Sommige mensen vinden hun muziek onbegrijpelijk, maar dat vind IK dan weer onbegrijpelijk...
Let wel: ik ben een laatbloeier wat ELP betreft. Ik hoorde de single 'Peter Gunn' voor het eerst op de radio in juli 1980. Ik was toen vijftien jaar. Diezelfde dag kocht ik die single, een maand later had ik de LP en een jaar later had ik alles.
ELP bestaat uit:
Keith Emerson - toetsen: Hammond orgel, piano, synthesizers
Greg Lake - zang, bas, akoestische en elektrische gitaren
Carl Palmer - drums en percussie
ELP ontstond in 1969. Emerson was de frontman van The Nice, maar vond dat zijn band zich niet verder ontwikkelde. Hij ontmoette Lake, die op dat moment speelde bij King Crimson. Ze besloten samen te gaan werken. Ze kaapten de drummer van Atomic Rooster weg en toen was ELP compleet.
Emerson bevestigde onlangs de geruchten dat hij ook bezig was om een gitarist bij de band te krijgen: ene Jimi Hendrix .... dat zou een bak (herrie) geweest zijn! En de bandnaam zou dan HELP zijn.
De eerste elpee Emerson Lake & Palmer verscheen in 1970. De band was toen al zeer bekend in het live-circuit. Hun tweede optreden was dat op het grote Isle Of Wight Festival.
ELP is één van de allereerste supergroepen.
Emerson Lake & Palmer (het album) is vooral bekend van het liedje 'Lucky Man', de single, die Lake schreef toen hij twaalf jaar oud was. Het was een opvullertje voor de tweede plaatkant, maar de legendarische moogsolo aan het eind zorgde ervoor dat iedereen dit nummer (her)kent.
De tweede plaat Tarkus (1971) wordt door vele fans gezien als een meesterwerk. Het titelnummer neemt een hele elpeekant in beslag en vertelt het verhaal over het mythologische dier Manticore. Het hele stuk is een hoogstandje van technocratie. Kant twee van de elpee zijn meer compacte rocksongs.
'Pictures At An Exhibition' (1971) was de derde plaat. Live opgenomen is deze bewerking van het klassieke stuk van Modeste Moessorgski misschien wel de rauwste registratie van ELP.
'Trilogy' (1972) is een volgend hoogtepunt in de ELP collectie. Een zorgvuldig uitgebalanceerd geluid en virtuoos spel maken dit tot een album dat vele ELPfans als hun favoriet zien. Hoogtepunten van de plaat: 'The Endless Enigma', 'The Sheriff' en het titelstuk.
'Brain Salad Surgery' (1973) wordt gezien als HET meesterwerk van ELP. Tweederde van de plaat wordt in beslag genomen door het stuk 'Karn Evil 9'. Daarnaast vier kortere stukken, waarvan de opener 'Jerusalem' (naar een hymne van Parry en Blake) en 'Toccata' (Emersons verkrachting van Alberto Ginastera's piano concerto) het meest opvallen.
Technocratie, pretentieus, gevoelloos.... de pers had het er maar moeilijk mee.
ELP was in die beginjaren niet alleen in de studio te vinden. Meer nog kon je ze live op het podium treffen. De live shows werden steeds indrukwekkender. Ten tijde van de Tarkus tour reed er een complete tank (à la Manticore) over het podium, en de batterij synthesizers van Emerson werd steeds groter. Palmer's drumstel groeide per tour. De Brain Salad Surgery tour was misschien wel de grootste, compleet met draaiend drumpodium, ontploffende synthesizer en de piano, die Emerson metershoog boven het podium om zijn as deed ronddraaien.
Geluidsregistratie van deze tour is te vinden op de driedubbelliveelpee met de onmogelijke titel 'Welcome Back, My Friends, To The Show That Never Ends - Ladies And Gentlemen: Emerson Lake & Palmer' (1974).
In de twee volgende jaren nam ELP eindelijk een pauze. De heren maakten ieder afzonderlijk opnames van solostukken. Deze werden uiteindelijk verzameld op 'Works volume 1' (1977), een voor die tijd bijzondere dubbelelpee: drie kanten waarop ieder bandlid zijn solowerk liet horen, en één kant met de band. Van de solokanten is met name het pianoconcert van Emerson het vermelden waard. De 'bandkant' bestaat uit twee stukken: 'Fanfare for The Common Man' en 'Pirates'.
Later dat jaar volgde nog 'Works volume 2', een verzameling met onuitgebrachte opnames van de band, maar ook weer veel solomateriaal.
In datzelfde jaar organiseerde de band een hachelijke onderneming: een wereldtour met een compleet orkest. Het idee was goed, maar de financiële consequenties waren desastreus. Na drie weken moest de band het orkest naar huis sturen en maakten ELP de tour af als trio.
In 1978 kwam 'Love Beach' uit. Een plaat waaraan je kan horen dat ELP moe is en eigenlijk wilde stoppen. Contractuele verplichtingen....
