De meeste heksen zijn vertrokken en al wat er nog over is gebleven van de
verschijning van Satan is een vieze rotte eieren lucht en wat uitwerpselen die
her en der over de vloer van de kerk liggen uitgespreid.
Langzaam beginnen de nevelen uit Faats hoofd weer wat weg te trekken; het gif
van Callista en het heksenbrouwsel van de madragora hadden ervoor gezorgd
dat er kennelijk aan LSD en andere psychedelische drugsverwante effecten optraden.
Als Faat naast zich kijkt ziet ze Callista als zielig hoopje vuil in de hoek liggen huilen,
de grote valse bezeten slang is weer veranderd in het lieve kleine peutertje dat ze was.
Ze pakt de kleine wurm in haar armen en wiegt het zachtjes heen en weer,
* stil maar lieffie, niet huilen, kom maar met mij mee, dan gaan we naar huis....
So very hard to die
Thou knowest and I know not
So much the happier I
"ik ben een maagd, alleen geen mooie blonde.." 
Sint Lurky vergeeft het haar.
Nu maar afwachten of Zijne Slechtheid De Prins Der Duisternis er trek in krijgt...
Vooral veel en vaak rituelen aanrichten in deze kerk mijn kind
bwoehahahahaha
* Een ijzige windvlaag wappert door de donkere haren van de maagd.
Hij raast door de kerk en maakt onheilspellende geluiden in de dakgewelven en de erkers. Een soort zang. Het lijkt haast wel een vals Ave Maria.
De bedoeling van deze spookzang is dat Juffrouw Mortis zich hier prettiger en thuis zal voelen.
Bwoehahahahaha
Het wordt tijd dat ik met de aan mijn toegewijde natuurfenomenen eens flink wat stormen, bosbranden, hagelbuien met stenen groot als duiveneieren, blikseminslagen en grote waterbronopdrogende droogstes laat waaien over dit heilloze eiland waarin met de plichten aan de plaatselijke heilgen zomaar verzaakt. Faat, de meest toegewijde is aan de zwier. Zelfs Pluisje plengt geen ranja-offer om de verplichtingen van de eilanders na te komen...
* Sint Lurky denkt eens goed na in welke volgorde ze de plagen zal laten neerdalen op de zondige horde.
Bwoehahahahaha
Verdoemd zij je fantasieloze Ninja-nep-mod met je domme linkje!
Dat is spammen en moedwillig een topic om zeep proberen te helpen! D7uizend jaar hellevuur tot in de honderdste graad van je duffe zure zaad!
* Galspuwend vliegt de zwaar verstoorde eilandheilige door haar kapel en laat brokken pleiserkalk op de spottende gevechtschoolfreak zijn zwarte pak neervallen. Al gauw lijken zijn schouders onder de roos te zitten en even later ziet hij er meer uit als een brave molenaarsknecht. Nee nog erger jaagt de wiutkalk omlaag tot hij een bloembestoven koekenbakker is.
Dat je moge stikken in je bivakmuts vieze ondergestoven heilige Satanskerk-sfeerkraker!!!!
Bwoehahahahaha
tsssss...
Only the light called darkness can show who i really am...
Ik moet iets bedenken, pluisje kidnappen was niet genoeg om de ranja uit te schakelen. Het wordt tijd voor een drastischer maatregel.
* Hij denkt....., peinst..... en dan plots ziet hij de kerk waar hij net voorbij is gelopen. Hij kijkt, kijkt nog eens en begint dan te glimlachen. 
Tijd voor het oproepen van wat kwade krachten.
* Dagobert stapt de kerk binnen, knielt voor het altaar en begint zijn gebed.
Sinte Lurky, heerseres van de brandende bramenstruik, heerser van het kwaad. U kunt mij verlossen van de walgelijke zoete lucht van de ranja, van het viese oranje kleurtje dat het goedje heeft en van destompzinnige rietjes. U en alleen U bezit de gave mijn wens te vervullen. Ik vraag U, smeek U, help mij, het wordt tijd voor actie. Niet omdat ik het verdien, maar omdat ik U dienen zal.
Met eerbiedig gebogen hoofd stapt Phoenixx de kerk binnen. De kracht die bijna tastbaar is daalt over haar neer. Heel verwarrend - alsof ze is thuisgekomen. Ze heft haar hoofd en richt haar ogen op het altaar. Maar... de kerk blijkt niet zo verlaten te zijn als zij eerst dacht. Voor het altaar zit een man geknield, kennelijk in gebed. Een vage glimlach verschijnt op Phoenixx' gezicht. Zachtjes, zonder hem te storen, loopt Phoenixx op het altaar af. Een paar meter achter de biddende man zakt ze door haar knieën en laat de sfeer, de krachten van de omgeving op zich inwerken.
