Er zijn een paar dingen die problemen opleveren. Praktische dingen eigenlijk.
Zo komt hij best wel vaak te laat. Wát we ook afspreken, ik ga er al bijna van tevoren vanuit dat hij toch niet op tijd is. Op zich vind ik dat niet zo erg, ik wil best even wachten, maar het komt dus ook wel eens voor dat mijn ouders of andere mensen ook zitten te wachten, bijvoorbeeld met het eten. Op dat soort momenten kan ik hem wel wat aandoen, omdat ik gewoon weet dat mijn moeder het niet bepaald netjes vindt dat hij op het laatste moment binnen komt rennen. Dan schaam ik me gewoon voor hem.
Iets anders is dat hij soms nogal weinig discipline heeft, en daardoor dingen niet afkrijgt die allang hadden moeten gebeuren. Hij heeft veel plannen, maar hij heeft vaak niet de discipline om het ook echt door te zetten. Meestal blijft het gewoon bij plannen maken, en gebeurt er in de praktijk vrij weinig. Zelf vind ik dat niet zo erg, als hij uiteindelijk maar goed terecht komt, maar mijn moeder vindt hem vaak een lapzwans en een dromer.
Bij dat soort dingen krijg ik erg dubbele gevoelens. Aan de ene kant vind ik het vreselijk dat mijn ouders (vooral mijn moeder) intussen zo negatief over hem denken en heb ik zelf zoiets van 'het gaat wel over als hij volwassener wordt', maar aan de andere kant ben ik het soms wel met mijn ouders eens omdat hij daar het afgelopen jaar best wel aanleiding toe gegeven heeft. Soms erger ik me zelf ook dood aan hem, omdat hij sommige vervelende dingen gewoon al maandenlang doet terwijl ik duidelijk heb aangegeven dat ik dat niet leuk vind en hij beloofd heeft dat hij het zou veranderen.
Maar goed, ik hou veel te veel van hem om boos te blijven. Mij behandelt hij namelijk als een prinses. Hij is alles wat ik zou kunnen wensen. Maar ook dat vinden mijn ouders maar niks. Als ik me bijvoorbeeld eens niet lekker voel of in een dipje zit, is hij lief voor me, terwijl mijn moeder vindt dat ik me aanstel. Zo is er altijd wel iets dat verkeerd valt.
Verder zijn er natuurlijk ook nog zijn ouders, een verhaal apart. Die mensen zijn op veel gebieden letterlijk het tegenovergestelde van mij. Als ik bij hun ben doe ik mijn best om het niet te laten botsen, ik praat maar wat met ze mee, maar van binnen zit ik me dan op te vreten. Onderhand word ik zo moe van het mooi weer spelen. Ze zijn heel aardig tegen me, maar ze hebben een soort bekrompenheid over zich, hun leefwereld is zo klein dat ik het er spaans benauwd van krijg. Al met al moet ik er niet aan denken dat ik voor de rest van mijn leven deel uit zal maken van zo'n familie. Ik weet dat je iemand niet uit moet kiezen op zijn familie, maar het maakt het samen zijn er niet makkelijker op.
Een ander probleem is iets dat tussen ons speelt. Ik ben op bepaalde gebieden veel ruimdenkender dan hij. Ik zou het bijvoorbeeld geen enkel probleem vinden als hij eens met een ander meisje naar bed zou gaan, terwijl hij nogal jaloers aangelegd is. We zijn al vanaf vrij jonge leeftijd bij elkaar en met veel dingen is hij mijn eerste geweest, dus ik zou best graag eens wat nieuwe ervaringen op willen doen. Maarja, hij wordt al gek bij het idee. Ik respecteer natuurlijk zijn gevoelens, en ik zal dus op dat gebied ook nooit iets doen wat hij niet wil, maar toch blijft er een nieuwsgierigheid over, een verlangen naar nieuwe dingen. Soms denk ik 'was ik hem maar tien jaar later tegengekomen'.