In 1979 verscheen 'In Concert', een liveregistratie van de orkesttour. Hierop staat het stuk 'Peter Gunn', waarmee ik deze post begon. Toen de elpee verscheen, en ik het singletje dus kocht, bestond de band al bijna twee jaar niet meer ....
Van 1992 tot 1998 kwamen ELP weer bij elkaar terug voor een reünie. De cd's die men uitbracht waren 'Black Moon', 'Live at the Royal Albert Hall' en 'In The Hot Seat'. Aardige platen, maar ze blijven in de schaduw van het jaren 70 werk.
Zeer vermeldenswaardig is de 4cd verzamelbox 'The Return Of The Manticore', omdat er wat onuitgegeven werk op staat, maar ook een paar nieuwe opnames van 'oud spul'.
Emerson en Lake hebben ook soloplaten gemaakt. Samen brachten ze met Cozy Powell in 1986 de elpee 'Emerson Lake & Powell' uit. Er staat schitterend materiaal op, helemaal in de ELP stijl.
Emerson en Palmer zijn te horen op de plaat '3' met Robert Berry.
Palmer speelde in de jaren tachtig bij Asia (met Steve Howe, Geoff Downes en John Wetton)
Eigenlijk is zo'n post veel te klein om mijn enthousiasme over zo'n band weer te geven!
De eerste vijf ELP platen zijn échte aanraders. Je kunt ze in de meeste cd-speciaalzaken vinden of bestellen. De geremasterde cd-versies kosten meestal niet meer dan negen of tien pleuro.
Tja. Die dag in juli in 1980. Ik hoorde 'Peter Gunn' op de radio. Dat veranderde mijn leven wel.
Nogal.
Emerson, Lake & Palmer - Rondo
Toen was ik verkocht ergens begin jaren 70.
quote:Je hebt het over het stuk dat Emerson al in The Nice vertolkte en dat daar 'Rondo' heet. Tijdens het nummer deed hij de act die berucht werd als 'riding the organ'.... hij stak messen in het toetsenbord, zodat bepaalde tonen bleven aanhouden ... en dan sprong hij op het klavier en door middel van bewegingen van zijn lichaam 'liep' het orgel over het podium heen, met Emerson in het zadel ... deze grap heeft Emerson bij bijna al zijn optredens gedaan, óók in de jaren zeventig bij ELP ... maar ook later ... je kunt beelden ervan zien op de video/dvd 'Live at the Royal Albert Hall', opgenomen in 1993....Op vrijdag 2 februari 2007 01:52 schreef Beathoven het volgende:
Ze hebben destijds 'Blue Rondo a la Turk' van Dave Brubeck in een 4/4 Rockuitvoering gespeeld, het optreden staat ook online trouwens. De kunst van het afraggen van een hammond orgel
Emerson, Lake & Palmer - Rondo
bazbo
quote:Tja. Het is zelfs van voor MIJN tijd ... en ik voel me al zo'n ouwe zak.Op donderdag 1 februari 2007 23:52 schreef Mathijz het volgende:
Dat is een hele goede idd, van vet voor mijn tijd maar luister het wel eens
Je luistert wel eens? Ben benieuwd. Wat dan?
Wat aan ELP luistert men wel eens? En wat vindt men daar dan van?
Ik heb wat live albums van ELP, maar ik draai het eigenlijk nooit meer.
Toen mijn opa op sterven lag heb ik dit album vreselijk veel gehoord. Mijn opa was een groot opera en klassieke muziek kenner (zelf was hij opera zanger in een theater). Tijdens zijn laatste kerst stond ik voor een groot dilemma. Wat ga ik deze man geven? Elk cadeau kwam té pijnlijk over omdat we met z'n allen wisten dat hij het nieuwe jaar misschien niet eens zou halen.
Op een avond vroeg ik hem of hij het stuk van Moessorgski toevallig kende. Hij dacht eens heel diep na en zong enkele tonen voor. Een glimlach op zijn gezicht brak mijn hart en ik vond dat hij pictures op cd moest hebben. Niet van ELP, dat was wel wat hard voor hem
Met de ELP versie op mijn discman ging in in Utrecht op zoek naar de Moessorgski versie. Drie platenzaken liep ik in en uit om de klassieke versies te beluisteren. Allen vielen bij mij niet erg goed in de smaak. Bij de vierde winkel kreeg ik de versie te horen die ik opa ook cadeau heb gedaan. Ik heb staan grienen in de platenzaak omdat het stuk me meteen bij de kloten greep. Ik ben vergeten wie de uitvoerende was.
Opa werd zieker en zieker. Hij verloor zijn interesse in muziek op een gegeven moment. Lag alleen maar in bed en was bang voor de dood. Ik gaf mijn cadeau dan ook met tegenzin. Nu zou ie er niets meer aan hebben en was mijn zoektocht voor niets geweest.
Toen hij stierf moesten wij zijn huis opruimen. Naast zijn bed lag de discman. Ik deed het apparaat open en zag het schijfje erin liggen. Wellicht één van de laatste, zoniet laatste muziek stukken die hij gehoord heeft.
Pictures zou voor mij altijd iets heel bijzonders blijven.
