abonnement bol.com Unibet Coolblue
  Moderator woensdag 25 april 2007 @ 08:23:40 #51
8781 crew  Frutsel
pi_48693826
De opkomst en ondergang van diersoorten op aarde zou wel eens deels bepaald kunnen worden door buitenaardse krachten. Het zonnestelsel beweegt namelijk gedurende zijn baan rond kern van de Melkweg periodiek buiten de schijf. Hierdoor kunnen massale uitstervingen op aarde veroorzaakt worden.

Men heeft weten aan te tonen dat de gemiddelde periode tussen twee massale uitstervingen op aarde ongeveer 62 miljoen jaar bedraagt. Hoewel niet alle uitstervingen aan deze cyclus voldoen, gehoorzamen de twee grootste er wel aan: de Permische uitstervingen 250 miljoen jaar geleden en de Ordovicische uitstervingen 450 miljoen jaar geleden.

Nu denken astronomen een verklaring te hebben voor dit fenomeen. Net als alle sterren heeft ook de zon een onregelmatige omloopbaan rondom de kern van ons melkwegstelsel. Hierbij beweegt ze niet alleen dichter naar de kern toe en er weer verder vandaan, maar beweegt ze ook 'op en neer' door de schijf van de Melkweg. Eén complete verticale cyclus duurt ongeveer 64 miljoen jaar – dat is verdacht gelijk aan de cyclus van biodiversiteit op onze aarde.


Op deze grafiek wordt aangegeven hoeveel soorten er verdwijnen. De onderste as geeft aan hoe lang het geleden is, de linkeras geeft het percentage diersoorten dat verdwijnt aan.

De zon is gedurende de periodes waarop ze boven of onder de schijf van de Melkweg beweegt extreem gevoelig voor kosmische straling. De oorzaak heeft te maken met kosmische boeggolven. Het zonnestelsel beweegt bijvoorbeeld niet door een absoluut vacuüm, maar door een ijl interstellair medium. Hierdoor ontstaat een soort boeggolf voor de zon uit, waardoor kosmische stralen geproduceerd worden.

Als het zonnestelsel een boeggolf heeft, zou dat ook bij de Melkweg het geval kunnen zijn? Het is immers een bekend feit dat de Melkweg richting een massieve cluster van sterrenstelsels beweegt, de Virgocluster. Nu is de ruimte tussen sterrenstelsels in verrassend genoeg ook niet geheel leeg: hier bevindt zich het nog veel ijlere intergalactische medium. De galactische boeggolf zou dan alleen aan de noordkant van de Melkweg aanwezig zijn, aangezien dat de kant is die richting de Virgocluster wijst. Hier zou dan meer kosmische straling vandaan moeten komen en dat blijkt inderdaad het geval te zijn.

Normaal gesproken beschermd het omvattende magnetische veld van onze Melkweg ons deels tegen hoogenergetische extra-galactische kosmische straling. Iedere 64 miljoen jaar beweegt de zon echter tijdelijk buiten dit beschermende veld, als de zon zich boven c.q. onder de schijf van de Melkweg bevindt. Hierdoor krijgt de aarde een extra dosis straling te verwerken, waardoor de ozonlaag langzaam weggevreten wordt.


De lokale omgeving van de zon, met de richting van de omloopbaan van de zon en de beweging van het interstellaire medium.
pi_48694079
24-04-2007

Hubble viert verjaardag spectaculair



De Hubble Space Telescope is vandaag 17 jaar jong geworden! Dit heuglijke feit wordt gevierd met een prachtige foto van het stervormingsgebied Carina, met een blikveld van maar liefst 50 lichtjaar. De nevel staat op een afstand van 7500 lichtjaar in de richting van het sterrenbeeld Kiel (Carina) en levert ons een prachtig inzicht in de stervorming zoals die algemeen voorkomt in de dichte spiraalarmen van ons sterrenstelsel.



De afbeelding is een mozaïek van 48 foto's die zijn genomen door Hubble's Advanced Camera for Surveys, aangevuld met kleurenopnames van de Inter-American Observatory in Chili. Het nevellandschap zoals dat op het mozaiek zichtbaar is wordt geboetseerd door de krachtige winden en ultraviolette stralen die afkomstig zijn van de monsterlijke sterren die er in huizen. Deze sterren laten hun invloed nu gelden op het omringende materiaal dat is overgebleven van hun eigen geboorte, waardoor een tweede generatie van sterren gevormd wordt.



De nevel bevat ongeveer 12 extreem heldere sterren met een geschatte massa van minstens 50 tot 100 zonnen. De grootste van hen allen, de reus onder reuzen, is Eta Carinae. Deze ster wordt geacht 100 tot 150 zonnemassa's te bevatten en behoort tot de helderste sterren in de gehele Melkweg. De ster zal vroeg of laat zijn leven spectaculair beëindigen in de vorm van een supernova explosie, of waarschijnlijker een hypernova c.q. gammaflits. De eerste tekenen dat zijn einde nabij is, zijn al zichtbaar in de vorm van enorme uitgestoten gaslobben, die de ster aan het oog onttrekken.

De zwarte wolken die op het mozaïek zichtbaar zijn, zijn zogenaamde Bok-globulen van dicht stof en gas, die het licht van achtergelegen bronnen volledig absorberen. Deze uiterst koude wolken zullen ooit de volgende plaatsen van stervorming worden, en mogelijk zijn op dit moment al embryonale sterren aan het groeien in de zwarte interstellaire cocons.



Op de bron zijn deze afbeeldingen in hoge resolutie te bekijken. Je kunt daar ook een prachtig flashfilmpje bekijken, waarop men langzaam inzoomt op het indrukwekkende nevellandschap.

