Vier weken intensieve therapie heb ik nu achter de rug. Het is zwaar. Enorm zwaar. Vaak heb ik de neiging om hard weg te rennen, om op te geven. Maar telkens weer vind ik de moed om door te gaan. Om onder ogen te zien wat het verleden met mij heeft gedaan. Hoe het verleden mij heeft gevormd. Pijnlijke herinningen, veel oud zeer en verdriet komt hierbij weer bovendrijven. Ik had het zo goed verstopt in mijzelf, zo goed dat ik hoopte dat ik het nooit meer tegen zou komen. Helaas heb ik mezelf voor de gek gehouden. Het verleden is een deel van mij en kan ik niet mij verstoppen voor mezelf. 
Het is pijnlijk om met mijn verleden, mijn herinneringen en de daarmee samenhangende pijn en verdriet geconfronteerd te worden. Het gebeurt op de meest gekke momenten. Ik voel me net een vulkaan die al zijn ellende naar boven voelt komen en die alles eruit wilt gooien. Het is niet (meer?) tegen te houden, de herinneringen willen niet meer terug naar hun oude plek. Ik word compleet overspoeld en overrompeld door hetgeen er in mij gebeurd. Niet in staat om woorden te vinden voor hetgeen ik allemaal voel.
Ik had nooit verwacht dat de therapie zo zwaar zou zijn. Dat de therapie zo sterk zou doorwerken wanneer ik eigenlijk niet met therapie bezig ben. Dat ik zo gigantisch met mezelf geconfronteerd zou worden. 
Allerlei vragen komen boven drijven.
Waarom doen mensen elkaar zoveel pijn?
Waarom zijn er zoveel slechte mensen?
Wat heb ik fout gedaan?
Waarom ik?
Waarom al die pijn?
Waarom al het onbegrip?
Waarom heeft nooit iemand gezien hoe verdrietig ik was, hoeveel pijn ik had?
Ik was toch nog maar een kind?
Had ik geen recht op een onbezorgde jeugd?
Waarom waren er mensen die mij pijn hebben gedaan?
Waarom waren er mensen die mij hebben aangedaan wat ze mij hebben aangedaan?
Waarom komt het er de laatste twee jaren pas uit?
Waarom ben ik niet sterk genoeg?
Waarom is er nooit iemand voor mij opgekomen?
Waarom heb ik het allemaal altijd alleen moeten doen?
Waarom heb ik me al die jaren zo godsgruwelijk eenzaam gevoeld?
Waarom mocht ik nooit emoties tonen?
Waarom moest ik overal boven staan?
Waarom mocht ik nooit eens boos worden?
Waarom mocht ik niet huilen?
Waarom moest ik net doen alsof wij zo'n perfect gezinnetje hadden?
Waarom?
Waarom?
Waarom?
WAAROM???????? 
Al die vragen doen zo ontzettend veel pijn 
het is niet eerlijk...
De strijd tegen een depressie , is een lange en oneerlijke strijd , toch weet ik zeker dat op een dag de positiviteit winnaar wordt van de negatieve dingen in je leven. Ik snap je angsten , je vragen . Je krijgt zo weinig antwoorden , maar je hebt Heel veel geleert in de afgelopen tijd.
Je weet dat je nu al een tijd lang werkt aan een gelukkige toekomst samen met die gekke Juup 
, en die kwijlerige Zito 
, Dat er over een tijdje voor jouw de zon zal stralen , als je wakker wordt je gevoelens van verdriet en ellende minder zullen zijn dan dat overheersende gevoel van nu.
Lieve Lieve DuchessX ,
Ik wens je heel veel sterkte , Heel veel Liefs en Kracht om te overwinnen .
Jeroen
Ik weet niet precies wat ik zeggen moet eik..
Het is iig niet zo dat niemand je gesteund heeft, je hebt Juup en hier op Fok! vind je ook vaak steun van een aantal mensen.