There's no end to my life,
no beginning to my death
Death is life.
"Een condoleanceregister site is beter geschikt voor dit soort pennevruchten.
Met alle respect, maar NIEMAND op fok kent de overledene, behalve de schrijver, en hoe erg we ook meevoelen, FOK is niet de geschikte plek voor dit soort "columns". Als dat wel zo was stond er wel een "condoleance" knop in het menu.
Met de hoeveelheid gebruikers die fok telt kan je zo wel elke dag een obit op de fp zetten voor iemand die niemand kent.
Desalniettemin, sterkte voor de betrokkenen."
Maar wat is je favoriete ELP plaat?
Het is juist de persoonlijke ervaringen die een stuk bijzonder maken en het verhaal van the Grand Wazoo is zo'n voorbeeld. Het is een goed geschreven en een hele bijzondere bijdrage GW!
quote:* Profiel checktOp zondag 4 februari 2007 19:41 schreef bazbo het volgende:
<nogal een vileine sneer>
quote:Jij durft.Geregistreerd op: zondag 14 januari 2007 @ 01:11
quote:
.quote:Klopt.Op zondag 4 februari 2007 19:49 schreef Beathoven het volgende:
eh.. Bazbo, dat mag hier ook
Het is juist de persoonlijke ervaringen die een stuk bijzonder maken en het verhaal van the Grand Wazoo is zo'n voorbeeld. Het is een goed geschreven en een hele bijzondere bijdrage GW!
Sorry, maar ik had inderdaad wat duidelijker moeten zijn. Ik ken The Grand Wazoo nogal goed. Dit is humor onderling. Had ik wat duidelijker moeten laten merken.
TGW en ik kunnen UREN naar die ouwe progrock luisteren. ELP, King Crimson en Yes zijn de grote favorieten.
Ik moet eerlijk zeggen dat al die ELP platen me even lief zijn... als ik een favoriet moet aanwijzen, dan is het misschien toch ook wel 'Pictures At An Exhibition', vanwege de rauwe, eerlijke manier van opnemen.
En misschien wel het ALLERbeste dat ELP ooit heeft uitgebracht: 'Aquatarkus', het slot van 'Tarkus', te vinden op 'Welcome Back ....'
Peace, love and understanding,
bazbo
quote:Op zondag 4 februari 2007 21:28 schreef bazbo het volgende:
[..]
Klopt.
Sorry, maar ik had inderdaad wat duidelijker moeten zijn. Ik ken The Grand Wazoo nogal goed. Dit is humor onderling. Had ik wat duidelijker moeten laten merken.
(Wat ik schreef tussen aanhalingstekens was iets dat een enthousiaste Fok-klant schreef naar aanleiding van de column van vandaag ... The Grand Wazoo reageerde daar ook weer op ... zie : http://frontpage.fok.nl/column/5121/1 ... snappie?)
TGW en ik kunnen UREN naar die ouwe progrock luisteren. ELP, King Crimson en Yes zijn de grote favorieten.
Ik moet eerlijk zeggen dat al die ELP platen me even lief zijn... als ik een favoriet moet aanwijzen, dan is het misschien toch ook wel 'Pictures At An Exhibition', vanwege de rauwe, eerlijke manier van opnemen.
En misschien wel het ALLERbeste dat ELP ooit heeft uitgebracht: 'Aquatarkus', het slot van 'Tarkus', te vinden op 'Welcome Back ....'
Peace, love and understanding,
bazbo
quote:hm.. ok, iets deed me dat ook al vermoeden met die rubberen kipOp zondag 4 februari 2007 21:28 schreef bazbo het volgende:
[..]
Klopt.
Sorry, maar ik had inderdaad wat duidelijker moeten zijn. Ik ken The Grand Wazoo nogal goed. Dit is humor onderling. Had ik wat duidelijker moeten laten merken.
TGW en ik kunnen UREN naar die ouwe progrock luisteren. ELP, King Crimson en Yes zijn de grote favorieten.
Ik moet eerlijk zeggen dat al die ELP platen me even lief zijn... als ik een favoriet moet aanwijzen, dan is het misschien toch ook wel 'Pictures At An Exhibition', vanwege de rauwe, eerlijke manier van opnemen.
En misschien wel het ALLERbeste dat ELP ooit heeft uitgebracht: 'Aquatarkus', het slot van 'Tarkus', te vinden op 'Welcome Back ....'
Peace, love and understanding,
bazbo
die rubberen kip komt voort uit mijn voorliefde voor ZAPPA...
ik ga hem niet uitleggen ook ...
vraag The Grand Wazoo maar ....
'The Grand Wazoo' is trouwens een zeer goed Zappa album
Het mooie is: na het introotje van de melodie, gaat het helemaal loos.
Palmer speelt een ritme in 4/4, de bas volgt ... en dan komt Emerson met zijn modular moog in actie ...
Subtiele melodietjes en tegenmelodietjes ... nog NOOIT hoorde ik een synth solo in deze stijl. Tot op de dag van vandaag blijft dit DE ultieme moog solo ever. Hoor hoe die gast hem opbouwt en uiteindelijk tóch weer uitkomt bij de aanvangsmelodie van het hele meesterwerk Tarkus.