Zo zijn er nog een heleboel kleine dingen die me alles bij elkaar wel eens zo gek hebben gemaakt dat ik op het punt stond om ermee te stoppen omdat ik het gevoel had dat we ondanks alles toch te verschillend zijn, en dat hij misschien toch niet de juiste persoon voor me is. We hebben samen al veel overleefd, waaronder de puberteit die voor ons allebei niet makkelijk was, ik zou niet zonder hem kunnen, maar toch. Er zijn van die momenten...
Ach, ik weet verder ook niet wat ik precies wil met dit topic. Ik weet ook helemaal niet of ik er wel goed aan doe om dit allemaal te posten, maar ik wou het gewoon even van me af schrijven. Het is nogal een lap tekst geworden, maar ik zou blij zijn als iemand de moeite nam om het eens door te lezen en te zeggen of ik de enige ben met dit soort twijfels.
als ikvan je houd zal ie die dingen vast willen verranderen en zelf zal ie vast ook wel door hebben dat ie niet helemaal lekker bezig is kan me goed voorstellen dat je je dan erg iriteerd aan deze punten
aja in elke relatie zijn er wel eens iritaties maar door er over te praten kan je dr een hoop oplossen een relatie draaid nu eenmaal ook om dingen voor elkaar overhebben ik zou het eens rustig het er met hem overhebben dan kom je vast tot een oplossing
[Dit bericht is gewijzigd door martijntie op 30-07-2003 22:08]
Nergens wat van aantrekken, verder zie ik weinig problemen.
En je vindt het ok als hij met iemand anders naar bed gaat?!?! Lekkere relatie zeg 
quote:Ik kan me best voorstellen dat hij net als ik nieuwsgierig is naar anderen. Bovendien ben ik niet bang dat seks met een ander meisje iets zal veranderen aan zijn liefde voor mij.
Op woensdag 30 juli 2003 22:07 schreef TimmyAsd het volgende:
En je vindt het ok als hij met iemand anders naar bed gaat?!?! Lekkere relatie zeg
Maar goed, of je een slechte relatie hebt als je 'legaal vreemdgaat' staat hier ook niet ter discussie, daar zijn vast genoeg andere topics over.
quote:sorry, bedoelde niet echt dat jullie relatie slecht is ofzo, kwam er een beetje lullig uit.
Op woensdag 30 juli 2003 22:11 schreef LittleWing het volgende:[..]
Ik kan me best voorstellen dat hij net als ik nieuwsgierig is naar anderen. Bovendien ben ik niet bang dat seks met een ander meisje iets zal veranderen aan zijn liefde voor mij.
Maar goed, of je een slechte relatie hebt als je 'legaal vreemdgaat' staat hier ook niet ter discussie, daar zijn vast genoeg andere topics over.
Maar ik snap gewoon niet dat je het niet erg vindt als je vriend vreemd gaat op bepaalde voorwaarden
En je blijft je toch niet heel je leven iets van je ouders aantrekken?
Sterkte met de relatie iig.
quote:Nee, binnenkort woon ik ook niet meer bij mijn ouders, niet eens meer in de buurt. Daardoor zal ik mijn vriend trouwens ook een stuk minder zien, nu woont hij vlakbij en zien we elkaar elke dag wel. Dat zal wel even wennen worden.
Op woensdag 30 juli 2003 23:04 schreef DikkeSmikkel het volgende:
Iedereen heeft altijd wel iets aan te merken op andere mensen zoals partners, ouders, familie, etc. Niemand is perfect maar als hij beloofd heeft dat hij het wil corrigeren dan moet je hem daar ook regelmatig mee confronteren. Op langere termijn kan je dan succes hebben.En je blijft je toch niet heel je leven iets van je ouders aantrekken?
Sterkte met de relatie iig.
Ach, ik weet ook wel dat niemand perfect is. Er zijn gewoon dingen waarvan hij al zo vaak gezegd heeft dat hij het zou veranderen, ik weet niet zo zeker of die beloftes ooit nog uitkomen.
ps, ik hoop dat ik niet betweterig overkom, ik heb ook zo mijn fouten...
