, maar het enige dat hij voor zijn ogen ziet is dat grafiekje van het casino. De Progress wordt afgekoppeld en het gezinnetje is weer op weg naar Fokeiland.
Lief?
Ja Lurky
Hebben we wel genoeg brandstof voor de terugreis
Niet begrijpend kijkt de Don Lurky aan en knikt maar van ja.
Craziest moet ondanks de malaise in zichzelf lachen. Vrouwen en techniek. Het is toch logisch dat we geen brandstof nodig hebben. De Progress daalt alleen maar en dat gaat toch vanzelf
Zal wel een satelliet zijn. Misschien wel zo'n GPS ding...
* Num gaat nu echt het kajuit in 
Niets ontgaat hem. Zelfs niet de goede bedoelingen van Num die een paar lampjes op Aarde wil vervangen.
Jezus had grootse plannen met zijn ouders in het universum. Helaas zijn het maar eenvoudige stervelingen. Hun grootste zorgen zijn die van alle normale volwassenen: moeder bekommert zich om de baby en vader om het geld. Jammer dat ze de wereldse beslommeringen niet konden ontstijgen.
Er is geen enkele rede om in de gammele nep-mir te blijven. Jezus concentreert zich op zijn gave, gaat in trance en ontmaterialiseerd.
Vlammend zoeft hij door de hittebestendige wand de Mir binnen.
Helaas alle alcohol is meegenomen maar gelukkig is de colavoorraad nog groot. Er zijn zat beschuiten, Russisch ruitevaartvoedsel, kazen, hammen en blikken kaviaar. Voor iemand die amper hoeft te eten voldoende voor een mensenlevenslange tijd.
Jezus doolt rond op inspectie. Gewoon zoals een jongen doet waneer zijn ouders van huis zijn. Kijken wat er allemaal te vinden is.
Hij ziet de computer op een boekhoudstatistiek van het Casino staan, sluit het scherm en opent een computerspelletje. Na een tijdje vijandelijke ruimtevaarttuigjes te hebben afgenknald en keer op keer de top tien van de Hall Of Fame met zijn naam te hebben gevuld, verveelt het hem.
Hij heeft niks te doen: niemand heeft zijn hulp nodig dus gaat hij zichzelf maar weer eens helpen.
Na afloop ziet hij zijn geil door de vertrekken vliegen. De hele Mir is een DNA-opslag geworden constateert hij: overal kleven en zweven klodders menselijk materiaal tussen drank- en voedselresten. Hij besluit eens flink op te gaan ruimen en vermaakt zich met het vangen van de troep. Op pure gedachtekracht lokt hij de klodders in een emmertje. Als zelfs het laatste huidschilfertje niet aan zijn schoonmaakwoede heeft kunnen ontsnappen zet hij het emmertje overboord.
Vaarwel gij bouwstenen van mijn ouders!
* Zijn gevoel zegt hem dat zijn echte ouders veilig op Planeet Aarde zijn geland en daar meteen weer in hun vaste patroon zijn geraakt: eten, drinken, feesten, vrijen en slapen.
Heimelijk lacht hij om Callista. Of het nu zijn kind is, zijn broetje danwel zusje of het gebroed van een aliën: het is precies wat hij zijn ouders toewenst. Hij grinnekt vals maar verdringt terstond zijn gedachten. Ergens mag hij Callista wel.
|
|
