[Etappe 4] La Baule - Sarzeau #3 Gaviria über alles.

Etappe 4: La Baule - Sarzeau, 195 km

Soms herhaalt de geschiedenis zich. Net als tijdens de vorige ploegentijdrit wist BMC te winnen met een kleine voorsprong op Team Sky. Dat was toch nog wel een klein beetje verrassend, aangezien Sky in veel lijstjes bovenaan stond, zo ook bij mij. Het eerste brevet van onvermogen is weer uitgedeeld dus, al had ik in m'n top vijf in ieder geval de goede namen genoemd. Volgorde niet helemaal optimaal, maar dat mag de pret niet drukken. Voor BMC, de ploeg die er waarschijnlijk mee stopt, toch een mooie opsteker. Wie weet komt er op het laatste moment nog een sponsor over de brug, al schijnt zo'n beetje de halve ploeg al vertrokken te zijn naar andere oorden. Zo ook de nieuwe gele trui, Greg van Avermaet. Die gaat nog even wat geld scheppen bij Dimension Data waarschijnlijk, walgelijke praktijken. Richie Porte, die op flink wat concurrenten tijd wist te pakken, schijnt dan weer richting Trek te gaan. Sky eindigde net achter BMC, ook Froome en Bernal wisten dus flink wat tijd terug te pakken. Al waren de verschillen vooraan vrij klein, de eerste vijf ploegen binnen 11 seconden. Tom Dumoulin wist vijfde te worden en derhalve is zijn missie meer dan geslaagd. Amper een paar seconden verloren, zeker met het verlies van Kelderman is dat eigenlijk een prestatie waar je tevreden mee moet zijn. Achter Sunweb werden de gaten wat groter. Het verrassende EF Cannondale Drapac en dan nog wat sponsornamen wist zesde te worden op iets meer dan een halve minuut, Uran deed dus goede zaken. Minder goede zaken voor Dan Martin, die 1:39 verloor. Ook Mollema, Kruijswijk en Roglic gingen kopje onder, 1:15 en 1:16 verloren. Zijn toch dure seconden. Bardet, Valverde, Quintana, Landa, Zakarin, Fuglsang en Nibali verloren ook de nodige tijd. Er zal dus aangevallen moeten worden, maar op die aanvallen mogen we nog even wachten. Daags na de ploegentijdrit gaan we verder met een vlakke rit. Alweer.




De Tour begon aan de kust en daar zijn we nu weer terug. Op een kilometer of 130 van Cholet bevinden de renners zich inmiddels in La Baule. La Baule-Escoublac, om precies te zijn. In dit stadje aan de kust wonen buiten het seizoen 16.000 mensen. Als de zon begint te schijnen neemt dat aantal drastisch toe en spreken we ineens over meer dan 100.000 mensen. Vooral veel mensen uit Parijs en het nabijgelegen Nantes weten hun weg te vinden naar dit stekje aan de kust. Het wordt de vierde keer dat de Tour de volgebouwde stranden van dit stadje in de Loire-Atlantique bezoekt. Voor het eerst was de koers hier in 1965, met een rit in lijn die begon in Quimper, de stad die we tijdens de volgende rit gaan bezoeken. De rit eindigde dus in La Baule en de overwinning ging naar een Belg, Guido Reybrouck. In 1972 keerde men terug, met wederom een aankomst in La Baule. De overwinning ging opnieuw naar een Belg, ditmaal Rik Van Linden. Daarna moest La Baule wachten tot 1988 voor de Tour nog eens passeerde. Het was het wachten wel waard, want men had een fantastisch nieuw concept bedacht dat men graag wilde uitproberen in deze kuststad. De Grand Départ vond in 1988 plaats in La Baule met op dezelfde dag twee ritten. Eerst een ploegentijdrit van 3,8 kilometer, met daarna nog een individuele tijdrit van liefst één hele kilometer. De korte ploegentijdrit werd gewonnen door de ploeg Weinmann-La Suisse en Guido Bontempi fietste iedereen naar huis in die korte tijdrit. Als gevolgd daarvan mocht hij de gele trui aantrekken. Dit briljante idee beviel blijkbaar zo slecht dat ze het daarna nooit meer hebben gedaan en ook niet meer langs durven te komen in La Baule. Tot nu. Van oudsher was La Baule vooral een kustplaats voor de Franse bovenlaag van de samenleving. Een beetje decadent was het, maar tegenwoordig kun je hier als proleet ook prima vertoeven. Dat merk je wel aan het feit dat niemand minder dan Lolo Ferrari hier is opgegroeid. Wat een tieten man!



