OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
het vorige deeltje
laatste post van mezelf.
laatste post van mezelf.
quote:Me is MaMa!Martineke - vrijdag 16 februari 2007 @ 14:00
Yppy
ik heb er een hele dag aan gedacht wat ik moet zeggen tegen je, maar ik kom er gewoon niet uit. ik heb gewoon ook echt geen verstand van dat soort zaken, nooit meegemaakt (ook niet in omgeving), dus weet ook niks nuttigs te zeggen maar toch omdat ik geleerd heb (jaja op dit forum) dat je beter iets kan zeggen dan niets....bij deze
ik hoop dat je snel van je "etiketje" af bent.
rest vd dames ook
maar toch omdat ik geleerd heb (jaja op dit forum) dat je beter iets kan zeggen dan niets....bij deze
Yppy, dan zal dat het verschil wel zijn ja. De psych wordt hier ook vanuit de awbz vergoed. Maarja, duurt hier nog ff.
ingrid is die lijst van formulieren niet van het CiZ?
dat is puur voor een indicatie, en die krijg je vaka als je via de reguliere riagg instanties onder behandeling gaat ( hier heet het mondreaan in enschede e.o mediant daar weet ik dus niet )
Dit is puur vormtechnisch over wat voor jou beste behandeling is, en hoeveel je "recht" hebt.
dat is puur voor een indicatie, en die krijg je vaka als je via de reguliere riagg instanties onder behandeling gaat ( hier heet het mondreaan in enschede e.o mediant daar weet ik dus niet )
)Dit is puur vormtechnisch over wat voor jou beste behandeling is, en hoeveel je "recht" hebt.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Yppy, goed dat je een mail hebt gestuurd over dat borstvoedingsvraagstuk. Ik hoop dat je iets kunt vinden dat naast de bv kan, als het voor jou zo belangrijk is. Dat het een obsessie wordt, lijkt me alleen wél gevaarlijk (zoals je in het andere topic zei). Maar dat begrijp je zelf ook wel, denk ik, dus waarom zeg ik dat eigenlijk?
Ik heb zo weer haptotherapie. Jeuj.
Ik heb zo weer haptotherapie. Jeuj.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Dat is van het riagg/ggz. Dus als ik het fout invul kan ik weleens geen recht hebben op een behandeling. Maar ik heb zonet met mw afgesproken dat we samen alles gaan doornemen.quote:Op vrijdag 16 februari 2007 14:21 schreef _evenstar_ het volgende:
ingrid is die lijst van formulieren niet van het CiZ?
dat is puur voor een indicatie, en die krijg je vaka als je via de reguliere riagg instanties onder behandeling gaat ( hier heet het mondreaan in enschede e.o mediant daar weet ik dus niet )
Dit is puur vormtechnisch over wat voor jou beste behandeling is, en hoeveel je "recht" hebt.
Hmm ik denk niet dat wij het over hetzelfde hebben..
gaat het in die lijst over klachten, hoe voel je je etc.. of financieel geburen welke verzekering etc?
gaat het in die lijst over klachten, hoe voel je je etc.. of financieel geburen welke verzekering etc?
Engaging Infinite Improbability Drive..
Het Ciz bepaald of je recht hebt op een indicatie Ingrid, idd wel zaak dat je vraag duidelijk op papier staat.
Lijkt me ook wel een taak voor MW.
voor iedereen hier....
en Yppy, ik vind het super goed van je dat je die stap neemt!
Lijkt me ook wel een taak voor MW.
voor iedereen hier....
en Yppy, ik vind het super goed van je dat je die stap neemt!
Oh en het Ciz loopt achter, heb nu pas de velengde indicatie gehad wat ik afgelopen oktober al had moeten krijgen
en idd een voor iedereen hier.
Ik heb geen depressies door hormonen, maar ken wel depressies uit verleden en soms nhu nog ook wel..
en idd een voor iedereen hier.
Ik heb geen depressies door hormonen, maar ken wel depressies uit verleden en soms nhu nog ook wel..
Engaging Infinite Improbability Drive..
Yppy, ik hoop dat er toch een middel is waarbij je bv kan blijven geven...
Mama van 2 lieve meiden :)
Yppy, dapper dat je je hier meldt!
Sugar, je vindt de hapto nog niet goed/fijn/voldoende?
Sugar, je vindt de hapto nog niet goed/fijn/voldoende?
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Heel herkenbaar! Dat probleem had en heb ik ook, ik wist alleen niet hoe ik het moest verwoorden. Zelfs tijdens therapie heb ik ermee te maken gehad, heel naar.quote:In het vorige topic schreef Sugar het volgende:
Wat fijn dat het zo ging. Bij mij ook vooral begrip, hoor.
Maar een paar keer heb ik wel het gevoel gekregen dat het stickertje 'pnd' of 'ppd' niet serieus werd genomen. En het stomme is dat altijd die negatieve reacties blijven hangen of in elk geval me meer raken. Het voelt zo naar als je mensen moet gaan zeggen dat je je wel echt zo rot voelt als past bij dat stickertje. Ook al deel ik het niet in volle glorie met mensen en zien ze me daardoor vaak als sterk, dat wil niet zeggen dat ik dat echt ben. En dat er dus niet zoveel aan de hand is. Ik kan alles allemaal prima vertellen (vind het laten zien van emoties veeeeeeeel moeilijker) en dat heeft soms het 'nadeel' dat mensen denken dat het wel gaat en niet heel erg is. Opboksen tegen zo'n oordeel is wel echt veel gevraagd dan.
Hmmm, dit zat me nog hoog, denk ik.
Yppy, toneelspelen kan dus mensen 'fijn' op afstand houden, maar kan ook gevaarlijk zijn. Jezelf moeten verdedigen doordat anderen je vooral als vrolijk zien, dat is best naar en maakt je heel wankel.
Ik ook, MissPink. En daar lig ik nog weleens wakker van.
PM-girl, ik vind de haptotherapie vooral moeilijk en eng. Ik heb echt een heel erg bedekt gevoelsleven, wat ik echt voel (in mijn lijf, van nature, zonder ratio) is zo slecht voelbaar. Daaroverheen zitten allemaal manieren, houdingen, lichaamstaal. Door mijn opleiding Drama gebruik ik mijn lijf als instrument, ik ben me overbewust van wat ik uitstraal en vertel met mijn lijf. Ik volg heel weinig mijn gevoel en 'overrule' als het ware mijn echte eerste fysieke reactie. Ik vind het moeilijk en confronterend dus, maar zeker wel goed.
PM-girl, ik vind de haptotherapie vooral moeilijk en eng. Ik heb echt een heel erg bedekt gevoelsleven, wat ik echt voel (in mijn lijf, van nature, zonder ratio) is zo slecht voelbaar. Daaroverheen zitten allemaal manieren, houdingen, lichaamstaal. Door mijn opleiding Drama gebruik ik mijn lijf als instrument, ik ben me overbewust van wat ik uitstraal en vertel met mijn lijf. Ik volg heel weinig mijn gevoel en 'overrule' als het ware mijn echte eerste fysieke reactie. Ik vind het moeilijk en confronterend dus, maar zeker wel goed.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Gheghe, dat dacht ik ook vaak als ik weer moest!quote:Op vrijdag 16 februari 2007 14:31 schreef Sugar het volgende:
Ik heb zo weer haptotherapie. Jeuj.
Goed dat je gaat hoor Suug!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ondanks dat dit in het mod topic al Sugars topic genoemd wordt zal ik maar weer eens wat posten.
Vandaag zou de psychiater terugbellen met een datum voor een volgende afspraak en meer informatie over de medicatie. Ze heeft net gebeld, na een telefoontje van mij (ik zou er depressief van worden als ik dat nog niet was ). Er was nu geen plek bij een behandelaar, maar als er ik vrijdag nog op de 'wachtlijst' sta, kom ik weer bij de psychiater terecht die ik al eens gesproken heb. Ze heeft de bv informatie gelezen maar is er niet van overtuigd dat het niet schadelijk is om te combineren met AD. Er is geen bewijs dat het wel schadelijk is, maar ook geen bewijs dat het niet schadelijk is. Daarom heeft ze denk ik liever dat ik stop met de bv. Ik heb nog wel gezegd dat het voor mij echt heel belangrijk is. Binnen twee weken wil ze de knoop doorgehakt hebben. Nu weet ik niet meer of ik dat nog wel wil. Ik wil echt wel beter worden, maar ik zie echt niet hoe ik die afbouwperiode van 6-7 weken en de tijd tot de medicatie zou werken door zou moeten komen.
zal ik maar weer eens wat posten.Vandaag zou de psychiater terugbellen met een datum voor een volgende afspraak en meer informatie over de medicatie. Ze heeft net gebeld, na een telefoontje van mij (ik zou er depressief van worden als ik dat nog niet was ). Er was nu geen plek bij een behandelaar, maar als er ik vrijdag nog op de 'wachtlijst' sta, kom ik weer bij de psychiater terecht die ik al eens gesproken heb. Ze heeft de bv informatie gelezen maar is er niet van overtuigd dat het niet schadelijk is om te combineren met AD. Er is geen bewijs dat het wel schadelijk is, maar ook geen bewijs dat het niet schadelijk is. Daarom heeft ze denk ik liever dat ik stop met de bv. Ik heb nog wel gezegd dat het voor mij echt heel belangrijk is. Binnen twee weken wil ze de knoop doorgehakt hebben. Nu weet ik niet meer of ik dat nog wel wil. Ik wil echt wel beter worden, maar ik zie echt niet hoe ik die afbouwperiode van 6-7 weken en de tijd tot de medicatie zou werken door zou moeten komen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Poeh, heel lastig, Yppy. Mij lijkt het starten met AD ook eng vanwege die eerste weken met soms erg veel bijwerkingen. En het afbouwen van de bv gaat ook gepaard met een veranderende hormoonhuishouding, waarvan je nu niet weet of het positief of negatief gaat uitpakken. want dat kan dus allebei; sommige vrouwen krijgen juist een pnd als ze stoppen met bv, bij anderen is stoppen met bv juist een goede stap, omdat de hormoonhuishouding weer verandert. Moeilijk voorspellen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Yppy echt nou was niet zo bedoeld kon niet op de naam komen ..
maar yppy erg lastig, is het geen tussenoplossing als eerst eens zien hoe gesprekken zijn werk gaan doen, en in der tussen tijd de Bv door laten gaan?, mocht later alsnog blijken dat AD echt echt nodig is kun je dan nog altijd die stap zetten.
En manier van afbouwen zou dan volgens mij wel via kolven moeten denk ik.. dan zou Anna nog de voorraad kunnen opmaken en jij zo afbouwen?
maar yppy erg lastig, is het geen tussenoplossing als eerst eens zien hoe gesprekken zijn werk gaan doen, en in der tussen tijd de Bv door laten gaan?, mocht later alsnog blijken dat AD echt echt nodig is kun je dan nog altijd die stap zetten.
En manier van afbouwen zou dan volgens mij wel via kolven moeten denk ik.. dan zou Anna nog de voorraad kunnen opmaken en jij zo afbouwen?
Engaging Infinite Improbability Drive..
Ach Yppy... Wat ben je voor een nare keuze gesteld...
Ik snap zó goed dat je niet met de BV wil stoppen.
Al heeft die BV voor jou wel een functie erbij gekregen heb ik het idee. Het bewijs dat je een goede moeder bent. Realiseer je heel goed dat je hoe dan ook een goede moeder bent. Ook als je de BV zou stoppen. En je bent al bijna bij de 6 maanden.... Ik vind het vreemd dat zij jou er zelf mee laat worstelen. Juíst omdat het voor jou niet 'zo maar' BV is, snap je me?
Kan zij niet ook eens overleggen met bv een kinderarts, over de effecten van AD op BV en het kind?
Ik weet nog wel toen ik zwanger wilde worden moest ik van de HA per sé mijn AD afbouwen. Dat is gelukkig goed uitgepakt, ik was er ook aan toe. Mijn gyn had daar een heel andere mening over. Volgens haar mocht ik wél AD gebruiken, omdat een stressy/ongelukkige/labiele moeder meer invloed zou hebben op het kindje dan de AD.
Nu ging het toen dus om een zwangerschap en gaat het bij jou om BV, maar ik bedoel ermee te zeggen dat de deskundigen ook nog wel eens van mening verschillen. En dan zou jij als 'depressieve leek' die keuze in je eentje moeten maken??
Ik snap zó goed dat je niet met de BV wil stoppen.
Al heeft die BV voor jou wel een functie erbij gekregen heb ik het idee. Het bewijs dat je een goede moeder bent. Realiseer je heel goed dat je hoe dan ook een goede moeder bent. Ook als je de BV zou stoppen. En je bent al bijna bij de 6 maanden.... Ik vind het vreemd dat zij jou er zelf mee laat worstelen. Juíst omdat het voor jou niet 'zo maar' BV is, snap je me?
Kan zij niet ook eens overleggen met bv een kinderarts, over de effecten van AD op BV en het kind?
Ik weet nog wel toen ik zwanger wilde worden moest ik van de HA per sé mijn AD afbouwen. Dat is gelukkig goed uitgepakt, ik was er ook aan toe. Mijn gyn had daar een heel andere mening over. Volgens haar mocht ik wél AD gebruiken, omdat een stressy/ongelukkige/labiele moeder meer invloed zou hebben op het kindje dan de AD.
Nu ging het toen dus om een zwangerschap en gaat het bij jou om BV, maar ik bedoel ermee te zeggen dat de deskundigen ook nog wel eens van mening verschillen. En dan zou jij als 'depressieve leek' die keuze in je eentje moeten maken??
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Met kolven afbouwen durf ik niet evenstar, de kans op verstoppingen en ontstekingen is dan erg groot (ik heb alleen een handkolf waar ik niet goed mee overweg kan). Dus Anna zou nog zeker 6-7 weken bij me drinken zonder dat ik met AD kan beginnen.
Ik vind het zo 'gemeen' dat ik nu voor de keuze sta. J. twijfelt zwaar over combineren en ik ben ergens ook bang dat er over 25 jaar ofzo ineens blijkt dat er toch kleine bijwerkingen zijn. Of ik ben bang gemaakt door die psychiater.
Het heeft inderdaad een extra functie voor me Moonah. Voor de bv moet ik door, moet ik het volhouden, moet ik voor mezelf zorgen, moet ik gezond eten, moet ik opstaan elke ochtend. Ik zie niet hoe ik dat al die maanden zonder vol moet gaan houden. En dan kan ze niet eens garanderen dat de AD werken.
Ik vind het zo 'gemeen' dat ik nu voor de keuze sta. J. twijfelt zwaar over combineren en ik ben ergens ook bang dat er over 25 jaar ofzo ineens blijkt dat er toch kleine bijwerkingen zijn. Of ik ben bang gemaakt door die psychiater.
Het heeft inderdaad een extra functie voor me Moonah. Voor de bv moet ik door, moet ik het volhouden, moet ik voor mezelf zorgen, moet ik gezond eten, moet ik opstaan elke ochtend. Ik zie niet hoe ik dat al die maanden zonder vol moet gaan houden. En dan kan ze niet eens garanderen dat de AD werken.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ken je Thomas Hale, YPPY? Hier is zijn forum, http://66.230.33.248/discus/messages/43/43.html?1171817916 . Daar is veel info te vinden, en evt kan je lactatiekundige daar info opvragen als je dat wilt.
Sterkte met je beslissing.
Sterkte met je beslissing.
Ah, je BV heeft (nog) heel andere redenen voor je dan ik dacht.
Ik snap ook heel goed je zorgen hoor, over evt langetermijneffecten. Maar een second opinion wat dat betreft kan imo geen kwaad.
En over het al dan niet aanslaan: het is idd afwachten. Maar slaat de ene soort niet aan, dan heb je dikke kans dat een andere soort wél aanslaat. En bovendien kán het ook sneller aanslaan dan pas na 6 weken.
Ik snap ook heel goed je zorgen hoor, over evt langetermijneffecten. Maar een second opinion wat dat betreft kan imo geen kwaad.
En over het al dan niet aanslaan: het is idd afwachten. Maar slaat de ene soort niet aan, dan heb je dikke kans dat een andere soort wél aanslaat. En bovendien kán het ook sneller aanslaan dan pas na 6 weken.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Oh, wat een goede link van Poemojn! Dat is toch precies wat je nodig hebt....
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Dat is een goede poemojn, ik heb zijn lijst ook doorgemaild. Ik ben alleen bang dat ze hierdoor niet overtuigd raakt, ze wil onderzoeken op de lange termijn. Nu ga ik me weer schuldig voelen dat ik het zou willen combineren, terwijl ik er eerst best van overtuigd was dat het wel kan.
Die zes weken is alleen al het afbouwen Moonah. Dan pas kan ik ze gaan slikken. Als ik morgen zou kunnen gaan slikken en het was in 1 dag afgebouwd, zou de situatie al weer anders zijn. Nu is er een soort van tussenzone waarvan ik vind dat die zo lang duurt en waarvan ik niet weet wanneer die eindigt, dat is iets waar ik zo tegenop zie en eigenlijk de reden dat ik wilde gaan combineren. Ik denk als 'beter' ben, dat ik dan wel makkelijker kan stoppen. Dan voel ik me een goede moeder, ben ik blij en vrolijk en dan heb ik de bv zelf niet meer nodig.
Die zes weken is alleen al het afbouwen Moonah. Dan pas kan ik ze gaan slikken. Als ik morgen zou kunnen gaan slikken en het was in 1 dag afgebouwd, zou de situatie al weer anders zijn. Nu is er een soort van tussenzone waarvan ik vind dat die zo lang duurt en waarvan ik niet weet wanneer die eindigt, dat is iets waar ik zo tegenop zie en eigenlijk de reden dat ik wilde gaan combineren. Ik denk als 'beter' ben, dat ik dan wel makkelijker kan stoppen. Dan voel ik me een goede moeder, ben ik blij en vrolijk en dan heb ik de bv zelf niet meer nodig.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Oh, YPPY, ik kan me heel goed voorstellen dat je het lastig vindt om te stoppen met de bv... En het laatste wat je nu er nog bij kunt hebben is je rot voelen vanwege het stoppen.
Anderen hebben je al goede tips gegeven. Zou het je misschien helpen om heel goed alles uit te zoeken (lactatiekundige/RIVM/link Poemojn/kinderarts) en dan een beslissing te nemen? Wat het dan ook wordt, je hebt dan je absolute best gedaan. En hopelijk sta je dan ook achter je beslissing. Wat het ook gaat zijn, je hebt het geweldig gedaan!
En qua kolven, is het probleem dat je geen fijne kolf hebt, of is het sowieso een probleem? Als het aan de kolf ligt, zou je bij de thuiszorg een electrische kunnen huren.
Lieve YPYY, ik vind je heel stoer en ik vind dat je het heel goed doet. Ik kan je helaas niet echt helpen. Ik hoop dat je een beslissing kunt nemen waar je zelf achter staat. En dat het snel weer beter met je gaat.
Anderen hebben je al goede tips gegeven. Zou het je misschien helpen om heel goed alles uit te zoeken (lactatiekundige/RIVM/link Poemojn/kinderarts) en dan een beslissing te nemen? Wat het dan ook wordt, je hebt dan je absolute best gedaan. En hopelijk sta je dan ook achter je beslissing. Wat het ook gaat zijn, je hebt het geweldig gedaan!
En qua kolven, is het probleem dat je geen fijne kolf hebt, of is het sowieso een probleem? Als het aan de kolf ligt, zou je bij de thuiszorg een electrische kunnen huren.
Lieve YPYY, ik vind je heel stoer en ik vind dat je het heel goed doet. Ik kan je helaas niet echt helpen. Ik hoop dat je een beslissing kunt nemen waar je zelf achter staat. En dat het snel weer beter met je gaat.
Ik durf te zeggen dat het met mij echt wat beter gaat. Dat gevoel was er al even, dat het niet meer zo zwart was en hebben jullie vast (hopelijk!) ook aan dingen gemerkt. Nu durf ik het ook te zeggen. De pnd is minder erg aan het worden.
Ik kan dingen rationeel benaderen, weet dat stressmomenten ook weer overgaan en schiet niet meer zo vaak in een huilbui, val niet meer zo vaak uit tegen de kinderen en tegen mijn man ook wat minder. Het is er dagelijks nog wel, maar niet meer de hele dag door. In plaats daarvan zijn er juist ook momenten dat het gewoon gaat allemaal. Gelukkig zijn of genieten is het nog niet, maar van het idee dat dat wel weer zal komen, kan ik stiekem toch al bijna genieten.
Ik kan dingen rationeel benaderen, weet dat stressmomenten ook weer overgaan en schiet niet meer zo vaak in een huilbui, val niet meer zo vaak uit tegen de kinderen en tegen mijn man ook wat minder. Het is er dagelijks nog wel, maar niet meer de hele dag door. In plaats daarvan zijn er juist ook momenten dat het gewoon gaat allemaal. Gelukkig zijn of genieten is het nog niet, maar van het idee dat dat wel weer zal komen, kan ik stiekem toch al bijna genieten.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik sluit me hier helemaal bij aan. Goed verwoord Cattie!quote:Op dinsdag 20 februari 2007 20:19 schreef cattie het volgende:
Wat het dan ook wordt, je hebt dan je absolute best gedaan. En hopelijk sta je dan ook achter je beslissing. Wat het ook gaat zijn, je hebt het geweldig gedaan!
Lieve YPYY, ik vind je heel stoer en ik vind dat je het heel goed doet. Ik kan je helaas niet echt helpen. Ik hoop dat je een beslissing kunt nemen waar je zelf achter staat. En dat het snel weer beter met je gaat.
Yppy je komt er wel, echt!!
Wat heerlijk om te lezen, Sugar! Dat is het begin van de terugkeer van het echte genieten. Ik ben zo blij voor je dat dat er toch langzaam aan zit te komen.
YPPY, moeilijke beslissingen hoor. Ik hoop dat je iets kunt kiezen waar je achter kunt staan. Sterkte!
YPPY, moeilijke beslissingen hoor. Ik hoop dat je iets kunt kiezen waar je achter kunt staan. Sterkte!
Sugar, wat fijn! En wat goed dat je dat ook allemaal opschrijft! Het op het scherm zien, doet het soms nog meer binnenkomen!
YPPY, jeetje wat rot. Ik hoop dat je eruit komt en kunt kiezen wat goed voor je is, sterkte!
YPPY, jeetje wat rot. Ik hoop dat je eruit komt en kunt kiezen wat goed voor je is, sterkte!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Yppy wat vreselijk dat je zo'n moeilijke keuze moet maken, juist omdat er zoveel verschillende aspecten bij komen kijken. Ik herken het zo goed, het afwijzen van (medicinale) behandelingen die niet samengaan met BV, omdat ik zo graag door wilde gaan, in het belang van mijn kind. In jouw geval heeft het geven van BV ook belangen voor jezelf. Het is net alsof je moet kiezen tussen jouw en je kind. Dat is praktisch een onmenselijke keuze.
Ik zou in jouw geval denk ik voor beide mogelijkheden heel goed de alternatieven op een rijtje zetten. De houvast die de BV jou geeft, kun je die bijvoorbeeld niet vervangen door andere dingen die je houvast geven? Dingen als opletten op wat je eet, hoeven bijvoorbeeld ook niet te verdwijnen. Het blijft juist heel belangrijk goed te eten, daar vaart je lichaam wel bij. En tussen lichaam en geest is altijd een wisselwerking. Het zijn maar kleine dingetjes, maar zouden veel van die kleine dingetjes bij mekaar opgeteld niet een mogelijkheid bieden?
Het siert je enorm dat je wil blijven vasthouden aan dat fijne, bekende, vertrouwde patroon. Het siert je dat je min of meer bereid bent jezelf op te offeren, of in elk geval niet de makkelijkste weg te kiezen. Maar dan denk ik toch ook weer aan het cliché dat het kind er niet bij gebaat is als mama ziek is.
Ik heb helaas de wijsheid niet in pacht, ik wilde je eigenlijk met mijn gevoel en gedachten een hart onder de riem steken. Wat Cattie zei is helemaal waar; wat je ook gaat doen, je hebt het met de overtuiging gedaan dat dit het beste was. En meer kan een mens niet doen. Sterkte !
Sugar, wat fijn om te horen ! Ik schat in dat je inderdaad zelf de overtuiging hebt alvorens het hier op te schrijven, dus dan zal het ook echt zo zijn, en dat maakt me heel blij ! Gefeliciteerd met dit resultaat, ik hoop dat deze positieve lijn zich zal doorzetten!
Ik zou in jouw geval denk ik voor beide mogelijkheden heel goed de alternatieven op een rijtje zetten. De houvast die de BV jou geeft, kun je die bijvoorbeeld niet vervangen door andere dingen die je houvast geven? Dingen als opletten op wat je eet, hoeven bijvoorbeeld ook niet te verdwijnen. Het blijft juist heel belangrijk goed te eten, daar vaart je lichaam wel bij. En tussen lichaam en geest is altijd een wisselwerking. Het zijn maar kleine dingetjes, maar zouden veel van die kleine dingetjes bij mekaar opgeteld niet een mogelijkheid bieden?
Het siert je enorm dat je wil blijven vasthouden aan dat fijne, bekende, vertrouwde patroon. Het siert je dat je min of meer bereid bent jezelf op te offeren, of in elk geval niet de makkelijkste weg te kiezen. Maar dan denk ik toch ook weer aan het cliché dat het kind er niet bij gebaat is als mama ziek is.
Ik heb helaas de wijsheid niet in pacht, ik wilde je eigenlijk met mijn gevoel en gedachten een hart onder de riem steken. Wat Cattie zei is helemaal waar; wat je ook gaat doen, je hebt het met de overtuiging gedaan dat dit het beste was. En meer kan een mens niet doen. Sterkte !
Sugar, wat fijn om te horen ! Ik schat in dat je inderdaad zelf de overtuiging hebt alvorens het hier op te schrijven, dus dan zal het ook echt zo zijn, en dat maakt me heel blij ! Gefeliciteerd met dit resultaat, ik hoop dat deze positieve lijn zich zal doorzetten!
... ♥ ik mis je ♥
Wat goed Sugar!
Yppy, nog iets waar ik net aan dacht: als je kiest voor afbouwen kun je dat misschien ook extra langzaam doen? Dus niet in 6 weken maar in 12, zodat je bijv 'klaar' bent met 9 mnd (meteen ook einde kolfverlof). Misschien zou je dan wel al meteen met AD kunnen beginnen. Anna zou dan al eerder niet volledig bv krijgen, maar een deel van de 500cc melk die ze 'moet' kun je dan vervangen door kv. De hoeveelheid AD die ze dan evt zou binnenkrijgen is dan ook minder dan wanneer ze als zuivel alleen moedermelk krijgt. En voor jou geldt de bv dan ook langer als stok achter de deur om goed voor jezelf te zorgen.
Misschien is dat nog een middenweg-optie?
Yppy, nog iets waar ik net aan dacht: als je kiest voor afbouwen kun je dat misschien ook extra langzaam doen? Dus niet in 6 weken maar in 12, zodat je bijv 'klaar' bent met 9 mnd (meteen ook einde kolfverlof). Misschien zou je dan wel al meteen met AD kunnen beginnen. Anna zou dan al eerder niet volledig bv krijgen, maar een deel van de 500cc melk die ze 'moet' kun je dan vervangen door kv. De hoeveelheid AD die ze dan evt zou binnenkrijgen is dan ook minder dan wanneer ze als zuivel alleen moedermelk krijgt. En voor jou geldt de bv dan ook langer als stok achter de deur om goed voor jezelf te zorgen.
Misschien is dat nog een middenweg-optie?
Dat weet ik niet nebelung. Ik weet ook niet hoe goed ze de sites gelezen heeft, want ik had haar maar even aan de telefoon. Ik moet nu voor mezelf bedenken wat ik het beste vind, dan kan ik voorbereid naar het volgende gesprek. Alleen weet ik dat er radartjes in mijn hoofd behoorlijk verkeerd werken. Dat maakt het moeilijk op mezelf en mijn eigen gevoel te vertrouwen. Ik vind het belangrijk om 100% achter mijn beslissingen te staan. Als dan later blijkt dat het fout was, weet ik iig dat ik heb gedaan wat ik toen het beste vond.
Het kolven op zich gaat goed cattie, ook op het werk kolf ik genoeg. Een electrische huren om te kunnen stoppen, dat zou ik zo dubbel vinden. Helemaal omdat ik de melk dan weg moet gooien, ik denk niet dat ik dat kan na alle problemen die ik heb gehad om het goed te laten lopen.
Voor mij is het niet de keuze tussen bv en een vrolijke/gezonde mama phluphy. Zonder bv kan ik niet garanderen dat ik beter ben. Of iig niet binnen een paar maanden. Die overbruggingsperiode is lang. Nu kosten alle kleine dingen me al ontzettend veel energie, maar ik zie niet waar ik die anders vandaan zou moeten halen. Dingen die me normaal gesproken zo motiveren (weekendje weg, afspreken met vriendinnen, een wandeling) het kan me niks schelen. Ik weet heel goed dat lichaam en geest veel invloed op elkaar hebben, maar ik weet niet of daar genoeg motivatie uit zou kunnen halen.
Dat zou ook kunnen poemojn. Wel een goed idee eigenlijk. Al kan ik na de 9 maanden nog wel een tijdje kolven op mijn werk (in de zomerperiode). Ik weet niet of ik tijdens het afbouwen nog wel goed voor mezelf kan zorgen, omdat ik weet of het tijdelijk is en of de psychiater dan vindt dat het wel samen kan, maar ik kan het zeker overwegen.
Dat is mooi Sugar.
Het kolven op zich gaat goed cattie, ook op het werk kolf ik genoeg. Een electrische huren om te kunnen stoppen, dat zou ik zo dubbel vinden. Helemaal omdat ik de melk dan weg moet gooien, ik denk niet dat ik dat kan na alle problemen die ik heb gehad om het goed te laten lopen.
Voor mij is het niet de keuze tussen bv en een vrolijke/gezonde mama phluphy. Zonder bv kan ik niet garanderen dat ik beter ben. Of iig niet binnen een paar maanden. Die overbruggingsperiode is lang. Nu kosten alle kleine dingen me al ontzettend veel energie, maar ik zie niet waar ik die anders vandaan zou moeten halen. Dingen die me normaal gesproken zo motiveren (weekendje weg, afspreken met vriendinnen, een wandeling) het kan me niks schelen. Ik weet heel goed dat lichaam en geest veel invloed op elkaar hebben, maar ik weet niet of daar genoeg motivatie uit zou kunnen halen.
Dat zou ook kunnen poemojn. Wel een goed idee eigenlijk. Al kan ik na de 9 maanden nog wel een tijdje kolven op mijn werk (in de zomerperiode). Ik weet niet of ik tijdens het afbouwen nog wel goed voor mezelf kan zorgen, omdat ik weet of het tijdelijk is en of de psychiater dan vindt dat het wel samen kan, maar ik kan het zeker overwegen.
Dat is mooi Sugar.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Yppy, wat een lastige keuze waar je voor staat... Pas goed op jezelf en heel veel sterkte met het maken van een keuze .
Sugar, wat fijn om te lezen dat het wat beter gaat. Stapje voor stapje
Sugar, wat fijn om te lezen dat het wat beter gaat. Stapje voor stapje
Mama van 2 lieve meiden :)
Yppy, zonder dat ik je gevoel over borstvoeding onderuit wil halen. Ik kom niet zo goed uit m'n woorden hiermee want Het lijkt me heel moeilijk om los te laten omdat je er zoveel steun aan hebt. En niet meer aan de dingen die dat vroeger deden. Maar het is natuurlijk helemaal niet goed om je daar aan te blijven vasthouden. Ik snap dat het een reden is om op te staan, jezelf goed te verzorgen enzovoorts (ik heb zoiets op een ander niveau met mijn werk) maar het is geen eerlijke factor. Het is veel groter geworden dan dat het goed is. Verkeerde controle.
Het is natuurlijk vreselijk om die dingen los te moeten laten en je kan jezelf er ook heel rot door gaan voelen.
Het is ook niet leuk als medicijnenen niet aanslaan en dat je moet wachten op resultaat. Natuurlijk wil je dan vasthouden aan iets dat voor jezelf wel een reden is om de dag door te gaan.
Maar! soms ga je toch als mens gewoon weer verder, iedere keer weer, al lijkt het alsof er geen reden is om al die dingen te doen en doe je het met het gevoel 'waarom doe ik het nog' Soms gaat het moeilijk maar wel door overlevingsdrang, gewoon door en door en door. Tot de dag komt waarbij je gaat zien dat het bepaalde dingen nodig zijn om weer terug te komen naar werkelijke controle en de dingen weer te zien zoals ze moeten zijn.
Als je daar hulp bij nodig hebt, is dat ook logisch. Als iemand er op toe moet zien, dat je ook daadwerkelijk iedere keer weer opstaat enzovoorts. In zulke situaties is het logisch dat iemand zich gaat vasthouden aan bepaalde dingen maar die dingen worden vaak zo groot dat je jouw daadwerkelijke eigen waarheid nog minder kan zien, in plaats van dat het helpt.
