Diep onder de grond, in de duisternis van de aarde. Een een doolhof van gangen en kamers bevindt zich En_Sabah_Nur, dit is zijn huis.
Het is er stil en donker. In een grote ronde kamer waar de wanden van spiegels zijn gemaakt, net als het bolvormige plafond boven hem, staan enkele witte kaarsen, ze geven een zacht licht af aan de omgeving en verspreiden een heerlijke vanille-achtige geur door de kamer. Het licht van de kaarsen creert zowel een mystieke sfeer als een angstaanjagende sfeer, in de vele spiegels dansen schaduwen en reflecties met elkaar, ieder woord dat er wordt gesproken wordt weerkaatst en teruggebracht naar degene die sprak.
Achter een van de spiegels is een deur die leid naar de talloze gangen die onder de grond lopen. Deze gangen leiden tot een aantal kamers, de kamers waarin En Sabah Nur in alle rust en vrede zijn gedachten op een rijtje kan zetten en terugkijken op de rijke ervaringen van de voorgaande dag.
Vol trots laat En Sabah Nur de logeerkamer zien, wederom een grote ronde kamer, maar in deze kamer zijn de wanden niet gemaakt van spiegels, maar van een zachte kleur wit marmer. Er staat een tafeltje en een stoel, beiden gemaakt van een donker soort hout, afkomstig uit een plaats waar maar weinigen van hebben gehoord. De kamer wordt verlicht door een aantal futuristisch ogende lampen. Er staat ook een schitterend groot bed dat doet denken aan een bed gezien in een sprookjesfilm, of een bed dat lijkt gestolen te zijn uit de slaapkamer van een spaanse koning in de zestiende eeuw. Het bed is bedekt met donker rode lakens gemaakt van satijn.
Als men naar de grond kijkt dan ziet men dat de grond een schaakbord-motief vertoond, net als de wanden gemaakt van marmer, de witte stenen zijn van hetzelfde soort marmer vervaardigd als de wanden, ze hebben dezelfde kleur. De zwarte stenen zijn precies dat, zwart.
De rest van de kamers zijn verboden terrein, voorlopig dan maar, tot alles helemaal in orde is gebracht. Er moeten nog enkele spulletjes overkomen van het vaste land die van belang zijn bij de inrichting van enkele kamers.
En Sabah Nur verzekerd de bewoners dat het ondergrondse complex nog lang niet af is en dat het zeer diep is. Diep genoeg om niets te merken van een eventuele kernbom die op de bovenwereld valt.
Geheel geisoleerd van de bovenwereld ziet En Sabah Nur deze plaats als zijn huisje op het fokeiland...
kunnen we zo af en toe 's op visite komen?
Watch how I soar.
Mag ik binnenkort eens bij je op visite komen?? O, heb ik je trouwens al welkom geheten hier?? Ja vergeef me mijn vergeetachtigheid dit betreft, maar er zijn de laatste tijd zoveel nieuwe mensen bij gekomen dat ik af en toe een beetje vergeet wie ik al wel en wie ik nog geen gedag heb gezegd...
mijn excuses hiervoor.
Maar goed, bij deze van harte welkom op ons prachtige eiland, ik hoop dat je het hier enorm naar je zin zult hebben.
Ik ben Equilan, de elfengodin en zorg voor de broodnodige magie hier op dit eiland. Alhoewel, tegenwoordig sta ik daar niet meer alleen in!! 
Ik woon in een toren op de westelijke hoek van het eiland, samen met mijn drie draken. Ik maak heerlijke thee, dus als je zin hebt ben je van harte welkom!!
Tot ziens!! 
Cairon komt eigenlijk nooit op bezoek, maar voor deze ene keer maakt hij wel een uitzondering. Hij gaat voorzichtig te werk. Hij kiest zijn woorden goed uit, want hij wil niet een verkeerde indruk achterlaten bij een nieuwe bewoner.
Welkom,
ik hoop dat je het hier erg naar je zin hebt. De mensen hier zijn vriendelijk en ze zijn altijd bereidt om je te helpen.
De mensen doen hier al heel snel vreemde dingen, liefde hangt hier gewoon in de lucht.
Kijk maar naar Hoekie... die heeft Wilgje al gevonden, en een hele hoop nieuwe vrienden.
En hoe zit het met jouw? Al een vriendinnetje gevonden op dit eiland vol met Liefde?
*Cairon glimlacht vriendelijk. Idere spier in zijn gezicht staat in het teken van vriendelijkheid.
Als je ooit nog iets nodig hebt, dan kun je het altijd vragen hoor.
Kijk maar naar LWaS die heeft nu ook al werk gevonden in de Tuinen van Fok, hij hoefde het maar te vragen en hij had al meteen een baantje in de Tuinen gekregen...
*Cairon kijkt op zijn horloge Zo laat al? Ach, sorry dat het zo kort duurde, maar ik moet echt weg.
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
Sabah is nog single Sabah heeft nog geen werk Sabah heeft nog bijna geen vrienden op dit eiland.Sabah voelt zich weer eens helemaal TOPPIE!
Niet dus. Dank je wel Cairon, ik denk niet dat jij later een goede Mental Coach zal worden...
[Dit bericht is gewijzigd door En_Sabah_Nur op 14-12-2000 21:03]
In zijn bek heeft hij een brief die Sabah aanpakt en hij leest:
Hoi Sabah, heb je zin om bij Equilan in haar toren te komen eten? Lurky, LWaS, Wilgje en Hoekie zijn er ook. We eten een heerlijke stoofschotel. Er is genoeg!
Bij deze kleine masieve kubus zit een briefje...