Voor de liefhebbers: KOPEN! 'Welcome Back, My Friends, To The Show That Never Ends - Ladies And Gentlemen: Emerson Lake & Palmer" !!!!
om er iets van te hebben in je muziek-collectie ook al zou het niet je smaak zijn.
Met de hedendaagse techniek (internet ed), kun je makkelijk iets beluisteren om te beoordelen of het iets voor je is, of dat je er meer van wilt horen. In dát geval: naar de platenwinkel!
Voor de beginners: koop een spotgoedkoop verzamelaartje ... die krijg je al voor nog geen negen pleuro ...
Voor de waaghalzen: de eerste vijf platen DOOF kopen!
Peace, love and understanding,
bazbo
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 06-02-2007 23:50:03 ]
Eerst even de link naar mijn 'Peter Gunn' muziekkolom: http://frontpage.fok.nl/column/6120/1
En hieronder mijn recensie van de nieuwe ELP 5cd/1dvd box 'From The Beginning'.
Potjandosie, en zo zit ik hier ineens met een enorm mooie cd/dvd-box in mijn poten.
Een box van de band die zorgde voor een keerpunt in mijn muzikale jeugd. Het verhaal over ‘Peter Gunn’ heb ik al eens elders gepubliceerd en wel hier: http://frontpage.fok.nl/column/6120/1
.
Zevenendertig jaar nadat de band werd opgericht en negen jaar na het laatste teken van leven verschijnt dan ‘From The Beginning’. Vijf cd’s en een dvd. De échte verzamelaar had natuurlijk al het reguliere materiaal al, maar deze box zit zó vol met waardevolle extra’s, dat die verstokte ELP-fan er toch weer aan moet geloven. Zoals ik.
In tegenstelling tot de eerdere box ‘The Return Of The Manticore’ uit 1995 is deze verzameling chronologisch samengesteld. We beginnen bij het begin in 1969 en eindigen bij de laatste concerten van 1998.
De eerste schijf gaat helemaal in op het ontstaan van de band en de eerste stappen in de studio en op het podium. We horen allereerst een stuk van King Crimson, Atomic Rooster en The Nice. Nummers waarin achtereenvolgens Greg Lake, Carl Palmer en Keith Emerson hun wortels goed laten horen. De lyrische zang in ‘Epitaph’, het creatieve drumwerk in ‘Death And Decline’ en de maniakale orgelklanken in ‘Fantasia: Intermezzo from Karelia Suite’. Daarna een paar nummers van de debuutplaat ‘Emerson Lake & Palmer’. De cd eindigt met drie stukken van het concert in Londen, opgenomen op …
De tweede disc begint met ‘Tarkus’, toch een ijkpunt in het ELP-repertoire. Verderop horen we een onuitgegeven lied uit de ‘Tarkus’-sessies: . Het is zo op het eerste gehoor een wat weinigzeggend gitaarnummertje. Opvallend is dat de hele LP ‘Pictures At An Exhibition’ overgeslagen wordt. Wél veel aandacht is er voor ‘Trilogy’ uit 1972. Van ‘Brain Salad Surgery’ horen we eerste versies van ‘Jerusalem’ en ‘Still … You Turn Me On’.
Disc drie opent met het gigantische ‘Karn Evil 9’, en gaat dan verder met het ‘Works’ verhaal. Wat solomateriaal – zo staat Emerson’s ‘Piano Concerto No. 1’ er in zijn geheel op – en een live versie van ‘Pirates’ uit de 1978 tour. Zónder orkest, want dat was wegens financiële problemen al naar huis gestuurd.
De vierde schijf gaat in op de latere periode. Van ‘Love Beach’ uit 1978 horen we alleen ‘Canario’ en van ‘In Concert’ (later uitgebreid en omgedoopt tot ‘Works Live’) het eerder genoemde ‘Peter Gunn’. In 1979 gingen Emerson ,Lake en Palmer ieder hun eigen weg. In 1986 kwamen Emerson en Lake even bij elkaar om samen met Cozy Powell een album op te nemen. We horen hier ‘Mars – The Bringer Of War’. Twee jaar later formeerden Emerson en Palmer met Robert Berry de band ‘3’ en van dat album vinden we hier ‘Desde La Vida’. In 1993 volgde dan de échte reünie ‘Black Moon’. Van dit album een tweetal stukken en iets van de liveplaat ‘At The Royal Albert Hall’. Het laatste studio-album stamt uit 1995. ‘In The Hot Seat’ was een draak van een plaat, zoals de twee stukken laten horen. De vierde schijf sluit af met ‘Hang On To A Dream’ van de 1995 ‘Manticore’ sessies, en ‘Touch And Go’ van het in 1998 verschenen album ‘Live In Poland’.