Nu we weer terug zijn aan de kust bevinden we ons ook weer op het gebied van de zoutmeertjes. Hier in La Baule liggen er ook meer dan genoeg en tijdens de neutralisatie rijden de renners tussen deze meertjes door. Dat levert ongetwijfeld mooie plaatjes op voor de tv, ware het niet dat alleen Eurosport zo vroeg begint met uitzenden waardoor je de kans loopt de prachtige plaatjes te missen door weer een fantastische reclame van Bora ofzo. Na de neutralisatie rijden de renners door het middeleeuwse stadjes Guérande waar ze kicken stadsmuurtjes en een fraai kathedraaltje hebben. Vervolgens rijden de renners meer dan 10 kilometer rechtdoor over een brede weg door een groene omgeving richting Saint-Lyphard. De wegen hier zijn buitengewoon vlak en dat zal ook voorbij Saint-Lyphard zo blijven. Het gaat nog een kilometer of acht zo goed als rechtdoor over dezelfde weg, voor er een bocht naar rechts volgt. Deze ietwat golvende weg loopt meer dan 10 kilometer rechtdoor, tot we Pontchâteau binnenrijden. Pontchâteau is een naam die misschien wel een belletje laat rinkelen. In deze plaats werd in 2016 het Europees kampioenschap veldrijden gereden, waar Toon Aerts profiteerde van de Belgische overmacht en zo Mathieu van der Poel naar de tweede plaats verwees. In een verder verleden werden hier ook wel eens wereldbekerwedstrijden georganiseerd en zelfs een wereldkampioenschap. Er is hier meer liefde voor veldrijden dan voor wielrennen, want de Tour is hier eigenlijk pas één keer geweest. In 1988 startte er een rit, daarna heeft men het vooral bij de modder gehouden. Verder schijnen ze hier best gelovig te zijn. Zo hebben ze hier een calvarie en dat is blijkbaar een symbolische voorstelling van de kruisiging van Jezus Christus op de berg Golgotha, geflankeerd door Maria en de apostel Johannes. Nou, ze hebben hier dus een bultje in elkaar gedraaid en er wat mensen die hangen aan het kruis bovenop gepleurd en daar komen dus kneiterveel mensen op af. Drukste van Frankrijk, naar het schijnt.



Na Pontchâteau fietsen de renners over rechte, brede en vlakke wegen verder door een bos dat alleen af en toe wordt onderbroken door een dorpje links en rechts. In principe geen lelijke omgeving, maar voor het wielrennen weinig boeiend. Er valt hier niets over te melden, dus skip ik 'm even naar kilometer 61, want dan rijden de renners door het stadje Blain. Hier hebben ze een kasteel. Tot zover Blain. Richting Blain reden de renners een aantal kilometer over een brede provinciale weg, maar in dit stadje slaan ze linksaf en komen ze weer op een wat landelijkere weg terecht en die weg loopt zes kilometer rechtdoor tot het volgende dorp, Le Gavre. Hier is er een bocht naar rechts en daarna een naar links, waarna het weer vijf kilometer rechtdoor gaat richting het volgende dorp. Heerlijke rit. Dit weggetje loopt trouwens wel licht omhoog, maar het mag niet echt een naam hebben. In dit dorpje, Vay, is er een bocht naar rechts en daarna gaan we zes kilometer rechtdoor rijden richting Nozay, over een licht glooiende weg. In Nozay zelf moet er zowaar een beetje gestuurd worden, we rijden letterlijk een rondje om de kerk. Buiten het dorp gaat het weer vooral rechtdoor over enorm brede wegen, dwars over het Franse platteland. Die brede wegen verlaten we na een tijdje wel weer, in de buurt van het schattige gehucht Jans. Een aantal kilometer over wat minder brede wegen, wel nog steeds dwars door het platteland. Via Jans gaan we op weg naar de tussensprint van de dag, net buiten Derval na 97 kilometer. Onderweg komen we dus vooral veel akkers en weilanden tegen en weinig opvallende dingen, dus blikken we nog even terug op het kasteel van Blain.



