[Centraal] Medicatie bij psychische klachten - Deel 2

Fijn dat je bij de huisarts bent geweest Luchtbel. Hopelijk zijn de bijwerkingen gauw weg!
Idd proberen maar, het is kl*te dat dit blijkbaar niet jouw middels is, maar het komt vaker voor hoor dat het even zoeken is naar het juiste...
Hou je taai

Jammer dat seroxat toch niet jou ding bleekt te zijn LB. Kan me het begin ook nog zo goed voor de geest halen 6 weken veel paniek onrust en nog meer slapen. Veel slaap is hier altijd gebleven en vooral de regelmaat doet me goed.

Geef jezelf wel de tijd ga niet denken na "vul maar in" moet het over zijn, dat soort dingen werken alleen maar averechts en bekijk alles dag voor dag vandaag kut hoeft morgen niet kut te zijn. LB

Luchtbel, ik heb met Cipramil/Citalopram echt veel minder last gehad van bijwerkingen en volgens mij vallen de bijwerkingen bij dat medicijn vaak mee. Ik heb er wel wat van gemerkt maar dat was dan maar een paar dagen, iig lang zo erg niet als wat jij beschrijft.
Sterkte iig, hopelijk gaat het nu wel snel beter

Ja Rottdog, ik weet dat ik niet moet denken, dan en dan wil ik dat het anders is. Beter. Verbeterd. Verandering.
Maar ik kan ook niet zeggen, nu ga ik een maand in m'n bed liggen wachten tot het beter wordt. Mijn kind man ik kon de laatste week niet eens meer m'n veters strikken, zo ziek was ik ervan. Die tijd kan ik niet doorkomen dan, ik weet waar ik het voor probeer maar ik moet me niet in die tijd alleen maar verder zien weggaan. Dat vind ik echt heel erg frustrerend.

En het maakt me ook onzeker, aangezien ik toch alles van de afgelopen tijd aan mij ligt. Dat dit persoonsgebonden is. Mijn lot. En ik haat dat. Dit draagt daar aan bij als het niet goed gaat. Dus dat moet anders. Nu afwachten op weer worden zoals het een maand geleden ging. En daarna met psych overleggen. Ik probeer me echt niet vast te pinnen op iets maar ja dat lukt toch nooit helemaal niet?

Vava bedankt. Ik heb daar al meer over gehoord ja. Ik zoek express niet verder op internet enzo.
Dank jullie wel.

pfff jee LB, een dikke hoor. Moelijk allemaal zeg. ik heb net dat topic in oud gelezen dat is ook niet mis he met Sugar.


Gelukkig heb ik geen last van depressies, maar waarvan wel ben ik steeds meer benieuwd naar.

Heb vanmorgen met mw gebeld, kreeg een ander aan de lijn dan toen. hij zoeken in bestand maar ik stond er niet eens bij.

Ja zegt ie we hebben het erg druk momenteel. Ik ja, en? Wat heb ik daarmee te maken? Ik heb 8 jan gebeld, er is me toegezegd dat ik binnen twee weken bericht zou krijgen en dat heb ik dus niet.


Maar hij zou het uitzoeken en belt vandaag nog terug.

Lieve, lieve Lb jij bent echt niet voor het ongeluk geboren ook al voel je dat zelf heel erg op dit moment. Hopen dat het beter gaat mag natuurlijk altijd zolang je hoop houdt ben je ook aan het vechten. Ik weet zelf ook dat het een enorm gevecht is om je hoofd boven water te houden en dat het jammer genoeg niet even zomaar overwaaid. Het kost heel veel energie en kracht om weer op het goede spoor te eindigen maar Lb het gaat je lukken alleen nu even niet.

Ik loop nu al 6 jaar bij een psycholoog vanwege paniekaanvallen en ook somberheid. Nou heb ik tegen haar gezegd het schiet niet hard genoeg op,met mijn paniekaanvallen gaat een stuk beter, was vroeger vaak agressief dat kan ik nu beheren.
Maar aan die somberheid is niets verandert.
Dus zij stelt voor om eens te gaan praten met een psychiater over anti-depressiva, of dat nut heeft.
Ik vertel dat aan mijn vader en mijn vriend en mijn moeder. (mijn zus moet nog) maar door de reacties heb ik daar weinig zin in.
Mijn moeder reageerde met prima, dat kan je wel proberen (overigens ook niet extreem geintresseerd maar toch)
die andere drie komen met citaten als:
Ja, maar verwacht niet dat je gelijk beter voelt.
Het wordt veel te veel voorgeschreven.
Je kan het zo van je huisarts krijgen, dus het wordt te makkelijk voorgeschreven.
Je moet het niet je hele leven blijven slikken
Je karakter wordt er mat van, verwacht niet dat je blijer van wordt.

