Reisverslag USA (West Coast + New York) (24 dagen)

Hier mijn reisverslag dat ik op een ander forum al staan had. Zalige reis gehad. Het Westen is prachtig en New York was nog steeds zo overweldigend als 2 jaar terug.

Dag 1: België - Los Angeles



4 uur op voorhand in de luchthaven zijn, 8 uur vliegen naar NY, daar 2 uur wachten, om vervolgens nog eens 5,5 uur naar LA te vliegen. Ik kan u verzekeren dat dat serieus suckt, zeker als ge geen oog kunt dichtdoen zoals ik. Dan huurwagen gaan oppikken bij Alamo, waar ze zo slim zijn om geen uitleg te geven over den auto, zodat ge nog even zoet bent om de handrem de zoeken (klepje links onderaan). Als ge dan toch eenmaal bolt en ondertussen al meer dan een dikke dag wakker bent, mag je de weg naar je hotel gaan zoeken in het werkelijk immense wegennet van LA. Op voorhand de kaart eens bekijken kan helpen. Al bij al hadden we ons hotel nog redelijk rap gevonden. Echt in het midden van Hollywood. Nog even in de buurt wat rondgewandeld, iets gedronken en dan ons bed in. Verdiende rust...

Dag 2: LA: Universal Studios

Prachtig weer, op naar Universal Studios.



Met de bekende ronddraaiende Universal-bol aan den inkom.




Niet echt een groot park, maar als je alle shows wilt zien (en die zijn de moeite), heb je wel een dagje nodig. Vooral de shows Terminator 3D, de special effects-show, Backdraft vuurshow en Shrek 4D waren zeer OK. De waterworld-show schijnt ook heel cool te zijn, maar we waren net te laat. Zeker het treintje pakken dat door de echte studios rijdt met een gids. Hier passeer je ondermeer het huis en motel van Psycho, sets van War of the Worlds, Jaws, ... Voor filmliefhebbers is het park wel een aanrader.









Daarna nog iets gaan eten in het Hard Rock Café vlak aan het park op de LA Citywalk, hier vind je ook nog massa's leuke winkeltjes en eetgelegenheden.

Terug in de buurt van ons hotel zijn we naar het Chinese Theater gegaan om de bekende handafdrukken eens gaan te bekijken en om de sfeer wat op te snuiven. Twas weekend en dat betekend een pak lekkere wij... vrouwen. Ook bij Hooters enen gaan drinken.

Dag 3: LA - Santa Barbara

Korte rit vandaag, dus veel tijd om LA verder te verkennen.



Eerst achter ons hotel de Hollywood Hills opgereden om de sign te kunnen fotograferen. Ni simpel om een goe plekske te vinden, maar toch in geslaagd en ook redelijk snel.

Daarna richting Downtown LA getrokken, waar de 2 keywords zijn: kantoorgebouwen en (ex-)Mexicanen.



Maar we hadden geluk vandaag want ze waren net aan het filmen, namelijk TRANSFORMERS the Movie. Foto's nemen verboden, que? Nogmaals duidelijk wie baas is in LA, namelijk de filmstudios. Paar blokken afzetten, straat open breken, ... moet kunnen.





Daarna terug naar Hollywood en vervolgens via Sunset Boulevard naar Rodeo Drive. De betere wijken zeg maar en dat was te zien aan de wagens ook:



het kan nog langer:



of sneller:



parkeren met ne smart is voor sissies:



Een half uurke over Rodeo Drive lopen en ge hebt redelijk wat miljoenen zien passeren. Zowel op de weg als achter de vitrines.

Tijd om LA te verlaten en richting de oceaan te rijden. Richting Santa Monica / Malibu. De weg komt aan de oceaan ongeveer op de grens van deze 2 plaatsen uit en op dat T-kruispunt aan de kust ligt een geweldige plaats om te gaan eten. Tis een groot spel aan het strand, echt heerlijk. Aanrader.





Na het eten en een strandwandeling verder gereden naar Santa Barbara om te arriveren bij alweer ne fantastische Best Western. Proper, verzorgd, mega vriendelijk, cool zwembad, ... Nog ene drinken in de plaatselijke bar, waar ineens Chris Van den Durpel (Belgische komiek) verschijnt op TV voor reclame te maken voor Hummer. En het zou niet de laatste keer zijn dat we hem zagen op onze reis. Nen Hummer is dan ook niet zo'n unieke wagen als in België.

