De Bijbel het Woord van God

Enkele bewijzen dat de Bijbel het Woord van God is

We zijn ons er van bewust dat sommigen ons er van willen overtuigen dat de dingen zo zijn veranderd sinds de Bijbel werd geschreven dat we nu een andere leidraad nodig hebben voor ons leven. Ze zeggen ons dat de maatschappij niet meer zo is als hij geweest is; dat de mensheid verbeterd en geëvolueerd is; dat we de wetenschap en de filosofie hebben; en dat het daarom kinderlijk is en van onwetendheid getuigd als wij vasthouden aan de algenoegzaamheid en de verhevenheid van de Bijbel in een tijd als de twintigste eeuw. Nu kan het zijn dat de mannen die ons deze dingen zeggen zeer geleerd zijn en intelligent, maar wij aarzelen niet om hen te zeggen: "gij dwaalt wel zeer, gij kent noch de Schriften, noch de kracht Gods." Wij respecteren geleerdheid, talenten, en genialiteit waar we ze aantreffen op de plaats die hen toekomt, maar als we zien dat zij hun trotse hoofden verheffen boven het Woord van God; als we hen een oordeel zien vellen over die oneindig grote openbaring, dan respecteren wij hen in het geheel niet; ja, dan behandelen wij hen als agenten van de duivel, die poogt de eeuwige pilaren waarop het geloof van Gods volk altijd heeft gerust te doen schudden. We kunnen geen moment luisteren naar mensen die, hoe geleerd zij ook zijn, Gods Boek durven te behandelen alsof het een boek van mensen is, en spreken over de bladzijden die - via mensen - door de Alwijze, Almachtige, en Eeuwige God zijn neergeschreven, als waren zij het product van een kortzichtige sterveling. Wij verzetten ons niet tegen de wetenschap, maar waar de wetenschap tegen het Woord van God ingaat heeft zij het gelijk niet aan haar kant.

1 - De totstandkoming van de Bijbel

A. De schrijvers

De manier waarop de Bijbel tot stand gekomen is bewijst dat de Bijbel het woord van God is. De Bijbel is niet door God geschreven en toen vanuit de hemel naar beneden geworpen, en hij is ook niet door één persoon geschreven. De totstandkoming van de Bijbel nam bijna 1600 jaar in beslag en hij werd door meer dan 40 mensen geschreven. De vele schrijvers van de Bijbel hadden verschillende achtergronden. David en Salomo waren koningen. Daniël was gouverneur. Ezra was een priester. Mozes was een generaal, architect, en heerser, die schaapherder werd. Paulus was een wetgeleerde. Matteüs was belastingambtenaar. Petrus en Johannes waren vissers. De beroepen, de kennis, de karakters, de cultuur, en de gewoonten van de verschillende schrijvers waren totaal verschillend. Ze schreven in de woestijn, in de tempel te Jeruzalem, in de gevangenis te Rome, in een school in Bethlehem, bij de rivier van Babylon, op het eiland Patmos in Griekenland, in het paleis van Perzië, en in vele andere plaatsen. Hoe bestaat het dat meer dan 40 mensen, op verschillende plaatsen, met verschillende persoonlijke en culturele achtergronden, in 1600 jaar één boek kunnen schrijven zonder dat het onsamenhangend en onduidelijk is? Daarbij is het ook nog een overtuigend boek. Bestaat er nog een ander boek naast de Bijbel dat zo geschreven is? Er is een woordenboek (van Webster) waar 36 jaar over gedaan is om het klaar te krijgen. Dat is al heel lang. Het moet de Geest van God zijn geweest die deze 40 schrijvers er toe gedreven heeft om één boek te schrijven in 1600 jaar dat één centrale gedachte heeft, dat een begin, een ontwikkeling, en een conclusie heeft. Dat moet wel het Woord van God zijn. Stel u eens voor dat u aan 40 artsen uit verschillende landen vraagt om 1600 jaar te nemen om een boek over medicijnen te schrijven. De latere schrijvers zouden vast en zeker dingen schrappen die door hun voorgangers zijn geschreven. Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld een boek over computers.

B. Nummer zeven

Het getal zeven wordt in de Bijbel vaak gebruikt om de volkomenheid van Gods handelen aan te duiden; er zijn zeven Geesten voor de Troon, zeven gemeenten in Openbaring die de hele bedeling van de Gemeente uitbeelden. Een beroemde wiskundige uit Rusland, Ivan Panin, wist dat ieder Hebreeuws karakter een bepaalde getalswaarde heeft. Hij telde de getallen van elk woord in het Oude Testament bij elkaar op en ontdekte dat de som van de woordgetallen, dus de som van de getallen van elk woord, deelbaar was door zeven, een priemgetal. Denk eens aan de waarschijnlijkheid daarvan. Menselijkerwijs is dat onmogelijk. Alleen God kan er voor gezorgd hebben dat de Bijbel op zulk een wijze geschreven is.

