De band die ik met mijn vader heb is vrij slecht.
We praten nauwelijks met elkaar.
Maar ik heb wel behoefte aan een vader.
Ik merk aan mezelf, dat ik daardoor graag met andere mannen,
en in het bijzonder een persoon, die ik goed ken, praat over mijn problemen.
Op een gegeven moment had ik meer een vadergevoel bij hem, dan bij mijn eigen vader.
Hij heeft zelf in zijn jeugd ook de nodige problemen gehad, waar ik niet verder op in ga.
Ik kan ontzettend goed met hem praten, en als hij er niet is, praat ik met een andere man,
die ik ook ken. Onbewust, doe ik dit waarschijnlijk, door het vadergevoel dat ik mis, en zij uitstralen..
Dat veilige gevoel dat je bij je vader 'hoort' te hebben, is er bij mij helemaal niet. Ik heb hem heel lang als emotionele vader gezien.. ik wilde graag dat hij van me hield als een vader, maar dat kon nooit. Hij is mijn vader niet en heeft zelf twee kinderen. Dat heeft soms voor veel verdriet gezorgd, omdat ik hoopte dat dat wel zo zou zijn..
Ik vraag me af of meer mensen dit herkennen, een vadergevoel zoeken
bij iemand anders dan je eigen vader?
waarom moet hij je zo zien? ik zie t extra nut er niet echt van in...
verder snap ik je wel hoor, mijn vader spreek ik ook nooit meer sinds die t huis uit is gegaan een paar jaar geleden, gelukkig heb ik die 'vaderbehoefte' nooit gehad
maar kan je btw niet gewoon werken aan een betere band met je vader 
Moonah, of zwaaibaai..
Mag deze (tijdelijk) dicht. Het raakt me toch iets te veel..
Hij kan later wel weer open, maar ik vind het op dit moment niet fijn..
Sorry..
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
quote:nog steeds snap ik niet waarom je zo graag wilt dat die man je als 'kind' moet zien? dat heeft toch geen toegevoegde waarde daadwerkelijk?
Op maandag 12 mei 2003 22:36 schreef Wolkje het volgende:
Sorry..Het ligt nog steeds erg gevoelig..
Maar verder maar weer ontopic..
ik snap dus niet helemaal de gevoeligheid die je ermee hebt, als t blijkbaar nog heel erg diep ligt...
maar sterkte iig met het verwerken van je probleem, later kijk je hierop terug terwijl jezelf een man hebt, 5 kinderen, groot huis en een hond en je bent dan dolgelukkig 
Maar inderdaad denk ik dat ik het misschien pas echt een plaats kan geven
als ik zelf kinderen heb.. Zefl het gezinnetje vorm, zeg maar..
En waarom?
Ik mis gewoon ontzettend het vadergevoel, kan het niet echt uitleggen..
Er is wel een tijd geweest dat ik veel uithing bij het gezin van een goeie vriend van me en dat was achteraf heel logisch omdat het gezin waar ik in aan het opgroeien was absoluut niet "juist" voelde en het is, denk ik vrij normaal, dat je op het moment dat je eigen ouder(s) tekort schiet(en) je naar anderen toe trekt.
Het is ook erg moeilijk om dat hardop te zeggen omdat je eigenlijk je eigen vader op dat moment verraad (zo zag ik het althans). Aan de andere kant, hij liet me ook weinig keus.
Er zijn dan ook geen goede of foute antwoorden of gedachten onder zulke omstandigheden. Soms moet je gewoon doen wat het beste voor jou is.
quote:Nee, dat snap ik. Heeft hij wel interesse in je getoont of helemaal niet?
Op maandag 12 mei 2003 22:53 schreef thoth het volgende:
Ik heb eigenlijk nooit een echte vader gehad. Wel die man die biologisch deels verantwoordelijk was voor de creatie van mij maar (zo hoorde ik later) dat was eigenlijk een ongelukje dus je kunt je voorstellen dat dat niet allerlei diepe vadergevoelens bij hem losmaakte.
Ik vind het vooral zo moeilijk dat als hij doodgaat, ik mijn eigen vader gewoon nooit gekend heb.
Heel vaak heb ik ook het gevoel dat ik dan toch een deel van mezelf niet ken..
quote:
Er is wel een tijd geweest dat ik veel uithing bij het gezin van een goeie vriend van me en dat was achteraf heel logisch omdat het gezin waar ik in aan het opgroeien was absoluut niet "juist" voelde en het is, denk ik vrij normaal, dat je op het moment dat je eigen ouder(s) tekort schiet(en) je naar anderen toe trekt.
Ik vind dit heel fijn om te lezen, een beetje erkenning van mijn gedrag en gevoel..
quote:
Het is ook erg moeilijk om dat hardop te zeggen omdat je eigenlijk je eigen vader op dat moment verraad (zo zag ik het althans). Aan de andere kant, hij liet me ook weinig keus.