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Ach, misschien ben ik ook gewoon wat jong voor zo'n serieuze relatie. We hebben het zelfs over samenwonen en 'later, als we samen kinderen hebben'. Als je me twee jaar geleden had gevraagd wat ik nu aan het doen zou zijn, zou ik waarschijnlijk gezegd hebben dat ik gewoon wat aan het rotzooien zou zijn, verschillende mensen leren kennen, ervaringen opdoen... Niet op een sletterige manier allerlei verschillende jongens afwerken ofzo, maar ook niet zoiets serieus als dit. Ach ja, sommige dingen kun je nou eenmaal niet voorspellen en wat ik nu heb wil ik ook niet kwijt.
En wat betreft zijn familie....daar doe je volgens mij nix aan. Ik heb ook een relatie gehad (4,5 jaar) met een jongen wiens familie hetzelfde met me deed als bij jou. Toen het uit was, was ik bijna nog blijer dat ik niet meer hoefde braaf te zijn bij z'n familie dan dat ik van die gozer af was.
quote:Tsja,... te laat komen... voor mij een heel bekend probleem. Zegt hij dat hij er wel moeite voor doet om op tijd te komen? Ik doe er eigenlijk meestal wel mijn best voor, maar presteer het eigenlijk ook te vaak om te laat te komen. Dat terwijl ik van te laat komen baal. Ik kan mijn tijd niet goed indeln ofzo,... wanneer ik wegmoet lijkt de tijd opeens sneller te gaan dan anders. Als ik echt ergens op tijd mnoet zijn, dan kom ik juist weer extreem vrog (op tentamens ofzo), maar dat is ook niet fijn als je met iemand hebt afgesproken.
Op woensdag 30 juli 2003 22:03 schreef LittleWing het volgende:Er zijn een paar dingen die problemen opleveren. Praktische dingen eigenlijk.
Zo komt hij best wel vaak te laat. Wát we ook afspreken, ik ga er al bijna van tevoren vanuit dat hij toch niet op tijd is. Op zich vind ik dat niet zo erg, ik wil best even wachten, maar het komt dus ook wel eens voor dat mijn ouders of andere mensen ook zitten te wachten, bijvoorbeeld met het eten. Op dat soort momenten kan ik hem wel wat aandoen, omdat ik gewoon weet dat mijn moeder het niet bepaald netjes vindt dat hij op het laatste moment binnen komt rennen. Dan schaam ik me gewoon voor hem.
Ik bedoel hier dus mee te zeggen dat dit een probleem kan zijn waar hij heel veel moeite mee heeft om te verbeteren: ik ben er jaren mee bezig maar val er constant weer in dat patroon van te laat komen.
Iets anders is dat hij soms nogal weinig discipline heeft, en daardoor dingen niet afkrijgt die allang hadden moeten gebeuren. Hij heeft veel plannen, maar hij heeft vaak niet de discipline om het ook echt door te zetten. Meestal blijft het gewoon bij plannen maken, en gebeurt er in de praktijk vrij weinig. Zelf vind ik dat niet zo erg, als hij uiteindelijk maar goed terecht komt, maar mijn moeder vindt hem vaak een lapzwans en een dromer.
quote:Ik vind wel dat jouw moeder je relatie moet respecteren en hem moet accepteren (iig naar jou en hem toe). Natuurlijk mag ze op een moment als het haar ook aangaat best iets daarover zeggen (alssie te laat is wanneer zij ook wacht), maar niet te erg op doordrammen. Als ik jou was zou ik dat ook aan haar vragen. Je krijgt dan toch eerder twijfels over hem om dingen die je igenlijk zelf niet eens zo erg vind, maar omdat je negatieve geluiden uit je omgeving hoort.