Probeer er wel wat uit te halen, uit die andere dingen. Door ze gewoon maar te doen. Ook al voelt het zwaar en niet zoals vroeger, dat is nu sowieso onmogelijk.
'No greater grief than to remember days of joy when misery is at hand.' Maar die dingen zullen straks, ook al duurt het waarschijnlijk nog lang, wel weer waarheid worden. En kunnen je nu helpen door de dag heen te komen. Hoe zinloos het ook lijkt, de tijd doorkomen is nu vaak echt het meest zinvol. Succes. Ook met de keuzes die je moet maken.
En lieve Suiker, ik hoop dát echt voor je. Dat het ondanks dat het moeilijk blijft, wel echt wat beter gaat. En blijft gaan. En dat het ook helpt dat het dadelijk lente wordt en het daarna zomaar zomer mag zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door Luchtbel op 21-02-2007 09:01:23 ]
Het is natuurlijk vreselijk om die dingen los te moeten laten en je kan jezelf er ook heel rot door gaan voelen.
Het is ook niet leuk als medicijnenen niet aanslaan en dat je moet wachten op resultaat. Natuurlijk wil je dan vasthouden aan iets dat voor jezelf wel een reden is om de dag door te gaan.
Maar! soms ga je toch als mens gewoon weer verder, iedere keer weer, al lijkt het alsof er geen reden is om al die dingen te doen en doe je het met het gevoel 'waarom doe ik het nog' Soms gaat het moeilijk maar wel door overlevingsdrang, gewoon door en door en door. Tot de dag komt waarbij je gaat zien dat het bepaalde dingen nodig zijn om weer terug te komen naar werkelijke controle en de dingen weer te zien zoals ze moeten zijn.
Als je daar hulp bij nodig hebt, is dat ook logisch. Als iemand er op toe moet zien, dat je ook daadwerkelijk iedere keer weer opstaat enzovoorts. In zulke situaties is het logisch dat iemand zich gaat vasthouden aan bepaalde dingen maar die dingen worden vaak zo groot dat je jouw daadwerkelijke eigen waarheid nog minder kan zien, in plaats van dat het helpt.
Probeer er wel wat uit te halen, uit die andere dingen. Door ze gewoon maar te doen. Ook al voelt het zwaar en niet zoals vroeger, dat is nu sowieso onmogelijk.
'No greater grief than to remember days of joy when misery is at hand.' Maar die dingen zullen straks, ook al duurt het waarschijnlijk nog lang, wel weer waarheid worden. En kunnen je nu helpen door de dag heen te komen. Hoe zinloos het ook lijkt, de tijd doorkomen is nu vaak echt het meest zinvol. Succes. Ook met de keuzes die je moet maken.
En lieve Suiker, ik hoop dát echt voor je. Dat het ondanks dat het moeilijk blijft, wel echt wat beter gaat. En blijft gaan. En dat het ook helpt dat het dadelijk lente wordt en het daarna zomaar zomer mag zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door Luchtbel op 21-02-2007 09:01:23 ]
Yppy, hoe gaat het nu met je?
Ik merk dat ik me meteen weer gestresst en opgefokt voel, na zo'n weekend zonder kinderen. Het was hartstikke fijn en goed om met S weg te zijn. Maar ik ben meteen weer een huilend wrak dat voortdurend luid zuchtend of gewoon boos roepend door het huis stampt. Ik wil het echt niet zijn, maar ik vlieg tegen de muren op meteen.
Het huis is te vol, Storm maakt te veel geluid, S is er wel, neemt ruimte in, maar haalt niet alle onrust weg, Maria wil steeds iets van je. Allemaal gewone dingen, maar ik moet het steeds ontvluchten, omdat ik anders ga gillen of huilen.
Vandaag moet ik naar de bedrijfsarts en daarvan raak ik ook in paniek. Vorige week zei ik nog dat ik denk dat ik wel weer aan het werk kan gaan nu. Nu voel ik alleen maar angst en paniek erbij. Ik voel me beter, het gaat ook beter. Dat wat ik schreef is waar, maar ik ben niet stabiel, niet rustig, niet met vertrouwen. En als ik denk aan moeten gaan werken, is elk rotgevoel terug.
Ik merk dat ik me meteen weer gestresst en opgefokt voel, na zo'n weekend zonder kinderen. Het was hartstikke fijn en goed om met S weg te zijn. Maar ik ben meteen weer een huilend wrak dat voortdurend luid zuchtend of gewoon boos roepend door het huis stampt. Ik wil het echt niet zijn, maar ik vlieg tegen de muren op meteen.
Het huis is te vol, Storm maakt te veel geluid, S is er wel, neemt ruimte in, maar haalt niet alle onrust weg, Maria wil steeds iets van je. Allemaal gewone dingen, maar ik moet het steeds ontvluchten, omdat ik anders ga gillen of huilen.
Vandaag moet ik naar de bedrijfsarts en daarvan raak ik ook in paniek. Vorige week zei ik nog dat ik denk dat ik wel weer aan het werk kan gaan nu. Nu voel ik alleen maar angst en paniek erbij. Ik voel me beter, het gaat ook beter. Dat wat ik schreef is waar, maar ik ben niet stabiel, niet rustig, niet met vertrouwen. En als ik denk aan moeten gaan werken, is elk rotgevoel terug.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Wat fijn dat het weekendje met S iig geslaagd was!
Ben maar eerlijk tegen de bedrijfsarts. Gewoon, zoals je het hier vertelt. Ook al lijkt het in tegenspraak met wat je de vorige keer zei. Hij zal je dan het beste kunnen inschatten. Ik weet nog wel dat ik indertijd compleet hyperventilerend aan mijn ARBOarts vertelde dat het 'echt stukken beter ging'. Zij schreef in het verslag dat 'mevrouw volstrekt nog niet in staat was haar arbeid uit te voeren'. Over het algemeen hebben bedrijfsartsen best wel verstand van zaken hoor.
Sterkte vandaag....
Ben maar eerlijk tegen de bedrijfsarts. Gewoon, zoals je het hier vertelt. Ook al lijkt het in tegenspraak met wat je de vorige keer zei. Hij zal je dan het beste kunnen inschatten. Ik weet nog wel dat ik indertijd compleet hyperventilerend aan mijn ARBOarts vertelde dat het 'echt stukken beter ging'. Zij schreef in het verslag dat 'mevrouw volstrekt nog niet in staat was haar arbeid uit te voeren'. Over het algemeen hebben bedrijfsartsen best wel verstand van zaken hoor.
Sterkte vandaag....
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
En Yp, ik vroeg het al in het moedertopic... Ben je al wat verder in je geprakkezeer over al dan niet BV? Of moeten we je maar even laten sudderen?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Sugar, goed om te lezen dat jullie weekendje fijn was! Ik denk dat het ook wel weer een omschakeling is zo van een weekendje zonder kinderen, weer met de kinderen (niet naar bedoeld). En die omschakeling maak je op het moment niet zo makkelijk.
Succes bij de bedrijfsarts, wat moonah ook zegt, wees maar eerlijk tegen de bedrijfsarts!
Succes bij de bedrijfsarts, wat moonah ook zegt, wees maar eerlijk tegen de bedrijfsarts!
Mama van 2 lieve meiden :)
Goed dat je weekendje weg waardevol was Sugar, erg belangrijk! En wat zal dan de omschakeling ineens weer groot zijn, begrijpelijk. Je voelde je vorige week wat beter, het weekend was goed en dan verwacht je misschien wel een stijgende lijn, die er dan ineens niet duidelijk is.
Geef het allemaal zo aan bij de ba.
Geef het allemaal zo aan bij de ba.
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Sugar, wat fijn dat je weekend weg een succes was. En wat jammer dat die omslag er meteen was toen je thuis kwam. Maar het is in ieder geval voor jullie (jij en S.) erg goed geweest denk ik. En misschien is die omslag wel extra heftig omdat je tegen dat gesprek met de bedrijfsarts opziet? Neem daar rustig de tijd om alles te vertellen, die kan het heus goed inschatten. Succes lieverd.
Succes lieverd. 
Sugar, gelukkig dat je weekend een succes was! Ik heb nog aan je gedacht en wilde stiekem dat ik zelf in Luxemburg zat. Heerlijk land
Rot voor je dat je nu thuis meteen weer in de stress schiet, maar wel fijn dat je ondanks dat toch ziet dat het wel beter gaat en dat je in de stijgende lijn zit. En de weg kan natuurlijk nooit recht zijn, maar zit vol met kronkels en afslagen, maar het lijkt er in ieder geval op dat het de juiste weg is. En dat is misschien wel een klein jompeltje waard
Rot voor je dat je nu thuis meteen weer in de stress schiet, maar wel fijn dat je ondanks dat toch ziet dat het wel beter gaat en dat je in de stijgende lijn zit. En de weg kan natuurlijk nooit recht zijn, maar zit vol met kronkels en afslagen, maar het lijkt er in ieder geval op dat het de juiste weg is. En dat is misschien wel een klein jompeltje waard
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Zo moeilijk is dat Sugar. Dan denk je het ene moment dat het wel gaat en het volgende moment gaat het totaal verkeerd.
Ik durf niet meer zo goed te posten na het fb gebeuren Moonah. Vanmiddag ga ik naar de psychiater om de medicijnen te bespreken. Ik weet niet wat ik moet doen. Doe ik wat iedereen zegt, wat ik voel (maar wat is mijn gevoel), ga ik blindelings af op wat zij te zeggen heeft, helemaal geen AD, ik weet hiet niet.
Ik durf niet meer zo goed te posten na het fb gebeuren Moonah. Vanmiddag ga ik naar de psychiater om de medicijnen te bespreken. Ik weet niet wat ik moet doen. Doe ik wat iedereen zegt, wat ik voel (maar wat is mijn gevoel), ga ik blindelings af op wat zij te zeggen heeft, helemaal geen AD, ik weet hiet niet.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Begrijpelijk dat je je geremd voelt je hier kwetsbaar op te stellen. Wel jammer.quote:Op maandag 26 februari 2007 11:15 schreef YPPY het volgende:
Ik durf niet meer zo goed te posten na het fb gebeuren Moonah. Vanmiddag ga ik naar de psychiater om de medicijnen te bespreken. Ik weet niet wat ik moet doen. Doe ik wat iedereen zegt, wat ik voel (maar wat is mijn gevoel), ga ik blindelings af op wat zij te zeggen heeft, helemaal geen AD, ik weet hiet niet.
Lastig dat je er nog niet uit bent. Maar ze hebben je ook wel laten zwemmen zeg.
Moet je vanmiddag beslissen?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik wil ik me hier heel graag bij aansluiten.quote:Op maandag 26 februari 2007 11:18 schreef Moonah het volgende:
[..]
Begrijpelijk dat je je geremd voelt je hier kwetsbaar op te stellen. Wel jammer.
Sugar, hier ook vaak een totaal gevoel van wanorde en gedoe wanneer ik een tijdje zonder de kinderen ben geweest en dan opeens weer met. Dan lijkt het wel alsof ze twee keer zoveel lawaai maken en twee keer zo hard om aandacht vragen.
-eigenlijk dat alleen maar wilde zeggen om je te vertellen dat het ook zonder teveel hormoongedoe soms best wel eens teveel wordt -
Fijn dat jullie weekendje Luxemburg geslaagd was. Fijn om op terug te kunnen kijken, lijkt me.
En Yppy, wat krijg je het voor je kiezen! Sterkte joh.
-eigenlijk dat alleen maar wilde zeggen om je te vertellen dat het ook zonder teveel hormoongedoe soms best wel eens teveel wordt -
Fijn dat jullie weekendje Luxemburg geslaagd was. Fijn om op terug te kunnen kijken, lijkt me.
En Yppy, wat krijg je het voor je kiezen! Sterkte joh.
Ik ben er weer van terug, voorlopig nog niet werken. Eerst psychotherapie afwachten en gewoon meer stabiliteit. Meer vooruitgang.
Yppy, succes vanmiddag. Moeilijk als je ook niet voelt wat je zou 'willen', he? Ik heb ook geen idee. Ja, een wit huis met alleen een paar meubels. Maar ja.
Sterkte met luisteren naar de psychiater en je eigen hoofd en hart.
Yppy, succes vanmiddag. Moeilijk als je ook niet voelt wat je zou 'willen', he? Ik heb ook geen idee. Ja, een wit huis met alleen een paar meubels. Maar ja.
Sterkte met luisteren naar de psychiater en je eigen hoofd en hart.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Eigenlijk wil je gewoon rust in je hoofd en hart denk ik Ik herken dit zo, in de periodes dat ik stijf sta van de stress ga ik ook altijd rigoreus opruimen en de woonkamer "ontmeuken". Even ruimte om me heen scheppen, even orde in de chaos brengen. Equivalent van een opgeruimd hoofd denk ik altijd.quote:Op maandag 26 februari 2007 13:56 schreef Sugar het volgende:
Ja, een wit huis met alleen een paar meubels. Maar ja.
Sterkte Sugar, het omschakelen na zo'n weekend lijkt me idd heel erg zwaar.
Yppy, lieve Yppy, ik vind het zo triest dat je zo geremd bent door wat er in het fb topic is gebeurd. Dit had nooit de uitkomst van een discussie mogen zijn!
Hoe is het gegaan vanmiddag?
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Yppy, ik vind het ook erg jammer en naar dat die discussie je belemmerd in het posten hier, al begrijp ik je heel goed.
Ik hoop dat je hier toch je weg weer gaat vinden, soms is een half woord genoeg
Hoe is het vanmiddag gegaan ? soms moet je een besluit op het moment dat het goed voelt nemen en er niet te veel over nadenken....
Sugar, ik hoop dat het voorlopig niet werken je nog wat extra rust geeft... en ik denk dat lois daar een mooi puntje aanhaalt; 'rust in je hoofd en hart'.
Ook ik herken dit zo, ik ga ook als een wilde te keer in huis als ik op overlopen sta en mopper dan ook flink op het liefst een totale make-over.
Ik hoop dat je hier toch je weg weer gaat vinden, soms is een half woord genoeg
Hoe is het vanmiddag gegaan ? soms moet je een besluit op het moment dat het goed voelt nemen en er niet te veel over nadenken....
Sugar, ik hoop dat het voorlopig niet werken je nog wat extra rust geeft... en ik denk dat lois daar een mooi puntje aanhaalt; 'rust in je hoofd en hart'.
Ook ik herken dit zo, ik ga ook als een wilde te keer in huis als ik op overlopen sta en mopper dan ook flink op het liefst een totale make-over.
Op zich durf ik me best nog kwetsbaar op te stellen. Het punt was meer dat de vraag werd gesteld of depressies wel in dit forum thuishoren.
Het was een goed gesprek bij de psychiater. Ik had de beslissing voor me uitgeschoven, maar wel na zitten denken wat de opties waren. Ik hoefde nu niet per se te beslissen, vorige week wilde ze uiterlijk na twee weken de knoop doorhakken. Dus ik had nog een week.
Ze heeft flink onderzoek gedaan, dat vond ik erg fijn. Dat dus wel duidelijk is geworden dat de bv erg belangrijk voor me is. We hebben de opties (wel AD geen bv, geen AD wel bv en wel AD en wel bv) besproken. Moeilijk punt was voor mij de fase van het afbouwen van de bv die lang zou duren. Ze opperde nog even om de gekolfde melk weg te gooien, maar dat was echt geen optie voor mij.
Ze heeft iets voorgeschreven waarvan ze niet weet of het sterk genoeg is en dat een piek in mijn bloed heeft na 2-6 uur. Dit ga ik 's avonds innemen en de nachtvoeding geef ik dan niet zelf. Om het voor ons idee nog iets veiliger te maken, bouwen we een marge van 8 uur in en de eerst melk daarna kolf ik af en gooi ik wel. Gooi ik wel iets weg dus, maar geen hele voedingen. Voor de eerste twee weken is er genoeg melk in de vriezer voor de nachtvoedingen, daarna zal Anna kv krijgen.
Ik ben erg blij met deze oplossing, de bv blijft wel behouden (en dus mijn 'functie') en daarnaast zal Anna maar heeeel weinig van de AD binnenkrijgen. De kans is vrij groot dat de bv nu terug zal gaan lopen, maar voor mijn gevoel is dat dan op een natuurlijke manier, dan kan ik er wel mee omgaan.
Het was een goed gesprek bij de psychiater. Ik had de beslissing voor me uitgeschoven, maar wel na zitten denken wat de opties waren. Ik hoefde nu niet per se te beslissen, vorige week wilde ze uiterlijk na twee weken de knoop doorhakken. Dus ik had nog een week.
Ze heeft flink onderzoek gedaan, dat vond ik erg fijn. Dat dus wel duidelijk is geworden dat de bv erg belangrijk voor me is. We hebben de opties (wel AD geen bv, geen AD wel bv en wel AD en wel bv) besproken. Moeilijk punt was voor mij de fase van het afbouwen van de bv die lang zou duren. Ze opperde nog even om de gekolfde melk weg te gooien, maar dat was echt geen optie voor mij.
Ze heeft iets voorgeschreven waarvan ze niet weet of het sterk genoeg is en dat een piek in mijn bloed heeft na 2-6 uur. Dit ga ik 's avonds innemen en de nachtvoeding geef ik dan niet zelf. Om het voor ons idee nog iets veiliger te maken, bouwen we een marge van 8 uur in en de eerst melk daarna kolf ik af en gooi ik wel. Gooi ik wel iets weg dus, maar geen hele voedingen. Voor de eerste twee weken is er genoeg melk in de vriezer voor de nachtvoedingen, daarna zal Anna kv krijgen.
Ik ben erg blij met deze oplossing, de bv blijft wel behouden (en dus mijn 'functie') en daarnaast zal Anna maar heeeel weinig van de AD binnenkrijgen. De kans is vrij groot dat de bv nu terug zal gaan lopen, maar voor mijn gevoel is dat dan op een natuurlijke manier, dan kan ik er wel mee omgaan.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Oh, wel heel fijn dat ze zich zo verdiept had erin én dat jullie een goede oplossing hebben gevonden. Hopelijk slaat het goed aan bij je. Ik ben blij dat het wat heeft opgeleverd nu.
Lois, dat is het precies ja, die onwijze chaos, onrust en herrie in mijn kop.
Lois, dat is het precies ja, die onwijze chaos, onrust en herrie in mijn kop.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fijn zo'n oplossing Yppy, dat is precies een goede middenweg voor alle voor- en nadelen.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Goed om te horen Yppy dat jullie een oplossing hebben gevonden.
Hopelijk slaat het snel aan bij je!
Hopelijk slaat het snel aan bij je!
Mama van 2 lieve meiden :)
He, wat klinkt dat fijn en goed zeg. Vooral omdat ze je duidelijk serieus nam. Fijn!
Verder klinkt je post fijn door de lichte opgeluchtheid die doorklinkt. (toch?)
Verder klinkt je post fijn door de lichte opgeluchtheid die doorklinkt. (toch?)
Oh ja, en ik wil toch graag ook nog iets anders opmerken over gewoon 'depressief door de hormonen'.
Want ik heb geen pnd of aanverwante zaken, maar zeker last van veel meer nare of moedeloze gevoelens door al die hormonen en mijn zwangerschap.
Dat werd me pas echt duidelijk toen ik vanmiddag opeens weer een grote pan met zelfgemaakte tomatensaus stond te maken en toen ik gisteren bedacht dat ik vandaag wel eens met de jongens naar de markt zou kunnen gaan. (en het ook deed )En dat ik weer de moed en het plezier vind in sporten en bewegen.
Tot op heden had ik gewoon de energie en de moed niet. Voelde ik me veel meer lusteloos en overmand door alles. Niets uit mijn handen komend en ook zo vaak gewoonweg verdrietig en overmand door een soort 'ik trek het niet meer gevoel'. De jongens uit handen gevend op het moment dat kozakkenman de deur binnen komt lopen.
En het gevoel dat ik mezelf zo lang -een beetje- kwijt was. Echt.. niet meer degene die ik zo graag wilde zijn. Noch in concentratie, noch in plezier. Want bijna alles leek wel een taak te zijn ipv ook blij te kunnen genieten.
Ik denk echt dat ook dat komt door al die hormonen die in dat stomme lijf gekomen zijn en nu er heel langzaam uit geraken. Ik ben er nog niet, maar wel op weg.
Het is echt niet zo dat het zo verschrikkelijk diep is gegaan. Maar ik denk dat er heel veel vrouwen last hebben van hormonale veranderingen tijdens en na je zwangerschap. Daarnaast denk ik ook dat dat soms pas duidelijk wordt na afloop wanneer je weer redelijk 'ontzwangerd' bent.
Wilde ik even gewoon even zeggen
Want ik heb geen pnd of aanverwante zaken, maar zeker last van veel meer nare of moedeloze gevoelens door al die hormonen en mijn zwangerschap.
Dat werd me pas echt duidelijk toen ik vanmiddag opeens weer een grote pan met zelfgemaakte tomatensaus stond te maken en toen ik gisteren bedacht dat ik vandaag wel eens met de jongens naar de markt zou kunnen gaan. (en het ook deed )En dat ik weer de moed en het plezier vind in sporten en bewegen.
Tot op heden had ik gewoon de energie en de moed niet. Voelde ik me veel meer lusteloos en overmand door alles. Niets uit mijn handen komend en ook zo vaak gewoonweg verdrietig en overmand door een soort 'ik trek het niet meer gevoel'. De jongens uit handen gevend op het moment dat kozakkenman de deur binnen komt lopen.
En het gevoel dat ik mezelf zo lang -een beetje- kwijt was. Echt.. niet meer degene die ik zo graag wilde zijn. Noch in concentratie, noch in plezier. Want bijna alles leek wel een taak te zijn ipv ook blij te kunnen genieten.
Ik denk echt dat ook dat komt door al die hormonen die in dat stomme lijf gekomen zijn en nu er heel langzaam uit geraken. Ik ben er nog niet, maar wel op weg.
Het is echt niet zo dat het zo verschrikkelijk diep is gegaan. Maar ik denk dat er heel veel vrouwen last hebben van hormonale veranderingen tijdens en na je zwangerschap. Daarnaast denk ik ook dat dat soms pas duidelijk wordt na afloop wanneer je weer redelijk 'ontzwangerd' bent.
Wilde ik even gewoon even zeggen
Het voelt inderdaad beter en opgelucht nu ik weet hoe het verder gaat kozakken. Er komt nog wel een boel nieuws bij (gespreken en ws een soort van 'bindings-groepje'), maar het begin is er nu echt en voorlopig hoef ik me geen zorgen te maken over de bv.
Wat je schrijft, dat je pas daarna weet dat je zo anders was, dat denk ik ook. Ik heb het misschien wat sterker, maar nu ik terugkijk zie ik pas hoe lang het al fout ging, alleen wist ik dat toen niet. Door alle drukte en hectiek ga je 'gewoon' mee in de veranderingen, maar hoe je daar zelf in staat, daar heb je geen tijd voor om naar te kijken.
Wat je schrijft, dat je pas daarna weet dat je zo anders was, dat denk ik ook. Ik heb het misschien wat sterker, maar nu ik terugkijk zie ik pas hoe lang het al fout ging, alleen wist ik dat toen niet. Door alle drukte en hectiek ga je 'gewoon' mee in de veranderingen, maar hoe je daar zelf in staat, daar heb je geen tijd voor om naar te kijken.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
YPPY, wat fijn dat er zo met jullie meegedacht wordt. Dit klinkt als een goede oplossing!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Yppy, het lijkt me een goede oplossing. Hopelijk loopt de bv niet terug en kunnen jullie op deze manier nog een tijd doorgaan! En veel sterkte met de AD en gesprekken, hopelijk gaat het goed werken!
Kozakken, jij ook sterkte! En je hebt het vast al tig keer gehoord, maar nog 1 keer: 9 maanden op en 9 maanden af! Het duurt zo lang voorat al die hormonen uit je lichaam zijn!
Kozakken, jij ook sterkte! En je hebt het vast al tig keer gehoord, maar nog 1 keer: 9 maanden op en 9 maanden af! Het duurt zo lang voorat al die hormonen uit je lichaam zijn!
Kozakken, wat jij omschrijft herken ik heel erg. Alles lijkt een taak. De spontaniteit en genieten van dingen lijkt ver te zoeken. Vanochtend dacht ik dat ik beter maandag alleen naar de stad kan gaan, ipv vrijdag met Luuke. Omdat ik me ervan bewust ben dat we al zo weinig echt leuke dingen doen samen ga ik natuurlijk gewoon vrijdag. Een jaar geleden had ik nu al in de auto gezeten, niks gepland maar gewoon gegaan omdat ik zin had. Ik hoop dat het tijdelijk is, en ga daar ook vanuit.
Maar je omschrijft het zo herkenbaar en treffend. Nu voelt het niet of ik een slechte moeder ben maar lees ik dat meer moeders dat dus hebben. Dankjewel daarvoor.
Yppy, goedzo, die opluchting. Heel veel succes.
Maar je omschrijft het zo herkenbaar en treffend. Nu voelt het niet of ik een slechte moeder ben maar lees ik dat meer moeders dat dus hebben. Dankjewel daarvoor.
Yppy, goedzo, die opluchting. Heel veel succes.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
heel herkenbaar dit regelmatig jank ik het uit van ellende nog. bij mij zijn veel dingen nog een taak idd, iets wat moet gebeuren. Ik ga ook sporten binnenkort en hoop dat dat gaat helpen ook. Mijn lijf begint aardig terug te plooien en dat maakt wel dat ik me al een stuk beter voel.quote:Op maandag 26 februari 2007 22:08 schreef kozakken het volgende:
Oh ja, en ik wil toch graag ook nog iets anders opmerken over gewoon 'depressief door de hormonen'.
Want ik heb geen pnd of aanverwante zaken, maar zeker last van veel meer nare of moedeloze gevoelens door al die hormonen en mijn zwangerschap.
Dat werd me pas echt duidelijk toen ik vanmiddag opeens weer een grote pan met zelfgemaakte tomatensaus stond te maken en toen ik gisteren bedacht dat ik vandaag wel eens met de jongens naar de markt zou kunnen gaan. (en het ook deed )En dat ik weer de moed en het plezier vind in sporten en bewegen.
Tot op heden had ik gewoon de energie en de moed niet. Voelde ik me veel meer lusteloos en overmand door alles. Niets uit mijn handen komend en ook zo vaak gewoonweg verdrietig en overmand door een soort 'ik trek het niet meer gevoel'. De jongens uit handen gevend op het moment dat kozakkenman de deur binnen komt lopen.
En het gevoel dat ik mezelf zo lang -een beetje- kwijt was. Echt.. niet meer degene die ik zo graag wilde zijn. Noch in concentratie, noch in plezier. Want bijna alles leek wel een taak te zijn ipv ook blij te kunnen genieten.
Ik denk echt dat ook dat komt door al die hormonen die in dat stomme lijf gekomen zijn en nu er heel langzaam uit geraken. Ik ben er nog niet, maar wel op weg.
Het is echt niet zo dat het zo verschrikkelijk diep is gegaan. Maar ik denk dat er heel veel vrouwen last hebben van hormonale veranderingen tijdens en na je zwangerschap. Daarnaast denk ik ook dat dat soms pas duidelijk wordt na afloop wanneer je weer redelijk 'ontzwangerd' bent.
Wilde ik even gewoon even zeggen
Het is wat jij zegt. geen pnd, maar wel down en toestanden van alle hormonen
Maar het wordt beter
Lieve Sugar en yppy (en anderen) dit heeft natuurlijk niks met jullie te maken en ik bedoel er ook zeker niet mee te zeggen dat jullie er ook zo makkelijk wel weer komen, want dat is geen vergelijken.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Dit komt mss heel zweverig over , maar 'dat stomme lijf' van je heeft wél twee prachtige zoons gefabriceerd en gebaard..... Geef het wat meer credits.quote:Op maandag 26 februari 2007 22:08 schreef kozakken het volgende:
dat stomme lijf
, maar 'dat stomme lijf' van je heeft wél twee prachtige zoons gefabriceerd en gebaard..... Geef het wat meer credits.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Je prikt wel weer feilloos door een deel van de pijn heen Moonah
Lief dat je dat zo schrijft. Want dat heb ik me echt wel eens zelf voor moeten houden.
Want dat weet ik ook wel. En daar ben ik ook heel dankbaar voor. Maar dat is tegelijkertijd wat zwanger zijn twee keer met me gedaan heeft: me vervreemden van mijn lijf.
En ook dat komt nu gelukkig steeds meer in balans.
Lishe, fijn dat het je helpt bij het plaatsen van jouw gevoel. Want dat was ook een van de hoofdredenen waarom ik het deed. Zwanger zijn doet zo verschrikkelijk veel met je. Niet alleen in je hoofd, maar ook in je lijf. En die twee zijn toch echt met elkaar verbonden. (ook al wil ik dat wel eens vergeten )
Dus heel graag gedaan
-Nogmaals hier echt geen groot gedoe behalve mijn eigen gedoe. Het is alleen dat het me opeens zo opviel dat er wat watten verdwenen uit mijn hoofd. En dat ik dat echt, echt wijt aan hormonale schommelingen groter dan anders-
Lief dat je dat zo schrijft. Want dat heb ik me echt wel eens zelf voor moeten houden.
Want dat weet ik ook wel. En daar ben ik ook heel dankbaar voor. Maar dat is tegelijkertijd wat zwanger zijn twee keer met me gedaan heeft: me vervreemden van mijn lijf.
En ook dat komt nu gelukkig steeds meer in balans.
Lishe, fijn dat het je helpt bij het plaatsen van jouw gevoel. Want dat was ook een van de hoofdredenen waarom ik het deed. Zwanger zijn doet zo verschrikkelijk veel met je. Niet alleen in je hoofd, maar ook in je lijf. En die twee zijn toch echt met elkaar verbonden. (ook al wil ik dat wel eens vergeten )
Dus heel graag gedaan
-Nogmaals hier echt geen groot gedoe behalve mijn eigen gedoe. Het is alleen dat het me opeens zo opviel dat er wat watten verdwenen uit mijn hoofd. En dat ik dat echt, echt wijt aan hormonale schommelingen groter dan anders-
Even een update van mij, ben weer bij de huisarts geweest om de medicatie te bespreken. Ik ga vanaf nu de dubbele dosering slikken (hormonen). Ik had een heel lage dosering en misschien maakt de verdubbeling wel dat ik er stabiel van word. Ik stelde dat zelf voor en de ha had blijkbaar dezelfde gedachte al.
Verder kan ik 20 maart terecht bij de psychotherapiepraktijk, voor het eerste van drie onderzoeksgesprekken. Niet heel snel, maar in elk geval een datum en vooruitzicht.
Het gaat nu wisselend, ben weer veel vaker verdrietig, boos en soms echt kwaad. Ik merk gelukkig dat als ik de tijd voor mezelf krijg en neem, dat ik dan wel in staat ben normaal te reageren op man en kinderen. Als ik die tijd niet krijg of zelfs iets dreig te móeten, komt de paniek en heb ik mijn emoties en woede niet meer in de hand. Ik hoop echt dat het misschien beter gaat, echt beter gaat, nu ik de medicatie kan verdubbelen.
Yppy, wil jij nog vertellen hoe het nu met je is? Of vind je het niet prettig dat te doen?
Verder kan ik 20 maart terecht bij de psychotherapiepraktijk, voor het eerste van drie onderzoeksgesprekken. Niet heel snel, maar in elk geval een datum en vooruitzicht.
Het gaat nu wisselend, ben weer veel vaker verdrietig, boos en soms echt kwaad. Ik merk gelukkig dat als ik de tijd voor mezelf krijg en neem, dat ik dan wel in staat ben normaal te reageren op man en kinderen. Als ik die tijd niet krijg of zelfs iets dreig te móeten, komt de paniek en heb ik mijn emoties en woede niet meer in de hand. Ik hoop echt dat het misschien beter gaat, echt beter gaat, nu ik de medicatie kan verdubbelen.
Yppy, wil jij nog vertellen hoe het nu met je is? Of vind je het niet prettig dat te doen?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Hopelijk werken die extra hormonen. Ik weet niet precies wat die doen, is het een soort van milde AD of echt iets totaal anders? Soms dan denk je dat het beter gaat en dat je beter aan het worden bent en even later is het weer helemaal mis. Dat herken ik wel bij je. De ene keer ben je heel optimistisch dat het echt beter gaat en nu schrijf je juist weer dat het minder is.
Op zich wil ik het wel vertellen nog, maar ik vind het nu moeilijk wat er hier zou horen en wat in r&p. Ik slik nu sinds maandag AD en merk er niet echt iets van geloof ik. Ik ben wel al een paar dagen wat positiever, maar dat kan ook komen omdat ik weet dat het beter-worden-proces nu echt in gang is gezet. Over een uur kan dat zo maar over zijn. Ik ga elke dag wandelen met Anna, want dat is goed. Gisteren naar de kinderboerderij was het plan, maar die was vanaf drie verschillende kanten onbereikbaar van de modder. Normaal gesproken verheug ik me echt op zoiets (prachtig, al die diertjes), maar nu kon het me niks schelen. Het boeide echt niet. Wel makkelijk, maar niet zoals ik eigenlijk ben. Aan dat soort kleine dingetjes merk ik wel dat ik niet normaal ben.