(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_48694090
24-04-2007

Gyrochronologie vertelt astronomen hoe oud sterren zijn


Kleur en rotatiesnelheid zeggen iets over de leeftijd van een ster.

Sydney Barnes van de Lowell-sterrenwacht in Flagstaff, Arizona, heeft een nieuwe methode ontdekt om vrij nauwkeurig de leeftijd van een ster te bepalen. De methode, die binnenkort gepubliceerd wordt in The Astrophysical Journal , wordt 'gyrochronologie' genoemd. Hij is gebaseerd op het gegeven dat er een verband bestaat tussen de langzaam veranderende rotatiesnelheid, de kleur en de leeftijd van een ster.

Wanneer twee van deze drie grootheden (rotatiesnelheid en kleur) bekend zijn, kan de derde (de leeftijd van de ster) berekend worden, aldus Barnes. De methode is gekalibreerd met behulp van de zon, waarvan de leeftijd op een onafhankelijke manier is vastgesteld op ca. vijf miljard jaar.

Tot nu toe konden sterrenkundigen vooral van sterren in open en bolvormige sterrenhopen vrij goed de leeftijd schatten; met de gyrochronologie-methode lukt dat ook voor 'veldsterren', die geen deel uitmaken van een sterrenhoop. De methode heeft een nauwkeurigheid van ongeveer vijftien procent.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_48694101
24-04-2007

NASA maakt eerste 3D-beelden van de zon



Het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA heeft de eerste driedimensionale beelden vrijgegeven van de zon. De beelden werden gemaakt door de twee satellieten van de Stereomissie van NASA.

Invloed op de mens
De Stereomissie maakt een driedimensionale studie van de zogenaamde CME's ("coronal mass ejections"), enorme en zeer krachtige uitbarstingen van de zonneatmosfeer. Die verstoren het 'ruimteweer'. Die storingen beperken op hun beurt de prestaties en betrouwbaarheid van technologische systemen (in de ruimte en op Aarde) en beïnvloeden zelfs het menselijk leven en de gezondheid.

Twee perspectieven
Maar zonnefysici begrijpen het ontstaan van die CME's nog onvoldoende. De twee Stereosatellieten werden vorig jaar in oktober gelanceerd om vanuit uiteendrijvende banen rondom onze ster gelijktijdige beelden vanuit twee perspectieven te nemen, waardoor de wetenschappers ook informatie krijgen van de derde dimensie, de diepte.

Belgische inbreng
Ook twee Belgische onderzoeksinstituten nemen deel aan de Stereomissie, met name het Centre Spatial de Liège (CSL) en het zonnefysicateam (SIDC) van het Koninklijk Meteorologisch Instituut. (belga/hln)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_48694105
21-04-2007

Zwarte gaten vullen het heelal met leven



Een nieuw onderzoek toont aan dat we mogelijk een verkeerd beeld hebben van zwarte gaten. We zien ze als vernietigers, die er alles aan doen om de nabije omgeving te verwoesten. Nu blijkt dat zwarte gaten juist zorgen voor leven in het heelal door zwaardere elementen te verspreiden.

Direct na de oerknal bevatte het heelal slechts waterstof en helium. Zwaardere elementen werden waarschijnlijk gebakken in de eerste sterren en daarna in het heelal verspreidt door de volgende generatie sterren en hun planeten. Toch helpen zwarte gaten misschien ook mee aan de distributie van de zwaardere elementen.

Zwarte gaten zijn geen alleseters. Tot materie de waarnemingshorizon (event horizon) van een zwart bereikt, heeft het de mogelijkheid om te ontsnappen. De materie moet dan wel voldoende verhit zijn.

Een internationaal team van astronomen is erachter gekomen dat zwarte gaten in galactische centra zware elementen uitspuwen, zoals koolstof en zuurstof. Deze elementen komen terecht in de omringende omgeving, maar na verloop van tijd ook ver erbuiten. Het team, geleid door Yair Krongold van de Universidad Nacional Autonoma de Mexico, bestudeerde hiervoor het zwarte gat in het centrum van sterrenstelsel NGC 4051.

Het team kwam er spoedig achter dat het gas dichter bij het zwarte gat ontsnapte dan wetenschappers voorheen dachten, namelijk op een afstand van slechts 12,8 miljard kilometer bij het supermassieve object vandaan. Slechts twee tot vijf procent van het ontsnapte materiaal werd weer teruggezogen door het zwarte gat.

Het uitgespuwde materiaal bereikt snelheden van 6 miljoen kilometer per uur. Na duizenden jaren worden de chemische elementen ingevangen door kosmische wolken, waardoor er nevels vormen. Hierin ontstaan nieuwe sterren en planeten.



(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_48694678
quote:
Op woensdag 25 april 2007 08:23 schreef Frutsel het volgende:
De opkomst en ondergang van diersoorten op aarde zou wel eens deels bepaald kunnen worden door buitenaardse krachten. Het zonnestelsel beweegt namelijk gedurende zijn baan rond kern van de Melkweg periodiek buiten de schijf. Hierdoor kunnen massale uitstervingen op aarde veroorzaakt worden.

Men heeft weten aan te tonen dat de gemiddelde periode tussen twee massale uitstervingen op aarde ongeveer 62 miljoen jaar bedraagt. Hoewel niet alle uitstervingen aan deze cyclus voldoen, gehoorzamen de twee grootste er wel aan: de Permische uitstervingen 250 miljoen jaar geleden en de Ordovicische uitstervingen 450 miljoen jaar geleden.