2 - Wetenschappelijk bewijs

A. De ronde, roterende aarde

Iets meer dan 500 jaar geleden dacht men dat de aarde plat was. Er waren er die dachten dat wanneer de schepen zo ongeveer aan de rand van de straat van Gibraltar zouden komen ze dan naar beneden zouden vallen. Sommigen dachten zelfs dat de aarde door vier grote kikkers werd gedragen; anderen dachten dat hij werd gedragen door een reus genaamd Atlas. U zult misschien lachen om zulke theorieën maar deze theorieën waren voor de mensen van toen zeer reëel. Ze namen ze zo serieus dat als iemand zei dat de aarde rond was hij voor ketter werd uitgemaakt en in brand werd gestoken. Wij weten allemaal dat de aarde rond is maar zij geloofden dat vreemd genoeg niet. Bijna 500 jaar geleden ontdekten oceanologen het bewijs voor het feit dat de aarde rond is. De Bijbel echter openbaarde meer dan 2500 jaar geleden al dat de aarde rond was. Als de mensen de Bijbel wat aandachtiger gelezen hadden zouden ze deze waarheid misschien al veel eerder hebben ontdekt. In Job 26:7b staat: Hij (God) hangt de aarde op aan het niet. Jesaja 40:22 zegt: Hij troont boven het rond der aarde. Het Hebreeuws voor cirkel is chuwg, en dat betekent zoiets als omtrek, ruimte, een bepaalde sfeer. Job 38:14 zegt: Zij (de aarde) verandert zich als leem, waarin een zegel wordt gedrukt, de dingen staan daar als in een kleed. Het woord verandert is in het Hebreeuws haw-fak, en dat betekent zoiets als ronddraaien; het leem waarover hier gesproken wordt refereert aan een bedrukte klei-roller uit Mesopotamië. Deze roller heeft een as in het midden waardoor hij rond kan draaien. Dat is precies wat mensen duizenden jaren later zouden ontdekken -dat de aarde om zijn eigen as draait.

B. De ontelbare hoeveelheid sterren

Jeremia 33:22 zegt: Zoals het heer des hemels (de sterren) niet geteld en het zand der zee niet gemeten kan worden ... Voor de telescoop was uitgevonden zei Kepler, een beroemde Duitse astronoom, dat er in totaal 1005 sterren waren. Met de uitvinding van de telescoop stijgt dit aantal nog altijd. Het meest recente aantal dat wetenschappers hebben berekend is: 20.000.000.000.000.000.000.000 sterren. Dat getal zal hoger worden zodra er weer een betere telescoop is uitgevonden. Onthoud dat de Bijbel zegt dat de sterren niet geteld kunnen worden.

3 - De geschiedenis van het Joodse volk

A. De voorzegging van het feit dat zij tot een grote natie zouden worden

Jakob, de kleinzoon van Abraham, ging met zijn zeventig nakomelingen naar Egypte om voedsel te kunnen krijgen, want er was een grote hongersnood in de hele toenmalige wereld. Zij bleven daar en werden tot een groot volk. Na hun slavernij trokken zij 38 jaar door de woestijn en kwamen onder leiding van Jozua en Kaleb aan in Kanaän.

B. Hun mishandeling en verstrooiing

In Jeremia 24:9-10 zegt God: Ik zal (hen) de Joden overgeven ter mishandeling, ten verderve, aan alle koninkrijken der aarde, tot een smaad en een spreekwoord, tot spot en vloek op alle plaatsen waarheen Ik hen zal verstrooien. Ik zal onder hen het zwaard, de honger en de pest zenden, totdat zij geheel verdaan zijn van de bodem, die Ik hun en hun vaderen gegeven had. Het Babylonische leger doodde velen van hen, en het vernietigde de tempel en de stad Jeruzalem, het nam de overlevenden als krijgsgevangene mee naar Babylonië. Zo werden ze ballingen. De afgelopen 2000 jaar hebben zij over de wereld rondgezworven, ze hebben geleden, zijn verworpen en uitgemoord. De oorzaak daarvan is ook dat de Joden hun Koning, de Messias hadden verworpen, terwijl dat juist de reden was waarom het volk Israël in het leven geroepen was.Zij moesten het kanaal zijn waardoor de Here Jezus in de wereld zou kunnen komen. Hij werd verworpen door Zijn eigen volk en zo is de Christelijke gemeente ontstaan om de taak van Israël over te nemen. De afgelopen 2000 jaar heeft het volk geen taak meer gehad. Dat begint weer wanneer het tijdperk van de Gemeente van Christus is afgesloten.