Het doet met wel goed dat zowel de kinderarts (reguliere controle) als de psychiater hebben gezegd dat ik wel goed voor Anna zorg en dat zij er (nog) niet onder lijdt. Die laatste is aan het informeren naar een soort van moeder groepen om mijn band met Anna te versterken, maar ik heb gezegd dat ik nog niet zeker weet of ik zoiets zie zitten. Ze gaf al aan dat ik voor veel niet in aanmerking kom, omdat ik nog wel 'gewoon' functioneer. De meeste groepen zijn voor moeders waar het echt helemaal mis mee is. Is zoiets bij jou voorgesteld Sugar? Of bij iemand anders?
Op zich wil ik het wel vertellen nog, maar ik vind het nu moeilijk wat er hier zou horen en wat in r&p. Ik slik nu sinds maandag AD en merk er niet echt iets van geloof ik. Ik ben wel al een paar dagen wat positiever, maar dat kan ook komen omdat ik weet dat het beter-worden-proces nu echt in gang is gezet. Over een uur kan dat zo maar over zijn. Ik ga elke dag wandelen met Anna, want dat is goed. Gisteren naar de kinderboerderij was het plan, maar die was vanaf drie verschillende kanten onbereikbaar van de modder. Normaal gesproken verheug ik me echt op zoiets (prachtig, al die diertjes), maar nu kon het me niks schelen. Het boeide echt niet. Wel makkelijk, maar niet zoals ik eigenlijk ben. Aan dat soort kleine dingetjes merk ik wel dat ik niet normaal ben.
Het doet met wel goed dat zowel de kinderarts (reguliere controle) als de psychiater hebben gezegd dat ik wel goed voor Anna zorg en dat zij er (nog) niet onder lijdt. Die laatste is aan het informeren naar een soort van moeder groepen om mijn band met Anna te versterken, maar ik heb gezegd dat ik nog niet zeker weet of ik zoiets zie zitten. Ze gaf al aan dat ik voor veel niet in aanmerking kom, omdat ik nog wel 'gewoon' functioneer. De meeste groepen zijn voor moeders waar het echt helemaal mis mee is. Is zoiets bij jou voorgesteld Sugar? Of bij iemand anders?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Yppy, het gaat sinds het weekend weer rotter, ja. (Het weekendje weg was wél goed gewoon, hoor.)
De hormonen brengen de hormoonhuishouding weer in een beter evenwicht, zeg maar. Dus als zo'n depressie inderdaad een hormonenkwestie is, dan kan het slikken van dydrogesteron (Duphaston) je stemming en gemoed weer verbeteren. Ik zat op een lage dosering, omdat ik een middelmatige PPD heb, maar ik ga nu proberen of een normale dosering wel echt werkt.
Gekke gewaarwording, he, de dingen die je normaal leuk vindt, niet meer leuk vinden? Dat je nergens enthousiast over bent? Niet leuk ook.
Ik heb nooit iets gehoord over zo'n groep, voor mij was dat dus kennelijk niet nodig. Ik ben het daar zelf ook mee eens, ik kon wel alles doen qua verzorging. En zeker met de hulp van S en familie. De band met Storm is langzamer gegroeid dan met Maria en voelt nog steeds anders. Maar ik denk dat alle moeders met twee (of meer) kindjes dat misschien wel zo ervaren. Voor jou is het misschien lastiger beoordelen of je band met Anna er "genoeg" is, omdat ze je eerste kind is.
De hormonen brengen de hormoonhuishouding weer in een beter evenwicht, zeg maar. Dus als zo'n depressie inderdaad een hormonenkwestie is, dan kan het slikken van dydrogesteron (Duphaston) je stemming en gemoed weer verbeteren. Ik zat op een lage dosering, omdat ik een middelmatige PPD heb, maar ik ga nu proberen of een normale dosering wel echt werkt.
Gekke gewaarwording, he, de dingen die je normaal leuk vindt, niet meer leuk vinden? Dat je nergens enthousiast over bent? Niet leuk ook.
Ik heb nooit iets gehoord over zo'n groep, voor mij was dat dus kennelijk niet nodig. Ik ben het daar zelf ook mee eens, ik kon wel alles doen qua verzorging. En zeker met de hulp van S en familie. De band met Storm is langzamer gegroeid dan met Maria en voelt nog steeds anders. Maar ik denk dat alle moeders met twee (of meer) kindjes dat misschien wel zo ervaren. Voor jou is het misschien lastiger beoordelen of je band met Anna er "genoeg" is, omdat ze je eerste kind is.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Toen ik afgelopen dagen de berichtgeving over het familiedrama in België hoorde, ben ik toch weer erg geschrokken. In een reportage werd genoemd dat de moeder in behandeling was voor een depressie.
Natuurlijk dacht ik aan jullie, en erachteraan dat het bij jullie allemaal vast niet zo erg is en zo ... maar het laat je ook niet echt los. Die vrouw was in behandeling, en toch ging het gruwelijk mis.
Schrikken jullie ook van dit soort berichten? Of heb je het gevoel dat het over een ander kaliber gaat?
Natuurlijk dacht ik aan jullie, en erachteraan dat het bij jullie allemaal vast niet zo erg is en zo ... maar het laat je ook niet echt los. Die vrouw was in behandeling, en toch ging het gruwelijk mis.
Schrikken jullie ook van dit soort berichten? Of heb je het gevoel dat het over een ander kaliber gaat?
... ♥ ik mis je ♥
O, maar voor Anna zorgen kan ik wel Sugar. Dat is het probleem eigenlijk. Er is wel wat voor moeders die niet weten wat ze met de verzorging moeten of die hun baby verwaarlozen. De psychiater heeft degene die dat voorstelde (ik zat daarbij, was telefonisch) meteen duidelijk gemaakt dat ik zoiets niet nodig heb. Het gaat meer om de band. Niet om het contact. We zingen, doen spelletjes, knuffelen enzo. Dat gaat allemaal goed. Het is meer mijn gevoel.
Weet je wat het stomme is phluphy, zoiets doet me eigenlijk niks. Ik vind het wel slecht van haar, dat wel, maar ik wordt er niet emotioneel van. Wat een jaar geleden zeker wel wat geworden. Ik zie dat echt als een andere situatie. Ik weet goed wat ik moet doen en dat doe ik ook. Ik heb dan ook geen enkele keer de behoefte gehad iets slechts te doen.
Weet je wat het stomme is phluphy, zoiets doet me eigenlijk niks. Ik vind het wel slecht van haar, dat wel, maar ik wordt er niet emotioneel van. Wat een jaar geleden zeker wel wat geworden. Ik zie dat echt als een andere situatie. Ik weet goed wat ik moet doen en dat doe ik ook. Ik heb dan ook geen enkele keer de behoefte gehad iets slechts te doen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik zie het gelukkig wel als een ander kaliber, maar heb in het begin wel dwanggedachten gehad die niet leuk waren. Daar schrok ik dan zelf van. Maar het maakte me niet zó bang dat ik echt dacht dat ik Storm iets zou aandoen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Hier was het dit weekend weer heel erg raak. Vrijdag en zaterdag echt 'crisis', heel rot. De dalen zijn er minder vaak, maar wel dieper dan ooit. Maakt me best bang en mijn omgeving nog meer, vanwege de heftige signalen die ik dan geef. Die signalen kloppen, die zijn er dan echt. De volgende dag of een paar dagen later is het dan wel afgezwakt of weer te doen in elk geval. Maar dat kan ik op zo'n moment of dag absoluut niet overzien en dus houdt het heel erg op dan. Niet leuk dus.
Ik zal zo blij zijn als ik mezelf gewoon weer leuk vind. En dan ook weer andere mensen en dingen leuk vind. Maar mezelf, niet meer mezelf zo makkelijk haten, stom vinden, lelijk en waardeloos. Dat echt, dat moet echt zo fijn zijn. Maar ergens zit het idee dat ik mezelf, mijn echte zelf, dus zonder allerlei strenge dingen vanuit mijzelf, dat ik die echte sugar stom, saai en lelijk vind. Dus die wil ik niet. En zolang dat zo is, ben ik dus gespannen en krampachtig bezig te zijn wie ik niet ben. Zoiets.
Ik zal zo blij zijn als ik mezelf gewoon weer leuk vind. En dan ook weer andere mensen en dingen leuk vind. Maar mezelf, niet meer mezelf zo makkelijk haten, stom vinden, lelijk en waardeloos. Dat echt, dat moet echt zo fijn zijn. Maar ergens zit het idee dat ik mezelf, mijn echte zelf, dus zonder allerlei strenge dingen vanuit mijzelf, dat ik die echte sugar stom, saai en lelijk vind. Dus die wil ik niet. En zolang dat zo is, ben ik dus gespannen en krampachtig bezig te zijn wie ik niet ben. Zoiets.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
ik begrijp nog steeds niet dat je zo lang blijft modderen sugar? wordt het niet eens tijd om over AD te praten? dit gaat toch niet zo meissie?
stormy waters...
sailin'
sailin'
Belana, ik heb daar ook wel weer over gedacht, maar ik ben er nu ook wel echt heel bang voor, na Luchtbels ervaring laatst (heel, heel, heel veel last van bijwerkingen, echt ondraaglijk gewoon). En ik hoop steeds dat het dan met die psychotherapie gaat lukken, omdat het probleem van mezelf zo haten soms, wel echt een "bespreekprobleem" is, denk ik. Maar ik weet het ook niet.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
ieder mens reageert verschillend op AD. bijwerkingen heb je als je de medicijnen nodig hebt heb ik vaak gehoord. als je er niks van merkt, dan mis je ook die stofjes niet ofzo. de bijwerkingen kunnen de eerste weken wel erg zijn. zweetaanvallen e.d. (weten andere mensen met ervaring meer van dan ik) maar na een paar weken, als je ingesteld bent erop, dan kan je je echt veel beter voelen en dat gun ik je zo. het is niet iets wat jaren nodig is over het algemeen. het is weer af te bouwen. je hebt dan ook meer rust voor de psychotherapie lijkt me.
Dit lijkt me ook geen leven zo, toch? ik bedoel het niet rot, maar ik vind je wel een beetje eigenwijs
Dit lijkt me ook geen leven zo, toch? ik bedoel het niet rot, maar ik vind je wel een beetje eigenwijs
stormy waters...
sailin'
sailin'
Niet iedereen is gelijk Sugar. Ik had bijvoorbeeld helemaal geen last van bijwerkingen. Of wel, toch één, ik ben nog nooit in mijn leven zo gelukkig geweest als tijdens mijn AD periode. Ik voelde wel negatieve emoties, maar die waren afgevlakt. Mijn gelukgevoelens werden alleen maar versterkt.quote:Op dinsdag 6 maart 2007 08:01 schreef Sugar het volgende:
Belana, ik heb daar ook wel weer over gedacht, maar ik ben er nu ook wel echt heel bang voor, na Luchtbels ervaring laatst (heel, heel, heel veel last van bijwerkingen, echt ondraaglijk gewoon). En ik hoop steeds dat het dan met die psychotherapie gaat lukken, omdat het probleem van mezelf zo haten soms, wel echt een "bespreekprobleem" is, denk ik. Maar ik weet het ook niet.
Verder echt helemaal nergens last van: ik werd niet dik, geen zelfmoordneigingen, geen droge mond, ik hoefde niet continue naar de wc, ik werd er niet druk van, ik ging er niet van trillen... niets!
Iedereen reageert anders op AD, en iedereen reageert anders op een bepaald medicijn. Wat bij Luchtbel niet aansloeg of zelfs meer kwaad dan goed deed, kan jouw redding zijn!
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Die band moet groeien YPPY, ook bij moeders niet depressief zijn.quote:Op vrijdag 2 maart 2007 14:29 schreef YPPY het volgende:
O, maar voor Anna zorgen kan ik wel Sugar. Dat is het probleem eigenlijk. Er is wel wat voor moeders die niet weten wat ze met de verzorging moeten of die hun baby verwaarlozen. De psychiater heeft degene die dat voorstelde (ik zat daarbij, was telefonisch) meteen duidelijk gemaakt dat ik zoiets niet nodig heb. Het gaat meer om de band. Niet om het contact. We zingen, doen spelletjes, knuffelen enzo. Dat gaat allemaal goed. Het is meer mijn gevoel.
Anna is een heel nieuw mensje, en dat nieuwe mensje moet je leren kennen. Ookal is ze jouw dochter, je kent haar toch nog niet goed. Zou je van een wildvreemde zeggen dat je die na een paar maanden al heel goed kent en dat je er een heel sterke band mee hebt. Nee toch? Van zo'n wildvreemde hou je ook niet, van je dochter wel (al denk je misschien soms van niet, wacht maar tot iemand haar iets aan probeert te doen, dan realiseer je je dat je dat de liefde wel degelijk heel diep zit). Straks, als ze meer op je kan reageren, als ze begint te praten, naar je toe loopt of kruipt en je een kusje geeft, dan realiseer je je plotseling dat die band er altijd al is geweest, maar dat die steeds sterker wordt.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
En je weet ook, dat ik nu niet weer zo heftig reageer. Ik snap dat je bang bent voor zoiets maar kijk maar liever naar Tinkepink. Ik heb een fout gemaakt, ik had eerder moeten stoppen terwijl het zo slecht ging maar ik wilde alleen maar vasthouden aan waarvan ik nog hoop zag dat het beter zou kunnen gaan. Stom. En weet je nog wat ik dacht? Als dit niet werkt of als ik er ziek van wordt dan wil ik niks anders meer proberen? Het gebeurde maar toch doe ik iets anders. Zo gaan die dingen soms. Maakt het niet leuk maar doorgaan moet soms toch maar gewoon. Ennuh.....Men lijdt het meest door het lijden dat men vreest.....
Wacht eerst maar eens af wat dubbele dosis hormonen met je doet en psychotherapie en een hoop zonlicht die er vast gauw aankomt. Maar als je ooit eens moet, wees maar niet bang voor dat.
Wacht eerst maar eens af wat dubbele dosis hormonen met je doet en psychotherapie en een hoop zonlicht die er vast gauw aankomt. Maar als je ooit eens moet, wees maar niet bang voor dat.
Ik weet niet of het je helpt Sugar, maar ook ik heb weinig bijwerkingen gehad van AD's. Een weekje beroerd en toen werden de bijwerkingen rap minder. Elk mens is anders, elk mens reageert op zn eigen manier. Dat maakt het lastig te voorspellen, maar pik niet alleen de negatieve ervaringen eruit die je hoort... want er zijn evenzoveel of wellicht veel meer mensen die er niet zoveel last van hebben gehad.
Pas goed op jezelf!
Pas goed op jezelf!
Mama van 2 lieve meiden :)
Sugar wat rot van je weekend. Wat ik wel goed vind om te lezen is dat je minder vaak deze dips hebt, ik hoop dat die dalende lijn zich doorzet.
Misschien een hele stomme vraag, ik weet er niet zoveel van, maar onderdrukken AD een depressie of genezen ze het?
Misschien een hele stomme vraag, ik weet er niet zoveel van, maar onderdrukken AD een depressie of genezen ze het?
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
AD zijn over het algemeen een hulpmiddel bij.. ze maken stofjes aan die je mist bijv... het kan emoties uitvlakken en goede emoties wat versterken.quote:Op dinsdag 6 maart 2007 09:34 schreef PM-girl het volgende:
Sugar wat rot van je weekend. Wat ik wel goed vind om te lezen is dat je minder vaak deze dips hebt, ik hoop dat die dalende lijn zich doorzet.
Misschien een hele stomme vraag, ik weet er niet zoveel van, maar onderdrukken AD een depressie of genezen ze het?
Zodat je niet nog depressiever wordt als je een therapie oid gaat volgen want dat doie je er wel bij.. over het algemeen dan.
Sommige mensen zijn gebonden aan a.d. en kunnen in de loop der tijd wel zonder therapie , maar blijven die stofjes missen. en dahn is het een stabilisator zeg maar.. ( dit is allemaal globaal genomen )
Engaging Infinite Improbability Drive..
Even een late reactie op Kozakken: maar ik vind jouw post heel, heel herkenbaar! Ik ben dan ook nog maar 2 maanden geleden bevallen.
Ik had die gevoelens wel veel minder toen ik nog maar 1 kindje had.
Ik had die gevoelens wel veel minder toen ik nog maar 1 kindje had.
Sugar, ik start vanaf morgen of vandaag ligt er maar net als ik voorbij de winkel kom, met sintjanskruid,
Eens kijken of dat beter overkomt bij mij, het is homeopatisch.
Misschien zou je dat ook eens kunnen aankaarten
Eens kijken of dat beter overkomt bij mij, het is homeopatisch.
Misschien zou je dat ook eens kunnen aankaarten
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Bar, heb je die Sintjanskruid in overleg met een arts? Of doe je het op eigen houtje? In NL is het geen officieel geneesmiddel, maar bv in Duitsland kun je het alleen op recept krijgen. Het is dus een best heftig middel! Omdat het een natuurgeneeskruid is (en niet homeopatisch), denken mensen vaak 'Baat het niet dan schaadt het niet'.
Sugar, ik sluit me aan bij eerdere posters. Je hoeft niet bang te zijn voor AD. Al snap ik dat wel, was ik ook toen ik eraan begon.
Sugar, ik sluit me aan bij eerdere posters. Je hoeft niet bang te zijn voor AD. Al snap ik dat wel, was ik ook toen ik eraan begon.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik doe het in overleg met de huisarts, ik kreeg de mogelijkheid om terug aan de ad's te gaan, lang over nagedacht maar wil er niet aan beginnen.quote:Op dinsdag 6 maart 2007 10:26 schreef Moonah het volgende:
Bar, heb je die Sintjanskruid in overleg met een arts? Of doe je het op eigen houtje? In NL is het geen officieel geneesmiddel, maar bv in Duitsland kun je het alleen op recept krijgen. Het is dus een best heftig middel! Omdat het een natuurgeneeskruid is (en niet homeopatisch), denken mensen vaak 'Baat het niet dan schaadt het niet'.
Dus nu dit maar proberen
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Ik hoop dat het je zal helpen, Bar...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik ga er voorzichtig vanuit van welquote:Op dinsdag 6 maart 2007 11:08 schreef Moonah het volgende:
Ik hoop dat het je zal helpen, Bar...
Heb er in elk geval een goed gevoel over
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Sugar ook hier was de ad alleen de eerste week even doorbijten daarna ging het gewoon stukken beter en kreeg ik het gevoel weer te leven.
Yppy, how are you?
Ik zal al jullie ervaringen met AD ook in mijn hoofd probere te houden. Gisteren weer haptotherapie gehad en het is wel echt goed enzo. Moeilijk en best confronterend, maar dat maakt het juist ook wel goed. Soms kom ik echt bij mijn gevoel en dat is al heel wat. Wel een aanrader voor mensen die dingen vaak te rationeel bekijken of mensen die hun eigen gevoel of zichzelf een beetje kwijt zijn.
Ik ben nu heel klein al wat meer naar mezelf aan het luisteren bij sommige dingen. Afspraken met mensen alleen als ik dat wil, naar boven gaan als er een vriend van S komt waarbij ik net te veel ongemak voel... Dat soort simpele dingen. Helpt wel iets in het voelen wat ik wil en het trouw blijven aan mezelf.
Ik zal al jullie ervaringen met AD ook in mijn hoofd probere te houden. Gisteren weer haptotherapie gehad en het is wel echt goed enzo. Moeilijk en best confronterend, maar dat maakt het juist ook wel goed. Soms kom ik echt bij mijn gevoel en dat is al heel wat. Wel een aanrader voor mensen die dingen vaak te rationeel bekijken of mensen die hun eigen gevoel of zichzelf een beetje kwijt zijn.
Ik ben nu heel klein al wat meer naar mezelf aan het luisteren bij sommige dingen. Afspraken met mensen alleen als ik dat wil, naar boven gaan als er een vriend van S komt waarbij ik net te veel ongemak voel... Dat soort simpele dingen. Helpt wel iets in het voelen wat ik wil en het trouw blijven aan mezelf.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fijn om te horen Sugar dat je merkt dat het iets positiefs met je doet
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Wat zijn jullie enthousiast over zoiets kleins. Wat lief.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik vind het helemaal niks kleins.
En wie t kleine niet eert......
Je bent gewoon een kanjer van een mens Sugar!
En wie t kleine niet eert......
Je bent gewoon een kanjer van een mens Sugar!
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
door al die kleine stapjes sta je straks ineens op die hele grote berg en kun je trots/blij zijn dat je het allemaal hebt overwonnen
Het is helemaal niet klein, Sugar. Juist het begin, bij je eigen gevoel leren komen en er dan ook nog naar durven te luisteren, dat vind ik een groot begin.quote:Op donderdag 8 maart 2007 09:36 schreef Sugar het volgende:
Wat zijn jullie enthousiast over zoiets kleins. Wat lief.
Goed dat je zo naar jezelf gaat kijken Sugar. Dat vind ik knap. Ik hoop dat ook snel te kunnen. Misschien moet ik de haptotherapie eens opperen, wat het voorstel nu is, weet ik niet of ik daar iets aan ga hebben. Hoe heb je besloten dat te gaan doen?
Het is erg druk geweest de afgelopen dagen, dus ik was maar weinig online. Even een update.
Mijn ervaringen met de AD zijn tot nu toe minder positief, ik ben bijna hele dagen misselijk en heb ontzettend veel dorst. Mijn honger en zin in eten is helemaal weg nu. Daardoor ben ik wel extra blij met de borstvoeding, die dwingt me te eten.
Gisteren heb ik er met een collega over gesproken. Zij heeft dit ook gehad na haar eerste bevalling. Echt zo fijn om irl iemand te kennen die het ook heeft meegemaakt, al is het voor haar 30 jaar geleden.
Morgen gaan we voor een lang weekend weg met schoonfamilie. Dan ben ik niet online dus. Zie ik best wel tegen op. Andere jaren vind ik het wel gezellig, maar nu is het zo lang en kijk ik al uit naar maandagavond als we weer thuis zijn. Zo jammer, als dingen die anders super-keigaaf-leuk zijn, maar nu niets doen.
Het is erg druk geweest de afgelopen dagen, dus ik was maar weinig online. Even een update.
Mijn ervaringen met de AD zijn tot nu toe minder positief, ik ben bijna hele dagen misselijk en heb ontzettend veel dorst. Mijn honger en zin in eten is helemaal weg nu. Daardoor ben ik wel extra blij met de borstvoeding, die dwingt me te eten.
Gisteren heb ik er met een collega over gesproken. Zij heeft dit ook gehad na haar eerste bevalling. Echt zo fijn om irl iemand te kennen die het ook heeft meegemaakt, al is het voor haar 30 jaar geleden.
Morgen gaan we voor een lang weekend weg met schoonfamilie. Dan ben ik niet online dus. Zie ik best wel tegen op. Andere jaren vind ik het wel gezellig, maar nu is het zo lang en kijk ik al uit naar maandagavond als we weer thuis zijn. Zo jammer, als dingen die anders super-keigaaf-leuk zijn, maar nu niets doen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik kan me voorstellen dat dat nu een opgave is, om 'gezellig' een lang weekend weg te gaan met schoonfamilie. Hopelijk heb je het toch nog een beetje fijn. Kun je niet eerder teruggaan als je je helemaal onprettig voelt? Dan heb je minder het idee dat je de tijd 'moet' uitzitten tot maandagavond. Succes YPPY.
Oh, Yppy, wat naar van die AD. Dat lijkt me dus echt ondraaglijk.
En probeer je zoveel mogelijk aan jezelf te denken dit weekend? Je zegt dat je dat ook nog niet zo kan, zo afgaan op en luisteren naar je gevoel (zoals ik hierboven postte), maar probeer het maar wel. En laat je erin helpen door J. Want als je ineens allemaal dingen doet die 'moeten' wordt je nare gevoel alleen maar erger, denk ik. (Heb ik altijd)
Sterkte.
En probeer je zoveel mogelijk aan jezelf te denken dit weekend? Je zegt dat je dat ook nog niet zo kan, zo afgaan op en luisteren naar je gevoel (zoals ik hierboven postte), maar probeer het maar wel. En laat je erin helpen door J. Want als je ineens allemaal dingen doet die 'moeten' wordt je nare gevoel alleen maar erger, denk ik. (Heb ik altijd)
Sterkte.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Volgens mij is depressief zijn veel ondraaglijker hoor Sugar. Met AD kun je stoppen of overstappen naar een ander middel (het is soms even zoeken naar het juiste medicijn). Stop je, dan zijn de bijwerken ook snel weg.quote:Op donderdag 8 maart 2007 13:01 schreef Sugar het volgende:
Oh, Yppy, wat naar van die AD. Dat lijkt me dus echt ondraaglijk.
Op depressief zijn heb je veel minder invloed.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Yppy is dat een "bekende" bijwerking van de medicijnen die jij gebruikt? Want dat lijkt me heel erg naar.....
Ik heb alleen last van een droge mond, en ik vond dat al vervelend Niet elke AD heeft nare bijwerkingen hoor Sugar, dus laat het je niet afschrikken.
Ik heb alleen last van een droge mond, en ik vond dat al vervelend Niet elke AD heeft nare bijwerkingen hoor Sugar, dus laat het je niet afschrikken.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Het zijn inderdaad bekende bijwerkingen Lois, ze stonden in de bijsluiter. Wist niet dat jij ook AD had trouwens.
Ik vind dit dragelijker dan niks doen Sugar. Als ik ze niet slik, word ik zeker niet beter. Nu weet ik dat ik dit doe om beter te worden zodat Anna straks een betere mama heeft. Dat is het waard, zelfs als het niet minder zou worden. Het kan nog afnemen de bijwerkingen en anders kan ik overschakelen, maar ik weet niet hoe dat met de bv zou gaan. Het is nog te doen en zo lang het gaat, wil ik het zeker proberen.
Ik vind dit dragelijker dan niks doen Sugar. Als ik ze niet slik, word ik zeker niet beter. Nu weet ik dat ik dit doe om beter te worden zodat Anna straks een betere mama heeft. Dat is het waard, zelfs als het niet minder zou worden. Het kan nog afnemen de bijwerkingen en anders kan ik overschakelen, maar ik weet niet hoe dat met de bv zou gaan. Het is nog te doen en zo lang het gaat, wil ik het zeker proberen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik gebruik AD voor een paniekstoornis. Een aantal maanden geleden helemaal afgebouwd maar ik merkte bij elke tegenslag (omtrent Eva e.d.) dat ik geen fijner mens werd. Veel huilen, erg kattig, zeer ongeduldig etc.
In overleg met huisarts en na wijze raad van Phileine weer opgebouwd en ik sta weer zeer sterk in mijn schoentjes.
Volgens mij mis ik gewoon een happystofje en raakt mijn hoofdje daarvan in paniek
In overleg met huisarts en na wijze raad van Phileine weer opgebouwd en ik sta weer zeer sterk in mijn schoentjes.
Volgens mij mis ik gewoon een happystofje en raakt mijn hoofdje daarvan in paniek
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Wel fijn dat het zo goed werkt bij je Lois.
De bijwerkingen worden minder. Ik ben nog wel misselijk, maar nog maar ongeveer 1 of 1,5 uur per dag. Het gevoel van dorst is er wel nog steeds, maar dat is niet zo erg. Het gebrek aan eetlust verminderd ook langzaam. Dat gaat de goede kant op. Donderdag ga ik naar de psychiater, dan wil ze weten of ik al iets merk. Dat weet ik niet goed. Soms denk ik dat het beter gaat, maar het kan ook zijn dat het toeval is dat het een paar dagen best goed gaat. Ik ben tijdens het weekendje weg veel met Anna bezig geweest, misschien maakt dat ook iets uit.
Wel heel toevallig dat bij de AH het boek van Brooke Shields in de aanbiedingenbak lag. Dat ligt nu op het nachtkastje.
De bijwerkingen worden minder. Ik ben nog wel misselijk, maar nog maar ongeveer 1 of 1,5 uur per dag. Het gevoel van dorst is er wel nog steeds, maar dat is niet zo erg. Het gebrek aan eetlust verminderd ook langzaam. Dat gaat de goede kant op. Donderdag ga ik naar de psychiater, dan wil ze weten of ik al iets merk. Dat weet ik niet goed. Soms denk ik dat het beter gaat, maar het kan ook zijn dat het toeval is dat het een paar dagen best goed gaat. Ik ben tijdens het weekendje weg veel met Anna bezig geweest, misschien maakt dat ook iets uit.
Wel heel toevallig dat bij de AH het boek van Brooke Shields in de aanbiedingenbak lag. Dat ligt nu op het nachtkastje.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Soms merkt je omgeving eerder dan jijzelf dat het iets beter gaat. Misschien kan J. er wat van zeggen?
Ik vind je dapper! (Evenals alle andere moeders met klachten overigens!)
Ik vind je dapper! (Evenals alle andere moeders met klachten overigens!)
Ik heb dat boek ook al gelezen Yppy en het is een heel duidelijk, eerlijk boek.
Fijn dat je wel iets van verbetering merkt, het gaat ook met hele kleine stapjes hoor. Zo ongemerkt vaak dat je na een dag terugkijkt en denkt "heee het ging eigenlijk best lekker met me vandaag".
Fijn dat de bijwerkingen beginnen af te nemen, het grote voordeel aan bijwerkingen is altijd wel dat je dan wel weet dat het aanslaat. Het moet alleen niet onverdraaglijk worden zoals bij LB het geval was.
Fijn dat je wel iets van verbetering merkt, het gaat ook met hele kleine stapjes hoor. Zo ongemerkt vaak dat je na een dag terugkijkt en denkt "heee het ging eigenlijk best lekker met me vandaag".
Fijn dat de bijwerkingen beginnen af te nemen, het grote voordeel aan bijwerkingen is altijd wel dat je dan wel weet dat het aanslaat. Het moet alleen niet onverdraaglijk worden zoals bij LB het geval was.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Hoi ik wil me even voorstellen, ik ben nieuw hier... Weet dus nog niet zo goed hoe het werkt
Sugar heeft me uitgenodigd.
Ik ben moeder van zoontje Micha van 2 1/2 en dochter Annabel van bijna 7 maanden.
Ik heb voor de 2e keer een postnatale depressie
Sugar heeft me uitgenodigd.
Ik ben moeder van zoontje Micha van 2 1/2 en dochter Annabel van bijna 7 maanden.
Ik heb voor de 2e keer een postnatale depressie
tis wa
Welkom monedula. Voor de 2e keer? Godallemachtig wat ontzettend zwaar voor je.
Herkende je het dit keer eerder of kwam het weer als een donderslag bij heldere hemel?
Herkende je het dit keer eerder of kwam het weer als een donderslag bij heldere hemel?
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Ha goedzo, je bent er.
Yppy, moeilijk om echt te weten of iets helpt, he? dat heb ik met die hormonen ook. Ik denk dat het misschien wel helpt dat ik nu de dubbele dosis slik. Maar ik durf niet meer zo gauw te zeggen dat het beter gaat, want laatst viel ik zo keihard terug.
Yppy, moeilijk om echt te weten of iets helpt, he? dat heb ik met die hormonen ook. Ik denk dat het misschien wel helpt dat ik nu de dubbele dosis slik. Maar ik durf niet meer zo gauw te zeggen dat het beter gaat, want laatst viel ik zo keihard terug.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik herkende het eerder, maar vooral omdat het nu veel heftiger was.
De eerste keer was de bevalling helemaal mis gegaan (uiteindelijk keizersnee, 3 1/2 liter bloed verloren en allerlei complicaties), ik kon maanden niet eens voor mezelf zorgen, dus ik dacht dat het daar aan lag dat ik me zo ongelukkig voelde.
Na een (depressieve zwangerschap) was ik bij de tweede geboorte erg blij met mijn kindje en toen had ik pas echt door hoe lang ik me al slecht voelde. Het depressieve gevoel kwam na 2 maanden (toen mijn menstruatie weer begon) helaas in alle hevigheid terug
De eerste keer was de bevalling helemaal mis gegaan (uiteindelijk keizersnee, 3 1/2 liter bloed verloren en allerlei complicaties), ik kon maanden niet eens voor mezelf zorgen, dus ik dacht dat het daar aan lag dat ik me zo ongelukkig voelde.
Na een (depressieve zwangerschap) was ik bij de tweede geboorte erg blij met mijn kindje en toen had ik pas echt door hoe lang ik me al slecht voelde. Het depressieve gevoel kwam na 2 maanden (toen mijn menstruatie weer begon) helaas in alle hevigheid terug
tis wa
Ha Sugar!
Ja dat is echt lastig he, om te weten of iets werkt. Ik heb dezelfde hoeveelheid hormonen als jij nu bijna 3 maanden en ik heb t idee dat ik nu echt stabieler aan t worden ben. Natuurlijk heb ik ook terugvallen en soms ook superheftig, maar ik heb t idee dat de intervallen groter worden en de dalen iets korter duren.
Ook vind ik t eindelijk weer leuk om dingen te doen die ik eerder ook fijn vond! Daar ben ik zo blij mee, dat ik er weer blij van word :-D eindelijk weer een positieve spiraal ipv een negatieve
Ja dat is echt lastig he, om te weten of iets werkt. Ik heb dezelfde hoeveelheid hormonen als jij nu bijna 3 maanden en ik heb t idee dat ik nu echt stabieler aan t worden ben. Natuurlijk heb ik ook terugvallen en soms ook superheftig, maar ik heb t idee dat de intervallen groter worden en de dalen iets korter duren.