Ja, ik snap het gevoel..
Mijn moeder wil liever niet dat ik met - desbetreffende persoon- praat,
dus ik heb een tijd het gevoel gehad dat ik moest kiezen tussen hem of haar, en toen had ik het gevoel dat ik mijn moeder verraadde door met hem te praten.. Inmiddels kan ik accepteren: ze wil het niet, maar ik moet voor mezelf kiezen.. niet voor wat zij wil. Maar nog steeds vind ik dit moeilijk, ook om hier neer te zetten..
quote:Dank je, thoth..
Er zijn dan ook geen goede of foute antwoorden of gedachten onder zulke omstandigheden. Soms moet je gewoon doen wat het beste voor jou is.
Je reactie doet me goed..
quote:Ik heb dat nu niet meer.. Heb dat wel een tijdje gehad heel erg.
Op maandag 12 mei 2003 22:44 schreef WeirdMicky het volgende:[..]
nog steeds snap ik niet waarom je zo graag wilt dat die man je als 'kind' moet zien? dat heeft toch geen toegevoegde waarde daadwerkelijk?
Maar het verschil tussen emoties en verstand in hierin heel verschillend..
quote:Dank je..
maar sterkte iig met het verwerken van je probleem, later kijk je hierop terug terwijl jezelf een man hebt, 5 kinderen, groot huis en een hond en je bent dan dolgelukkig
quote:Mijn vader heeft nooit echt interesse in me getoond en pas toen het met mijn moeder uit de hand liep zijn we (om goede en slechte redenen) een beetje naar elkaar toe gegroeid en ben ik hem beter leren kennen (hij mij overigens tot de dag van vandaag nog steeds niet maar dat doet er niet meer toe).
Op maandag 12 mei 2003 23:07 schreef Wolkje het volgende:
Nee, dat snap ik. Heeft hij wel interesse in je getoont of helemaal niet?
Ik vind het vooral zo moeilijk dat als hij doodgaat, ik mijn eigen vader gewoon nooit gekend heb.Heel vaak heb ik ook het gevoel dat ik dan toch een deel van mezelf niet ken..
[..]
Wat ik wil zeggen is, niets is voor altijd. Als je nu geen goede relatie met je vader hebt betekent dat niet dat je dat voor morgen of overmorgen of over een jaar ook uit moet sluiten. Sterker nog, je kunt het altijd blijven proberen en als het niet meezit dan probeer je even iets minder hard.
quote:Er is niets erger dan je eigen ouders voor het blok zetten. Echt niet. En ik kan me heel goed voorstellen dat je het bijzonder vervelend vindt. Je moeder kan ik ook heel goed begrijpen want in wezen ruil je je vader in voor een ander en een vreemde voor haar misschien?
Op maandag 12 mei 2003 23:07 schreef Wolkje het volgende:
Mijn moeder wil liever niet dat ik met - desbetreffende persoon- praat,
dus ik heb een tijd het gevoel gehad dat ik moest kiezen tussen hem of haar, en toen had ik het gevoel dat ik mijn moeder verraadde door met hem te praten.. Inmiddels kan ik accepteren: ze wil het niet, maar ik moet voor mezelf kiezen.. niet voor wat zij wil. Maar nog steeds vind ik dit moeilijk, ook om hier neer te zetten..
Ongeacht wat de situatie precies is, je hoeft niet te kiezen. En je hoeft ook geen voorkeur uit te spreken, daar doe je niemand een lol mee en bovendien gooi je op die manier deuren dicht die je liever open wilt houden, zo niet nu dan wel morgen
quote:
Op maandag 12 mei 2003 23:32 schreef thoth het volgende:[..]
Wat ik wil zeggen is, niets is voor altijd. Als je nu geen goede relatie met je vader hebt betekent dat niet dat je dat voor morgen of overmorgen of over een jaar ook uit moet sluiten. Sterker nog, je kunt het altijd blijven proberen en als het niet meezit dan probeer je even iets minder hard.
[..]
Ja.. ik merk dat ik wel zeg: het hoeft niet meer, laat maar zitten, ik heb geaccepteert
dat ik die vader-dochter band niet heb, hoop ik nog steeds dat het totaal
omslaat, onze band.. Maar ik denk dat dat er niet inzit..
quote:
Er is niets erger dan je eigen ouders voor het blok zetten. Echt niet. En ik kan me heel goed voorstellen dat je het bijzonder vervelend vindt. Je moeder kan ik ook heel goed begrijpen want in wezen ruil je je vader in voor een ander en een vreemde voor haar misschien?
Ja, voor haar is het een vreemde. Ze heeft hem een keer gesproken.
Ze mag hem niet, misschien uit jaloezie, maar dat maakt het nog moeilijker.
quote:Ja, hier kan ik het alleen maar mee eens zijn..
