Streamverslagen van maandag 9 september 2002

"Maar als ik in het verleden droomde over mijn familie, dan washet ook altijd waar", legt Judith uit. "Maar misschien dat dat nu niet zo is omdat je in een rare situatie zit! Buiten weet ik precies hoe alles gaat, maar hier binnen is alles kunstmatig".
"Maar heb je daar geen rekening mee gehouden?", vraagt Laurens.
"Nee, helemaal niet", zegt Judith. "Ik dacht echt dat er helemaal niets zou zijn waarvan ik van slag zou kunnen raken. Ik heb geen rotjeugd gehad, kan met iedereen opschieten... ik vind alles leuk... dus ik had het echt niet verwacht!"
"Maar als je in armhad gezeten, was het dan ook gebeurd?", vraagt laurens.
"Dit is echt een gevoelskwestie"!
"Gisteravond ging ik even alleen in bad, maar dat lost helemaal niets op", gaat Judith verder. "Alleen maar mensen die doorhebben dat er wat aan de hand is kan het oplossen".

Bo komt er ook weer bijzitten.

"Ik baal er wel van dat ik het niet heb gezien", zegt Laurens. "Daar kan ik niet goed tegen. Toen mijn ex vriendin bij me weg ging heb ik het ook helemaal niet zien aankomen... daar baal ik dus van!"
"Ik heb ook aan de psycholoog verteld dat ik alleen ga zitten alsikme rot voel", zegt Jeanette. "En daar ga ik net zo lang zitten totdat ik er weer tegen kan. Ik zou niet uit mezelf naar iemand toegaan om er over te praten!"

Intussen zitten Stefan en Daniela rechtop in bed en proberen het gesprek te volgen volgens mij!

Judith maakt nog even duidelijk dat het niet de ene groep tegen de andere is. Ze vertelt dat ze ervan schrok dat ze aan die kant al dachten dat wij een dilemma hadden ofzo... vanwege ons gedrag.
"Zij hadden ook een reactie die ik niet verwacht had", zegt Judith. "Dat over dat pissen inhet bad enzo. Maar ik hoop dat we nu weer gewoon ééngroep kunnen zijn... en als we moeten strijden tegen elkaar dan strijden we tegen elkaar!"

"Nou Judith, ik heb het niet gezien", zegt Laurens nogmaals. "Daar baal ik echt van."

"Ik ben hier ook nog niet helemaal mezelf", zegt Jeanette.
"Dat weet ik", valt Judith haar in de rede. "Jij bent soms wat grof in de mond.
"Maar zeg dat dan ook gewoon tegen me", reageert Jeanette meteen. "anders heb ik er geen flikker aan.... of geen bal".

"Ik weet dat jij van diepgang houdt", zegt Laurens. "Maar ik vind het soms wat te zwaar om daarvoor echt bij elkaar tegaan zitten!"
"Dat hoeft ook niet", reageert Judith.
"Maar ik vind iedereen even lief hoor", gaat Laurens verder. "Maar op de lange duur zal het met de ene iets beter klikken dan met de ander. Een goed gesprek of diepgang heb je als het zo uitkomt... niet omdat het moet!"

Intussen wordt er in de arme slaapkamer heel erg gefluisterd tussen Daniela en Stefan. Ik kan het helaas niet volgen.

Scan, ik weet niet waar jij naar zit te luisteren, maar ik ga proberen om het gesprek in arm te volgen. Er wordt daar heftig gefluisterd door Stefan en een van de dames, maar ik weet niet wie.

Mijn vrouw merkt net terecht op dat ze niet helemaal begrijpt dat Daniela topless naast Stefan gaat liggen in bed. Daniela heeft vanmiddag duidelijk te kennen gegeven niets met Stefan te willen.... maar gaat dan wel topless naast hem in bed liggen. Dat is toch niet helemaal het signaal wat ze eigenlijk aan Stefan zou moeten geven.... Ikzelf weet niet of ik het daar wel helemaal mee eens ben trouwens, maar goed...

