Depressief door de hormonen, deel 4

Lief Suikertje, ik ben heel heel trots op je. Ik weet dat je het kan, wij weten dat je het kan. Nu moet jij er nog in blijven geloven !

En lieve LB, wat je zegt tegen suiker geldt ook andersom. Jij hoeft het ook niet allemaal alleen te doen.

Wat een overwinning dat je al zo kunt redeneren Sugar
Ik ben trots op je!

O Sugar wat goed van je. En echt of je nou wel of niet eet, je bent altijd wat waard. Je bent gewoon Sugar weet je wel. Die knappe moeder met die 2 prachtige kindjes. Met een heerlijke nuchtere kijk op het leven. Soms zo lekker simpel en soms zo heerlijk ingewikkeld. Echt je bent een prachtmens

sjoeg, doorzetten meid! you can do it!

Lieve Sugg geweldig dat je je stap gezet hebt meid echt waar je gaat het redden

En je ziet het Sugarbabe echt!!! Dat je iets hebt losgelaten, dat je weer contact maakt, en kan lachen, en gewoon ontspannen lijkt. Danst met Maria op straat, geintjes kan maken, er gewoon bent ipv op je eilandje. Daar ben ik echt zo vreselijk blij om. Je weet niet half hoe. Zo trots was ik toen je met Lies en mij dat bordje salade zat op te eten zomaar. Je bent een held joh!!! Ik vind je echt stoer en dapper, dat je het weer aan wil gaan, het leven. Een goede en zeer moedige beslissing die je hebt gemaakt. Ik verheug me nu al op een heel leuk etentje binnenkort... Dikke kus!

Nou maar Sugar, die frustratie die je nu hebt over dingen die je niet onder controle kunt hebben 'huilend kind, kind dat niet wil slapen enzo' dat is zo logisch als je zoveel aan je hoofd hebt. Proberen kalm te blijven is alles wat je kunt doen. Natuurlijk is het rot dat het zo is en wil je niet zo reageren. Maar weet ook dat je er niks aan kunt doen en het gaat niet weg door het controlegedeelte naar iets anders te verplaatsen. Heeft je huisarts niemand om je naar door te kunnen verwijzen?

En in die andere dingen zul je een balans moeten vinden weer en dat kan helaas niet met knop om. Alles is in de war geraakt en het gaat even duren tot het weer goedkomt maar dat kun je wel.
Zolang je maar niet vergeet wat er ook weer allemaal fijn was eerst en hoe het allemaal kan worden. En wat je allemaal wel kunt. Als je weer wilt gaan sporten, ga dan omdat je het leuk vindt en omdat het gezond is voor je (lichaam en geest) Maar ga niet om daar weer cijfertjes te gaan staren en daardoor van slag te raken. Dat is helemaal niet de bedoeling van sporten. En sowieso niet nodig. Lieve schat, ik wou dat wij niet zo ver weg woonde want dan had ik de stap wel durven zetten om even naar je toe te gaan. Voor nu: kop op

quote:

Op zondag 28 januari 2007 17:58 schreef Sugar het volgende:
Echt bedankt voor al jullie fijne reacties.

Ik eet, omdat ik voel dat niet-eten me alleen maar helemaal op slot zet, me isoleert en me uiteindelijk dus geen geluk brengt. Omdat niet-eten een leven lang strijd is. Nu is het andere ook nog strijd, maar ontspanning zal op den duur wel echt fijn zijn, weet ik. Dus ik moet die weg inslaan, ook al voel ik me op veel momenten van de dag echt veel meer waard als ik niet eet of me dun voel.

