de rol van de journalistiek

'De media moeten mij niet voorschrijven wat ik moet denken'

Wat weten wij, meer dan een week na de moord op Pim Fortuyn, over Volkert van der G.? Veel te weinig. Hoewel Van der G. als milieu-activist een openbaar leven leidde en zijn opvattingen eenvoudig op het internet te vinden zijn, komt het profiel van de verdachte slechts in brokstukken tot ons.
Dit gebrek aan informatie heeft, naar mijn stellige overtuiging, ook te maken met de terreur van de politieke correctheid in Nederland. Zo hoorde ik onmiddellijk nadat De Telegraaf een poging had gedaan om het links extreme milieu in kaart te brengen, gemopper bij het o zo correcte Radio I Journaal.
De Telegraaf, die een link waagde te leggen tussen de moord op Fortuyn en extreemlinks! Foei, toch. Aangezien tachtig procent van de Nederlandse journalisten zegt op een linkse partij te stemmen, is het aannemelijk dat veel collega's een psychologische barrière moeten overwinnen wanneer zij geacht worden aantijgingen tegen linkse organisaties te onderzoeken.
In plaats van feiten op te rakelen - hoe pijnlijk die voor de door Fortuyn zo kostelijk bespotte 'linkse kerk' ook mogen zijn - houden de Nederlandse media zich liever bezig met opinieren. Werkelijk elke krant, elk tijdschift en zelfs tv-programma's hebben tientallen columnisten in dienst die, zo lijkt het, de ouderwetse ambachtslieden van de pagina's hebben verdrongen.
Waar ik onthullingen wil lezen over Van der G. en de obscure wereld waarin die man verkeert, tref ik opinies aan. Het opmerkelijke is: die meningen zijn helemaal niet interessant want de Nederlandse media zijn onder de druk van de politieke correctheid nagenoeg gelijkgeschakeld. Nadat Fortuyn eerst vilein was neergezet als een extreemrechtse oproerkraaier, een racist en fascist, is nu iedereen het erover eens dat Fortuyns advocaten met hun aanklacht tegen politici en journalisten 'op onverantwoordelijke wijze
polariseren'. De suggestie dat politici en media, in die verbijsterende hetze die de afgelopen maanden tegen Fortuyn is gevoerd, wel degelijk hebben bijgedragen aan het ontstaan van een klimaat waarin een doorgedraaide links-extreme gek de trekker overhaalt, wordt woedend terzijde geschoven.
Het kennelijke gebrek aan nieuwsgierigheid en journalistieke inzet, heeft ook de beeldvorming van Fortuyn bepaald. In plaats van te onderzoeken wie Fortuyn was, waar de man vandaan kwam en welke mensen zijn electoraat vormen, werd hij van begin af gereduceerd tot een karikatuur. Hetzelfde overkwam het weekblad Elsevier toen dat als enige medium in Nederland wél aandacht besteedde aan het multiculturele drama dat zich in ons land afspeelt. Elsevier werd gemakkelijk weggezet als 'extreemrechts'; gemeenteleden van de politiekcorrecte kerk lazen Elsevier helemaal niet of, zoals Felix Rottenberg toegaf, ze lazen het blad met daarin de columns van Fortuyn heimelijk 'in de kiosk'.
Elsevier deed wat andere, vooringenomen redacties nalieten: degelijk onderzoek. In tientallen reportages en analyses werd de culturele revolutie die zich in Nederland afspeelt, en die in de opkomst van en de moord op Fortuyn een dramatische climax bereikte, beschreven. De rest liet het veel te lang afweten. Pas toen een ingehuurde - en onverdacht linkse - publicist, Paul Scheffer, het thema in NRC Handelsblad aan de orde stelde, werd begonnen aan een inhaalslag. Met name in de Letter & Geest-bijlage van het dagblad Trouw werd de multiculturele samenleving daarna kritisch onderzocht.
Je zou denken: we hebben de boot gemist, vanaf nu doen we het anders. Maar wat hoor ik, als ik Nederland binnenrijd? Presentatrice Harmke Pijpers die zich voor de publieke omroep 'ernstige zorgen maakt over de kwaliteit van Fortuyns electoraat'. Onder journalisten staat Pijpers in haar elitaire dédain voor de aanhangers van Pim niet alleen. Een van die vele krantencolumnisten wil zelfs emigreren omdat het 'onderontwikkelde deel van de natie' bezit zou hebben genomen van de straat, NRC Handelsblad waarschuwt in een bespottelijk alarmistisch hoofdredactioneel voor Fortuyns vermeende racisme en Thijs Berman, correspondent van Radio I in Frankrijk, betuigt voor de microfoon spijt voor zijn incidentele medewerking aan het 'Fortuyn-blad' Elsevier. Die Thijs, het valt werkelijk niet mee om goed te zijn na de oorlog.
Ik luister, lees en kijk en constateer dat in Nederland met Fortuyn blijkbaar ook het journalistieke ambacht ten grave wordt gedragen.
Journalisten zijn, net als die stamelende politici, zemelende dominees die mij vertellen wie goed, fout, gevaarlijk of juist zo verschrikkelijk fatsoenlijk is. Ik krijg er uitslag van. Hou eens op de heilige boon uit te hangen en mij voor te schrijven wat ik moet denken! Ga de straat op, naar de plekken waar Pim Fortuyn kennelijk wel zijn oor te luisteren had gelegd. En vertel me dan hoe het zit.

----

Een lang stuk, maar wel heel goed. Het is geweigerd vanwege 'gebrek aan kwaliteit'.
Hij zegt hetzelfde wat Frenk van der Linden in Nieuws aan Tafel zondag jl. zei. Hij verweet de journalistiek (en stak ook de hand in eigen boezem) dat zij, net als de politiek, het contact met de straat kwijt geraakt zijn. En het baarde hem ook zorgen (zei het niet direct maar in een bijzin) dat 80% van de journalistiek, in onlangs gehouden schaduwverkiezingen, blijkt links te stemmen.

quote:

---

Op dinsdag 21 mei 2002 22:48 schreef golfer het volgende:
Kan mij goed voorstellen dat het geweigerd is vanwege gebrek aan kwaliteit.

Het onstijgt het niveau van de gemiddelde middelbare scholier-opstellen niet.

---

quote:

---

Op dinsdag 21 mei 2002 23:12 schreef HiZ het volgende:
Ik ben het dus ook eens met de strekking van het stuk. Nederlandse media lopen over van de opinies, maar als het gaat om goede verslaggeving en onderzoeksjournalistiek presteren ze helemaal niks.

---

quote:

---

Op dinsdag 21 mei 2002 23:28 schreef golfer het volgende:
Het betreft hier een column.

Columns worden regelmatig door allerlei kranten geweigerd vanwege gebrek aan kwaliteit.

En vervolgens zoekt de zich onterecht afgewezen columnist het Internet op om alsnog die column te kunnen plaatsen.

Vaak met Theo van Gogh gebeurd en recentelijk nog door columniste van het AD.

---

maar worden columns geweigerd vanwege gebrek aan kwaliteit of omdat de inhoud de hoofdredactie niet aanstaat?

quote:

---

Op woensdag 22 mei 2002 00:31 schreef Verbal het volgende:

[..]

Tsja, belezen he, dan krijg je dat

V.

---