Het is vooral Stefan die aan het woord is, maar ik kan er helaas heel weinig van verstaan, ook omdat je rijk er op de achtergrond doorheen hoort.

Ik doe m'n uiterste best alles te horen, zet het geluid dus flink hard en opeens komt Margriet er kei- en keihard hardop overheen: "Het lijkt wel of je in je kist ligt!". Met dank. Daan gaat water halen.

Daan zegt dat ze het gefluister zat is. (Mooi.) "Judith gedroeg zich in het begin zo stoer, ze had wel Daan nodig." "Jeanette heeft die diepgang niet zo". Daan komt terug: "Het gaat hiernaast over jou, dat jij hier met zo'n gezicht zat toen zij chinees aten want jij had zo'n trek in chinees. Is dat zo?"

"Denk jij dat jij het hier moeilijk zou kunnen krijgen?", vraagt laurens aan Bo.
"Ik denk het niet nee", antwoordt Bo meteen.
Laurens zegt dat hij vlak voordat hij bb in ging een meisje heeft ontmoet en denkt dat dat misschien een probleem zou kunnen gaan worden. Dat hij iets te veel aan haar zou kunnen gaan denken. Hij zegt dat hij zoiets al eerder heeft meegemaakt (een meisje lange tijd niet zien) en dat is toen ook fout afgelopen.
"Je zou nu kunnen gaan denken hoe dingen op tv op haar overkomen", meent Judith.
"Maar ik en zij zijn volwassen genoeg dat te weten dat tv en de werkelijkheid twee verschillende dingen zijn", reageert Laurens.

Daniela is intussen weer uit bed en staat bij het hek met Jeanette te praten over gevoelens....

Daan vertelt dat ze Laurens anders ziet sinds ergens in het begin en zegt dat Judith net zei dat ze dat sinds vanavond ook heeft. "Hij heeft vandaag nog z'n bloes uit gedaan voor me". "Hij heeft mij ook gezoend, op m'n mond" zegt Margriet (gaat dit over Laurens?).

Ze luisteren nog altijd de andere kant af. "Hoor jij wat?" "Ik hoor niks, ik ga plassen".

Ze gaan slapen en wensen elkaar weltrusten. Mus ronkt allang natuurlijk. Stefan en Margriet maken nog even wat grapjes in het Spaans. Het gaat over Fawlty Towers. Ha, fijn, het geluid springt opeens over op de rijke kant.

"Ik wil niet aan mensen laten zien wat ik voel of denk ofzo", zegt Jeanette met een snik in haar stem.
Daniela wil haar troosten, maar Jeanette zegt dat ze dat maar even niet moet doen. Jeanette huilt.
"Ik ben blij dat ik hier zit", gaat ze verder. "Ik ben bang dat ik gewoon niet sterk genoeg ben om alles op de juiste manier te volbrengen."
(Daniela is niet te verstaan! zender??)

"Ik weet niet wat ik wil", zegt Jeanette....

WIL DANIELA HAAR ZENDER CHECKEN !

Daniela gaat meteen naar de slaapkamer. Jeanette gaat even naar binnen om sigaretten te halen. Judith ziet dat zehuilt maar reageert niet. Dan komt Jeanette weer even terug.
"Gaat het?", vraagt ze toch even.
(Ik hoor geen reactie van Jeaneytte)