C. De vernietiging van de tempel en de stad

Voordat Jezus werd gekruisigd profeteerde Hij dat er geen steen van de toenmalige tempel in Jeruzalem op de andere zou blijven liggen. Hij voorzegde dat de tempel vernietigd zou worden en dat het volk weer verstrooid zou worden. Deze profetie werd vervuld in het jaar 70 (na Chr.), toen het Romeinse leger onder leiding van Titus de stad Jeruzalem verwoestte. Toen Jezus werd gekruisigd zeiden de Joden: Zijn bloed kome over ons en onze kinderen (Matt. 27:25). Van die dag af hebben zij geleden onder mishandeling, vervolging, het zwaard, de pest, en honger; van generatie op generatie. Het Romeinse leger doodde in het jaar 70 ongeveer 2 miljoen mensen. De helft van de overlevenden stierf van de honger. De overgeblevenen werden als slaven verkocht. Vijftig jaar later werden er nog eens vijftigduizend gedood omdat zij in opstand kwamen tegen het Romeinse Rijk. Vele eeuwen werden zij over de hele aarde verstrooid om te lijden. Nog voor de tweede wereldoorlog werden tienduizenden Joden vermoord in Rusland. Ze werden bijeen gedreven in een open veld en om het leven gebracht door machinegeweren en granaten. Tijdens de tweede wereldoorlog werden er 6 miljoen Joden vermoord door het Duitse leger. Allerlei wrede middelen werden gebruikt om het te doden. Ze werden als lammeren naar de slachtbank geleid.

D. Zij worden ondanks alles door God bewaard

Gedurende 2500 jaar hebben de Joden geen eigen land gehad. Tòch bleven ze een volk. Meestal verliest een volk zijn identiteit wanneer het zon 500 jaar geen eigen land meer heeft gehad. Denkt u zich eens in: 2500 jaar geen land hebben en toch een volk blijven! In Numeri 23:9 staat: Zie, een volk dat alleen woont en onder de natiën zich niet rekent. Ze waren anders dan de anderen. Ze wilden niet leven met andere volken, omdat in hun ogen de cultuur, het voedsel, en de gebruiken van andere volken niet goed waren. Daarom bleven ze op zichzelf. God bewaarde hen gedurende 2500 jaar en zonderde hen af van de volken in de landen waar ze verbleven zodat ze één volk bleven.

E. Het herstel van Israël

Na 2500 jaar konden ze hun land weer herstellen. Volgens de Bijbel zal voordat het einde komt het volk Israël hersteld zijn en in hun eigen land wonen (Rom. 11:26). Het herstel van Israël vond plaats in 1948. Menselijkerwijs was dat onmogelijk; wie tijdens de tweede wereldoorlog zou hebben gezegd dat Israël een eigen staat zou hebben zou voor gek zijn verklaard. In 1967 werd Jeruzalem aan de Joden teruggegeven. Zo zien we dat alle profetieën werden vervuld, en ook de nog niet vervulde profetieën zullen worden vervuld.

4 - Oude documenten

Het bewijs dat de Bijbel van vandaag dezelfde is als de originele Bijbel in de eerste eeuw wordt door allerlei oude documenten bewezen.

A. Manuscripten

In totaal zijn er meer dan 2300 manuscripten (kopieën) van de Bijbel. De meeste zijn niet compleet. Er zijn drie hoofdmanuscripten, te weten:

De codex Vaticanus, oftewel het Vaticaans manuscript. Het bevind zich al bijna 500 jaar in de Bibliotheek van het vaticaan. Het werd gekopieerd in de vierde eeuw en telt 759 paginas. Hoewel er een aantal bladzijden ontbreken is het manuscript het meest volledige manuscript dat er is.

De codex Sinaïticus, oftewel het Sinaïtisch manuscript. In de vierde eeuw werd het gekopieerd op meer dan 100 schapehuiden. Het werd in 1844 toevallig ontdekt in een klooster aan de voet van de berg Sinaï, door ene Dr. Tischendorf, een Duitser. Het lag tussen het afval en men stond op het punt het te verbranden. Hij redde het net op tijd en het kwam uiteindelijk terecht in de Nationale Bibliotheek van Rusland in St. Petersburg. Het manuscript werd in 1934 verkocht aan Engeland voor $ 500.000 en het bevind zich nu in een museum in Londen.

