bazbo cd2396: Devin Townsend - Empath'Let there be blood, let there be monsters!' Het werk van de muzikale stuiteraar Devin Townsend heeft me nooit echt aangetrokken. Ik ken het ook eigenlijk helemaal niet goed. Townsend zingt op een album van Steve Vai dat ik heb en dat is niet mijn favoriete Vaiplaat; destijds was Townsend nog de Strapping Young Lad en bediende hij zich veelal van gebrul dat mij niet zo bekoort. Ik lees wel van alles en neem recensies van albums tot mij en begrijp dat hij een muzikale duizendpoot is die van vele markten thuis is: van metal tot atmosferisch en als gitarist kent hij hoge waardering. Een paar jaar geleden kom ik bijna in de verleiding om een liveplaat van hem te kopen, maar het komt er niet van. Dan wordt het 2019 en komt Townsend met
Empath op de proppen. Eerlijk gezegd zijn het namen van gastmuzikanten die mij over de streep trekken en het nieuwe album doen kopen: Steve Vai, Anneke van Giersbergen, Morgan Ågren en Mike Keneally. Als ik dan ook nog eens her en der unaniem lyrische recensies lees, neem ik op 8 april 2019
Empath mee uit een plaatselijke platenwinkel. Het bizarre en propvolle hoesje van de Limited Edition waarbij je ogen te kort komt is al een fraaie voorbode van wat te verwachten. Op
Empath laat Townsend horen waartoe hij in staat is; zo goed als alle elementen uit zijn rijke oeuvre komen aan de orde. Zo opent de plaat met een atmosferisch stukje, om daarna gelijk los te barsten met
Genesis. Van subtiele instrumentaties tot uitzinnige gitaarerupties, van fraaie koorzang tot bizar gebrul, van warme soundscapes tot furieuze metal: alles wat je je bij Townsend kunt bedenken staat op deze plaat. Ik kom oren tekort. Ja, alles zit propvol gearrangeerd en het is bij vlagen grandioos over de top, maar wat is het allemachtig goed. Het eerste half uur is een ware aanslag op mijn muzikale incasseringsvermogen en het spel van Townsend, Ågren, Keneally en nogal wat anderen is bijzonder indrukwekkend. Halverwege het album zijn er wat rustpunten met de malle operazang in
Why? en het waarlijk schitterende
Borderlands, om daarna weer verder te gaan met de ultrabombast en uiteindelijk te eindigen met een overdonderende songsuite
Singularity. De Limited Edition heeft een tweede disc met daarop nog eens tien demo's van songs die helemaal niet op de plaat staan, maar er ondanks de ruwe geluidskwaliteit qua intensiteit niet voor onder doen. Na het afspelen van de vijfenzeventig minuten die het reguliere album
Empath vraagt, moet ik even goed op adem komen, zó veel vraagt het, maar allemensen, beste mensen.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 21-03-2024 05:42:49 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op
www.bazbo.net