Ik ben nu 23 jaar en heb al bijna 4 jaar spierspanningshoofdpijn, wat bij mij neer komt op elke dag hoofdpijn, ook heb ik soms last van migraine.
Wat zijn jullie ervaringen ermee en wat heb je allemaal geprobeerd om er van af te komen.
Hoe reageren de mensen in jullie omgeving.
Ik merk namelijk dat er een hoop mensen zijn die je proberen te helpen, maar dat er ook veel onbegrip voor is.
quote:Bij mij heeft de hoofdpijn een compleet andere reden, maar onbegrip....
Op vrijdag 2 mei 2003 12:07 schreef Amethist het volgende:
Ik merk namelijk dat er een hoop mensen zijn die je proberen te helpen, maar dat er ook veel onbegrip voor is.
Je kan beter een been breken, half dood in het ziekenhuis liggen of in een rolstoel zitten. Mensen hebben lijkt wel alleen de eerste dagen begrip of er moet echt iets te zien zijn.
Ben hier al vele 'vrienden' door verloren omdat ik voor mezelf kies en dus niet op visite ga als ik me zwaar klote voel. En ja, dan is het begrip snel weg. Nodigen me vaak niet eens meer uit, ik zal toch wel afbellen! 
Tevens moet je goed kijken wanneer het optreed, kan je het bijvoorbeeld met de gedachte aan hoofdpijn al voelen, is het stress-gerelateerd, of is het echt iets lichamelijks, bijv. overgevoeligheid voor iets.
quote:Dit soort berichten zijn zo lief bedoeld, maar dit kan zo tegenstrijdig werken.
Op vrijdag 2 mei 2003 12:15 schreef Deliverance het volgende:
Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar je zou eens wat goede ontspanningstechnieken aan kunnen leren, deze kan je uit boeken halen ("Ontspanje", bijvoorbeeld staan vele ontspanningsoefeningen in, ook tegen hoofdpijn/migraine), of aanleren bij mensendieck etc.)
Tevens moet je goed kijken wanneer het optreed, kan je het bijvoorbeeld met de gedachte aan hoofdpijn al voelen, is het stress-gerelateerd, of is het echt iets lichamelijks, bijv. overgevoeligheid voor iets.
Iemand die 4 jaar hoofdpijn heeft die heeft vast allang naar overgevoeligheid, stress en oefeningen gekeken.
Ik heb kaas, chocola, thee, citrusvruchten en nog veel meer laten staan. Vast leefpatroon, gezette tijden eten, geen suiker meer, ruim 1,5 liter water etc. etc. alles geprobeerd.
Op tijd naar bed, ontspanningsoefeningen, toch sporten omdat het goed is (ondanks dat je lijf helemaal niet wil)... van alles gedaan.
Maar no way dat het stopt.
Denk zelf dat iemand die het al vier jaar heeft bijna alles al heeft geprobeerd. Zo niet... dan is het idd. nog aan te raden!
Was niet bij mij de oplossing hoor, ik had een anti-stottercursus nodig om er bijna vanaf te komen 
Dus het is iets chronisch maar ook ontzettende spanning denk ik.
Ook een keer geen koffie gedronken, de hoofdpijn die ik had 's avonds was echt niet meer normaal.
Maar dat is weer iets anders.
Maar het is kl*te natuurlijk.
quote:nee ik was vergeten te vertellen dat ik zo'n vier jaar geleden van de trap ben gevallen en daarbij heb ik mijn hoofd gestoten, daarna heb ik de spieren in mijn nek verkeerd gebruikt en dat kan ik nu niet meer veranderen, waardoor mijn spieren constant gespannen zijn.
Op vrijdag 2 mei 2003 12:10 schreef frennie het volgende:
Is het niet soms begonnen toen je de pil ging gebruiken???
Heb Fysiotherapie gehad en ben bij een psycholoog geweest en bij een chiropractor.
