het is nu toch echt voorbij!

BTW: dit is een relatie over lange afstand, ik woon in de buurt van leiden, en zij woont in de buurt van Zaandam

[KORTE VERSIE]

2,5 jaar een relatie gehad, op een gegeven moment zei ze dat ze niet meer van me hield, het was uit! in de maanden dat het uit was, kwam ik erachter dat ze al erg lang depressief was, problemen met school en stage etc. Ik gevraagd of dat geen reden kon zijn voor haar beslissing om het uit te maken!.. zij vond van niet..

ik heb na een paar maanden besloten om niks meer van me te laten horen (ik kon dat gewoon niet volhouden, want ik hield nog vaan haar).. ik wou al het contact verbreken, geen MSN, geen telefoon gesprekken etc etc, dan kon ik het ff verwerken zeg maar... Op dat moment zei ze in een mailtje dat het toch een foute beslissing was geweest, en dat ze me terug wou. Ik heb hier over gepraat met haar, en ik heb toen besloten om toch weer samen te zijn... mede door haar verhalen over wat ze allemaal wilde doen op sex gebied als het weer goed was.. (dom dom)

alles ging OK, tot aan vorige week.. toen zei ze opeens, via de telefoon: Ik weet niet of ik echt bij je wil zijn voor altijd, ik wil eerst nog plezier hebben in het leven, en mezelf ontdekken voordat ik me hele leven bij iemand ben..toen was het voor my dus genoeg.. ik ga morgen al haar spullen terug brengen die nog bij mij liggen, en dan is het

ik heb er opzich wel vrede mee, ik vind het alleen een ERG lage streek van haar.. ik had me NOOIT om moeten laten praten.... . Ik vind het ook raar/vervelend dat ze om de paar maanden een andere mening en gevoel heeft, ik bedoel, ene moment wil ze wel bij elkaar zijn, en opeens weer niet.... erg vervelend...

maja.. ik denk dat het gewoon beter is, als het uit is.. ze moet gewoon zichzelf op orde krijgen...

[LANGE VERSIE]

Ik heb 2,5 jaar een relatie gehad, en het was echt relaxed, naar mijn mening dan, want eind november zat ik een vrijdagavond lekker bij mijn vriendin thuis, op de bank.. en toen zei ze opeens van "ik denk dat ik niet meer verliefd op je ben".. gewoon zomaar opeens.. op dat moment schrok ik onwijs, want ik had het echt niet verwacht! Ik moest onwijs etcetc. Maar ik ben toen toch die vrijdag avond nog blijven slapen, we hebben die avond nog veel gepraat, maar ze gaf geen goede reden waarom ze het uit wou maken (doen vrouwen nooit)..

Zaterdagochtend werden we wakker, en ik vroeg voor een laatste keer of ze het echt zeker wist... toen zei ze: "Ik wil het niet uitmaken!!, ik weet zeker dat ik bij je wil blijven, ik hou van je etc etc". Ik geloofde het niet helemaal, maar goed.. ik ging zondag naar huis.. die week gewoon naar school gegaan, en haar elke avond gebeld, was gewoon weer normaal... totaan donderdag, ik was vroeg uit van school, ik dacht ik ga ff langs, want ja, das gezellie. Maar toen ik haar belde om te vragen of ze thuis was, drukte ze me steeds weg, en na verloop van tijd stond haar telefoon uit. Ik ben toen gewoon naar haar toe gegaan, want ik voelde al nattigheid. Om een lang verhaal kort te maken: Ik heb ongeveer 1,5 uur voor haar deur gestaan, omdat ze net deed alsof ze niet thuis was, maar ik zag haar jas aan de kapstok hangen dus ik wist dat ze er was. Na die 1,5 uur, mocht ik eindelijk naar binnen, en toen zei ze dat het echt uit was..

ik had het eigenlijk wel verwacht, maar het kwam toch hard aan, na een tijdje praten, en , ben ik naar huis gegaan.. ik heb na die dag nog wel contact met haar gehad via telefoon en MSN enzo, en ik voelde dat er 'iets' aan de hand was... 1 maand nadat het uit was zei ze dat ze al ongeveer 8 maanden depressief was, ik heb toen informatie gezocht over dit onderwerp, en haar dat gemaild.. en gevraagd of ze niet een foute beslissing heeft genomen door haar depressie, je voelt je dan natuurlijk niet 100%, en dan kan het zijn dat je denkt dat het door je relatie komt, ze zei dat het echt niet zo was..en ze bleef bij haar beslissing..