TIP: Koop in het begin van uw reis ne goeie stevige koelbox voor in de wagen. Zeeeeeer belangrijk.

Dag 4: Santa Barbara - Monterey

De morgen fantastisch begonnen met ne plons in het zwembad. Heerlijk.





Dan naar het strand en de pier. Op het strand stonden kruiskes voor alle gesneuvelde soldaten in Irak.







De zwervers waren er nog te lui om bij hun geld te blijven. Gewoon ne pot naast de pier zetten in het zand. Ze zijn in ieder geval wat eurocenten rijker.



Onze Chrysler btw. Goe karreke:



Op naar Monterey via de mooie kronkelende kustroute. Hier is al één ding duidelijk wat voor de hele reis zal gelden. Geen enkele route is plat. Wie denkt dat het Westen vlak is komt bedrogen uit. Ongelooflijke hoogteverschillen hebben wij gedaan op deze reis. De afstanden vielen beter mee dan verwacht. De hoogtes verschoot ik wel van.





Nogmaals ontvangen door een mega-vriendelijke hotelbediende. (De kuststreek is het vriendelijkst) Een hapje gaan steken en de kerels van't hotel al een tocht "whale-watchen" laten vastleggen voor morgen. Ondertussen al even naar de pier gewandeld waar de boot morgen vertrekt. Klein en gezellig stadje Monterey.

Dag 5: Monterey - San Francisco

Hier de schuldigen die Monterey heel de avond en dag lang onderbrullen:





Naar de walvissen!!! Echt super, absolute must do. Het koppel dat met ons mee was had het al eens gedaan in Nieuw Zeeland, daar koste het ongeveer 5 keer zoveel en zag je ze amper. Hier koste het 25 dollar voor 4 uur ofzo en kwam je echt dicht bij de beesten. Absolute hoogtepunt was een bultrug die een sprong maakte in de buurt van onze boot. Onvergetelijk moment, niemand heeft het gefilmd of getrokken (te plots), maar het staat wel op mijn inwendige harde schijf voor eeuwig. Fantastisch!! Pak wel de firma met de kleine boot (Star of Monterey was de naam van de boot, de firma weet ik nimeer), die zijn beter dan die met de grote boot.

















Weer super lekker gegeten op de pier. De kustroute is een absolute aanrader die in veel West Coast reizen meestal wat genegeerd wordt buiten LA en San Francisco. Ten onrechte.

(vervolg dag 5)

Dan verder naar San Francisco. Na ingecheckt te hebben bij de Holiday Inn, de stad wat gaan verkennen. En wat als eerste opviel en ik heb al veel steden gedaan. Massa's zwervers!! Maar daarbuiten is SF een zeer fijne stad.
Onderstaande foto was ne zalige straatmuzikant die drumde op alles. Hij heeft zelf in ne film met Will Smith gezeten zei hij. 'k Heb er nog ne CD'ke van gekregen omdat ik hem ne schone tip gaf. (oh ja nu ik eraan denk, tips in restaurants zijn 15 procent, met 10 zijn ze echt ni content, dat hadden we na dag 1 al snel door )













Na een avondwandeling nog Stella van't vat gaan drinken in een kroeg. SF heeft wel een aantal gezellige bars. Daarna te voet terug door Chinatown. 11 september in de States goe overleefd, yes.

Dag 6: San Francisco

De morgen goe begonnen met een goe maar veel te duur ontbijt. Vervolgens naar Pier 41 om den boot naar Alcatraz te nemen. Vooraf tickets bestellen is een must en dan gaat het heel vlot. Je kan je creditcard daar door één of andere paal halen en dan vallen je tickets er gewoon uit. Geen lange rijen voor ons. Wel zien dat je bij de officiële site je tickets koopt.
















Alcatraz is zeker de moeite om te doen. Naar het schijnt is er ook ne geweldige audiotour met geluiden van toen enzo, maar die hebben wij niet gedaan.

Daarna naar de bekende Pier 39 gewandeld, wat naar de zeeleeuwen gekeken en nogmaals een Hard Rock Café gedaan. Altijd wel lekker.

(vervolg dag 6)

Vervolgens te voet naar Lombard Street (het beroemde stijle straatje met de bochten). Daar konden de vrouwen niet zo mee lachen. Echt wel klimwerk.











Nog even richting het centrum en als laatste stop kon de Golden Gate Bridge natuurlijk niet onbreken. Wel een eindje van het centrum, auto of bus is aangeraden.