Ook vind ik t eindelijk weer leuk om dingen te doen die ik eerder ook fijn vond! Daar ben ik zo blij mee, dat ik er weer blij van word :-D eindelijk weer een positieve spiraal ipv een negatieve
tis wa
monedula, dapper dat je hier komt posten. wat een verhaal ook zeg, jeetje veel sterkte!
stormy waters...
sailin'
sailin'
panniekstoornissen zijn niet fijn, weet er alles vanquote:Op donderdag 8 maart 2007 21:17 schreef Lois het volgende:
Ik gebruik AD voor een paniekstoornis. Een aantal maanden geleden helemaal afgebouwd maar ik merkte bij elke tegenslag (omtrent Eva e.d.) dat ik geen fijner mens werd. Veel huilen, erg kattig, zeer ongeduldig etc.
In overleg met huisarts en na wijze raad van Phileine weer opgebouwd en ik sta weer zeer sterk in mijn schoentjes.
Volgens mij mis ik gewoon een happystofje en raakt mijn hoofdje daarvan in paniek
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
dankjewel monedula jij gebruikt ook hormonenom er bovenop te komen dus? heb je dat de vorige keer ook gedaan?
yppy, ik hoop dat je snel van de bijwerkingen af bent en dat de AD dan gewoon hun werk gaan doen.
lois
bij lois merk ik het echt als ze wel of geen AD slikt. Met AD is ze gewoon vrolijker en rustiger. zonder gaat het niet echt en dan zie ik maar een klein stukje.
yppy, ik hoop dat je snel van de bijwerkingen af bent en dat de AD dan gewoon hun werk gaan doen.
lois
bij lois merk ik het echt als ze wel of geen AD slikt. Met AD is ze gewoon vrolijker en rustiger. zonder gaat het niet echt en dan zie ik maar een klein stukje.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Ik vind het zo fijn dat de hapto dus idd werkt bij jou! Gezien je posts hier en het beeld dat ik daardoor van je kreeg leek het me voor jou bij uitstek geschikt.quote:Op donderdag 8 maart 2007 08:32 schreef Sugar het volgende:
Gisteren weer haptotherapie gehad en het is wel echt goed enzo. Moeilijk en best confronterend, maar dat maakt het juist ook wel goed. Soms kom ik echt bij mijn gevoel en dat is al heel wat. Wel een aanrader voor mensen die dingen vaak te rationeel bekijken of mensen die hun eigen gevoel of zichzelf een beetje kwijt zijn.
Ik ben nu heel klein al wat meer naar mezelf aan het luisteren bij sommige dingen. Afspraken met mensen alleen als ik dat wil, naar boven gaan als er een vriend van S komt waarbij ik net te veel ongemak voel... Dat soort simpele dingen. Helpt wel iets in het voelen wat ik wil en het trouw blijven aan mezelf.
Gebaseerd dus op herkenning en mijn eigen ervaringen.
Het haalt niet meteen je depressie weg, zoals bv AD, maar het brengt je dichter tot je kern zodat je zoals je zegt trouw kunt blijven aan jezelf.
En Yppy, ik las dat jij erover denkt hapto te gaan doen. Heb je al overlegd/ je georienteerd? Want jij lijkt me ook zo'n typje dat het hoofd maar boven water houdt met je ratio om de boel draaiende te houden en ondertussen je gevoel negeert....
Bovenstaande uitspraak vind ik typerend.... Het zou zo fijn zijn als je het ook doet omdat je jezelf dan weer prettiger voelt. Dat je gewoon weer lekker Yppy kunt zijn. En daarbíj een fijne mama voor Anna...quote:Op donderdag 8 maart 2007 20:59 schreef YPPY het volgende:
Nu weet ik dat ik dit doe om beter te worden zodat Anna straks een betere mama heeft.
Overigens ga ik vlg week ook weer eventjes naar de hapto. Was mezelf en mijn veerkracht door chronisch slaapgebrek en weer gaan werken eventjes helemaal kwijt. En dan liggen oude patronen (oa depressie) zo op de loer....
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Kozakken, jij post beschrijft ook hoe ik me voelde tijdens de zwangerschappen van mijn kinderen en de eerste tijd daarna. Hoe ik me nu voel is daarmee niet te vergelijken. Wat een wereld van verschil...ik heb weer zin om dingen te doen en dat had ik toen helemaal niet. Alles leek een opgave inderdaad...alleen naar buiten gaan met de kinderen leek al 'ondoenlijk'. De enige keer dat de kinderen buiten kwamen was als ik écht naar de supermarkt moest (meestal 1 keer per week) en als mijn moeder er was (die kwam gelukkig wel regelmatig) en in het weekend ging mijn man met ze naar buiten. Nu ik dit lees denk ik dat het ook aan de hormonen lag, niet alleen mijn lijf dat niet wilde. Want ook als ik me beter voelde op een dag was het nog zwaar. En als de kinderen ziek waren.... of gewoon zeurderig...
(en wat kun je je schuldig voelen als je weinig met je kinderen doet buiten wat ze zelf van je vragen en wat 'moet'... (eten geven, drinken geven, boekjes lezen, tv aan en uit zetten en luiers verschonen...)
Wat moet het zwaar zijn als je écht een depressie hebt... en petje af voor de dames hier, die hulp hebben gezocht. Heeeel heeeeel veel sterkte.
Sugar
monedula
Yppy
Luchtbel
(en iedereen die ik vergeet)
(en wat kun je je schuldig voelen als je weinig met je kinderen doet buiten wat ze zelf van je vragen en wat 'moet'... (eten geven, drinken geven, boekjes lezen, tv aan en uit zetten en luiers verschonen...)
Wat moet het zwaar zijn als je écht een depressie hebt... en petje af voor de dames hier, die hulp hebben gezocht. Heeeel heeeeel veel sterkte.
Sugar
monedula
Yppy
Luchtbel
(en iedereen die ik vergeet)
Ik werd net gebeld, morgen hoor ik wanneer ik het intake gesprek heb met de psycholoog.
Spannend!
Lopen er nog meer mensen bij de psych en hoe bevalt dat?
Suzanna
dank je voor je lieve woorden! klinkt erg herkenbaar wat je vertelt. Fijn dat het nu beter met je gaat.
Spannend!
Lopen er nog meer mensen bij de psych en hoe bevalt dat?
Suzanna
dank je voor je lieve woorden! klinkt erg herkenbaar wat je vertelt. Fijn dat het nu beter met je gaat.
tis wa
Even een zijspoortje, maar wel absoluut over pnd:
Ik heb een paar keer gepost op een msn-groups-ding over pnd. Daar heb ik een topic geopend over mijn ontevredenheid over Eileen Engels. Vervolgens werd er door een lid erg fel op ingegaan. Dat het belachelijk was, dat Eileen al 28 jaar aan de top stond, dat ik het haar zelf maar moest mailen en niet zo op een forum... Een aantal keer op gereageerd en ze bleef zo stellig en lovend over Eileen. Haar zus en twee vriendinnen én een buurvrouw waren ook geweldig geholpen door haar. Mooi.
Ik vond alleen die schrijfstijl wel bekend. En de interpunctiefouten ook.
Een sneaky extra emailadres en een ip-check later kunnen we concluderen dat Eileen Engels zich ook wel wil voordoen als supertevreden klant als haar goede naam in het gedrang komt. De mail van (de nep-patient van) Eileen: "ja ik ben door Eileen behandeld het is een moordwijf.Eileen heeft een website www.eileenengels.nl daar staat haar email ook op,je kunt haar altijd mailen.ik vind Tosca teveel pilletjes aan de man brengen ik heb het daar niet op en er een nare ervaring mee."
Wat een mens.
Ik heb een paar keer gepost op een msn-groups-ding over pnd. Daar heb ik een topic geopend over mijn ontevredenheid over Eileen Engels. Vervolgens werd er door een lid erg fel op ingegaan. Dat het belachelijk was, dat Eileen al 28 jaar aan de top stond, dat ik het haar zelf maar moest mailen en niet zo op een forum... Een aantal keer op gereageerd en ze bleef zo stellig en lovend over Eileen. Haar zus en twee vriendinnen én een buurvrouw waren ook geweldig geholpen door haar. Mooi.
Ik vond alleen die schrijfstijl wel bekend. En de interpunctiefouten ook.
Een sneaky extra emailadres en een ip-check later kunnen we concluderen dat Eileen Engels zich ook wel wil voordoen als supertevreden klant als haar goede naam in het gedrang komt. De mail van (de nep-patient van) Eileen: "ja ik ben door Eileen behandeld het is een moordwijf.Eileen heeft een website www.eileenengels.nl daar staat haar email ook op,je kunt haar altijd mailen.ik vind Tosca teveel pilletjes aan de man brengen ik heb het daar niet op en er een nare ervaring mee."
Wat een mens.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Dat slaat wel echt alles zeg
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Eigenlijk zou je daarvan ergens (zou niet weten waar, maar jij misschien wel?) melding moeten maken. Kan me zo voorstellen dat vrouwen die iets minder bij de pinken zijn hier met open ogen intrappen.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
ja ik ben ook echt geschokt!
heb t vanaf t begin gevolgd, want ik ken sugar omdat ik had gemeld op n forum niet tevreden te zijn over eileen. op en neer ge-msn- d en er samen achter gekomen dat ze ons echt heel slecht geholpen heeft. en nu dit!
ze heeft me trouwens zelfs gedreigd met een advocaat omdat ik haar naam zou bezoedelen.
(en ik heb alleen gezegd op t forum dit ik niet tevreden was over MIJN behandeling) echt erg he.
heb t vanaf t begin gevolgd, want ik ken sugar omdat ik had gemeld op n forum niet tevreden te zijn over eileen. op en neer ge-msn- d en er samen achter gekomen dat ze ons echt heel slecht geholpen heeft. en nu dit!
ze heeft me trouwens zelfs gedreigd met een advocaat omdat ik haar naam zou bezoedelen.
(en ik heb alleen gezegd op t forum dit ik niet tevreden was over MIJN behandeling) echt erg he.
tis wa
Shocked
Dat is dus echt te gek voor woorden.
Zit er geen admin boven die msn-lid-groep-ding?
Ik ben trouwens heel blij dat ik een aantal mensen heb mogen bereiken die me 'snappen'. Niet eens zozeer vanwege het gevoel dat ik nu zo graag medestanders wil, maar vooral omdat ik me best eenzaam heb gevoeld in mijn gevoel. Juist vanwege het 'nietserige' van de status ervan. Niet echt slecht, niet echt goed, maar gewoon een beetje niet. (en ondertussen begin ik steeds minder duidelijk te worden, geloof ik )
En -offtopic of ontopic: weet ik niet precies - ondertussen merk ik ook nog dat ik, omdat ik nu weer een beetje mezelf begin te worden, opeens weer van alles en nog wat aan het verwerken ben. Dubbel..
Dat is dus echt te gek voor woorden.
Zit er geen admin boven die msn-lid-groep-ding?
Ik ben trouwens heel blij dat ik een aantal mensen heb mogen bereiken die me 'snappen'. Niet eens zozeer vanwege het gevoel dat ik nu zo graag medestanders wil, maar vooral omdat ik me best eenzaam heb gevoeld in mijn gevoel. Juist vanwege het 'nietserige' van de status ervan. Niet echt slecht, niet echt goed, maar gewoon een beetje niet. (en ondertussen begin ik steeds minder duidelijk te worden, geloof ik )
En -offtopic of ontopic: weet ik niet precies - ondertussen merk ik ook nog dat ik, omdat ik nu weer een beetje mezelf begin te worden, opeens weer van alles en nog wat aan het verwerken ben. Dubbel..
Het is echt zo debiel, he?
Ik heb een beheerster van dat forum gemaild, zodat we er misschien wat aan kunnen doen. S zei al dat we naar Radar ofzoiets moeten, maar ik kan me niet voorstellen dat het verboden is om via een internetforum wat te werken aan je 'goede' naam. Hoe belachelijk ook, als je kijkt naar wat ze geschreven heeft als nep-patient...
Ik heb een beheerster van dat forum gemaild, zodat we er misschien wat aan kunnen doen. S zei al dat we naar Radar ofzoiets moeten, maar ik kan me niet voorstellen dat het verboden is om via een internetforum wat te werken aan je 'goede' naam. Hoe belachelijk ook, als je kijkt naar wat ze geschreven heeft als nep-patient...
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sug, als ze meer mensen zo slecht heeft 'behandeld' dan is het echt weliets voor Radar. Je zou op het forum van Radar een stukje kunnen plaatsen,als zij vinden dat het nuttig is om er achter aan te gaan hoor je dat vanzelf wel denk ik.
Ennuh goede dag toegewenst.
Ennuh goede dag toegewenst.
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Even iedereen een hart onder de riem wensen hier. Heb er eigenlijk niets te zoeken, maar omdat ik zelf depressie (en paniekstoornissen) zo goed ken leef ik wel erg met jullie mee.
Sugar: die haptotherapie heeft voor mij echt wonderen verricht. Ik vond het afschuwelijk in het begin, maar het is wel een van de dingen die me er enorm doorheen hebben getrokken. Ben er nog steeds erg blij mee dat ik nu eindelijk kan luisteren naar mijn gevoel, voorheen was ik me er niet eens van bewust dat ik uberhaupt iets voelde. Alles rationeel, zoals jij zelf ook zegt.
YPPY, hoe heet dat medicijn wat je nu slikt? Die misselijkheid etc. moet wel weggaan na een paar weken hoor. Die BV blijft een lastig probleem, heb je ook al gemaild dat ik toen hele verschillende dingen hoorde en van sommige artsen behoorlijk wat weerstand heb gehad (ook hier op het forum hebben mensen me er wel om neergehaald). Wat jouw arts zegt is wel waar: van een aantal middelen wordt gedacht dat het niet schadelijk is, maar er is nog te weinig onderzoek om dat met zekerheid te kunnen zeggen. Bij DES kwam men er ook pas veel en veel later achter wat de effecten waren op de ongeboren kinderen.
Dat geldt trouwens voor heleboel andere dingen ook hoor. Paracetamol mag je bijvoorbeeld gewoon slikken tijdens de zwangerschap, maar uit nieuwste onderzoeken blijkt dat het wel degelijk effect heeft later op het kind. Dat zijn in het geval van paracetamol niet per se negatieve dingen, maar het heeft wel degelijk effect. Er is een ander goedgekeurd epileptiemiddel waarvan nu pas blijkt dat dat een verhoogde kans geeft op transseksualiteit bij het kind. En ook over de dingen die we gewoon allemaal eten of drinken, soms blijkt er opeens iets helemaal niet goed te zijn. Er zijn onderzoeken die erop lijken te duiden dat echo's negatieve effecten hebben, of ruggeprikken. Maar dat is allemaal nog helemaal niet uitsluitend.
Mijn psychiater/neuroloog (een van de experts in NL op het gebied van AD's) was uiteindelijk van mening dat de voordelen van BV groter waren dan het -in zijn ogen kleine- risico, maar uiteindelijk bleef het natuurlijk mijn eigen keus en ben ik me er ook altijd van bewust geweest. Maar zoals jij zegt: ik stond er toen volledig achter. Als later blijkt dat ze negatieve effecten ervan heeft gehad, dan zal ik dat naar vinden, maar ik sta nog steeds achter de keuze die ik toen heb gemaakt. Heel lastig blijft het wel, alsof je je al niet genoeg labiel voelt....
Sterkte allemaal meiden. De lente komt er weer aan, dat maakt de dingen vaak wel ietsje makkelijker.
Sugar: die haptotherapie heeft voor mij echt wonderen verricht. Ik vond het afschuwelijk in het begin, maar het is wel een van de dingen die me er enorm doorheen hebben getrokken. Ben er nog steeds erg blij mee dat ik nu eindelijk kan luisteren naar mijn gevoel, voorheen was ik me er niet eens van bewust dat ik uberhaupt iets voelde. Alles rationeel, zoals jij zelf ook zegt.
YPPY, hoe heet dat medicijn wat je nu slikt? Die misselijkheid etc. moet wel weggaan na een paar weken hoor. Die BV blijft een lastig probleem, heb je ook al gemaild dat ik toen hele verschillende dingen hoorde en van sommige artsen behoorlijk wat weerstand heb gehad (ook hier op het forum hebben mensen me er wel om neergehaald). Wat jouw arts zegt is wel waar: van een aantal middelen wordt gedacht dat het niet schadelijk is, maar er is nog te weinig onderzoek om dat met zekerheid te kunnen zeggen. Bij DES kwam men er ook pas veel en veel later achter wat de effecten waren op de ongeboren kinderen.
Dat geldt trouwens voor heleboel andere dingen ook hoor. Paracetamol mag je bijvoorbeeld gewoon slikken tijdens de zwangerschap, maar uit nieuwste onderzoeken blijkt dat het wel degelijk effect heeft later op het kind. Dat zijn in het geval van paracetamol niet per se negatieve dingen, maar het heeft wel degelijk effect. Er is een ander goedgekeurd epileptiemiddel waarvan nu pas blijkt dat dat een verhoogde kans geeft op transseksualiteit bij het kind. En ook over de dingen die we gewoon allemaal eten of drinken, soms blijkt er opeens iets helemaal niet goed te zijn. Er zijn onderzoeken die erop lijken te duiden dat echo's negatieve effecten hebben, of ruggeprikken. Maar dat is allemaal nog helemaal niet uitsluitend.
Mijn psychiater/neuroloog (een van de experts in NL op het gebied van AD's) was uiteindelijk van mening dat de voordelen van BV groter waren dan het -in zijn ogen kleine- risico, maar uiteindelijk bleef het natuurlijk mijn eigen keus en ben ik me er ook altijd van bewust geweest. Maar zoals jij zegt: ik stond er toen volledig achter. Als later blijkt dat ze negatieve effecten ervan heeft gehad, dan zal ik dat naar vinden, maar ik sta nog steeds achter de keuze die ik toen heb gemaakt. Heel lastig blijft het wel, alsof je je al niet genoeg labiel voelt....
Sterkte allemaal meiden. De lente komt er weer aan, dat maakt de dingen vaak wel ietsje makkelijker.
mooi he, alles
Dat mens is dan echt compleet getikt Sugar. Echt zielig zoiets.
Welkom monedula. Al is het niet leuk dat je hier 'moet' posten natuurlijk. Goed dat jij in een positieve spiraal zit. Wel toevallig dat we alledrie ongeveer even lang geleden bevallen zijn.
Morgen ga ik naar de psychiater Moonah en dinsdag naar de spv'er (voor het eerst) dan kan ik het wel voorstellen. Ik functioneer nu inderdaad voor 99% op ratio, omdat dat nog wel redelijk werkt. Mijn gevoel is zo moeilijk, ik stop dat weg. Hopelijk kan ik na dinsdag er iets mee gaan doen, als ik weet waar ik moet beginnen. Ooit hoop ik alles ook weer voor mezelf te doen, maar nu kan ik dat niet. Dan maar voor Anna. Dan doe ik het tenminste.
Ik slik Zoloft phileine. Die had ik wel een beetje verwacht, omdat ik die op het bv forum vaak terug zag komen en ook elders op internet bij de medicijnenlijstjes. Ik heb ze ook omdat het voordeel voor mij (en indirect Anna) groter is dan de mogelijke nadelen. Ik heb er wel lang over na moeten denken voor ik ze ging slikken, maar zoals je al zegt, nu sta ik er helemaal achter. Ik weet dat ik medicijnen nodig heb en ik kon echt niet nog 6 of 7 weken wachten. Het was moeilijk, maar ik denk niet dat ik hier spijt van ga krijgen. Het is echt het beste nu. Ter compensatie vervangen we overigens wel een voeding. Nu nog door melk uit de vriezer, straks door kv.
Welkom monedula. Al is het niet leuk dat je hier 'moet' posten natuurlijk. Goed dat jij in een positieve spiraal zit. Wel toevallig dat we alledrie ongeveer even lang geleden bevallen zijn.
Morgen ga ik naar de psychiater Moonah en dinsdag naar de spv'er (voor het eerst) dan kan ik het wel voorstellen. Ik functioneer nu inderdaad voor 99% op ratio, omdat dat nog wel redelijk werkt. Mijn gevoel is zo moeilijk, ik stop dat weg. Hopelijk kan ik na dinsdag er iets mee gaan doen, als ik weet waar ik moet beginnen. Ooit hoop ik alles ook weer voor mezelf te doen, maar nu kan ik dat niet. Dan maar voor Anna. Dan doe ik het tenminste.
Ik slik Zoloft phileine. Die had ik wel een beetje verwacht, omdat ik die op het bv forum vaak terug zag komen en ook elders op internet bij de medicijnenlijstjes. Ik heb ze ook omdat het voordeel voor mij (en indirect Anna) groter is dan de mogelijke nadelen. Ik heb er wel lang over na moeten denken voor ik ze ging slikken, maar zoals je al zegt, nu sta ik er helemaal achter. Ik weet dat ik medicijnen nodig heb en ik kon echt niet nog 6 of 7 weken wachten. Het was moeilijk, maar ik denk niet dat ik hier spijt van ga krijgen. Het is echt het beste nu. Ter compensatie vervangen we overigens wel een voeding. Nu nog door melk uit de vriezer, straks door kv.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Soms vind ik het zo verdrietig hoe de eerste tijd is gegaan met Storm.
Dan smeer ik een beschuitje uit één van de vier overgebleven rollen en strooi er blauwe muisjes op. Want ik ben wél blij dat hij er is en de muisjes smaken me nu. En de tranen? Die slik ik ermee weg.
Dan smeer ik een beschuitje uit één van de vier overgebleven rollen en strooi er blauwe muisjes op. Want ik ben wél blij dat hij er is en de muisjes smaken me nu. En de tranen? Die slik ik ermee weg.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
slik
ja echt heel jammer dat je geen roze wolk hebt gehad
kun je nu wel een beetje van m genieten?
ik heb t met Micha later ingehaald en van Annabel heb ik (met tussenpozen) gelukkig wel een beetje kunnen genieten. Dat was dan trouwens ook echt t enige wat ik nog een beetje kon en leuk vond
ze zit nu op mijn schoot lekker te poepen
Zo jammer soms dat je de tijd niet af en toe terug kan draaien. (niet dat ik nu zou weten hoe ik t dan aan zou pakken, maar toch)
ik ga eens een luier verschonen en vanavond naar Nine Inch Nails in Keulen!!!
ja echt heel jammer dat je geen roze wolk hebt gehad
kun je nu wel een beetje van m genieten?
ik heb t met Micha later ingehaald en van Annabel heb ik (met tussenpozen) gelukkig wel een beetje kunnen genieten. Dat was dan trouwens ook echt t enige wat ik nog een beetje kon en leuk vond
ze zit nu op mijn schoot lekker te poepen
Zo jammer soms dat je de tijd niet af en toe terug kan draaien. (niet dat ik nu zou weten hoe ik t dan aan zou pakken, maar toch)
ik ga eens een luier verschonen en vanavond naar Nine Inch Nails in Keulen!!!
tis wa
Wij zijn tijdens de kraamtijd van nummer 2 op vakantie gegaan wegens een dreigende depressie. Bij nummer 1 lag ik in het ziekenhuis met een depressie. Ook geen geweldige kraamtijd dus.
Soms doet het nog weleens pijn, aan de andere kant geniet ik nu des te meer van mijn kinderen omdat ik me realiseer hoeveel "geluk" waard is en het niet als normaal beschouw.
Soms doet het nog weleens pijn, aan de andere kant geniet ik nu des te meer van mijn kinderen omdat ik me realiseer hoeveel "geluk" waard is en het niet als normaal beschouw.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Wij hebben juist wel veel kraamvisite gehad. Ik had er niet veel zin in, maar het hoorde erbij, dus ik heb geen mensen geweigerd. Of eigenlijk wel, 1 dag en dat zorgde voor zo'n toestanden dat we dat daarna niet meer hebben gedaan.
Is iets van verlate kraamvisite dan niet is voor je Sugar? Maar nu zul je je daar nog niet goed genoeg voor voelen.
Wat ik me afvraag, merk je nu iets in je 'relatie' met je kinderen dat je toen depressief was Tinkepink? Is dat helemaal 'goed' nu? Bij jou is het al wat langer geleden natuurlijk.
Gisteren was ik bij de psychiater. Voor de laatste keer bij haar, omdat het alleen was ter overbrugging van de wachttijd. Wel jammer, want ze was erg aardig. We hebben het gehad over de medicijnen. Ik heb eerlijk verteld dat ik niet weet of het werkt. Dat ik soms denk van wel, maar soms ook van niet en dat het misschien wel de hoop is die maakt dat ik me een paar dagen beter voelde. Ze vond het wel positief dat ik het leuk vond om lekker in de zon te lopen met het weer van de afgelopen dagen. De dosis blijft voorlopig hetzelfde, omdat ze toch wel het idee had dat er vooruitgang in zit.
Dinsdag ga ik voor de eerste keer naar een sociaal psychiatrisch verpleegkundige. Dezelfde als EW heeft gehad? Ze is iig gespecialiseerd in pnd. Zij behandelt me verder en daar wordt er ook weer een psychiater bij betrokken.
Tijdens een vorig gesprek begreep ik iets over een cursus in een groep, maar ze bedoelde iets anders. Maar goed ook, want wat ik op internet had gevonden leek me niets. Het is bij een andere organisatie, maar die wisten niet zeker (ze heeft ze meteen gebeld) of ze ook bij ons in de gemeente werken. Dat hoor ik vanmiddag. Het gaat dan om 10 keer een huisbezoek waarbij ik gefilmd word als ik met Anna bezig ben. Daarna kijken we de film. Het is vooral om de bevestigen wat goed gaat en om mijn zelfvertrouwen te vergroten. Daarnaast kijken ze of ik signalen goed op pak en 'goed' reageer op wat ze nodig heeft. Het lijkt me eng op film, ook al hebben tientallen gezinnen me op de vakantiefilmpjes staan , maar wel goed voor me denk ik.
Is iets van verlate kraamvisite dan niet is voor je Sugar? Maar nu zul je je daar nog niet goed genoeg voor voelen.
Wat ik me afvraag, merk je nu iets in je 'relatie' met je kinderen dat je toen depressief was Tinkepink? Is dat helemaal 'goed' nu? Bij jou is het al wat langer geleden natuurlijk.
Gisteren was ik bij de psychiater. Voor de laatste keer bij haar, omdat het alleen was ter overbrugging van de wachttijd. Wel jammer, want ze was erg aardig. We hebben het gehad over de medicijnen. Ik heb eerlijk verteld dat ik niet weet of het werkt. Dat ik soms denk van wel, maar soms ook van niet en dat het misschien wel de hoop is die maakt dat ik me een paar dagen beter voelde. Ze vond het wel positief dat ik het leuk vond om lekker in de zon te lopen met het weer van de afgelopen dagen. De dosis blijft voorlopig hetzelfde, omdat ze toch wel het idee had dat er vooruitgang in zit.
Dinsdag ga ik voor de eerste keer naar een sociaal psychiatrisch verpleegkundige. Dezelfde als EW heeft gehad? Ze is iig gespecialiseerd in pnd. Zij behandelt me verder en daar wordt er ook weer een psychiater bij betrokken.
Tijdens een vorig gesprek begreep ik iets over een cursus in een groep, maar ze bedoelde iets anders. Maar goed ook, want wat ik op internet had gevonden leek me niets. Het is bij een andere organisatie, maar die wisten niet zeker (ze heeft ze meteen gebeld) of ze ook bij ons in de gemeente werken. Dat hoor ik vanmiddag. Het gaat dan om 10 keer een huisbezoek waarbij ik gefilmd word als ik met Anna bezig ben. Daarna kijken we de film. Het is vooral om de bevestigen wat goed gaat en om mijn zelfvertrouwen te vergroten. Daarnaast kijken ze of ik signalen goed op pak en 'goed' reageer op wat ze nodig heeft. Het lijkt me eng op film, ook al hebben tientallen gezinnen me op de vakantiefilmpjes staan , maar wel goed voor me denk ik.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
spannend yppy. je pakt 't allemaal dapper aan vind ik. petje af! ik hoop dat de medicijnen toch hun werk (wat duidelijker waarneembaar) gaan doen. sterkte weer.
sugar, verdrietig idee is dat inderdaad. maar je hebt 'm goed verzorgd en het is -nu hij steeds bewuster wordt van de interactie denk ik- toch vooral erg fijn dat je nu al stukken meer kunt genieten!! wat een idiote toestand met die eileen. die zet zichzelf wel erg te kijk zo zeg.
sugar, verdrietig idee is dat inderdaad. maar je hebt 'm goed verzorgd en het is -nu hij steeds bewuster wordt van de interactie denk ik- toch vooral erg fijn dat je nu al stukken meer kunt genieten!! wat een idiote toestand met die eileen. die zet zichzelf wel erg te kijk zo zeg.
lijkt me spannend Yppy, je straks op film terug zien en de positieve kanten benadrukken, lijkt me een gekke gewaarwording.
wat een raar mens is die Eileen zeg en zo'n figuur zou iemand moeten helpen? laat ze eerst zichzelf maar helpen denk ik dan..
Sugar ik ben blij dat ik tegenwoordig meer "liefde" in je posts vind t.o.v Storm.
moeilijk uit leggen misschien, maar ik vond je eerst echt ontzettend koel schrijven als het over hem ging, en ontzettend warm over Maria. gelukkig schrijf je nu ook warm over Storm, waaruit ik dus concludeer dat het echt wel wat beter met je gaat, of althans..... de goede kant op gaat.
ik vond het ook altijd erg zielig t.o.v Storm, net wat je een paar posts hierboven al schreef.
nou ja,......je bent gewoon goed bezig vind ik!
wat een raar mens is die Eileen zeg en zo'n figuur zou iemand moeten helpen? laat ze eerst zichzelf maar helpen denk ik dan..
Sugar ik ben blij dat ik tegenwoordig meer "liefde" in je posts vind t.o.v Storm.
moeilijk uit leggen misschien, maar ik vond je eerst echt ontzettend koel schrijven als het over hem ging, en ontzettend warm over Maria. gelukkig schrijf je nu ook warm over Storm, waaruit ik dus concludeer dat het echt wel wat beter met je gaat, of althans..... de goede kant op gaat.
ik vond het ook altijd erg zielig t.o.v Storm, net wat je een paar posts hierboven al schreef.
nou ja,......je bent gewoon goed bezig vind ik!
Ja, volgens mij is het helemaal goed nu, al voel ik soms wel een soort schuldgevoel tegenover Thomas. Bij Indy heb ik dat trouwens niet. Thomas was in het begin ook een beetje afstandelijker naar mij toe, maar dat is helemaal goedgekomen.quote:Op vrijdag 16 maart 2007 10:55 schreef YPPY het volgende:
Wat ik me afvraag, merk je nu iets in je 'relatie' met je kinderen dat je toen depressief was Tinkepink? Is dat helemaal 'goed' nu? Bij jou is het al wat langer geleden natuurlijk.
Overigens heb ik het geluk dat ik een heel erg lieve verzorgende man heb, die de zorg voor de kinderen geweldig op zich heeft genomen. Daarnaast hebben we toen Thomas nog een baby was een fantastische "Tagesmutter" (onze oppas voor 2 tot 3 dagen per week) gevonden, die met onze kinderen omgaat alsof het haar eigen kleinkinderen zijn en ze echt overstelpt met liefde. Mijn kinderen gaan nog liever naar haar dan naar hun oma's. Ze is echt goud waard. Ze zijn dus niets tekort gekomen en ik merk er niets meer van dat ik depressief ben geweest.
Sterker nog - soms heb ik het gevoel dat ik daardoor juist meer geniet van mijn kinderen en op een andere wijze in het leven sta. Pluk de dag!
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Yppy, goed hoor hoe je het allemaal aanpakt. Het voelt nu waarschijnlijk allemaal alsof je er niets mee opschiet, maar het zijn echt wel allemaal de dingen die je er uiteindelijk bovenop gaan helpen. Met die AD kan het trouwens echt wel een aantal weken duren voordat je het maximale effect hebt bereikt (de eerste twee weken voel je vaak zelfs beroerder dan anders).
Sugar, heb nog over die Eileen lopen nadenken. Ik vind eigenlijk echt wel dat dit ergens moet worden aangekaart, bij een of andere instantie. Het is niet alleen heel kinderachtig en onetisch van haar, ze heeft ook nog te maken met (meestal) emotioneel vrij labiele mensen. Dan vind ik dit dus al helemáál niet kunnen, als ik ook kijk naar de manier waarop ze jou de grond in probeerde te stampen toen je kritiek op haar had. Dus ik zou zeker eens bij Radar (of je huisarts?) of iets dergelijks te raad gaan waar je nu zo'n klacht kunt neerleggen, een of andere etische commissie?