De codex Alexandrinicus, oftewel het Alexandrinisch manuscript. Het verblijft in de bibliotheek van het Nationaal Brits museum. Het bestaat uit vier delen. Het is waarschijnlijk in de vijfde eeuw gekopieerd door een martelaar genaamd Thekla. Het werd in het jaar 1078 aangeboden aan de patriarch van Alexandrië.

Al deze manuscripten heeft men met elkaar vergeleken en zo hebben we een Bijbel gekregen die zeer accuraat is.

B. Boeken en brieven van gelovigen uit de eerste en tweede eeuw

Een medewerker van de apostel Paulus schreef een brief aan de gemeente (kerk) te Korinthe. In zijn brief refereerde hij aan woorden uit de brieven van Petrus, Jacobus, Johannes, en Lucas. Hij haalde ook teksten aan uit Handelingen, Romeinen, Korintiërs, Thessalonicenzen, Titus, en Hebreeën. Een gelovige die aan het einde van de tweede eeuw leefde haalt in zijn boeken meer dan 2500 verzen aan uit het Nieuwe Testament. Een andere gelovige schreef verscheidene boeken aan het begin van de derde eeuw. Zijn boeken bevatten zeer veel van het Nieuwe Testament. Andere boeken uit de eerste eeuw bevatten ook honderden aanhalingen uit het Nieuwe Testament.

5 - Archeologie

A. De Dode-Zee rollen

Daar valt veel over te zeggen maar we vermelden hier alleen dat zij zijn ontdekt in 1947 in elf grotten ten Noord-Westen van de Dode Zee. Zij zijn gekopieerd op schapehuiden in ongeveer 100 v. Chr. Het bevat niet de hele Bijbel. De profeet Jesaja was compleet.

B. Klei-tabletten

In Noord-Syrië zijn 7000 klei-tabletten gevonden daterend uit 2300-2500 v. Chr. Op deze tabletten wordt de menselijke geschiedenis beschreven vanaf 2900 v. Chr. Er wordt gesproken over Heber, de zesde overgrootvader van Abraham, over de ark van Noach, enz.

C. De ontdekking van Nineveh

De Bijbel spreekt over een stad genaamd Nineveh. Jona werd er heen gezonden om tot haar te prediken opdat zij zich zou bekeren. Het was een zondige stad. Nineveh werd in een oorlog verwoest en bleef duizenden jaren onder het zand verborgen. Het werd in de vorige eeuw ontdekt. Archeologen vonden geschriften die dingen vertelden die nog niet in de geschiedenisboeken stonden.

Dit zijn enkele feiten die ons duidelijk laten zien dat de Bijbel geen gewoon boek is. De Bijbel is het Woord van God dat Hij aan ons mensen wilde geven opdat wij Hem zouden kunnen leren kennen.

Ed

Taalgeleerde (prof. M. Montiero-Williams, vroeger professor in Sanskriet, een oude Indiase taal) heeft na tweeënveenig jaar oosterse boeken bestudeerd te hebben gezegd: ,,Stapel ze, als u wilt, op de linkerkant van uw bureau; maar leg uw eigen Bijbel op de rechterkant helemaal op zichzelf, helemaal alleen - en met een wijde ruimte ertussen. Want (...) er is een kloof tussen hem en de zogenaamde heilige boeken van het Oosten, die de een van de ander totaal, hopeloos en voor eeuwig scheidt (...) een werkelijke kloof die niet overbrugd kan worden door welke wetenschap van het godsdienstig denken dan ook. Zo ,,uniek is de Bijbel! Sir Walter Scott vroeg op zijn sterfbed of zijn schoonzoon hem uit ,,het boek wilde voorlezen. Toen deze hem vroeg welk boek hij bedoelde, antwoordde Scott: ,,Er is maar één boek, de Bijbel.