Daniela is weer terug en gaat weer bij het hek zitten. Jeanette lijkt inmiddels weer wat te zijn afgekoeld.
"Hoe gaat het verder in de groep?", vraagt Daniela.
"Weet je wat het is..... Ik realiseer me gewoon een hoop", zegt Jeanette. "Ik zag aan Judith dat er iets niet goed was. Maar ik laat dan altijd eerst iemand even gaan. Judith zei dat ik het niet zag, maar ik zag het wel. Ik weet alleen niet wat ik er mee moet".
"Dat is toch ook niet zo erg", reageert Daniela.
"Nee, maar ik wil altijd eerst een ander helpen en dan pas mezelf", gaat Jeanette verder. "Maar thuis doe ik heel anders."
"Maar dat is logisch!", meent Daniela. "Je zit hier in een rare situatie. Je wordt zomaar uit elkaar geplukt. Dat is gewoon heel raar! Dat jij die dingen thuis wel ziet en hier niet komt misschien omdat je de mensen niet lang kent".
"Ja maar normaal heb ik dat zelfs met mensen die ik niet ken", zegt Jeanette. "Als ik aan Mustapha vraag hoe het met hem gaat dan krijg ik een reactie dat hij er moe van wordt dat iedereen vraagt hoe het met hem gaat... dan denk ik dus ook dat ik dat een volgende keer niet meer doe!"
Jeanette baalt duidelijk dat ze niet gereageerd heeft toen ze doorhad dat Judith het heel moeilijk had de afgelopen nacht.
"Ik realiseer me dat ik het prettig zou vinden als mensen wel naar me toe komen als ik het moeilijk heb", zegt Jeanette.
Ze krijgt weer een snik in haar stem en komt even niet meer uit haar woorden.
"Zoals dat voorval met dat dropje", gaat ze dan verder. "Ik weet hoe dat voelt.... Ik weet hoe het is als je alleen maar de basisdingen kan eten en net je gas en water en licht kunt betalen. Daarom vind ik het heel moeilijk om niets aan jullie te mogen geven. Ik kan daar niet tegen! Als ik aan die kant zou zitten interesseert het me niet!"
"dat is een beetje de truuk van het hele verhaal", denkt Daniela. "Je doet er zelf ook aan mee. Als jij tegen ons zegt dat je nog even wat gaat eten.... daar hebben wij ook niets aan om dat te horen..."
"Dat snap ik ook wel", zegt Jeanette. "Ik snap niet dat jullie zeggen dat je lekker eten hebt gehad daar. Dat is bullshit!"
"Dat is het niet", reageert Daniela. "Als ik zeg dat ik lekker gegeten heb, dan is dat zo. Ik heb het niet moeilijk hier... en als jij vindt dat Margriet een botte opmerking tegen jou heeft gemaakt, moet je dat echt gewoon zeggen. Want ik weet zeker dat Margriet het niet zo heeft bedoeld! Ik begrijp je wel en dat het voor jou heel heftig is... dat je ons graag een dropje zou willen geven..... maar als wij zeggen dat het hier lekker is, dan is dat zo. Dat doe ik niet om jullie te stangen, want ik heb hier echt lekker gegeten. Je moet met elkaar praten... vertellen hoe je dingen beleefd!"
"Maar dat vind ik zo moeilijk"!
"Dat is ook moeilijk en dat vind ik ook moeilijk... maar het moet echt! Dat moet je leren. Ik wil mezelf ook altijd sterk houden en problemen zelf oplossen. Maar niet iedereen is zoals mijn vader die een uur naast m'n bed bleef zitten als hij dacht dat er wat mis was. Als er wat is moet ik het gewoon zeggen.... als mensen dat niet trekken, dan zijn het niet de mensen waar je mee om wilt gaan."
"Dat is ook zo", knikt Jeanette. "Ik weet het gewoon effe niet..... daar kan ik niet tegen. Ik wil gewoon altijd controle hebben. Dat dit zou gebeuren wist ik wel....."
"Nou dan?", lacht Daniela. "En je bent echt niet alleen!"
"Dat zou ik nu niet erg vinden hoor", reageert Jeanette.
"Wil je even alleen zijn dan?", vraagt Daniela meteen.
"Nee, want ik heb toch die stomme camera op m'n porem!"

Ze wordt weer emotioneel.