Wellicht dat je nu ineens om wat voor reden dan ook in een dip zit o.i.d.? Waarmee ik niet je problemen weg wil wuiven ofcourse, laat dat duidelijk zijn...
Op sommige van de vragen zul je antwoord krijgen, op sommige niet en van sommige blijkt dat je het je niet had hoeven afvragen. De tijd zal hopelijk deze pijn en onduidelijkheid wegnemen.
Al is het maar een heel klein beetje, ik hoop dat je wellicht hier iets mee kan.
Hou vol iig. 
Ik ga zo slapen en geef morgen wel een echte reactie.
Wil je nu alleen even zeggen dat je een geweldig sterke vrouw bent en ik ben trots op je.
Je red het echt wel, geloof dat nou maar!
(Ik weet dat het niet zo makkelijk is lieverd, dat weet je en leef enorm met je mee)
Dikke knuffel en KUS!!!
Dat is een goed teken, maak er gebruik van, ja theraoie is niet makkelijk, een gelsaagde therapie is zwaar en dat je dit meemaakt is een heel goed teken.
Sterkte, heel veel sterkte.
Je bent op de goede weg, nu nog even doorzetten.
quote:Ik ken je niet zo goed, maar van wat ik van je op het forum gelezen heb, weet ik wel zeker dat je wél sterk bent.
Op donderdag 30 mei 2002 21:28 schreef DuchessX het volgende:
Waarom ben ik niet sterk genoeg?
Je houdt het al zo lang vol, en je bent er nog niet, maar dat komt nog wel!
Heel veel sterkte en liefs
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
quote:Het is hard dat weet jij, maar je zult eerst iets moeten erkennen voordat je er aan kunt gaan werken. Gelukkig is het moment gekomen dat jij het erkent en ervaart. Nu jij de gevoelens onder ogen kunt komen kun jij ze een plek gaan geven en/of er aan werken. Ik zal er altijd voor je trachten te zijn zo goed en kwaad mogelijk als ik kan. Het begin is er en ik merk aan jou dat de eerste stap gezet is. Nu de volgende stappen nog meisje. Ik hou van je
Op donderdag 30 mei 2002 21:28 schreef DuchessX het volgende:
[...]
quote:Precies, de put is goed open nu. Kan dus uitgebaggerd worden. De enige manier om dat te doen is het doorstaan, het beleven, alles opnieuw beleven en dit keer WEL verwerken, dus een plekje geven zoals jouw moppie al zo mooi zegt. Maak je geen illusies dat je antwoord op je ' waarom' zult krijgen, de kans daarop is erg klein. De kans dat je straks kunt zeggen ' het is gebeurd en ik ben er uitgekomen' is oneindig veel groter.
Op vrijdag 31 mei 2002 00:58 schreef Juup© het volgende:[..]
Gelukkig is het moment gekomen dat jij het erkent en ervaart. Nu jij de gevoelens onder ogen kunt komen kun jij ze een plek gaan geven en/of er aan werken.
Wat zul jij trots op jezelf zijn als je dit alles doorstaan hebt!! Sterkte lieve meis, IK ben al heel trots op je
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
And I'm ready to go off on your ship
Duch... ale je vragen zijn terug te leiden naar de 'trots'. Als iemands 'trots' in gevaar komt dan gaat hun trots voor alles.
Jij hebt niets fout gedaan in je leven. Je bent meegesleurd in iemand anders zijn ellende. Maar dat is tegenwoordig aan de orde van de dag.
Gelukkig heb jij je eigenwaardigheid nog Je gaat binnenkort trouwen en aan Juupie heb je ook een heleboel. Ik ben trots (heej nu is dat woord positief op je dat je eindelijk al die klote gevoelens onder ogen durft te komen en eindelijk je over druft te geven. Vergeet even alles wat mensen van je zouden denken..... daar heb jij even helemaal schijt aan.