Goeieavond, welkom in de Brandende Bramenstruik. Ik hoop dat U hier een aangenaam verblijf heeft. U bent welkom, ik hoop dat U zich tot ons keert en zal bijstaan. Hij is U gegunt, U en U alleen zal de volgende aanhanger van ons genootschap zijn. Gaat Uw gang, de weg is vrij, U geest is open.
* Dagobert doet een stap opzij en gebaard de vrouw naar het altaar te gaan.
Dat Sinte Lurky met U mag zijn.
* Dagobert doet nog een stapt opzij, keert zich om en loopt door de kerk. Op zoek naar een plek om te rusten. Na enkele minuten heeft hij hem gevonden, naast eht altaar in een nis. Een heerlijke zetel, hij past precies met z'n lengte in de uitsparing. Alsof het er voor gemaakt is.
De vrouw knielt weer voor het altaar. "Sinte Lurky, leidster van dit genootschap, accepteer mij als uw volgelinge... Leidt mij, wijs me de weg..." Een heel gebed had ze naar de (ongetwijfeld) onvolprezen St. Lurky willen prevelen, maar woorden schieten haar tekort. Zoekend naar de juiste zinnen wordt ze door vermoeidheid overvallen en zakken haar ogen dicht...
"Zou de Prinses alweer in nood zijn," vraagt de reddende engel zich af en speurt naar de herkomst van de zuurtjesstank.
Diep onder zich ziet ze het Ranjastalletje in de avond feestelijk verlicht. Daar wordt een voorraad ranja goed voor het overleven van tien droge jaren gemaakt.
Ach die lieve Pluisje wil daarmee natuurlijk een eredienst voor mij, haar redster, van wijwater voorzien. Als ze het nou maar snel af heeft kan ik het nog bijtijds laten gisten.
* Dat de ranja van het hoogste belang is en een sacrale rol ineemt in het leven van de eilanders is haar wel duidelijk. Een smeekbeden over de kwaliteit en de presentatie van de ranja bereiken de heilige.
...Een hoogst ongewoon verzoek: 'Lieve Sint Lurky verander me drankje...' Wat? Geen rietje? Wie is die zuipgrage volgeling?
* Sinte Lurky daalt af naar haar kerk. Ze ziet twee nieuwe bekeerlingen in meditatie zitten. Het is haar welgevallig.
Ze verschrikt de roeken die op de geblakerde dakspanten zitten. Terwijl de vogels opvliegen laten ze hun kwatten vallen. Een witte kledder fletst op de zoom van een pij die uit een nis hangt. Een andere flatst op de schouder van een in slaap gedommelde vrouw. Het is een geluksbrengend teken van zegening.
Hmm alweer een vrouw... Een hele mooie woeste nog wel. Dat zal Zijne Slechtheid Goed doen.
* De roeken kekken door het open plafond naar de buitenlucht. Hun gesnater is morse van de Prins Der Duisternis. Sinte Lurky luistert naar hun boodschap.
Heel goed doorgebrieft mooie vogels. Groet de God van het Hellevuur: zijn afgezaagde, o zo bijster originele flauwe tips worden uitgevoerd: ik zal de dromen van deze stervelingen aftappen zodat hun diepste wensen voor mij geen geheimen zijn. Zeg Satan ook maar meteen dat hij met zijn ongeknipte klauwen en z'n slapppe geschubte gevalletje van ze af moet blijven! Voorlopig zijn het MIJN gelovigen!!!
Bwoehahahahaha
* De Sinte weet dat De Duvel graag gescheld hoort en een afschuw heeft van mooipraterij.
een donderwolk trekt langs de zon en een bliksemschicht doorklieft de hemel tot op het altaar waar het een hoopje verdroogde lavendel verschroeit.
BWHHHOEEHEEEWHAHAHAHAAHAHAAWHAAAHHIEEEEEEEEWHAHAHAHAHAHAAAAA 
Oooops.
[Dit bericht is gewijzigd door Lurky op 10-09-2002 22:42]
De Zwarte Bok is vertoornd, laat zich in vol ornaat zien en bulderd door de kerk.
Een voor menselijke oren niet aan te horen geluid schalt met meer dan 200 decibellen door de lucht en zelfs Sinte Lurky voelt een akelige rilling in haar oren
Haar heilige haren worden in 1 ruk achterover getrokken en als een soort van pantone pijn voelt Sint Lurky talloze zweepslagen op haar mooie rug terechtkomen
Zelfs voor onze heilige is dit geweld niet te harden en even verstart ze als de Zwarte Bok haar afgebeten toesnauwt: Behave or I'll come for your soul!!
