Mijn gezeur

Mijn verhaal.

Het is nu half 11 s avonds, 10 maart. Ik lig in mijn bed en probeer de raad van iemand op Fok! (wie het was weer ik niet eens meer) op te volgen: mijn verhaal opschrijven. Zal vast wel lang worden. Of ik het ook daadwerkelijk op internet ga zetten weet ik nog niet, laat ik het eerst maar eens op papier proberen.
Ik heb een persoonlijkheidsstoornis, borderline. Tenminste, dat is wat ik ongeveer een jaar geleden van mijn psychotherapeut te horen kreeg. Dure woorden, maar wat het inhoudt is mij nooit uitgelegd. Ik ken alleen mijn eigen gevoelens en die hebben voor mij geen naam of moeilijke diagnose nodig. Al zou het soms wel makkelijk zijn. Als iemand vraagt: Wat is er? of: Wat heb je? als je je slecht voelt, dan kan je zeggen: Gewoon, ik ben een borderliner.
Helaas is dat niet zo makkelijk, aangezien mensen het nooit begrijpen en je dan uiteindelijk het hele verhaal moet gaan vertellen. En het enige dat je dan van ze krijgt is medelijden. Maar ik wil helemaal geen medelijden!! Ik ben niet zielig, en ik wil al helemaal niet dat mensen dat van me denken. Oke, ik voel me regelmatig erg down, maar dat wil niet zeggen dat ik zielig ben. Het is mijn probleem. Ik heb het zelf zo ver gekregen, dus ik zal het zelf ook wel kunnen oplossen, hoop ik.

Maargoed, een depressie (ik heb echt zon hekel aan dat woord) moet ergens vandaan komen. Of het door een traumatische ervaring komt weet ik niet. Ik heb in mijn leven gelukkig maar twee traumatische ervaringen meegemaakt. Tenminste, wat ik onder zou traumatisch kunnen zijn vind vallen. Allebei deze ervaringen heb ik voor het grootste gedeelte verdrongen, al kan ik ze nog wel allebei precies in elk detail herinneren. Ik begin wel bij de eerste, die is het simpelste. Ik ben een keer aangerand, toen ik 12 jaar was. Het was een jongen die ik kende (M.), en ik vond hem leuk toen ik hem net leerde kennen. Hij had een vriendin en vond mij niks, hij was toen 15. Op een dag vertelde hij me dat hij toch wat in me zag, en hij nam me mee naar een afgelegen plek. Daar zoende hij me, wat ik niet erg vond, en hij begon me te betasten, wat ik dus niet wilde. Nou ben ik blij dat ik zo brutaal ben, want ik begon gelijk te slaan en daardoor liet hij me los, zodat ik weg kon rennen. Toen ik ver genoeg weg was, ging ik op een bankje zitten huilen. Daarna, na een paar keer diep ademhalen, ben ik naar huis gelopen en heb niemand iets laten merken. Ik heb ook nooit aangifte gedaan, maar waarom zou ik ook? Ze kunnen toch niks doen zonder bewijs. Laatst zat M. achter me in de bus, een paar weken terug. Ik begon een beetje te trillen, en ik werd ontzettend bang, maar ik liet niemand iets merken. Gelukkig herkende hij me niet, aangezien ik in een paar jaar tijd ontzettend veranderd ben.

Twee jaar later kreeg ik mijn eerste echte vriendje, J. In het begin van onze relatie had ik het vrij moeilijk. Ik was 14 jaar toen ik wat met hem had, en na een maand ben ik door hem ontmaagd, waar ik nog steeds spijt van heb, dat ik dat op die leeftijd heb gedaan, maargoed, tijd is niet meer terug te draaien. In het begin had ik wat moeite met de sex, ik begin heel vaak zomaar ineens te huilen als hij me aanraakte. Waarschijnlijk doordat ik ben aangerand 2 jaar daarvoor, maar hij was zo lief voor me dat ik me daar overheen zette. Tenminste, dat leek zo. Van binnen deed het me wel elke keer weer pijn, maar ik liet niks merken. Na 4 maanden heeft hij me gedumpt omdat hij al 2 maanden verliefd was op een ander meisje.