Op woensdag 30 juli 2003 22:03 schreef LittleWing het volgende:Bij dat soort dingen krijg ik erg dubbele gevoelens. Aan de ene kant vind ik het vreselijk dat mijn ouders (vooral mijn moeder) intussen zo negatief over hem denken en heb ik zelf zoiets van 'het gaat wel over als hij volwassener wordt', maar aan de andere kant ben ik het soms wel met mijn ouders eens omdat hij daar het afgelopen jaar best wel aanleiding toe gegeven heeft. Soms erger ik me zelf ook dood aan hem, omdat hij sommige vervelende dingen gewoon al maandenlang doet terwijl ik duidelijk heb aangegeven dat ik dat niet leuk vind en hij beloofd heeft dat hij het zou veranderen.
Verder: veranderen is dus niet zo makkelijk als het lijkt. Dat heb ik dus zelf gemerkt als het gaat om op tijd komen, maar ook bij mensen waar ik intensief mee om ben gegaan of nog steeds ga. Soms willen mensen wel hun negatieve eigenschappen veranderen, maar gaat dat ook niet zo makkelijk als dat ze zelf hadden gewild: een eigenschap is een eigenschap en eigenlijk hoort die dus bij iemand. Je valt op iemand om de leuke eigenschappen, en daarbij zul je in de meeste gevallen de negatieve eigenschappen grotendeels moeten accepteren... het lijkt altijd wel alsof die tegenhanger nodig is. Meestal hebben de mensen waar ik de leuke eigenschappen het leukst bij vond, ook weer hele sterke negatieve eigenschappen die weer mnoeilijk te accepteren waren.
quote:Dat is dus echt je moeders probleem. het is meer dat zij het dan niet kan hebben dat iemand anders de situatie anders opvat dan zij.... maar in dit geval alleen maar positief voor jou dat hij jou opvangt op het moment dat je moeder dat niet kan.
Op woensdag 30 juli 2003 22:03 schreef LittleWing het volgende:Maar goed, ik hou veel te veel van hem om boos te blijven. Mij behandelt hij namelijk als een prinses. Hij is alles wat ik zou kunnen wensen. Maar ook dat vinden mijn ouders maar niks. Als ik me bijvoorbeeld eens niet lekker voel of in een dipje zit, is hij lief voor me, terwijl mijn moeder vindt dat ik me aanstel. Zo is er altijd wel iets dat verkeerd valt.
quote:Zo vaak hoef j zijn familie toch niet te zien? Mijn vriend en ik wonen samen... en we mogen ieders ouders graag... maar toch zien we ieder de anders ouders maar eens in de anderhalve maand oid. Verder gaan we ook apat bij ons eigen ouders op bezoek. Ik vind het prima zo.
Op woensdag 30 juli 2003 22:03 schreef LittleWing het volgende:Verder zijn er natuurlijk ook nog zijn ouders, een verhaal apart.
quote:Dit probleem hoor ik wel vaker... dat als je vroeg bij elkaar bent, dat je dan toch die vrijheid die je anders had gehad mist. Jij zegt dat hij daar jaloers in is aangelegd omdat hij niet openstaat voor die open relatie
Op woensdag 30 juli 2003 22:03 schreef LittleWing het volgende:Een ander probleem is iets dat tussen ons speelt. Ik ben op bepaalde gebieden veel ruimdenkender dan hij.
Nee das geen jaloezie, dat is realistische angst... ik denk dat het vaak niet goed gaat. Als dit op een gegeven moment bij jou heel erg gaat spelen (dat je die dingen nog met andere jongens mee wil maken enzo), dan zou je er toch aan moeten denken om misschien (tijdelijk) uit elkaar te gaan.
Zoals hierboven al gesteld: écht veranderen zul je iemand nooit. En als je daar diep over na gaat denken wíl je dat waarschijnlijk ook helemaal niet. Al die leuke en minder leuke trekjes bij elkaar maken tenslotte die man waar jij verliefd op bent geworden. Om met dr.Phil te spreken: "You don't wanna wake up in the morning next to yourself, now do you?" 
Naarmate de relatie serieuzer wordt zullen er natuurlijk meer compromissen moeten komen, zullen jullie allebei af en toe wat moeten doen, niet omdat je dat zelf nu zo graag wilt, maar omdat het belangrijk is voor de ander. Maar écht veranderen, nee, dat zit er niet in.