Het vijfde plaatje is de parel in de hele box. Hierop vinden we het complete concert dat de band gaf in Mar y Sol in Puerto Rico op … 1972. ‘Take A Pebble’ verscheen in dat jaar op een verzamelplaat van het Atlantic label. Sindsdien wachtten de liefhebbers tot het concert in zijn geheel uitgegeven zou worden. Bij deze dan. Het geluid is prachtig geremastered; de synths in ‘Tarkus’ knallen echt door de kamer. De opnames geven een goed beeld van hoe een concert in die tijd geweest moet zijn.
De zesde schijf is de dvd ‘The Manticore Special’, een documentaire over de waanzinnige tournee uit 1973, toen de band de wereld rondtrok om hun meesterwerk ‘Brain Salad Surgery’ te promoten. Ik had al een eerdere dvd-versie van deze film en ik kan nog niet veel kwaliteitsverschil opmerken.
Is deze box essentieel? Ik ben geneigd om de vraag positief te beantwoorden. De eerdere box ‘The Return Of The Manticore’ ging maar tot 1993, maar heeft weer andere extra’s in onuitgegeven werk en een zestal opnieuw opgenomen stukken dat wel erg spettert. Daar staat tegenover dat die box verder niet chronologisch is en dus een rommeltje. ‘From The Beginning’ begint wél bij het begin en zo kun je de ontwikkeling van de band in al z’n details goed volgen. Het bijvoegen van het complete ‘Mar y Sol’ concert, waarvan de fans al jaren hoopten dat het ooit eens in zijn totaliteit uitgebracht zou worden, maakt de aanschaf helemaal de moeite waard. Voeg daarbij de prachtige vormgeving en het uitgebreide boek dat louter gevuld is met commentaar van de drie muzikanten zelf. Zestig pleuro. Geen geld.
(Deze recensie komt van: http://www.bazbo.net/wp/?cat=22 )
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 13-09-2007 23:08:02 ]
Heel chill
quote:Fantastisch!Op donderdag 13 september 2007 22:47 schreef n0r het volgende:
Ook toevallig, heb gisteren nog een LP van ze gekocht:
[mooie plaatjes]
Heel chill
Da's de driedubbellive plaat! Lees ook in de andere posts, een stukje hierboven!
Van die plaat staat er helaas maar één stuk op de box: 'Jeremy Bender/The Sheriff'.
Heb je de LP al gehoord? Wat vind je ervan?
bazbo
Ik heb alleen nog maar de kant met Lucky Man in de Medley geluisterd, maar vanavond gaan alle3 de platen dus gewoon helemaal gedraait worden
quote:Koel.Op donderdag 13 september 2007 23:10 schreef n0r het volgende:
Ja ik las het, maar dat is geoon echt puur toeval
Ik heb alleen nog maar de kant met Lucky Man in de Medley geluisterd, maar vanavond gaan alle3 de platen dus gewoon helemaal gedraait worden
Mijn favoriete stuk: het deel van de Tarkus-suite getiteld 'Aquatarkus'. WHOOHOOOO!
Krijgen we je bevindingen hieronder? Graag!
Veel luisterplezier!
Ik ken deze band eigenlijk helemaal nog niet, dus alles is zeg maar nieuw voor me (behalve Lucky Man ongeveer
)Wat ik tot dusver heb gehoord bevalt goed.
Ja!
quote:Ja, MENEER.
En? Krijg ik een uitgebreide recensie?
. Ik luister inmiddels al een paar jaar naar prog en ELP behoort wel tot de betere groepen. Enige jammere vind ik dat ze nooit een perfecte plaat hebben gemaakt, er staan op elke plaat wel een paar mindere nummers. Desalniettemin een topgroep! Favoriete plaat van mij is Brain Salad Surgery gevolgd door Trilogy en Tarkus.Al ben ik meer van het Yes kamp
Fijn dat je van het Yes kamp bent. Ik ook. Maar dat is toch appels met peren vergelijken in dit geval?
quote:welke
quote:› MUZIEKLEGENDE KEITH EMERSON NAAR ZOETERMEER :: 13-2-2009
De virtuoze toetsenist KEITH EMERSON verzorgt op vrijdag 17 juli met zijn band een eenmalig Nederlands optreden. Emerson is vooral bekend geworden als een van de drie oprichters van Emerson, Lake & Palmer.
Keith Emerson begon zijn muzikale carrière in de jaren ’60 met de band The Nice. Tijdens optredens van deze groep speelde hij met name op het fameuze Hammondorgel en later was hij een van de eerste toetsenisten die de modulaire Moog synthesizers in de rockmuziek gebruikte.
Zijn grootste successen kwamen met Emerson, Lake & Palmer in de jaren ‘70. Zes platina albums en grote wereldtournees waren het gevolg van hun enorme populariteit. Deze populariteit begon met een optreden op het Isle of Wight Pop Music Festival en doordat de hit Lucky Man veel op de radio werd gedraaid. Een van de grootste successen van EL&P was het optreden op het festival California Jam, met zo’n 350.000 toeschouwers. In 1978 ging de groep uit elkaar.