Nu denken astronomen een verklaring te hebben voor dit fenomeen. Net als alle sterren heeft ook de zon een onregelmatige omloopbaan rondom de kern van ons melkwegstelsel. Hierbij beweegt ze niet alleen dichter naar de kern toe en er weer verder vandaan, maar beweegt ze ook 'op en neer' door de schijf van de Melkweg. Eén complete verticale cyclus duurt ongeveer 64 miljoen jaar – dat is verdacht gelijk aan de cyclus van biodiversiteit op onze aarde.

[afbeelding]
Op deze grafiek wordt aangegeven hoeveel soorten er verdwijnen. De onderste as geeft aan hoe lang het geleden is, de linkeras geeft het percentage diersoorten dat verdwijnt aan.

De zon is gedurende de periodes waarop ze boven of onder de schijf van de Melkweg beweegt extreem gevoelig voor kosmische straling. De oorzaak heeft te maken met kosmische boeggolven. Het zonnestelsel beweegt bijvoorbeeld niet door een absoluut vacuüm, maar door een ijl interstellair medium. Hierdoor ontstaat een soort boeggolf voor de zon uit, waardoor kosmische stralen geproduceerd worden.

Als het zonnestelsel een boeggolf heeft, zou dat ook bij de Melkweg het geval kunnen zijn? Het is immers een bekend feit dat de Melkweg richting een massieve cluster van sterrenstelsels beweegt, de Virgocluster. Nu is de ruimte tussen sterrenstelsels in verrassend genoeg ook niet geheel leeg: hier bevindt zich het nog veel ijlere intergalactische medium. De galactische boeggolf zou dan alleen aan de noordkant van de Melkweg aanwezig zijn, aangezien dat de kant is die richting de Virgocluster wijst. Hier zou dan meer kosmische straling vandaan moeten komen en dat blijkt inderdaad het geval te zijn.

Normaal gesproken beschermd het omvattende magnetische veld van onze Melkweg ons deels tegen hoogenergetische extra-galactische kosmische straling. Iedere 64 miljoen jaar beweegt de zon echter tijdelijk buiten dit beschermende veld, als de zon zich boven c.q. onder de schijf van de Melkweg bevindt. Hierdoor krijgt de aarde een extra dosis straling te verwerken, waardoor de ozonlaag langzaam weggevreten wordt.

[afbeelding]
De lokale omgeving van de zon, met de richting van de omloopbaan van de zon en de beweging van het interstellaire medium.
Hai Frutsel,

Kan je ook de bron van dit bericht geven? Ik merk dat het bericht me laat fronsen.
De hele formulering klinkt me eigenlijk net niet wetenschappelijk genoeg.


Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
  Moderator woensdag 25 april 2007 @ 09:31:02 #57
8781 crew  Frutsel
pi_48695258
quote:
Op woensdag 25 april 2007 09:06 schreef barthol het volgende:

[..]

Hai Frutsel,

Kan je ook de bron van dit bericht geven? Ik merk dat het bericht me laat fronsen.
De hele formulering klinkt me eigenlijk net niet wetenschappelijk genoeg.
Tuurlijk... ik zie dat de titel ook is weggevallen
Zeker overheen gekopieerd Sorry

http://www.astrostart.nl/(...)ren-aards-leven.html

En zij hebben het van www.space.com zo te zien
pi_48696486
quote:
Op woensdag 25 april 2007 09:31 schreef Frutsel het volgende:

[..]

Tuurlijk... ik zie dat de titel ook is weggevallen
Zeker overheen gekopieerd Sorry

http://www.astrostart.nl/(...)ren-aards-leven.html

En zij hebben het van www.space.com zo te zien
Thanx Frutsel,
Ik merk dat ik net iets meer kan met het artikel op space.com. Ook omdat daar de namen vermeld worden van de onderzoekers die met deze hypothese aankomen. Geeft net wat meer mogelijkheden om een evt wetenschappelijke discussie erover te kunnen volgen.
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
  Moderator woensdag 25 april 2007 @ 10:18:03 #59
8781 crew  Frutsel
pi_48696628
quote:
Op woensdag 25 april 2007 10:13 schreef barthol het volgende:

[..]

Thanx Frutsel,
Ik merk dat ik net iets meer kan met het artikel op space.com. Ook omdat daar de namen vermeld worden van de onderzoekers die met deze hypothese aankomen. Geeft net wat meer mogelijkheden om een evt wetenschappelijke discussie erover te kunnen volgen.
Zit je zo goed in de materie ja? dat die namen van de onderzoekers je ook veel zeggen?
Das wel top
pi_48698182
quote:
Op woensdag 25 april 2007 10:18 schreef Frutsel het volgende:

[..]

Zit je zo goed in de materie ja? dat die namen van de onderzoekers je ook veel zeggen?
Das wel top
O nee, ik weet er helemaal niet genoeg van.
Maar ik heb vroeger wel in het wetenschappelijk onderzoek gewerkt, niet als wetenschapper maar als technicus.
Van daar uit weet ik dat het erg belangrijk is om te weten wie wat heeft gezegd, en vanuit welke discipline.
Vooral als het hypotheses en suggesties betreft. Soms is het ook leerzaam om wat meer van de achtergronden van de wetenschappers te lezen. Je ook op de hoogte kunnen stellen van eerdere publicaties.

Kortom, ik ga er eerst nog wat meer over lezen, en de namen helpen me bij het zoeken.








Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
pi_48706375
quote:
Op woensdag 25 april 2007 08:18 schreef Frutsel het volgende:

[..]

