Depressief door de hormonen, Deel 5

Yppy is dat een "bekende" bijwerking van de medicijnen die jij gebruikt? Want dat lijkt me heel erg naar.....
Ik heb alleen last van een droge mond, en ik vond dat al vervelend Niet elke AD heeft nare bijwerkingen hoor Sugar, dus laat het je niet afschrikken.

Het zijn inderdaad bekende bijwerkingen Lois, ze stonden in de bijsluiter. Wist niet dat jij ook AD had trouwens.

Ik vind dit dragelijker dan niks doen Sugar. Als ik ze niet slik, word ik zeker niet beter. Nu weet ik dat ik dit doe om beter te worden zodat Anna straks een betere mama heeft. Dat is het waard, zelfs als het niet minder zou worden. Het kan nog afnemen de bijwerkingen en anders kan ik overschakelen, maar ik weet niet hoe dat met de bv zou gaan. Het is nog te doen en zo lang het gaat, wil ik het zeker proberen.

Ik gebruik AD voor een paniekstoornis. Een aantal maanden geleden helemaal afgebouwd maar ik merkte bij elke tegenslag (omtrent Eva e.d.) dat ik geen fijner mens werd. Veel huilen, erg kattig, zeer ongeduldig etc.
In overleg met huisarts en na wijze raad van Phileine weer opgebouwd en ik sta weer zeer sterk in mijn schoentjes.
Volgens mij mis ik gewoon een happystofje en raakt mijn hoofdje daarvan in paniek

Wel fijn dat het zo goed werkt bij je Lois.

De bijwerkingen worden minder. Ik ben nog wel misselijk, maar nog maar ongeveer 1 of 1,5 uur per dag. Het gevoel van dorst is er wel nog steeds, maar dat is niet zo erg. Het gebrek aan eetlust verminderd ook langzaam. Dat gaat de goede kant op. Donderdag ga ik naar de psychiater, dan wil ze weten of ik al iets merk. Dat weet ik niet goed. Soms denk ik dat het beter gaat, maar het kan ook zijn dat het toeval is dat het een paar dagen best goed gaat. Ik ben tijdens het weekendje weg veel met Anna bezig geweest, misschien maakt dat ook iets uit.
Wel heel toevallig dat bij de AH het boek van Brooke Shields in de aanbiedingenbak lag. Dat ligt nu op het nachtkastje.

Soms merkt je omgeving eerder dan jijzelf dat het iets beter gaat. Misschien kan J. er wat van zeggen?
Ik vind je dapper! (Evenals alle andere moeders met klachten overigens!)

Ik heb dat boek ook al gelezen Yppy en het is een heel duidelijk, eerlijk boek.

Fijn dat je wel iets van verbetering merkt, het gaat ook met hele kleine stapjes hoor. Zo ongemerkt vaak dat je na een dag terugkijkt en denkt "heee het ging eigenlijk best lekker met me vandaag".
Fijn dat de bijwerkingen beginnen af te nemen, het grote voordeel aan bijwerkingen is altijd wel dat je dan wel weet dat het aanslaat. Het moet alleen niet onverdraaglijk worden zoals bij LB het geval was.

Hoi ik wil me even voorstellen, ik ben nieuw hier... Weet dus nog niet zo goed hoe het werkt
Sugar heeft me uitgenodigd.
Ik ben moeder van zoontje Micha van 2 1/2 en dochter Annabel van bijna 7 maanden.
Ik heb voor de 2e keer een postnatale depressie

Welkom monedula. Voor de 2e keer? Godallemachtig wat ontzettend zwaar voor je.
Herkende je het dit keer eerder of kwam het weer als een donderslag bij heldere hemel?

Ha goedzo, je bent er.

Yppy, moeilijk om echt te weten of iets helpt, he? dat heb ik met die hormonen ook. Ik denk dat het misschien wel helpt dat ik nu de dubbele dosis slik. Maar ik durf niet meer zo gauw te zeggen dat het beter gaat, want laatst viel ik zo keihard terug.