In de jaren ’90 kwam de band weer bij elkaar. Er werden enkele albums opgenomen en de band ging op tournee. In 1998 ging ieder weer zijn eigen weg en Keith Emerson richtte zijn Keith Emerson band op. In deze band, waarmee hij de Boerderij zal aandoen, zitten de volgende muzikanten: Keith Emerson (Keyboards), Marc Bonilla (Guitar and Vocals), Travis Davis (Bass) en Tony Pia (Drums). Tijdens het concert in de Boerderij zal Emerson niet alleen solomateriaal laten horen, maar ook werk van Emerson, Lake & Palmer.
KEITH EMERSON BAND FT MARC BONILLA
Vrijdag 17 juli 2009
Aanvang 20.30 uur, zaal open 19.30 uur
Toegang 27 euro (voorverkoop excl. servicekst), 30 euro (avondkassa indien beschikbaar).
Cultuurpodium Boerderij
Amerikaweg 145, Zoetermeer
www.boerderij.org
quote:
quote:Ja, we gaan, schat!Op woensdag 18 februari 2009 21:18 schreef TheGrandWazoo het volgende:
Ik ben er ook bij! Geweldig dit!
"Lady's and Gentleman...... Emerson Lake and Palmer! " God zeg, en wat daarna kwam ging al je verwachtingen te boven. Ik als puber vond het 3 keer niks; mijn broer daarentegen was helemaal om. Als ik het nu hoor, is het leuk. Muziek die muziek is en geen computer samenvatting
Lees ook: http://frontpage.fok.nl/column/9564/1
Niet kopen, hè? Het voegt niets toe aan de remasters van een paar jaar geleden. Die hadden wat (overbodige) bonustracks, maar ook het 'originele' artwork! En ze zijn samen nog GOEDKOPER ook!
[ Bericht 5% gewijzigd door bazbo op 24-09-2009 22:19:30 ]
Zie ook hier: http://www.keithemerson.c(...)Lake-Tour-dates.html
Nu maar hopen dat ze na de zomer versterking krijgen van Palmer en de heren naar Europa komen voor een tour.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 11-04-2010 16:03:08 ]
Een volledige 'Tarkus'!
Wat ik alleen niet zo mooi vind, zijn de elektronische drums die vooraf zijn opgenomen... Gelukkig gebruiken ze die niet in ieder nummer.
Wél gaaf zijn het Hammond en de Moog die Keith af en toe gebruikt. En zowaar, Lake zingt niet onverdienstelijk!
Ben benieuwd of men nog naar hier komt...
Ik hoor hier publieksopnames van het High Voltage Festival in Londen, van afgelopen zondag 25 juli 2010.
Waarom ben ik niet gegaan?
De set is afgeleid van de akoestische tour die Greg en Keith eerder dit jaar deden:
01. Karn Evil First Impression Pt 2
02. The Barbarian
03. Bitches Crystal
04. Knife Edge
05. From The Beginning
06. Touch And Go - Take a Pebble
07. Tarkus
08. Aquatarkus
09. Farewell To Arms
10. Lucky Man
11. Pictures at an Exhibition
encore:
12. Fanfare for the Common Man/Drum Solo/Rondo
Maar potjandikkie wat is het lekker. Op het eerste gehoor in het eerste stuk klinken de toetsen wat 'dun', maar dat maakt Keith later geweldig goed. Greg is mooi bij stem! Na een kwartier klinkt het alsof het trio nooit uit elkaar is geweest ... zelfs het smerige orgel in Rondo is er! Zou Keith hem berijden? Het lijkt erop!!! Hij speelt in ieder geval Bach achtersteboven/onderstevoren!
En nu maar hopen dat er een Europese tour komt, als Carl is uitgetrommeld bij Asia...
Wordt vervolgd, smeek ik!
Als de repetities goed verlopen...
Inderdaad een prachtplaat. Nog steeds een favoriet hier.
En er komt een 'Time And A Place' 4cd live box aan. Ben benieuwd!
Still you turn me on
ELP
Luister het de laatste tijd echt veel. Ik las net ook van die tour, ik mis Palmer.
Mijn favoriete ELP bandlid. Misschien een domme vraag maar waarom is hij er niet bij? Gewoon geen zin? 
Men belooft een echte ELP-tour... ben benieuwd, ben benieuwd...
http://www.greglake.com/Tour/2010_updates.html
http://www.facebook.com/note.php?note_id=440055436751
Ben benieuwd wat de toekomst gaat brengen. Een boel, hoop ik.
Ik heb de cd-versie. Die is al helemaal te woepie. De DVD komt ook vast snel.
En nu maar bidden dat Keith nog eens naar Nederland komt ...
Wie gaat er ook?
(Carl Palmer - Hedon, Zwolle - zaterdag 21 april 2012)
Met dank aan Steven Wilson (wie anders) voor de superbe alternatieve mixen.
Deze is fenomenaal.
quote:Op dinsdag 18 september 2007 23:42 schreef Autobandje het volgende:
Ahhh ELP, supergoede groep. Erg bombastisch altijd, net waar ik van houd. Ik luister inmiddels al een paar jaar naar prog en ELP behoort wel tot de betere groepen. Enige jammere vind ik dat ze nooit een perfecte plaat hebben gemaakt, er staan op elke plaat wel een paar mindere nummers. Desalniettemin een topgroep! Favoriete plaat van mij is Brain Salad Surgery gevolgd door Trilogy en Tarkus.