Sugar, heb nog over die Eileen lopen nadenken. Ik vind eigenlijk echt wel dat dit ergens moet worden aangekaart, bij een of andere instantie. Het is niet alleen heel kinderachtig en onetisch van haar, ze heeft ook nog te maken met (meestal) emotioneel vrij labiele mensen. Dan vind ik dit dus al helemáál niet kunnen, als ik ook kijk naar de manier waarop ze jou de grond in probeerde te stampen toen je kritiek op haar had. Dus ik zou zeker eens bij Radar (of je huisarts?) of iets dergelijks te raad gaan waar je nu zo'n klacht kunt neerleggen, een of andere etische commissie?
mooi he, alles
Ik zie trouwens dat Eileen haar website gelieerd heeft aan ouders online. Ik zou in ieder geval ouders online een bijzonder dringende mail sturen. Want dat is toch een site die best veel in de melk te brokkelen heeft en ook een redactie heeft.
-als je daar de energie voor hebt-
-als je daar de energie voor hebt-
Zoiets had ik dus ook, kreeg het alleen weer eens niet zo subtiel mijn toetsenbordje uit .quote:Op vrijdag 16 maart 2007 15:02 schreef phileine het volgende:
Sugar, heb nog over die Eileen lopen nadenken. Ik vind eigenlijk echt wel dat dit ergens moet worden aangekaart, bij een of andere instantie. Het is niet alleen heel kinderachtig en onetisch van haar, ze heeft ook nog te maken met (meestal) emotioneel vrij labiele mensen. Dan vind ik dit dus al helemáál niet kunnen, als ik ook kijk naar de manier waarop ze jou de grond in probeerde te stampen toen je kritiek op haar had. Dus ik zou zeker eens bij Radar (of je huisarts?) of iets dergelijks te raad gaan waar je nu zo'n klacht kunt neerleggen, een of andere etische commissie?
"Opgelicht" kan ook nog, denk ik, die hebben wel vaker items over mensen die pretenderen iets te zijn dat ze niet zijn.
Bovendien heeft zij idd te maken met een kwetsbare groep, dat is natuurlijk helemaal erg.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Ja, ik begrijp jullie advies wel. Maar zulke dingen kosten wel energie en ik weet niet of ik die wel daaraan moet besteden. Bovendien worden er toch blijkbaar ook veel vrouwen goed geholpen door haar.
Yppy, ik vind je ook dapper en goed bezig! Echt, hoor.
Dat van die video heb ik vaker gehoord, mijn moeder begon daar ook over in het begin met mij. Verder is er bij mij nooit sprake van geweest, maar goed. Wel spannend en leerzaam. Hopelijk krijg je ook goede begeleiding van die sociaal psychiatrisch verpleegkundige. Fijn dat ze zo gespecialiseerd is in pnd in elk geval. Geeft hoop.
Martineke, slik. Je zult vast gelijk hebben, maar ik wist dat niet eigenlijk.
Yppy, ik vind je ook dapper en goed bezig! Echt, hoor.
Dat van die video heb ik vaker gehoord, mijn moeder begon daar ook over in het begin met mij. Verder is er bij mij nooit sprake van geweest, maar goed. Wel spannend en leerzaam. Hopelijk krijg je ook goede begeleiding van die sociaal psychiatrisch verpleegkundige. Fijn dat ze zo gespecialiseerd is in pnd in elk geval. Geeft hoop.
Martineke, slik. Je zult vast gelijk hebben, maar ik wist dat niet eigenlijk.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Begrijp ik volkomen . Maar wie weet, misschien later eens?quote:Op vrijdag 16 maart 2007 20:37 schreef Sugar het volgende:
Ja, ik begrijp jullie advies wel. Maar zulke dingen kosten wel energie en ik weet niet of ik die wel daaraan moet besteden. Bovendien worden er toch blijkbaar ook veel vrouwen goed geholpen door haar.
Jij bent er gelukkig niet van van het padje geraakt, maar je zult maar iets minder "slim" of welbespraakt zijn. Dan ben je d'r mooi klaar mee, met zo'n mevrouw.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
En mevrouw de deskundige blijkt in elk geval nóg een account te hebben om reclame te maken voor zichzelf.
"ik heb alle steun die ik nodig had gehad van Eileen Engels.Ik kon alles aan haar toevertrouwen,dat op zich vond ik heel fijn ,ze bewandelde geen zijpaden en hield zich strikt aan haar vak ,maar het feit dat ik wel alles naar haar toe kon mailen heeft mij in iedergeval fantastisch geholpen.Ook het praten met anderen , zoals mijn vriendin,(die ook bij Eileen geweest is )maar ook mijn familie zijn mij tot steun geweest.Zij is al 28 jaar bezig en doet dit vanuit haar medische achtergrond, haar vader was internist heeft ze mij verteld.Wat Eileen doet is regulier en niet alternatief,zij is van huis uit verpleegkundige A,B .Nu na 10 maanden ben ik er helemaal, ik heb de hormonen afgebouwd,het leuke is dat ik af en toe nog wel eens een briefje naar haar stuur en dan ook altijd een antwoord krijg ,ook al ben ik niet meer in behandeling.
groetjes B."
"Verder vind ik dat de behandeling en begeleiding niet duur is, maar dat is voor iedereen natuurlijk anders.De intake doet ze ook telefonisch.Ze woont in de Betuwe en zit niet meer in het ziekenhuis in Wageningen maar heeft haar eigen praktijk.
groetjes van B.
PS: mijn arts kende haar wel,maar wat je kunt doen is haar website laten zien."
"ik heb alle steun die ik nodig had gehad van Eileen Engels.Ik kon alles aan haar toevertrouwen,dat op zich vond ik heel fijn ,ze bewandelde geen zijpaden en hield zich strikt aan haar vak ,maar het feit dat ik wel alles naar haar toe kon mailen heeft mij in iedergeval fantastisch geholpen.Ook het praten met anderen , zoals mijn vriendin,(die ook bij Eileen geweest is )maar ook mijn familie zijn mij tot steun geweest.Zij is al 28 jaar bezig en doet dit vanuit haar medische achtergrond, haar vader was internist heeft ze mij verteld.Wat Eileen doet is regulier en niet alternatief,zij is van huis uit verpleegkundige A,B .Nu na 10 maanden ben ik er helemaal, ik heb de hormonen afgebouwd,het leuke is dat ik af en toe nog wel eens een briefje naar haar stuur en dan ook altijd een antwoord krijg ,ook al ben ik niet meer in behandeling.
groetjes B."
"Verder vind ik dat de behandeling en begeleiding niet duur is, maar dat is voor iedereen natuurlijk anders.De intake doet ze ook telefonisch.Ze woont in de Betuwe en zit niet meer in het ziekenhuis in Wageningen maar heeft haar eigen praktijk.
groetjes van B.
PS: mijn arts kende haar wel,maar wat je kunt doen is haar website laten zien."
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Nou da's fijn . Mijn vader was hartchirurg (dikke vette ), dus dames, niet naar een ziekenhuis gaan hoor, bij mij kun je zo per mail terecht .quote:Op vrijdag 16 maart 2007 21:14 schreef Sugar het volgende:
doet dit vanuit haar medische achtergrond, haar vader was internist heeft ze mij verteld.
Jezusmina, schiet mij maar lek, dat mens is gewoon gevaarlijk....
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Haha, ik vind haar steeds lachwekkender... en ik vind het wel een beetje zielig dat ze zelf reclame voor zichzelf moet gaan zitten maken .
.
Mama van 2 lieve meiden :)
Zijn er uberhaupt wel mensen goed door haar geholpen, of zijn dat allemaal 'eigen' accountjes?
Echt te zot voor woorden
Echt te zot voor woorden
ja echt niet te geloven he!!!
ik word echt misselijk van wat ze onder andere namen over zichzelf schrijft.
ze beveelt oa.ook haar boek aan, wat je op haar website kan kopen;
misschien is het boek Kraamtranen iets voor je waar je steun in kunt vinden?Ik heb het boek zelf ook en , staat heel veel in , ook over prenatale depressie.Kijk eens op de site van Eileen Engels,daar kan je dit boek bestellen.www.eileenengels.nl Veel sterkte, B
en :
Hallo ..., ik ben ook door Eileen Engels behandeld en mijn ervaring is prima.Het was ook niet zo dat ik meteen beter was maar dat kan ook niet met hormonen (mte ad bestrijdt je toch de symptomen) omdat die per maand werken.Ik heb er veel baat bij gehad in iedergeval.Ze werkt alleen via je huisarts of via prof.Haspels.Mijn mails zou je nog terug kunnen lezen van vanaf eind 2005 tot enkele maanden geleden,toen was ik uitbehandeld.Ik hoop dat je hier iets mee kunt.Veel sterkte in iedergeval,B
enz. enz. enz.
waarschijnlijk is meer dan de helft van alle positieve verhalen op dat forum van mevrouw de deskundige zelf.:N ik wist niet dat er zo'n zielige mensen bestonden en ZIJ dreigt mij met een advocaat
ik word echt misselijk van wat ze onder andere namen over zichzelf schrijft.
ze beveelt oa.ook haar boek aan, wat je op haar website kan kopen;
misschien is het boek Kraamtranen iets voor je waar je steun in kunt vinden?Ik heb het boek zelf ook en , staat heel veel in , ook over prenatale depressie.Kijk eens op de site van Eileen Engels,daar kan je dit boek bestellen.www.eileenengels.nl Veel sterkte, B
en :
Hallo ..., ik ben ook door Eileen Engels behandeld en mijn ervaring is prima.Het was ook niet zo dat ik meteen beter was maar dat kan ook niet met hormonen (mte ad bestrijdt je toch de symptomen) omdat die per maand werken.Ik heb er veel baat bij gehad in iedergeval.Ze werkt alleen via je huisarts of via prof.Haspels.Mijn mails zou je nog terug kunnen lezen van vanaf eind 2005 tot enkele maanden geleden,toen was ik uitbehandeld.Ik hoop dat je hier iets mee kunt.Veel sterkte in iedergeval,B
enz. enz. enz.
waarschijnlijk is meer dan de helft van alle positieve verhalen op dat forum van mevrouw de deskundige zelf.:N ik wist niet dat er zo'n zielige mensen bestonden en ZIJ dreigt mij met een advocaat
tis wa
Ik las dus laatst ergens (Isabeau schreef dat, maar ik weet niet meer in welk topic), dat PostNataleDepressie niet eens de correcte uitdrukking is, onder artsen.
PND zou namelijk betekenen dat de baby een depressie heeft . De correcte term is PostPartumDepressie (dus, depressie na de bevalling). Dat de dame dat niet op haar site gebruikt vind ik dus eigenlijk al wel veelzeggend .
PND zou namelijk betekenen dat de baby een depressie heeft . De correcte term is PostPartumDepressie (dus, depressie na de bevalling). Dat de dame dat niet op haar site gebruikt vind ik dus eigenlijk al wel veelzeggend .
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
schokkend werkelijk waar.
magoe, tis veel belangrijker hoe het met jullie gaat!
magoe, tis veel belangrijker hoe het met jullie gaat!
stormy waters...
sailin'
sailin'
Dat is niet helemaal waar. Tegenwoordig noemen veel artsen het inderdaad een post partum depressie, dat klinkt meer als "bij de moeder". Maar het is niet fout om het nog een pnd te noemen. En aangezien de meeste mensen (=potentiele klanten!) het onder die naam kennen...quote:Op vrijdag 16 maart 2007 21:48 schreef Leah het volgende:
Ik las dus laatst ergens (Isabeau schreef dat, maar ik weet niet meer in welk topic), dat PostNataleDepressie niet eens de correcte uitdrukking is, onder artsen.
PND zou namelijk betekenen dat de baby een depressie heeft . De correcte term is PostPartumDepressie (dus, depressie na de bevalling). Dat de dame dat niet op haar site gebruikt vind ik dus eigenlijk al wel veelzeggend .
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ah, ok .
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Jemig ik vind het toch echt niet kunnen wat die Eileen doet zeg. Wel grappig dat ze zo makkelijk te ontmaskeren is door haar interpunctie.
Sugar in tegenstelling tot Martineke vind ik niet dat je koel schreef over Storm, wel dat je duidelijk meer met Maria op had maar dat lijkt me vrij logisch. Het is heel erg verdrietig gewoon dat je zoveel van Storm gemist hebt, hopelijk heb je nog wat filmpjes die je ooit eens kunt bekijken en zie je dan dat je er toch wel voor hem was, al was het in je hoofd aan het 'stormen' (no pun intended). En ik denk dat je met zijn 1e verjaardag gewoon een verschrikkelijk groot knalfeest moet geven, om te vieren dat hij 1 jaar wordt en om te vieren dat jij er weer bovenop bent gekrabbeld tegen die tijd. Hou vol meissie, je bent op de goede weg
Sugar in tegenstelling tot Martineke vind ik niet dat je koel schreef over Storm, wel dat je duidelijk meer met Maria op had maar dat lijkt me vrij logisch. Het is heel erg verdrietig gewoon dat je zoveel van Storm gemist hebt, hopelijk heb je nog wat filmpjes die je ooit eens kunt bekijken en zie je dan dat je er toch wel voor hem was, al was het in je hoofd aan het 'stormen' (no pun intended). En ik denk dat je met zijn 1e verjaardag gewoon een verschrikkelijk groot knalfeest moet geven, om te vieren dat hij 1 jaar wordt en om te vieren dat jij er weer bovenop bent gekrabbeld tegen die tijd. Hou vol meissie, je bent op de goede weg
Ladybos, lief wat je schrijft.
Dat knalfeest is een goed idee ook.
Deze week (dinsdag) heb ik de intake voor psychotherapie. Ik merk dat ik er heel gemengd over ben.
Het gaat eigenlijk beter met me, maar dan ineens weer niet. En toch kan ik ook nog maar zo weinig extra's verdragen. Te veel lawaai of een veel te kort middagslaapje van Maria brengen me uit balans. Dan gaat het niet zoals ik verwacht en dan wil ik alleen nog maar alleen zijn en met rust gelaten worden.
Of dan is er weer zo'n dag dat ik mijn lijf niet accepteer en daardoor alles zo zwart zie. Belachelijk, ik wéét het! Maar ik krijg het niet weg en meteen is er niets meer van me over. Tegelijkertijd worstel ik dan met eten en is het feest compleet. Ik wilde dat ik stabiel was en rustig en de dingen aankon!!! Zonder stress, paniek of verdriet.
En ik durf ook nooit meer te gaan werken, denk ik.
[ Bericht 1% gewijzigd door Sugar op 18-03-2007 20:53:08 ]
Dat knalfeest is een goed idee ook.
Deze week (dinsdag) heb ik de intake voor psychotherapie. Ik merk dat ik er heel gemengd over ben.
Het gaat eigenlijk beter met me, maar dan ineens weer niet. En toch kan ik ook nog maar zo weinig extra's verdragen. Te veel lawaai of een veel te kort middagslaapje van Maria brengen me uit balans. Dan gaat het niet zoals ik verwacht en dan wil ik alleen nog maar alleen zijn en met rust gelaten worden.
Of dan is er weer zo'n dag dat ik mijn lijf niet accepteer en daardoor alles zo zwart zie. Belachelijk, ik wéét het! Maar ik krijg het niet weg en meteen is er niets meer van me over. Tegelijkertijd worstel ik dan met eten en is het feest compleet. Ik wilde dat ik stabiel was en rustig en de dingen aankon!!! Zonder stress, paniek of verdriet.
En ik durf ook nooit meer te gaan werken, denk ik.
[ Bericht 1% gewijzigd door Sugar op 18-03-2007 20:53:08 ]
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Zie je er tegenop om op je huidige werk te gaan werken? Ik vind het steeds moeilijker om te gaan, vooral omdat bijna niemand weet dat ik ziek ben, maar ik ben zo bang dat als ik me ziek meld, dat ik dan nooit meer terug durf.
Als je toch nog zo weinig kunt hebben, gaat het dan echt wel beter met je of is het de hoop die denkt dat het beter gaat? Dat je het zo graag wilt, maar dat je het niet meer ziet? Je gaat echt wel beter worden, daar ben ik van overtuigd, maar dat duurt lang. Volgend jaar zijn we allebei weg uit dit topic.
Ik heb het boek van Brooke Shields uit en dat deed me echt goed die herkenning. Ook omdat het goed afloopt, al merkte ik wel dat ze toch bleef twijfelen of het echt nog goed ging. Het is niet echt dat zomaar 'over' gaat. Het ligt altijd weer op de loer.
Als je toch nog zo weinig kunt hebben, gaat het dan echt wel beter met je of is het de hoop die denkt dat het beter gaat? Dat je het zo graag wilt, maar dat je het niet meer ziet? Je gaat echt wel beter worden, daar ben ik van overtuigd, maar dat duurt lang. Volgend jaar zijn we allebei weg uit dit topic.
Ik heb het boek van Brooke Shields uit en dat deed me echt goed die herkenning. Ook omdat het goed afloopt, al merkte ik wel dat ze toch bleef twijfelen of het echt nog goed ging. Het is niet echt dat zomaar 'over' gaat. Het ligt altijd weer op de loer.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ja, ik zie er ontzettend tegenop. Ik durf écht niet te bellen met klanten en andere mensen, ik moet al huilen als ik eraan denk dat ik de telefoon daar moet gaan opnemen. En er is vast veel veranderd (dat was al in gang gezet toen ik met verlof ging), dus ik weet ook niet alles automatisch. Ik ben er gewoon echt heel erg bang voor dat ik op een dag daar weer dingen moet kunnen en durven.quote:Op zondag 18 maart 2007 20:45 schreef YPPY het volgende:
Zie je er tegenop om op je huidige werk te gaan werken? Ik vind het steeds moeilijker om te gaan, vooral omdat bijna niemand weet dat ik ziek ben, maar ik ben zo bang dat als ik me ziek meld, dat ik dan nooit meer terug durf.
Ik weet ook niet of het écht beter gaat. Ik denk wel dat het beter gaat dan eerst. Maar ik vind het ook wel heftig dat ik nog steeds zo negatief op gewone kleine dingen reageer.
Dat boek klinkt goed, ga het ook lezen, denk ik.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Die psychotherapie gaat je vast helpen, ook al is het altijd weer moeilijk om die dingen te beginnen.
En voor de rest, zoals eerder gezegd, als het met jezelf nog niet goed genoeg gaat is ieder ander ding dat moet dat niks met jou persoonlijk of jullie als gezin te maken heeft eerder een stap terug dan een stap vooruit. Eerst wachten en zorgen dat het met jou beter gaat en je stabieler bent voordat andere dingen weer gaan moeten. Zoals werken enzovoorts, die dingen zullen dan waarschijnlijk ook minder groots en eng en als moeten durven of moeten aanvoelen omdat je dan zelf echt wat beter bent. Helpt je niks voor dat gevoel van nu maar straks hopelijk wel.
Volhouden lieve Suiker, voor wat het waard is je ziet er goed uit en je doet het hartstikke goed.
[ Bericht 2% gewijzigd door Luchtbel op 18-03-2007 23:46:10 ]
En voor de rest, zoals eerder gezegd, als het met jezelf nog niet goed genoeg gaat is ieder ander ding dat moet dat niks met jou persoonlijk of jullie als gezin te maken heeft eerder een stap terug dan een stap vooruit. Eerst wachten en zorgen dat het met jou beter gaat en je stabieler bent voordat andere dingen weer gaan moeten. Zoals werken enzovoorts, die dingen zullen dan waarschijnlijk ook minder groots en eng en als moeten durven of moeten aanvoelen omdat je dan zelf echt wat beter bent. Helpt je niks voor dat gevoel van nu maar straks hopelijk wel.
Volhouden lieve Suiker, voor wat het waard is je ziet er goed uit en je doet het hartstikke goed.
[ Bericht 2% gewijzigd door Luchtbel op 18-03-2007 23:46:10 ]
Kun je niet ander werk gaan doen Sugar? Toen bij mijn vorige baan een collega terugkwam die vooral in de 'buitendienst' werkte, hebben we ander werk voor haar gezocht. Eigenlijk al onze klussen (ook de leuke) die ze intern kon doen. Ze kwam maar een paar uur per dag, maar vond het wel fijn om bezig te zijn.
Ik vind het moeilijk om te gaan werken en zie er tegenop, maar toch denk ik ergens dat het wel goed is om ook anders bezig te zijn. Al is het lastig dat mijn pnd 'geheim' is. Het is goed afleiding te hebben en met anderen in contact te komen.
Er staat nu ook een interview met BS in een blad, weet niet meer hoe het heet, gaat ook gedeeltelijk over haar pnd.
Vandaag was ik bij de spv'er. Zij heeft duidelijk veel ervaring. De overdracht klopte niet helemaal, maar dat is nu redelijk bijgewerkt. Ze zei lekker motiverend dat ze niemand had meegemaakt die niet uit de depressie komt. Ze vond dat ik het goed doe en denkt dat het redelijk snel beter zal gaan. Ook denkt ze dat de medicijnen werken. We hebben veel gesproken over hoe ik met Anna om ga en dat ik wel de dingen doe die goed zijn. Dat maakte ze niet vaak mee geloof ik. Wel raar om nu bij iemand anders te zitten, maar ze snapt wel goed wat ik bedoel. Dat is fijn.
De organisatie die de videotraining heeft, werkt niet in onze gemeente, de psychiater zou navragen of het ergens anders wel aangeboden wordt. Dat is dus nog even afwachten.
Ik vind het moeilijk om te gaan werken en zie er tegenop, maar toch denk ik ergens dat het wel goed is om ook anders bezig te zijn. Al is het lastig dat mijn pnd 'geheim' is. Het is goed afleiding te hebben en met anderen in contact te komen.
Er staat nu ook een interview met BS in een blad, weet niet meer hoe het heet, gaat ook gedeeltelijk over haar pnd.
Vandaag was ik bij de spv'er. Zij heeft duidelijk veel ervaring. De overdracht klopte niet helemaal, maar dat is nu redelijk bijgewerkt. Ze zei lekker motiverend dat ze niemand had meegemaakt die niet uit de depressie komt. Ze vond dat ik het goed doe en denkt dat het redelijk snel beter zal gaan. Ook denkt ze dat de medicijnen werken. We hebben veel gesproken over hoe ik met Anna om ga en dat ik wel de dingen doe die goed zijn. Dat maakte ze niet vaak mee geloof ik. Wel raar om nu bij iemand anders te zitten, maar ze snapt wel goed wat ik bedoel. Dat is fijn.
Ze vond dat ik het goed doe en denkt dat het redelijk snel beter zal gaan. Ook denkt ze dat de medicijnen werken. We hebben veel gesproken over hoe ik met Anna om ga en dat ik wel de dingen doe die goed zijn. Dat maakte ze niet vaak mee geloof ik. Wel raar om nu bij iemand anders te zitten, maar ze snapt wel goed wat ik bedoel. Dat is fijn. De organisatie die de videotraining heeft, werkt niet in onze gemeente, de psychiater zou navragen of het ergens anders wel aangeboden wordt. Dat is dus nog even afwachten.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Fijn YPPY, dat de spv´er zo opbouwend te werk gaat. Het is latijd leuk om te horen dat er een boel zaken zijn die je goed aanpakt!
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Oh, wat klinkt het goed, YPPY. Erg fijn idd.
Heb je zelf nu ook wel het idee dat de medicatie aanslaat?
Ik had vandaag de intake en het ging wel. De psychiater vond in elk geval dat ik er op mijn plek zou zijn, psychotherapie lijkt hem goed. Verder vind ik het gewoon heel erg moeilijk om te zorgen dat zo iemand een goede inschatting kan maken. Mijn presentatie is gewoon zo anders dan hoe het vaak gaat met me. Ik moet dus echt voorbeelden noemen waaruit blijkt hoe ver het soms gaat, mijn gevoel, boosheid of verdriet. En dat voelt ook stom, om dan een paar voorbeelden te noemen van toen het heel heftig was, terwijl het nu dan gewoon wel gaat. Maar wel gedaan dus.
Het zal alleen nog wel een maand of 2 maanden duren voordat ik echt ga beginnen ermee. Wachtlijst.
Heb je zelf nu ook wel het idee dat de medicatie aanslaat?
Ik had vandaag de intake en het ging wel. De psychiater vond in elk geval dat ik er op mijn plek zou zijn, psychotherapie lijkt hem goed. Verder vind ik het gewoon heel erg moeilijk om te zorgen dat zo iemand een goede inschatting kan maken. Mijn presentatie is gewoon zo anders dan hoe het vaak gaat met me. Ik moet dus echt voorbeelden noemen waaruit blijkt hoe ver het soms gaat, mijn gevoel, boosheid of verdriet. En dat voelt ook stom, om dan een paar voorbeelden te noemen van toen het heel heftig was, terwijl het nu dan gewoon wel gaat. Maar wel gedaan dus.
Het zal alleen nog wel een maand of 2 maanden duren voordat ik echt ga beginnen ermee. Wachtlijst.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Wachtlijst . Goed dat je wel dingen hebt kunnen noemen van toen het heel heftig was Sugar!
Yppy dat contact met je spv-er klinkt wel ok! Goed om te horen dat je wel de dingen doet die goed zijn!
Yppy dat contact met je spv-er klinkt wel ok! Goed om te horen dat je wel de dingen doet die goed zijn!
Mama van 2 lieve meiden :)
Dat heb ik ook hoor Sugar, niemand ziet aan me hoe slecht het gaat. De huisarts vroeg zelfs aan me of ik het wel meende omdat ik zat te lachen toen ik wat vertelde. Ik geef ook voorbeelden van keren dat het niet goed ging, maar dat heb ik dan zo weggestopt dat ik het niet herbeleef en dan ook niet emotioneel ben. Ze snappen het wel heb ik het idee. De spv'er had al snel door dat mijn gevoel gewoon helemaal weg is en dat ik daarom wel 'normaal' kan functioneren. Naar de buitenwereld toe dan. Ik ben er heel eerlijk in tegen de psychiater en de spv'er dat wat ik zeg niet is wat ik vind, maar dat ik niet meer weet wat ik echt vind, omdat ik het niet voel. Als je dat nog snapt.
Balen van die wachtlijst.
Ik denk soms wel dat de medicatie aanslaat Sugar, maar dan ben ik bang dat het niet zo is en dat het de hoop is die maakt dat ik me iets beter voel. Of dat ik toevallig wat goede dagen achter elkaar heb. Zo heb ik een paar nachten goed geslapen (naar verhouding), maar was het de afgelopen twee nachten weer slecht. De spv'er vond dat juist een teken dat de medicijnen wel werken, omdat je dan altijd kleine terugvallen krijgt.
Balen van die wachtlijst.
Ik denk soms wel dat de medicatie aanslaat Sugar, maar dan ben ik bang dat het niet zo is en dat het de hoop is die maakt dat ik me iets beter voel. Of dat ik toevallig wat goede dagen achter elkaar heb. Zo heb ik een paar nachten goed geslapen (naar verhouding), maar was het de afgelopen twee nachten weer slecht. De spv'er vond dat juist een teken dat de medicijnen wel werken, omdat je dan altijd kleine terugvallen krijgt.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Sugar, klinkt goed die stap naar psychotherapie.
Yppy, waarom vertel je het niet op je werk? Misschien dat het juist wat lucht kan geven dat je de stand niet op hoeft te houden?
Yppy, waarom vertel je het niet op je werk? Misschien dat het juist wat lucht kan geven dat je de stand niet op hoeft te houden?
mooi he, alles
Goed om te lezen dat jullie goede ervaringen hebben opgedaan met de hulpverleners, Sugar en YPPY.
Sugar, ik las net het verhaal over Eileen, ze is toch verpleegkundige en geregistreerd bij de BIG lijkt me dan? Wellicht een idee om het daar te melden? Alhoewel ze natuurlijk niet echt als verpleegkundige dit 'werk' uitoefent.
Sugar, ik las net het verhaal over Eileen, ze is toch verpleegkundige en geregistreerd bij de BIG lijkt me dan? Wellicht een idee om het daar te melden? Alhoewel ze natuurlijk niet echt als verpleegkundige dit 'werk' uitoefent.
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Ze wordt op internet ook "therapeut" genoemd Ik vind dit echt niet kunnen. Goed, ze heeft een boek geschreven en zelf een PPD gehad, maar dat vind ik niet echt betekenis hebben als je ziet hoe ze met mensen omgaat. En die nepberichten, dat is gewoon echt heel ergquote:Op woensdag 21 maart 2007 10:13 schreef PM-girl het volgende:
Goed om te lezen dat jullie goede ervaringen hebben opgedaan met de hulpverleners, Sugar en YPPY.
Sugar, ik las net het verhaal over Eileen, ze is toch verpleegkundige en geregistreerd bij de BIG lijkt me dan? Wellicht een idee om het daar te melden? Alhoewel ze natuurlijk niet echt als verpleegkundige dit 'werk' uitoefent.
"Why does being a librarian make her even hotter?"
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
Phileine, mijn baas weet het wel en een paar collega's ook. Probleem is dat mijn werkplek op locatie is bij een soort van opdrachtgever. In mijn werk is communicatie en het aanhoren van problemen essentieel. Als bij mijn 'klanten' duidelijk wordt dat ik zelf 'niet goed bij mijn hoofd ben' (zo noemen ze dat daar) kan ik mijn werk niet meer doen. Ze zijn ontzettend lief en aardig enzo en als ik mijn been had gebroken had ik nergens beter kunnen zitten, maar zoiets psychisch is erg lastig. Ik wil je eventueel wel via pm uitleggen hoe het precies zit, maar ik wil het niet te gedetailleerd op het forum zetten. Het is nogal een unieke functie met redelijk grote kans op herkenning.
Anna is nu ziek en dat voelt dan zo raar. Ik vind het echt erg en zielig voor haar dat ze ziek is, maar ik denk dat een andere moeder het anders zo voelen. Zo gek dat ik me dat nu realiseer. Eerder had ik dat niet door.
Anna is nu ziek en dat voelt dan zo raar. Ik vind het echt erg en zielig voor haar dat ze ziek is, maar ik denk dat een andere moeder het anders zo voelen. Zo gek dat ik me dat nu realiseer. Eerder had ik dat niet door.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Je weet natuurlijk nooit hoe een ander het voelt.quote:Op vrijdag 23 maart 2007 13:46 schreef YPPY het volgende:
Anna is nu ziek en dat voelt dan zo raar. Ik vind het echt erg en zielig voor haar dat ze ziek is, maar ik denk dat een andere moeder het anders zo voelen. Zo gek dat ik me dat nu realiseer. Eerder had ik dat niet door.
Maar wel confronterend he, als er 'beweging' in je gevoelsleven komt...? Weet even niet hoe het anders te formuleren... Fijn dat de meds lijken aan te slaan. En beterschap voor je lieve grietje.
Sugar, ik PM je even terug.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Het gaat hier nu sinds een week of drie rustiger weer en beter. Ik heb geen ontzettende dieptepunten meer gehad. En het grootste deel van de tijd kan ik het aan. Ik heb hulp nodig om weer gelukkig te worden, dat wel en die hulp komt. Maar ik voel me wel stabieler en meer in control al. Dat heb ik eerder gevoeld en toen was er ineens weer crisis, ik weet het. Maar het stabielere gevoel is nu wel alweer terug en dat is ook een goed teken, dat dat er zo snel weer is.
Misschien doen die hormonen me echt goed en helpt die dubbele dosering.
Ik ben nog steeds bang om te gaan werken. Maar ik kan op goede momenten ook denken: misschien is iedereen bang na zo'n lange tijd en is het helemaal niet zo eng.
Misschien kan ik afspraken maken over welke werkzaamheden ik wel en niet doe en welke contacten ik wel al aanga en welke nog niet.
Misschien moet ik gewoon een schop onder mijn kont krijgen en gáán.
Ik laat dat even sudderen in mezelf en wil er met wat mensen over praten. Wat denken zij? Gewoon, de mensen om me heen? En wat denkt de huisarts en haptotherapeute? Zo kan ik misschien met kleine stapjes toch weer aan het werk gaan. Eng, eng, eng, maar ik weet dat het moet en dat het ook gaat betekenen dat ik een rotperiode achter me kan laten. En die stap wil ik wel zetten, want het voelt alsof dat bijna gaat kunnen, langzaam en voorzichtig.
Misschien doen die hormonen me echt goed en helpt die dubbele dosering.
Ik ben nog steeds bang om te gaan werken. Maar ik kan op goede momenten ook denken: misschien is iedereen bang na zo'n lange tijd en is het helemaal niet zo eng.
Misschien kan ik afspraken maken over welke werkzaamheden ik wel en niet doe en welke contacten ik wel al aanga en welke nog niet.
Misschien moet ik gewoon een schop onder mijn kont krijgen en gáán.
Ik laat dat even sudderen in mezelf en wil er met wat mensen over praten. Wat denken zij? Gewoon, de mensen om me heen? En wat denkt de huisarts en haptotherapeute? Zo kan ik misschien met kleine stapjes toch weer aan het werk gaan. Eng, eng, eng, maar ik weet dat het moet en dat het ook gaat betekenen dat ik een rotperiode achter me kan laten. En die stap wil ik wel zetten, want het voelt alsof dat bijna gaat kunnen, langzaam en voorzichtig.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar wat fijn dat het weer wat beter gaat!
Weer aan het werk... ik denk dat het goed is om het er met de mensen om je heen over te hebben.
Ik denk dat het best wel weer een stap zal zijn, maar met goede afspraken over wat je wel en niet doet kom je wellicht een heel end. Maar rustig aan hoor, kleine stapjes en goed naar jezelf blijven luisteren .
