quote:Ga deze destructieve gedachten eerst maar uit je hoofd bannen want je komt met schuldgevoelens geen steek verder. Schuldgevoelens zijn zeer destructief en ook nog eens heel onrealistisch. Ook de gedachte dat je een parasiet bent is een hersenspinsel van je waar je zo snel mogelijk vanaf moet zien te komen. Zulke gedachten werken namelijk zelf als een parasiet op jouw (kostbare!) energie.
Op woensdag 5 februari 2003 21:13 schreef Tony_Montana67 het volgende:
Ik voel me ongelooflijk schuldig over het feit dat er niks uit m'n handen komt, eigenlijk gewoon als een soort parasiet.
Geef jezelf aandacht, tijd en geduld en probeer drie maal per dag een stuk te wandelen (met de hond van de buren bijv.). Als je iemand kunt vinden waar je geregeld lekker mee kunt praten over deze zaken zal dat erg goed bijdragen aan het beëindigen van deze vicieuze cirkel.
Maar nu eerst: weg met die schuldgevoelens en weg met die vreselijke gedachte dat je een parasiet zou zijn.
Je bent hier op aarde en je bent er met een rede. Niemand is parasiet!!
Succes ermee en wees aardiger tegen jezelf!! 
Verder kan ik je helaas niet zoveel zinnige tips geven, ik denk dat het belangrijk is om te weten dat je niet de enige bent. Accepteren helpt, ik weet dat ik nu eenmaal een neiging heb tot depressiviteit en ofschoon ik weet dat het tot niets leidt om elke dag alleen maar depressief in mijn bed te liggen, sta ik mezelf wel toe om daar af en toe eens gewoon even lekker aan toe te geven. Ik weet dat als ik er niet af en toe even aan toegeef, er op den duur een grote inzinking volgt. Dus ik kies nu voor af en toe een kleine inzinking die ik zelf kan 'reguleren', tot op zekere hoogte.
Anti-depressiva (Seroxat in mijn geval) hebben mij goed geholpen, maar het is wel moeilijk om ze weer af te bouwen merk ik.
Meer weet ik zo gauw niet te zeggen, sterkte, en onthou dat je niet de enige bent.
quote:Ja, vind je nou werkelijk dat je deze "tijd" hebt "verkloot"?
Op woensdag 5 februari 2003 23:51 schreef Fogerty het volgende:
Ja, pas op voor de vicieuze cirkel: ik kan uren, dagen, weken verkloten met alleen maar balen omdat ik door depressiviteit al zoveel uren, dagen, weken verkloot heb
Alles heeft een reden en iedere minuut leer je, alleen ben je je daar zelf niet bewust van. Denk je niet?
Ik heb enkele maanden geleden de stap overwogen om hulp te gaan zoeken, gewoon omdat ik merktte dat ik er zelf niet uit kon komen.
Op dit moment ben ik in de 4e week van therapie, en ik begin er al dingen uit te halen die heel nuttig zijn.
Wat ik nu doe is groepstherapie wat 3 dagen in de week is, vrij intensief dus.
Ik heb veel steun aan de groep, en krijg ook veel dingen te horen die confronterend zijn, en ook opbouwend.
Verder zit ik op dit moment ook met een hele moeilijke periode waarbij ik al enkele maanden heel erg slecht slaap, en de laatste maanden bijna helemaal niet geslapen.
Op 3 januarie was bekend geworden dat mijn moeder kanker had.
31 januari is ze overleden en vandaag (6 februari) is de crematie.
Ook hierbij krijg ik veel steun vanuit de therapie gelukkig, maar ik weet ook dat het heel belangrijk is om te realiseren dat de verwerking, de handelingen en gedachten van mezelf moeten uitkomen, en dat hun mij alleen tips kunnen geven.
Zo heb ik ook zelf geaccepteerd dat ik het niet alleen kon doen, heb achter de stap gestaan om hulp te zoeken, heb die stap zelf genomen, en nu is het zover om te beginnen aan een basis te leggen.
zelf had ik in gedachten dat je eerst moet onderzoeken wat er aan de hand is, dat moet kunnen accepteren, en dan verwerken en of veranderen, en dus ook dat als je dit niet kunt, hier ook rekening mee te houden en kunt overwegen om hier hulp bij te krijgen.
Dit moet echter wel vanuit jezelf komen, als je er zelf niet achter staat kan je het net zo goed niet proberen, want dan is het affect toch averechts.
Ik ga vandaag in iedergeval nog meehelpen met het uitvoeren van een goede dienst voor mijn moeder, probeer rekening te houden met mijn grenzen en kunnen, en probeer alles beetje voor beetje op te pakken.
Paul
Maar ik wil je toch graag condoleren en heel veel sterkte wensen rondom de crematie van je moeder.
