Het grote 'rammelaars' topic, deel 11

Ik werk hier sinds december 2006.. En ik ben in december 2005 gestopt met de pil..
In eerste instantie niet omdat we kinderen wilde maar om medische redenen..
Tijdens mijn sollicitatiegesprek vroegen zij hoe de thuissituatie was..
Ik heb aangegeven dat ik net getrouwd was en nog geen kinderen hadden..
Hoe zie je jouw over 5 jaar werd er gevraagd, ik heb toen aangegeven dat ik mijzelf wel met kinderen zag maar dat niet zo snel zag gebeuren..
Toen ik in november kreeg te horen dat ik PCO heb en dat het toch allemaal al wat moeilijker zou gaan hebben mijn lief en ik besloten om er maar meteen voor te gaan..
Ik heb het mijn werkgever nog niet verteld (en ik twijfel ook of ik het moet zeggen) maar ik heb gekozen voor een gezin en mochten zij mijn jaarcontract niet verlengen heb ik vette pech..
Eindelijk een baan waar ik het naar mn zin heb maar ik ga het er ook niet vanaf laten hangen..

Ik rammel zoooo hard!!!!

Maar ook voor mij zou een nieuwe baan me echt niet tegenhouden in het krijgen van kinderen, ik vind mn priveleven veel en veel belangrijker dan mn werk, zijn ze niet blij daarmee op mn werk en zouden ze een contract opzoeken; zoek ik gewoon wat anders waar ik wel welkom ben.

Maar ik heb momenteel een vaste baan, voor mij speelt het dus niet met jaarcomtracten e.d

* Vicky had niet in het fototopic moeten kijken....

*zucht*

Ik hoor het hier helemaal MevrouwKorn

ook hier rammelt het nog steeds..

Baal en rammel;
Heb ik eens een weekje vakantie, krijg ik de griep Gisteren op de kindjes van zwager & schoonzus gepast omdat daar zwaar de griep heerste. Ben bang dat ze me aangestoken hebben .

Maaaar... ik heb weer goeie hoop aan de andere kant; zijn moeder weet van mijn rammelen af en die heeft een stevig gesprek met gevoerd. Ik ben benieuwd

quote:

Op dinsdag 10 april 2007 19:10 schreef LeNeHe het volgende:
zijn moeder weet van mijn rammelen af en die heeft een stevig gesprek met gevoerd. Ik ben benieuwd

Dat zou ik niet graag hebben eigenlijk... Dat mijn schoonmoeder zich zou moeien met het plannen van kinderen krijgen, hoe graag ik ook kinderen wil en hoe lang mijn man nog wil wachten.

Maar dat kan ook wel aan mij liggen

Of aan je schoonmoeder (en het contact daarmee natuurlijk) .

quote:

Op dinsdag 10 april 2007 20:05 schreef Saffier het volgende:
Of aan je schoonmoeder (en het contact daarmee natuurlijk) .

Ik woon bij mijn schooouders

Maar ik zou het echt niet graag hebben en ik ben er bijna zeker van dat mijn direct zou zeggen dat ik nog een paar maand langer kan wachten
Nog een geluk dat ik mijn ventje goed ken

Ben dit weekend weg geweest met mijn man en hebben er eens serieus over gepraat
We denken er gelukkig allebei hetzelfde over.........

Wat een veelbetekende puntjes!

quote:

Op woensdag 11 april 2007 09:26 schreef Brighteyes het volgende:
Wat een veelbetekende puntjes!

die puntjes kunnen veel zeggen....

Ik ben blij dat wij niks tegen mn schoonouders gezegd hebben vantevoren. Want mn schoonmoeder zou haar agenda erbij houden om in de gaten te houden of het al raak had kunnen zijn, tenminste daar zie ik haar wel voor aan. Ze kregen het pas te horen toen het al gelukt was .

Je kijkt wel vrolijk bij die puntjes Koningin... .

quote:

Op woensdag 11 april 2007 13:35 schreef Nijna het volgende:
Ik ben blij dat wij niks tegen mn schoonouders gezegd hebben vantevoren. Want mn schoonmoeder zou haar agenda erbij houden om in de gaten te houden of het al raak had kunnen zijn, tenminste daar zie ik haar wel voor aan. Ze kregen het pas te horen toen het al gelukt was .

Dat is ook de reden waarom ik nu nog niet wil beginnen aan de hormonen. Eerst alleen wonen

quote:

Je kijkt wel vrolijk bij die puntjes Koningin... .

En ze maakt ons nog nieuwsgierig ook... Misschien een tipje van de sluier?

quote:

Op woensdag 11 april 2007 13:36 schreef leonieke het volgende:


En ze maakt ons nog nieuwsgierig ook... Misschien een tipje van de sluier?

Ik ben ook blij, maar de komende tijd rammel ik nog even verder hier.
We hebben een "periode wanneer we denken dat het kan" aangegeven.