[Dit bericht is gewijzigd door scanman01 op 09-09-2002 01:44]

Nou ja, rijk maar even weer dan. Het gaat inmiddels, tussen Juut en de mannen, over spiritualiteit. Laurens: "Ik vind het allemaal prima. Maar ik ken wel mensen die zijn er altijd mee bezig en dan denk ik jezus, die zijn alleen maar aan het zweven!" Judith: "De gekkigheid en de slappigheid die hoort er tegenover. Je hebt het allebei nodig".

Laurens vindt het heerlijk om een discussie te hebben. Judith beaamt dat: "dat is het mooiste wat er is." Laurens zegt dat hij er altijd wel een grapje over moet maken als hij mensen met de handen tegen elkaar ziet zitten en er gaat een laserstraal tussen ze heen en weer. Judith merkt op dat Laurens in zijn enthousiasme dingen soms niet door kan hebben. Het contact is er dan even niet. Laurens vindt wel dat het overduidelijk was dat Judith zich niet lekker voelde. "Het is ook niet eerlijk dat ik dan naar buiten loop en niks zeg", zegt Laurens. "Ik verwijt mezelf dat, dat blijf ik mezelf misschien wel verwijten. Ondanks dat het zeven uur was." "Ik heb in ieder geval alles gedaan om het te verbergen" zegt Judith.

"Ik vind de verdeling ook niet zo goed; zij zijn heel rustig en wij hebben de twee gangmakers. Als je Margriet ook aan deze kant zou hebben wordt het helemaal rustig". zegt Judith. Ze zijn benieuwd wat er gebeurd zou zijn als Mustapha zelf zou hebben gekozen. Laurens: "Ik noem geen namen, maar het werd wel zo gezegd, dat als die en die, dan is dat te sterk tegenover de andere twee." Judith vindt het heftig om over sterkte te praten. Bo merkt op dat je niet weet hoe mensen op elkaar reageren. "Alles staat op papier, al die psychologische testen, ze weten alles."

"Ja maar kijk dan naar Jeanette", zegt Judith, "die lijkt misschien ook niet sterk en er wordt steeds gezegd dat ze zo jong is enzo, maar ze heeft nog geen traan gelaten hier in huis en ze heeft wel het eerste dilemma behaald." Laurens heeft haar gisteren gevraagd of zij het gevoel heeft dat ze niet mee kan komen met de rest. Toen zei ze nee. Judith: "ja maar als we op de bank zitten en we willen iets met diepgang dan gaat ze naar bed. En nou is ze weer naar buiten. Ook omdat ik met mijn dingetjes naar daan ga en niet naar haar kom."

Laurens let erop of de dingen niet te snel voor Jeanette gaan. Bo vroeg haar of ze zich verveelde. Ze wilde actie. Maar soms moet je je er gewoon bij neer leggen en dan gaat het vanzelf. Judith probeert het te vergoelijken: "ja maar als je altijd bij je ouders hebt gewoond! Je wordt hier heel erg op jezelf gewezen. En ik denk dat dat een inschattingsfout is." Laurens verwacht bij Jeanette ook nog wel een tranenexplosie. (mooie term!)

Judith vindt het ook moeilijk dat ze aldoor wantrouwend is. Daar kan ze niks mee.

Ik moet nu *echt* even plassen!

(dat lucht op... .

"Jij bent echt het jongetje dat vroeger bij z'n moeder in de keuken ging zitten als z'n moeder de afwasmachine hing uitruimen, jij vindt dat gewoon gezellig!" zegt Judith tegen Bo.