Het unieke van zijn ontstaan

We zullen u zeven unieke kenmerken van de Bijbel laten zien, en dan mag u daar zelf uw conclusies uit trekken. Ten eerste kan niemand ontkennen dat de Bijbel uniek is door de manier waarop hij ontstaan is. Neemt u eens een willekeurig boek en kijk hoe het tot stand kwam. Gewoonlijk gaat het zo, dat iemand besluit een boek te schrijven, daarvoor materiaal verzamelt, een schema voor het boek ontwerpt, de inhoud schrijft of dicteert en het geheel laat vermenigvuldigen of drukken. Als het een boek is waaraan een flink aantal schrijvers mee-werkt, dan moeten zij eerst de koppen bij elkaar steken, een plan ontwerpen dat aangeeft hoe het boek eruit moet komen te zien, afspreken welke bijdrage ieder van hen aan het boek zal leveren, en bij voorkeur zullen er ook nog één of meer redacteurs zijn die van alle bijdragen een samenhangend geheel maken. Maar de Bijbel is in dit opzicht totaal uniek. Hij werd door maar liefst veertig of meer schrijvers geschreven, die geen enkele afspraak met elkaar hadden gemaakt! Dat kon ook nauwelijks, want zij schreven het boek in minstens 1500 jaar, en misschien nog wel veel meer, zoals we later aannemelijk willen maken. Het is een volslagen wonder zoals de Bijbel langzaam, gedurende vijftig generaties of meer, steeds maar door groeide. Zonder enig zichtbaar plan of ontwerp werd van eeuw tot eeuw het ene stuk bij het andere gevoegd tot de Bijbel compleet was. De mensen die die Bijbel schreven, kwamen uit heel verschillende milieus en culturen. Daar waren onder andere Mozes de politicus (opgeleid in de wijsheid van Egypte), Jozua de generaal, Salomo de koning, Amos de herder, Nehemia de hoveling, Daniel de eerste minister, Petrus de visser, Lucas de arts, Matteus de belastingambtenaar en Paulus de rabbijn. Zij schreven op heel verschillende plaatsen en onder totaal verschillende omstandigheden. Mozes schreef in de woestijn, Jeremia in een kerker, David in de heuvels en in een paleis, Paulus in de gevan-genis, Lucas op reis, Johannes als balling op het eiland Patmos, ande-ren onder de spanningen van een militaire veldtocht. Zij schreven in verschillende gemoedsstemmingen: de één in grote blijdschap, de ander in verdriet en wanhoop. Zij schreven in drie verschillende werelddelen: Azië, Afrika en Europa. Zij schreven in drie talen: het Oude Testament grotendeels in het Hebreeuws en kleine delen in het (verwante) Aramees en het Nieuwe Testament in het Grieks. En uit al deze verschillende bronnen en tijden ontstond één boek. Toen Mozes stierf, waren de eerste vijf delen klaar; er waren weer een paar rollen bijgekomen toen David regeerde. In de dagen van de schriftgeleerde Ezra, kort na de Babylonische ballingschap van het joodse volk, was het Oude Testament letter na letter, woord na woord, zin na zin, bijna helemaal klaargekomen. En toen het klaar was, vier eeuwen vóór onze jaartelling, was een boek ontstaan dat er vandaag nog precies zo uitziet. Het ontzag voor dit zogenaamde Oude Testament was zo groot dat, zoals de joodse geschiedschrijver Flavius Josephus zei, niemand in de loop der eeuwen de moed had gehad er iets aan toe te voegen of van af te doen. Het ontstaan van het Nieuwe Testament is zo mogelijk nog won-derlijker dan dat van het oude. Christus zelf heeft, voorzover wij weten, nooit ook maar één regel als goddelijke openbaring geschreven, en zijn discipelen zullen ongetwijfeld, als goede Israelieten, terug-gedeinsd zijn voor de vermetele gedachte ook maar één woord aan het Oude Testament toe te voegen. Zelfs vijftig jaar na de geboorte van Christus was er waarschijnlijk nog geen letter van het Nieuwe Testa-ment geschreven. Maar dan gebeurt het wonder. Zonder enig bekend vooropgezet plan ontstaan de delen van het Nieuwe Testament, door heel verschillende mensen, vaak ver van elkaar vandaan. Hier ontstaat een levensbeschrijving van Christus, daar ontstaat een brief, verderop wordt een prachtig essay geschreven (zoals de zgn. ,,brief aan de Hebreeen er eigenlijk één van is), weer ergens anders ontstaat een nieuwtestamentisch profetisch werk. Al deze delen gaan rond en wor-den door groepen christenen verzameld, die nauwelijks problemen hebben met de vraag welke boeken nu wel in deze collectie thuishoren en welke niet. Hun eerbied voor het geschrevene is zo groot dat het Nieuwe Testament onmiddellijk door bijna iedereen als zodanig er-kend wordt en bijna geen mens de moed heeft er iets aan toe te voegen of vanaf te doen.
En let wel: de vier verschillende evangelisten gingen niet eerst bij elkaar zitten om door ernstig gebed en overleg vast te stellen dat Matteus over Christus zou schrijven als de Koning, Marcus over hem als Dienaar en Profeet, Lucas als de ware Mens en Johannes als de Zoon van God. Niets daarvan. Ook kwamen andere schrijvers niet bij elkaar om bijvoorbeeld vast te stellen dat Paulus en Johannes meer over de leer van het christendom (en dat elk vanuit een specifieke gezichtshoek) en Jacobus en Petrus meer over de praktijk van het christendom zouden schrijven. Geen sprake van. Zij schreven vanuit een diep beleefde behoefte een bepaald onderwerp in het licht te stellen -maar toen al hun werken klaar waren, was er een wonderlijke eenheid ontstaan.