De neuroloog zei ook dat al die dingen niet zou helpen, want op de behandeltafel gaat het goed, maar zodra ik de deur uitstap en die spieren aanspan, heb ik de behandeling al teniet gedaan, met andere woorden niks helpt, heb ook allerlei pillen gehad enzo.
Ik ben nu ongeveer 9 a 10 jaar aan de pil ofzo, dus dat heeft er niks mee te maken.
Maar jullie hebben dus ook onbegrip in jullie omgeving?
In ieder geval... Ik voelde dat ik wel vaak hoofdpijn had - eigenlijk voortdurend. Men schoof het af op het feit dat ik gestresses was en in een depressie zat. Zou best mogelijk zijn in principe.
Toch had ik er geen vrede mee. Maarja, wat kon ik er nog meer aan doen he. Mijn moeder raadde me aan eens langs de opticien te gaan om mijn ogen te laten testen. Dit heb ik gedaan, en het bleek inderdaad dat mijn ogen oververmoeid waren, en in kwaliteit achteruit gegaan waren. Ook dit zou een mogelijke oorzaak voor de voortdurende hoofdpijn kunnen zijn.
Door voortdurende hoofdpijn kun je je flink afsluiten van alles om je heen - da's wat ik ook wel doe eigenlijk. In de weekenden ga ik echter veel uit, dus ik heb gelukkig genoeg sociale contacten die me ook regelmatig door de week bellen enzo. Niets te klagen dus.
maar.... Ik ga NOOIT op bezoek door-de-weeks bij iemand, en ik kan er niet goed tegen als er hier bezoek is. Ik weet niet of dat iets met die hoofdpijn te doen heeft, maar het lijkt me wel. Het kost teveel energie om jezelf gaande te houden etc.
Ik zie bij je naam (topic starter) Amethist staan, en blessed be... Wellicht dat je het volgende wel interessant vind dan
Zelf heb ik me veel bezig gehouden met het verdiepen in spirituele zaken. Zo ben ik nauw in aanraking geweest met eerst satanisme, daarna wicca, en nu tegenwoordig druidisme. Ik heb mijn pad wel gevonden. >>>
Je krijgt dingen geleerd als medidatie en zelfbewustwording (klinkt lekker vaag - I know). Maar het helpt dus echt!! Daarnaast heb ik ook met een aantal mensen contact die bezig zijn met Reiki - de 7 chakra's. Dit heeft te maken met allerlei energiestromen in je lichaam, ook meditatie enzo. Werkt ook heel goed.
Ik weet niet of je het spirituele pad van Wicca volgt ofzo, misschien wel aan je naam te zien, maar probeer anders eens een amulet te maken. In jou geval, voor gezondheid dus, zou je gebruik moeten maken van bergkristal, zonnesteen of barnsteen. Als je meer informatie hier over wilt dan mag je me gerust emailen of toevoegen op MSN (cschols@planet.nl).
Ik hoop nu niet dat ik allerlei reacties krijg van "vage dit en vage dat" enzo. Ik probeer hier alleen een steentje bij te dragen door mijn eigen ervaringen te delen.
An ghealach )o(
Aan de buitenkant kan men namelijk niet zien zien dat je al 4 jaar chonische hoofdpijn heb. Je ziet er namelijk gezond uit. Ik kan me zo voorstellen dat je vaak opmerkingen krijgt als:' iedereen heeft wel eens hoofdpijn' of 'neem eens een pijnstiller'. Terwijl jij weet dat het laatste gewoon niet helpt.
Zelf heb ik een problemen met m'n darmen. Ook dit is chronisch & aan de buitenkant niet te zien. Doordat m'n darmen niet goed werken ben ik redelijk vaak ziek & zit ik thuis. Ik merk zelf dat sommigen (ook collega's) daar weinig begrip voor kunnen opbrengen & vinden dat ik me aanstel.