Dag 7: San Francisco - Mariposa

Vandaag nemen we afscheid van de kust en trekken we het binnenland in richting het Wilde Westen. Eerste bestemming: Mariposa, vlakbij Yosemity National Park. Weeral een prachtige route doorheen California om er te raken.





Yosemity National Park is één van Amerika's mooiste parken, een heel groot park, met enorme hoogteverschillen, de natuur oogt zeer Europees en (nog een constante voor heel de reis) je ziet massa's dieren nog echt in het wild.



De rotsen in Yosemity zijn zeer geliefd bij rotsklimmers en als je goed tuurt zie je er ook soms. Een verrekijker is altijd handig.





Eén van deze jongens liep de plaatselijke campeermateriaalwinkel binnen, de verkoper hem zien buiten jagen was geld waard.



Op onze reis misschien tussen de 50 en de 100 herten in het wild gezien, maar het blijft toch elke keer fantastisch. Vooral hier en in Zion zie je ze het vaakst.







In september is het wel jammer dat de beroemde watervallen van Yosemity zo goed als droog staan. Af en toe zag je nog wel ergens een kleine, maar voor de grote moet je eerder in de lente, begin van de zomer gaan, als het smeltwater naar beneden komt van de bergen.

(vervolg dag 7)


Het begon avond te worden, tijd om de wagen op te zoeken en het park uit te rijden.





's avonds nog een goeie duik in het zwembad ('t was vandaag bijna 40 graden), en dan in den hot tup (in elk hotel bijna aanwezig hier) met ne goeie Corrs Light (het beste Amerikaanse bier, fuck Bud).

Dag 8: Mariposa - Mammoth Lakes



Enorm hoogteverschil voor de boeg vandaag en ook in temperatuur is het een dag van uitersten. In het dal tussen 30 en 40 graden, later op de dag als we de Tiago Pas over rijden iets van een 2 graden slechts. Kan tellen. Maar voor we richting de Tiago Pas en Mammoth Lakes reden, trokken we nog een halve dag in de andere richting van het park, waar ook de grote Sequoia-bomen staan. Richting de Mariposa Grove. Onderweg kreeg je nog zulke vergezichten voorgeschoteld:







Het laatste gedeelte naar de bomen was de weg afgesloten door een ranger omdat de parkings al vol zaten. Dus de gratis bus moeten nemen voor het laatste stuk. Eenmaal daar een wandeling gedaan tussen de mammoetbomen, tot aan de Grizzly Giant. Je kon ook nog een heel stuk verder tot aan de Tunneltree, vroeger heel bekend omdat je erdoor kon rijden, maar ondertussen omgevallen. Maar om tijd te sparen zijn we zo ver niet gegaan. De rechtse foto is de Grizzly Giant:







Dan terug naar de andere kant van het park om te klimmen richting de Tiago Pass.

(vervolg dag 8)

Prachtige rit naar boven. Onderwegen is de natuur ongelooflijk schoon en bijna had ik een mega hert geramd.







Dit meer ligt bijna helemaal bovenaan, het was er ijskoud en er was zelf smeltende sneeuw iets later.





Eenmaal de pas over is de eerste bezienswaardigheid Mono Lake. En dat is ONGELOOFLIJK SCHOON. Doordat het meer zo hoog ligt, hangen de wolken heel laag en dat geeft een prachtige weerspiegeling. Eén van de mooiste plekken op de bol. Vanaf hier veranderd de natuur ook enorm, de groentinten moeten plaats maken voor de rode en grijze tinten van zandsteen.





ons Anneke





Vandaar was het niet ver meer naar Mammoth Lakes (een skigebied in de winter). 's Avond bij de Mexicaan gaan eten, lekker tot ik wa teveel van een bepaald sauske binnen had en niks meer hielp om te blussen. Daarna nog wa gaan shoppen in een supermarkt (waarom kunnen winkels hier ook ni zo ongelooflijk laat open zijn en zoveel verschillende producten hebben) en vervolgens de gekochte Stella's soldaat gemaakt.

Dag 9: Mammoth Lakes - Death Valley

Op naar de hitte, over de 40 graden in Death Valley. Genoeg water in de frigobox voor de rit naar daar en in het park is de boodschap.