Het unieke van zijn eenheid

Dit punt vloeit direct voort uit het unieke van het ontstaan van de Bijbel. Hoe konden tientallen schrijvers, gedurende tientallen generaties, vanuit zulke totaal verschillende achtergronden en omgevingen, zonder enig overleg een werk schrijven dat zo volmaakt van eenheid is? Laten we de zaak eens omdraaien: stel dat tien van de beroemdste schrijvers op aarde, van dezelfde leefwijze, dezelfde generatie, dezelfde cultuur, dezelfde opvattingen, dezelfde plaats, dezelfde gemoedsstemming en dezelfde taal, iets zouden schrijven over slechts één controversieel onderwerp - zou het geschrevene dan met elkaar overeenstemmen? Dat is onmogelijk. Maar hoe kan het dan dat dit in de Bijhel wèl het geval is? En let wel: de Bijbel spreekt over honderden controversiele onderwerpen (onderwerpen waarover tegengestelde meningen blijken te bestaan als ze genoemd of besproken worden). De bijbelschrijvers hebben het over geschiedenis, theologie, filosofie, over de kosmos, over de natuur, over de mens; zij schrijven ,,riskante profetieën, levens- en reisbeschrijvingen. Zij aarzelen niet de moeilijkste en diepzinnigste onderwerpen aan te snijden, en ze konden daarover onmogelijk overleg met elkaar plegen. Maar vanwaar dan deze harmonie en continuiteit van de Bijbel? Mensen hebben vaak gemeend verschillen en tegenstrijdigheden gevonden te hebben (we zullen er nog verschillende tegenkomen), maar altijd bleek dat ze niet nauwkeurig lazen of de context en achter-grond van het geschrevene vergaten. Waar zij (dikwijls heel naief) tegenstrijdigheden meenden te zien, bleken vaak verschillende aspecten van eenzelfde zaak genoemd te worden die elkaar prachtig aanvulden. Alle strijd over de Bijbel heeft er alleen maar toe geleid dat zijn perfecte harmonie nog scherper uitkwam. Natuurlijk beweren we hier dingen die in feite nog bewezen moeten worden. Maar we moeten nu eenmaal ergens beginnen, en de harmonie van de Bijbel kan pas echt blijken na een grondige studie van de Bijbel. De lezer zal hier zelf op ontdekkingstocht moeten gaan. En hij zal ontdekken wat miljoenen vóór hem ontdekten: de Bijbel is een wonderlijke eenheid. Hij is maar niet een simpele bloemlezing van verschillende werkjes, maar er is een eenheid die het geheel samenbindt. Dat is ook belangrijk voor de uitleg van de Bijbel. Net zoals elk deel van het menselijk lichaam alleen behoorlijk verklaard kan worden in samenhang met de rest van het lichaam, zo kan elk deel van de Bijbel alleen maar behoorlijk uitgelegd worden in samenhang met de hele rest van de Bijbel. Er is nauwelijks een regel in de bijbel-uitlegkunde die zo vaak overtreden wordt als deze (dat even terloops). De eenheid van de Bijbel blijkt natuurlijk nergens duidelijker dan uit de ,,rode draden die door het hele boek been lopen. Van Genesis tot Openbaring gaat het om de grote vragen: ,,Wie is God? en ,,Wie is de mens? Daarop volgt de gewichtige vraag: is er een verbinding tussen de mens en God mogelijk, en zo ja, hoe? Het unieke van de Bijbel is, dat hij voor de beantwoording van deze vraag tenslotte niet op een godsdienstig programma, een reeks van religieuze verplichtingen wijst - een mens kan namelijk nooit helemaal beantwoorden aan Gods eisen -, maar op een Persoon: Jezus Christus is de ware en enige Weg voor de mens tot God. Het hele Oude Testament wijst in feite, hetzij in beelden hetzij in directe voorzeggingen, naar deze Persoon, en het Nieuwe Testament toont ons de vervulling van die voorzeggingen en de betekenis en gevolgen van de komst van Christus. In deze een-heid van zijn thematiek is de Bijbel uniek. Alleen daardoor is het ook mogelijk gebleken uit de Bijbel een samenhangende en consequente christelijke leer op te bouwen.