Vervolgens hebben ze het erover dat het onvoorstelbaar is dat elkaar pas dertien dagen kennen. Bo vindt dat hij met iedereen goed op kan schieten. Alleen de derde dag toen was ie chagrijnig. "Maar," licht hij toe "Dat zeg ik dan gewoon". Laurens is wel benieuwd of hij zichzelf ook nog meer leert kennen. "Ik ben ook niet snel van m'n stuk af te brengen. Maar m'n slaap, die heb ik echt nodig." zegt Judith. "En wat dan," vraagt Laurens, "als je even geen geld meer hebt, vlak voor je salaris komt?" "Als het gewoon even allemaal te veel wordt en ik heb teveel rekening en ik moet snoeihard werken en ik kan niet mee stappen, dan ga ik niet weg en ik vind het dus echt kut dat ik dat dan moet vertellen." antwoordt ze. Bo heeft wel eens gehad dat ie met meer geld thuis kwam dan ie weg ging. Hij werkt veel in het weekend, dan heeft ie daarom ook altijd geld. En als er door de weeks geen geld is, tja. Laurens begrijpt het even niet: hij denkt even dat Bo een bepaald beroep heeft waardoor ie in het weekend meteen handje contantje vangt. Dat was niet helemaal de strekking van het verhaal. Werken betekent gewoon niks uitgeven.

Ik denk overigens dat mijn streams er zo mee ophoudt.

"Je kunt altijd met mij praten", zegt Daniela. "Als je iemand even nodig hebt ben ik er gewoon. Je moet niet alles alleen doen"
"Jawel", snikt Jeanette... "Godverdomme..."
Ze begint weer te huilen.

"Kom even bij me dan", zegt Daniela. "Kunnen we even fluisteren. Gewoon niet op die camera letten!"

Daniela neemt Jeanette door de tralies heen in haar armen en knuffelt haar even stevig. Jeanette zit er echt helemaal door en baalt daar verschrikkelijk van.

"Ik vind het echt heel knap van je", zegt Daniela. "En dat zeg ik niet om jou een goed gevoel aan te praten, maar het is gewoon zo. Je bent hier dejongste en ik vind dat je het heel goed doet!"
Jeanette legt haar armen om Daniela's schouders en kan weer wat lachen.

"Wekunnen hier allemaal van elkaar leren", meent Daniela. "Jij van mij... ik van jou.... dat is het mooie.."
"Ik wil ook wel leren, maar soms durf ik niet te zeggen als ik iets niet snap", zegt Jeanette. "Dan voel ik me zo lullig."
"Stomme vragen bestaan niet", reageert Daniela meteen. "Een andere keer zijn er weer dingen die jij wel snapt en ik niet... Je moet gewoon vragen!"
"Ik ben gewoon soms wel bang!", bekent Jeanette.
"Ik ook schat".
"Maar bij jou zie ik het niet!"
"Omdat ik het beter kan verbergen", zegt Daniela. "Ik had twaalf jaar een relatie en was gewoon heel bang om weer alleen te zijn. En iedereen doet dingen die voortkomen uit angst. Iedereen is bang, maar het slaat gewoonnergens op. Ik durf nu nog steeds sommige dingen niet. Ik ben nog steeds liever niet alleen, want dan voel ik me niet fijn!"
"Ik heb niet echt een maatje hier", zegt Jeanette. "Dat is soms wel prettig... maar niet altijd."
"Ik hoopte toen ik hier in ging dat ik in ieder geval één iemand leuk zou vinden hier", reageert Daniela. "Gelukkig vind ik nou bijna iedereen wel leuk! Maar ik zit ook vaak bij een gesprek dat ik helemaal niets zeg en alleen maar luister. Je bent aan niemand verantwoording schuldig. Als je een keer alleen maar wilt luisteren moet dat ook kunnen. Probeer niet bang te zijn, probeer niet boos te zijn... en als je wat wilt zeggen dan zeg je wat..... "

[Dit bericht is gewijzigd door scanman01 op 09-09-2002 01:46]

"Dank je wel schat", zegt Jeanette gemeend.
"Ik vind het knap van je", reageert Daniela. "Ik was al bang dat je daar dehele tijd bleef zitten en ik wilde je zo graag knuffelen"
"Maar dat vind ik zo moeilijk", snikt Jeanette....

De meiden houden elkaar nog een tijdje stevig vast!

"Zelfs met 60000 mensen om je heen kun jeje nog alleen voelen", zegt Jeanette. "En dat heb ik nu even denk ik..... Maar lief dat je vanavond even naar me wilde luisteren!"
"Tuurlijk meid", reageert Daniela. "Ik wil altijd naar je luisteren!"
Jeanette is duidelijk zo veel aandacht in moeilijke tijden niet gewend en begint weer te huilen.
"Ik hou niet meer op vanavond geloof ik", snikt ze.