Dan heb je wel een soort houvast Koningin. Rammel ze dan nog even

Van zo'n poepig klein babyprinsesje op de vroege ochtend ga je natuurlijk ook wel rammelen.. En een vriendin van me die ik al een tijdje niet gezien had, vertelde me dat ze me wat wilde vertellen, maar wel in persoon en dat we snel moesten afspreken... ik denk dat ze zwanger is van de 2de

Maarruh.. verder rammel ik natuurlijk even gezellig mee!

[ Bericht 16% gewijzigd door Wennie op 11-04-2007 15:18:19 ]

even geknipt uit "als zwanger worden niet zo makkelijk gaat"

ikke:

quote:

leonieke, jullie hebben toch zelf gekozen om voorlopig even niet aan kinderen te beginnen (ivm baan of iets dergelijks)? Als je er zó vreselijke moeite mee hebt als je nu steeds beschrijft, moeten jullie misschien eens wat gaan schuiven met prioriteiten. Op deze manier verpest het je hele leven lijkt het wel.

leonieke

quote:

Het probleem is dat schuiven met prioriteiten nu echt niet mogelijk is (bij schoonouders wonen, beginnen aan het bouwen van ons huis, organiseren van huwelijk, in januari begonnen met nieuwe baan en ik vind het tijdens het eerste jaar van een nieuwe job niet kunnen dat je zwanger bent).
Ik vind het echt vreselijk dat we nu nog niets kunnen doen, want vooral dat stilstaan en verplicht moeten wachten, in combinatie met het feit dat iedereen in mijn omgeving wel zwanger lijkt te raken, stoort me eigenlijk zo erg. En daardoor voel ik me ook wel slecht, want ik zou liever echt blij willen zijn voor hen en niet jaloers zijn, maar hoe hard ik ook probeer, ik blijf steeds met dat wrang gevoel zitten.

miss_sly

quote:

Leonieke, er zullen heel vaak omstandigheden zijn waardoor het nu net niet lijkt uit te komen om zwanger te worden.
Ik heb ook sinds september een nieuwe baan, en hoewel ik het heel vervelend zou vinden voor ze als ik nu zwanger wordt, is dat nu net een van de dingen waarvan ikvind dat je bij het nemen van beslissingen eigenlijk alleen naar jezelf en je relatie moet kijken, neit naar allerlei externe factoren. Als het je zoveel verdriet doet om te moeten wachten, is het dat dan allemaal waard?
Bovendien weet je helemaal niet of je ook meteen zwanger wordt. Misschien duurt dat nog wel een half jaar of langer. En lukt het wel meteen: fijn toch!

Ik bedoelde inderdaad een beetje hetzelfde als miss_sly leonieke. Er zullen altijd omstandigheden zijn waarop het niet goed uitkomt. Je maakt het jezelf nu extra moeilijk door ofwel de prioriteiten op deze volgorde te stellen, ofwel je niet neer te leggen bij de keuzes die jullie nu maken.

Dat klinkt misschien wat strenger dan ik het bedoel. Ik zit ongeveer in een soortgelijke situatie, we willen erg graag een tweede maar omdat onze financiële situatie nu zó onzeker is durven we dat nu niet aan. Daar zijn we allebei wel verdrietig om, maar we kiezen dit nu ook heel bewust. Het zijn de gevolgen van onze beslissing om te emigreren bijvoorbeeld, en de gevolgen van de leefstijl die we nu hebben en willen handhaven en onze dochter willen bieden. Ik ben ook best vaak jaloers als ik zie dat vrijwel alle moeders van Isa's klasgenootjes op dit moment zwanger zijn, of als iemand de tweede of de derde komt melden (gek genoeg niet bij een eerste), maar dan probeer ik mijn schouders op te halen en te denken "dat is de keuze die we nu hebben gemaakt". Als ik mezelf toesta om jaloers te zijn op iedereen en daar steeds over in zak en as te zitten als ik mensen zie met twee kindjes, dan maak ik mijn leven onleefbaar.

Hoe het ook in elkaar zit, je hébt een keuze. Net als ik die heb. Wij zouden terug kunnen gaan naar Nederland, omdat daar de sociale zekerheid is. We zouden kleiner kunnen gaan wonen, op een andere manier leven. We kiezen nu om dat niet te doen. Net zoals jullie blijkbaar hebben besloten dat die baan, dat huis, dat huwelijk nu even belangrijker zijn dan jullie kinderwens. Dan moet je je daar ook bij kunnen neerleggen.