Het belangrijkste wat jij moet doen zijn imo twee dingen: in de eerste plaats moet je je minder aantrekken van je ouders en andere mensen die een mening hebben over je relatie. Het gaat om jullie, en hoe lastig het ook is, als je er een probleem mee hebben is dat hún probleem. Als ze uiteindelijk zien dat jullie gelukkig zijn samen, zullen ze wellicht wel bijdraaien.
Ten tweede moet je accepteren dat je zo nu en dan twijfelt. Voor mij ging er een wereld voor me open toen ik hoorde dat één van mijn beste vriendinnen, die met haar man het tóónbeeld van een stabiele relatie heeft, ook wel eens twijfelt! En mijn moeder, ook al zo'n stabiel type, óók. Accepteer gewoon dat je (zoals met alles in het leven) ups en downs hebt. Zodra je weet dat het een dip is, en dat je je over een paar weken, of desnoods een paar maanden weer prima voelt bij hem, is die paniek ook nergens voor nodig. Op het moment dat het leven met hem op één eindeloze dip gaat lijken moet je je echt zorgen maken! Maar als ik je stukje zo lees, is dat helemaal niet het geval!
Heel erg veel succes!
NB: Het lijkt nu wel of ik mijn relatie allemaal uit de losse pols manage, maar we weten allebei dat dat waarschijnlijk ook niet het geval is he?!
Weg probleem.
En wat de rest beterft.
Hopelijk verwatert je relatie niet als je hem veel minder ziet.
Waarschijnlijk ga je studeren of niet ??
Als je gaat studeren krijg je veel nieuwe indrukken en jongens.
iig sterkte met je relatie
quote:Met die jaloezie bedoelde ik niet echt dat hij geen open relatie wil maar ook andere dingen. Hij is bijvoorbeeld jaloers als ik met andere jongens chat over bepaalde onderwerpen (seks, relaties), of als ik foto's van mezelf (zoals hier ook wel gebeurt in B&H) aan die jongens geef. Ik zeg helemaal niet dat dat fout is, de meeste mensen zullen hem waarschijnlijk ook gelijk geven, maar zelf ben ik gewoon heel anders. Als ik dat soort dingen doe ben ik me van geen kwaad bewust. Daarom botst het nog wel eens, dat hij boos of onzeker wordt terwijl ik helemaal niet het idee heb dat ik iets fout doe. Nu ik weet dat hij het vervelend vindt, probeer ik er wel rekening mee te houden, maar het is moeilijk om iets wat je leuk vindt te laten als je zelf niet het idee hebt dat er iets fout aan is.
Op donderdag 31 juli 2003 17:11 schreef Courtney het volgende:Dit probleem hoor ik wel vaker... dat als je vroeg bij elkaar bent, dat je dan toch die vrijheid die je anders had gehad mist. Jij zegt dat hij daar jaloers in is aangelegd omdat hij niet openstaat voor die open relatie
Mijn nieuwsgierigheid is ook niet zo erg dat ik het niet kan laten ofzo, en al helemaal niet als ik hem daardoor kwijt zou raken. Het is gewoon vervelend, en op slechte momenten zijn het dat soort dingen die je doen twijfelen.
[Dit bericht is gewijzigd door LittleWing op 31-07-2003 18:22]
quote:Op instorten? Zeg je maar wat of meen je dat echt? Als je dat echt meent zou ik het fijn vinden als je het even wilde onderbouwen.
Op donderdag 31 juli 2003 19:15 schreef EggsTC het volgende:
Hoe ik het lees, staat deze relatie op instorten. Veelste veel dingen waar je je aan ergert. Ik zou dit topic uitprinten en aan hem geven.
Ik heb hem dit al laten lezen, maar hij weet al die dingen toch wel. We hebben er al vaak over gepraat, niet altijd met succes. Het is niet zo dat ik nooit iets tegen hem zeg over die dingen en dan opeens achter zijn rug om hier op FOK! over hem ga klagen.