Even later haalt ze even een sigaretje op en haalt Daniela even wat drinken op.

Nog even dan.

Laurens zegt dat je thuis gewoon dingen gaat doen. Judith vindt het erg tegenvallen dat ze geen eigen bed heeft. Ze ligt tegen een scherpe wand waar ze steeds haar handen aan open haalt, en aan de andere kant ligt Jeanette, waar ze niet tegenaan wil liggen. "We kunnen toch veranderen?" "Dan moeten we alles omgooien, ik denk dat ik gewoon in Stefan z'n bed ga liggen", zegt Judith. De camera hoor je ook, en mensen die door de gangen lopen, en gesnurk. Laurens heeft het meeste last van het gesnurk: "dan denk ik, oh Bo!". "Je moet op een gegeven moment slapen, je MOET!". Niemand heeft nog een lekkere nacht gehad. "Oh, ik dacht toch die keer dat je naast mij kwam liggen" grinnikt Laurens.

Ze sluiten het af met een sigaartje en nog een drankje. Bo: "ik hoef niet te drinken, dat is slecht voor me". Laurens vraagt wie er staat te douchen, maar Judith grijnst dat dat Bo is die de Niagara watervallen imiteert op het toilet. (Geweldig: dat moet nogal wat zijn dan, als het als een douche klinkt!). Laurens moet ook plassen, zegt ie. Hij gaat vast in de rij staan (Judith zit er dus nu blijkbaar op). Bo scharrelt wat rond in zijn fladderende badjas.

Judith gaat alvast Stefans bed opmaken. "Zo en dan komt het helemaal goed. De oordoppen erbij." "Ik zou ze lekker in doen als ik jou was schat." zegt Bo. "En dan gaat de alarmbel vannacht en dan staan we allemaal bij de deur en dan missen we iemand."

Laurens kijkt in de spiegel naar zijn snor. Hij vindt het vreselijk dat er weer wat doorkomt, omdat hij niet de meest grove baardgroei heeft maar van dat dons. IJdel tiepje.

"ik moet er echt wel enorm naast zitten maar Jeanette voelt zich niet lekker" zegt Laurens. Ze blijft zeggen dat ze niemand vertrouwt, terwijl ze allerlei vertrouwelijke dingen aan bijvoorbeeld Jeanette heeft verteld. "Ik wil er echt niet afvallen hoor, want ik vind haar heel lief, maar het is een hele moeilijke meid, en daar kun je niks mee." "Met dat koetje van d'r," zegt Bo, "dat is een echt moment". Mustapha en Jeanette zijn wel heel duidelijk door hun uitgesproken gedrag. Daar zijn ze het wel over eens.

Ik ga pitten!

"Als jullie dit morgen uitzenden, ik zweer je... ik doe je wat!", zegt Jeanette tegen de camera.

"Wat ik me hier besef is dat de ruimte daar zo lekker is", begint Daniela als ze weer bij het hek staan.
"Dat lijkt me ook het moeilijkste", meent Jeanette... "Je hebt daar echt heel weinig ruimte! Het eerste wat ik ook doe als ik eruit ben is naar het strand rijden... lekker de ruimte zoeken!"

Wel grappig overigens dat Laurens ergens zegt dat Jeanette nog wel vreselijk zal gaan huilen en dat ze dat nu dus ondertussen al blijkt te staan doen.