You can do it!
Weer aan het werk... ik denk dat het goed is om het er met de mensen om je heen over te hebben.
Ik denk dat het best wel weer een stap zal zijn, maar met goede afspraken over wat je wel en niet doet kom je wellicht een heel end. Maar rustig aan hoor, kleine stapjes en goed naar jezelf blijven luisteren .
You can do it!
Mama van 2 lieve meiden :)
Yppy, ik snap je verhaal hoor. Ik vroeg het alleen omdat ik merkte dat hij mijzelf altijd wat rust gaf als mijn omgeving een beetje wist wat er speelde, maar ik snap dat dat in jouw situatie dus niet dat effect zal hebben. Waarschijnlijk het tegendeel. Maar het is dan wel extra lastig dat je daar steeds de stand moet ophouden.
Sugar, het is altijd eng om na zo'n lange tijd weer te gaan werken. Dat heb ik al als ik een weekje griep heb gehad. En natuurlijk ben je bang dat het misschien te vroeg is, dat het toch niet gaat of dat het weer voor een crisis zorgt. De manier hoe je het nu wil aanpakken lijkt me heel goed: praat erover met iedereen om je heen, met je therapeuten. Laat het een beetje in jezelf sudderen, hoe voel je je erbij, etc. Als deze stijgende lijn doorgaat komt er vanzelf een moment waarop je wens om weer te gaan werken groter wordt dan je angst ervoor. Maar neem vooral je tijd.
Sugar, het is altijd eng om na zo'n lange tijd weer te gaan werken. Dat heb ik al als ik een weekje griep heb gehad. En natuurlijk ben je bang dat het misschien te vroeg is, dat het toch niet gaat of dat het weer voor een crisis zorgt. De manier hoe je het nu wil aanpakken lijkt me heel goed: praat erover met iedereen om je heen, met je therapeuten. Laat het een beetje in jezelf sudderen, hoe voel je je erbij, etc. Als deze stijgende lijn doorgaat komt er vanzelf een moment waarop je wens om weer te gaan werken groter wordt dan je angst ervoor. Maar neem vooral je tijd.
mooi he, alles
Hoi hoi
Ik heb even lekker uitgewaaid op Vlieland, en... Ik voel me weer goed!!!!! Ik ben denk ik nog niet helemaal beter, maar ik heb nu al wekenlang meer energie en een goed humeur. Ik geniet veel meer van mijn dochtertje en ben veel geduldiger met mijn zoontje. Af en toe ben ik wel chagrijnig en duf, maar dat is normaal lijkt me. Het is zo fijn om weer vrolijk te zijn en te kunnen genieten, dat ik dat nu zelfs nog beter kan dan voorheen.
Ik weet niet meer wie van jullie dat al zei, maar alles is inderdaad nog mooier na een depressie.
Joepie!!!
Ik weet natuurlijk niet zeker of het aanhoudt (en dat vind ik nog steeds wel een beetje eng) maar ik voel nu al zo lang een stijgende lijn. Wat ik wel merk is dat ik het idd eng vind en moeilijk vind om weer te beginnen "met alles" . Het rare is ook dat ik morgen mijn intake heb bij een psycholoog.
Maar in ieder geval zie ik alles weer heel wat zonniger in
Ik heb even lekker uitgewaaid op Vlieland, en... Ik voel me weer goed!!!!! Ik ben denk ik nog niet helemaal beter, maar ik heb nu al wekenlang meer energie en een goed humeur. Ik geniet veel meer van mijn dochtertje en ben veel geduldiger met mijn zoontje. Af en toe ben ik wel chagrijnig en duf, maar dat is normaal lijkt me. Het is zo fijn om weer vrolijk te zijn en te kunnen genieten, dat ik dat nu zelfs nog beter kan dan voorheen.
Ik weet niet meer wie van jullie dat al zei, maar alles is inderdaad nog mooier na een depressie.
Joepie!!!
Ik weet natuurlijk niet zeker of het aanhoudt (en dat vind ik nog steeds wel een beetje eng) maar ik voel nu al zo lang een stijgende lijn. Wat ik wel merk is dat ik het idd eng vind en moeilijk vind om weer te beginnen "met alles" . Het rare is ook dat ik morgen mijn intake heb bij een psycholoog.
Maar in ieder geval zie ik alles weer heel wat zonniger in
tis wa
Ik las dit net pas Sugar, en het is zo herkenbaar... Ik zie zoveel leuke mooie dingen in mijn Saartje en heb soms zo'n verdriet over hoe alles in het begin ging... bah, voel me af en toe nog steeds super schuldig, vooral op dagen dat het nog niet lekker hier gaat, en dat ik letterlijk 'vlucht' naar elders en papa alleen laat met Sara. Bah bah en nog eens bah. Het gaat vaak zo goed, maar ook regelmatig nog mis hier, en ik weet dat ik er echt mee bezig moet maar ik durf het gewoon niet, en wil het op dit moment ook niet...quote:Op woensdag 14 maart 2007 14:30 schreef Sugar het volgende:
Soms vind ik het zo verdrietig hoe de eerste tijd is gegaan met Storm.
Dan smeer ik een beschuitje uit één van de vier overgebleven rollen en strooi er blauwe muisjes op. Want ik ben wél blij dat hij er is en de muisjes smaken me nu. En de tranen? Die slik ik ermee weg.
Dank je Belana het was erg o.k bij de psycholoog Echt een leuke en grappige man waar ik mijn verhaal kwijt kan en die me gaat helpen om de dingen te verwerken en verder op een rijtje te zetten.
Ik had t ook nog over eileen gehad, hij zei dat ik t kon melden bij BIG, waar ze geregistreerd staat. Had ik nog helemaal niet aan gedacht, dus ik ga zo eens kijken.
waar ik mijn verhaal kwijt kan en die me gaat helpen om de dingen te verwerken en verder op een rijtje te zetten. Ik had t ook nog over eileen gehad, hij zei dat ik t kon melden bij BIG, waar ze geregistreerd staat. Had ik nog helemaal niet aan gedacht, dus ik ga zo eens kijken.
tis wa
Monedula, wat fijn dat je je beter voelt al een paar weken. Echt heel erg goed is dat. Hier dus ook een voorzichtig beter gevoel.
Fuente, wat rot dat jij er nu toch ook nog wat mee moet. Voel je je nog vaak verdrietig of onrustig? Misschien gewoon toch weer naar je huisarts om een doorverwijzing te vragen? Sterkte ermee.
Ik moest voor de psychotherapie mijn levensverhaal schrijven. Jeetje, wat moet je dan vaak huilen zeg! En bij de dingen over Storm dus ook. Ik zet hier een stukje neer, maar het is wel best confronterend.
Storm werd geboren op 2 september 2006, de 2e verjaardag van zijn zus. Dubbel feest. Maar ik voelde het niet echt. Ik was blij vanuit “weten” en niet vanuit gevoel. Ik vond Storm een beetje lelijk. Ik was trots en blij met een jongetje, maar ik voelde alleen maar onbekendheid. Ook doordat ik Maria juist zo goed kende, ik zag wat het allemaal met haar deed en ik begreep haar juist zo goed. Toch moest ik die eerste weken zoveel voor hem doen. Dat schreeuwende jongetje dat zo vaak aan de borst wilde. Dat alleen maar op zijn vader leek. Dat zoontje dat me nog niks zei, maar wel alles in de war schopte. In het begin had ik ook soms dwanggedachten, flitsen waren dat. “Ik breek je benen”, schoot er dan door mijn hoofd. Ik voelde me verschrikkelijk, zag nergens meer iets fijns in. Al het bezoek hielden we af.
Ik moet nu nog steeds uitzoeken en voelen of het goed genoeg gaat om dat wat er nu is aan te kunnen. Of dat het zelfs goed genoeg gaat om iets erbíj aan te kunnen.
Fuente, wat rot dat jij er nu toch ook nog wat mee moet. Voel je je nog vaak verdrietig of onrustig? Misschien gewoon toch weer naar je huisarts om een doorverwijzing te vragen? Sterkte ermee.
Ik moest voor de psychotherapie mijn levensverhaal schrijven. Jeetje, wat moet je dan vaak huilen zeg! En bij de dingen over Storm dus ook. Ik zet hier een stukje neer, maar het is wel best confronterend.
Storm werd geboren op 2 september 2006, de 2e verjaardag van zijn zus. Dubbel feest. Maar ik voelde het niet echt. Ik was blij vanuit “weten” en niet vanuit gevoel. Ik vond Storm een beetje lelijk. Ik was trots en blij met een jongetje, maar ik voelde alleen maar onbekendheid. Ook doordat ik Maria juist zo goed kende, ik zag wat het allemaal met haar deed en ik begreep haar juist zo goed. Toch moest ik die eerste weken zoveel voor hem doen. Dat schreeuwende jongetje dat zo vaak aan de borst wilde. Dat alleen maar op zijn vader leek. Dat zoontje dat me nog niks zei, maar wel alles in de war schopte. In het begin had ik ook soms dwanggedachten, flitsen waren dat. “Ik breek je benen”, schoot er dan door mijn hoofd. Ik voelde me verschrikkelijk, zag nergens meer iets fijns in. Al het bezoek hielden we af.
Ik moet nu nog steeds uitzoeken en voelen of het goed genoeg gaat om dat wat er nu is aan te kunnen. Of dat het zelfs goed genoeg gaat om iets erbíj aan te kunnen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
poeh sugar, moeilijk hoor, confronterend inderdaad. hoe gaat het verder met de psychotherapie? sterkte ermee iig
monedula, fijn dat het goed ging en ook wel klikte blijkbaar, das enorm belangrijk.
monedula, fijn dat het goed ging en ook wel klikte blijkbaar, das enorm belangrijk.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Sugar, van mijn psychiater hoefde ik juist niet bezig te zijn met gevoelens. Tenminste niet om mezelf daartoe te dwingen. Zij denkt dat ik dat niet hoef te forceren en dat het vanzelf wel komt als het beter gaat en dat je er dan ook beter mee om kunt gaan.
Wat klink je goed monedula.
Wat klink je goed monedula.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
ik denk dat de psycholoog dit vraagt om eenmalig te doen, om te zien WAAR de valkuilen ontstaan. zoals sugar haar manier tegen haarzelf aankijken en het eet gedeelte bijv.quote:Op donderdag 29 maart 2007 11:18 schreef YPPY het volgende:
Sugar, van mijn psychiater hoefde ik juist niet bezig te zijn met gevoelens. Tenminste niet om mezelf daartoe te dwingen. Zij denkt dat ik dat niet hoef te forceren en dat het vanzelf wel komt als het beter gaat en dat je er dan ook beter mee om kunt gaan.
Wat klink je goed monedula.
heb vorige week soort gelijk iets moeten doen op psychotherapie, er wordt niets met de momenten gedaan dus geen confrontatie op die ene heftige confrontatie na. Maar vanuit daar kan de psycholoog wel beter doelgerichter de problemen aanpakken.
Meeste psychologen pakken alleen het gevolg aan, maar het is zinvoller om naar de oorzaak te kijken en daar wat mee te doen.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Hier met de psycholoog ook alles opschrijven inclusief de bijkomende gevoelens, emoties.
Het is confronteerend om te lezen, maar toch als je eenmaal aan het schrijven bent was ik me er niet altijd van bewust dat het om mij ging en om mijn kind.
Tot je dan later bij de psycholoog zit en hij erop door gaat, dan komen de echte emoties weer naar buiten en beleef ik zowat elke seconden opnieuw.
Wat het mij daarna weer oplucht omdat ik weer wat kwijt ben.
Sugar
Het is confronteerend om te lezen, maar toch als je eenmaal aan het schrijven bent was ik me er niet altijd van bewust dat het om mij ging en om mijn kind.
Tot je dan later bij de psycholoog zit en hij erop door gaat, dan komen de echte emoties weer naar buiten en beleef ik zowat elke seconden opnieuw.
Wat het mij daarna weer oplucht omdat ik weer wat kwijt ben.
Sugar
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Reageer je nu op het levensverhaal dat ik moet schrijven, of op mijn laatste zinnen dat ik wil voelen of ik aan werken toe zou zijn?quote:Op donderdag 29 maart 2007 11:18 schreef YPPY het volgende:
Sugar, van mijn psychiater hoefde ik juist niet bezig te zijn met gevoelens. Tenminste niet om mezelf daartoe te dwingen. Zij denkt dat ik dat niet hoef te forceren en dat het vanzelf wel komt als het beter gaat en dat je er dan ook beter mee om kunt gaan.
Ik weet namelijk nog helemaal niet wat de aanpak van de psychotherapeut gaat zijn, maar dit was wat ik zelf wil 'voelen'.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Vooral op dat voelen gedeelte Sugar. Ik denk dat het opschrijven van je levensverhaal op zich wel handig kan zijn. Zeker omdat de psychotherapeut dan weet wat hij/zij (?) over kan praten en daar verder op door kan gaan. Alleen had ik het idee dat je die gevoelens daar nog eens bij moeilijk vond. Het kan ook zijn dat het voor jou beter is om het juist wel zo te doen. Je zult die opdracht vast niet voor niks hebben gekregen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Even een voor iemand die hier niet post.
Zaterdag ben ik een dagje weggeweest met niet-moeders en dat was echt goed voor me. Vrijdag in een opwelling besloten te gaan, maar het was wel goed. Even helemaal weg (sauna) en niet met baby's bezig. Wel over de depressie gesproken, vanavond ook tijdens een etentje met vriendinnen. Ik merk dat ik er makkelijk over kan praten, maar wel alsof ik een buitenstaander ben. Net of het niet over mijzelf gaat. Het is wel moeilijk om uit te leggen hoe het echt van binnen zit. Dat is niet te snappen denk ik, als je het niet mee hebt gemaakt.
Zaterdag ben ik een dagje weggeweest met niet-moeders en dat was echt goed voor me. Vrijdag in een opwelling besloten te gaan, maar het was wel goed. Even helemaal weg (sauna) en niet met baby's bezig. Wel over de depressie gesproken, vanavond ook tijdens een etentje met vriendinnen. Ik merk dat ik er makkelijk over kan praten, maar wel alsof ik een buitenstaander ben. Net of het niet over mijzelf gaat. Het is wel moeilijk om uit te leggen hoe het echt van binnen zit. Dat is niet te snappen denk ik, als je het niet mee hebt gemaakt.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Dat gevoel heb ik ook, YPPY, dat het best moeilijk begrijpen én aanvoelen is voor anderen. Wel lastig soms.
In een boek las ik:
Uitputting, je opgejaagd voelen, angstig zijn, liever niemand willen zien, bang zijn je kind iets aan te doen, tot niets meer komen, vertwijfeld voor je uit zitten staren terwijl je baby in de wieg ligt te huilen en de hele kamer één puinhoop is, 's nachts gaan opruimen en overdag doodop zijn, bang zijn dat je gek aan het worden bent en dat het nooit meer goedkomt.
En:
Ik zat daar maar wezenloos voor me uit te staren. Ik kon me niet meer concentreren. Alles was me te veel en van de kinderen kon ik nog niet dát hebben. Bezoek was een ramp.
Dat vond ik wel herkenbare stukjes.
In een boek las ik:
Uitputting, je opgejaagd voelen, angstig zijn, liever niemand willen zien, bang zijn je kind iets aan te doen, tot niets meer komen, vertwijfeld voor je uit zitten staren terwijl je baby in de wieg ligt te huilen en de hele kamer één puinhoop is, 's nachts gaan opruimen en overdag doodop zijn, bang zijn dat je gek aan het worden bent en dat het nooit meer goedkomt.
En:
Ik zat daar maar wezenloos voor me uit te staren. Ik kon me niet meer concentreren. Alles was me te veel en van de kinderen kon ik nog niet dát hebben. Bezoek was een ramp.
Dat vond ik wel herkenbare stukjes.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Toch maar weer weggehaald, post van vanochtend.
[ Bericht 72% gewijzigd door Sugar op 07-04-2007 20:13:07 ]
[ Bericht 72% gewijzigd door Sugar op 07-04-2007 20:13:07 ]
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
hmm, net te laat gekeken dus. je hebt pmquote:Op zaterdag 7 april 2007 11:37 schreef Sugar het volgende:
Toch maar weer weggehaald, post van vanochtend.
Sorry, mijn post blijkt vragen op te roepen en dat snap ik ook nu ik het zo lees.
Ik schreef dat het gisterochtend kut ging, maar dat het doorgaans wel gaat nu. Maar omdat ik dat 's avonds weer zo droog en plat zag staan en er toch niet gereageerd was nog of verder gepost door de andere ppd's hier , besloot ik het weg te halen. The heat of the moment was voorbij en dus weer weg. Maar het was niet de bedoeling om wie dan ook ongerust te maken, natuurlijk.
Het gaat gewoon weer minder goed hier nu. S was ook een dag en nacht weg en dat valt me meteen zwaar. Maar gewoon dingen weer terug: onredelijk tegen Maria, geen geduld, alleen maar ruimte voor mezelf willen. Heel erg verdrietig om te voelen en merken hoe ik dan doe. Maar ja.
Ik schreef dat het gisterochtend kut ging, maar dat het doorgaans wel gaat nu. Maar omdat ik dat 's avonds weer zo droog en plat zag staan en er toch niet gereageerd was nog of verder gepost door de andere ppd's hier , besloot ik het weg te halen. The heat of the moment was voorbij en dus weer weg. Maar het was niet de bedoeling om wie dan ook ongerust te maken, natuurlijk.
Het gaat gewoon weer minder goed hier nu. S was ook een dag en nacht weg en dat valt me meteen zwaar. Maar gewoon dingen weer terug: onredelijk tegen Maria, geen geduld, alleen maar ruimte voor mezelf willen. Heel erg verdrietig om te voelen en merken hoe ik dan doe. Maar ja.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik had het wel gelezen Sugar, maar wist niet goed wat te zeggen. Met mij ging het die dagt juist wel goed. Het lijkt of ik steeds meer goede dagen heb en minder slechte, maar wie weet verandert het zo weer.
Heb je ergens het idee dat het 'gemiddeld' genomen beter gaat met je Sugar? Terugvallen zijn wel normaal zei mijn spv'er, maar na zo'n terugval zou je niet zo diep moeten 'zinken' als je daarvoor was.
Dat stukje uit een boek herken ik niet zo. Ik heb voor de buitenwereld alles best goed onder controle, die zijn ook verbaasd als ze horen hoe het eigenlijk gaat. Overmorgen ga ik weer naar de spv'er, dan zullen we het ook wel over de medicijnen hebben.
Heb je ergens het idee dat het 'gemiddeld' genomen beter gaat met je Sugar? Terugvallen zijn wel normaal zei mijn spv'er, maar na zo'n terugval zou je niet zo diep moeten 'zinken' als je daarvoor was.
Dat stukje uit een boek herken ik niet zo. Ik heb voor de buitenwereld alles best goed onder controle, die zijn ook verbaasd als ze horen hoe het eigenlijk gaat. Overmorgen ga ik weer naar de spv'er, dan zullen we het ook wel over de medicijnen hebben.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Sugar Weet ook niet goed wat te zeggen. Ben ook bang dat ik het verkeerde zeg. Dat het niet goed overkomt.
Ik "heb" trouwens ook een spv-er. Maar vraag me nu wel af of dat voldoende helpt. Ookal is het bij mij niet alleen door de hormonen. Krijgen jullie verder nog therapie?
Ik "heb" trouwens ook een spv-er. Maar vraag me nu wel af of dat voldoende helpt. Ookal is het bij mij niet alleen door de hormonen. Krijgen jullie verder nog therapie?
Dat van die hormonen daar ben ik ook steeds minder van overtuigd, hoor Ingrid. Niet elke postpartum depressie is zuiver terug te voeren op hormonen. Een combinatie kan, maar alleen maar hormonaal is het toch haast nooit, las ik.
Ik had vandaag een eerste intakegesprek bij de psychotherapeut. Vorige keer had ik een spreekuurgesprek met psychiater, nu dus intake met de psychotherapeute die mij dan ws ook in therapie zal nemen. Volgende week weer, dan een adviesgesprek en dán een wachttijd van ongeveer 1.5 maand voordat we starten. Wat een ramp is dat.
Maar ze was wel prettig en goed, volgens mij. Ik kwam er helemaal opgefokt en verdrietig en boos binnen, wilde roepen dat ik helemaal niet meer terug wilde naar huis, dat ik dat alleen maar een ellendig vooruitzicht vond. Maar we gingen natuurlijk haar vragen af, horend bij zo'n intake. Niet erg en de toon en sfeer waren goed, maar ik wilde eigenlijk nú starten en nú beter zijn. Het is weer zo leeg en somber nu.
Yppy, ik vind het moeilijk nu te zeggen of het beter gaat. Maar dat gaat het eigenlijk wel, alleen juist niet nu. Het duurt gewoon echt lang, ik ben al zo lang niet gelukkig. Dat klinkt echt heel stom en zielig, maar eerlijk gezegd máákt het me ook verdrietig.
Oh en wat je schrijft over de buitenwereld die verbaasd is: dat heb ik ook wel. Mensen schrikken toch als ik vertel welke gedachten of gevoelens ik soms heb. En op basis van 'hoe ik het doe met de kinderen' zie je ook niet dat er zoveel verdriet en stress zit. Niet altijd tenminste.
Ingrid, ik heb haptotherapie en krijg dus psychotherapie.
Ik had vandaag een eerste intakegesprek bij de psychotherapeut. Vorige keer had ik een spreekuurgesprek met psychiater, nu dus intake met de psychotherapeute die mij dan ws ook in therapie zal nemen. Volgende week weer, dan een adviesgesprek en dán een wachttijd van ongeveer 1.5 maand voordat we starten. Wat een ramp is dat.
Maar ze was wel prettig en goed, volgens mij. Ik kwam er helemaal opgefokt en verdrietig en boos binnen, wilde roepen dat ik helemaal niet meer terug wilde naar huis, dat ik dat alleen maar een ellendig vooruitzicht vond. Maar we gingen natuurlijk haar vragen af, horend bij zo'n intake. Niet erg en de toon en sfeer waren goed, maar ik wilde eigenlijk nú starten en nú beter zijn. Het is weer zo leeg en somber nu.
Yppy, ik vind het moeilijk nu te zeggen of het beter gaat. Maar dat gaat het eigenlijk wel, alleen juist niet nu. Het duurt gewoon echt lang, ik ben al zo lang niet gelukkig. Dat klinkt echt heel stom en zielig, maar eerlijk gezegd máákt het me ook verdrietig.
Oh en wat je schrijft over de buitenwereld die verbaasd is: dat heb ik ook wel. Mensen schrikken toch als ik vertel welke gedachten of gevoelens ik soms heb. En op basis van 'hoe ik het doe met de kinderen' zie je ook niet dat er zoveel verdriet en stress zit. Niet altijd tenminste.
Ingrid, ik heb haptotherapie en krijg dus psychotherapie.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar ik hoop dat het snel beter met je gaat.
Nog even wat anders: Ik las eergisteren zo'n tijdschrift van m'n moeder, de Eva was het geloof ik . En daar was een ingezonden brief over PND, 3x raden wat er in de brief aangeraden werd. Contact zoeken met Eileen Engels. Want zij kan zo goed helpen met deze dingen... Moest meteen aan dit topic denken toen ik het las.
Nog even wat anders: Ik las eergisteren zo'n tijdschrift van m'n moeder, de Eva was het geloof ik . En daar was een ingezonden brief over PND, 3x raden wat er in de brief aangeraden werd. Contact zoeken met Eileen Engels. Want zij kan zo goed helpen met deze dingen... Moest meteen aan dit topic denken toen ik het las.
Dat is nog wel even wachten ja. Hopelijk voel jij jezelf gauw weer wat beter dat die tijd in ieder geval gewoon een soort van door kan gaan
Sugar
Wat houd de psychotherapie in? Of is dat de gesprekken met de psychotherapeute (in jouw geval) en bij mij nu met de spv-er?
Wat houd de psychotherapie in? Of is dat de gesprekken met de psychotherapeute (in jouw geval) en bij mij nu met de spv-er?
Sugar wat een ellende dat het allemaal zo lang duurt voordat je echt kunt starten met de psychotherapie. En de buitenwereld is verbaasd omdat je al zolang en zo goed een masker voor kunt houden dat het allemaal hartstikke goed met je gaat. Soms zelfs zo dat je jezelf ook wel eens voor de gek kunt houden dat het goed gaat. Tenminste, zo heb ik dat gevoeld tijdens mijn depressie. Wel fijn dat je vertrouwen hebt in die psychotherapeut, dat scheelt al twee keer de helft!
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.
Wat balen Sugar, dat je weer een wachttijd hebt straks. Maar ik vind het goed te lezen dat je op zich een stijgende lijn ontdekt!
Ik schreef het al eerder, maar is het niet verstandig om het hele Eileen gedoe te melden bij het BIG? Ik lees nu weer de post van LEA. Op zich zal ze sommigen best goed helpen, maar de werkwijze eromheen lijkt me niet echt zuiver.
Monedula, Ingrid en anderen die het kunnen gebruiken
Ik schreef het al eerder, maar is het niet verstandig om het hele Eileen gedoe te melden bij het BIG? Ik lees nu weer de post van LEA. Op zich zal ze sommigen best goed helpen, maar de werkwijze eromheen lijkt me niet echt zuiver.
Monedula, Ingrid en anderen die het kunnen gebruiken
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
PM-girl, ik heb me daar laatst wel even in verdiept. Ik zou dan via een onafhankelijke klachtencommissie mijn klacht kunnen indienen. Of via de regionale tuchtraad voor de gezondheidszorg. Maar Ik weet niet of ik dat wil doen.
Bij BIG heb ik wel haar registratie nagevraagd en die klopt. Ze staat daar alleen ingeschreven als verpleegkundige (waar ze ook een opleiding voor heeft). In dat licht heeft ze natuurlijk ook niets verkeerd gedaan, dus de te bewandelen weg is toch de klachtencommissie of tuchtraad. Ik denk er nog even over na.
Monedula, heb jij daarover een mening nog? En hoe gaat het met je?
Yppy, het gesprek al gehad? Was het oké?
Bij BIG heb ik wel haar registratie nagevraagd en die klopt. Ze staat daar alleen ingeschreven als verpleegkundige (waar ze ook een opleiding voor heeft). In dat licht heeft ze natuurlijk ook niets verkeerd gedaan, dus de te bewandelen weg is toch de klachtencommissie of tuchtraad. Ik denk er nog even over na.
Monedula, heb jij daarover een mening nog? En hoe gaat het met je?
Yppy, het gesprek al gehad? Was het oké?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ingrid, ik heb alleen eens in de paar weken een gesprek met de spv'er. En medicijnen dan.
Vanochtend ben ik dus bij de spv'er geweest. Het was weer een positief gesprek. Ze vindt dat het goed gaat en ziet het zonnig, dat ik redelijk snel beter wordt. Heeft me daarnaast meteen gewaarschuwd voor een terugval als het weer om gaat slaan. Het goede weer doet me erg veel goed namelijk. Als het weer dagen gaat regenen, is de kans groot dat ik weer flink achteruit ga. Maar dan moet ik in de gaten houden dat het beter gaan dan op het slechtste punt.
Ik denk ook wel dat het beter gaat, op sommige gebieden vind ik dingen al een beetje leuk, zoals een middagjes sauna en een etentje met vriendinnen. Op andere gebieden heb ik dat absoluut niet. Het is fijn dat ze kan relativeren en me weer laat zien dat kleine stapjes vooruit ook goed zijn en het dat niet ineens 'goed' kan zijn. Dat het langzaam gaat. Over 4 weken ga ik terug, eerder kon niet. Alleen als ik crisis word.
Vanochtend ben ik dus bij de spv'er geweest. Het was weer een positief gesprek. Ze vindt dat het goed gaat en ziet het zonnig, dat ik redelijk snel beter wordt. Heeft me daarnaast meteen gewaarschuwd voor een terugval als het weer om gaat slaan. Het goede weer doet me erg veel goed namelijk. Als het weer dagen gaat regenen, is de kans groot dat ik weer flink achteruit ga. Maar dan moet ik in de gaten houden dat het beter gaan dan op het slechtste punt.
Ik denk ook wel dat het beter gaat, op sommige gebieden vind ik dingen al een beetje leuk, zoals een middagjes sauna en een etentje met vriendinnen. Op andere gebieden heb ik dat absoluut niet. Het is fijn dat ze kan relativeren en me weer laat zien dat kleine stapjes vooruit ook goed zijn en het dat niet ineens 'goed' kan zijn. Dat het langzaam gaat. Over 4 weken ga ik terug, eerder kon niet. Alleen als ik crisis word.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
hoi
hier gaat t ook niet zo super. ben erg verdrietig en voel me idd al zo lang ongelukkig. ik had dus een paar weken dat t goed ging, maar nu lijk ik wel weer terug bij af. herken wel wat je beschrijft sugar, lijkt gewoon geen einde aan te komen. en als R. er niet is (of weer eens slaapt, want hij is oververmoeid) dan trek ik t gewoon niet. of ik denk dat t wel lukt, maar ik stort weer helemaal in bij iets heel kleins
sorry dat ik geen hoofdletters gebruik
boehoe voel me heel onzeker en zielig en kleinzerig en helemaal niets waard en tegelijkertijd niet op waarde geschat
sorry voor mijn zeurverhaal, wil het eigenlijk weer wissen maar post t toch maar wel
hier gaat t ook niet zo super. ben erg verdrietig en voel me idd al zo lang ongelukkig. ik had dus een paar weken dat t goed ging, maar nu lijk ik wel weer terug bij af. herken wel wat je beschrijft sugar, lijkt gewoon geen einde aan te komen. en als R. er niet is (of weer eens slaapt, want hij is oververmoeid) dan trek ik t gewoon niet. of ik denk dat t wel lukt, maar ik stort weer helemaal in bij iets heel kleins
sorry dat ik geen hoofdletters gebruik
boehoe voel me heel onzeker en zielig en kleinzerig en helemaal niets waard en tegelijkertijd niet op waarde geschat
sorry voor mijn zeurverhaal, wil het eigenlijk weer wissen maar post t toch maar wel
tis wa
Ik herken het heel erg, monedula en het is gewoon echt f*ck als het weer zo uit je handen glipt. Zo vind ik het echt voelen.
Dat van die kleine stapjes is echt waar en zo belangrijk om in je kop te houden. Kleine dingen doen, die lukken. Geen grenzen over gaan en geen uitdagingen aangaan die kans van mislukken hebben. Het is nodig nu om het zo te doen, dus geef jezelf die ruimte.
Wel heel moeilijk dat je man oververmoeid is nu ook, dat maakt alles ook nog lastiger natuurlijk.
Dat van die kleine stapjes is echt waar en zo belangrijk om in je kop te houden. Kleine dingen doen, die lukken. Geen grenzen over gaan en geen uitdagingen aangaan die kans van mislukken hebben. Het is nodig nu om het zo te doen, dus geef jezelf die ruimte.
Wel heel moeilijk dat je man oververmoeid is nu ook, dat maakt alles ook nog lastiger natuurlijk.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Gisteren de moed gepakt om mijn werk te mailen:
Ik zou het fijn vinden binnenkort een keer langs te komen op het werk om de drempel laag te houden. Nu ben ik er al zo'n tijd uit, dat gaan werken écht een hele stap zal zijn. Sowieso is de grond aardig onder mijn voeten vandaan geslagen het afgelopen half jaar en zal ik echt heel rustig moeten en willen opbouwen. Niet alleen wat betreft uren, maar ook wat betreft taken en verantwoordelijkheden. Op dit moment zou ik het heel erg moeilijk vinden om klanten te woord te staan en te adviseren, bijvoorbeeld. Dat zou echt nog niet gaan. Maar ik wil wel op redelijk korte termijn aan dat opbouwen beginnen.
Belangrijk voor mij is nu de eerste (simpele) stap: een keer koffie drinken en even bijpraten over de dingen die er op het werk de afgelopen maanden gebeurd en veranderd zijn. Ik vind het echt heel erg nodig om daarvan goed op de hoogte te zijn voordat ik weer ga werken. Ik ben anders veel te onzeker over alles en dat is nu echt funest.
En ik kreeg dit als geweldige reacties van mijn baas en collega:
Fijn wat van je te horen!!
Het lijkt me een goed idee als je jezelf uitnodigt op de koffie. Maak je geen zorgen over werkdruk, die gooien we gewoon weg en we bedenken iets leuks en passends als het zover is .
Ongetwijfeld een goed plan om eerst koffie te komen drinken en misschien wel 'n keertje vaker voordat je weer zachtjes aan de slag gaat! Dat 't je nog beter mag gaan!
Ik heb ze maanden niet gezien en gesproken, we hebben maar heeeeeel weinig contact onderhouden en het zijn mánnen! en toch krijg ik zulke begripvolle reacties. Het geeft me echt moed om het weer rustig te gaan proberen straks.
Verder gaat het nu ook weer echt beter ten opzichte van vorige week!
Ik ben geminderd met de Duphaston, vond het resultaat niet echt overtuigend en wil kijken of ik me nu echt slechter ga voelen met maar 1 pil per dag. Dat kan ik dan pas over een paar weken weer beoordelen, maar ik hoop natuurlijk dat het gewoon goed blijft gaan.
