verdwijn van hier!
Kijk daar zit 'ie, in die boom. Hij doet een reuzegrote gaap.
http://www.chrishantzen.nl
http://www.onbeschreven.nl
"Ik spring uit mijn vliegmachien, alleen maar om jou te zien...."
"Onder mijn ballustrade, sjalalalalie..." 
;)
Trekt bij warm weer een poncho aan
quote:Dat is Hannibal
Op dinsdag 21 mei 2002 13:24 schreef Goldfish het volgende:
Hij is het [afbeelding]
Ontwerp een Eddy Wally Smilie
The Voice of Europe!
Dertig jaar leven in een droom
Een successtory zoals Vlaanderen er nog nooit één heeft gekend. Een verhaal dat alle ingrediënten bevat om te worden verfilmd en dan nog liefst in Hollywood. Een lach én een traan. Dat is in het kort samengevat het leven van Eddy Wally, de keizer van het Vlaamse lied. Eddy's 'from rags to riches' - verhaal begint op 12 juli 1932 in Zelzate. Eduard Van De Walle groeit met zijn twee zussen op in een muzikaal arbeidersgezin waar veel warmte en liefde heerst, maar dat het allesbehalve breed heeft. Zijn vader, een markthandelaar, is in zijn vrije tijd nochtans een gereputeerd accordeonistzanger wiens bekendheid tot in Amsterdam reikt en die volgens Eddy kan dansen 'zoals de Russen'. Vader Van de Walle is het grote voorbeeld van Eddy, zoals Eddy als kind door iedereen wordt genoemd. Hij gelooft in het talent van zijn zoon en moedigt hem aan om muzieklessen te volgen: Het noodlot slaat echter toe: Eddy's held overlijdt op jonge leeftijd. Voor het gezin is dat een ramp, óók op financieel vlak. Omdat moeder Van de Walle voortaan alleen in staat voor de opvoeding van haar kroost, is Eddy genoodzaakt te stoppen met studeren en grensarbeider te worden in een weverij in het Nederlandse Sas-Van-Gent. Eddy neemt zijn verantwoordelijkheid plichtsbewust op, maar blijft ondertussen geloven in de American dream die hij reeds als kind had: in de voetsporen treden van zijn vader en - net zoals Bobby Solo, op wie de jonge Eddy naar eigen zeggen nogal lijkt- een ster worden die met zijn liedjes de hele wereld verovert. Om dat doel te bereiken heeft Eddy zich reeds als kind ingeschreven bij het kerkkoor van Zelzate. Het is op dat moment oorlog, maar Eddy loopt steevast te zingen op straat. Zelfs de Duitsers maken hem een compliment: 'Er hat eine schöne Stimme', zeggen ze vol lof. Ook in zijn directe omgeving krijgt hij soortgelijke signalen.
Op een dag in 1959 is het zover: Eddy koopt een accordeon. Elke zaterdag en zondag rijdt hij - door weer en wind- met de fiets van dorp tot dorp om er in de plaatselijke herbergen te zingen of om er deel te nemen aan 'crocher'-wedstrijden. Op zijn rug sjouwt hij steevast een loodzwaar boekorgel én een accordeon met zich mee. Eddy speelt van één uur 's middags tot één uur 's nachts en krijgt hiervoor nauwelijks 200 frank in ruil. Soms heeft hij daarom het gevoel te vechten tegen de bierkaai, maar toch geeft hij niet op. Geleidelijk groeit zijn populariteit. Zeker in eigen streek. Eddy herinnert zich deze situatie alsof het gisteren was: 'Ik trok van café naar café. Op mijn repertoire stonden populaire meezingers als 'Vannacht Als De Bloemen Dromen'.