Ongeacht wat de situatie precies is, je hoeft niet te kiezen. En je hoeft ook geen voorkeur uit te spreken, daar doe je niemand een lol mee en bovendien gooi je op die manier deuren dicht die je liever open wilt houden, zo niet nu dan wel morgen
quote:Je hebt dus meer een vader-dochter band met je stiefvader,
Op maandag 12 mei 2003 19:42 schreef Sylvana het volgende:
Mijn ouders zijn gescheiden en mijn echte vader kijkt niet echt naar ons om. We gaan wel elke week naar hem toe, maar hij vraagt nooit hoe het bijvoorbeeld op school gaat en hij kijkt nooit naar onze rapporten. Mijn stiefvader is daarin heel anders, hij is heel belangstellend en vraagt altijd hoe het gaat en wat we gedaan hebben enzo. Ik hou meer van me echte vader, want ook al is hij niet echt belangstellend, het is toch me vader, maar ik vind het leuker als hij net zo belangstellend als me stiefvader zou zijn.
maar je houdt meer van je eigen vader, of zeg ik het nou verkeerd?
En mijn eigen verhaal over vaders vermeld ik niet in dit topic, staan elders, dat weet je.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:je hebt gelijk, zo is het
Op woensdag 14 mei 2003 21:24 schreef Wolkje het volgende:[..]
Je hebt dus meer een vader-dochter band met je stiefvader,
maar je houdt meer van je eigen vader, of zeg ik het nou verkeerd?
Ik verwarde 'stand-in' met 'instant'.....
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Ja, ik vind het allebei niet perfect..
Op woensdag 14 mei 2003 21:26 schreef Moonah het volgende:
Wolkiewolk, is 'surrogaat-vader' niet een betere titel?
maar ik ben nog beetje aan het zoeken wat ik nou een goede titel vind..
quote:Ja.. en ik vind het heel knap van je, hoe je daar mee omgaat..
En mijn eigen verhaal over vaders vermeld ik niet in dit topic, staan elders, dat weet je.
quote:Geeft niet, Moonahtje
Op woensdag 14 mei 2003 21:30 schreef Moonah het volgende:
Oeps!
Ik verwarde 'stand-in' met 'instant'.....
Ik heb nu wel op het werk een man die niet veel jonger is dan mijn vader, waarbij ik toch merk dat ik meer aan hem kwijt wil.. doe het alleen toch niet omdat ik denk dat het niet juist is.
Maar wolkje, ik snap je verhaal, blijf sterk, heel veel sterkte ermee!
quote:
Op woensdag 14 mei 2003 21:52 schreef hardsilence het volgende:
Ik heb ook zowat geen band met mijn vader, we praten nouwelijks over dingen, loopt langs elkaar heen, veel meningsverschillen en andere kleine conflicten.. en ondanks ik nog een heel leven voor me heb (om daar vanuit te gaan) ga ik er niet aan werken om een betere band met hem te krijgen, dat hoeft al niet meer, hoewel ik het toch ergens wel degelijk mis..
Denk je er nooit aan: als hij nou dood gaat, heb ik hem gewoon nooit gekend..
Ik zeg ook altijd: het hoeft niet meer, ik hoef geen band meer met hem,
en dat kan ook niet meer opeens.. maar liever had ik gezien dat die band
er van jongs af aan gewoon wel geweest was..
quote:En waar komt die gedachte vandaan, dat je denkt dat het niet juist is?
Ik heb nu wel op het werk een man die niet veel jonger is dan mijn vader, waarbij ik toch merk dat ik meer aan hem kwijt wil.. doe het alleen toch niet omdat ik denk dat het niet juist is.
Maar wolkje, ik snap je verhaal, blijf sterk, heel veel sterkte ermee!
Voelt het als je eigen vader verraden, of waarom precies?
Dank je voor je reply trouwens
Naar mijn idee is het wel soort van je vader verraden. Zal hij het met opzet doen dat hij geen band met zijn eigen dochter wilt? Heeft hij daar zelf ook moeite mee, of is het hem te zwaar, heeft hij het zo ook meegekregen van zijn thuis uit. Zoveel vragen, ik weet het antwoord niet.
Ik durf niet te close te worden met die man, ook omdat ik bang ben voor reacties van andere om me heen. Ik hecht me ook snel aan mensen. Ik kan het niet uitleggen, vorm van onzekerheid denk ik. En waar zadel je zo'n man dan mee op, kan je dat hem aandoen..
Trouwens, als je hier echt heel goed bij stil gaat staan, is het moeilijk om er over te praten.
quote:Het viel me ook behoorlijk zwaar, dit topic te openen..
Op woensdag 14 mei 2003 22:17 schreef hardsilence het volgende:
Trouwens, als je hier echt heel goed bij stil gaat staan, is het moeilijk om er over te praten.
Ik merk dat het toch heel diep ligt..
Morgen ga ik nog inhoudelijk op je stukje reageren, want ik ben doodmoe
dus ik maar richting mijn bedje..
|
|
