Jee Appelsap wat een heftige bvalling! Ik hoop dat je het binnenkort een plekje kan geven en inderdaad... praten, praten, praten! Sterkte meis!
Hierbij ook mijn verhaal.
Ik moet zeggen, ik kijk er echt met een goed gevoel op terug! Tuurlijk deed het pijn en ben ik heeeel erg bang geweest maar het viel me heel erg mee. Ik zei nog tegen de gyn dat ik het "zwanger zijn" nu pas écht positief heb afgesloten. Zo jammer dat ik dit niet bij Alyssa wist dat het ook zo kon, het had alles veranderd als dat zo was. maar goed, het verhaal.
Op donderdagochtend 22 februari werd ik wakker om 7 uur, een beetje misselijk maar omdat ik bang ben om over te geven hield ik het nog even uit. Na een minuut of 10 moest ik toch echt rennen naar het toilet en heb ik daar ook echt 2 uur door moeten brengen. Ondertussen wisselde het overgeven zich af met diarree. Ja hoor, buikgriep. Ik voelde me met het kwartier zwakker worden (al klinkt dat heel dramatisch, op dat moment leek ik wel een vaatdoek, kon niet meer staan of lopen, alleen kruipen, en dat met zo'n toeter)
Alyssa had juffendag op school vanaf 11 uur en we beloofden haar al lang dat wanneer ze beter zou zijn dat we daar dan heen gingen. 's middags moest ik ook om 1 uur in het ziekenhuis zijn voor die dag-opname waarbij ze allemaal testen zouden gaan doen. Ik heb om 9.30 uur maar het ziekenhuis gebeld dat ik me zo rot voelde dat ik niet zeker wist of ik het wel zou redden om die dag langs te komen. In eerste instantie zei de mevrouw dat ik wel mijn best moest doen maar kon het niet dan kon het niet.
10 minuten later ging de telefoon die Danny opnam (ik hing weer boven de wc), het was het ziekenhuis dat ze het met de gyn had overlegd en dat ik NU in de auto moest stappen en naar het zh moest komen. Maar ik had Alys natuurlijk school beloofd. Goed, ik zou het niet redden om haar daar eerst af te zetten dus met vuilniszak en wc rol in de auto op goed geluk.
Het ging best goed want ook al was het moeilijk ik redde het tot het zh. Danny en Alys zetten me af en ik racete naar de verloskamers waar ik gelijk het toilet van dichtbij mocht bekijken. Ze hebben toen weer de nodige dingen gedaan als CTG, bloed, urine enz. Ik kon weer niet stoppen met heen en weer rennen naar de wc. Rond 12 uur was ook Danny er weer. Alys had het leuk gehad en was nu bij mijn ouders.
Om 15.00 uur werd gezegd (mede dankzij mijn laatste gesprek met de psych(liep ik bij vanwege eerdere traumatische bevalling, zij werkt samen met de gynaecologen) dat dit geen doen meer was en ze in gingen leiden. Dit zou op zaterdag gaan gebeuren omdat ze maar 2 inleidingen per dag mochten doen en er op vrijdag al 2 stonden. Ik moest iig in het zh blijven.
Een kwartier later kwamen ze terug dat de uitslagen van het bloed binnen waren en dat zag er toch niet goed uit, ik had weer zwangerschapsvergiftiging. Ze gingen toch iets regelen voor een inleiding op vrijdag want tot zaterdag wachten zou te lang duren. Ohhhhh het idee toen dat we misschien een dag later een kindje erbij zouden hebben, dat was heel eng.
Ik werd toen op de kamer gebracht. Kreeg voor de nacht een slaappil, heeft niet echt geholpen door een buurvrouw die telkens gebeld werd :S
Vrijdag 's morgens om 8 uur was Danny er want dan zouden ze officieel beginnen met de gel. Dit werd eerst aan het CTG om te kijken hoe beeb het deed. Uiteraard nogsteeds geen ontsluiting... Alles zag er goed uit bij beeb en om 10 uur werd er 2 mg gel ingespoten.. 2 MG!! Dat is toch niets zou je zeggen... Ik voelde er weinig van en lag nogsteeds op zaal. Ze zouden per dag 3 keer gel mogen spuiten, dan zaterdag zouden ze het zo doorzetten, zondag een rustdag en maandag een keizersnee, wanneer er niets zou gebeuren door de gel dan, en die kans zat erin...
Om een uurtje of 12 mocht ik naar een apart inleidingskamertje, daar ben ik nog zelf heen gelopen, voelde nog niets en ging daar weer op bed liggen. Gelijk ook weer aan het CTG. Om een uur of 13.45 uur ging Danny even een broodje halen in het andere gebouw en toen hij terugkwam had ik zoiets van: "Goh, ik heb krampjes" Ze kwamen echt stipt om de 3 minuten. Vreemd genoeg had ik niet het idee dat het weeen kónden zijn. (ik had de hoop al opgegeven ooit nog te gaan bevallen ) Dus zei ook tegen de gyn dat ik dat voelde. Het rare was dat de meter om mijn buik telkens met zo'n krampje naar beneden uitsloeg... Hij was dus verkeerd aangesloten. Maar goed, met het toucheren om 15.00 uur bleek ik al 3 cm te hebben en mochten we over naar de veroskamers!!! Gelijk maar mijn ouders afgebeld want die zouden met Alys om 15.30 bij het bezoekuur komen. Helaas mocht ik ook Alyssa echt niet meer zien. (ik moest al aardig de weeen wegpuffen nu)
Aangekomen op de vk werd gezegd dat ik gelijk aan de elektroden zou gaan, 1 voor beeb en 1 voor wee registratie, deze allebei inwendig zeg maar. Ik vroeg meteen of ik dan nog wel mocht lopen/douchen/plassen, maar nee... Dus eerst nog maar even naar de wc. (dat was echt balen, ik mocht hierna gewoon niet meer lopen). Om 16.00 uur was ik aan de beurt om de vliezen te prikken. Er kwam een vrouwtje die volgens mij in de leer was ofzo. Ze heeft lopen raggen met die breinaald, echt 10 minuten lang maar het lukte haar niet ze te breken. Volgens haar had ik ook nog echt geen 3 cm.