en nou ben ik eig. best boos, ik ben niet iemand die 1 maandje ergens last van hebt, daarbij heb ik onlangs veel gelezen over drugs en ik weet precies hoe die onzin werkt.
ik weet dat het klote is om medicijnen te gebruiken, en ik denk er alleen maar over na, omdat ik zo ook niet kan leven.
Ik voel me zo niet serieus genomen, als er niets met me aan de hand was, zou ik toch geen medicijnen nodig hebben. Ook vind ik het ronduit beledigend dat ze denken dat ik zulke onrealistische verwachtingen heb!

Ik weet wel dat ze het goed bedoelen, maar ik vind het gewoon zo naar, dat ze zo over mij denken.

nou dat moest ik ff van me afschrijven, hebben andere ook ervaring met zulke negatieve reacties?

quote:

Op donderdag 1 februari 2007 13:22 schreef persoon14362 het volgende:

[..]

Maar waarom ben je dan boos? Omdat je geen medicijnen krijgt? Ik zei vroeger altijd dat ik nooit aan medicatie zou beginnen maar ik begon me zo rot te voelen dat de medicatie een soort redmiddel was. Ik weet dat het bij mij maanden duurde voordat ik aan de medicatie kon beginnen, omdat bij de instelling waar ik kom geven ze alleen medicatie als er echt geen andere mogelijkheden meer zijn. Als het moet dan moet het zegmaar.

of ik medicijnen nemen of niet is mijn keus, dus dat is het niet. Dat ze zo kortzicht reageren alsof ik zelf niet kan nadenken, daarom ben ik boos.
ik weet het zelf nog niet eens zeker

quote:

Op donderdag 1 februari 2007 13:36 schreef Angst het volgende:

[..]

of ik medicijnen nemen of niet is mijn keus, dus dat is het niet. Dat ze zo kortzicht reageren alsof ik zelf niet kan nadenken, daarom ben ik boos.
ik weet het zelf nog niet eens zeker

Helaas zijn er nog heel veel mensen die zo denken. Van mijn broertje krijg ik al maanden te horen dat ik een aansteller ben en dat ik gewoon geen zin heb om te gaan werken. Mijn vader zegt er zelfs helemaal niks over. Gelukkig heb ik wel steun aan m'n moeder!!
Ook in de rest van de familie zijn de reacties van 'vol begrip' tot 'aanstellerij'. Het is even klote maar als de medicijnen eenmaal aanslaan maak je je minder druk om hun reacties

Van dat soort reacties trek ik me echt niks aan. Ik heb zelf al genoeg nagedacht, laat die mensen maar denk ik dan.

Ceased2Be denk je niet dat die gemoedstoestand beter wordt als je beter kan slapen? Of zeg ik nu wat heel doms? _{Ik merk dat zelf namelijk, deze week tot op heden 7 uur slaap op 96 uur....} Misschien dat het dan nog wel een beetje gaat veranderen?

Rottdog lief. Ik doe m'n best niet zo te denken maar zo voelt het al de hele tijd dus het gaat soms gewoon zo. Nu vandaag voel ik me voor het eerst wat kalmer. Niet zo trillerig en kwetsbaar. Ik kan nu weer douchen zonder dat het me pijn doet en dat is wel heel prettig. Ík merk wel dat ik nu weer terug ga naar hoe ik was, dus er is geen verbetering. Alleen de extra dingen gaan weg. Maandag maar weer zien.

Luchtbel wat fijn te horen dat je een betere dag hebt
Geniet er lekker van!

Even mijn ervaringen opnieuw beschreven.

Depressie en anti depressiva. Ik merk dat ik zonder verdovende anti depressiva veel meer in staat ben tot mezelf doorgronden omdat ik niet verdoofd ben in mijn voelen en denken.

Sinds december 2006 ben ik voor de zoveelste keer gestopt met het middel, ik werd druk van het spul zoals ik altijd druk werd ervan. Anti depressiva raak ik bezeten van dus heb ik de knoop doorgehakt en besloten om er wederom mee te stoppen en nu hak ik de knoop door om er nooit meer aan te beginnen. En dan beweer ik niet dat ieder mens bezeten druk wordt ervan, het heeft te maken met hoe gevoelig je bent voor de werking ervan.