Pijn hoeft niet altijd aan de buitenkant te zien te zijn. Pijn die niet te zien is, is ook echte pijn. Ik vind het jammer dat sommigen dat niet kunnen/willen inzien.
quote:Ik heb niet echt aan pijnbestrijding gedaan, heb wel homeopatische gebruikt, maar dat helpt bij mij niet echt, heb ook antidepressivia geslikt onder controle van mijn neuroloog, maar ook dat hielp niet en nu slik ik eigenlijk niks meer, behalve als ik dus migraine heb en dan heb ik een poeder migpriv en dat helpt gelukkig vaak wel, kan ik echt aanraden aan mensen die migraine hebben.
Op vrijdag 2 mei 2003 12:37 schreef fokje het volgende:
vraagje Amethist: doe je aan pijnbestrijding en zo ja wat? Bijv. paracetamol oid, of natuurlijke pijnbestrijding? (suggestie e.d.)
Paracetemol helpt ook niet, soms wil een ibrupofen nog wel helpen, maar ik probeer eigenlijk zo weinig mogelijk te slikken anders heb je weer kans op medicijn afhankelijke hoofdpijn.
Ja het is soms echt moeilijk om met mensen om te gaan die het eigenlijk niet begrijpen, ook artsen hebben er soms geen begrip mee, meestal zeggen ze leer er maar mee leven en dat vind ik makkelijk gezegt, ze zijn tegenwoordig zo ver met de medische techniek, maar dit kunnen ze niet oplossen en de meeste zien hoofdpijn niet als een ziekte, terwijl het toch flink je leven kan beinvloeden
quote:Ja dat kom ik ook vaak tegen inderdaad, veel mensen denken dat je je aanstelt en willen het gewoon niet zien of vinden het geen ziekte omdat ze het niet aan je kunnen zien, ze hebben sneller medelijden met iemand die bijvoorbeeld mank loopt, door een gebroken been ofzo dan als je zegt dat je hoofdpijn hebt of iets anders dat je niet kunt zien, niet dat ik medelijden wil hoor, het is alleen een verschil die je vaak ziet.
Op vrijdag 2 mei 2003 12:46 schreef Natalie het volgende:
Buiten dat hoofdpijn natuurlijk ontzettend ellendig is, (zelf kan ik niet goed functioneren als ik hoofdpijn heb.. ik kan me amper voorstellen hoe het moet zijn voor iemand die al 4 jaar constant hoofdpijn heeft) lijkt het onbegrip me ook iets moeilijks.
Aan de buitenkant kan men namelijk niet zien zien dat je al 4 jaar chonische hoofdpijn heb. Je ziet er namelijk gezond uit. Ik kan me zo voorstellen dat je vaak opmerkingen krijgt als:' iedereen heeft wel eens hoofdpijn' of 'neem eens een pijnstiller'. Terwijl jij weet dat het laatste gewoon niet helpt.Zelf heb ik een problemen met m'n darmen. Ook dit is chronisch & aan de buitenkant niet te zien. Doordat m'n darmen niet goed werken ben ik redelijk vaak ziek & zit ik thuis. Ik merk zelf dat sommigen (ook collega's) daar weinig begrip voor kunnen opbrengen & vinden dat ik me aanstel.
Pijn hoeft niet altijd aan de buitenkant te zien te zijn. Pijn die niet te zien is, is ook echte pijn. Ik vind het jammer dat sommigen dat niet kunnen/willen inzien.
Het lijkt er vaak op dat je alleen ziek kan zijn als je het aan de buitenkant ziet.
quote:Toen ik hoofdpijn kreeg was dat ook mijn eerste zet, want ik bracht het ook eerst niet in verband met de val van de trap, mijn ogen waren toen goed, nu heb ik 1 oog waar ik een lens voor heb, maar ik heb nog steeds hoofdpijn, dus dat is het helaas niet, maar wel bedankt voor je reactie.