Een honderste van een seconde later is het weer stil in de kerk
Phoenix kijkt wat verdwaasd omhoog, ongelovig over wat zij zojuist aanschouwd heeft
Onze Heilig "toch niet zo onaantastbare" Sinte Lurky nog veel verdwaasder, al wat blijft is stilte.....
Gatver, hoe komt dat nou weer. Nouja, het gaat er wel weer een keer af.
* Dagobert loopt rustig in de rondte en na een poosje knielt hij weder neer bij het altaar.
Oh, gij slechtheid, willigt U mijn wens in? Helpt U mij met de verlossing? Staat U mij bij?
* Het wordt angstig stil in de kerk. De vrouw naast hem stopt haar woorden en kijkt verschrikt. What is going on?
In de sacrale stilte van de kerk klinkt een zacht geruis vanuit het voorportaal. Alsof een windvleug heel laag over de bosgrond gaat.
Dagobert die al lang op een duidelijk teken van de St. Lurky wacht draait zich om. In plaats van de geestverschijning van de Stoute Vrouwe ziet hij de bodem bewegen...
Een stoet mieren loopt richting altaar. Ze lopen langs de kerkgangers als zijn die te omzijlen obstakels. De schier eindeloze kolone verdwijnt in een spleet onder de kansel.
Verbijstert zien de gelovigen de eindeloze hoeveelheid oranje-rode diertjes in de spleet gaan. Zoveel dat het lijkt alsof ze vandaaruit ondergronds naar buiten gaan en steeds rondjes lopen. Dagobert en Phoenix wisten niet dat er zoveel mieren op het eiland waren.
Ineens hoort Dagobert een zacht stemmetje van een oude bekende:
Hier is de ranja zonder rietje van Pluisjes Ranjastalletje (5) waar je om hebt gevraagd.
* Dagobert kijkt naar de kansel waar de stem vandaan komt... Hij gelooft zijn ogen niet. Bovenop het vermolmde spreekgestoelte, op een paddestoel die uit de rotte lessenaar groeit, staat Phidanthius. De zoon van de mierenkoningin Seretta die met haar volk in Het theehuis in De Tuinen van Fok bij Dagobert woonden. Hij spitst zijn oren om het zachte stemmetje te verstaan:
Mijn volk en ik brengen je, in opdracht van onze Schutspatroon de heilige biologe Sinte Lurky, de gevraagde ranja...
* Phoenix voelt een spet vocht op haar gezicht. Ze veegt en het voelt plakkerig. Het lijkt wel bloed. Ze kijkt naar haar vingers en ziet een oranje-rode substantie. Ze ruikt eraan en deinst even terug: het stinkt naar rottende sinasappels. Een verweerd beeld aan een zijbeuk lijkt kwa vorm nog op de afbeelding van Zijne Koninklijke Slechtheid De Prins Der Duisternis De Oude Duivel Lucifer AKA Satan Himself. Uit de saterachtige opengesperde muil van de gehoefde stenen manspersoon druipt oranje vocht. Het lijkt of zijn mond bloed kwijt... Dagobert die nog steeds probeert de stem van Phidanthius te verstaan en zijn oren gespitst hield, schrikt van een luide holle lach die door de gewelven denderd.
Nu ze wat achteruit is gestapt ziet ze waar het vandaan komt.
Het kwijlen wordt steeds heviger en spoedig braakt het beeld stromen akelig verrotte ranja.
Dagobert,
Phoenix,
gelooft in de kracht van de natuur.
Alles bestaat uit de som delen...
Zoek het grote in het kleine
Van microob tot moloch
....
Bwoehahahahaha
"Geloof in de kracht van de natuur"
De woorden blijven door haar hoofd galmen. Als ze ziet hoe de golf gistende ranja de route van de immer voortrennende mieren nadert, bukt ze zich en probeert ze met haar handen de stroom te keren. Ze walgt van de lucht van het goedje. Zelfs het verregaande rottingsproces heeft de weezoete walm van het bocht nog niet geheel weten weg te nemen. Ze draait haar hoofd, niet alleen om haar neus zo ver mogelijk bij de weerzinwekkende drank vandaan te houden, maar ook om te kijken naar de man die ook in de kerk aanwezig is. Hij staat heel geconcentreerd te luisteren naar de kansel? Een frons vormt zich in haar voorhoofd.
"Ehm... meneer?" vraagt ze.
"Ssssssssssssst - anders kan ik Phidanthius niet verstaan!" sist hij haar toe.