Hoe is het met de rest?
Ik zou het fijn vinden binnenkort een keer langs te komen op het werk om de drempel laag te houden. Nu ben ik er al zo'n tijd uit, dat gaan werken écht een hele stap zal zijn. Sowieso is de grond aardig onder mijn voeten vandaan geslagen het afgelopen half jaar en zal ik echt heel rustig moeten en willen opbouwen. Niet alleen wat betreft uren, maar ook wat betreft taken en verantwoordelijkheden. Op dit moment zou ik het heel erg moeilijk vinden om klanten te woord te staan en te adviseren, bijvoorbeeld. Dat zou echt nog niet gaan. Maar ik wil wel op redelijk korte termijn aan dat opbouwen beginnen.
Belangrijk voor mij is nu de eerste (simpele) stap: een keer koffie drinken en even bijpraten over de dingen die er op het werk de afgelopen maanden gebeurd en veranderd zijn. Ik vind het echt heel erg nodig om daarvan goed op de hoogte te zijn voordat ik weer ga werken. Ik ben anders veel te onzeker over alles en dat is nu echt funest.
En ik kreeg dit als geweldige reacties van mijn baas en collega:
Fijn wat van je te horen!!
Het lijkt me een goed idee als je jezelf uitnodigt op de koffie. Maak je geen zorgen over werkdruk, die gooien we gewoon weg en we bedenken iets leuks en passends als het zover is .
Ongetwijfeld een goed plan om eerst koffie te komen drinken en misschien wel 'n keertje vaker voordat je weer zachtjes aan de slag gaat! Dat 't je nog beter mag gaan!
Ik heb ze maanden niet gezien en gesproken, we hebben maar heeeeeel weinig contact onderhouden en het zijn mánnen! en toch krijg ik zulke begripvolle reacties. Het geeft me echt moed om het weer rustig te gaan proberen straks.
Verder gaat het nu ook weer echt beter ten opzichte van vorige week!
Ik ben geminderd met de Duphaston, vond het resultaat niet echt overtuigend en wil kijken of ik me nu echt slechter ga voelen met maar 1 pil per dag. Dat kan ik dan pas over een paar weken weer beoordelen, maar ik hoop natuurlijk dat het gewoon goed blijft gaan.
Hoe is het met de rest?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar wat een fijne baas! Ik ben helemaal ontroerd door zijn begrijpende reactie, dus ik kan me voorstellen dat het jou wel een heel fijn gevoel geeft.
"we gooien de werkdruk gewoon weg" heerlijk zo'n man!
"we gooien de werkdruk gewoon weg" heerlijk zo'n man!
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Ja, echt. Het is natuurlijk nog steeds wel dezelfde man die 1 dag voor verlof aangaf me niet voor 2 dagen terug te willen, maar hij is echt heel erg oké. Zelfs dáárin was ie oké.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Zeker een fijne reactie en vergeet niet dat je zelf open en duidelijk bent in die mail Sugar. Moedig en goed
Lief dat je dat zegt.
Ik vergat net te schrijven dat ik ook daadwerkelijk morgenmiddag daar koffie ga drinken!
* Sugar geeft zichzelf een schouderklop.
Ik vergat net te schrijven dat ik ook daadwerkelijk morgenmiddag daar koffie ga drinken!
* Sugar geeft zichzelf een schouderklop.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Top reactie op een top brief suikertje. Goed gedaan! Succes morgen, het zal wel even eng zijn maar als je het gedaan hebt kun je enorm trots op jezelf zijn
Lekker douchen!
Wauw Sugar, een knappe eerste stap van jouw kant en een positieve reactie!
Moedig dat je morgen ook de daad bij het woord gaat voegen, zo te horen gaan ze je enorm steunen! Heel veel succes morgen en wees maar trots op jezelf
Moedig dat je morgen ook de daad bij het woord gaat voegen, zo te horen gaan ze je enorm steunen! Heel veel succes morgen en wees maar trots op jezelf
Mama van 2 lieve meiden :)
Sugar, op naar de koffie morgen1 Ik vind het knap van je en hoop dat ze je net zo'n warm welkom geven als de mail laat merken.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Goed dat je het wel post monedula. Heb je wel iemand anders dan R. om op terug te vallen?
Stoer Sugar!
Een paar dagen geleden dacht ik dat het goed ging, sinds zondag is het weer helemaal mis. Ondanks het goede weer. Ik vind het raar dat het ineens zo om kan slaan, en moeilijk ook. Gelukkig was ik wel voorbereid door de spv'er, het kwam dus niet als een verrassing. Ik kan me nu jouw posts wel goed voorstellen Sugar, dat je graag een weekje alleen weg wilde. Dat lijkt mij nu ook heerlijk, gewoon weg, en niks moeten, niemand die wat van je wil, niemand die je nodig heeft, gewoon niks. Het kan niet, maar er aan denken is ook al leuk. Het is zo raar om zo ver van jezelf af te staan, van wie je eigenlijk bent.
Stoer Sugar!
Een paar dagen geleden dacht ik dat het goed ging, sinds zondag is het weer helemaal mis. Ondanks het goede weer. Ik vind het raar dat het ineens zo om kan slaan, en moeilijk ook. Gelukkig was ik wel voorbereid door de spv'er, het kwam dus niet als een verrassing. Ik kan me nu jouw posts wel goed voorstellen Sugar, dat je graag een weekje alleen weg wilde. Dat lijkt mij nu ook heerlijk, gewoon weg, en niks moeten, niemand die wat van je wil, niemand die je nodig heeft, gewoon niks. Het kan niet, maar er aan denken is ook al leuk. Het is zo raar om zo ver van jezelf af te staan, van wie je eigenlijk bent.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Maar wie je eigenlijk bent zit er nog hoor YPPY. En ze is er weer als jij je goed voelt. Jammer dat de depressie er nu weer voor geschoven is. Maar voor even, hoop ik.quote:Op dinsdag 17 april 2007 21:29 schreef YPPY het volgende:
Een paar dagen geleden dacht ik dat het goed ging, sinds zondag is het weer helemaal mis. Ondanks het goede weer. Ik vind het raar dat het ineens zo om kan slaan, en moeilijk ook. Gelukkig was ik wel voorbereid door de spv'er, het kwam dus niet als een verrassing. Ik kan me nu jouw posts wel goed voorstellen Sugar, dat je graag een weekje alleen weg wilde. Dat lijkt mij nu ook heerlijk, gewoon weg, en niks moeten, niemand die wat van je wil, niemand die je nodig heeft, gewoon niks. Het kan niet, maar er aan denken is ook al leuk. Het is zo raar om zo ver van jezelf af te staan, van wie je eigenlijk bent.
Wel een goed teken dat je het leuk vindt om te denken aan 'gewoon' weg! (Toch?)
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
Dubbel top sugar, succes morgen!
YPPY,
YPPY,
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Sugar, hoe ging het?
(Ik ben het, Lishe, verkleed als de vader van mijn kinderen. )
(Ik ben het, Lishe, verkleed als de vader van mijn kinderen. )
Avatar by VG Cats | Mijn dochters heten Luuke en Lena.
In de trein las ik Viva's en in de bus ook nog. Niks aan de hand. De laatste minuten in de bus leg ik het tijdschrift weg om even stil te staan bij wat ik ga doen: die drempel over naar het werk.
Ik moet tien minuten lopen vanaf de halte en ik voel het verdriet echt ineens weer binnenstromen. Heel intens, ineens. De tranen branden in mijn ogen en al snel loop ik zachtjes huilend naar mijn werk. Ben ik bang? Nee, niet eens echt. Waar komt dat verdriet nu zo plotseling vandaan? Ik denk dat het komt doordat ik iets ga doen dat van vóór deze rottijd is. Van toen alles nog leuk leek te worden en fijn. Van toen ik met hoogzwangere buik vertrok, mijn verlof in om een tweede keer het geluk van een kindje krijgen te ervaren.
Het was oké om met mijn baas en collega te praten. Ik schoot soms vol, maar ze begrepen het wel. En ze staan erg open voor wat ik nodig heb. Dus dat was fijn en goed. We gaan binnenkort weer afspreken dat ik koffie kom drinken.
Maar oh, wat zat ik vol ervan. Met rode wangen, bibberig en de tranen hoog, rende ik terug naar de bushalte. Maar wel ook met een goed gevoel over deze stap.
Ik moet tien minuten lopen vanaf de halte en ik voel het verdriet echt ineens weer binnenstromen. Heel intens, ineens. De tranen branden in mijn ogen en al snel loop ik zachtjes huilend naar mijn werk. Ben ik bang? Nee, niet eens echt. Waar komt dat verdriet nu zo plotseling vandaan? Ik denk dat het komt doordat ik iets ga doen dat van vóór deze rottijd is. Van toen alles nog leuk leek te worden en fijn. Van toen ik met hoogzwangere buik vertrok, mijn verlof in om een tweede keer het geluk van een kindje krijgen te ervaren.
Het was oké om met mijn baas en collega te praten. Ik schoot soms vol, maar ze begrepen het wel. En ze staan erg open voor wat ik nodig heb. Dus dat was fijn en goed. We gaan binnenkort weer afspreken dat ik koffie kom drinken.
Maar oh, wat zat ik vol ervan. Met rode wangen, bibberig en de tranen hoog, rende ik terug naar de bushalte. Maar wel ook met een goed gevoel over deze stap.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
quote:Op woensdag 18 april 2007 21:03 schreef XTracer het volgende:
Sugar, hoe ging het?
(Ik ben het, Lishe, verkleed als de vader van mijn kinderen. )
Ja Sjoeg, hoe was de koffie?
op de een of andere manier klinkt het toch positief
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
sugar goed dat je gegaan bent! wat snoopy zegt, het klinkt toch heel positief!
stormy waters...
sailin'
sailin'
Sugar je hebt het toch maar ff gedaan. En wat dapper om toch gewoon door te zetten. Je bent echt een kanjer hoor. En ik denk dat je vandaag een hele stap overwonnen hebt
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Oef Sugar..
Wat een stap.. Maar je hebt het wél gedaan. Je bent naar je werk geweest!
Het klinkt goed, je baas en collega hebben begrip en staan open voor je.
Heb jij er ook een goed gevoel bij? Ik bedoel.. Niet alleen over deze dag, deze stap maar ook het vooruitzicht naar de volgende keer koffie drinken?
Wat de dames hier boven ook al zeggen is waar!
Je hebt het goed gedaan, bent dapper en mag écht heel erg trots op jezelf zijn!!!
Wat een stap.. Maar je hebt het wél gedaan. Je bent naar je werk geweest!
Het klinkt goed, je baas en collega hebben begrip en staan open voor je.
Heb jij er ook een goed gevoel bij? Ik bedoel.. Niet alleen over deze dag, deze stap maar ook het vooruitzicht naar de volgende keer koffie drinken?
Wat de dames hier boven ook al zeggen is waar!
Je hebt het goed gedaan, bent dapper en mag écht heel erg trots op jezelf zijn!!!
ik vind 't ook stoer sugar. fijn dat 't goed verliep, en dat ze zo aardig zijn voor je! "komt goehoed" zou anna zeggen.
Sugar jij supervrouw! Goed gedaan meisje, wees maar keitrots op jezelf want wij zijn het ook
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Suug, ik sluit me aan aan de meiden hierboven!
Stoere meid!!
Stoere meid!!
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Wat fijn dat het zo goed is gegaa en wat een supercollega's lijken me dat Sugar! Succes met stappen!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Sugar, het klinkt goed van je werk. Fijn hoor!
Yppy? Nog steeds beetje bij beetje vooruit aan het komen?
Ik ben sinds een week of 2 weer aan mijn 'oude' medicatie. Ik heb de BV afgebouwd ( ), want ik trok het echt niet langer zonder AD. Inmiddels weer een aantal weken hapto gehad, echt super! En mijn meds slaan ook aan, dus langzaam aan gaat het zonnetje ook voor mij weer schijnen.
Pff, ik was echt vergeten hoe kut het voelt om depressief te zijn. Het allerergste vond ik dat ik niet meer van Thies kon genieten. Alsof er een scherm tussen stond. Ik kon hem slechts observeren en met mijn ratio beredeneren dat bepaalde dingen toch echt wel heel schattig waren. Verder irriteerde hij me meestal. Dat deed me heel veel pijn. Gelukkig kan ik nu weer af en toe verliefd op hem zijn.
Inmiddels ben ik bij de ARBO-arts geweest. Die was heel redelijk. "Eerst maar eens de balans in jezelf terug vinden, daarna je gezin weer op de rit krijgen en dan gaan we eens over werken nadenken." Pak van mijn hart...
Yppy en Sugar, ik hoop van harte dat jullie ook snel mogen gaan genieten van resp. Anna en Storm....
Yppy? Nog steeds beetje bij beetje vooruit aan het komen?
Ik ben sinds een week of 2 weer aan mijn 'oude' medicatie. Ik heb de BV afgebouwd ( ), want ik trok het echt niet langer zonder AD. Inmiddels weer een aantal weken hapto gehad, echt super! En mijn meds slaan ook aan, dus langzaam aan gaat het zonnetje ook voor mij weer schijnen.
Pff, ik was echt vergeten hoe kut het voelt om depressief te zijn. Het allerergste vond ik dat ik niet meer van Thies kon genieten. Alsof er een scherm tussen stond. Ik kon hem slechts observeren en met mijn ratio beredeneren dat bepaalde dingen toch echt wel heel schattig waren. Verder irriteerde hij me meestal. Dat deed me heel veel pijn. Gelukkig kan ik nu weer af en toe verliefd op hem zijn.
Inmiddels ben ik bij de ARBO-arts geweest. Die was heel redelijk. "Eerst maar eens de balans in jezelf terug vinden, daarna je gezin weer op de rit krijgen en dan gaan we eens over werken nadenken." Pak van mijn hart...
Yppy en Sugar, ik hoop van harte dat jullie ook snel mogen gaan genieten van resp. Anna en Storm....
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Moonah, fijn dat het weer de goede kant opgaat. Want het is vast heel verdrietig als je niet zo kan genieten van je kind als dat je zou willen en gehoopt had.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Och Moonah.... bah, wat heb je dan alweer een rotperiode achter de rug zeg!
Fijn dat je je iets beter voelt en dat het 'ijzeren gordijn' wat lijkt te verdwijnen.
Dikke kus (en dank ook voor je openhartigheid.)
Verliefd mogen en kunnen zijn op je eigen kind is zo fijn!
Fijn dat je je iets beter voelt en dat het 'ijzeren gordijn' wat lijkt te verdwijnen.
Dikke kus (en dank ook voor je openhartigheid.)
Verliefd mogen en kunnen zijn op je eigen kind is zo fijn!
Moonah thies heeft heel lang de beste voeding mogen hebben.
En nu is het tijd dat zijn beste mama ook zich goed voelt.
En die arbo arts goed plan van hem
neem die tijd voor jou zelf voor jou en thies voor jou en manlief en voor jouw gezin.
En nu is het tijd dat zijn beste mama ook zich goed voelt.
En die arbo arts goed plan van hem
neem die tijd voor jou zelf voor jou en thies voor jou en manlief en voor jouw gezin.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Moonah, wat goed dat je hier update en nog wel meteen met iets positiefs. Heel fijn te horen dat je al zo snel iets van verbetering merkt. Broodnodig ook natuurlijk. En een verstandige arbo-arts, heel goed.
Wij kregen vandaag Luchtbel en Jolie op bezoek. Ik had er zin in natuurlijk en toch gaat het dan ineens weer niet. Maria gedraagt zich als een peuterpuber en ik word boos, heel boos. Dan huilen, me rot voelen en vooral ook heel schuldig. Luchtbel die hartstikke lief en begripvol was! en Jolie zijn maar weer gegaan, het ging gewoon niet. Hoe kut is het soms? Nou, kut dus.
Wij kregen vandaag Luchtbel en Jolie op bezoek. Ik had er zin in natuurlijk en toch gaat het dan ineens weer niet. Maria gedraagt zich als een peuterpuber en ik word boos, heel boos. Dan huilen, me rot voelen en vooral ook heel schuldig. Luchtbel die hartstikke lief en begripvol was! en Jolie zijn maar weer gegaan, het ging gewoon niet. Hoe kut is het soms? Nou, kut dus.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Moonah, ik denk echt dat het een teken is van wijsheid en zelfkennis als je kunt zeggen tegen jezelf "ok, dit kan ik niet zonder medicatie". En steeds sneller leer je ook om dat te herkennen, zonder dat eerst alles kapot moet gaan. Fijn dat je ook al resultaat merkt.
Sugar , wat blijft het toch een worsteling voor jou he?
Sugar , wat blijft het toch een worsteling voor jou he?
mooi he, alles
Nou weet je, eigenlijk sluimert eea al vanaf mijn kraambed hoor. Ik ben sowieso al een hypergevoelig typje, heb ook al eerder depressies gehad. En dan die hele toestand van premature weeën, ziekenhuisopname, dreigende vroeggeboorte, die afschuwelijke spanning daarover. Daarna zo'n klotenbevalling die eigenlijk een keizersnede had moeten worden... Ik ben er indertijd maar overheen gestapt, maar dat wringt allemaal nog wel hoor. Gisteren was er een reportage over ziekenhuizen die op arts-assistenten draaien. Nu was het bij ons absoluut niet zo erg als bij betreffende mensen, maar ik zat te brullen voor de TV hoor. Zo herkenbaar....quote:Op maandag 23 april 2007 13:46 schreef kozakken het volgende:
alweer een rotperiode
Dus alles bij elkaar werd het een beetje veel.
Maar idd zoals Phileine zegt, ik heb inmiddels veel zelfkennis opgedaan en heb eea redelijk op tijd onderkend. Gelukkig.
Suug, jammer dat het zo mis liep vandaag.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Nou Sugar, niet schuldig voelen, je kunt er niks aan doen. Tegenover niemand. Het is erger dat jij je weer rot moest voelen. En daarbij, als de bussen hadden gereden, als dit of dat anders was gegaan, als iemand iets anders had gezegd of het gewoon een andere dag was geweest, dan was het misschien wel goed gegaan. En misschien ook niet. Ik vind het rot voor je dat het zo gaat soms omdat ik helaas weet hoe het is. Ik wil graag zo veel beter voor je. Wees maar blij dat wij het waren, ik begrijp het wel en we proberen het gewoon een andere keer weer. Kom op he.
En Moonah, succes nog maar weer verder. Het klinkt alsof het de goede kant weer op gaat.
En Moonah, succes nog maar weer verder. Het klinkt alsof het de goede kant weer op gaat.
Lief geschreven, LB. Ik was ook echt blij dat jullie het waren, ondanks dat ik het rot vond dat Jolie me zo zag. Ik was gewoon achteraf 'blij' dat ik ook mijn verdriet erover kon laten zien.
Yppy, hoe gaat het met jou? Werken de AD nu echt, denk je?
En monedula, hoe is het met je?
Ik vind trouwens dat er hier al best veel moeders met dit probleem zitten. Of nou ja, eerder las ik het misschien minder, ofzo.
Yppy, hoe gaat het met jou? Werken de AD nu echt, denk je?
En monedula, hoe is het met je?
Ik vind trouwens dat er hier al best veel moeders met dit probleem zitten. Of nou ja, eerder las ik het misschien minder, ofzo.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Moonah, fijn dat de arbo-arts inziet dat werken voorlopig een treetje te hoog is voor je! En verder sluit ik me aan bij Phileine's opmerking.
Sugar, knap van je dat je dat gelukt is, je verdriet laten zien!
Sugar, knap van je dat je dat gelukt is, je verdriet laten zien!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Goed dat je naar je werk bent geweest Sugar, is weer een hele stap.
Wat een super arbo-arts heb je Moonah. Heb je met jouw medicijn ook steeds last van tijdelijke terugvallen?
Vorige week ging het weer erg slecht. Zelfs al toen het nog zo'n lekker weer was. Afgelopen weekend was al beter, maar nog steeds niet zo goed als ik was. Een terugval waarvoor ik gelukkig wel was gewaarschuwd. Ik vind dat wel moeilijk, ik kreeg eindelijk weer goede moed omdat het steeds beter leek te gaan, en ineens zit ik weer in de fase van het aftellen van de dagen. Niet dat k ergens 'naartoe' aftel, maar meer van 'elke dag is weer een dag'.
Ik begrijp dat je erg boos geworden bent Sugar. Bij mij keert mijn woede zich juist naar binnen, de buitenwereld merkt er dus weinig van.
Wat ik erg lastig vind, is dat ik zo veel moeite heb met het nemen van beslissingen. Op mijn werk, thuis, maar ook met anderen erbij. Zaterdag had ik een vrijgezellenfeestje. Erg gezellig, maar als er dan ineens de vraag ligt om een spelletje midgetgolf te doen of wat anders, schiet ik helemaal in de stress. En dat terwijl het om helemaal niks gaat. Boeit dat nou wat ik doe.
Wat een super arbo-arts heb je Moonah. Heb je met jouw medicijn ook steeds last van tijdelijke terugvallen?
Vorige week ging het weer erg slecht. Zelfs al toen het nog zo'n lekker weer was. Afgelopen weekend was al beter, maar nog steeds niet zo goed als ik was. Een terugval waarvoor ik gelukkig wel was gewaarschuwd. Ik vind dat wel moeilijk, ik kreeg eindelijk weer goede moed omdat het steeds beter leek te gaan, en ineens zit ik weer in de fase van het aftellen van de dagen. Niet dat k ergens 'naartoe' aftel, maar meer van 'elke dag is weer een dag'.
Ik begrijp dat je erg boos geworden bent Sugar. Bij mij keert mijn woede zich juist naar binnen, de buitenwereld merkt er dus weinig van.
Wat ik erg lastig vind, is dat ik zo veel moeite heb met het nemen van beslissingen. Op mijn werk, thuis, maar ook met anderen erbij. Zaterdag had ik een vrijgezellenfeestje. Erg gezellig, maar als er dan ineens de vraag ligt om een spelletje midgetgolf te doen of wat anders, schiet ik helemaal in de stress. En dat terwijl het om helemaal niks gaat. Boeit dat nou wat ik doe.
te doen of wat anders, schiet ik helemaal in de stress. En dat terwijl het om helemaal niks gaat. Boeit dat nou wat ik doe.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Och, dat ken ik zo erg, YPPY. Klote is dat, dat zulke kleine dingen zo moeilijk worden.
En het aftellen herken ik ook, maar dan de uren en zelfs minuten tot S thuiskomt.
Hier nog niet zo goed, hekel aan mezelf weer en erg onzeker over mezelf in gezelschap enzo, bah.
En het aftellen herken ik ook, maar dan de uren en zelfs minuten tot S thuiskomt.
Hier nog niet zo goed, hekel aan mezelf weer en erg onzeker over mezelf in gezelschap enzo, bah.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Oh Sugar wat rot nou weer. En ik vond het juist zo ontspannen in jouw gezelschap laatst. Gek is dat, dat je zo anders overkomt dan dat je je voelt.
En YPPY ook al een terugval. Was het maar echt zo dat je dagen kon aftellen. Dat je gewoon weet: over x dagen is alles weer zoals vroeger.
En YPPY ook al een terugval. Was het maar echt zo dat je dagen kon aftellen. Dat je gewoon weet: over x dagen is alles weer zoals vroeger.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Dat vind ik toch fijn om te horen, hoor! En toen ging het ook beter met me dan nu én ik vind niet elk gezelschap moeilijk. Dat ook. Maar ik vind het lief dat je dat zo uitspreekt.quote:Op woensdag 25 april 2007 22:12 schreef snoopy het volgende:
Oh Sugar wat rot nou weer. En ik vond het juist zo ontspannen in jouw gezelschap laatst. Gek is dat, dat je zo anders overkomt dan dat je je voelt.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Yppy, dagen/uren aftellen en geen beslissingen kunnen nemen (hoe onbenullig ook..) is herkenbaar hoor. En Sugar, ook het verschil in gezelschap herken ik. De een voelt 'veiliger' dan de ander.
Yp, je vroeg naar terugvallen bij mijn medicatie. Ik merk dat het gisteren en vandaag ietsje minder voelt. Meer gespannen. Dat had ik bij deze medicatie nog niet eerder gemerkt.
Jammer dat bij jou de terugvallen zo heftig zijn.
Yp, je vroeg naar terugvallen bij mijn medicatie. Ik merk dat het gisteren en vandaag ietsje minder voelt. Meer gespannen. Dat had ik bij deze medicatie nog niet eerder gemerkt.
Jammer dat bij jou de terugvallen zo heftig zijn.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Het scheelt inderdaad bij wie ik ben. Bij familie heb ik voortdurend het gevoel op mijn tenen te lopen, bij vrienden juist niet. Dan gaat het veel makkelijker.
In plaats van 2 stappen vooruit en 1 terug ga ik er 2 vooruit en 1,75 terug denk ik Moonah. Het gaat nu weer iets beter en ik wist dat het zou gaan gebeuren. Dat is wel fijn, maar toch vind ik het vooral heel moeilijk op mijn werk. Ik was echt geirriteerd om niks en dat mogen ze niet merken. Gelukkig maar dat ik even bij een collega uit kon 'razen'. Nou ja, eigenlijk vertellen dat het niet goed ging, verder viel het wel mee.
In plaats van 2 stappen vooruit en 1 terug ga ik er 2 vooruit en 1,75 terug denk ik Moonah. Het gaat nu weer iets beter en ik wist dat het zou gaan gebeuren. Dat is wel fijn, maar toch vind ik het vooral heel moeilijk op mijn werk. Ik was echt geirriteerd om niks en dat mogen ze niet merken. Gelukkig maar dat ik even bij een collega uit kon 'razen'. Nou ja, eigenlijk vertellen dat het niet goed ging, verder viel het wel mee.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik heb ook een kwaal door de hormonen..... dankzij het 18 jaar de pil slikken heb ik nu 9 goedaardige tumoren in mijn lever, waarvan de grootste 13 cm. is Ik ben dus - helaas - allergisch voor hormonen, ook voor degenen die mijn lichaam zelf aanmaakt. Ik zal binnenkort een stuk van mijn lever moeten gaan missen en ik zal nooit kinderen mogen krijgen, omdat dat voor mezelf levensgevaarlijk is.....
Ga dinsdag praten met de HA over sterlisatie van mijzelf. Ik ben nu 32 jaar. Ik lurk echt al jaren mee in OUD en het zal dan ook blij lurken blijven. Eigenlijk heb ik altijd al het gevoel gehad dat ik nooit kinderen zou kunnen krijgen en nu is dat dus bevestigd. Gelukkig hadden we zelf al min of meer besloten dat wij geen kinderen zou krijgen, met een hele hoop verschillende redenen daarvoor, maar toch..... nu wordt het voor ons beslist....
Ik zal dus blijven genieten van al jullie prachtige wondertjes en dat idoe ik met heel veel liefde!!
Iedereen die kampt met de depressie door de hormonen wens ik heel veel sterke toe!!!
Ga dinsdag praten met de HA over sterlisatie van mijzelf. Ik ben nu 32 jaar. Ik lurk echt al jaren mee in OUD en het zal dan ook blij lurken blijven. Eigenlijk heb ik altijd al het gevoel gehad dat ik nooit kinderen zou kunnen krijgen en nu is dat dus bevestigd. Gelukkig hadden we zelf al min of meer besloten dat wij geen kinderen zou krijgen, met een hele hoop verschillende redenen daarvoor, maar toch..... nu wordt het voor ons beslist....
Ik zal dus blijven genieten van al jullie prachtige wondertjes en dat idoe ik met heel veel liefde!!
Iedereen die kampt met de depressie door de hormonen wens ik heel veel sterke toe!!!
Forever yours, forever mine, forever ours...
Poeh, wat een verhaal Lief17. Toch heel moeilijk dat het zo voor je beslist moet worden
Je lichaam kan rare dingen met je uithalen, dat blijkt maar weer. Succes met het gesprek dinsdag voor de HA en veel sterkte
Andere dames, ook veel sterkte met de moeizame weg omhoog.
Je lichaam kan rare dingen met je uithalen, dat blijkt maar weer. Succes met het gesprek dinsdag voor de HA en veel sterkte
Andere dames, ook veel sterkte met de moeizame weg omhoog.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Lief17, wat heftig. Bah, naar verhaal. Sterkte.
Moonah, hoe gaat het nu? Weer 'uit' je terugval?
En Yppy, hoe is het dan bij jou nu? Hopelijk gaat het weer wat beter.
Monedula, leef je nog?
Ik slik nu sinds 3 dagen geen hormonen, vitamine B6 en visolie meer. Het stond me zo tegen ineens. En ik merk er eigenlijk toch geen fluit van, al die maanden. Met één pil niet, met twee ook niet echt en met weer terug één pil per dag merkte ik ook geen verschil. Dus stoppen met die rommel, besloot ik.
Maar ik wou dat ik mezelf gewoon kon accepteren en niet voortdurend een hekel aan mezelf had. Dat ik wist dat ik leuk ben en dat ik gewoon mezelf durf te zijn. Ik haat het echt dat alles staat of valt (dat vooral) bij mijn gevoel over mijn lijf en over mezelf.
Ik voel me eigenlijk alleen goed als ik weinig eet. Alle andere opties (gewoon eten, snoepen, lekker meedoen) leveren uiteindelijk alleen maar die zelfhaat op. Ik kán mezelf niet accepteren als ik niet écht slank ben. En dat terwijl ik echt aan niemand anders zulke eisen stel of ooit zou willen stellen. Echt nooit, dat vind ik ook vreselijk, die beoordeling op uiterlijk. Maar over mezelf ben ik wel zo kritisch. Zo stom en zo ongelukkigmakend.
Moonah, hoe gaat het nu? Weer 'uit' je terugval?
En Yppy, hoe is het dan bij jou nu? Hopelijk gaat het weer wat beter.
Monedula, leef je nog?
Ik slik nu sinds 3 dagen geen hormonen, vitamine B6 en visolie meer. Het stond me zo tegen ineens. En ik merk er eigenlijk toch geen fluit van, al die maanden. Met één pil niet, met twee ook niet echt en met weer terug één pil per dag merkte ik ook geen verschil. Dus stoppen met die rommel, besloot ik.
Maar ik wou dat ik mezelf gewoon kon accepteren en niet voortdurend een hekel aan mezelf had. Dat ik wist dat ik leuk ben en dat ik gewoon mezelf durf te zijn. Ik haat het echt dat alles staat of valt (dat vooral) bij mijn gevoel over mijn lijf en over mezelf.
Ik voel me eigenlijk alleen goed als ik weinig eet. Alle andere opties (gewoon eten, snoepen, lekker meedoen) leveren uiteindelijk alleen maar die zelfhaat op. Ik kán mezelf niet accepteren als ik niet écht slank ben. En dat terwijl ik echt aan niemand anders zulke eisen stel of ooit zou willen stellen. Echt nooit, dat vind ik ook vreselijk, die beoordeling op uiterlijk. Maar over mezelf ben ik wel zo kritisch. Zo stom en zo ongelukkigmakend.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Owlet, volgens mij zijn de geleerden het er niet helemaal over eens, maar de meesten vinden toch dat een "echte" PPD meestal niet alléén hormonaal bepaald is. Allerlei factoren spelen mee, zegt men. En dat lijkt mij toch ook wel waarschijnlijker dan puur hormonaal. Dat betekent dus helaas ook dat het niet over is als je hormoonhuishouding weer normaal is. Dat zou nu inderdaad wel al (lang) zo moeten zijn bij mij, denk ik.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Oh, vertel je antwoord eens, owlet?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sneller dan de edit!
Maar, dat dus. Dat het niet te zeggen is omdat er zo veel dingen mee spelen.
Ik kan me ook goed voorstellen dat de hormonen vaak alleen maar een raampje open zetten zodat oud (onverwerkt) zeer naar boven kan komen.
voor de kijkers thuis: mijn vraag ging dus over de duur van een depressie na de zwangerschap. Of er een te voorspellen duur is aangezien hormonen op een gegeven moment uitgewerkt raken.
Maar, dat dus. Dat het niet te zeggen is omdat er zo veel dingen mee spelen.
Ik kan me ook goed voorstellen dat de hormonen vaak alleen maar een raampje open zetten zodat oud (onverwerkt) zeer naar boven kan komen.
voor de kijkers thuis: mijn vraag ging dus over de duur van een depressie na de zwangerschap. Of er een te voorspellen duur is aangezien hormonen op een gegeven moment uitgewerkt raken.
Maar als ik het zo lees is het niet zo heel gek dat die hormonen en andere dingen je niet hielpen Sugar want het lijkt toch wel heel erg zo alsof je eetprobleem weer heel erg de kop op heeft gestoken ipv een klassieke pnd (whatever that may be ).
Ben je daar vroeger ooit voor onder behandeling geweest? Mss dat je naar die persoon terug zou kunnen?
Ik weet niet of het zou helpen hoor, maar dat lijkt me logischer dan die hormonen eigenlijk als ik je laatste post zo lees.
Ben je daar vroeger ooit voor onder behandeling geweest? Mss dat je naar die persoon terug zou kunnen?
Ik weet niet of het zou helpen hoor, maar dat lijkt me logischer dan die hormonen eigenlijk als ik je laatste post zo lees.