Het unieke van zijn actualiteit

Er zijn duizenden boeken op aarde geschreven die binnen één generatie totaal vergeten waren. Er zijn veel boeken uitgegeven die een wat grotere belangstelling genoten hebben. Maar hoeveel boeken zijn er die al eeuwen oud zijn, maar toch nog zeer regelmatig en met grote belangstelling door zeer veel mensen gelezen worden? Welke boeken uit de Middeleeuwen worden nog op grote schaal gedrukt en door een breed publiek gelezen? Welke klassieke werken worden, behalve door classici en geplaagde middelbare scholieren, nog regelmatig door veel mensen gelezen? En al zóu dat gebeuren, dan zou dat meer uit historische interesse gebeuren, dan omdat zulke boeken tegenwoordig zo enorm actueel zijn. Wat is er dan met de Bijbel aan de hand, dat het daarmee zo anders is? De Bijbel is niet zomaar een ,,oud boek, we geloven rustig te kunnen stellen dat bepaalde gedeelten ervan zelfs tot de oudste bewaard gebleven geschriften behoren die de mensheid bezit. En toch worden ze door miljoenen mensen verslonden! Niet alleen maar uit historische interesse (die heeft de massa niet zozeer), maar ook omdat de mensen wel degelijk het belang van die Bijbel voor het leven in deze tegenwoordige tijd aanvoelen. De Bijbel werd duizenden jaren geleden geschreven, bijna geheel door mensen die tot hetzelfde onopvallende volkje in het Midden-Oosten behoorden en voor het grootste gedeelte in een tot voor kort dode taal. Hoe kan een dergelijk boek nog steeds miljoenen mensen boeien? Nederlanders lezen voornamelijk Nederlandse boeken, Duitsers voornamelijk Duitse, enz. Maar de Bijbel is geschreven in talen die bijna niemand in West-Europa kent - en toch kent een groot deel van de West-Europeanen hem vrij goed. De Bijbel is een boek dat in elke periode in de wereldgeschiedenis past, of het nu een tijd van oorlog of van vrede was, of het nu de donkere tijd van de Middeleeuwen of de moderne eeuw van uitvindingen en techniek was, miljoenen mensen hebben op dat boek geteerd en gesteund en zijn er door geholpen en bemoedigd. Merkwaardigerwijs is dat niet verminderd naarmate wetenschap en techniek voortschreden, maar is de verspreiding van de Bijbel alleen maar toegenomen. Velen hebben uit eigen ervaring getuigd dat de Bijbel altijd nieuw en verfrissend blijft. Toen men Daniel Webster vroeg: ,,Van welk gedeelte van de Bijbel houdt u het meest? antwoordde bij: ,,Van het gedeelte dat ik het laatst heb gelezen. De opmerkelijke actualiteit van de Bijbel is ook universeel. Het is het enige boek ter wereld dat door mensen van iedere klasse en elke leeftijd gelezen wordt. Dat ontwikkelde mensen zelden met voldoe-ning een kinderboek lezen, ligt net zo voor de hand als dat een kind niet zo snel een boek over wetenschap of filosofie zal bestuderen. Maar de Bijbel is anders. Hij wordt voorgelezen aan de kleuters en gelezen door de bejaarden. Kleine kinderen kunnen de verhalen en lessen van de Bijbel bevatten, terwijl geleerden zich verwonderen over de diepzinnigheid van zijn inhoud. Van een dergelijk boek is de weerga in de literatuur onbekend.

