quote:
Een van de leden van BJH is christen: ze hebben wel meer nummers met christelijke invloeden, alhoewel de rest van de band er niet echt wat mee heeft.
Een leuk bandje dat in Amerika ook seculier tot de top behoort (het is echt een 'christelijke band') is Switchfoot. Echte 'Amerikaanse rock' met wel een eigen (stem)geluid. Zeker de moeite waard.
De term gospelmuziek is trouwens erg misleidend en eigenlijk helemaal fout. Vroeger was 'gospelmuziek' (en dat is het eigenlijk nog steeds) muziek van zwarte 'gospelchoirs'. Punt uit. Maar tegenwoordig is 'gospelmuziek' een term geworden die ALLE soorten en stijlen muziek omvat waarvan de teksten een christelijke grondslag hebben. En dat slaat nergens op want Elly & Rikkert horen dus in dezelfde bak als P.O.D....! Dat is ALLEBEI gospelmuziek! Nonsens.
In mijn boekje is muziek gewoon muziek.
Probleem is dat, vooral in de jaren zeventig en tachtig, christelijke uitgevers kostte wat kost christelijke muziek wilden uitbrengen: daarbij werd dan niet zozeer gelet op kwaliteit maar op inhoud. De kwaliteitsdempel was veel lager. Waar een 'normale' band een bepaalde standaard moest halen om een contract te krijgen, kreeg een 'christelijk' bandje al snel een contract bij een christelijk label omdat die vijver nou eenmaal niet zo groot was. Ik denk dat de diverse labels tegenwoordig hun zaakjes wel beter op orde hebben, maar het kwaad is al geschied: bij 'gospelmuziek' denkt de gemiddelde cd-koper (nog steeds) aan inferieure bandjes en simpel gekopieerde muziek met christelijke teksten. Terwijl er toch echt wel 'christelijke' bands zijn (alhoewel ik die term dus fout vind) die heel creatief en goed zijn.
De beste voorbeelden vind ik dan U2 en 16 Horsepower (Woven Hand): die hebben ook een boodschap (jawel, echt waar) maar brengen die op een creatief hoogstaande wijze: zij hadden geen christelijk label nodig om een contract te krijgen want ze waren (zijn) gewoon goed. 16 Horsepower predikt hel en verdoemenis en komt er mee weg terwijl een gemiddeld christelijk bandje, dat positieve teksten over de Heer zingt, veelal smalen wordt weggehoond.
Nu ik dit type denk ik dat het verschil daar ook wel in zit: U2 en 16 HP doen niet aan gedachtenloze en altiijd-maar-blije Jezus-verering, maar uiten open en eerlijk hun gevoelens ten aanzien van alles (want ook christenen hebben te maken met het leven van alle dag!!!): ze doen niet alsof hun leven alleen maar prachtig is omdat ze de Heer kennen. En alsof er niets meer is in het leven dan dat. Want dat is bullshit. En ik kan het weten want ik ben overtuigd christen.
O ja, twee andere bands met overduidelijk christelijke roots, maar die toch seculier zeer gewaardeerd worden, zijn This Beatiful Mess en The Spirit That Guides Us. Het label Sally Forth heeft wel meer bandjes met christelijke achtergrond (niet allemaal, trouwens) maar etaleert zichzelf niet als christelijk label. En ze nemen zeer zeker geen inferieure bandjes aan alleen maar omdat ze christelijk zouden zijn! At The Close Of Everyday is trouwens ook een band die 'gewoon' geaccepeerd is in de muziekwereld, terwijl ze duidelijke christelijke ideeën hebben. Kijk, zó hoort het: gewoon goede, eerlijke, authentieke muziek maken en dan kom je er wel. Dan maakt het opeens tóch niet meer uit waarover je zingt. Tenminste niet voor de luisteraar met een goed oor.