Wat meteen opvalt als je het plan van Death Valley bekijkt is dat er heel weinig wegen zijn. En sommigen zijn dan nog onverhard. Ons motel ligt in het midden van het park in het plaatsje Stovepipe Wells. De bazin van het motel weet duidelijk van de hitte, want is ongelooflijk vergeetachtig. Eerste stop na het in-checken zijn de zandduinen niet ver van waar we slapen.







Vandaar gaan we verder naar Salt Creek, waar je precies in een oven loopt. De kreek staat kurkdroog, de warme wind blaast zachtjes en een hagedis schiet in het rond.



Dan had mijne maat het "geniale plan" om vandaag de minder gekende kant van het park te bezoeken en morgen de bekendere stops zoals Zabriskie Point en Badwater, omdat we dan toch die richting uit moeten. Iemand zei dat het vooral de veel bereden wegen waren die we deden, wel wij gingen naar het spookstadje Skidoo en die wegen waren ver van bereden (geen mens gezien). Eerst de meer verlaten kant van Death Valley uit en vervolgens nog eens 9 mijl via onverharde wegen de bergen op om uiteindelijk te belanden op de volgende plek:





NIKS stond er nog van het oude mijndorpje, juist een plakaat met ne foto van hoe het eruit zag en daarvoor hebben wij zowat de meest onverantwoorde rit van ons leven gedaan. Want hadden wij ergens op deze bobbelige wegen autopech gekregen dan was dat een absolute ramp. Nergens in de omgeving ook maar een teken van leven, auto's kwamen er niet, ik mag er niet meer aan denken, want het was een echte hel geweest. Dus ge ziet, er is meestal een reden dat mensen de vaste waarden bezoeken. Daar is meestal gewoon ook het meeste te zien.

Dit was het enige spookhuisje dat we onderweg tegenkwamen aan een oude mijningang:

(vervolg dag 9)

Na terug op de verharde weg te komen hebben we die dan toch gevolgd tot in de uiterste hoek van het park (toch nog even via zandweg, maar lang niet zo gevaarlijk als die naar Skidoo(-not go there). Daar stonden deze jongens, ik denk om steenkool in op te slagen als ik het goe herinner:





Niks speciaal, terug naar Stovepipe Wells en zijn zwembad + saloon.



Op de kamer in een reisgids nog een echt spookstadje gevonden met echte ruines (dat hoop ik toch) op een andere plaats in Death Valley. Morgen speel ik terug gids.

Dag 10: Death Valley - Las Vegas

Vandaag met een omweg vertrokken, hopelijk om een "echte spookstad" te zien. De dag begint in ieder geval goed, want net als in de film steekt een cayote voor onze wagen de weg over.



Uiteindelijk komen we aan in spookstad Rhyolite. ooit een stad met 10 000 mensen die goud kwamen zoeken, de mensen zijn weg maar gelukkig voor mij staan er nog ruïnes. :joy:









Er stonden ook enkele kustwerken, waarvan dat deze zo misplaatst was in de omgeving, dat ik het nog grappig vond:



Volgende stop Zabriskie Point, terecht het populairste vista point van het park. (Overal in de States staan bordjes met Vista Point, dit zijn perfecte uitkijkpunten en zijn bijna altijd zeer de moeite om te stoppen. Voor elk punt stoppen in onbegonnen werk, er zijn er massa's)

(vervolg dag 10)

Van daar gingen we naar Badwater, een zoutvlakte en tevens het laagste punt van Noord Amerika. Het verhaal achter de naam is dat er een man stopte met zijn ezels om ze te laten drinken, maar de ezels vonden het water maar slecht smaken en moesten het niet. Vandaar "bad" - "water".





Tijd om Death Valley te verlaten en naar Vegas te bollen. Pas op, want op de invalswegen naar Vegas staan massa's patruoilleauto's van de flikken heb ik gemerkt. Op andere wegen heb ik er eigenlijk zeer weinig gezien, maar naar Vegas wel dus.



Wou persé over de Strip rijden, waar het dus altijd file is. Soms is een blok omrijden toch beter, zeker als het zo'n grote blokken zijn als daar.







Ik heb ze nog geluk gewenst op hun brommer. Na in te checken in ons hotel vlakbij de Strip (Best Western Mardi Grass), de verleiding van Vegas gaan opzoeken. De One-Armed Bandit doet zijn werk en ook het Wheel of Fortune slorpt onze dollars op. Het is weekend in Vegas en net als in LA betekent dat veel schoon volk op de been. Uitgaanskledij daar gaat net iets verder dan hier. Buiten dat feit vond ik het niet echt super daar. Later op de reis voor onze 2de passage wist ik Sin City al veel meer te smaken. Tis een beetje Disneyland voor mensen met geld, ik zou er niet willen wonen, maar voor op reis heeft het wel iets. Ook de piratenshow gezien voor Treasure Island.