Een paar maanden later leerde ik via internet S. kennen. Een vriend van mijn ex kende hem, en vond hem wel een type voor mij. Ondertussen zat ik nog midden in mijn liefdesverdriet van J. en was ik dus een gemakkelijke prooi voor een player. Ik sprak S. dagelijks op msn, en toen ik heb 2 maanden kende had ik hem nog nooit gezien. We spraken over de meest persoonlijke dingen, zoals mijn liefdesverdriet, en zijn zelfmoordpoging. Maar we hadden ook uitgebreide gesprekken over dingen als sex. Vooral op dat vlak waren we aardig gelijk. We hielden allebei van dingen die in de richting van SM zaten (daar hou ik nu nog steeds van maar dat even buiten beschouwing).Hierdoor ging ik hem nog geweldiger vinden, en werd ik smoorverliefd op hem ondanks dat ik nog niet eens een foto van hem had gezien. Wat ik wel van hem wist, was dat hij een Sataan (iemand die Satan aanbidt) was. In het begin vond ik het een beetje eng, maar omdat ik zat dat het hem zo gelukkig maakte, ging ik me er ook voor interesseren. Ik ging niet in Satan geloven, maar ik wilde wel vanalles over zijn geloof weten, en ik wilde uitzoeken of het mij ook zo gelukkig kon maken. Na een hele tijd met S. gechat te hebben had ik hem eindelijk ontmoet. Ik vond hem meteen geweldig. Hij was duister, mysterieus, een beetje eng, maar vooral erg stoer. Ik was toen bijna 15 jaar en hij was 17. Ik ben al vrij snel met hem naar bed geweest en dacht dat onze relatie alles was. Hij zei altijd precies wat ik wilde horen en deed precies wat ik wilde dat hij deed. Ik dacht dat wij samen één waren. Dat het allemaal een grote leugen was wist ik toen helaas nog niet.
Toen ik 3 weken met hem had, bleef ik op een zaterdagavond bij hem slapen, terwijl ik mijn moeder had verteld dat ik bij een vriendin bleef slapen. Die zaterdagavond zouden we samen uitgaan. Voor we weggingen bood hij me een XTC-pil aan, hij dealde in die dingen en wilde mij gratis geven. Ik was jong en nieuwsgierig dus ik heb het aanbod aangenomen. Het effect was geweldig, alleen de negatieve bijwerkingen waren klote. Ik ging schimmen zien en kreeg stijve kaken. De trip zelf was niet te omschrijven, het was voor mij een moment van puur geluk, ik zal het daarom ook nooit meer vergeten. Het was alsof ik een stukje van de hemel te zien kreeg, en er daarna weer uitgeschopt werd. Zo voelde ik me daarna ook. Mijn hele leven was ineens veranderd, en de wereld was niks vergeleken met hoe ik me toen voelde. Ik wilde weer XTC, maar een week later werd ik door S. gedumpt via internet. Hij vertelde mij dat hij me zat was en dat hij elk weekend als hij niet bij mij was met minstens 5 andere meisjes was vreemdgegaan Voor de tweede keer was mijn hart nu gebroken en mijn vertrouwen beschaamd. XTC heb ik na deze keer niet meer geslikt, al verlang ik er af en toe nog steeds naar, maar dat terzijde.

Nadat mijn hart voor de tweede keer gebroken was, zocht ik steun bij andere jongens, want voor mij was toen een gebroken hart het beste te helen met liefde. Ik zag de beste vriend van S. wel zitten. Ik heb toen een keer met K. gezoend. Hij zei dat ik het niet tegen S. mocht vertellen, want dan zou hij ontzettend kwaad worden. Ik hield dus braaf mijn mond (ik was natuurlijk nog steeds een meisje van 14, bijna 15) en loog elke keer als S. erover begon. Maar K. had (zonder ik het wist) wel de waarheid verteld aan zijn beste vriend, die dus zo weer kwaad werd om mijn leugens. Zo speelden ze samen een tijdje een vuil spelletje met me, omdat ik een makkelijke prooi was. Uiteindelijk kwam het erop neer dat S. mijn cu2 site had gekraakt en er allemaal bedreigende en vernederende dingen op had gezet. Later begon hij ook dreigmails te sturen, en daarna kraakte hij mijn MSN om onder mijn naam mijn vrienden weg te pesten. Dat is ook voor een groot deel gelukt, en ik ben heel veel mensen kwijtgeraakt hierdoor (dat waren dus duidelijk geen echte vrienden, heb ik gemerkt). Ik heb ook een hele tijd ranzige berichtjes op mijn voicemail van hem gehad, tot ik een nieuw nummer had genomen. S. maakte me zo bang dat ik een tijd lang niet meer alleen over straat durfde, ik kreeg elke nacht nachtmerries en ik kreeg angstaanvallen. Ongeveer een half jaar geleden kwam ik hem tegen op het station, hij zag me gelukkig niet, maar dezelfde angst, haat en verdriet als toen kwamen weer terug. Gelukkig had ik toen een goede Vriend bij me om me te steunen.

Dit was nog niet alles (ongeveer de helft denk ik), maar voor nu wel even genoeg. Over een paar dagen zal je wel deel 2 zien verschijnen, al weer ik nog niet of dat in dezelfde of een andere topic komt.

Ennuh, op het moment dat je gebruikt wordt heb je het inderdaad niet door, maar later wel, en dat was mijn probleem. Ik had steeds weer een nieuw vriendje omdat ik me kut voelde als ik gedumpt was, maar de buitenwereld zag mij als player, terwijl ik alleen maar probeerde te doen wat ik dacht dat goed was.

in elk geval thnx iedereen

ps: sorry dak zow vaak denk ik zeg