Te laat komen kan je idd een beetje oplossen door eerder af te spreken. Zelf kom ik ook niet altijd op tijd bij m'n vriendin, lekker rustig aan doen hoor... maar heb ik een afspraak staan voor een etentje of wat dan ook (bijv. waar meerdere mensen anders op me moeten wachten) dan zorg ik echt wel dat ik op tijd ben.
Wat betreft dat je het niet erg vind dat ie een keer een van bil gaat met een ander... er zijn volgens mij maar weinig meisjes die zo denken. Je moet dan eigenlijk wel heel veel van 'm houden wil je dat niet erg vinden. Of jij moet ontzettend veel zin hebben in een keer sex met een ander zonder dat je je vriend kwijt hoeft te raken. Het is het een afwegen tegen het ander, sex met anderen of bij je vriendje blijven en altijd verlangen naar sex met anderen tot je 80, oud en verrot bent
Wat is je meer waard... en wat als sex met een ander toch ietsje meer tegenvalt dan je had verwacht dan heb je een kutgevoel en je vriend kwijt. Maargoed, je bent volgens mij nog jong en wie weet houd je huidige relatie helemaal niet stand tot je 80e en kan je er nog altijd lekker op los leven. De meeste relaties gaan stuk na 7 jaar, hoeveel jaar heb je nog te gaan? Ik nog 4 jaar met m'n huidige vriendin
quote:Ach, niet erg vinden... Tuurlijk zal ik op dat moment toch wel bang zijn dat hij haar leuker of beter vindt, dat is natuurlijk. Als ik realistisch ben weet ik ook wel weer dat hij heus niet zomaar iemand anders liever heeft dan mij. Bovendien, als hij er na één keer seks met een ander vandoor gaat voelt hij blijkbaar toch al niet zoveel meer voor me. Zo probeer ik me maar over die angst heen te zetten.
Op zaterdag 2 augustus 2003 17:21 schreef JK het volgende:Wat betreft dat je het niet erg vind dat ie een keer een van bil gaat met een ander... er zijn volgens mij maar weinig meisjes die zo denken.
Aan de andere kant ben ik ook weer niet zo jaloers aangelegd dat ik van tevoren al helemaal gek word bij het idee, of dat ik bezitterig ga doen. Ik zal hem nooit claimen. Als hij graag met iemand anders naar bed wil, als hij nieuwe dingen wil ontdekken of erg nieuwsgierig is naar zo iemand, wil ik niet degene zijn die hem er vanaf houdt. Ik vertrouw er maar gewoon op dat hij er zelf goed over nagedacht heeft, dat hij het niet zomaar met de eerste de beste doet en dat hij niets zou doen om onze relatie in gevaar te brengen.
Ontopic, ik zou nooit iets met een ander doen als ik weet dat hij daar moeite mee heeft. Die afweging waar jij het over hebt, heb ik gemaakt. De relatie die ik nu heb is belangrijker voor me dan wat dan ook.
Het gaat ook niet direct meer om de seks met anderen, maar om andere dingen. Bijvoorbeeld cyberseks of foto's uitwisselen met kennissen, dat vind ik best leuk om te doen. Mag dat ook niet? Waar ligt die grens?
Een voorbeeldje: er is nu toevallig een jongen waar we wat onenigheid over hadden. Met die jongen heb ik wel eens iets afgesproken voordat ik mijn huidige vriend kreeg, hij zegt nu ook nog wel eens dingen zoals 'jammer dat je al een vriend hebt'. Mijn vriend vindt het daarom niet leuk dat ik met hem chat of foto's uitwissel. Op zich kan ik me best voorstellen dat hij jaloers is op het eerste gezicht (andere jongen, foto's, niet weten wat er precies aan de hand is), maar hij blijft ook jaloers als ik eenmaal uitgelegd heb dat ik nooit iets met die jongen zou willen en dat ik alleen maar met hem praat voor de lol, omdat we toevallig van dezelfde muziek etc. houden. Dat hij dan boos blijft kan ik me gewoon niet voorstellen, en op dat soort momenten botsen mijn vriend en ik dus, omdat we gewoon allebei erg verschillend zijn.