Ik hoop dat je dit niet verkeerd opvat, maar je plaatst jezelf min of meer in de groep van vrouwen die in de MMM zitten en uit alle macht écht zwanger willen worden maar dat niet kunnen. Niet omdat ze ervoor hebben gekozen om het nog even uit te stellen, maar omdat de natuur het gewoon niet wil. (Ja, ik weet dat de kans groot is dat dat bij jou ook zo gaat verlopen, maar op dit moment is dat niet de reden waarom je (nog) geen kinderen hebt). Volgens mij maak je het jezelf daarmee onnodig vreselijk moeilijk, en zet je jezelf ook in een onmogelijke positie ten opzichte van je omgeving door zo jaloers te zijn. Mijn advies zou zijn om gewoon proberen zo snel mogelijk korte metten te maken met die jaloezie (en ja, ik weet dat dat best heel moeilijk is, want ik moet het ook dagelijks doen). Tegen jezelf te zeggen "dit zijn de keuzes die we nu hebben gemaakt, zo is het en niet anders". Want je verpest je leven op deze manier.

Zo ver ik weet heeft Leo ook PCO..

Volgens mij ook.. en moet ze dus gelijk aan de hormonen als ze zwanger wil worden..

Maar nu nog niet toch? Dus wat dat betreft ben ik het wel een beetje eens met het stuk van Phileine dat dat op dit moment niet de reden van hun kinderloosheid is.

Daarnaast zou ik, als ik er zo zeker van zou zijn dat het problematisch zou zijn, mss andere keuzes gemaakt hebben om er sneller voor te kunnen gaan.
Maar goed, iedereen maakt zo zijn eigen overwegingen, dat is makkelijk praten vanaf hier natuurlijk.

ik kan me voorstellen dat je nog niet zwanger wilt worden als je alleen nog maar bouwgrond hebt, en het dus nog ruim een jaar duurt voordat je uberhaupt op jezelf kan gaan wonen..
Het lijkt mij niet echt fijn om al met behandelingen te beginnen terwijl je bij je schoonouders inwoont.

Daarom zei ik ook, makkelijk praten vanaf hier, ik weet niet eens of er andere keuzes mogelijk waren.

hoe zeer ik de frustratie van leonieke kan begrijpen ik vind het meer hier als in dat andere topic horen..
Kan me heel goed vinden in wat phileine schrijft

quote:

Op dinsdag 10 april 2007 19:40 schreef leonieke het volgende:

[..]

Dat zou ik niet graag hebben eigenlijk... Dat mijn schoonmoeder zich zou moeien met het plannen van kinderen krijgen, hoe graag ik ook kinderen wil en hoe lang mijn man nog wil wachten.

Maar dat kan ook wel aan mij liggen

Zo, ben weer een beetje op de been.
Het is niet zozeer bemoeien met kinderen krijgen ofzo hoor, ik heb een hele goeie band met haar. Z. (dat is mijn man) heeft een behoorlijke rotperiode van ruim 6 maanden achter de rug met z'n ziekte enzo. En daar heb ik met mijn schoonmoeder over gepraat. Ik dring gewoon niet tot hem door; zo kwamen we ook op het onderwerp kinderen en ze heeft laatst dus met hem gepraat over alles en dus ook hierover.

quote:

Op vrijdag 13 april 2007 14:52 schreef phileine het volgende:
even geknipt uit "als zwanger worden niet zo makkelijk gaat"

Wat die MMM betreft, hebben andere posters onder mij al geantwoord want aangezien ik PCO heb, zal ik nooit in "wachten op..." moeten posten.

Maar de boodschap is aangekomen hoor (is niet alleen op jou bedoeld, maar ook op anderen hier die me een tijd geleden gemeld hadden dat ik best wel in het topic over MMM kon posten. Blijkbaar is het niet alleen voor mij moeilijk om me bij een beslissing neer te leggen ).

Wat betreft jouw situatie zie ik toch één groot verschil. Je hebt een kind, je kan elke dag genieten van jouw kind en je weet zeker dat je nooit meer in mijn situatie zal zitten, nl het idee hebben dat het voor jullie misschien nooit zal lukken (ik loop al bijna 26 jaar op deze aardbol rond en heb nog nooit zomaar een eisprong gehad, is het zo raar dat ik misschien het idee heb dat ik onvruchtbaar ben? Als dat zo is, moet je dringend eens met de 4 dokters gaan spreken waar ik al ben langs geweest).

Oh ja, voor iemand valt op mijn pilgebruik: ik ben pas op mijn 21e met de pil begonnen en ben op die 4,5 jaar tijd al meer dan 6 maand gestopt om te kijken of het nu wel ging lukken. Niet dus

Veel succes met het 'erbij neerleggen' dat je nog geen tweede kunt hebben door jouw persoonlijke situatie! Ik ga hetzelfde proberen bij mij voor een eerste.

En ik zou graag eens weten hoe jij er zou tegenover staan als je hormonenkuren zou moeten doen als je bij je schoonouders inwoont (en ook die situatie is er niet zomaar gekomen, maar dat is een héél andere zaak die ik hier niet hoef uit te leggen _{vind ik})