Gestopt in december met ontwennings-verschijnselen, kort-sluiting in de hersens. En toen in een depressie gezakt.

Nu ben ik zonder het middel bezig om de depressie te bestrijden, met anders denken dus. En het werkt en het is een gezondere manier voor mij. Ik pak de depressie met beide handen aan en ik kijk naar de symptomen die ik ondervind. Alsof ik mezelf aan het analyseren ben in mijn voelen en denken.

De neiging dat de aandacht richting het negatieve gaat altijd, en vervolgens de aandacht op het positieve vestigen. Steeds weer opnieuw de aandacht op het positieve vestigen als de aandacht als een automatisme richting het negatieve gaat.

En na verloop van tijd wordt positieve aandacht vanzelf sterker, dan verdwijnt de negatieve aandacht op het leven vanzelf. Negatieve aandacht die vanzelf naar voren komt zonder dat ik mezelf ertoe aanzet. Ik ben niet iemand die zichzelf richt op het negatieve, zodra ik me richt op het negatieve dan lijkt het negatieve een magneet te zijn, dan wordt ik aangetrokken tot het negatieve.

Maar om het redelijk kort te houden. Ik voel me meer levend nu zonder anti depressiva. Ik ben me bewust van mijn gedrag en handelen. Ondertussen hebben ze me 5 keer anti depressiva voorgeschreven waar ik totaal niet meer met beide benen op de grond stond omdat ik contact verloor met mezelf. De anti depressiva vormde mijn doen en laten op dat moment.

En nogmaals wil ik niemand van het middel afpraten, ik wil alleen zeggen dat je wanneer je erg kwetsbaar bent voor de uitwerking maar beter kunt beslissen tot zelf actie ondernemen. Het gaat dan niet vanzelf maar de kans op gedrag, voelen en denken dat niet natuurlijk bij je past is des te kleiner.

Ik kan me niet echt vinden in je post Dromenvanger. Ik slik zelf ad en ben nog steeds de persoon die ik altijd was (en dan wel de versie van betere tijden) en ik kan zelf mijn leven goed leven.
Mijn ervaring is dat je, wanneer je in een depressie zit, niet eens 2 zinnen aan elkaar kan denken. Laat staan dat je zelf je eigen denken zo kan veranderen als jij beschrijft.
Bij mij zijn ad en therapie nodig om anders te kunnen denken en om aandacht op mezelf te kunnen richten. Ik kon mijn dagelijkse dingen niet eens doen zonder ad.

Ik vind het fijn voor je dat het bij jou wel zo werkt. Maar ik denk dat je al heel ver bent in een proces als je zelf je denken kan reguleren. Mijn mening is dat dat niet zoveel met je ad te maken heeft (tenzij je een verkeerde ad / te hoge dosis hebt)

Ik ben inderdaad al een paar jaar bezig ermee Lips. En de eerste depresie was zo zwaar dat misschien anti depressiva nodig was om het niet nog zwaarder te maken. Maar toen ik de 4e of 5e keer depressief werd toen was de depressie minder zwaar dus toen was mijn eigen controle erop beter en sterker.

Nu ben ik zover dat ik heel bewust ben van het feit dat ik wakker ben. Ik voel me dus meer wakker ondanks dat ik nog steeds merk dat er iets speelt ergens ver in mijn denken en voelen. Maar zou ik nu anti depressiva nemen dan zou ik dat niet opmerken. Dus nu is het zo dat ik juist wil opmerken waar dat laatste restje depressie zit.

En dan ook wat ik zei de gevoeligheid. Ik word manisch ervan als ik een middel neem als anti depressiva wanneer de depressie weg gaat. Zodra de zware gedachtes verdwijnen en wanneer ik nog steeds een middel heb om minder depressief van te worden dan word ik dus echt druk.

Daarom mijn schrijven dat het ongezond is voor mij, ik zei dus ook niet dat het voor anderen zo is, het is per persoon verschillend. Wie weet was het de eerste depressie wel gezond te noemen dat ik anti depressiva kreeg, omdat ik niet helemaal weg zou vallen in een put waar ik niet meer uit kon komen, het wordt al snel van kwaad tot erger als je eenmaal in een depressie terecht komt, het is erg en wordt nog erger en waar ligt de grens? Dan is anti depressiva misschien okey om het niet helemaal uit de hand te laten lopen. Nu is het na al die ervaringen zo dat ik zelf actiever bezig kan zijn met orde brengen in het hoofd zonder het middel.

