Bruce Almighty (2003) 6/10
Natuurlijk zaten de leukste grappen weer in de trailer. Maar daar ging ik ook vanuit toen ik de film ging kijken. Het verhaal stelt niks voor, uiteraard. De meeste aspecten stellen niet zo veel voor eigenlijk, maar sommige grappen zijn wel grappig. Inclusief de weerman met de ernstigste vorm van Jules de la Tourette toch een voldoende.
Love Actually (2003) 7/10
Wel leuk allemaal. Er zijn best wel wat leuke Engelse acteurs bijeengeraapt voor deze film. Niet zozeer heel erg grappig allemaal als wel redelijk vermakelijk. Voor z'n genre nogal geslaagd.
Tokyo Monogatari or: Tokyo Story (1953) 7/10
Een zogenaamde Japanse klassieker van Ozu. Het is allemaal best goed gedaan en het acteerwerk voldoet prima, maar de genialiteit ontschiet me een beetje. Het tempo is traag en dat maakt de film lekker rustig en ontspannen, maar de inhoud is mijns inziens niet hoogstaand genoeg om dat tempo volledig te compenseren. Met het scenario is weinig mis en het thema is nog steeds erg actueel, maar uitzonderlijk is het allemaal niet.
La Dolce Vita (1960) 8/10
Zonder meer de beste film van dit kwartet. In dit werk van Fellini wordt de Romeinse aristocratie van na WO I enerzijds te kak gezet en anderzijds gestalkt. Als de film eenmaal op gang is levert dit een fraai beeld op van die klasse. Het tweede deel van de film, nadat de vader van hoofdrolspeler Mastroianni naar huis is gegaan, is wat mij betreft het sterkste. 'Het goede leven' gaat steeds meer fascineren, terwijl het tevens een afkeer oproept. De omvangrijke fantasie van Fellini komt duidelijk al heel aardig op gang.