"Als ik er aan denk dat ze dit misschien gaan uitzenden dan word ik helemaal gek", zegt Jeanette. "Ik kan er niet tegen als ze zien dat ik kwetsbaar ben".
"Wie?", vraagt Daniela meteen. "De kijkers? Wat kan jou dat nou schelen. Je bent hier niet voor anderen... je bent hier voor jezelf. En wees niet bang om mensen te verliezen.... dat ben ik ook, maar dat is niet goed. Wat ze uitzenden zal niet altijd zijn zoals jij het wilt.... maar daar doe je niets aan. Je moet je daar echt geen zorgen om maken".
"Het ene moment heb ik dat ook meer dan een ander moment", reageert Jeanette. "De ene keer maak ik me heel druk om die dingen en de andere keer kan het me niets schelen! Zo'n moment als ik net had had ik liever pas over 4 weken gehad".
"Nu heb je het tenminste al gehad!", lacht Daniela.

De twee vallen elkaar nog even in de armen en er klinken heel veel kusjes.... "Lekkerrrr", reageert Daniela.

Jeanette vertelt dat ze wat last van haar rug heeft omdat ze is aangereden door haar favoriete autootje op haar fiets.
"Soms gaat mijn been nog op slot... en mijn rechterarm... Ik slik vanalles, maar het gaat nog heel lang duren voordat dat weer goed komt. Ik heb twee en een halve maand plat gelegen! Het belemmert me nu niet meer echt, maar alleen als ik veel til of te veel verkeerd sta ofzo...."
"Dus je gaat altijd net te lang door?", vraagt Daniela.
"Ja... ik ga altijd net door tot aan het gaatje..."

Het gesprek tussen Jeanette en Daniela is ten einde.... en op dat moment is ook precies mijn code weer afgelopen. Na 4 uur streamen hou ik het even voor gezien

Hum, m'n stream doet het nog steeds en ik ben er net achter dat dat nog wel een minuutje of tien zo zal zijn. Nog even dus.

Ze zijn in rijk verder dingen aan het verzinnen als confrontatie. Bijvoorbeeld de wassen omdraaien: dat arm de was van rijk moet doen en andersom. Ze hebben erg goed in de gaten dat ze constant bekeken worden door de redactie en dat die feilloos dingen kan bedenken waarmee ze de mensen precies op hun zwakke plekken kan pakken.

Judith merkt op dat Jeanette lang aan het praten is. Ze denkt ook dat ze wel contact met elkaar zullen houden omdat er verder niemand is die dit heeft meegemaakt, thuis, vrienden enzo, dat je dat niet kunt uitleggen. "Je krijgt halve beelden, halve dingen". "Ze maken van mij een of andere bitch, ruzie met Mustapha en in de keuken. En Laurens is chagrijnig en Bo is alleen maar aan het eten en wordt de hele dag gemasseerd. Ze kunnen je neerzetten zoals ze dat willen."

Judith roept dat het half twee is (bij mij ook, geen vertraging?). In arm hebben ze nu ook een klok die het doet. Laurens tegen Jeanette: "Kom jij ook nog binnen vanavond of...?" "Nee, ik blijf even buiten, dat is lekker". "is er iets. Ik weet zeker dat er iets is!" Jeanette ontkent. Laurens gaat bij haar zitten, terwijl ze dat niet wil. Ze zegt dat er niks is en wordt bijna boos als hij erbij komt zitten. "Neehee, ik red me wel". Dan loopt hij maar weer terug. Bo vindt dat ze haar moeten zeggen dat ze de hele tijd over haar gepraat hebben, maar de anderen vinden dat niet. Nu gaat Judith naar buiten: "Ik denk dat wij hetzelfde hebben". "Ja, dat denk ik ook ja". "Dat had ik ook wel door, maar ja ik had hetzelfde" zegt Judith. Jeanette vertelt aan Judith dat ze er moeite mee heeft als ze dingen niet begrijpt. "waar ik gewoon mee zat was: vinden mensen wel van mij wat ze zeggen dat ze van mij vinden? Ik ben heel erg bang om te falen." Ze probeert Judith ervan te overtuigen dat ze het echt naar d'r zin heeft. Judith klinkt nogal fel als ze probeert haar te helpen: ze vindt het niet leuk dat Jeanette niet naar haar toe komt, maar naar Daan is gegaan.

