(ouders van) jonge kinderen met autisme deel 7

mwana, fantastische prestatie dat jullie uiteindelijk wel met een paar schoenen die zaak uitgekomen zijn!

lois, fijn dat de psychiater ook zo goed kon zien hoe goed en lief jullie voor eva zijn. maar ook dat ze het feit dat het voor jullie een enorme extra belasting is zo heeft erkend en dat er op die manier ook een beetje voor jullie 'gezorgd' wordt. goed om toch ook vast over dingen als logeer-opvang na te denken, die optie er (op den duur) is geeft hopelijk ook nu toch al wat meer lucht.

quote:

Op donderdag 22 maart 2007 21:46 schreef E.T. het volgende:

[..]

Ik zat exact hetzelfde te bedenken tijdens het lezen

Nou, eerst stond ik alleen met hem in die winkel, maar na 35 rondjes door de winkel om alle lampjes te bekijken om hem rustig te houden en merken dat de verkoopsters wéér vrolijk iemand anders hielpen die veel later binnenkwam ondanks mijn pogingen tot contact liep ik woest die winkel uit, maar dan moet je mijn vent niet hebben, die gaat dan expres met krijsende, zich onopgevoed gedragende kinderen terug die winkel in om ijzig glimlachend voor te dringen. Voel ik me wel superongemakkelijk bij, maar eerlijk is eerlijk, binnen 10 minuten stonden we met goede schoenen buiten

quote:

Lois

Oh ja, ik wou ook nog zeggen dat logeeropvang echt een uitkomst is geweest voor ons, het heeft hier in ieder geval gezorgd dat ik Lukas langer thuis heb kunnen houden, plus dat Lukas het daar vaak enorm leuk had. Er worden uitstapjes gemaakt met ze, ze hebben veel speelkameraadjes om zich heen, aangepast speelgoed en het belangrijkste: er loopt gediplomeerd superlief personeel rond.

quote:

Op donderdag 22 maart 2007 20:36 schreef Lois het volgende:
Wat fijn Sig! Was het moeilijk voor haar om te wennen?

"School" zelf viel wel mee. Ze vindt het wel leuk daar. Vooral muziek vindt ze fantastisch. Soms als ze thuis is en aan het spelen is, begint ze te zingen en dat zijn liedjes die wij niet met haar zingen. Als je daar wat over vraagt, houdt ze op met zingen dus we glimlachen en genieten vooral als ze zingt.

Ze heeft wel veel moeite met het taxivervoer ernaar toe. Afgelopen maandag is ze voor het eerst met het busje gehaald en dat was een drama. Ze hebben haar met wat moeite vast gezet en weggebracht. Ik was er zelf niet bij, mijn vrouw wel. Zowel zij als mijn dochter waren de rest van de dag wat van slag. We hopen dat ze eraan gaat wennen.

quote:

Op donderdag 29 maart 2007 12:27 schreef Sig het volgende:

[..]

"School" zelf viel wel mee. Ze vindt het wel leuk daar. Vooral muziek vindt ze fantastisch. Soms als ze thuis is en aan het spelen is, begint ze te zingen en dat zijn liedjes die wij niet met haar zingen. Als je daar wat over vraagt, houdt ze op met zingen dus we glimlachen en genieten vooral als ze zingt.

Mooi he? Ik heb ook zo'n zingert!

quote:

Ze heeft wel veel moeite met het taxivervoer ernaar toe. Afgelopen maandag is ze voor het eerst met het busje gehaald en dat was een drama. Ze hebben haar met wat moeite vast gezet en weggebracht. Ik was er zelf niet bij, mijn vrouw wel. Zowel zij als mijn dochter waren de rest van de dag wat van slag. We hopen dat ze eraan gaat wennen.

Lukas is eroverheen gegroeid. We hebben destijds zelfs urgentie gekregen voor een woning dichterbij het centrum omdat hij ook zo extreem reageerde. Maar inmiddels is hij een blije vaste klant van het busje!

Sig het busje was bij ons ook lange tijd erg moeilijk. Vooral als de chauffeurs steeds wisselden e.d.
Inmiddels is Eva al zo gewend dat ze heel erg overstuur raakt als ze een keertje niet met de bus gaat, als we bijv. naar de huisarts moeten en haar daarna even afzetten op school. Dan is ze werkelijk ontroostbaar en laat ze me niet meer los.
Nu is het niet zo dat ze elke dag de bus inhuppelt, vaak genoeg moet ik haar de bus in dragen onder mijn arm, en dan snel de deur dichtdoen. Dan zie ik haar huilend vertrekken maar volgens Eva's begeleidster in de bus is dat na de hoek alweer over. Het gaat gewoon wisselend, de ene dag huppelt ze zo naar binnen en de andere dag moet ik lullen als brugman. In de bus zelf vind ze het wel heel erg fijn, ze kletst heel wat af hoor ik altijd.

he, dat is wat minder oxy
maar als je straks helemaal gewend bent, zou het dan beter gaan denk je? en kan dan de medicatie weer verlaagd worden, of zul je altijd de hogere dosering moete houden?

wat leuk van de lammetjes, zijn er nog meer onderweg of blijft het hierbij?

