Deze lente wordt voor mij de lente van de ludieke acties. Nummer 1 heb ik afgelopen weekend uitgevoerd.
Mijn missie: stap op de fiets, en volg de eerste de beste fietsroute waar je onderweg een bordje van tegenkomt. Easy toch?
Zonder plan, maar met mijn ogen wijd open om mogelijke bordjes te ontdekken, begon ik aan mijn missie. Waar ik bang voor was gebeurde: het eerste bordje wat ik tegen kwam, was een fietsroute van 445 km. Maarja, ik had mezelf voorgenomen de eerste de beste route te volgen, dus ik sloeg linksaf de NAP-route op.
Onder het motto: 'als er niks staat aangegeven, fietsen we gewoon rechtdoor' bleef ik rechtdoor fietsen. Hoewel, wat is rechtdoor bij een t-splitsing? Kennelijk had ik de verkeerde 'rechtdoor' gekozen, want de NAP-route-bordjes waren nergens meer te zien. So far voor mijn fietsroute van 445km.
Ik besloot het bijltje er niet bij neer te gooien, maar gewoon opnieuw de eerstvolgende route te kiezen. Zo belandde ik op de fietsroute naar Zeist.
Fantastisch, deze route! Het eerste stuk was langs het spoor en een vinexwijk door. Waar uiteraard geweldige natuur te bewonderen was. (Ahum).
Al snel kwam ik tot de ontdekking dat ook deze Zeist-route niet helemaal aan de verwachtingen voldeed, getuige het volgende 'bordje':
De 'bij twijfel rechtdoor'-regel voldeed hier gelukkig wel, en twee bordjes later was ik zelfs weer op de NAP-route beland!
Hier ging de route gelukkig van het spoor en de snelweg af, richting Maartensdijk. Een klein dorpje met grote huizen. Via wat kronkelweggetjes met idyllische bruggetjes, paarden en schapen, werd ik door de bordjes bos Voordaan in gestuurd. Het is maar net wat onder je definitie van 'bos' valt. Hoewel, ik zag er wel konijntjes!
Bos of geen bos, de natuur was mooi, het zonnetje heerlijk, en het fietsen fijn. Intussen begon de tijd echter te verstrijken en begon ik me af te vragen hoe ik ooit weer thuis zou komen... het verlossende antwoord kwam al snel, toen ik ineens bij de snelweg was beland, pal voor een benzinestation. Ik had grote hilariteit verwacht door aan de pompbediende te vragen waar ik eigenlijk was en hoe ik weer in Utrecht kon komen, maar zijn antwoord was serieus en simpel. "Langs de snelweg, naar links". En we waren in één of ander gehucht, Grotegat ofzo. Nouja, in elk geval iets met een G, wat eruit zag als een groot gat (5 huizen en een schaap kan je geen dorp noemen toch?).
Enfin, omdat de bordjes van zowel de NAP-route als de fietsroute naar Zeist ophielden, besloot ik maar het advies van de pompbediende op te volgen. Langs de snelweg naar links. Euh, juist...
Uiteindelijk ben ik maar dezelde weg terug gefietst, tot ik bordjes 'Utrecht' tegen kwam. Een uur later was ik weer thuis. Precies voor een regenbuitje aan. Missie geslaagd!