Judith weet precies hoe het in elkaar zit bij Jeanette: "Jij hebt hele goede vriendinnen, ik zie het precies bij jou, dat ziet iedereen, je bent een heel lief meisje met een grote mond en een enorme vertrouwenskwestie." Ze blijft maar benadrukken dat ze niet gek is. "Ik weet precies wanneer jij jezelf bent en waanneer niet." "Maar ik kan mensen heel goed voor de gek houden". "Ja dat zal best, maar mij niet. Echt, mij kan je niet voor de gek houden!". Poeh poeh, Judith. Wat had die ook alweer gestudeerd? Judith: "Ik hoef nergens mijn plaatsje te veroveren want ik ben wie ik ben, en als jij dat niet kan zien dan ben jij niet de persoon waar ik mijn verhaal bij kwijt kan." Jeanette zegt dat ze zeker weet dat er straks heel veel gaat gebeuren en dat ze daarom mensen niet wil vertrouwen; ze heeft zelf immers al een dilemma gehad. Judith zegt vervolgens dat ze altijd iemand moet vetrtrouwen omdat het anders niet gaat werken. "Je moet jezelf gewoon openstellen, met bepaalde reserves, maar niet met de reserves die je nu hebt." (Snappen we dit nog?)

Helaas, hij is er nu echt mee opgehouden! Zijn er nog mensen wakker om Scanman te assisteren, of is tie er ook al vandoor? Ik heb iig geen code meer. :')

Vanaf het kleine BB-schermpje:

2.00 Arm ligt al een tijdje op één oor. Hoewel ik niet iedereen in de slaapkamer kan zien.

2.30 Bo en Laurens gaan slapen in rijk.
In de tuin zitten nog steeds mensen te praten. Kan alleen niet zien wie, het is in ieder geval 1 iemand uit rijk (met gele trui) maar kan niet zien met wie ze praat. Het is een ze aangezien Bo en Laurens net zijn gaan slapen.

2.38
Waarschijnlijk zijn het toch 2 mensen uit rijk, want ik zie nu pas dat 1 iemand met zijn hoofd bij iemand anders in de schoot ligt. (En dat is niet vies bedoeld!) Dat moeten dus Sjaan en Judith zijn.

2.39
Ze zijn zonet opgestaan en naar binnen gegaan. En inderdaad, het zijn Sjaan en Judith. Ze zetten nog netjes de afwas in de vaatwasser en na wat geballerina van Sjaan in de gang terwijl Judith op de plee zit, vertrekken ze naar de badkamer. Daar wordt nog even geknuffeld

[Dit bericht is gewijzigd door Katie op 09-09-2002 02:43]

De mannen zijn opgestaan in rijk. Wat zijn die van plan?
Er gebeurt iets achter een gordijn in de slaapkamer van rijk. Allebei de camera's staan erop, maar je kunt niets zien.
Bo gaat terug in zijn nest en wijst naar het gordijn. Sjaan komt binnen en gaat op d'r bed zitten.

Judith en laurens lopen rond. Bo komt ook zijn bed weer uit. ^{Katie zou zo graag willen weten wat ze zeggen}

Nou iedereen ligt ondertussen geloof ik gewoon weer in bed. Geen spannende acties dus. Ze liggen wel nog wat te kletsen.

[Dit bericht is gewijzigd door Katie op 09-09-2002 02:53]

Jeanet is even naar de keuken geweest om iets te halen voor Laurens, maar ik kon niet zien wat.

Zo te zien is het een handdoekje. Hij veegt zijn hoofd er mee af, Jeanet aait hem over zijn rug. Dan niest hij ofzo. En poetst daarna zijn benen en armen af met het doekje.

3.10
Zo te zien kletsen Jeanet en Laurens nog wat. De andere twee zijn niet te zien op de stream.

Bij arm is alles rustig en ziet het er uit alsof ze nog steeds slapen.

[Dit bericht is gewijzigd door Katie op 09-09-2002 03:09]