Al ben ik meer van het Yes kamp
Ik draaide vroeger alleen kant A van Tarkus, dat was de perfecte plaat zolang je het niet omdraaidequote:Op woensdag 19 september 2007 09:12 schreef TheGrandWazoo het volgende:
Dat hoor ik vaker! Dat ze zogenaamd niet de perfecte plaat hebben gemaakt. Daar ben ik het niet mee eens. Tarkus vind ik bijvoorbeeld ook van het begin tot eind goed.
Fijn dat je van het Yes kamp bent. Ik ook. Maar dat is toch appels met peren vergelijken in dit geval?
Ik had natuurlijk de dvd al wel, maar dit is zeer amusant om door de keuken te knallen tijdens het koken.
Keith Emerson
(2 november 1944 - 10 maart 2016)
Schijnt zelfmoord te zijn door depressies omdat hij door problemen niet meer goed kon spelen.
dank
.@keithemerson laid to rest in private ceremony... http://goo.gl/eWnW0H
Zijn partner plaatste deze fotocollage ergens op het wereldwijde web.
http://animoto.com/play/G(...)&utm_campaign=player
Tarkus nog maar eens draaien.
Greg Lake
(10 november 1947 - 7 december 2016)
Ze maakten goede muziek...
En wat gaat Palmer doen? Zich opsluiten en hopen dat hij 2016 overleeft?
Eigenlijk zou hij nu ook een Lake-eerbetoontour moeten doen.
RIP Greg Lake
Dit album krijgt van enkele critici de volgende beoordeling..quote:
Ik zag dit topic en moest meteen een nr opzetten dat ik zeker 10 jaar niet meer geluisterd heb
dank
Ik citeer... Pictures At An Exhibition wordt helaas ontsierd door een paar van die richtingloze riedels die dan ontaarden in klapwiekende sirenes.
Maar stiekem vind ik die klapwiekende sirenes wel wat hebben.
De aflevering PROG magazine verschijnt morgen.
Maar een artikel over ernstige elektronische muziek is er niet in terug te vinden.quote:Op woensdag 11 januari 2017 17:38 schreef bazbo het volgende:
De aflevering PROG magazine verschijnt morgen.
ZIe de vorige aflevering van december.quote:
[..]
Maar een artikel over ernstige elektronische muziek is er niet in terug te vinden.
Laat ik Tarkus maar weer eens door de kamer heen knallen.
quote:
Net gedaan.quote:Op zaterdag 11 maart 2017 07:58 schreef bazbo het volgende:
Vandaag een jaar geleden alweer overleed Keith Emerson.
Laat ik Tarkus maar weer eens door de kamer heen knallen.
Setlijst:
Na afloop zaten we in de lobby van ons hotel iets te drinken. Doodstil daar. Tot de deuren opengingen en ik de gelegenheid kreeg om meneer Jobson te zeggen hoe zeer ik van de avond had genoten.SPOILER(introduction by Eddie Jobson)
1 Trilogy
2 Starless
3 Rendez-Vous 6:02
4 In The Dead Of Night – By The Light Of Day
5 violin solo
6 piano improvisation (The Barbarian – Take A Pebble – Metamorphosis – Jeremy Bender)
7 Bitches Crystal
8 Fallen Angel
9 A Place To Hide
10 From The Beginning
11 Carrying No Cross
12 Lucky Man
En vandaag kaarten weten te bemachtigen voor dit speciale concert op 28 juli 2017 in de Town Hall in Birmingham ...
De Symphony Hall in Birminham (UK)is een prachtige zaal en ik ben benieuwd hoe het geluid zal zijn. Exact half acht begint het met de snaredrum van Abaddon’s Bolero en ik weet: de akoestiek is hier geweldig. Als het Keith Emerson Tribute Orchestra de melodie inzet, ben ik helemaal tevreden. De synthesizersolo aan het eind wordt vertolkt door ene Rick Wakeman. We krijgen in de eerste helft van het concert prachtige orkestversies van voornamelijk de plaat Three Fates. Marc Bonilla speelt een bescheiden rol op gitaar. Veel prominenter aanwezig zijn Ethan Emerson (kleinzoon van, 11 jaar oud) (The Dreamer!), Rachel Flowers (een adembenemende vertolking van Piano Concerto No.1 Third Movement) en Rick Wakeman (een medley rondom Trilogy solo op piano). Beyond The Stars is een van de laatste composities waar Keith aan werkte en we zijn de eersten die het te horen krijgen; het is een schitterende en o zo herkenbare melodie en het hele stuk maakt me melancholiek en emotioneel. Er zijn wel meer momenten dat ik tranen in mijn ogen heb. De eerste helft kent een waardige afsluiting door middel van Fanfare For The Common Man, waarin Aaron Emerson (zoon van) de synthesizersolo voor zijn rekening neemt.