[Dit bericht is gewijzigd door LittleWing op 02-08-2003 18:45]
[offtopic]
heeft iemand hier ooit een topic over ge-opend? over open relaties
[/offtopic]
quote:Volgens mij is de kans dat ie een ander leuk zou vinden met sex niet heel erg groot (bij mij tenminste niet als ik zoiets zou doen, maar mag ik niet hoor
Op zaterdag 2 augustus 2003 18:38 schreef LittleWing het volgende:[..]
knip knip - lap tekst
), of dat de ander het beter kan.. tja het is allemaal momentopname. geen enkele keer is hetzelfde toch ? (en met een ander echt alles te doen, dan moet je wel heel zeker er van zijn dat de ander geen soa's heeft tegenwoordig..).? Behalve als je saai bent, dan is elke keer hetzelfde Maargoed, hij wil dat dus niet en ook niet dat jij zoiets zou doen, wat best een normale reactie is van hem hoor En wie weet krijg je 'm later wel zo gek om eens een parenclub te bezoeken, heb jij toch nog een beetje je zin
Wat betreft dat cyberseks en foto's uitwisselen.. als jij het leuk vind, waarom niet, maar je moet je vriend dan wel heel goed uitleggen dat je het gewoon voor de lol doet en dat je er verder niets achter zoekt.
Ligt er trouwens wel aan hoe ver je gaat... met webcams kan je heel ver gaan dat heb ik wel gezien 
. Een vriend en vriendin van me deden dat dan wel eens en bij leuke mensen gingen ze dus de chats en screenshots uitprinten, heb daar erg om gelachen Denk gewoon dat ie het niet leuk vind omdat ie bang is dat je dus echt wat gaat voelen voor die andere jongen op de chat.
Maargoed, maak je vriend gewoon duidelijk met dat chatten enz. dat ie er niets achter hoeft te zoeken. Kan best wel z'n 'angst' begrijpen hoor. Maar zo te lezen houd je heel veel van 'm en ga je niet zomaar lopen kloten met een ander. Maarja, leg hem dat maar eens uit.
Mag je wel alleen uit van 'm of wil ie er echt altijd bij zijn omdat ie bang is dat je anders misschien leukere jongens ontmoet ?
Hij heeft wel aangegeven dat hij best ooit een trio wil, of bijvoorbeeld een keertje met een ander stel van partner wisselen als ik dat graag wil, als het maar mensen zijn die hij vertrouwt. Dat vind ik niet meer dan logisch. Ach, op dat gebied komen we er ook best wel uit hoor.
Uitgaan doe ik eigenlijk niet echt, dus dat speelt niet zo. Over een paar weken ga ik op kamers, een eind van huis. Hij is wel bang dat ik dan ergens een leukere jongen tegenkom en er met die jongen vandoor ga, of dat ik daar een heel nieuw leven krijg waar hij niet meer in past. Ik weet natuurlijk ook niet wat er het komende jaar gaat gebeuren, er gaat veel veranderen dat ik niet kan voorspellen dus 100% zekerheid kan ik nooit geven, voor mijn gevoel zou ik liegen als ik dat deed. 
Hopelijk heeft hij genoeg aan zijn vertrouwen in mij, en aan het feit dat ik hem nooit zomaar in de steek zou laten, dat ik nooit zomaar op zou geven wat wij hebben. Ik vind het lullig voor hem dat hij zo bang is om me kwijt te raken maar ik weet niet wat ik nog kan doen om hem gerust te stellen. Ik kan wel zeggen dat ik bij hem zou blijven, ook al kwam ik daar een veel leukere jongen tegen, maar dan zegt hij 'dat weet je niet zeker' en daar zit ook wel weer iets in. Je kunt nooit zeker weten wat je zou doen, totdat je echt in die situatie komt.
Er zijn wel topics geopend over open relaties, dit zijn er een paar:
Een "Open" Relatie
[Relaties] Hoe modern zijn wij nu?
"Open relatie" (een oudje)
|
|