Rond December vorig jaar, had ik er genoeg van, ik heb toen gezegd dat ik al het contact met haar ging verbreken, omdat ik gewoon ff tijd voor mezelf moest hebben...dus geen telefoon gesprekken, geen MSN etc etc. Een paar dagen nadat ik haar dat had verteld kreeg ik een mail, de strekking van die mail was: "ik wil je terug", " ik kan er niet tegen als je met iemand anders gaat, ik hou van je". Maar ja, ik had net besloten dat het voor altijd voorbij was...dat was dus een dillemma!..ik heb haar toen gebeld om te vragen of ze een keer in het echie hier over wou praten, in dit gesprek heb ik me eigenlijk over laten halen.. kwam mede door het feit dat ze nogal op de seksuele toer ging, ze vertelde wat ze allemaal wilde doen, als het weer goed was..(dom) dus begin Januari 03 zijn we weer bij elkaar 'gekomen'...

(ze was/is nog steeds depressief btw) Ze zei elke dag dat ze voor altijd bij me wou zijn, en dat ze onwijs veel van me houd, ik geloofde haar niet helemaal, maar ik dacht, het komt wel goed na verloop van tijd. Ze zei ook van "ik weet dat het raar is om nu bij elkaar te zijn, maaar ik wil gewoon bij je zijn, dat rare gevoel gaat wel weg"..maar, daar komt ie,31 januari haar aan de telefoon gehad, zegt ze.. ja.. ik weet niet of ik nog wel voor altijd bij je wil zijn.... ik wil gewoon nog plezier hebben in me leven, voordat ik me hele leven bij iemand ben!...

Dus waar het op neer komt is, dat het nu (weer) echt uit is...ik heb er opzich wel vrede mee, maar ik vind het gewoon EEN HELE GEMENE STREEK van haar...

damn... errrug lang geworden

[edit] typo's [/edit]

[Dit bericht is gewijzigd door rubstar op 05-02-2003 19:22]

quote:

---

Op woensdag 5 februari 2003 20:44 schreef Argento het volgende:
Weggedrukt aan de telefoon, telefoon uitgezet, 1,5 uur voor een dichte deur gestaan terwijl ze wel degelijk thuis was....

Some people just can't take a hint.....

---

quote:

---

Op woensdag 5 februari 2003 23:13 schreef Argento het volgende:

[..]

Ik vind het normaal als je iemand even met rust laat als diegene nogal ondubbelzinnig aangeeft even geen zin te hebben om te praten. En telefoonoproepen wegdrukken, de telefoon helemaal uitzetten en zelfs een drammert voor de duur van 1,5 uur voor je deur laten staan (ik had na een kwartier de politie al gebeld) vind ik nogal ondubbelzinnig ja.

Ik vind het volledig absurd om anderhalf uur lang voor een dichte deur te gaan staan om op die manier een gesprek af te dwingen. Dat is me allemaal iets te fanatiek. Haar even de tijd gunnen is er niet bij. En dan nog, ze is je natuurlijk geen tekst en uitleg verschuldigd. Uiteraard zou het onbeschoft zijn als ze uiteindelijk niet de moeite zou nemen om duidelijkheid te scheppen, maar dat is dan aan haar. Het is ook onbeschoft om het een en ander op deze nogal privacybedreigende manier af te dwingen.

---

als ze meteen had gezegd, via een sms of gewoon aan de foon van " het is uit!" dan had ik natuurlijk niet langs gegaan.....

quote:

---

Op donderdag 6 februari 2003 21:18 schreef djurny het volgende:
"ik wil nog zoveel doen" en "ik weet niet of ik wel voor altijd bij je wil zijn" zijn misschien in haar ogen valide stellingen en gevoelens, maar als 'uitgemaakte' komt dit als klinklare onzin over... hoe hard je ook je best doet om t te begrijpen... snappen is een ander verhaal, maar begrijpen is nog een stukkie moeilijker

---