Emoties

quote:

---

Op zondag 1 december 2002 13:21 schreef Wolkje het volgende:
Projectie van mijn verdriet.. is inmiddels gesloten, maar ik heb wel sterk de behoefte om dingen die
ik meemaak, en emoties die ik voel, hier neer te zetten, het helpt me echt enorm.

Een korte zelfanalyse, weliswaar met behulp van anderen:

Ik heb verlatingsangst, maar ook bindingsangst. Soms wil ik zo hard mogelijk van iedereen
wegrennen, vooral van de mensen, die het dichtst bij mij staan. Bang om afhankelijk te worden,
terwijl ik weet, dat ik wel iemand nodig heb, om altijd op terug te kunnen vallen.
Daarnaast kan ik niet goed mijn emoties duidelijk uiten, tot voor kort wist mijn partner
bijvoorbeeld ook wel, dat het slecht ging, maar niet hoe slecht het eigenlijk ging.
En mijn ouders weten helemaal van niks, dus van hun krijg ik alleen maar negatieve
reacties t.o.v. mijn prestaties. Tegen hun ben ik echt obsessief gesloten.
Aan dingen die ik meemaak, heb ik wel plezier, maar ik sla het vervolgens niet op als reserve,
want het grootste deel van de tijd voel ik me niet goed, down, klein, en verdrietig,
en hou ik me tegenover mijn vriendinnen sterk, omdat zij ook hun problemen hebben,
terwijl ik wel altijd voor iedereen klaarsta, die zich niet goed voelt.
Dus ik heb weer de stap naar de RIAGG gezet, ondanks dat de vorige keer niet echt een succes
was. Maar het moet, zo kan ik niet verder, ik moet hier iets aan doen. Niet alleen voor mezelf,
maar ook voor mijn partner, die het er ook moeilijk mee heeft. Van mezelf moet ik goed presteren,
terwijl dat op dit moment helemaal niet lukt, en dan haal ik mezelf nog meer onderuit,
dit komt waarschijnlijk ook voort vanuit mijn ouders, die me eigenlijk alleen waarderen als ik
goed presteer, of me het dan alleen laten merken.
Ik heb wat afstand genomen, van iemand waar ik altijd naartoe ging, (buiten mijn partner natuurlijk)
als ik het nodig had om uit te huilen, en het heeft me tot mijn verbazing goed gedaan, en was
minder moeilijk, dan ik verwacht had, ik ben uiteindelijk zelf degene die ermee aan de slag moet,
Er is niemand die het voor mij kan doen..

Aanstaande woensdag weer een gesprek bij de Riagg, misschien samen met mijn partner.
Eigenlijk ben ik heel benieuwd wat daar van terecht gaat komen, want ik heb een gesprek
Met mijn therapeute van vorige keer..
Ook zit ik na te denken over groepstherapie, misschien is dat iets voor mij..

Ik zou nog zoveel meer willen schrijven, maar ik weet het niet goed te verwoorden,
Dus ik hou het hier maar bij..

Wolkje

---

Ik zou je aanraden via je huisarts een verwijzing te krijgen naar een zelfstandig psycholoog of psychotherapeut. Meestal wordt dit vergoed door het ziekenfonds of de awbz, en ze zijn een stuk proffesioneler dan het riagg. Daarnaast kan groepstherapie een nadeel zijn, aangezien je dan onbewust toch dingen voor je houdt! Ik ben vroeger diverse keren bij het riagg geweest en heb daar ook niet zulke goede ervaringen mee! succes wolkje, je komt er wel!

Goed dat je nog een topic geopend hebt, ik weet uit eigen ervaring dat het enorm kan helpen om je hart te luchten terwijl je toch relatief anoniem bent. Ik hoop dat het je goed doet en dat je veel reacties zult krijgen waar je iets mee kunt.

Verder ben ik erg benieuwd hoe je contacten met een hulpverlener gaan lopen en hoe jij je daarbij en daardoor gaat voelen.

Het is in ieder geval heel goeddat je jezelf serieus neemt en probeert om iets van je leven te maken, hoe moeilijk dat ook is.

Mocht je ooit iets willen weten of vragen hebben over groepstherapie, mail me dan, ikwil je gerust wat dingen uit mijn eigen ervaring vertellen.

Liefs en blijf schrijven!!!!!!!

wil even laten weten dat ik, hoewel ik vrijwel nooit post in je topics, ze allemaal lees en met je meeleef.

Je komt er echt wel, als is dat soms zo moeilijk te geloven.

Liefs DE

quote:

---

Op zondag 1 december 2002 15:58 schreef Wolkje het volgende:

[..]

Hee Femke,

Heb je zelf ook groepstherapie gehad?
Mijn vorige keer bij het RIAGG was ook niet zo geweldig..
Maar er is iets dat me weerhoudt, naar mijn huisarts te gaan.
En: hoe zit het met het financiele aspect van een zelfstandige psycholoog?
Het is voor mij, de makkelijkste optie, het riagg..
ik weet alleen niet of het ook gaat werken, maar ik ga in ieder geval
woensdag afwachten, kijken hoe het gesprek verloopt..

