Van Sint Janskruid heb ik nooit iets gemerkt. Ik heb nog bergen van die pillen liggen trouwens, voor de liefhebber
.
Ik weet trouwens ook niet goed wat ik van de seroxat moet denken. Op zich heb ik het idee dat het wel aanslaat (ik denk niet meer de hele dag dat ik liever dood wil zijn
) maar ik voel me nog lang niet 'goed'. Ik voel me nog vaak wat somber en angstig, heb af en toe nog echte paniekaanvallen (niet meer zo vaak gelukkig), word helemaal kriegel van een zenuwtrekje... en ben vaak gigantisch moe. Zonder koffie ben ik sowieso niks waard op een dag. Ik snap gewoon niet goed (meer) hoe mijn lichaam werkt nu. Logisch ook, want er moet weer een heel nieuwe chemische balans komen en dat gebeurt niet in 1 dag (of drie weken), maar het is toch wel irritant.
Vandaag heb ik ook in overleg met de uni een vak laten vallen, omdat ik het studeren op vol tempo gewoon momenteel niet trek. Ook had (heb) ik een enorme studieachterstand, dus dat kon ik ook al nauwelijks inhalen. Gelukkig krijg ik van de universiteit enorm veel steun en alle ruimte om weer op adem te komen en zijn de regelingen voor het inhalen van vakken ook redelijk soepel (vooral onder dit soort omstandigheden).
Oja, ik baal trouwens wel dat mijn psych geen echte diagnose wil/kan stellen. Ik zit wel aan de medicijnen en heb therapie, maar een echte diagnose is er niet. Nouja, paniekstoornis icm depressie was de diagnose. Maar ik heb niet altijd last van paniek, vaak is het meer een algehele angst. En volgens de psych kan het ook mogelijk een manisch-depressieve stoornis zijn. Maar een echte diagnose komt er niet. En dat maakt het soms wel lastig om de boel een beetje te ordenen en te begrijpen allemaal. Want wat is nou hét probleem?
In elk geval wordt eraan gewerkt, maar ik begrijp het allemaal niet zo goed en dat frustreert nog wel eens. Zo, en ik ben mijn verhaal weer even kwijt
.