"Zoek het grote in het kleine" had St. Lurky gezegd - nou, híj is alvast begonnen!
Nog steeds niet begrijpend wie (of wat) Phidanthius is, kijkt Phoenixx de andere kant op, naar de eindeloze stroom mieren die de kerk in loopt. Het lijkt wel of... ja, inderdaad... hoewel de laatste mier nog steeds niet in zicht is, is de rij toch minder dik geworden. De afstand tussen een mier en de mier die daar achter loopt is korter geworden! Zou hun taak volbracht zijn of... nee toch! De gedachte alleen al maakt haar onwel. Dat iemand het toch in zijn of haar zieke hersenen zou durven halen deze dappere diertjes met hun heilige taak te stoppen door... een verdelgingsmiddel te gebruiken??? Met moeite onderdrukt ze de braakneigingen. Verwachtingsvol kijkt ze weer naar de man. Als hij zijn gesprek met Phi-dinges heeft beëindigd zal hij haar wel het een en ander kunnen uitleggen. Hoopt ze...
* Dagobert gaat zitten op een van de houtenbanken in de kerk. Legt zn hoofd op zn knieen en valt in slaap.
Sorry, inspiratie is er ff niet vandaag
De mieren komen ook van steeds verder uiteengelegen plaatsen aanlopen. Net als de ranja raken zij over het hele eiland verspreid. Het eerst zo opeenkrioelende leger blijkt nu te bestaan uit gestaag doorwerkend volkjes. Van heinde en verre verschijnen ze met hun vrachtje oranje vocht.
Ze komen van Pluisjes Ranjastalletje (5) uit De Fok! Ontbijterie - Episode 2 en de Fok!eiland kinderdisco .
Ze zijn vol goede moed dankzij het door inteligente werkmieren gehackte eiland-netwerk uit de computer winkel .
De boodschap is duidelijk:
All YOUR RANJA ARE BELONG TO US
Druppeltje na druppeltje brengen ze in de spleet onder de kansel. De ondergrondse gewelven bulken inmiddels van de ranja.
In de krochten en kerkers mengt de limonade zich met al het gruwelijke wat daar in de naam van Zijne Slechtheid is opgeslagen door de gelovigen. De ranja verrot onder deze kwalijke invloed en verandert in een soort compost-sap.
Eindeloos blijven de mierenvolkeren af en aan lopen. Eensgezind dragen bergmieren, tuinmieren, rotsmieren, moerasmieren, kantoormieren, speeltuinmieren, terrasmieren en stal-, stoep- en keukenmieren druppeltjes ranja de kerk in.
De kerk lijkt wel een fabriek: uit alle openingen in beelden en nissen stroomt de verotte ranja.
Iedere geheime ruimte in de Satanskerk raakt gevuld.
De zoele verotte ranjawind waait op de wens van Sinte Lurky langs de wangen van Phoenix en wappert door Dagoberts pij...
Twijfel niet aan de natuur
Ranja is de kleverige kracht
Een voor allen en allen voor één
Twijfel niet aan de kracht van de ranja
...
* Als de heilige biologe nog had geleefd, was ze de ranja onder de microscoop gaan onderzoeken... Het goedje bevat blijkbaar een bijzonder stofje. Dagobert bukt en proeft ervan. Ineens verandert er iets aan hem...
Nu ze een hogere entiteit is geworden doorziet ze automatisch welk stofje dat is. In de kerk wordt dankzij de gigantische operatie dat specifieke zoetmakende stofje uit de ranja omgezet in een 'slechteheidsopwekkende' stroperige samenstelling.
Bwoewahahahaha
[Dit bericht is gewijzigd door Lurky op 13-09-2002 11:46]
Dank U heilige Sinte Lurky, ik voel me goed en ben wellicht tot meer in staat. De overname van de ranja lijkt gesmeerd te lopen. Dank U, dank U.
* Dagobert staat weer op, keert zich om en aanschouwt hoe de mieren hun taak verrichten.
Hoe hard ze ook werken. Nog is niet alle ranja gevonden. Het eiland blijkt er vol mee. Haast iedere plaats is er van doordrenkt...
quote:mijn kasteel is denk ik zo'n beetje de enige plek waar geen ranja is
Op zondag 15 september 2002 13:25 schreef Lurky het volgende:
* De mieren gaan gestaag door met hun werk. Inmiddels zijn er bosmieren teruggekeerd uit De Grotten van Fok.
Hoe hard ze ook werken. Nog is niet alle ranja gevonden. Het eiland blijkt er vol mee. Haast iedere plaats is er van doordrenkt...
[edit] huh weird 
wrom neemt ie niet ut hele stukje [/edit]
|
|