Jij moet met jouw problemen in een goede richting zitten.... en wat en ander van jouw problemen denkt moet je scheit aan hebben.
Zelfconfrontatie en je gevoelensw terughalen zijn de eerste stap die je echt doormoet. Ik weet dat het pijndoet om je gevoelens onder ogen te zien (jouw brief brengt ook gevoelens bij mij omhoog wat ik vroeger allemaal heb meegemaakt... en het doet nog pijn)
Laat los van je verleden.... breek compleet met je verleden en denk aan de toekomst.
- Je huwelijk!! 
- Een paar kleine Juupjes en DuchessX-jes
- Samen oud worden en je kinderen en jezelf een beter leven geven dan jij hebt gehad.
Denk vooral aan de toekomst! 
Zoals afgelopen nacht bij 'dr Catz' (tekenfilm op Ned3) werd gezegd.... sommige mensen hebben er een aantal jaar over gedaan om 'gek' te worden, denk je nu echt dat dat in 1 uur over kan zijn?
Mijn antwoord hierop is 'stap voor stap... rustig aan'
Als het leven simpel was was het ook maar saai 
Success Duch!!!!
en een dikke kus van mij (neej Juup niet jaloers worden )
Veel liefs
en Sterkte!!
Maar ik weet wel door dit te lezen dat je sterk bent, dat je de wil hebt om door te gaan, en je kan het daar ben ik van overtuigt. Ik hoop dat de zon weer gaat schijnen voor je.
Je bent het waard.
Everybody wants a box of chocolates"
~Leonard Cohen
quote:Dag lieve Joene,
Op donderdag 30 mei 2002 21:45 schreef Joene het volgende:
Lieve DuchessX ,De strijd tegen een depressie , is een lange en oneerlijke strijd , toch weet ik zeker dat op een dag de positiviteit winnaar wordt van de negatieve dingen in je leven. Ik snap je angsten , je vragen . Je krijgt zo weinig antwoorden , maar je hebt Heel veel geleert in de afgelopen tijd.
Je weet dat je nu al een tijd lang werkt aan een gelukkige toekomst samen met die gekke Juup
Lieve Lieve DuchessX ,
Ik wens je heel veel sterkte , Heel veel Liefs en Kracht om te overwinnen .
Jeroen
het is niet zo zeer de strijd tegen de depressie, want daarin ben ik (óók dankzij jouw steun ) al een heel eind in gevorderd. Het is meer dat ik nu de oorzaken van mijn depressie aan het aanpakken ben.
En dat is zwaar. Het kost me veel energie en tranen. Het roept zoveel vragen op, die wrs nooit beantwoord zullen worden. Vaak voel ik me alleen en in de steek gelaten. Niet in mijn huidige leven, maar wel in mijn vroegere leven, toen ik nog 'jong'(kuch) was.
Ik vind het hartstikke fijn dat je mij zoveel steunt en zoveel geluk toewenst.
* DuchessX bedankt Joene met een
quote:Hai matthijn,
Op donderdag 30 mei 2002 21:47 schreef matthijn99 het volgende:
Djieeee, wat een verhaal meisje... ik weet niet alles van je maar heb wel eens wat posts van je gelezen...Ik weet niet precies wat ik zeggen moet eik..
Het is iig niet zo dat niemand je gesteund heeft, je hebt Juup en hier op Fok! vind je ook vaak steun van een aantal mensen.
Wellicht dat je nu ineens om wat voor reden dan ook in een dip zit o.i.d.? Waarmee ik niet je problemen weg wil wuiven ofcourse, laat dat duidelijk zijn...Op sommige van de vragen zul je antwoord krijgen, op sommige niet en van sommige blijkt dat je het je niet had hoeven afvragen. De tijd zal hopelijk deze pijn en onduidelijkheid wegnemen.
Al is het maar een heel klein beetje, ik hoop dat je wellicht hier iets mee kan.