Dit is echt vet
Kunnen we daar al een stuk land pachten ?
Planeet ontdekt die lijkt op aarde
Rustig, rustig... De kans is levensgroot dat het daar behoorlijk onleefbaar is.
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
pi_48726612
26-04-2007

Waterplaneet rond andere ster

In het sterrenbeeld Weegschaal staat een planeet waar misschien vloeibaar water stroomt. Dat maakte de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO) woensdag bekend. De Zwitser Stéphane Udry en zijn team vonden de exoplaneet bij het rode dwergsterretje Gliese 581. In 2005 ontdekten ze al een reuzenplaneet bij dezelfde ster.

Planeetonderzoeker Stéphane Udry heeft als een van de eerste sterrenkundigen een echte rotsplaneet bij een andere ster gevonden. De nieuwe exoplaneet (extra-terrestrial planet) is een groot uitgevallen aarde: vijf keer zo zwaar en anderhalf keer zo groot als onze thuisplaneet. Hij zit precies in de 'bewoonbare zone' rond zijn ster. Daar zijn temperaturen zoals op aarde mogelijk, en dus ook oceanen. Gliese 581 is een van de honderd meest nabije sterren. De dwergster staat op 20,4 lichtjaar van de aarde in het sterrenbeeld Weegschaal.



Artist's concept van het planetenstelsel rond de rode dwergster Gliese 581. Op de voorgrond de bijna-aarde die Stéphane Udry in 2007 ontdekte. De reuzenplaneet dichterbij de ster werd in 2005 door hetzelfde team ontdekt. De planeet op de achtergrond is nog speculatief; Udry en collega's hebben wel sporen van de gasplaneet gevonden, maar die zijn nog niet duidelijk genoeg om van een echte derde planeet te spreken.
bron: ESO.


In 2005 vond de onderzoeksgroep al een veel grotere exoplaneet bij dezelfde ster. De reuzenplaneet Gliese 581b is veertien keer zo zwaar als de aarde, bestaat compleet uit gas en staat zo dicht bij zijn ster dat hij er in 5,4 dagen omheen draait. Het nu ontdekte kleine broertje is een rotsklomp zoals Mars of de Aarde.
Ook de tweede exoplaneet van Gliese 581 heeft een kort "jaar": maar 13 aardse dagen. Er zijn zelfs aanwijzingen van een derde planeet in het stelsel. Met Udry's vondst komt de hoofdprijs van de jacht op exoplaneten in zicht. Een planeet rond een andere ster, zo groot als de aarde, met levensvatbare oceanen en continenten.

Bewoonbare zone
Sterrenkundigen hebben sinds 1992 al meer dan 200 exoplaneten gevonden. De meesten zijn gigantische gasreuzen zonder vast oppervlak, nog groter dan Jupiter in ons eigen zonnestelsel. Planeten genoeg dus, maar niet erg gastvrij. Te dichtbij de ster en de exoplaneet wordt geroosterd; te ver ervandaan en alles bevriest. In ons eigen zonnestelsel staat alleen de aarde in de bewoonbare zone, waar water vloeibaar is. 'We schatten dat de temperatuur op deze superaarde tussen de 0 en 40 oC ligt. Dan is vloeibaar water een mogelijkheid', vertelt Stéphane Udry. 'Vloeibaar water is essentieel voor leven zoals wij dat kennen', zegt Udry's mede-onderzoeker Xavier Delfosse. In water kunnen de bouwstoffen van leven makkelijk mengen en reageren; daarom zitten onze cellen ook vol met een waterige oplossing.



De exoplaneten rond Gliese 581 (en de meeste andere bekende exoplaneten) zijn gevonden met de Dopplermethode. Ster en exoplaneet draaien om een gemeenschappelijk zwaartepunt. De ster beweegt daardoor soms van de aarde af, dan weer ernaartoe. Net zoals een racewagen die hoger klinkt als hij op de luisteraar afkomt, verschuift ook het licht van de ster bij nadering van kleur: het wordt blauwer. Tijdens het tweede deel van de omloop kleurt de ster juist iets roder.


Verraden
Heeft de exoplaneet van Udry en collega's echt zeeën en landmassa's? Niemand die het weet, want het team heeft geen telescoopbeelden van de verre rotsklomp. Die staat vlakbij zijn ster en weerkaatst te weinig licht om tegen het felle licht van Gliese 581 in te zien. De reuzenaarde heeft zichzelf verraden door zijn invloed op de dwergster. Door de onderlinge zwaartekracht draaien ster en planeet om een gemeenschappelijk zwaartepunt. De ster schommelt met 9 km/u op en neer; de gevoelige ESO-telescopen op de Chileense berg Paranal konden dat nét zien.
Of er echt leven is op de nieuwe exoplaneet kan niemand zeggen. Voorlopig is alleen bekend dát er een nieuwe planeet rond Gliese 581 draait. Details als de aanwezigheid van een dampkring of oceanen zijn met bestaande telescopen niet te meten, maar daar komt verandering in. De komende jaren bouwen NASA en haar Europese tegenhanger ESA grote telescopen om exoplaneten op te sporen en onder de loep te nemen. Sphere (2010) en Darwin (2020) gaan het licht van de verre planeten direct opvangen en zoeken naar sporen van land, zee en zelfs planten. Gliese 581 wordt nog vaak bekeken.