Als we de tussensprint hebben gehad gaat het voor de verandering maar weer eens meer dan tien kilometer rechtdoor over een brede weg. Na 110 kilometer komen de renners dan door het volgende dorp, Guemené-Penfao. In dit dorpje liggen wat bochten en het gaat er een klein beetje omhoog. Dat is de spanning waar we het tijdens deze rit van moeten hebben. Na dit korte intermezzo volgt het volgende stuk immer geradeaus, ditmaal een strook van liefst 20 kilometer. Het is echt ongekend. De weg glooit wel een beetje, er zitten wat korte klimmetjes in, maar verder is het gewoon echt 20 kilometer rechtdoor langs akkers en bomen. Je krijgt het bijna niet saaier bedacht, dit is echt mensonterend. In de buurt van Les Quatre Routes, na 125 kilometer, loopt het even wat langer omhoog, al zullen de profs ook daar weinig moeite mee hebben. Even verderop rijdt het peloton door Saint-Nicolas-de-Redon en hier moet zowaar nog een keer gestuurd worden. Twee rotondes op een rij, je zou er bijna wild van worden. Vervolgens gaat het weer een aantal kilometer rechtdoor, tot in Redon. We gaan nu toewerken naar een deel van het parcours dat misschien wel het aangluren waard is. Richting Redon gaat het in dalende lijn en daarna is het een aantal kilometer vlak, tot we buiten Redon over de Oust rijden en daarna bij een rotonde rechtsaf gaan en daarna meteen weer rechtsaf, richting het enige gecategoriseerde klimmetje van de dag. We fietsen richting Saint-Jean-la-Poterie en om dat dorpje te bereiken moeten de renners een klim van 800 meter aan 8% overleven. Klimmetje van de vierde categorie, waarvan de top ligt op ongeveer 60 kilometer van de streep. Gaat dus verder niets uitmaken, maar afijn. Dat Redon is trouwens nog best een aardige stad. De Tour kwam hier in 2011 nog langs en Tyler Farrar won toen. Die kon ooit best aardig fietsen. We zijn overigens inmiddels echt in Bretagne aangekomen, maar dit geheel terzijde.



Buiten Saint-Jean-la-Poterie gaat het een aantal kilometer rechtdoor richting Allaire, waarna de renners in dit dorpje drie rotondes tegenkomen. Na die laatste rotonde komen de renners op een relatief smalle weg terecht, die ook een stuk bochtiger is. Er zit zowaar een keer een beetje creativiteit in het parcours. We zitten in Bretagne, dus is de weg glooiend, met een paar korte knikjes naar boven. Niet direct heel spannend, maar alles is beter dan een volledig vlakke weg. Na 150 kilometer rijden de renners door het boerendorpje Caden, waar er op het oog meer tractors dan inwoners zijn. In zo'n omgeving zitten we dus. De renners slingeren zich daarna voort over het Bretonse platteland, dat dus niet volledig plat is. De omgeving ziet er een beetje uit alsof er een penetrante lucht hangt, walgelijk veel methaan en ammoniak in de lucht dankzij al die kutkoeien. Buiten Caden komen de renners een kleine afdaling tegen, die vanwege het grote aantal bochten en de relatief smalle weg nog wel enigszins lastig is. Na deze korte afdaling volgt er weer een nieuw knikje naar boven, terwijl we nog steeds langs de akkers fietsen. Het gebied is dus behoorlijk open, wat met een beetje wind nog wel interessant zou kunnen zijn. Na 156 kilometer komen de renners uit in het dorpje Limerzel en hier ligt de bonussprint van de dag. De eerste drie renners die hier passeren kunnen nog wat tijdwinst pakken op de rest. Kan zijn dat de klassementsrenners zich hier mee gaan bemoeien omdat de weg richting Limerzel een kilometer lang stijgt aan een paar procent. Niet steil, maar toch lastig genoeg om de benen even te testen. Na deze bonussprint gaat het anderhalve kilometer naar beneden, nog steeds over een redelijk bochtige en smalle weg, waarna er vervolgens opnieuw een klimmetje volgt. Kilometer of twee aan 3% gemiddeld, met een wat steiler stuk in het midden. Genoeg om de sprinters lichtelijk te pesten. Na dit klimmetje lijkt het pesten te stoppen, volgens het profielkaartje in ieder geval. Niets is minder waar, het blijft ook in de kilometers hierna op en af gaan, met nog een paar venijnige stroken omhoog. De weg wordt na een tijd wel wat breder en ook wat minder bochtig. Zo rijden we via Noyal-Muzillac richting Muzillac, waar de koers na 170 kilometer passeert. Nog een kilometertje of 25 tot de finish.