Het is vreselijk als er zo'n ingrijpende gebeurtenis plaatsvindt, maar als je dan al in een depressie zit en net bent begonnen met intensieve therapie dan staat je wereld volgens mij helemaal op z'n kop...
Sterkte!!
Het zou alleen veel tijd, moeite, energie en pijn kosten, om er beter mee om te kunnen gaan..
Soms zou je willen dat dingen anders gelopen zouden zijn, alleen daar schiet je ook niets mee op.
Het verleden is geweest, nu is het heden, en daar moet je het beste van maken, en de toekomst moet je niet teveel over nadenken, anders kan je nooit genieten van het heden omdat je voor de feiten uitloopt...
quote:"Heb ik een dip, of ben ik echt depressief?" U weet het in een paar minuten!
Op donderdag 6 februari 2003 05:26 schreef -Dark_VisioN- het volgende:
Zelf komt mij de laatste tijd regelmatig de gedachte in het hoofd over de zin van het leven (zoiets van waar doe je het eigenlijk allemaal voor, over een tijdje ben je er niet meer en dat lijkt alles voor niets te zijn geweest) ook een vorm van depressie?
Zelftest Depressie
http://www.ggzdrenthe.nl/idx_dpzt.htm
http://www.depressiestichting.nl/ <- ook met zelftest.
Ik hoop dat je hiervan wat weizer word.
Er staat nog veel meer informatie over op internet, en je kan over verschillende stichtingen e.d. bellen, of mailen, of een afpraak maken voor meer info, of als je het nodig denkt te hebben, en er aan toe bent, hulp
Dus mocht je willen, maak een afspraak met je huisarts, en vertel hem/haar wat er aan de hand is.
Praat ook veel met familie of vrienden, in iedergeval mensen waarbij je je gehoord voelt, en probeer over de problemen te praten.
Zoek op tijd afleiding, houd een bepaalde regelmaat aan, zorg voor voldoende beweging en buitenlucht, en ga onderzoeken waar het vandaan komt, alleen of met hulp van anderen.
Veel succes ermee, met wat je ook onderneemt
quote:Klinkt allemaal erg dramatisch, maar had laatste tijd zelf al het idee dat ik aan een lichte depressie zou kunnen leiden. Ik weet zelf eigenlijk ook de oorzaak waarschijnlijk wel, heb zelf op dit moment even geen werk dus echt een doel heb ik op dit moment ook niet. Daar zal het waarschijnlijk wel aan liggen, omdat het eigenlijk is begonnen op het moment dat ik me baan kwijt raakte.
Op donderdag 6 februari 2003 05:51 schreef Pacific het volgende:
Mocht je je hier ook zelf mee kunnen vinden, en wil je weten wat je er aan kan doen, dan kan ik je vertellen dat je iig een doorverweizing zou moeten hebben van de huisarts, voordat je bijvoorbeeld bij het GGZ terecht komt.
Dus mocht je willen, maak een afspraak met je huisarts, en vertel hem/haar wat er aan de hand is.Praat ook veel met familie of vrienden, in iedergeval mensen waarbij je je gehoord voelt, en probeer over de problemen te praten.
Zoek op tijd afleiding, houd een bepaalde regelmaat aan, zorg voor voldoende beweging en buitenlucht, en ga onderzoeken waar het vandaan komt, alleen of met hulp van anderen.Veel succes ermee, met wat je ook onderneemt
Bedankt voor de info trouwens.
Sterkte trouwens met het overlijden van je moeder, zou niet weten hoe ik het zonder mijn zou moeten redden.
[Dit bericht is gewijzigd door -Dark_VisioN- op 06-02-2003 06:09]
Darkvision: Mijn ervaring is dat je beter kunt voorkomen dan genezen. Misschien dat een stap naar de huisarts wat overdreven lijkt, maar zo'n persoon is ervoor opgeleid. Hij kan je iig van onzekerheden afhelpen. Veel mensen (onder wie ikzelf) blijven veel te lang doorlopen met hun problemen en gaan zich steeds slechter voelen. In ieder geval veel sterkte en wijsheid toegewenst en weet: Eens komt alles goed.
De rest hartstikke bedankt voor de steun. Ik had eigenlijk niet zoveel aandacht/steunbetuigingen verwacht. Inmiddels weet ik dat ik niet de enige ben en ergens lucht dat wel op. 
en om maar met een lekkere dooddoener te eindigen:
Always Look On The Bright Side Of Life
PSV, de logische kampioen
Proud To Be VBL User
Hiphop Purist
hoe krijg ik mezelf dan toch naar buiten??
quote:Dat moet je echt zelf doen. Probeer jezelf te dwingen. Ik weet hoe moeilijk het is, maar je moet het gewoon proberen. Van binnen blijven zitten wordt je namelijk alleen maar beroerder. Ik weet niet wat jou situatie precies is, maar probeer anders samen met vrienden of ouders een blokje om te gaan. Als je ze uitlegt hoe je je voelt zullen ze je graag steunen.