Dag 11: Las Vegas - Grand Canyon

Vandaag staat een helicoptervlucht over de Grand Canyon op het menu. We zullen ons moeten spoeien om op tijd in Grand Canyon National Park te raken, want we moeten omrijden omdat er een ongeval is gebeurd op de Hoover Dam. Die bezichtigen we dan wel als we terug naar Vegas gaan een week later. Uiteindelijk komen we mooi op tijd aan ons volgende hotel. Snel inchecken en dan naar de luchthaven, die is gelukkig vlakbij. De helivlucht op zich was wel cool.



Zicht vanuit de heli:













De Grand Canyon is immens en echt wel één van de natuurlijke wereldwonderen.
Veel tijd om de rim te gaan bekijken was er na de vlucht niet meer, maar we waren toch nog net op tijd voor zonsondergang. Morgen meer genieten van deze immense schoonheid.

Dag 12: Grand Canyon - Page

Vandaag een rit door Grand Canyon National Park en geregeld stoppen om te genieten van de prachtige vergezichten. Afdalen moet je een dag voor uittrekken en die tijd hadden we niet. Een kleine afdaling hebben we wel gedaan. Veel condors ook zien vliegen en een kwaaie hagedis tegengekomen. Het is echt ongelooflijk wat de Colorado River hier heeft uitgericht. Ze heeft samen met de aanwezige zandsteen één van de mooiste plekken op aarde gecreëerd. Foto's kunnen moeilijk de grootsheid tonen, maar neem het van mij aan, tis immens.













Voor een panoramafotoliefhebber als ik was het een echt paradijs.





Bij het verlaten van het park nog wat Indianensouveniers gekocht van de plaatselijke Indianen. Je hebben enorm veel stalletjes langs de weg.
Na aangekomen te zijn in Page, nog even naar een Vista Point voor een mooie overzicht op Lake Powell en nog even naar de rand van het meer.





's Avonds nog ne goeie steak gegeten en door een foutje van het reisbureau nog wat moeten regelen om de juiste boottocht vast te leggen voor morgen.

Dag 13: Page

Vandaag vroeg uit de veren voor een boottocht naar de Rainbow Bridge. De grootste natuurlijke brug ter wereld en bijna enkel per boot te berijken. Als je te voet naar de brug wil moet je een enorm goede trekker met veel geduld en karakter zijn en toestemming krijgen van de Indianen om door hun land te trekken. We gingen dus met de boot en de kapitein vertelde dat in de 38 jaar dat ze hem gebruikten, ze nog nooit de reddingsvesten hadden moeten gebruiken. Voelt ge hem al komen.
We moesten zo'n 3 uur varen naar de Rainbow Bridge over Lake Powell. Lake Powell is één van de grootste meren ter wereld gecreëerd door mensen. Je ziet ook enorm veel plezierboten en jet ski's. Die kun je ook huren als je wilt.





De boot stopt uiteindelijk op een surrealistische locatie. Echt schoon plekske met mega vissen in het heldere water. Vandaar is het nog een kwartiertje wandelen naar de Rainbow Bridge zelf en die is FANTASTISCH. Weer één van de mooiste plaatsen waar ik ooit ben geweest. De brug is gigantisch en den eerste Indiaan die ze ooit zag moet serieus verschoten zijn. Zij beschouwen de brug dan ook als heilige grond.







Links onder de brug staan mensen als je goed kijkt. Om maar te tonen hoe immens deze brug is. Prachtige locatie en een echte aanrader.

Na een tijdje was het tijd voor de tocht terug en toen liet één van motoren het afweten. Gevolg? Iedereen een reddingsvest aan, aanmeren tegen een andere boot en allemaal overstappen. Hillarisch tafereel. Op de andere boot stond zowat iedereen met een fototoestel of camera ons te trekken/filmen.

Toen we terug waren, was het al bijna avond en 's avonds hebben we niet veel meer gedaan. We wisten allemaal een beetje van de hitte. Een dag op het water met warm weer en niet goed insmeren is ni echt slim natuurlijk. Wat extra slaap zal deugd doen. Nog wat pics van de dag:

Dag 14: Page - Mexican Hat

Vandaag beginnen we de dag nog in Page, voor de Antelope Canyon Tour waar je rondgeleid wordt door echte Navajo-indianen. We werden opgepikt door een mega pick-up truck met een mega manwijf amazone achter het stuur. Pocahontas my ass!!