Er is een korte pauze en dan heeft het orkest plaatsgemaakt voor heel wat anders. Thierry Eliez speelt eerst solo Take A Pebble, met daarin een griezelige pianosolo, waarin iedere noot klopt (met de versie van Welcome Back). Daarna krijgt hij gezelschap van cellist Yan Garev en zangeres Celine Poggi en dit trio brengt een schitterende Trilogy. Weer een hoogtepunt van de avond. Vervolgens komt de jonge Damien Joyce twee liedjes spelen met Aaron Emerson op piano en Frank Scully op drums en een bassist. Het eerste liedje ken ik niet. Het is waarschijnlijk When You’re Around (een eigen compositie; Joyce was de laatste met wie Keith samenwerkte en wel op dit nummer), Erna volgt From The Beginning. Aardig, doch niet meer dan dat. Dan is er een ombouwpauze. Noddy’s Puncture speelt Tarkus. Ik heb hier hoge verwachtingen van. Hun versie is à la die van Welcome Back, dus in rap tempo en daardoor ietwat rommelig. Als de lange synthesizersolo op de Moog Modular als een nachtkaars uitgaat (er is iets aan de hand, maar wat?), bekruipt me een gevoel van teleurstelling. Tegenvaller. Voor de uitsmijter komen Frank Scully en Lee Jackson (!) op het podium. Met Tom Szakaly van Noddy’s Puncture spelen zij America. Geen toegift.
Setlijst:
SPOILERSet 1: Keith Emerson Tribute Orchestra - Terje Mikkelsen
01 Abaddon's Bolero (Moog solo: Rick Wakeman)
02 Glorietta Pass
03 The Endless Enigma (piano: Rachel Flowers)
04 After All Of This
05 American Matador (guitar: Marc Bonilla)
06 Beyond The Stars (world premiere)
07 Trilogy - Nutrocker - Trilogy (medley) (solo piano: Rick Wakeman)
08 The Dreamer (piano: Ethan Emerson)
09 Piano Concerto No. 1 - Third Movement: Toccata Con Fuoco (piano: Rachel Flowers)
10 Fanfare For The Common Man (synthesizer: Aaron Emerson)
Set 2:
01 Take A Pebble - Thierry Eliez (solo piano)
02 Trilogy - Thierry Eliez (piano), Yan Garec (cello) & Celine Poggi (vocal)
03 When You're Around - Damien Joyce, Aaron Emerson & Frank Scully
04 From The Beginning - Damien Joyce, Aaron Emerson & Frank Scully
05 Tarkus - Noddy's Puncture
06 America - Tom Szakaly (keyboards), Lee Jackson (bass), Frank Scully (drums)
Black Moon heeft de gehele Live at the Royal Albert Hall op een bonusplaatje. Bij In The Hot Seat zitten opnames van de Now Tour 97/98, die al verschenen op het album Then And Now.
En dan komt er nog een doos met alle studio-albums erin plus twee nooit eerder uitgegeven concerten ...
2 november 1944 - 11 maart 2016
[ Bericht 16% gewijzigd door bazbo op 02-11-2017 08:47:58 ]
Twee jaar, alweer.
Hoog tijd voor Tarkus, nietwaar?
Mooie weergave van een concert uit 2005. Zeer goede band, vooral de (toen) jonge gitarist Florian Ophale valt op. Fijne setlist ook, met hoogtepunten uit het KC-, ELP- en solo-oeuvre.
cd+dvd
Robert Berry brengt een geweldig eerbetoon aan Keith Emerson. Het was het laatste project waar Emerson aan werkte. Helaas kon hij zelf geen toetsenpartijen meer inspelen, maar Berry doet het zelf, de grootmeester indachtig. Op sommige momenten is het net of je Emo hoort! Ook bepaalde melodielijnen en arrangementen/orkestraties zijn typisch Emerson. Acht mooie songs komen voorbij en ik laat ze nog maar eens voorbij komen en nog maar eens en nog en nog en nog en nog krijg ik er geen genoeg van.
Zangeres met pianobegeleiding. Belachelijk mooi.
quote:Op woensdag 26 september 2018 18:25 schreef Braindead2000 het volgende:
De Uitbraak, Rotterdam, tweede helft jaren '80. Tussen 20.00 uur en 21.00 uur happyhour, 1 gulden voor een biertje, 100 bier bestellen, 22.00 uur stomdronken, 23.00 uur kotsen, en de dansvloer onveilig maken als Peter Gunn gedraaid werd.
Keith Emerson
(2 november 1944 - 11 maart 2016)
Vandaag Tarkus door de woonkamer knallen.
Keith Emerson
(2 november 1944 - 11 maart 2016)
Nog maar een keer Tarkus of zijn Piano Concerto No. 1 beluisteren vanavond.
Keith Emerson
(2 november 1944 - 11 maart 2016)
Veel mooie muziek gemaakt... ik ga vandaag maar weer eens Tarkus beluisteren.
(2 november 1944 - 11 maart 2016)
Acht jaar. Tarkus draaien vandaag?