Op vrijdag 2 mei 2003 14:15 schreef suxjahh het volgende:
Uhmm ben je wel eens bij de oogarts geweest? Ik ken mensen die ook een lange tijd met hoofdpijn rondgelopen hebben.. Naja ze gingen gewoon even langs de opticien.. Ogentest, toen bleek dat ze een bril nodig hadden en met die bril hadden ze ook meteen geen hoofdpijn meer
Je kunt inderdaad ook van slechte ogen hoofdpijn krijgen en ik merkte ook dat ik toen ik last kreeg van mijn oog, doordat ik meer hoofdpijn kreeg, maar mijn hoofdpijn komt dus niet door slechte ogen, want daar heb ik dus nu mijn lens voor en vier jaar terug toen mijn hoofdpijn begon had ik goede ogen.
quote:Je verwoordt het precies zoals het is! Ik zou het niet beter kunnen omschrijven.
Op vrijdag 2 mei 2003 14:12 schreef Amethist het volgende:Ja dat kom ik ook vaak tegen inderdaad, veel mensen denken dat je je aanstelt en willen het gewoon niet zien of vinden het geen ziekte omdat ze het niet aan je kunnen zien, ze hebben sneller medelijden met iemand die bijvoorbeeld mank loopt, door een gebroken been ofzo dan als je zegt dat je hoofdpijn hebt of iets anders dat je niet kunt zien, niet dat ik medelijden wil hoor, het is alleen een verschil die je vaak ziet.
Het lijkt er vaak op dat je alleen ziek kan zijn als je het aan de buitenkant ziet.
Gelukkig zijn er ook mensen die het wel serieus nemen & er rekening mee houden. [In mijn geval: mijn vriend, m'n familie & vrienden]
Mijn vriend is daar ook goed in, die ziet het ook aan me en hij is een echte steun voor me, ik heb het er soms ook namelijk wel moeilijk mee, omdat je toch beperkt word in je bezeigheden, tenminste dat heb ik.
Ik probeer wel gewoon de dingen te doen die ik wil, maar soms is dat best moeilijk en daar is soms ook onbegrip voor, maar het is wel fijn om mensen te spreken die dit herkennen.
quote:Dat heb ik ook. Ik word soms echt beperkt in m'n bezigheden en moet er altijd rekening mee houden. Soms dan plan ik bijvoorbeeld iets.. maar dan kan het ineens niet doorgaan omdat ik 't niet trek.. Voor mezelf.. ach, ik ben er aan gewend. Maar voor de anderen vind ik het zo naar.
Op vrijdag 2 mei 2003 16:03 schreef Amethist het volgende:
Ja ik heb gelukkig ook veel mensen die me wel serieus nemen en me ook goed begrijpen en die zien ook aan mij als het fout zit, als ik me dus echt ontzettend beroerd voel.
Mijn vriend is daar ook goed in, die ziet het ook aan me en hij is een echte steun voor me, ik heb het er soms ook namelijk wel moeilijk mee, omdat je toch beperkt word in je bezeigheden, tenminste dat heb ik.
Ik probeer wel gewoon de dingen te doen die ik wil, maar soms is dat best moeilijk en daar is soms ook onbegrip voor, maar het is wel fijn om mensen te spreken die dit herkennen.
Dan heb ik echt het idee dat ik het ook voor hun verpest.Een lichtpuntje is dat het de laatste tijd een stuk beter met me gaat. M'n vriend is daar voor een groot deel verantwoordelijk voor.
't Is inderdaad goed te lezen dat er meer mensen zijn die weten hoe het voelt
quote:Oeh... wat klinkt dit bekent!
Op vrijdag 2 mei 2003 16:50 schreef Natalie het volgende:[..]
Dat heb ik ook. Ik word soms echt beperkt in m'n bezigheden en moet er altijd rekening mee houden. Soms dan plan ik bijvoorbeeld iets.. maar dan kan het ineens niet doorgaan omdat ik 't niet trek.. Voor mezelf.. ach, ik ben er aan gewend. Maar voor de anderen vind ik het zo naar.
Een lichtpuntje is dat het de laatste tijd een stuk beter met me gaat. M'n vriend is daar voor een groot deel verantwoordelijk voor.'t Is inderdaad goed te lezen dat er meer mensen zijn die weten hoe het voelt
Weer afbellen, weer niet kunnen, weer vroeg naar bed willen.