Meer over de waterplaneet
Wetenschappers ontdekken planeet die op aarde lijkt
Aardachtige planeet in sterrenbeeld Weegschaal
Astronomers find first Earth-like planet in habitable zone (Engels)
New 'super-earth' found in space (Engels)
New planet could harbor water and life (Engels)
Bewoonbare planeet bij rode dwergster

Meer
Exoplaneet op de foto (Kennislinkartikel)
Exoplaneet verraden door lenseffect (Kennislinkartikel)
NASA vindt kleine exoplaneten (Kennislinkartikel)
Kennislinkdossier: Exoplaneten (Kennislinkartikel)

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_48914787
01-05-2007

Vele foto's van Jupiter en zijn manen



NASA heeft nieuwe foto's uitgebracht van Jupiter en zijn manen. Deze foto's zijn eind februari gemaakt door de New Horizons ruimtesonde, die momenteel op weg is naar de dwergplaneet Pluto. De nieuwe beelden zijn onthuld tijdens een persconferentie van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie.

Op 28 februari 2007 passeerde New Horizons de gasreus Jupiter op een afstand van slechts 2,3 miljoen kilometer. Hierdoor kreeg de ruimtesonde een extra zetje om nog sneller de kosmische weg te vervolgen naar Pluto en zijn maan Charon.

De sonde vloog niet alleen langs de planeet, maar ook langs enkele manen. De data stroomde de afgelopen maanden binnen en wetenschappers zijn nu nog bezig met het vertalen van deze gegevens. De laatste paar weken hebben ze enkele prachtige foto's ontvangen, die nu voor het eerst te zien zijn.

Op een nieuwe foto zijn de hoge wolkentoppen van Jupiter duidelijk zichtbaar (eerste foto). Daarnaast heeft NASA een prachtige foto's gemaakt van de manen Ganymedes (tweede foto) en Europa (derde foto). De foto van Europa is sowieso bijzonder, omdat deze lijkt op te komen boven de wolkentoppen van Jupiter. Dezelfde situatie als enkele decennia eerder, toen de Apollo-astronauten de aarde zagen opkomen boven het lunaire landschap.

Maar ook de maan Io komt aan bod. New Horizons heeft zelfs veranderingen op het oppervlak van de pizzamaan waargenomen. Hoe? Wel, de sonde heeft momenteel een snelheid van 83.600 kilometer per uur, dus hij bleef niet 'even hangen'. Nee, een foto van de Galileo ruimtesonde werd vergeleken met nieuwe foto's van Io. Zo is er een duidelijke verandering ontdekt.

New Horizons was binnen een dag weer uit het Joviaanse systeem verdwenen. Het is de snelste sonde die NASA ooit heeft geproduceerd. Het blijft bijzonder dat New Horizons in zo'n korte tijd zoveel mooie foto's van het systeem van Jupiter heeft weten te maken. Prachtig.


Deze fantastische foto biedt een unieke kijk op Jupiter.


De kleurenfoto van Ganymedes is gemaakt door de infrarode spectrometer en niet door het welbekende LORRI-instrument.


Deja vu? De maan Europa komt op boven Jupiter.


Een vukaan op de maan Io.


Het veranderende oppervlak van Io

(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_48914792
01-05-2007

Pluto-sonde bekijkt Jupiter


In het voorbijgaan fotografeerde New Horizons een vulkaanuitbarsting op Io.

De Amerikaanse ruimtesonde New Horizons, die de dwergplaneet Pluto als bestemming heeft, heeft onderweg foto’s gemaakt van de planeet Jupiter en zijn grote manen. Op 28 februari jl. naderde New Horizons de reuzenplaneet tot op ruim 2 miljoen kilometer. Dat was voornamelijk bedoeld om het sterke zwaartekrachtsveld van Jupiter te gebruiken om meer snelheid te maken. Maar de gelegenheid is tevens benut om de zeven camera’s en sensors van New Horizons te testen.

Alles bij elkaar zijn bijna 700 waarnemingen gedaan, digitaal opgeslagen en in porties naar de aarde gezonden. Inmiddels is ongeveer driekwart van de verzamelde gegevens aangekomen; het zal nog maanden duren voordat alles verwerkt zal zijn.

De beelden die New Horizons heeft vastgelegd, tonen onder meer de Kleine Rode Vlek (het op één na grootste stormgebied) in de atmosfeer van Jupiter, het ringenstelsel van de planeet en de pluim van een actieve vulkaan op de maan Io.

Inmiddels vervolgt de sonde met een recordsnelheid van 80.000 kilometer per uur zijn reis naar Pluto, die hij in juli 2015 moet passeren.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_48914795
01-05-2007

Nieuwe foto's van Sombrerostelsel



Drie grote observatoria hebben foto's gemaakt van het Sombrerostelsel. Deze zijn samengevoegd tot een mozaïek. Het mozaïek is een combinatie van een in visueel licht genomen foto van het sterrenstelsel door de Hubble-telescoop, een in röntgenlicht genomen foto door de Chandra-telescoop en een infrarood beeld van de Spitzer-telescoop.

In infrarood licht is een duidelijke 50.000 lichtjaar brede rode band te zien aan de rand van het Sombrero-sterrenstelsel (M104). Dat laat M104 van een andere kant zien. Bij de foto in visueel licht is dat anders. Daar zien we Sombrero als een saai, groen sterrenstelsel met een toch prachtige 'zwarte' ring eromheen. Dat betekent niet dat het Sombrero-sterrenstelsel geen bijzonder object is. In 2004 en 2005 werd dit sterrenstelsel zelfs verkozen als mooiste opname van de Hubble-telescoop, toen de bezoekers van Astrostart.nl konden stemmen tijdens de bekende 'Hubble-competitie'.

Het Sombrerostelsel ligt op een afstand van ongeveer 28 miljoen lichtjaar van de aarde. Het sterrenstelsel heeft een diameter van 50.000 lichtjaar. Sombrero, ofwel Messier 104 is te vinden aan de zuidelijke rand van de bekende Virgo-cluster.