Sugar, ik ben zo blij met dat woordje voel in die eerste zin. Weet je waarom? Omdat iedereen die zichzelf uithongert, best weet dat 't niet de bedoeling is. Maar het gevoel is vaak zo tegenstrijdig, dat vertelt dat je gelukkig wordt van niet eten. Jij hebt 't punt bereikt waarop je voelt dat dit niet de weg is. Niet langer is het een patstelling tussen verstand en emotie, maar je emotie gaat weer de kant op die je op moet.

en sugar, het kan ook niet perfect he... weet je wel hoe vaak ik het wel uit kan schreeuwen van vermoeidheid en sjees, ga nou toch slapen denk ik dan bij Liam ook, ik wil rust denk ik vaak. het is verdorie ook zwaar hoor 2 kids. denk niet dat dat allemaal maar makkelijk gaat bij iedereen, das niet waar, dat kan niet. dus niet die lat te hoog leggen en denken dat je de perfecte mama moet zijn, dat zijn we geen van allen. dus.
ik zou ook willen dat je wat dichterbij woonde. maarja, hier dan maar een

Wat Belana zegt. Ik zat daar vanavond ook over te denken, kreeg de indruk dat je het allemaal te perfect wil hebben. 't Is echt niet erg als ze merken dat jij ook maar een mens bent. Beter dat ze van je leren dat iedereen wel eens chagrijnig is.

Sugar, ik ken geen mama die nooit eens onredelijk is tegen haar kinderen. Je verwacht van je kinderen toch ook geen perfectie? Als ik een keer schreeuw of onredelijk ben, neem ik mijn kind als ik weer 'normaal' kan doen even apart en zeg sorry. Je kind houdt tóch wel van je, ook al maak je fouten of gaat het niet zoals je in je hoofd hebt dat het zou moeten gaan. Zelf ben ik een behoorlijke controlfreak, maar ik heb leren loslaten en merk dat dat me gelukkiger maakt. Dan maar niet rechtdoor, maar met omwegen. En dat kan ook heel verfrissend zijn. Als je kinderen maar de liefde voelen die je voor ze hebt, dan doe je het niet fout. Ik wil je ook nog zeggen dat ik héél trots ben op die enorme vooruitgang die je geboekt hebt door in te zien dat niet eten niet de goede weg is. Zet 'm op lieverd, je doet het goed!!!

quote:

Op maandag 29 januari 2007 17:19 schreef innovative het volgende:

[..]

Sugar, ik ben zo blij met dat woordje voel in die eerste zin. Weet je waarom? Omdat iedereen die zichzelf uithongert, best weet dat 't niet de bedoeling is. Maar het gevoel is vaak zo tegenstrijdig, dat vertelt dat je gelukkig wordt van niet eten. Jij hebt 't punt bereikt waarop je voelt dat dit niet de weg is. Niet langer is het een patstelling tussen verstand en emotie, maar je emotie gaat weer de kant op die je op moet.

Dit omschrijf je heel treffend Inno!
Suug, keep up the good way! En ja, die weg heeft óók allerlei zijweggetjes, maar je hebt de goede weg inmiddels alweer weten te bereiken. Succes hoor!

Sugar, dat bedenken van 'wat is er nu feitelijk aan de hand' Dat is zo herkenbaar, maar het is gewoon een gevoel. Niet echt tastbaar en daarom juist zo moeilijk te grijpen/ op te lossen.
Je hebt de juiste weg gekozen Sug, nu die weg volgen en je komt er wel

quote:

Op woensdag 31 januari 2007 07:57 schreef Sugar het volgende:
Innovative, je klinkt ervaren? Dankjewel voor je wijze woorden.

De strijd om niet door te slaan is er altijd, mijn gevoel wil nooit eten, mijn verstand heeft tot nog toe de overhand gehad daarin. Eetstoornis dus niet, eetobsessie wel.

En weet je sugar, ik vind jou dus juist een coole moeder. Je hebt een geweldige dochter die je op de leukste momenten op beeld weet te vangen. Je zoon met zijn leuke kuiltjes in zijn wangen en zijn apie... Maar ook je trouwfoto's, wat ben jij mooi! Als ik ooit trouw wil ik ook zulke mooie foto's en zoveel geluk uitstralen. So what dat je weleens boos bent. Altijd maar leuk zijn is toch eigenlijk helemaal niet leuk?