Het is de afgelopen kilometers bochtig geweest, het ging vaak op en af, maar die tijd is nu wel zo ongeveer voorbij. In Muzillac bereiken we weer eens een echt grote weg en deze weg gaat grotendeels rechtdoor. Aan de rand van Muzillac liggen er drie rotondes, maar daarna gaat het vijf kilometer rechtdoor richting het dorpje Ambon (niet het eiland), waar ook weer drie rotondes liggen. Buiten Ambon gaat het zes kilometer rechtdoor richting Surzur, door terrein dat behoorlijk open is. De wind zou hier iets kunnen doen. Het is verder een aantal kilometer zo goed als vlak, pas in de buurt van Surzur liggen er weer een paar vals platte stroken in het verschiet. In Surzur, op 12 kilometer van de streep, komen de renners een bocht naar links tegen en even verderop een rotonde, maar daarna gaat het weer heel wat kilometer rechtdoor over een voorzichtig glooiende weg. Af en toe een vluchtheuvel tussendoor, dat is dan zo ongeveer het enige obstakel. Eigenlijk komen de renners niets tegen, tot op vijf kilometer van de streep. Op dat punt ligt er een rotonde, waar men rechtdoor moet. Vervolgens gaat het een kilometer rechtdoor over een weg die een beetje vals plat omhoog loopt, tot er op vier kilometer van de streep weer een rotonde ligt, waar men linksaf moet. De weg is nu weer vlak, terwijl het eigenlijk gewoon vier kilometer rechtdoor gaat tot de streep. Een paar flauwe bochten, maar de weg is hier zo breed dat het eigenlijk gewoon helemaal rechtdoor gaat. Wel nog een kleine wegversmalling op twee kilometer van de streep, maar dat is het laatste puntje van aandacht. De laatste 2000 meter gaat het alleen maar rechtdoor. De finish ligt net buiten Sarzeau, op de top van een viaduct. Het loopt dus in de laatste kilometer nog licht omhoog, maar veel meer dan vals plat is het niet. Alsnog wel goed om deze finale een beetje te kennen, want te vroeg aangaan zal dodelijk zijn.




We finishen dus net buiten Sarzeau. Arme inwoners, geen gezellige finish ergens op de markt of de lokale winkelstraat, maar op een fucking viaduct. En dan te bedenken dat dit de eerste keer is dat de Tour Sarzeau aandoet. Wederom een debutant, wederom met een logische reden. Kent u David Lappartient? Dat is de voorzitter van de UCI sinds iets minder dan een jaar. Hij valt vooral op door heel veel te praten en heel weinig te doen. Hij komt bijna dagelijks wel weer met een of ander vreemd idee waar niemand op zit te wachten. Ook was zijn optreden in de salbutamolaffaire van Froome niet echt heel erg hoogstaand. Die David Lappartient, de voorzitter van de UCI dus, is eigenlijk een politicus. In die hoedanigheid vervult hij nog een andere functie, hij is namelijk de burgemeester van Sarzeau. Ja, echt. Sinds 2008 vervult hij deze functie en in 2014 werd hij nog herkozen met meer dan 70% van de stemmen, hij is dus blijkbaar populair in Sarzeau. Lappartient is een geboren Breton en dus bekend in deze omgeving, daarom is hij ook nog eens provincieraadslid van Morbihan. Buiten dat is hij ook nog voorzitter van het nationaal natuurpark van Rhuys. Geen idee hoe een mens zoveel functies combineert, maar het zou kunnen verklaren waarom zijn optreden bij de UCI nog niet echt efficiënt is. Sarzeau zou verder wel redelijk makkelijk te leiden moeten zijn, aangezien er maar 8000 mensen wonen. Sarzeau ligt in de buurt van de kust, op het schiereiland Rhuys en is daarom vrij toeristisch ingesteld. Daarnaast vangen ze hier oesters en zeilen ze er graag. Op het gebied van fietsen doet men hier vooral aan BMX, de Franse kampioenschappen werden hier zelfs wel eens georganiseerd. Dat zal dan toch de invloed van Lappartient zijn geweest. Een paar kilometer buiten Sarzeau komen we nog een kicken kasteeltje tegen, dat van Suscinio.