Ik herkende het eerder, maar vooral omdat het nu veel heftiger was.
De eerste keer was de bevalling helemaal mis gegaan (uiteindelijk keizersnee, 3 1/2 liter bloed verloren en allerlei complicaties), ik kon maanden niet eens voor mezelf zorgen, dus ik dacht dat het daar aan lag dat ik me zo ongelukkig voelde.
Na een (depressieve zwangerschap) was ik bij de tweede geboorte erg blij met mijn kindje en toen had ik pas echt door hoe lang ik me al slecht voelde. Het depressieve gevoel kwam na 2 maanden (toen mijn menstruatie weer begon) helaas in alle hevigheid terug

Ha Sugar!

Ja dat is echt lastig he, om te weten of iets werkt. Ik heb dezelfde hoeveelheid hormonen als jij nu bijna 3 maanden en ik heb t idee dat ik nu echt stabieler aan t worden ben. Natuurlijk heb ik ook terugvallen en soms ook superheftig, maar ik heb t idee dat de intervallen groter worden en de dalen iets korter duren.
Ook vind ik t eindelijk weer leuk om dingen te doen die ik eerder ook fijn vond! Daar ben ik zo blij mee, dat ik er weer blij van word :-D eindelijk weer een positieve spiraal ipv een negatieve

monedula, dapper dat je hier komt posten. wat een verhaal ook zeg, jeetje veel sterkte!

dank je
wat een schattige foto van je kindjes belana!

hoe kan ik trouwens een usericon maken?

o sorry ik denk dat ik t gevonden heb

quote:

Op donderdag 8 maart 2007 21:17 schreef Lois het volgende:
Ik gebruik AD voor een paniekstoornis. Een aantal maanden geleden helemaal afgebouwd maar ik merkte bij elke tegenslag (omtrent Eva e.d.) dat ik geen fijner mens werd. Veel huilen, erg kattig, zeer ongeduldig etc.
In overleg met huisarts en na wijze raad van Phileine weer opgebouwd en ik sta weer zeer sterk in mijn schoentjes.
Volgens mij mis ik gewoon een happystofje en raakt mijn hoofdje daarvan in paniek

panniekstoornissen zijn niet fijn, weet er alles van

dankjewel monedula jij gebruikt ook hormonenom er bovenop te komen dus? heb je dat de vorige keer ook gedaan?

yppy, ik hoop dat je snel van de bijwerkingen af bent en dat de AD dan gewoon hun werk gaan doen.

lois
bij lois merk ik het echt als ze wel of geen AD slikt. Met AD is ze gewoon vrolijker en rustiger. zonder gaat het niet echt en dan zie ik maar een klein stukje.

quote:

Op donderdag 8 maart 2007 08:32 schreef Sugar het volgende:
Gisteren weer haptotherapie gehad en het is wel echt goed enzo. Moeilijk en best confronterend, maar dat maakt het juist ook wel goed. Soms kom ik echt bij mijn gevoel en dat is al heel wat. Wel een aanrader voor mensen die dingen vaak te rationeel bekijken of mensen die hun eigen gevoel of zichzelf een beetje kwijt zijn.
Ik ben nu heel klein al wat meer naar mezelf aan het luisteren bij sommige dingen. Afspraken met mensen alleen als ik dat wil, naar boven gaan als er een vriend van S komt waarbij ik net te veel ongemak voel... Dat soort simpele dingen. Helpt wel iets in het voelen wat ik wil en het trouw blijven aan mezelf.

Ik vind het zo fijn dat de hapto dus idd werkt bij jou! Gezien je posts hier en het beeld dat ik daardoor van je kreeg leek het me voor jou bij uitstek geschikt.
_{Gebaseerd dus op herkenning en mijn eigen ervaringen.}
Het haalt niet meteen je depressie weg, zoals bv AD, maar het brengt je dichter tot je kern zodat je zoals je zegt trouw kunt blijven aan jezelf.
En Yppy, ik las dat jij erover denkt hapto te gaan doen. Heb je al overlegd/ je georienteerd? Want jij lijkt me ook zo'n typje dat het hoofd maar boven water houdt met je ratio om de boel draaiende te houden en ondertussen je gevoel negeert....

quote:

Op donderdag 8 maart 2007 20:59 schreef YPPY het volgende:
Nu weet ik dat ik dit doe om beter te worden zodat Anna straks een betere mama heeft.