Zo zijn depressies van verschillende aard, zoals ik schreef in het topic waar je depressie ervaringen kunt bespreken. De ene depressie is de andere niet. De ene depressie zorgt voor zwaardere gedachtes dan de ander.

Toch is het bij iedere keer van anti depressiva innemen gebeurt dat ik richting een hele drukke onnatuurlijke periode ging. De rem was weg.

Zo ben ik van dubbele dosis naar halve dosis gegaan in de loop der tijd. En zelfs die halve dosis was voldoende om mij te laten doorschieten tot zulk druk gedrag dat ik een burn out kreeg van het drukke gedrag. En zo zorgde een burn-out weer voor een nieuwe depressie. Te druk zijn en nachten niet slapen zorgt dus voor een burn-out omdat je compleet je hele energie voorraad aan het opmaken bent.

Stabiel blijven dus ook. En dat is dan een kwestie van ervaring door de jaren heen.

Het heeft denk ik ook met ervaring te maken. Een eerste keer depressief zijn dan weet je niet wat je overkomt. Gebeurt het een tweede keer dan wen je eraan. Vanzelf is het zo dat je steeds beter leert omgaan ermee.

Toch zeg ik nog steeds dat rust ook een goede invloed kan hebben op herstel. Rust en tijd. Maar rust tijdens een depressie? Depressie staat niet voor rust, dus hoe kun je rust krijgen tijdens een depressie als je hoofd vol rotzooi zit?

Even nieuw bericht omdat ik vaak commentaar krijg op lange berichten en zo blijft het duidelijker.

Ik schreef net op dat het bij een depressie van kwaad tot erger wordt en ik vroeg me af waar de grens ligt. Wie weet was het in de eerste depressie wel zo dat het middel noodzaak werd. Mijn depressie werd steeds erger op een gegeven moment, er zat geen bodem meer in de put. Het ging ook vanzelf, de negatieve gedachtes begonnen grote vormen aan te nemen en ik kon totaal niet meer functioneren en had er totaal geen controle meer op.

Wie weet zorgde de anti depressiva de eerste keer wel ervoor dat de put wel een bodem kreeg zodat ik niet helemaal weg zou zakken en ergens op een hoog gebouw zou komen te staan. Zelf-moord gedachtes kwamen op een gegeven moment vanzelf naar voren al, het bleven dan wel bij gedachtes maar als op een gegeven moment die gedachtes krachtig gaan worden dan is een daad zo gebeurt hoewel ik het altijd als onschuldig zag.

Die anti depressiva heeft dus geholpen om het negatieve te verdoven volgens mij, zodat ik tenminste nog een beetje kracht overhield om richting het positieve te werken. Dus wie weet is het wel een life-saver geweest.

Maar dan nog steeds het overgaan op extreem druk gedrag toen de depressie begon te verdwijnen.

En dan nu het feit dat ik na al die ervaringen grip begin te krijgen op het denken. Wie weet is het middel niet meer nodig op dit moment. Dat het middel nodig was in die crisis-situatie en dat het nu met eigen inbreng afgerond kan worden. Zoals ik de laatste depressie die 5 weken duurde zonder het middel heb weten op te lossen.

Dus dan kom ik op mijn woorden terug, ik heb al snel de neiging om alleen te kijken naar afgelopen periode en niet te kijken naar de tijd dat ik helemaal begon te verdrinken in alles.

Gestopt met anti depressiva in december 2006

Volgende stap is stoppen met de stemmings-stabilisator en dan geef ik even de reden aan van dit besluit.

Sinds 4 jaar geven ze me depakine die ervoor zou moeten zorgen dat mijn stemming stabiel blijft. Zodat ik niet depressief wordt en zodat ik niet te druk wordt. Zodat ik niet van de ene depressie in de manie blijf vallen.

Ondertussen heeft ervaring uitgewezen dat ik de afgelopen 4 jaar ondanks inname van een medicijn alsnog depressief ben geworden afgewisseld met erg druk. Dus dan trek ik de conclusie dat het middel niet helpt en dan trek ik ook de conclusie dat het middel wellicht averechts werkt omdat het middel mijn eigen gevoel wegneemt.