Op donderdag 6 februari 2003 16:24 schreef KWAKje het volgende:
ik heb een concrete vraag: ik lees hier van een aantal mensen dat buiten wandelen zo lekker en goed is. dat onderken ik. maar, hoe krijg ik mijzelf naar buiten, als ik op de bank lig/hang? ik ben dan echt met geen stok te porren. ik weet - als ik buiten loop - dat ik dat heerlijk vind. maar als ik op die bank hang, komt het er gewoon niet van om toch op te staan, schoenen en jas aan te trekken. ik krijg het niet voor elkaar.hoe krijg ik mezelf dan toch naar buiten??
Succes in ieder geval en GA GEWOON naar buiten , het lucht echt op!
PSV, de logische kampioen
Proud To Be VBL User
Hiphop Purist
quote:sja, geen idee eigenlijk... hmm eh verstand op nul en gaan met die banaan.
Op donderdag 6 februari 2003 16:24 schreef KWAKje het volgende:
ik heb een concrete vraag: ik lees hier van een aantal mensen dat buiten wandelen zo lekker en goed is. dat onderken ik. maar, hoe krijg ik mijzelf naar buiten, als ik op de bank lig/hang? ik ben dan echt met geen stok te porren. ik weet - als ik buiten loop - dat ik dat heerlijk vind. maar als ik op die bank hang, komt het er gewoon niet van om toch op te staan, schoenen en jas aan te trekken. ik krijg het niet voor elkaar.hoe krijg ik mezelf dan toch naar buiten??
Een paar dagen volhouden en ineens gaat het vanzelf....hoop ik..
Zo te horen ben je net zo'n luie flikker als ik.
quote:Nou ik heb dit een week geleden ook te horen gekregen en ik ben nu ook bij maatschappelijk werk en zo. En ik heb ook medicijnen.
Op zaterdag 1 februari 2003 18:38 schreef Tony_Montana67 het volgende:
Het is nu officieel: Ik ben depressief. Ik loop inmiddels bij de psycholoog en heb medicijnen gekregen (Paroxetine). Nu ik van de zelfmoord wensen af ben moet ik ervoor zorgen dat ik m'n leven op orde krijg. Ben inmiddels gestopt met m'n studie en woon weer thuis. Het grootste probleem is echter de dagindeling. Ik word gillend gek hier thuis want ik wil/durf niets te doen.
M'n vrienden staan voor 100% achter me, maar die wil ik niet iedere keer lastig vallen.Ik heb dus een vraag. Wie heeft dit ook meegemaakt en hoe ben je er uitgekomen?
Er is in een korte tijd zoveel gebeurd waar ik misschien later op terug kom. Ik kan het er nu nog moeilijk over hebben.
Mijn beste vrienden en mijn mentor en mijn ouders weten het verder weet het niemand.
Ja en jullie nu. Ik hoop niet dat andere mensen dit gebruiken tegen mij in andere topics. Ik heb ook een tijdje zitten twijfelen of ik het hier wel neer zou zetten.
want ik ben altijd zo bang dat ze mij dan een zeur vinden en een aansteller enzo.
quote:Lieve Riann, het is erg moedig van je dat je het toch durft neer te zetten, heb er zelf ook lang over getwijfeld omdat ik dacht dat iedereen me een aansteller zou vinden (en misschien vinden ze dat ook
Op donderdag 6 februari 2003 21:02 schreef Riann het volgende:[..]
Nou ik heb dit een week geleden ook te horen gekregen en ik ben nu ook bij maatschappelijk werk en zo. En ik heb ook medicijnen.
Er is in een korte tijd zoveel gebeurd waar ik misschien later op terug kom. Ik kan het er nu nog moeilijk over hebben.
Mijn beste vrienden en mijn mentor en mijn ouders weten het verder weet het niemand.
Ja en jullie nu. Ik hoop niet dat andere mensen dit gebruiken tegen mij in andere topics. Ik heb ook een tijdje zitten twijfelen of ik het hier wel neer zou zetten.
), maar uit eigen ervaring heb ik inmiddels geleerd dat er over praten een goede uitlaatklep is, hoewel dat zeer tegen mijn natuur in is. Je moet nooit denken dat je aan het zeuren bent. Je moet eerst je ziekte (want dat IS het) accepteren en dat is al lastig zat. Wees nooit bang om je te uiten, je staat echt niet voor gek! Zie je post hier als eerste stap op weg naar betere tijden, want die zullen heus wel komen (ben er zelf ook naar op zoek ) Heel veel sterkte, uiteindelijk komt het wel weer goed, ook al duurt het een tijdje, je komt er sterker uit!!!