(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_48914799
01-05-2007

Meningen verdeeld over komende zonnecyclus



De zon loopt nu toch weer tegen het maximum aan van zijn elfjarige cyclus? Wetenschappers betwijfelen dit. De NOAA meent dat de zon in maart 2008 aan de lange weg naar het zonnemaximum begint. Dit is een stuk later dan verwacht. Het maximum wordt ergens tussen eind 2011 en midden 2012 verwacht.

De Zonnecyclus van Schwabe is de elfjarige cyclus van zonneactiviteit, en samenhangend daarmee de periode waarin het aantal zonnevlekken op de zon varieert. Gedurende de perioden met de meeste activiteit, bekend als de zonnemaxima, verschijnen zonnevlekken. Perioden met de laagste zonneactiviteit staan bekend als de zonneminima. Het laatste zonnemaximum was in 2001.



De zonnecyclus conformeert zich niet precies aan het gemiddelde van elf jaar. Recent zijn er korte cycli van slechts 9 jaar waargenomen, en ook zeer lange van 14 jaar. Nu is er dus weer sprake van een verlengde cyclus.

Een panel heeft zich bezig gehouden met de komende cyclus. Het resultaat is verdeeld. De helft voorspelt een zonnecyclus van ongeveer 140 zonnevlekken, terwijl de andere helft een zwakkere cyclus van 90 zonnevlekken voorspelt. De wetenschappers die een actieve zonnecyclus verwachten menen dat deze gaat pieken in oktober 2011. De anderen menen dat dit pas in augustus 2012 gebeurt.

De situatie is veranderd in vergelijking met een jaar geleden. Toen dachten meer wetenschappers dat de komende cyclus actief zou worden. Nu blijkt dus dat de meningen verdeeld zijn. Wat wordt het? De tijd zal het leren.

(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  woensdag 2 mei 2007 @ 03:01:40 #67
65434 Parafernalia
Leuker als je denkt
pi_48914852
hoe is al die apparatuur eigenlijk zo lang bestand tegen al die kou in de ruimte?
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
  Moderator woensdag 2 mei 2007 @ 08:31:09 #68
8781 crew  Frutsel
pi_48916128
quote:
Op woensdag 2 mei 2007 02:53 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
01-05-2007
Interessant stuk
Meer hierover staat ook nog hier --> Geomagnetische stormen en Zonnevlammen
pi_49030160
(04-05-2007)

Bemande missie naar Mars brengt risico's mee



Wanneer moet je het leven beëindigen van een astronaut in kritieke toestand, die kostbare zuurstof gebruikt en daarbij ook nog een gevaar is voor de overige bemanningsleden op een lange missie? Moet NASA het DNA van potentiële astronauten testen om te bepalen of ze vatbaar zijn voor ziekten tijdens een lange vlucht?



Nu NASA ergens in de komende 30 jaar een missie naar Mars gepland heeft staan, en met de recente ontdekking van een nieuwe aardachtige planeet buiten ons zonnestelsel, is de organisatie gaan nadenken over enkele netelige, praktische en ethische vragen die ruimte-exploratie opwerpt.

Sommige van deze leven-of-dood-vragen zijn geschetst in een NASA-document omtrent de gezondheid van de bemanning, dat door de Associated Press via een verzoek in het kader van de Freedom of Information Act is bemachtigd. Artsen en wetenschappers van de NASA hopen met behulp van Bio-ethici en medische experts de komende jaren antwoorden te krijgen op deze vragen.

"Zoals je je kunt voorstellen, is dit een onderwerp waar mensen niet gemakkelijk over praten", zei Dr. Richard Williams, Hoofd Gezondheid van de NASA. "We proberen een ethisch kader op te zeten om bemanningsleden en missie-managers uit te rusten met de vaardigheid om zulke moeilijke beslissingen te kunnen nemen, mochten ze ooit voorkomen in de toekomst."

Een onderwerp dat duidelijk nog iets te spannend is om te behandelen: hoe ga je om met de sexuele driften van gezonde jonge mannen en vrouwen die optreden gedurende een jarenlange missie? Sexualiteit wordt niet genoemd in het document, en is is nog steeds praktisch een taboe bij de NASA. Dr. Richard Williams zei dat sexualiteit in de ruimte geen kwestie is van de gezondheid van de bemanning maar onder gedrag valt, en dat deze kwestie bij anderen in de NASA moet worden aangekaart. "De organisatie zal de kwestie vroeg of laat onder ogen moeten zien", zei Paul Root Wolpe, bio-ethicus aan de universiteit van Pennsylvania, die NASA sinds 2001 van advies dient.

Het document behandelt sommige gezondheidskwesties wel in detail, bijvoorbeeld de vraag aan welke dosis straling astronauten blootgesteld mogen worden tijdens ruimtereizen (Deze dosis mag de kans op kanker bij de astronaut met niet meer dan 3 procent verhogen, gemeten over de hele carriére van de astronaut), en hoe lang de werkweek van astronauten maximaal mag duren (die mag niet langer zijn dan 48 uur).

Maar over andere onderwerpen - zoals de stappen die ondernomen moeten worden om van doden af te komen en het stopzetten van medische zorg voor een astronaut als hij of zij geen kans op overleven heeft - meldt het document slechts dat dit kwesties zijn waarvoor NASA nog een beleid moet ontwikkelen.

"Er kan een moment komen waarop een groot overlijdensrisico afgewogen moet worden tegen tegen het succes van de missie", zei Wolpe. "De notie dat wij altijd het welzijn van een persoon boven het succes van de missie zullen kiezen klinkt goed, maar het is niet altijd de juiste manier om besluiten te nemen."