Soms gaf ik zelfs jodelliedjes ten beste en floot ik er nog bij ook. Wanneer ik optrad, werd de jukebox afgezet. Het is vaak gebeurd dat de mensen niet eens meer naar binnen konden. Zo druk ging het er altijd aan toe! Prachtig!' Tijdens één van zijn talloze optredens leert Eddy de knappe Mariëtte Roegoers ('Mijn allereerste fan') kennen. Het is liefde op het eerste gezicht en de twee besluiten te trouwen. Door de komst van Mariëtte krijgt Eddy's leven een nieuwe wending. Hij geeft zijn werk in de weverij op. Eddy: 'De baas geloofde in mij. Hij verzekerde me dat ik ten alle tijde mocht terugkomen indien mijn plan zou mislukken. Omdat ik toch niets had te verliezen, ging ik ervoor en nam ik de lederzaak-herberg over die mijn schoonmoeder tot op onze huwelijksdag in Ertvelde had uitgebaad.
Pienter als hij is, voegt Eddy vrijwel onmiddellijk aan dat café een dancing toe. Op die manier is hij niet alleen in staat voor eigen rekening te werken als lederhandelaar-marktkramer maar kan hij voortaan ook optreden in zijn eigen, al gauw bloeiende zaak. Elk weekend zakt er meer volk af naar de 'Eddy Wally's Texas Bar (de voorloper van de 'Chérie- Paris Las Vegas' in de Achterstraat van Ertvelde. Iedereen wil erbij zijn voor de gezelligheid. Of om Eddy's getemde, zwarte kraai te zien. Het zit steevast op de schoorsteen, roept voortdurend 'Hallo, chérie!' en is op een bepaald moment al even geliefd als zijn baas.
Gemotiveerd door de vele blijken vol sympathie van zijn klanten, gelooft Eddy zoals nooit tevoren in zijn zangcarrière. Hij leert piano, gitaar en drums spelen en begint te componeren. In 1964 zet hij één van zijn zelfgeschreven songs op plaat. 'O Gitana' wordt geen wereldhit, maar wanneer 'Lefthand Jack' wordt uitgebracht, staat Ertvelde op zijn kop. De zanger wordt overstelpt met bloemen, taarten en hemden. De reden: Eddy wordt uitgenodigd om op te treden in het populaire tv-programma 'Eén Tegen Allen'. Bij fijn thuiskomst wordt 'de held' letterlijk op de schouders gedragen en viert Ertvelde feest tot 's morgensvroeg.
Ondanks de release van zijn eerste elpee en de steun van zijn eigenlijke ontdekker Stan Verbeeck, laat Eddy's ultieme doorbraak nog even op zich wachten. Maar op een geluksdag brengt een klant hem in contact met de Nederlandse succesproducer Johnnie Hoes, die onder andere Zwarte Lola en de zangeres zonder Naam naar de top heeft geholpen. Johnny wil van Eddy de Vlaamse Tino Rossi maken. Hij voorspelt zijn pupil dat ze zullen samenwerken tot in de eeuwigheid. De twee gaan effectief met elkaar in zee en in 1966 worden 'Chérie' en 'Signorita D'Amore' opgenomen. Drie weken nadat 'Chérie' is uitgekomen, staat de single reeds genoteerd in de hitparade van Veronica. Eddy is door het dolle heen met zijn entree op de veertigste plaats, maar beseft niet dat dit slechts het begin is. Hilversum geeft zijn plaatje alle steun. In drie maanden tijd worden er meer dan 100.000 exemplaren van verkocht.
Vlaanderen volgt. Het BRTN-programma 'Tévé Echo' (een 'Jambers' Avant-la-lettre!) wijdt een reportage aan het fenomeen 'Eddy Wally', en filmt de zingende marktkramer terwiijl hij handtassen verkoopt. Mede dankzij deze spraakmakende reportage groeit Eddy uit tot een begrip. Frank Sinatra's 'Strangers In The Night', Adamo's 'Sans Toi' en Will Tura's 'Eenzaam Zonder Jou', de andere toppers van dat moment, moeten wijken voor het eenvoudige liedje van de arbeiderszoon uit Oost-Vlaanderen. Eddy bereikt de eerste plaats van de Vlaamse hitparade, doet pas maanden later 'troonsafstand' en ontvangt al spoedig zijn allereerste gouden plaat. 'Chérie' behaalt uiteindelijk dubbel Platina. En een nóg mooiere droom komt uit: zijn single wordt grijs gedraaid op alle jukeboxen en op alle kermissen van Vlaanderen. Eddy vindt het in één woord: 'Ge-wel-dig!'.