, 
PSV, de logische kampioen
Proud To Be VBL User
Hiphop Purist
quote:Verrektes moeilijke vraag, want op zich zou ik zeggen, gewoon hoppa en gáán met die banaan! Maar da's nou juist het probleem...
Op donderdag 6 februari 2003 16:24 schreef KWAKje het volgende:hoe krijg ik mezelf dan toch naar buiten??
Misschien kun je iets bedenken om jezelf te belonen? Een beker wamre chocomel ofzo? Je kunt jezelf misschien al best optrekken aan de wetenschap dat jet fijn vindt als je eenmaal buiten bent, of misschien werkt het wel om een fokdagboek te maken waarin je dan dagelijks even vermeldt dat je naar buiten bent geweest en hoe je het ervaren hebt? Wie weet scheelt het omdat je dan niet voor jezelf naar buiten hoeft maar voor ons! Wij kunnen je dan ook aanmoedigen om te gaan als je het niet ziet zitten...
quote:Allereerst wil ik sterkte wensen Riann...
Op donderdag 6 februari 2003 21:02 schreef Riann het volgende:[..]
Nou ik heb dit een week geleden ook te horen gekregen...
....
Ik hoop niet dat andere mensen dit gebruiken tegen mij in andere topics. Ik heb ook een tijdje zitten twijfelen of ik het hier wel neer zou zetten.
Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die dit tegen je zullen gebruiken in andere topics (alhoewel, er lopen natuurlijk wel voorbeelden van wansmaak op fok maar da's gelukkig een bijzonder kleine minderheid).
Een forum als R&P is er om lief en leed te delen, grappen en grollen hoort op andere fora thuis en zeker niet hier!
Het is al naar genoeg dat je depressief bent, en het is meer dan laf en dom om daar de draak mee te gaan steken.
Mócht het dus gebeuren dat mensen dit tegen je gaan gebruiken dan zullen ze door andere users waarschijnlijk meteen afgestraft worden. (en zo niet dan geef je het maar even door, dan doe ik het ter plekke als een modje het dan nog niet gedaan heeft)
Een mens heeft meerdere kanten, zoals ik jou ken ben je altijd in voor grappen enzo, maar je hebt ook een andere kant, en die kun je hier gerust laten zien hoor! het leven is nou eenmaal niet altijd rooskleurig, ik denk dat ieder mens dat wel weet. En waar users flink tekeer kunnen gaan tegen elkaar denk ik dat ze het mens achter de user wel respecteren...
Knap dat je het tóch gepost hebt in ieder geval!
ik slaap zo slecht net alweer een half uurtje liggen draaien
nu maar ff computeren en dan maar weer opnieuw proberen
quote:Lieverd, ik lees het nu pas.
Op zondag 9 februari 2003 19:48 schreef Riann het volgende:
Ik had wel meer reacties verwacht
Het verbaast me niet echt; uit je posts was vaak al veel te halen, een grote onzekerheid. Toch dapper dat je het hier durft te vertellen; en wees niet bang voor negatieve reacties, die hou je toch en zegt meer over hún als over jou.
Wat voor diagnose hebben ze precies gesteld?
Goed dat je er mee naar de huisarts bent gestapt; ik hoop dan ook dat je er snel weer bovenop bent... als je daar al van kan spreken... ik heb er te weinig verstand van. 
Steunen je ouders je voldoende? Lijkt me erg belangrijk dat je je thuis veilig en begrepen voelt.
Sterkte meissie!
Je stelt jezelf elke week een doel schrijft die op overlegt eventueel met iemand die je kent als stok achter de deur en dan kijk je elke week of dat doel gelukt is . Zo ga je stapje voor stapje verder .
quote:Las net in een ander topic je probleem (denk ik)
Op zondag 9 februari 2003 19:48 schreef Riann het volgende:
Ik had wel meer reacties verwacht
. Als dat echt zo is, is het verschrikkelijk. Ik weet eigenlijk niet precies wat ik erover moet zeggen... . Praten zal wel heel moeilijk gaan, maar je moet het gewoon proberen!!! Gun jezelf de tijd om het te verwerken en wees niet bang om je emoties te uiten.Heel veel sterkte
Thijs
PSV, de logische kampioen
Proud To Be VBL User
Hiphop Purist
quote:Ja het is zo
Op maandag 10 februari 2003 11:37 schreef Tony_Montana67 het volgende:[..]
Las net in een ander topic je probleem (denk ik)
Heel veel sterkte
Thijs
ik praat er ook veel met mijn moeder en maatschappelijk werk over