En mijn man past zich maar aan. En dan voel ik me zo shit, zo klein, zo nietig... alsof ik het expres doe, maar dat is niet zo. Ik voel me gewoon schuldig tegenover hem, ook al zegt hij miljoenen keren dat het niet nodig is!
Het is rot om je altijd aan te moeten passen, om te leren luisteren naar je lichaam. Maar helaas... ik moet ermee leren leven!
Het is ook best moeilijk om te accepteren dat je sommige dingen niet kan en vaak ben ik nog eigenwijs en probeer het dan nog wel eens, ook in mijn huishouden en daar moet ik later dan weer voor boeten zeg maar, dan ben ik de volgende dag helemaal ziek bijvoorbeeld.
Maar het is fijn om te merken dat er meer mensen zijn die dit hebben, fijn om ervaringen uit te wisselen.
Ik ben ook zo'n eigenwijs typje. Eigenlijk mag ik bepaalde dingen niet eten.. maar ik doe het tóch.. en dan lig ik de volgende dag dus wel in m'n bedje ziek te zijn. M'n eigen schuld.. ik weet het.
Iemand zei eens tegen me dat ze me zo egoitisch en egocentrisch vond.. Ze vond dat ik alleen aan mezelf dacht. En vermeldde daar leuk bij dat 'zíj met een pijntje wel gewoon ging werken en bij mensen op visite ging'. Alsof ik daar een boodschap aan heb.
quote:Of wat denk je van de opmerking... gewoon doorzetten.
Op vrijdag 2 mei 2003 22:49 schreef Natalie het volgende:
O zo herkenbaar, inderdaad!
Ik ben ook zo'n eigenwijs typje. Eigenlijk mag ik bepaalde dingen niet eten.. maar ik doe het tóch.. en dan lig ik de volgende dag dus wel in m'n bedje ziek te zijn. M'n eigen schuld.. ik weet het.
Iemand zei eens tegen me dat ze me zo egoitisch en egocentrisch vond.. Ze vond dat ik alleen aan mezelf dacht. En vermeldde daar leuk bij dat 'zíj met een pijntje wel gewoon ging werken en bij mensen op visite ging'. Alsof ik daar een boodschap aan heb.
Rustig aan, dan breekt het lijntje niet.
Je weet het zelf het beste, en dat dan met een ondertoon!
Zelf heb ik weleens gehoord dat ze dachten dat het aandachttrekkerij was. Die personen zijn dus ook gelijk op een zijspoor gezet door me.
Rot op! Alleen maar omdat hun de ergste tijd niet hebben meegemaakt en niet hebben gezien dat ik heb moeten vechten voor mijn leven.
Nee hoor.. zulke mensen hoeven van mij niet.
Te kortzichtig!
Er zijn vaak mensen die inderdaad denken dat je je alleen maar aanstelt, dat het niks ergs is, want iedereen heeft toch wel eens hoofdpijn, dat is toch niks, maar probeer het maar eens elke dag en dat zeg ik soms ook tegen die mensen, bedenk eens dat je een flinke hoofdpijn heb en dat je dat dan elke dag hebt en dan beginnen sommige het een beetje te begrijpen, maar er zijn ook veel mensen die niet begrijpen dat er best veel verschillende hoofdpijnen zijn, ik bedoel ik heb soms echt van die steken en de andere keer weer een kloppende hoofdpijn zeg maar.
Je went er nooit aan, maar je leert er wel een beetje mee omgaan, je weet op een gegeven moment een beetje wat je wel en niet kan doen, maar dat is bij mij nog vaak verschillend, want de ene keer kan ik wel lekker uitgaan zeg maar, zonder de volgende dag ziek te zijn en de volgende keer moet ik vroeg naar huis en lig ik de volgende dag nog ziek in bed, zo weet je ook nooit waar je echt aan toe bent en wat je wel en niet kan en dat is toch best moeilijk om daar mee om te gaan.
Maar het ergste vond ik die mensen die me altijd liepen af te zeiken.
|
|