En wat er aan de hand is? Het leven neemt een loopje met je. En jij moet wel verdomd sterk in je schoenen staan dat je dat, zelfs nu je er midden in zit, voor jezelf kunt en durft te relativeren.

Oh Sjoeg, die dagen zijn zo herkenbaar. Van die dagen waar Kai niet eens echt aan het draken is maar waarop ik zo weinig kan hebben dat één klein dingetje al genoeg is om uit mijn slof te schieten. Je bent volgens mij een hartstikke leuke moeder en de liefde voor je kinderen spettert zowel bij je teksten als bij je foto's van het scherm af. Het hoeft allemaal niet perfect, dat houdt niemand vol. Zeker niet als je ook nog eens niet lekker in je vel zit. Niemand neemt je dat kwalijk. Blijf goed voor jezelf zorgen, je bent op de goede weg

Is het bij jou nu depressiviteit of controlfreakproblematiek Sugar? Werd je van je stuk gebracht door de komst van Storm en het leven met een baby waardoor je ineens weer de controle over je leven kwijt was en je daardoor depressief ging voelen? Wat je vervolgens doorschoof naar een eetprobleem om ergens nog controle over te hebben? Of raaskal ik?

Meer aan jou. Maar ik kan me voorstellen dat de 'oplossing' in die gevallen ergens anders gezocht moet worden.
Succes met het zoeken van je psychotherapeut.

quote:

Op woensdag 31 januari 2007 07:57 schreef Sugar het volgende:
Dankjulliewel voor de relativeringen wat betreft de perfecte moeder willen zijn. Misschien leg ik de lat idd te hoog.

Innovative, je klinkt ervaren? Dankjewel voor je wijze woorden.

Ik hoop maar dat mijn werk snel reageert op mijn voorstel om andere dagen te gaan werken. Ik wil zo snel mogelijk een betere spreiding in werk en kinderen. Deze week was ik op maandagochtend al helemaal gefrustreerd namelijk. Ik hoop echt dat volgende week al beter is, maar dan moet mijn baas wel reageren. De kinderen maken dan de overstap naar een andere vestiging van het kdv, waar ze op elke dag die we willen terecht kunnen. Dus dat is heel fijn, dat we die keuze zomaar hebben.

Vanmiddag neemt mijn man vrij. Ik trok het vooruitzicht van nog een hele dag alleen met de kinderen niet. Wel fijn dat het zo kan.

En ik hoop ook -nu ik toch aan het hopen ben- dat ik snel een psychotherapeut vind en dat alles snel weer echt beter gaat. Want wat is er nou helemaal aan de hand feitelijk? Dat bedenk ik zo vaak. WTF is er nou, niks toch?! Maar blijkbaar toch.
Dat heb ik ook.

Sugar, ik ken je niet irl. Maar ik heb wel het idee dat je een hele goede moeder bent. Moet soms huilen bij wat je schrijft.
Kom niet goed uit mn woorden, maar wil je iig sterkte wensen. En een

Allerliefste Sugar,

Wat doet me dat een verdriet als ik jouw worstelingen met jezelf lees. Helaas voor mij veel te bekend terrein (al was dat niet door hormonen getriggerd) en daarom kom ik hier niet al te vaak, zeker nu niet. Wel denk ik vaak aan je en hoop dat het snel beter met je gaat en dat je de juiste therapeut kan vinden om je te helpen eraan te werken. Ik wens je echt met alle liefde en warmte die ik heb heel veel beterschap. Soms denk ik nog wel eens terug aan de tijd dat we samen in het tweede streepjestopic zaten te geiten en elkaar weer oppepten om door te gaan door rare liedjes te verzinnen (welkom bij de Domme Dozen Club) en Sinterklaasgedichtjes te rijmelarijen. Zo lekker onbezonnen, onverschrokken en met een vrije blik de wereld inkijken, dát gun ik je zo!

Heel veel liefs,
Slaapmeisje