In Sarzeau wordt het tijdens de rit 29 graden. Er zal redelijk wat wind staan en de wind neemt waarschijnlijk alleen maar toe des te later op de dag het wordt. Enige nadeel is dan weer dat het vooral wind op kop zal zijn, waardoor we met waaiers weinig rekening hoeven te houden. In startplaats La Baule is het ongeveer hetzelfde verhaal. 28 graden daar, het enige verschil is dat er wat minder wind staat. Daarnaast een minieme kans op regen, maar het zal wel droog blijven. Deze niet echt spectaculaire rit, die wegens het gebrek aan spektakel wel bij Lappartient past, start om 13:05. Eurosport zal er meteen vanaf de start bij zijn, maar dan moet je wel naar Eurosport kijken. Je mist waarschijnlijk niet veel als je pas om 14:00 de tv een slinger geeft, tegen die tijd beginnen de NOS en Sporza met uitzenden. De finish wordt redelijk laat verwacht, tussen 17:39 en 18:03.

De vierde dag van de Tour en we mogen ons op gaan maken voor de derde massasprint. Deze rit is wel iets lastiger dan de twee vorige vlakke etappes, maar alsnog zal het niet lastig genoeg zijn om veel renners in verlegenheid te brengen. Ik verwacht gewoon een sprint met alle grote namen, zeker omdat de laatste kilometers van de rit behoorlijk eenvoudig zijn. Na de wat lastigere fase met wat heuveltjes is er nog wat tijd om te herstellen. Het wordt wel een razende finale, aangezien het vooral heel vaak rechtdoor gaat. Verschillende treintjes naast elkaar, altijd leuk. De paar rotondes in de finale zullen wel hectisch zijn en die ene wegversmalling kan ook voor wat opschudding zorgen. Verder wordt het een royale sprint.
1. Gaviria. Die kan je tijdens iedere vlakke rit wel noteren. Tenzij Impey 'm weer van de fiets kiepert wordt dit gewoon overwinning nummer twee. Hij moest wel vroeg lossen tijdens de ploegentijdrit, maar dat maakt verder weinig uit. Gewoon niet zijn discipline. Deze rit is dan wel weer helemaal zijn ding. Richeze gaat hem weer op 150 meter van de streep afzetten en dan weet iedereen hoe laat het is.
2. Sagan. Leek ranzig slechte benen te hebben tijdens de ploegentijdrit, maar de ene rit is de andere niet. Dit is een rit die hem redelijk goed zou moeten liggen, vooral omdat het dus in de laatste kilometer niet helemaal vlak is. Normaal gesproken wel kansloos tegen Gaviria, maar de rest kan hij dan weer makkelijk hebben.
3. Colbrelli. Het loopt een beetje omhoog, dus dan komt Sonny weer tevoorschijn. Best een sterke sprint tijdens de tweede rit, kon het Sagan nog aardig moeilijk maken. Dat zou nu dan ook moeten lukken.
4. Demare. Ik ben nog niet echt onder de indruk van Arnaud, maar op papier zou dit wel een goede sprint voor hem moeten zijn. In principe is het ook wachten op het moment dat zijn trein eens een keer gaat functioneren, want eigenlijk heeft hij genoeg goede krachten bij. Als ze hem een beetje goed afzetten hoeft hij er niet zoals een paar dagen geleden al heel vroeg aan te beginnen, dat zou kunnen schelen. Al denk ik niet dat hij op het gebied van pure snelheid in de buurt komt van Gaviria.
5. Groenewegen. Wordt weer helemaal niets natuurlijk. Tijdens zo'n finale waar het kilometerslang rechtdoor gaat wordt zijn ploeg al helemaal op een hoop gereden. Dus mag ie het weer allemaal zelf uitzoeken en dan kom je niet in de buurt van de overwinning. Jammer joh.

quote:

Op dinsdag 10 juli 2018 19:33 schreef showtimer het volgende:
Ah geen ziedende berichten van Pat, meneer zit zelf in St. Petersburg

Als België wint, zie ik hem er wel voor aan om de kasseienetappe over te slaan .