Momenteel kunnen de astronauten en kosmonauten die ernstig ziek worden of gewond zijn tijdens hun verblijf aan boord van het internationale ruimtestation (iets dat tot nu toe nog nooit is gebeurd) de buitenpost 400 kilometer boven aarde verlaten, en snel naar huis terugkeren aan boord van de Russische Soyuz. Dat zal niet mogelijk zijn als een leven-en-dood-situatie zich voordoet tijdens een reis naar Mars, wanneer het dichtstbijzijnde ziekenhuis miljoenen kilometers ver weg is. Bovendien zullen de Mars-reizigers niet altijd kunnen rekenen op instructies afkomstig van de vluchtleiding, omdat het bijna een half uur kan duren voordat het antwoord op een vraag terugkomt via de radiocommunicatie.

De astronauten die naar de maan en Mars reizen voor langere tijdspannes zullen opgescheept zitten met de fundamentele gezondheidsrisico's van ruimtevaart, die sterk aanwezig zijn: straling, het verzwakken van spieren en botten, en de psychologische problemen van eenzaamheid.

NASA zal overwegen of de astronauten preventieve chirurgie moeten ondergaan (zoals verwijdering van de appendix) om medische noodsituaties tijdens een missie te voorkomen, en of de astronauten alvast een testament met instructies in geval van sterfte zouden moeten moeten opmaken.

De organisatie zal ook moeten beslissen of er een restrictie gehanteerd moet worden wat betreft de maximumleeftijd voor bemanningsleden, en of er voor de bemanningsleden de eis moet komen is om sperma of eicellen af te staan vanwege het risico dat ze genetische mutaties ondergaan door hun blootstelling aan straling op een lange missie. "Genetisch onderzoek moet met zorgvuldigheid overwogen worden, omdat toepassing ervan ernstige beperkingen kan hebben voor de carrierekansen van onderzochte personen", zei Williams.

NASA is al aan het overwegen of er genetisch onderzoek vooraf zal moeten gaan aan de keuze van bemanningsleden voor langere missies - momenteel is dit nog niet toegestaan.

In de geschiedenis van NASA hebben drie tragische ongelukken geresulteerd in zeventien doden – Apollo 1, de Challenger en de Columbia - maar deze werden veroorzaakt door technische problemen; niet door medische problemen. De NASA heeft nooit een missie moeten afblazen vanwege gezondheidsproblemen onder de bemanningsleden, de Sovjet Unie daarentegen is 3 van deze situaties tegengekomen.

Sommigen geloven dat de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie niet voldoende voorbereid is op de mogelijkheid van een sterfgeval tijdens een missie. "Ik denk niet dat ze zo geweldig omgesprongen zijn met dit onderwerp in het verleden", zei voormalig astronaut Story Musgrave (met zes shuttlevluchten op zijn naam, en in bezit van een doktersdiploma). "Maar het is goed dat ze dit nu overwegen."

(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_49030173
(03-05-2007)

Dertig jaar oud zonnevraagstuk opgelost?


Al meer dan tien jaar bestudeert SOHO de zon van gepaste afstand.

De Europees-Amerikaanse zonnesatelliet SOHO heeft mogelijk oscillaties aan het oppervlak van de zon waargenomen waar wetenschappers al tientallen jaren naar uitkeken (Science, 4 mei). De zogeheten ‘g-mode’-rimpelingen op de zon zouden ontstaan als gas onder het oppervlak naar grotere diepte wegzakt en daar bijna letterlijk op materie van hogere dichtheid stuit. De schokgolven van zulke ‘zonnebevingen’ planten zich voort door het inwendige en langs het oppervlak van de zon, een beetje zoals bij een steen die in een vijver plonst.

Complicerende factor daarbij is dat de golven onderweg steeds zwakker worden. Tegen de tijd dat ze bij het zonneoppervlak aankomen, veroorzaken ze daar op en neer gaande bewegingen van slechts enkele meters hoog met perioden van twee tot zeven uur. Het is ondoenlijk om op het toch al hevig op en neer gaande oppervlak van de zon uit te kijken naar deze trage ‘g-mode’-rimpelingen. Daarom heeft men voor een andere aanpak gekozen: gezocht is naar het gezamenlijke effect van een groot aantal van deze oscillaties – een effect dat inderdaad gevonden is.

Dit zogeheten helioseismologische onderzoek wordt gebruikt om meer te weten te komen over het inwendige van de zon. Als het recente resultaat juist is, vormt het een bevestiging van het al langer bestaande vermoeden dat de kern van de zon sneller ronddraait dan de buitenkant.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_49030188
(03-05-2007)

Marskarretje ontdekt sporen van oude vulkaanuitbarsting


Mini-bomkratertje in gesteente op Mars.

De Marsrover Spirit heeft aanwijzingen ontdekt voor een explosieve vulkaanuitbarsting die lang geleden in de omgeving van zijn landingsplaats moet hebben plaatsgevonden (Science, 4 mei).

Het gebied wordt gekenmerkt door basalt, gesteente dat ontstaat door de (rustige) uitstroom van zeer vloeibare lava. Dat gaat doorgaans niet met explosies gepaard, tenzij de lava bijvoorbeeld in contact komt met water.
Uit bestudering van de bodemlagen in de omgeving blijkt dat zoiets hier inderdaad gebeurd kan zijn.