Hou vol iig.
het is gewoon moeilijk. Het is geen tijdelijke dip waarin nu inzit, ik moet nu vechten en leren over en van mezelf. Dingen een plekje geven.Want als ik dat niet doe, blijven al die rotgevoelens (waardoor ik uiteindelijk ze ontzettend depressief van geweest ben) maar steeds terugkomen. Dus ik moet hier doorheen. En dat is echt wel zwaar. En het roept zoveel vragen op, vragen waarop ik inderdaad misschien wel nooit een antwoord op krijg. En wie weet lossen sommige vragen zichzelf wel op, aan die mogelijkheid had ik nog niet gedacht.
Ik vind het lief dat je zo met mij meeleeft
quote:Mijn lieve vriendinnetje,
Op donderdag 30 mei 2002 21:47 schreef DarkElf het volgende:
Lieve Meis,Ik ga zo slapen en geef morgen wel een echte reactie.
Wil je nu alleen even zeggen dat je een geweldig sterke vrouw bent en ik ben trots op je.
Je red het echt wel, geloof dat nou maar!
(Ik weet dat het niet zo makkelijk is lieverd, dat weet je en leef enorm met je mee)
die het zelf ook niet makkelijk heeft
En toch nog voor mij klaar staan. Je bent zo'n lieverd en ik ben je héél erg dankbaar voor al je steun. We zijn echte vriendinnen geworden en daar ben ik héél erg blij om!
Ik kan niet wachten tot 22 juni!
quote:Lief
Op donderdag 30 mei 2002 22:00 schreef Babybuikje het volgende:
*geeft duchhie een zoentje*
Was jij dat die mij onlangs een ICQ-request gestuurd heeft...?
quote:Dan gaan jullie een mutsen meeting houden he
Op vrijdag 31 mei 2002 11:25 schreef DuchessX het volgende:[..]
Mijn lieve vriendinnetje,
die het zelf ook niet makkelijk heeft
En toch nog voor mij klaar staan. Je bent zo'n lieverd en ik ben je héél erg dankbaar voor al je steun. We zijn echte vriendinnen geworden en daar ben ik héél erg blij om!Ik kan niet wachten tot 22 juni!
quote:Zou het dan echt...? Maar waarom voel ik me dan zo nietig, zo klein, zo waardeloos en zo eenzaam?
Op donderdag 30 mei 2002 22:08 schreef otaku-san het volgende:
Lieve Duchess, dat het nu naar boven komt is een signaal dat je nu sterk genoeg bent om het toe te laten.
Dat is een goed teken, maak er gebruik van, ja theraoie is niet makkelijk, een gelsaagde therapie is zwaar en dat je dit meemaakt is een heel goed teken.
Sterkte, heel veel sterkte.Je bent op de goede weg, nu nog even doorzetten.
Moet ik nu weer door al die gevoelens die ik vroeger ook gevoeld heb en eigenlijk zo diep weggestopt had dat ik ze nooit meer hoopte tegen te komen?
Mss is het idd wel sterk dat ik ze nu 'durf' te voelen? Maar toch, het doet zo'n pijn om ze onder ogen te zien, ik weet niet goed wat ik ermee moet, ze overspoelen me zo!
Wie weet ben ik ook wel veel te ongeduldig? Moet ik door allerlei fases voor ik aan het eind ben? * het liefst nu al aan het eind van de therapie zou willen zijn
Ik vind het in ieder geval fijn dat je me aan het denken zet Otaku
quote:Dag lief Texje,
Op donderdag 30 mei 2002 22:13 schreef texelonia het volgende:[..]
Ik ken je niet zo goed, maar van wat ik van je op het forum gelezen heb, weet ik wel zeker dat je wél sterk bent.
Je houdt het al zo lang vol, en je bent er nog niet, maar dat komt nog wel!Heel veel sterkte en liefs
wat vind ik het lief dat je even reageert in mijn topic
Het is idd waar dat ik al zolang vecht. En ieder keer weer lukt het weer om door te vechten. Maar iedere keer weer ben ik ook zo radeloos, verward door als die pijnlijke gevoelens. Het is moeilijk die allemaal toe te laten.