***
BE, het klopt dat het eetprobleem weer speelde en nu nog een zwakke plek is. Maar dat grijpen naar controle via het eten, komt nu wel voort uit hoe het gaat met me. En de hormonen hadden dat van mij best mogen voorkomen, in november ergens. Maar ja, dat werkte niet zo, helaas.
Alles hangt gewoon zo met elkaar samen. Het hele rotgevoel uit zich bij mij gewoon standaard in mezelf te dik vinden, stom, lelijk en het echt niet meer zien zitten.
Ik had ooit groepstherapie en een eerstelijnspsycholoog, maar beide dingen werkten niet echt (groepstherapie was echt een traumatische ervaring haast. ). Het komt vast goed met me, met haptotherapie en psychotherapie. En het gaat ook al beter in het geheel én nu op dit moment ook weer beter dan mijn post van vanochtend.
Alles hangt gewoon zo met elkaar samen. Het hele rotgevoel uit zich bij mij gewoon standaard in mezelf te dik vinden, stom, lelijk en het echt niet meer zien zitten.
Ik had ooit groepstherapie en een eerstelijnspsycholoog, maar beide dingen werkten niet echt (groepstherapie was echt een traumatische ervaring haast. ). Het komt vast goed met me, met haptotherapie en psychotherapie. En het gaat ook al beter in het geheel én nu op dit moment ook weer beter dan mijn post van vanochtend.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Dit geldt voor mij iig wel. De hormonen (en het verse moederschap) zijn een trigger geweest voor oude patronen, die zich oa uiten in depressie.quote:Op dinsdag 1 mei 2007 09:59 schreef owlet het volgende:
Ik kan me ook goed voorstellen dat de hormonen vaak alleen maar een raampje open zetten zodat oud (onverwerkt) zeer naar boven kan komen.
Maar nu gaat het weer oké hoor Sugar! De AD halen de scherpe kantjes er vanaf en met de hapto werk ik aan 'het moederschap' en alles wat dat losmaakt aan (onverwerkt) gedoe.
Echt Suug, als het aanslaat ben je binnen no-time van je klachten af en kun je op een relaxter manier aan de onderliggende problematiek werken.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Dat is heftig Lief17. Ook al wilden jullie zelf ws geen kinderen, toch minder dat zoiets heel definitief wordt.
Pas je wel een beetje op Sugar? Ik herken het uit dat boek van Brooke Shields. Zij dacht dat de medicijnen niet werkten, stopte ermee en ging zwaar achteruit. Dat je het wel in de gaten houdt.
Ik heb lang getwijfeld over de AD, maar ben nu toch wel blij dat ik ermee begonnen ben. Het gaat nu verre van goed, maar niet zo slecht als het was. Dat is al fijn. Volgens de kinderarts en de spv'er kon het feit dat ik aan het begin van mijn zwangerschap in een nogal heftige ontslagprocedure zat de depressie verergeren. Omdat ik toen vooral 'zwanger' was en het niet echt verwerkt hebt. Daarbij een nieuwe werkgever waar het ook verre van goed liep/loopt en niet de meeste ideale familierelaties. Het kan niet de oorzaak van de pnd zijn, maar het wel verergeren begreep ik.
Het gaat nu al een tijd niet beter met me, ik ben dus bang dat de medicijnen definitief niet sterk genoeg zijn. Volgende week ga ik naar de spv'er, het zou me niets verbazen als de dosis dan omhoog gaat. Dat kan nog drie keer.
Mijn nieuwe baas adviseerde contact op te nemen met de bedrijfsarts. Daar had ik zelf niet aan gedacht, omdat ik redelijk normaal mijn werk doe, maar ze heeft wel een punt. Dat wordt een project voor morgen.
Pas je wel een beetje op Sugar? Ik herken het uit dat boek van Brooke Shields. Zij dacht dat de medicijnen niet werkten, stopte ermee en ging zwaar achteruit. Dat je het wel in de gaten houdt.
Ik heb lang getwijfeld over de AD, maar ben nu toch wel blij dat ik ermee begonnen ben. Het gaat nu verre van goed, maar niet zo slecht als het was. Dat is al fijn. Volgens de kinderarts en de spv'er kon het feit dat ik aan het begin van mijn zwangerschap in een nogal heftige ontslagprocedure zat de depressie verergeren. Omdat ik toen vooral 'zwanger' was en het niet echt verwerkt hebt. Daarbij een nieuwe werkgever waar het ook verre van goed liep/loopt en niet de meeste ideale familierelaties. Het kan niet de oorzaak van de pnd zijn, maar het wel verergeren begreep ik.
Het gaat nu al een tijd niet beter met me, ik ben dus bang dat de medicijnen definitief niet sterk genoeg zijn. Volgende week ga ik naar de spv'er, het zou me niets verbazen als de dosis dan omhoog gaat. Dat kan nog drie keer.
Mijn nieuwe baas adviseerde contact op te nemen met de bedrijfsarts. Daar had ik zelf niet aan gedacht, omdat ik redelijk normaal mijn werk doe, maar ze heeft wel een punt. Dat wordt een project voor morgen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Jammer dat de dosis waarschijnlijk omhoog moet, YPPY. En idd verstandig om naar de bedrijfsarts te gaan, denk ik. Gewoon voor wat men weet en voor als er iets is een keer misschien.
Phileine en Moonah, ik sta er niet negatief meer tegenover, maar eigenlijk gaat het beter. Ik schrijf dat hier soms ook, maar meestal vooral de slechte momenten. Het voelt als een gek moment om nu nog aan die AD te beginnen. En voor dat gedoe met zelfacceptatie en eten enzo helpt het natuurlijk ook niet. Maar misschien wel in de zin die jij omschrijft, Moonah. Ik weet het ook niet eigenlijk.
Ik vind het eigenlijk een beetje mosterd na de maaltijd, omdat ik wel weer positieve dingen zie en zelfs voel ook!
Phileine en Moonah, ik sta er niet negatief meer tegenover, maar eigenlijk gaat het beter. Ik schrijf dat hier soms ook, maar meestal vooral de slechte momenten. Het voelt als een gek moment om nu nog aan die AD te beginnen. En voor dat gedoe met zelfacceptatie en eten enzo helpt het natuurlijk ook niet. Maar misschien wel in de zin die jij omschrijft, Moonah. Ik weet het ook niet eigenlijk.
Ik vind het eigenlijk een beetje mosterd na de maaltijd, omdat ik wel weer positieve dingen zie en zelfs voel ook!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Het klinkt gek, maar daar helpt het dus wél tegen. Eigenlijk was die opmerking over je zelfacceptatie de reden dat ik naar de AD vroeg.quote:En voor dat gedoe met zelfacceptatie en eten enzo helpt het natuurlijk ook niet.
Het is overigens heus ook te lezen dat het vaak beter met je gaat hoor, maar het blijft nog steeds worstelen. Ik denk nog steeds dat het allemaal veel makkelijker voor je zou kunnen zijn. Wat Moonah zegt, dan hou je veel meer energie over om aan de rest te werken.
Yppy, hopelijk gaat een verhoging iets voor je doen. Het is vaak even zoeken naar de goede dosis en het goede middel. Sterkte. Gesprek met de bedrijfsarts lijkt me een goed idee, dan hoef je het niet uit te gaan leggen een andere keer als je je misschien veel slechter voelt.
mooi he, alles
Phileine, ik wil even zeggen dat ik je berichten wel serieus neem, hoor. Ik laat het gewoon op me inwerken en houd jouw ervaringen in mijn achterhoofd in gesprekken met de ha of psychotherapeut straks weer. Je zegt het dus niet voor niks, ook al lijkt dat misschien soms zo.
Ik ben vandaag weer koffie gaan drinken op het werk. Ik wil over 2 weken voor het eerst weer gaan werken, een paar uur. Dat rustig een tijdje zo doen (elke week op woensdag een paar uur de simpele dingen doen) en dan kijken of we dat kunnen uitbreiden weer.
YPPY, heb je je missie van vandaag al volbracht?
Weten jullie dat ik steeds weer de kriebels krijg als ik dit topic bovenaan zie staan? Het is zo'n sombere, zeurderige titel eigenlijk. Ook al dekt het precies de lading. Ik vind het in elk geval een deprimerend (há há) gezicht zo bovenaan de lijst.
Ik ben vandaag weer koffie gaan drinken op het werk. Ik wil over 2 weken voor het eerst weer gaan werken, een paar uur. Dat rustig een tijdje zo doen (elke week op woensdag een paar uur de simpele dingen doen) en dan kijken of we dat kunnen uitbreiden weer.
YPPY, heb je je missie van vandaag al volbracht?
Weten jullie dat ik steeds weer de kriebels krijg als ik dit topic bovenaan zie staan? Het is zo'n sombere, zeurderige titel eigenlijk. Ook al dekt het precies de lading. Ik vind het in elk geval een deprimerend (há há) gezicht zo bovenaan de lijst.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Denk ik helemaal niet hoor Sugar, dat je het niet serieus neemt. Ik voel me af en toe ook wat drammerig, maar ik weet dat het je zo ontzettend zou kunnen helpen
sorry, nou staat ie weer bovenaan
sorry, nou staat ie weer bovenaan
mooi he, alles
Sugar, hoe ging het (voor de 2e keer?) koffiedrinken? Ik moet nl. denken aan hoe je de vorige/eerste keer omschreef dat je naar je werk ging en het huilen je zo nader stond dan het lachen.quote:Op woensdag 2 mei 2007 15:19 schreef Sugar het volgende:
Phileine, ik wil even zeggen dat ik je berichten wel serieus neem, hoor. Ik laat het gewoon op me inwerken en houd jouw ervaringen in mijn achterhoofd in gesprekken met de ha of psychotherapeut straks weer. Je zegt het dus niet voor niks, ook al lijkt dat misschien soms zo.
Ik ben vandaag weer koffie gaan drinken op het werk. Ik wil over 2 weken voor het eerst weer gaan werken, een paar uur. Dat rustig een tijdje zo doen (elke week op woensdag een paar uur de simpele dingen doen) en dan kijken of we dat kunnen uitbreiden weer.
YPPY, heb je je missie van vandaag al volbracht?
Weten jullie dat ik steeds weer de kriebels krijg als ik dit topic bovenaan zie staan? Het is zo'n sombere, zeurderige titel eigenlijk. Ook al dekt het precies de lading. Ik vind het in elk geval een deprimerend (há há) gezicht zo bovenaan de lijst.
Hopelijk was de drempel dit keer minder hoog.
Wat een ontzettend goed voornemen om over 2 weken een paar uurtjes te proberen! Knap hoor. Ook hierbij hoop ik dat dat goed voor jou gaat voelen. De afwisseling met kindjes thuis en dan op woensdag even de deur uit om rustig te werken zal een fijne afwisseling zijn denk ik. Heel veel succes meid!
LW
PS: Misschien even knullig dat ik hoofdzakelijk alleen op Sugar reageer, dus: ook sterkte voor de andere dames!
Je kunt beter spijt hebben van de dingen die je wél gedaan hebt dan van de dingen die je niet gedaan hebt...
Dankjewel, LW!
En het koffiedrinken was al minder beladen, dus oké, ja!
En het koffiedrinken was al minder beladen, dus oké, ja!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Wat goed dat de koffie beter ging. Spannend dat je weer wilt gaan beginnen met werken. Ga je dan alleen werken, of met collega's? Je zit normaal gesproken toch alleen?
Maakt niet uit LW, depressief ben ik toch al.
Het is zo bizar, het lijkt net of ik weer van voor af aan moet beginnen. Ik kan niks hebben, ben snel geirriteerd, zie niet hoe ik de dag door moet gaan komen. Maandag ga ik met J. naar de Efteling, heb hem kaartjes gegeven voor zijn verjaardag, leek me wel goed voor ons. Normaal gesproken zou ik daar helemaal naar uitkijken en vind ik zoiets prachtig. Maar nu doet het me niks. Het is net alsof ik van een afstand naar mezelf kijk.
Ik heb nog niet gebeld Sugar, eerst de energie zien te vinden. Ik denk dat ik dinsdag vanaf mijn werk ga bellen.
Vanochtend kwam ik iemand tegen bij wie het weer helemaal goed gaat na een pnd. Dat geeft moed.
het topic zou gewoon niet hoeven bestaan
Maakt niet uit LW, depressief ben ik toch al.
Het is zo bizar, het lijkt net of ik weer van voor af aan moet beginnen. Ik kan niks hebben, ben snel geirriteerd, zie niet hoe ik de dag door moet gaan komen. Maandag ga ik met J. naar de Efteling, heb hem kaartjes gegeven voor zijn verjaardag, leek me wel goed voor ons. Normaal gesproken zou ik daar helemaal naar uitkijken en vind ik zoiets prachtig. Maar nu doet het me niks. Het is net alsof ik van een afstand naar mezelf kijk.
Ik heb nog niet gebeld Sugar, eerst de energie zien te vinden. Ik denk dat ik dinsdag vanaf mijn werk ga bellen.
Vanochtend kwam ik iemand tegen bij wie het weer helemaal goed gaat na een pnd. Dat geeft moed.
het topic zou gewoon niet hoeven bestaan
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
He kut, YPPY. Dat is echt zo naar, als niks je iets doet.
Het kómt goed, ja, maar ik hoop voor je dat er snel weer een stap vooruit komt. En een flinke graag.
Het kómt goed, ja, maar ik hoop voor je dat er snel weer een stap vooruit komt. En een flinke graag.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Yppy wat naar dat het lijkt of je weer van voor af aan moet beginnen
Sugar, goed zeg dat je weer koffie bent gaan drinken en zelfs plannen maakt om weer aan het werk te gaan! Pas goed op jezelf
Sugar, goed zeg dat je weer koffie bent gaan drinken en zelfs plannen maakt om weer aan het werk te gaan! Pas goed op jezelf
Mama van 2 lieve meiden :)
Update.
Dinsdag was ik bij de spv'er. Daar eerlijk gezegd dat ik vond dat het niet veel beter ging, dat idee had ze ook. We hebben het verder ook veel gehad over hoe ik met mezelf en anderen omga. Ik heb zelfs huiswerk gekregen: ik moet meer voor mezelf opkomen en wel proberen te weten wat mijn mening is. En die mening ook vertellen, vooral naar J. toe. Maar dat vind ik zo verschrikkelijk moeilijk. Nou ja, ik heb drie weken voor ik terug ga, dus ik heb nog even.
Ze vond het wel belangrijk het over de medicijnen te hebben met de psychiater, daar kon ik (door een uitgevallen afspraak) al de volgende dag terecht. Hij bleek niet te weten dat ik kwam, had de andere afspraak nog staan. Dat vond ik wel vervelend, omdat bij mij de bv zo mee speelt bij de medicijnen. Ik moest dus alles weer opnieuw vertellen en uitleggen. Hij was wel aardig en ik denk dat hij ook wel een goede psychiater is, maar toch heb ik er niet helemaal een goed gevoel over. En dan gaat het weer over de combinatie met bv. Hij was zeker niet bezig me over te halen om te stoppen, maar hij vond wel dat Anna veel binnen zou krijgen als de dosis omhoog zou gaan, terwijl hij even daarvoor in de pc had gekeken en volgens de fabrikant de dosis drie keer zo hoog zou mogen zijn icm bv. De vorige psychiater had het ook over de dosis verhogen en pas als dat na 3 keer niet meer kan overstappen. Dat zou wel einde bv zijn. Ik heb er mee ingestemd om het nog drie maanden zo 'vol te houden' en dan te kijken of Anna de kv beter drinkt om af te kunnen gaan bouwen. Alleen toen ik er later over nadacht, vond ik dit toch niet ok. Ik wil zo graag echt genieten van de bv en het niet af 'moeten' bouwen omdat die psychiater er weinig van weet. Ik ben nu zo aan het twijfelen wat te doen. Misschien toch maar mailen om beter te kunnen uitleggen wat ik bedoel en hem te vragen of hij de eerste psychiater wil bellen.
Eigenlijk vind ik het wel gemeen. Ik kan niet eens beslissen of we worteltjes of boontjes eten bij het avondeten, maar zoiets belangrijks, daar willen ze dan binnen een half uur antwoord op.
Dinsdag was ik bij de spv'er. Daar eerlijk gezegd dat ik vond dat het niet veel beter ging, dat idee had ze ook. We hebben het verder ook veel gehad over hoe ik met mezelf en anderen omga. Ik heb zelfs huiswerk gekregen: ik moet meer voor mezelf opkomen en wel proberen te weten wat mijn mening is. En die mening ook vertellen, vooral naar J. toe. Maar dat vind ik zo verschrikkelijk moeilijk. Nou ja, ik heb drie weken voor ik terug ga, dus ik heb nog even.
Ze vond het wel belangrijk het over de medicijnen te hebben met de psychiater, daar kon ik (door een uitgevallen afspraak) al de volgende dag terecht. Hij bleek niet te weten dat ik kwam, had de andere afspraak nog staan. Dat vond ik wel vervelend, omdat bij mij de bv zo mee speelt bij de medicijnen. Ik moest dus alles weer opnieuw vertellen en uitleggen. Hij was wel aardig en ik denk dat hij ook wel een goede psychiater is, maar toch heb ik er niet helemaal een goed gevoel over. En dan gaat het weer over de combinatie met bv. Hij was zeker niet bezig me over te halen om te stoppen, maar hij vond wel dat Anna veel binnen zou krijgen als de dosis omhoog zou gaan, terwijl hij even daarvoor in de pc had gekeken en volgens de fabrikant de dosis drie keer zo hoog zou mogen zijn icm bv. De vorige psychiater had het ook over de dosis verhogen en pas als dat na 3 keer niet meer kan overstappen. Dat zou wel einde bv zijn. Ik heb er mee ingestemd om het nog drie maanden zo 'vol te houden' en dan te kijken of Anna de kv beter drinkt om af te kunnen gaan bouwen. Alleen toen ik er later over nadacht, vond ik dit toch niet ok. Ik wil zo graag echt genieten van de bv en het niet af 'moeten' bouwen omdat die psychiater er weinig van weet. Ik ben nu zo aan het twijfelen wat te doen. Misschien toch maar mailen om beter te kunnen uitleggen wat ik bedoel en hem te vragen of hij de eerste psychiater wil bellen.
Eigenlijk vind ik het wel gemeen. Ik kan niet eens beslissen of we worteltjes of boontjes eten bij het avondeten, maar zoiets belangrijks, daar willen ze dan binnen een half uur antwoord op.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik zou hem iig wel mailen daarover Yppy. Zeker in combinatie met het eerste verhaal en het huiswerk dat je meegekregen hebt denk ik dat het belangrijk is dat de psych ook weet en snapt hoe moeilijk je dit vindt. En als je het niet onder woorden kan brengen terwijl je tegenover hem zit, dan maar in een mailtje.
Jammer dat het nog niet echt goed gaat...
Jammer dat het nog niet echt goed gaat...
***
Ach Yppy, dan lijkt ook alles tegen te zitten he...
Ik zou die man nog wel mailen. Mooie oefening om je eigen mening te uiten...
Succes hoor lieverd...
Ik vind dat jij zo weinig begeleiding krijgt. Over 3 weken pas weer een gesprek... Is dat je eigen keuze?
Ik zou die man nog wel mailen. Mooie oefening om je eigen mening te uiten...
Succes hoor lieverd...
Ik vind dat jij zo weinig begeleiding krijgt. Over 3 weken pas weer een gesprek... Is dat je eigen keuze?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
YPPY, heb je hem nog gebeld of gemaild? En hoe voel je je er nu over?
Ik hoop ook echt dat het snel beter met je gaat.
Hier gaat het wel, nog steeds best goed. Ik merk niks van het stoppen met de medicatie, dus dat is wel fijn. Ik had er denk ik echt niks aan.
Vandaag krijg ik te horen wat de psychotherapie-instelling me adviseert (welke doelen, welke soort therapie). Ik ben er wel heel benieuwd naar.
En dan morgen voor het eerst werken. Best eng , maar tegelijk ook goed om weer te gaan doen. Het is allemaal nogal wankel en bij haptotherapie blijk ik elke keer weer een wrak, maar in het normale leven red ik me. En dat is echt een verbetering!
Ik hoop ook echt dat het snel beter met je gaat.
Hier gaat het wel, nog steeds best goed. Ik merk niks van het stoppen met de medicatie, dus dat is wel fijn. Ik had er denk ik echt niks aan.
Vandaag krijg ik te horen wat de psychotherapie-instelling me adviseert (welke doelen, welke soort therapie). Ik ben er wel heel benieuwd naar.
En dan morgen voor het eerst werken. Best eng , maar tegelijk ook goed om weer te gaan doen. Het is allemaal nogal wankel en bij haptotherapie blijk ik elke keer weer een wrak, maar in het normale leven red ik me. En dat is echt een verbetering!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, heel veel succes morgen! Natuurlijk is het wankel en moeilijk, maar je doet het!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Thanks, PM. Ik ben ook eigenlijk heel positief erover, over hoe het nu gaat en dat ik weer zoiets kan gaan proberen.
Ik krijg psychotherapie: een indivuele inzichtgevende therapie. Dat klinkt goed, he? Bewust en met nadruk geen cognitieve therapie, omdat juist het rationele stuk zo goed vertegenwoordigd is en ik meer mijn gevoel en ware ik (hoe dramatisch dat ook klinkt) wil hervinden. Ze zei het wel mooi: jouw ware ik is het uitgangspunt voor de therapie en tegelijkertijd ook het eindpunt.
Ik krijg psychotherapie: een indivuele inzichtgevende therapie. Dat klinkt goed, he? Bewust en met nadruk geen cognitieve therapie, omdat juist het rationele stuk zo goed vertegenwoordigd is en ik meer mijn gevoel en ware ik (hoe dramatisch dat ook klinkt) wil hervinden. Ze zei het wel mooi: jouw ware ik is het uitgangspunt voor de therapie en tegelijkertijd ook het eindpunt.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
yppy, je hebt het zwaar meid! heel veel sterkte!
sugar, fijn dat het wat beter gaat ik vind je een stoer wijf, je pakt het allemaal toch maar aan.
sugar, fijn dat het wat beter gaat ik vind je een stoer wijf, je pakt het allemaal toch maar aan.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Sugar, succes morgen
YPPY, rot dat het nog niet beter is allemaal. En idd lastig al die dingen die je juist nu moet beslissen. Ik hoop dat alles snel beter zal zijn voor je.
YPPY, rot dat het nog niet beter is allemaal. En idd lastig al die dingen die je juist nu moet beslissen. Ik hoop dat alles snel beter zal zijn voor je.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Yppy, lastig he... nu dat soort dingen beslissen. Hopelijk gaat het gauw wat beter weer!
Sugar, klinkt goed. Succes morgen!
Sugar, klinkt goed. Succes morgen!
Mama van 2 lieve meiden :)
Succes Sugar
Afgelopen week heb ik toch nog maar gemaild naar de psychiater en hij wil een nieuwe afspraak maken. Straks even bellen.
Het is niet bewust mijn eigen keuze Moonah, zij beslist eigenlijk wanneer ik weer terug kom, ik kan wel eerder zegt ze, maar praktisch zit ze al hartstikke volgeboekt. Met de huidige inhoud van de gesprekken weet ik ook niet of het effectief is vaker te gaan.
Afgelopen week heb ik toch nog maar gemaild naar de psychiater en hij wil een nieuwe afspraak maken. Straks even bellen.
Het is niet bewust mijn eigen keuze Moonah, zij beslist eigenlijk wanneer ik weer terug kom, ik kan wel eerder zegt ze, maar praktisch zit ze al hartstikke volgeboekt. Met de huidige inhoud van de gesprekken weet ik ook niet of het effectief is vaker te gaan.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Dat klinkt zeker heel mooiquote:Ze zei het wel mooi: jouw ware ik is het uitgangspunt voor de therapie en tegelijkertijd ook het eindpunt.
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.
Sugar ik hoop dat het je meevalt vandaag!!!
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Ik heb gewerkt, 2.5 uur en het ging wel. (Ik hoefde niet veel te doen, allemaal makkelijke administratieve dingetjes). Kreeg er wel koppijn van, maar we waren dan ook allemaal al om 5 uur wakker door Maria en Storm.
En nu weer thuis, helemaal koud, moe, hoofdpijnerig en gemengd.
Meteen jaloers op een vrouw in de trein die even naar Zeeman was geweest voor een paar kussentjes. Alsof ik die kans, ruimte, rust en tijd nu niet meer heb.
Meteen bang voor het punt dat er weer álles van me verwacht wordt, op het werk en overal.
Meteen weer volledig willen werken, om maar weg te kunnen, te mogen.
Behoefte mezelf te verwennen (eten?)
Zorgen over toekomst en werk, geld en huis...
.
Het levert dus vooral gedoe op even. En tijdsdruk: nú zorgen dat je ontspant, Sugar, nu! Want dadelijk is de dag, jouw dag, voorbij. Dan moeten er weer dingen. Deze week valt mee, S is morgen en vrijdag vrij. Maar volgende week? Dan heb ik alleen die woensdagmiddag. Zo voel ik 'm nu dus maar alvast, want straks is het ook zo. En dan steeds minder tijd voor mezelf.
Nu ontspannen, nu! Nu efficient doen waaraan je behoefte hebt! NU!
Dat is niet zo makkelijk.
Maar ik weet dat het goedkomt, hoor, dat wel.
Bedankt voor al jullie succeswensen, dat was fijn!
En nu weer thuis, helemaal koud, moe, hoofdpijnerig en gemengd.
.
Het levert dus vooral gedoe op even. En tijdsdruk: nú zorgen dat je ontspant, Sugar, nu! Want dadelijk is de dag, jouw dag, voorbij. Dan moeten er weer dingen. Deze week valt mee, S is morgen en vrijdag vrij. Maar volgende week? Dan heb ik alleen die woensdagmiddag. Zo voel ik 'm nu dus maar alvast, want straks is het ook zo. En dan steeds minder tijd voor mezelf.
Nu ontspannen, nu! Nu efficient doen waaraan je behoefte hebt! NU!
Dat is niet zo makkelijk.
Maar ik weet dat het goedkomt, hoor, dat wel.
Bedankt voor al jullie succeswensen, dat was fijn!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fijn dat het goed ging Sugar
En dat stukje wat je schrijft over dat "je NU moet doen waar je behoefte aan hebt, want straks kan het niet meer", is heel herkenbaar. Ik voel me dan ook vaak rot als ik mijn tijd niet goed genoeg heb besteed, want NU was mijn kans en die heb ik dan niet gegrepen.
En dat stukje wat je schrijft over dat "je NU moet doen waar je behoefte aan hebt, want straks kan het niet meer", is heel herkenbaar. Ik voel me dan ook vaak rot als ik mijn tijd niet goed genoeg heb besteed, want NU was mijn kans en die heb ik dan niet gegrepen.
Help, deel en doneer! Steun Liam in de strijd tegen SMA2! De tijd dringt!
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
Suugje, probeer in het hier en nu te blijven.
Geniet ervan dat het best goed is gegaan. Jij walst met zevenmijlslaarzen daar overheen. Maar laat het eens binnenkomen.....
Je hebt vandaag voor het eerst weer gewerkt.
En het ging goed.
Echt hoor, als je meer stil staat bij kleine succesjes zul je je ook beter voelen.
Geniet ervan dat het best goed is gegaan. Jij walst met zevenmijlslaarzen daar overheen. Maar laat het eens binnenkomen.....
Je hebt vandaag voor het eerst weer gewerkt.
En het ging goed.
Echt hoor, als je meer stil staat bij kleine succesjes zul je je ook beter voelen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Mooi gezegd Moonah, dat is eigenlijk net zoiets als ik wilde zeggen, maar wat ik niet echt onder woorden kon brengen. Sugar
Mama van 2 lieve meiden :)
Jullie hebben gelijk, Moonah en Nijna.
Maar... Oh nee.
Ik weet gewoon niet wat ik ervan moet vinden. Vind het stom dat ik zo kort dan maar "kan" en zo weinig nog maar doe. Vind er ook niets bevredigends aan. Dus ik vind het erg moeilijk blij te zijn met iets rondom deze stap. Het enige goede eraan is dat ik hem een keer moest zetten en dat ik dat nu heb gedaan. Ik haal er alleen gewoon 0 voldoening uit. Maar misschien is dat ook te veel willen. Dat zou wel kunnen ja. Pffff.
Maar... Oh nee.
Ik weet gewoon niet wat ik ervan moet vinden. Vind het stom dat ik zo kort dan maar "kan" en zo weinig nog maar doe. Vind er ook niets bevredigends aan. Dus ik vind het erg moeilijk blij te zijn met iets rondom deze stap. Het enige goede eraan is dat ik hem een keer moest zetten en dat ik dat nu heb gedaan. Ik haal er alleen gewoon 0 voldoening uit. Maar misschien is dat ook te veel willen. Dat zou wel kunnen ja. Pffff.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Gewoon stapje voor stapje Sugar. Eens komt de dag dat je ook weer blij bent met deze kleine stap, want deze kleine stap is een stukje vooruitgang.
Ik ben heel erg trots op je en ik vind het heel erg knap van je
Ik ben heel erg trots op je en ik vind het heel erg knap van je
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Sugar, wat moeilijk. Wel heel goed van je dat je weer aan het werk bent! Je kan niet verwachten van jezelf dat je meteen weer volop meedraait, het is niet erg dat je nog niet veel doet...
Ik ben gister bij de HA geweest voor een verwijzing naar een psycholoog (deels vanwege depressie dat nog steeds af en aan opduikt sinds Sara's geboorte en deels ivm vermoedens van ADD). De HA schrok heel erg van mijn verhaal over de periode na Sara's geboorte. Wij zijn destijds niet bij de HA geweest. Mij boeide het allemaal niets op dat moment, en achteraf (toen ik minder depressief werd) schaamde ik me zo over de manier waarop ik over Sara dacht dat ik niet eens hulp wou op dat moment.
In ieder geval, hij verwees me door naar de SPV'er, die zit in dezelfde praktijk, en ik kon meteen terecht. 'k heb d'r anderhalf uur gezeten, flink gejankt enz. Ik mag volgende week donderdag weer. De bedoeling is dat ik er 6 keer naartoe ga. Hij probeert in die tijd een diagnose te stellen en vervolgens verwijst hij me (indien nog nodig) naar een psycholoog of andersoortig hulpverlener. Er wordt ook eventueel gekeken naar medicijnen die ik kan krijgen, maar dat gaat met name richting het ADD gedeelte, waarvoor eerst een diagnose gesteld moet zijn.
Ik ben gister bij de HA geweest voor een verwijzing naar een psycholoog (deels vanwege depressie dat nog steeds af en aan opduikt sinds Sara's geboorte en deels ivm vermoedens van ADD). De HA schrok heel erg van mijn verhaal over de periode na Sara's geboorte. Wij zijn destijds niet bij de HA geweest. Mij boeide het allemaal niets op dat moment, en achteraf (toen ik minder depressief werd) schaamde ik me zo over de manier waarop ik over Sara dacht dat ik niet eens hulp wou op dat moment.
In ieder geval, hij verwees me door naar de SPV'er, die zit in dezelfde praktijk, en ik kon meteen terecht. 'k heb d'r anderhalf uur gezeten, flink gejankt enz. Ik mag volgende week donderdag weer. De bedoeling is dat ik er 6 keer naartoe ga. Hij probeert in die tijd een diagnose te stellen en vervolgens verwijst hij me (indien nog nodig) naar een psycholoog of andersoortig hulpverlener. Er wordt ook eventueel gekeken naar medicijnen die ik kan krijgen, maar dat gaat met name richting het ADD gedeelte, waarvoor eerst een diagnose gesteld moet zijn.
Fuente, wat dapper van je dat je nu toch naar de HA geweest bent, en wat fijn dat je nu al gelijk terecht kon bij die man!
Heel veel sterkte in het komende traject!
Heel veel sterkte in het komende traject!
***
Sugar, hoe moeilijk het ook allemaal is, het is toch een stap vooruit
Fuente, goed dat je hulp hebt gezocht en wat fijn dat het allemaal zo snel te regelen was. Sterkte!
Fuente, goed dat je hulp hebt gezocht en wat fijn dat het allemaal zo snel te regelen was. Sterkte!
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
sugar, ik ben trots op je meid. kan me je gevoel ergens wel voorstellen, maar wat de anderen zeggen, iedere kleine stap is er toch 1
Fuente, wat goed dat je hulp bent gaan zoeken, heel veel sterkte meid!
Fuente, wat goed dat je hulp bent gaan zoeken, heel veel sterkte meid!
stormy waters...
sailin'
sailin'
Dank jullie! Ik denk dat dit ook wel goed voor me is. Het gaat vaak goed, maar blij vlagen niet, en ik ben bang dat die vlagen weer langere perioden worden. Maar goed, maar zien hoe het de komende tijd gaat.
Oeh, herkenbaar...quote:Op woensdag 16 mei 2007 21:07 schreef Fuente het volgende:
en achteraf (toen ik minder depressief werd) schaamde ik me zo over de manier waarop ik over Sara dacht
Afschuwelijk he, welke gedachten door je hoofd kunnen spelen?
Succes hoor, met de stappen die je gaat zetten!
(En de eerste heb je al gezet.... ).
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