Ze belde daarna de gyn weer die mij eerder op 3 cm getoucheerd had, die heel geirriteerd aankwam, ff de breinaald pakte, 2 tellen wroette en *PLOF* door waren ze. Lieve vrouw was dat trouwens. Volgens haar had ik nu al 4 cm. Gelijk de elektroden erin gezet. Vanaf nu werd het naar mijn idee echt heftig.
Rond 17.00 uur kwamen ze weer kijken en toucheren. Ik had nogsteeds 4 cm en de weeen waren aan het afzakken. AFZAKKEN???? MEEEEEN ik dacht dat ik erin bleef en kon me dat niet voorstellen.. Ze kwamen met een infuus aan waar ik opwekkers door zou krijgen. Ondertussen lag ik ook al constant aan de bloeddrukmeter. Ik haat prikken maar omdat ze absoluut een infuus wilden zetten had ik zoiets van nou als je dan toch bezig bent, haal dan alsjeblieft de anestesist want ik trek het niet meer, ik wil een ruggenprik.
Die man werd gelijk opgeroepen en het infuus vast gezet (om 17.30 uur). Voorlopig alleen nog aan het vocht. Na voor mijn idee heeeeeeel wat tijd (eigenlijk was het al om 17.45 uur) kwam hij binnen en ik was zooooo blij! Had zoiets van ram dat ding er maar in! Het zetten was nog best even lastig zo met weeen maar ik had het er graag voor over. Na 30 minuten zou hij ingewerkt zijn. Ik heb letterlijk de weeen zitten aftellen.
Inderdaad na 30 minuten werden de weeen minder maar had ik toch echt persdrang! Gelijk op het belletje drukken maar we zaten met 3 vrouwen op punt van persen dus het duurde een tijdje voor er iemand kwam. Tsja zei ze, je houdt het nu echt op he (ik was met mijn billen aan het knijpen ) Dus toch maar even wachten op een VK die weer kon toucheren. JA!!! Zonder wee opwekkers was het ineens doorgeschoten naar 9 cm!!!
Ondertussen moest er nog even een katheter ingebracht worden, schijnt zo te horen bij een ruggenprik. Ik voelde er niets van maar er kwam ook niets uit...
Jammergenoeg was het dus zo druk dat ze weer moesten gaan. Het zou 5 minuten kunnen duren maar ook nog een uur. Het was nu een uurtje of 19 denk ik) Affijn, flink blijven knijpen dus. Mijn bloeddruk was inmiddels 116 onderdruk.
Om 19.30 uur hield ik het niet meer en kwam de verpleegster die zei dat ik wel zachtjes mocht meepersen maar nog niet met de intensie hem eruit te drukken. Ze liet ons weer alleen want er stond weer iemand op het punt te bevallen. Toen het 20.15 uur was hield ik het echt niet meer (zonde van die ruggenprik achteraf gezien )en voelde ik hem ineens naar beneden zakken. Ik heb gegild dat hij kwam en Danny is gelijk de gang op gestormd om de eerste de beste mee te sleuren onder het roepen van: ZE ZEGT DAT HIJ KOMT!!! Uiteindelijk kwamen er 2 helpen, de verpleegster en de VK. Ik mocht persen en 12 minuten later was hij er al!!! Een ontzettend blauwe punt op zijn hoofd maar wat wil je, hij hing er al zolang!
Heerlijk trouwens want van het persen heb ik ook amper wat gevoeld omdat die ruggenprik nog aan het uitwerken was. Ik heb ook geen moment geschreeuwd van de pijn niks! Niet 1 keer het idee gehad dat ik doodging!
Gelijk legden ze hem op mijn buik. Alyssa werd gelijk meegenomen toen en nu konden we gewoon genieten! Gelijk begon ze met hechten. Danny moest helpen met het aangeven van de spulletjes en moest zelfs de telefoon van de VK tegen haar oor houden terwijl ze aan het hechten was, toen die ging zo druk was het. Echt abnormaal gewoon.
Ze hebben ons ook 1,5 uur laten wachten voordat de apgar en het wegen enzo gedaan werd al moet ik zeggen dat ik het heerlijk vond zo met zn drietjes.
Toen mocht ik ook douchen maar door het bloedverlies ging ik bijna van mijn stokkie. Ik was ook helemaal geel schijnt hoe dat nou weer kon...) Dus weer snel bedje in.
Wel heb ik veel naweeen gehad de dagen/nachten erna. Wat ook raar was was dat zaterdagnacht mijn bloeddruk zakte naar een onderdruk van 55 en zelfs 50! Mijn gyn had nog gebeld speciaal vanaf thuis dat ze mij niet naar huis mochten laten gaan omdat mijn bloeddruk verraderlijk is en dat bleek wel weer. De volgende dag was hij weer 103 en uiteindelijk 80 en bleef dat ook.
Goh, wat een belevenis was dat weer! Het blijft een speciaal iets hoor om het mee te maken!
Trotse mama van Alyssa (10-08-2003) en Ryan (23-02-2007)