Ik hoop trouwens dat het jou goed gaat meisje.
* Tex een kus geeft
quote:Moppie
Op vrijdag 31 mei 2002 00:58 schreef Juup© het volgende:[..]
Het is hard dat weet jij, maar je zult eerst iets moeten erkennen voordat je er aan kunt gaan werken. Gelukkig is het moment gekomen dat jij het erkent en ervaart. Nu jij de gevoelens onder ogen kunt komen kun jij ze een plek gaan geven en/of er aan werken. Ik zal er altijd voor je trachten te zijn zo goed en kwaad mogelijk als ik kan. Het begin is er en ik merk aan jou dat de eerste stap gezet is. Nu de volgende stappen nog meisje. Ik hou van je
Ik hou natuurlijk ook van jou, maar wil je niet teveel belasten omdat je zelf momenteel ook meer dan genoeg aan je hoofd hebt. Ik neem je niks kwalijk. Door je aanwezigheid en je heel hoge knuffelbaarheidsfactor steun je mij toch wel.
Jij bent de reden om door te gaan met mijn gevecht, ik wil een gelukkige toekomst met jou tegemoet gaan, zonder spoken van het verleden. Ik doe mijn best. Ik hou van jou. Heel veel!
quote:Lief Elizabethje
Op vrijdag 31 mei 2002 02:04 schreef ElizabethR het volgende:[..]
Precies, de put is goed open nu. Kan dus uitgebaggerd worden. De enige manier om dat te doen is het doorstaan, het beleven, alles opnieuw beleven en dit keer WEL verwerken, dus een plekje geven zoals jouw moppie al zo mooi zegt. Maak je geen illusies dat je antwoord op je ' waarom' zult krijgen, de kans daarop is erg klein. De kans dat je straks kunt zeggen ' het is gebeurd en ik ben er uitgekomen' is oneindig veel groter.
Wat zul jij trots op jezelf zijn als je dit alles doorstaan hebt!! Sterkte lieve meis, IK ben al heel trots op je
diep in mijn hart weet ik dat je gelijk hebt. Maar het is allemaal zo overweldigend. Ik weet het, ik moet grote opruiming houden, de boel opruimen en weggooien wat ik niet meer nodig heb. Of hetgeen dat van mij is een plaatsje geven. Maar ik ben er nog niet overuit hoe ik dat moet/kan doen. Ik zou willen dat mijn hoofd een reset-knop had, of een ingebouwde delete-functie...
En die vragen...ik merk dat ik toch wel heel graag antwoorden zou hebben, maar dat deze wrs op veel vragen nooit zullen komen. En dat doet toch wel pijn.
voor jou.
quote:Peregrijn...!
Op vrijdag 31 mei 2002 09:34 schreef Peregrijn het volgende:
Best DuchessX, je bent juist hartstikke sterk. Dat bewijs je iedere keer weer door maar te knokken. Dat het juist de laatste twee jaar naar boven komt kan ik niet verklaren. Waarschijnlijk omdat je nu de kracht hebt om het te verwerken, je er de tijd voor hebt. Ik wens je in ieder geval veel sterkte. Dikke knuffel.
Mss is het idd wel zo dat ik op die vragen nooit een antwoord krijg, maar dat ik gewoon moet accepteren dat het is en gaat zoals het is en gaat.
Ik hoop in ieder geval dat ik me staande kan houden, dat ik 'sterk' kan blijven ook al voel ik me eigenlijk helemaal niet sterk'... en dat ik niet terugschiet in de depressie want dat is iets wat ik nooit meer wil!
Ik vind het heel erg fijn dat je steeds weer terug komt in mijn topics om mij een hart onder de riem te steken
sterkte je gaat de goeie kant op