Nog geweldiger is het besef dat Eddy's sukses niet beperkt blijft tot één hit. Onmiddellijk na de release van 'Chérie' neemt Eddy zijn tweede langspeelplaat op. Er zullen er nog tientallen volgen. En om de haverklap verschijnen nieuwe singles die het zonder uitzondering voortreffellijk doen. Eddy: 'In totaal heb ik méér dan 500 liedjes opgenomen! Ik heb dus een enorm repertoire. Van ups en downs in mijn carrière geen sprake. Het bewijs: na bijna dertig jaar word ik nog steeds na ieder optreden beladen met bloemen. En jong of oud, iedereen draagt me op handen'.
Eddy's grote uitschieters in de hitparade zijn: 'Rode Rozen (1967), het door Eddy zelf geschreven 'Als Markkramer Ben Ik Geboren' (1969). 'Dans Met Mij Die Laatste Tango' (1969), 'Ons Huis Is Zo leeg Zonder Jou' (1974) en 'Marinella' (1975).
Dat Eddy Wally niet bang is om zijn nek uit te steken en open staat voor experiment, wordt regelmatig bewezen. Een duet met Zwarte Lola ('Samen Naar Parijs' uit 1076), een komisch nummer met The Strangers ('Plat Tangoke', 1987), een new beat-versie van 'Chérie' (1989), een op stapel staande cd met daarop ook een Russische, Franse én Duitse versie van die klassieker én acteerrollen in 'Lava' (aan de zijde van Kamagurka en Wendy Van Wanten), en in de VTM-serie 'Zomerrust' zijn daarvan maar enkele bewijzen.
Zelf omschrijft 'de keizer van het Vlaamse lied' zijn carrière als één grote aaneenschakeling van hoogtepunten.
Eddy: 'Het absolute hoogtepunt was echter mijn eerste bezoek aan de Verenigde Staten in 1973. Eerst trad ik op in Canada: Detroit, Montreal en 0ntario. Van daaruit vlogen we door naar Chigaco. Ik werd onder andere voorgesteld aan acteur Gregory Peck en aan de costumiers van Elvis Presley. Hij complimenteerde me voor de prachtige kostuums die ik altijd draag. 'Ach, nu ik herrineringen oprakel, heb ik zoiets van: 'Het is alsof ik in een droom leef'. Ik heb prachtige tournees achter de rug. Niet alleen in Vlaanderen en Nederland, maar ook daarbuiten. In Duitsland was ik al verschillende keren te zien op TV. De Britse commerciële zender ITV heeft me gevraagd voor de 'Barrymore'-show. En in Parijs heb ik met André Verschueren opgetreden voor 6.000 entoesiaste mensen. Hoe ik onder andere in de States en onlangs ook in China ben verzeild? Door mijn relaties op de markt!
Op die manier kreeg ik ook de kans om in 1979 concerten te geven in de vroegere USSR. Ik was er eregast in een tv-show die meer dan 10 miljoen kijkers had. En ik trad op in Moskou, Leningrad, Kiev,.... Ik heb zelfs in het Russisch gezongen'. Eddy Wally heeft in de loop der jaren meermaals het aanbod gekregen om naar het buitenland te verhuizen. Hoe hoog de gouden bergen ook waren die hem werden beloofd, hij ging nooit in op die aanbiedingen.
Eddy: 'Indien ik dat had gewild, zou ik nu filmartiest zijn.' In 1973 hebben ze mij een formidabel contract aangeboden. Indien ik het had ondertekend, was ik nu misschien een Jean-Claude Van Damme. Maar ik ben hier gebleven. Voor mijn publiek maar vooral voor mijn moedertje. Ik wou haar niet achterlaten. En ik wou ook niet alles wat ik hier had opgebouwd in de weegschaal gooien. Gewoon omdat ik in de tekst van mijn grote hit 'Als Marktkramer Ben ik Geboren' zeg wat ik werkelijk voel: ik kan niet zonder de mensen, de markt en mijn kraam.'
|
|