Ed

Het is eigenlijk heel merkwaardig te bedenken dat de Bijbel niet ontstond in Alexandrie (Egypte) of Athene (Griekenland), centra van wetenschap en beschaving, en dat de schrijvers vaak onontwikkelde mensen waren. Zij waren geen grote geleerden, ja, spraken wat hun eigen taal betreft sorns niet eens het ,,algemeen beschaafd; Petrus sprak het dialect van zijn streek. De joodse leiders verbaasden zich erover dat de apostelen (onder wie enkele van de latere schrijvers van het Nieuwe Testament) ongeschoolde en eenvoudige mensen waren - bepaald niet de personen van wie men literaire meesterwerken verwacht. En toch is de Bijbel een verzameling literaire meesterwerken geworden, en dat niet alleen voor de oude Hebreeën of de vroege Griekssprekende christenen, maar ook in de talen van alle beschaafde volken. Hoewel geschreven door mensen van een klein, behoudend volk - beslist niet een volk dat nu zoveel belangstelling voor andere volken of voor wereldzending had! - is hun boek een wereldboek, dat niet de beperktheid van een kleine antieke groep vertoont, maar in de talen waarin het vertaald werd, onmiddellijk het grootste literaire werk in die taal werd. Dit is werkelijk uniek. Het Nederlands dat wij spreken, is gevormd door en ontwikkeld uit de grootse literaire taalschat van de Statenvertaling. Het Hoogduits is helemaal ,,gemaakt door de oude Lutherbijbel. Het Engels heeft zijn beslag gekregen door de taal van de Authorised Version (de zgn. King James-vertaling). Met het oog op de Engelse uitgave van de Bijbel zei Frederick Starrison eens op een college in Oxford dat het ,,het beste dat onze literatuur in natuurlijk, edel proza geven kan is. En Thomas Carlyle schreef over de inhoud van de Bijbel: ,,Het is de prachtigste proeve van literatuur, die ooit uit een menselijke pen is gevloeid! En hij, zelf een meester van de pen, kon daarover oordelen! De grote Engelse historicus Froude, hoewel geen christen, heeft gezegd: ,,De grondig gekende Bijbel is een literatuur op zich, de zeldzaamste en de rijkste op alle gebieden van het denken. Sir William Jones, volgens de Encyclopedia Britannica één van de grootste taalkundigen en kenners van het Oosten die Engeland ooit heeft voortgebracht, schreef op het laatste blad van zijn Bijbel: ,,Ik heb deze Heilige Schriften regelmatig en aandachtig gelezen en ben van mening dat dit boek (...) meer verhevenheid en schoonheid, meer zuivere zedelijkheid, meer belangrijke geschiedenis en schonere passages van poëzie en welsprekendheid bevat, dan in alle andere boeken gevonden kan worden, in welke eeuw of taal zij ook geschreven mogen zijn. En volgens (de niet-christen) Arthur Brisbane bevat de Bijbel ,,schitterende voorbeelden van grote literatuur in elke vorm: lyrische poezie - de Psalmen; epische poëzie - Genesis; dramatische poezie -Job; historische vertelkunst - de boeken van Samuël, Koningen, Kronieken; landelijke idylle - Ruth; vaderlandsliefde - Esther en Daniël; praktische wijsheid - Spreuken; filosofische bespiegelingen -Prediker; hartstochtelijke welsprekendheid - Jesaja; korte verhalen - de Evangeliën; brieven - de verschillende epistels van het Nieuwe Testament; mystieke vervoering - de Openbaring. Een dergelijk letterkundig meesterwerk kon niet nalaten grote invloed uit te oefenen op de wereldliteratuur. Sinds 1900 jaar bestaat er één lange literaire stroom die door de Bijbel geïnspireerd is: bijbelse woordenboeken, encyclopedieën, lexicons en atlassen, maar ook duizenden werken over theologie, godsdienst-onderwijs, hymnologie, de zending, de bijbelse talen, kerkgeschiedenis, religieuze biografieën, stichtelijke werken, cornmentaren, godsdienstfilosofische, apologetische, dogmatische werken enz. enz. En dan spreken we nog niet eens over de duizenden gedichten, novellen, romans, liederen, mirakelspelen en toneelstukken. Van de Hoofdpersoon van de Bijbel, Jezus Christus, schreef de Yale-historicus Kenneth S. Latourette; ,,Het is een aanwijzing voor Zijn belangrijkheid, voor de uitwerking die Hij op de geschiedenis gehad heeft en vermoedelijk voor het raadselachtige mysterie van Zijn wezen, dat geen ander wezen ooit levend op deze planeet zon geweldig volume aan literatuur onder zo vele volken en talen heeft teweeggebracht, en dat de vloed, verre van weg-ebbend, nog steeds blijft stijgen.

Ed

Hehehe, sorry, ik zal de volgende keer niet meer zulke lange stukken posten.

Ed

quote:

---

Op zaterdag 29 maart 2003 15:43 schreef Malach het volgende:

[..]

Niet waar. Sterker nog. 200 bc was de grootte van de aarde al berekend met een opvallend kleine afwijking (minder dan 1% geloof ik zelfs)!!!!
Aristoteles kwam nog daarvoor met het geocentrisch model en bewees dat de aarde rond is.

Verder moet je je afvragen wat een correcte voorspelling die uitkomt nu echt bewijst.

---

Dan was de Bijbel toch nog 300 jaar eerder.