Het gesteente heeft een hoog chloorgehalte, wat erop kan duiden dat het basalt in aanraking is geweest met zout water. In het gelaagde gesteente ter plaatse is bovendien een vier centimeter grote ‘bomkrater’ aangetroffen: een deukje dat ontstaan is doordat gesteente dat bij een explosie is opgeworpen in een relatief zachte bodem neerplofte.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_49259317
Het was al langer bekend maar nu zijn er meer detail bekend geworden. US Space agency Nasa gaat een nieuwe ruimtetelescoop lanceren in juni 2013. Het apparaaat krijgt de naam The James Webb Space Telescope is 24 meter lang, 12 meter hoog en heeft een spiegel van ongeveer 6,5 meter in doorsnede. Meer info o.a. op de site van de bouwer: http://www.northropgrumman.com/
  Moderator vrijdag 11 mei 2007 @ 10:51:14 #73
8781 crew  Frutsel
pi_49260053
quote:
Op vrijdag 11 mei 2007 10:23 schreef buachaille het volgende:
Het was al langer bekend maar nu zijn er meer detail bekend geworden. US Space agency Nasa gaat een nieuwe ruimtetelescoop lanceren in juni 2013. Het apparaaat krijgt de naam The James Webb Space Telescope is 24 meter lang, 12 meter hoog en heeft een spiegel van ongeveer 6,5 meter in doorsnede. Meer info o.a. op de site van de bouwer: http://www.northropgrumman.com/
Ik zat het net te lezen op de BBC site. Wordt zeer interessant. Helaas nog wat jaartjes wachten en dan hopen dat ze niet dezelfde opstartproblemen hadden als bij de HUBBLE. Nog wat info ---> http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/americas/6645179.stm
  Moderator woensdag 16 mei 2007 @ 11:43:24 #74
8781 crew  Frutsel
pi_49436259
Sterk bewijs voor donkere materie in heelal

WASHINGTON - Een duister aureool, gevormd door licht uit verre sterrenstelsels, vormt het belangrijkste bewijs dat in zeventig jaar is geleverd voor het bestaan van donkere materie in het heelal. Wetenschappers van het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA hebben een kaart gemaakt die de mysterieuze, onzichtbare materie 'zichtbaar' maakt. Dat schrijft de Britse krant The Guardian woensdag
De astronomen hebben met behulp van de Hubble-telescoop gemeten hoe licht van verre sterren afbuigt als het een cluster van sterrenstelsels nadert. De afbuiging wijkt af van de berekende curve als gevolg van de donkere materie. Zo wordt die materie zichtbaar zonder dat hij zelf wordt waargenomen.

In de jaren dertig ontdekten wetenschappers dat er iets vreemds aan de hand is in het heelal. Aan de hand van Newton's wet van de zwaartekracht en de relativiteitstheorie van Einstein berekenden ze hoe snel sterrenstelsels zouden moeten draaien. De draaisnelheid die astronomen met telescopen waarnamen, bleek echter veel hoger te liggen dan zij voor mogelijk hielden.

Ze concludeerden dat een zwaartekracht aan het werk is, die letterlijk uit het niets lijkt te komen.

Wetenschappers veronderstellen sindsdien dat de onverklaarde zwaartekracht afkomstig is van materie die zij niet kunnen waarnemen. Zo'n 96 procent van het veronderstelde heelal zou uit deze donkere materie bestaan.

Met verdere metingen wil NASA het bewijsmateriaal aanvullen. Maar daarvoor moet eerst de camera waarmee de waarnemingen zijn gedaan gerepareerd worden. Die is tijdens latere metingen kapot gegaan.
(Telegraaf, Guardian, BBC)
http://news.bbc.co.uk/1/hi/sci/tech/6657271.stm
pi_54046846
Amateurs doen revolutionaire ontdekking
quote:
17-10-2007



Een grote groep amateurastronomen zijn tot een ontdekking gekomen waarmee de heersende kosmologische theorieën behoorlijk in de problemen gebracht zijn. Het blijkt namelijk dat ons universum een voorkeursrichting kent: sterrenstelsels, stofbanden, gaswolken, planeten, noem maar op – het heeft allemaal de neiging om “tegen de klok” te bewegen, gezien vanaf een waarnemer op aarde.

Voorheen waren de meeste astronomen van mening dat sterrenstelsels even vaak “met de klok” als “tegen de klok” zouden roteren. De nieuwe observaties suggereren echter dat sterrenstelsels een voorkeursrichting kennen. Dat betekent dat een mysterieuze kracht op de sterrenstelsels inwerkt of dat het heelal vervormd is en een “richting” kent.

De ontdekking is verricht door een leger van amateurastronomen die meewerken aan een online-onderzoek naar sterrenstelsels. Dit Galaxy Zoo-project is opgestart door professionele astronomen om te helpen met het classificeren van sterrenstelsels. Binnen enkele dagen had men miljoenen hits ontvangen, zodat het grote publiek ervoor gezorgd heeft dat het classificeren van sterrenstelsels met een sneltreinvaart is verlopen. Feitelijk heeft men binnen enkele maanden iets voltooid wat normaal gesproken vele jaren zou kosten.

Hieruit blijkt dat amateurs nog steeds van grote invloed kunnen zijn op de sterrenkunde. Sterker nog: een kleine klik van een leunstoelastronoom kan leiden tot een revolutie in de kosmologie. Voorlopige resultaten van de Galaxy Zoo laten immers zien dat spiraalstelsels, vanaf ons perspectief gezien, tegen de klok in draaien. Als dat bevestigd kan worden, kan het standaard model van de kosmologie uit het raam gesmeten worden en kunnen de heren kosmologen weer op “nul” beginnen.

Met dank aan Ph voor het vermelden van dit nieuws.



Bron: The Telegraph

(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')