Bovenstaande uitspraak vind ik typerend.... Het zou zo fijn zijn als je het ook doet omdat je jezelf dan weer prettiger voelt. Dat je gewoon weer lekker Yppy kunt zijn. En daarbíj een fijne mama voor Anna...

_{Overigens ga ik vlg week ook weer eventjes naar de hapto. Was mezelf en mijn veerkracht door chronisch slaapgebrek en weer gaan werken eventjes helemaal kwijt. En dan liggen oude patronen (oa depressie) zo op de loer....}

Kozakken, jij post beschrijft ook hoe ik me voelde tijdens de zwangerschappen van mijn kinderen en de eerste tijd daarna. Hoe ik me nu voel is daarmee niet te vergelijken. Wat een wereld van verschil...ik heb weer zin om dingen te doen en dat had ik toen helemaal niet. Alles leek een opgave inderdaad...alleen naar buiten gaan met de kinderen leek al 'ondoenlijk'. De enige keer dat de kinderen buiten kwamen was als ik écht naar de supermarkt moest (meestal 1 keer per week) en als mijn moeder er was (die kwam gelukkig wel regelmatig) en in het weekend ging mijn man met ze naar buiten. Nu ik dit lees denk ik dat het ook aan de hormonen lag, niet alleen mijn lijf dat niet wilde. Want ook als ik me beter voelde op een dag was het nog zwaar. En als de kinderen ziek waren.... of gewoon zeurderig...
(en wat kun je je schuldig voelen als je weinig met je kinderen doet buiten wat ze zelf van je vragen en wat 'moet'... (eten geven, drinken geven, boekjes lezen, tv aan en uit zetten en luiers verschonen...)
Wat moet het zwaar zijn als je écht een depressie hebt... en petje af voor de dames hier, die hulp hebben gezocht. Heeeel heeeeel veel sterkte.
Sugar
monedula
Yppy
Luchtbel
(en iedereen die ik vergeet)

Ik werd net gebeld, morgen hoor ik wanneer ik het intake gesprek heb met de psycholoog.
Spannend!
Lopen er nog meer mensen bij de psych en hoe bevalt dat?

Suzanna
dank je voor je lieve woorden! klinkt erg herkenbaar wat je vertelt. Fijn dat het nu beter met je gaat.

Even een zijspoortje, maar wel absoluut over pnd:
Ik heb een paar keer gepost op een msn-groups-ding over pnd. Daar heb ik een topic geopend over mijn ontevredenheid over Eileen Engels. Vervolgens werd er door een lid erg fel op ingegaan. Dat het belachelijk was, dat Eileen al 28 jaar aan de top stond, dat ik het haar zelf maar moest mailen en niet zo op een forum... Een aantal keer op gereageerd en ze bleef zo stellig en lovend over Eileen. Haar zus en twee vriendinnen én een buurvrouw waren ook geweldig geholpen door haar. Mooi.

Ik vond alleen die schrijfstijl wel bekend. En de interpunctiefouten ook.
Een sneaky extra emailadres en een ip-check later kunnen we concluderen dat Eileen Engels zich ook wel wil voordoen als supertevreden klant als haar goede naam in het gedrang komt. De mail van (de nep-patient van) Eileen: "ja ik ben door Eileen behandeld het is een moordwijf.Eileen heeft een website www.eileenengels.nl daar staat haar email ook op,je kunt haar altijd mailen.ik vind Tosca teveel pilletjes aan de man brengen ik heb het daar niet op en er een nare ervaring mee."


Wat een mens.

Wat triest zeg!

Dat is wel uitermate sneu zeg!

Wat een muts zeg. Blij dat je bij haar weg bent Sugar!

Wat een sneu type is dat zeg! Goed gedaan om bij haar weg te gaan sugar!