Dus wat doe ik vervolgens, ik stop met het middel Ik ga geen medicijn slikken dat niet werkt en dan ben ik wederom van mening dat je zelf controle kunt uitoefenen op je stemming en denken als je bewust bent van je eigen functioneren.

Dan kan ik dus weer een middel wegstrepen. Totdat ik richting de toekomst helemaal niets meer inneem. Er blijft niet veel meer over nu, dus straks is de kans groot dat ik helemaal vrij ben. Nog 1 middel en wie weet is dat ene middel ook niet nodig.

En dan neem ik niets in, en dan is het zo dat ik me alsnog goed voel straks

Vanaf het begin dat ze begonnen zijn met medicatie voorschrijven was ik er al op tegen en besefte ik dat het mijn eigen ik weg aan het halen was. Het middel neemt je hele denken en voelen weg en wat blijft er dan nog over van je eigen menselijke wezen? Je bent niet meer jezelf door die middelen.

En dan is het nu dus echt een pak van mijn hart dat ik steeds minder te maken heb met medicatie.

En dan is het zeker niet zo dat ik anderen van het middel aan het afpraten ben, ik geef mijn persoonlijke ervaring weer. Wie weet dat het middel bij anderen wel helpt. In mijn geval werkt het niet.

Hai allemaal, speciaal voor LB en Dromenvanger ik zal je posts even goed doornemen nog heb het 'vluchtig' doorgelezen. Fijn dat je van de ad af bent hoor!!!

Ik ben zelf een voorstander van therapie en geen ad gebruiken, vanwege die vervelende bijwerkingen. Als het moet, moet het maar liever niet.


Mijn update;

Nou ik heb contact gehad met onze mw.
Er zijn een paar werknemers weg bij hun en ze krijgen geen nieuwe vanwege budget.

Iets wat ik niet snap want als ze er nog waren was er wel ruimte geweest in het budget maar goed.

Heb nog niks concreets kunnen afspreken, wel fungeren ze nu als back up, als het me té lang gaat duren heb ik een telefoonnummer en kan ik zo bellen.

Ik geef ze een speling tot eind feb en dan moet ik gewoon duidelijkheid hebben betreft intake/afspraak.


Met mij gaat het zo,zo van de week was er iets gebeurd en ben ik gelijk uit mijn doen. probeer het niet af te reageren maar goed. die pogingen mislukken glansrijk dan.

Het kost me twee dagen om weer te herstellen en mijn stemming weer ietwat stabiel is, maar met moeite hoor.

Verder geniet ik volop van mijn grootste hobby en mijn gezin heb ik genoeg afleiding dus.

Afvallen gaat ook super. , niet snel maar het gaat goed.


Groetjes van Berney

[ Bericht 1% gewijzigd door berney op 03-02-2007 18:32:58 ]

Die periode heb ik ook gekend Ceased2Be,

had ik totaal geen inspiratie voor wat dan ook. gelukkig is dat nu over dat scheelt echt wel.


Overigens zit ik met een vraagje voor de modjes of mijn posts hier wel op zijn plaats zijn daar ik geen ad gebruik. in het topic hoe voel je je vandaag voel ik me niet thuis maar hier wel.

[ Bericht 32% gewijzigd door berney op 03-02-2007 18:49:53 ]

quote:

Op maandag 15 januari 2007 03:11 schreef MissBliss het volgende:
TVP.

quote:

Op woensdag 24 januari 2007 16:50 schreef persoon14362 het volgende:
En nog een bijwerking, mijn reactievermogen is enorm traag sinds ik medicatie gebruik en ik speel graag computerspelletjes dus dit is enorm frustrerend. Ik moet maar een andere hobby zoeken.

Tja, dat is door het AP, deels ook inherent aan de ziekte.. Mijn complimenten voor je manier van je tegenslag oppakken.

quote:

Op zaterdag 3 februari 2007 14:35 schreef Dromenvanger het volgende:
Sinds 4 jaar geven ze me depakine die ervoor zou moeten zorgen dat mijn stemming stabiel blijft. Zodat ik niet depressief wordt en zodat ik niet te druk wordt. Zodat ik niet van de ene depressie in de manie blijf vallen.

Heb je een schizo-affectieve stoornis van het bipolaire type?
Heb je wel eens lithium, carbamazepine, Zyprexa of lamotrigine gebruikt?