Wolkje

---

Ik heb zelf in een kliniek gezeten een aantal jaren terug en daar heb je ook veel groepstherapie. Uit eigen ervaring had ik daar toen veel moeite mee. Ik durfde toen niet mezelf te zijn en je zegt toch bepaalde dingen niet, een groep aan wie je al je gevoelens moet vertellen, is immers best eng.
Het financiele aspect. Voor psychotherapeuten aangesloten bij de awbz hoef je geen verwijskaart van de huisarts te hebben en dan betaal je een eigen bijdrage van 10 euro per sessie van drie kwartier. Bij een psycholoog is een verwijzing van de huisarts wel nodig (je kunt hem ook gewoon opbellen en zeggen dat je een verwijskaart wilt, doen ze meestal niet moeilijk over) en daar betaal je meer geld voor, meestal wordt er een aantal sessies vergoed door je ziekenfonds, maar zit je al gauw op 36 euro per keer eigen bijdrage.
Daarnaast vondt ik het riagg niet proffesioneel, ik kenden meer termen uit de psychologie dan dat meisje die voor me zat en mij wou helpen, en ja, dat werkt niet bij mij. succes iig. Het is goed dat je hulp zoekt!

dikke knuffel!

quote:

---

Op zondag 1 december 2002 19:35 schreef Wolkje het volgende:

[..]

Toen ik de vorige keer naar de Riagg ging, was dat, omdat anderen dat nodig
vonden, terwijl het met mij relatief goed ging. Nu ga ik, omdat ik, en niet
alleen de mensen om mij heen, vind dat ik het nodig is, dat ik therapie nodig
heb, omdat het anders echt verkeerd afloopt, en omdat ik hier echt vanaf
wil.
Ik wil kijken of het deze keer wel goed gaat..

Wolkje

---

Zo kwam ik erachter dat ik jaloezie op een heel typische manier uitte. Ook de aandacht vragen is iets dat in een groep aan de orde komt. Hoe doe je dat? Laat je anderen voorgaan, uit (valse) bescheidenheid of omdat je niet durft of jezelf niet belangrijk genoeg vindt? Zet je jezelf juist op de voorgrond zonder rekening te houden met anderen? Hoe profileer je jezelf tov anderen? Durf je je kwetsbaar op te stellen in het bijzijn van anderen? Zaken als vertrouwen en wantrouwen, hechting, een band opbouwen, onzekerheid... Allemaal dingen die je heel goed (beter??) kunt uitzoeken in een groep.

hou ik

quote:

---

Op zondag 1 december 2002 19:28 schreef Wolkje het volgende:

[..]

Hee addicted_te_jellybeans,

Wat fijn dat je er zulke goede ervaringen mee hebt.
Het lijkt mij ook prettig inderdaad, om naast groepstherapie, ook
individuele therapie te blijven houden.
Hoe ging dat bij jou ongeveer in z'n werk, de groepstherapie?
Met hoeveel was je ongeveer, hoe vaak, enzo?

Wolkje

---

* DuchessX voelt zich ook geroepen om ervaringen te delen

Ik zit in een groep van 9 mensen (maximaal). We hebben 3 volle dagen in de week therapie. De therapie is goed gestructureerd (we hebben een lesrooster) en is intensief en diepgaand. Je komt jezelf er echt tegen, maar dat is juist goed.
Om de week heb ik ook individuele therapie en dat werkt erg prettig.
Tevens word je om de drie maanden door de therapeuten en groepsleden geëvalueerd, aan de hand daarvan wordt een werkplan opgesteld en kun je je weer ergens op richten en telkens kom je weer een stapje verder.
Deze vorm van therapie is erg intensief en het is niet mogelijk om daarnaast een fulltime studie of baan te doen/hebben. Tevens is de gemiddelde therapieduur een jaar tot anderhalf jaar dus ben je er wel even aan bezig.

Verder is de therapie die ik volg gebaseerd op bepaalde schema's. Je leert je valkuilen te zien en eerder te herkennen. Voor een negatieve automatische gedachten leer je om een positieve alternatieve gedachte in de plaats te stellen, zodat je minder snel doorschiet in een negatieve bui (depressie, zelfhaat oid).
Het klinkt allemaal erg zwaar maar tevens wordt er bij ons ook best gelachen en hebben we erg veel steun aan elkaar.

quote:

---

Op zondag 1 december 2002 19:44 schreef Moonah het volgende:
Groepstherapie heeft bij mij heel goed gewerkt. Er kwamen dingen boven die in een individuele therapie niet aan de oppervlakte kwamen.

Zo kwam ik erachter dat ik jaloezie op een heel typische manier uitte. Ook de aandacht vragen is iets dat in een groep aan de orde komt. Hoe doe je dat? Laat je anderen voorgaan, uit (valse) bescheidenheid of omdat je niet durft of jezelf niet belangrijk genoeg vindt? Zet je jezelf juist op de voorgrond zonder rekening te houden met anderen? Hoe profileer je jezelf tov anderen? Durf je je kwetsbaar op te stellen in het bijzijn van anderen? Zaken als vertrouwen en wantrouwen, hechting, een band opbouwen, onzekerheid... Allemaal dingen die je heel goed (beter??) kunt uitzoeken in een groep.

---