Antelope Canyon is een uitloper van een canyon die begint aan Lake Powell. In het laatste stuk van de canyon staat geen water en de canyon is er zeel smal. Als het licht langs boven binnenvalt, creëert dit een echt licht- en kleurenspel met de zandsteen.







Na de tour nog snel even naar een vista point om een mooi zicht te hebben op de Glenn Canyon Dam. Deze dam creëerd eigenlijk Lake Powell.



Op naar Mexican Hat, een dorpje vlakbij Monument Valley.
Het motel waar we aankomen lijkt op het eerste gezicht een ramp, maar blijkt dat we een heel huisje voor ons met 4-en krijgen, waar vroeger de conciërge woonde. The Castle zei de man achter de balie. Geweldig, Jacuzzi, douche, 3 slaapkamers, keuken, terras, ... Spijtig genoeg voor slechts één nacht. Na in te checken, op naar het park. Daar heeft een zandstorm de kop op gestoken. Achteraf zal blijken dat ik zand in mijn fototoestel heb gekregen. Zowel op de CCD als in de lens. Als ik zoom krijg ik spikkels op mijn beeld en de motor van de lens blijft vaak hangen en het toestel schakelt zichzelf soms uit. SHIT !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Langs een winkel geweest en die konden weinig doen. Maar een paar dagen later in de Sony-shop van Vegas de zielige domme Belgische tourist gaan spelen en zeggen dat mijn nieuwe camera allemaal spikkeltjes geeft als ik inzoom. "Dat deed hij al van het begin meneer". Uiteindelijk hun showroom-model gekregen. Ongelooflijk geluk gehad, want de manager was niet echt meegaand, een geluk dat één van de verkopers zijn nek uit stak voor mij. Een flinke fooi gegeven. Hier zijn de foto's van Monument Valley. Door de zandstorm rijden was wel een belefenis eigenlijk. En de wind ging net liggen bij zonsondergang. Perfect voor wat mooie pics te nemen.

(vervolg dag 14)

nog wa pano's:

Dag 15: Mexican Hat - Moab

Afscheid nemen van ons stulpje:



en van Monument Valley:



Vandaag trekken we naar Moab, waar Arches National Park gevestigd is. Geen lange rit, dus tijd voor een omweg via een mooiere route. Eerste stop de Goosenecks:



Schoon heh?! Vandaar gaat de rit verder naar Natural Bridges. Een park met 3 grote natuurlijke bruggen (de grootste in het park is na Rainbow Bridge de grootste ter wereld, al is ze veel minder spectaculair). Daar ook voor het eerst kennis gemaakt met een slang in het wild. Spijtig voor het beestje, want zij maakte vooral kennis met de banden van onze Chrysler.



Laatste tussenstop voor we in Moab - Arches zijn, is de Hole n' the Rock stopplaats. Hier is ook een kleine kinderboerderij en staan een hoop rare beelden en spullen.







Time to rock on.

(vervolg dag 15)

Aangekomen in Moab, de normale routine; snel inchecken, valiezen droppen en dan naar het park. Vrienden die ook al zo'n reis gedaan hadden, vonden Arches maar zozo. Wel ze hebben ongelijk. Tis een mooi park, waar je toffe wandelingen kan maken. Het zit ook vol met konijnen en herten. Slangen naar het schijnt ook, maar dat zijn schuchtere beesten en zie je niet snel.






















Maken dat we aan den auto terug zijn, want als de zon begint onder te gaan kan het veradelijk snel gaan.
's Avonds nog goe gaan eten in Moab. Wij bleven maar één nacht, maar je kan er gerust langer blijven. Moab heeft veel verschillende activiteiten te bieden, zoals paardrijden, hummertochten, ....

Dag 16: Moab - Bryce Canyon

Vandaag de langste rit van de reis, maar ook de mooiste. Zoveel verschillende landschappen en streken waar je doorkomt. Echt een fantastisch mooie rit. We beginnen met een korte omweg naar Death Horse Point op aanraden van vrienden. Schoon zicht za:









Het volgende park waar we door moeten is Capitol Reef. Ook één van de National Parks. Hier waren ook muurgraveringen te zien.