Onzichtbaar voor de levenden rukt Zwarte Bok de Vorst der Duisternis het vergane bruidskleed van Zijn toegewijde apostele Hare Gheiligheid Sinte Lurky. Hij neemt haar ribbenkast in zijn klauwen en voor hun geestesoog is zij weer bevleesd en mooier dan ooit. Haar lege bekken dode knoken lijkt een hete buik waaruit de kostelijkste sappen lekken. In werkelijkheid raakt Zijn geschubte lid behangen met spinnenrag.
De hete lippen van Hare Slechtheid likken het stof van de tijd van de Opperdemoon af. Haar tong kronkelt om zijn schubben en haar handen kroelen in de klittenvacht van zijn dijen. Hij trappelt met zijn hoeven. Vonken spatten in het rond. Dorre bladeren vatten vlam. Een plaatselijke brand likt langs de muren.
Satan's gespiesde staart geselt haar kale schouderbladen en priemt zich in haar anus. Zo komt het hun zelf althans voor in hun minnespel in het Diepste der Regionen. Wat zij zich bedenken is werkelijkheid in alle kwalijke geuren en verdorven verbeeldingen.
Zijn gespierde staart tilt haar omhoog tot zijn breed getande bek zich te goed doet aan het vlees van haar onderbuik. Slijm en kwijl gulpen over zijn gespierde schouders terwijl de Verdoemde Vrouwe zich vasthoudt aan zijn horens. Schokkend met haar knekelkast stiet zij schelle geluiden uit.
Haar holle oogkassen gloeien. Ze rolt sissend en kronkelend als een slang over zijn rug. Duivels soepel voor een kaal skelet en dringt met haar knekelvingers in hem binnen. Hij gromt en laat een lavastroom aan stinkend vuil stromen waarin ze zich laten vallen en voortrollen.
Door alle hoeken van de Stanskerk en in de hoogste gewelven ontstijgen zij hun lage bestaan en bereiken opperste esxtase op zware wolken plaatselijk boven dit plekje van het Eiland. Het donderd en bliksemt. Een oorverdovend lawaai maakt alle denken onmogelijk. De hele omgeving trilt. Lucifer bereikt Zijn hoogtepunt.
Stortregens slaan neer en rotte ranjastromen schuimen uit de portalen van de Brandende Bramenstruikkerk.
|
|