Beste nieuwe bewoner
In dit doosje zit iets dat je donkerste uur zal verlichten. Wees niet ongerust, het zal open gaan als jij het accepteert. En als jij wil dat het open gaat... veel plezier.
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
Ik hoop dat je beschikt over voldoende hersenen om mij niet te belazeren.
Ik betaal goed.
Is it alive, or is it Phalanx?
--- Cameron Hodge ---
Als de twee lampen zouden doven dan zou deze kamer, het beste kunnen worden omschreven als sfeervol en kleurrijk.
Een koele zucht wind strijkt over zijn rechter wang. Het resultaat is dat Sabah met een snelle beweging zich omdraait en de kamer met zijn ogen ontleed en bestudeert, zou er iemand aanwezig zijn? Met een simpel handgebaar word het beeldscherm gitzwart en eindigt de boodschap. Sabah neemt nog eens de tijd om de kamer op de aanwezigheid van ongewenste gasten te inspecteren, maar vind ook deze keer niets en niemand, hij zucht. Het klinkt bijna opgelucht.
Hij loopt de kamer uit en doet de deur op slot. Vermoeid loopt hij door het labyrinth van gangen.
Zijn reis is kort, hij betreed een lange rechthoekige kamer waar, in het midden van deze kamer, een lange, rechthoekige, tafel geplaatst staat. In deze kamer komt het licht van een zestal lampen, vier in de hoeken van de kamer en twee aan het plafond, er staan een acht-tal kaarsen die voor een eventuele sfeerverlichting kunnen zorgen. De vloer is gemaakt van een gladde zwarte steensoort, deze vloer is zo schoon dat je je reflectie erin kan zien. De muren zijn gebroken wit, net als het plafond. Op de tafel staan enkele bloemen, rode, witte blauwe en nog veel meer gekleurde bloemen.
Sabah ploft neer op de stoel die aan het hoofd van de tafel staat en kijkt naar de andere kant van de kamer, hij voelt zich eenzaam en vraagt zich af of hij misschien een groots diner zal geven in de nabije toekomst, de kamer en tafel zijn groot genoeg voor een tiental gasten, waarom dus niet?
[Dit bericht is gewijzigd door En_Sabah_Nur op 28-12-2000 17:04]
Met luide stem verkondigt Damian:
Deze plaats is perfect om te wonen. En na dat godsgruwelijke dineetje in je tent, ben je me het wel verschuldigt.
*Damian glimlacht. Hij vraagt Pisca om dichterbij te komen. Ze straalt bij iedere stap die ze richting Damian neemt. Hij overhandigt haar een brief, voor haar moeder. De kinderen dartelen het huis uit en gaan met spoed naar hun moeder toe.
Nou, nou, als je me hier niet wilt hebben dan ga ik natuurlijk. Ik dwing je heus niet hoor...
Maar ja... ik ben wel je enige klant...
dus zeg het maar.
*PhalanX glimlacht, hij grijnst terwijl hij wacht op een antwoord.
Is it alive, or is it Phalanx?
--- Cameron Hodge ---
Op dit niveau zal er een zevental kamers worden gebouwd, iedere kamer zal een andere kleur en een andere inrichting hebben.
Plotseling voelt hij hoe twee paar ogen hem aankijken. In een wilde beweging draait hij zich om en ziet Pisca en Hermes staan. Beiden zwijgen als het graf en lijken geduldigte wachten op een reactie van Phalanx. PhalanX knikt, en op het gezicht van de twee verschijnt een glimlach.
Zijn woorden galmen door het vertrek waar ze zich bevinden:
Kom dan gaan we...
Is it alive, or is it Phalanx?
--- Cameron Hodge ---
Een feestje. Ter ere van de toekomst.
Hermes... Pisca... We staan op de drempel van een nieuw tijdperk.
Bijna alle spelers staan in positie.
Is it alive, or is it Phalanx?
--- Cameron Hodge ---
Weet je zeker dat je plan zal slagen? Wie weet, misschien zien ze het niet...
Je kunt het ze niet kwalijk nemen dat ze het niet bergijpen. Ze zijn zo... gelimiteerd.
*Haar stem verraad haar houding tegenover de rest van het eiland. Ze waant zich beter dan de anderen. Alsof ze het licht heeft gezien, en ze denkt dat ze de enigste is die het begrijpt.
*Hermes weet dat zijn gebruik van woorden zijn ware aard veraden. Hij sprak niet over "onze" plannen die eerste keer, neen hij gebruikte "jullie". PhalanX kijkt naar Hermes en de glimlach, en iedere andere vorm van vreugde, ebt weg uit zijn gezichtsuitdrukking.
Ongeacht de uitkomst van dit MIR conflict, ons plan gaat door!
*Hermes staat op en vertrekt naar zijn kamer, niet naar zijn ouderlijk huis, dat heeft hij achter zich gelaten. Pisca volgt hem op de voet. Hermes voelt hoe hij een fout heeft gemaakt die hem duur kan komen te staan...
Waar is je zuster!? Ga haar zoeken, ik heb iets voor haar.
Is it alive, or is it Phalanx?
--- Cameron Hodge ---
Ja?
Is it alive, or is it Phalanx?
--- Cameron Hodge ---
*Dagobert probeert dor het kiertje wat te zien.
Onee, PhalanX
Is Pisca thuis?
*de deur gaat dicht en nog geen minuut later staat Pisca in de deuropening. Met een ietwat zwoele stem spreekt ze Dagobert toe
hoi...
Is it alive, or is it Phalanx?
--- Cameron Hodge ---
Zin in een herhaling?
Ik misje.
Waarom werd je weggehaald door je broer?
Vanavond is er reden tot vieren.
|
|