Sterkte Oxy!

sterkte oxy! Ik hoop dat het snel allemaal beter gaat en went voor je!

Ik heb er zelf er weinig tot geen ervaring mee maar ik vind dat ouders met een autistisch kind
alle steun van de wereld verdienen want ondanks dat het je kind blijft,is het een weg die
geen enkele ouder zich vooraf wenst.

Dat wennen heeft toch een behoorlijke impact Oxy. Ik hoop dat het snel weer beter gaat, sterkte

Oei oxy...als je dit nog leest, alle sterkte en ik hoop dat je snel uitgewend bent!

sterkte Oxy, hopelijk vind je gauw je plekje weer voor jezelf op je nieuwe stekje en raak je weer geod gewend.

Autisme eerder ontdekt
AMSTERDAM - Als een baby van een jaar oud nog niet reageert op zijn naam, is de kans groot dat het kind autistisch is.

Deze simpele test geeft hulpverleners de kans al eerder met een behandelplan te beginnen, zo schrijft de Engelse krant Daily Mail. De helft van de ouders met een kind dat later autistisch blijkt te zijn, maakt zich het eerste jaar al ernstige zorgen. Maar in veel gevallen houden deskundigen de boot af. In de medische wereld wordt over het algemeen drie tot vier jaar aangehouden voordat een goede diagnose kan worden gesteld.

Het onderzoek van de universiteit van Californië en Sacramento was eigenlijk heel simpel: er ging iemand achter het kind staan en riep zijn of haar naam. 75% van hen die na drie keer nog niet reageerde, bleek achteraf vaak autistisch te zijn. Onderzoekers waarschuwen dat ouders niet meteen in paniek moeten raken als hun éénjarige niet reageert als hun naam wordt genoemd.

Bron:telegraaf.nl

quote:

Op dinsdag 3 april 2007 12:56 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Autisme eerder ontdekt
AMSTERDAM - Als een baby van een jaar oud nog niet reageert op zijn naam, is de kans groot dat het kind autistisch is.

Deze simpele test geeft hulpverleners de kans al eerder met een behandelplan te beginnen, zo schrijft de Engelse krant Daily Mail. De helft van de ouders met een kind dat later autistisch blijkt te zijn, maakt zich het eerste jaar al ernstige zorgen. Maar in veel gevallen houden deskundigen de boot af. In de medische wereld wordt over het algemeen drie tot vier jaar aangehouden voordat een goede diagnose kan worden gesteld.

Het onderzoek van de universiteit van Californië en Sacramento was eigenlijk heel simpel: er ging iemand achter het kind staan en riep zijn of haar naam. 75% van hen die na drie keer nog niet reageerde, bleek achteraf vaak autistisch te zijn. Onderzoekers waarschuwen dat ouders niet meteen in paniek moeten raken als hun éénjarige niet reageert als hun naam wordt genoemd.

Bron:telegraaf.nl

Ik heb dat zelfs op film staan van Lukas! Toen was hij zelfs al wat ouder. Je ziet hem op de film op de grond zitten spelen terwijl mijn man steeds indringender zijn naam roept. Geen reactie. Uiteindelijk roept een vriend van ons voor de grap: "Chocola!" en dan reageert hij wel door meteen zoekend op te kijken
Overigens kan het ook een incident zijn maar hij reageerde dus echt nooit. En oh ja, hij zei geen "mama" tot 2 jaar, maar de naam van de hond van de buren wel

Alsof er echt deskundigen zijn die je serieus nemen als je kind onder het jaar is ja sorry hoor maar dat moet ik even hartelijk om lachen. Ik wist het al vrij vroeg, dat er wat mis was. Ik kan de keren niet meer tellen wanneer ik dat niet voorzichtig geopperd heb bij de diverse specialisten die Eva toen al bezocht.
"mevrouwtje, daar is ze veel te jong voor hoor, om die conclusie te trekken"
Ik hoor het ze nog zeggen.

quote:

Op dinsdag 3 april 2007 20:22 schreef Lois het volgende:
Alsof er echt deskundigen zijn die je serieus nemen als je kind onder het jaar is ja sorry hoor maar dat moet ik even hartelijk om lachen. Ik wist het al vrij vroeg, dat er wat mis was. Ik kan de keren niet meer tellen wanneer ik dat niet voorzichtig geopperd heb bij de diverse specialisten die Eva toen al bezocht.
"mevrouwtje, daar is ze veel te jong voor hoor, om die conclusie te trekken"
Ik hoor het ze nog zeggen.

Oe, dat heb ik gelukkig nooit gehad. Wat zou ik daar onzeker van zijn geworden, denk ik, en boos. Ben je nog teruggegaan om dat recht te zetten?

Bij sommige wel, oa de huisarts enzo maar bij het cb e.d. heb ik mezelf niet meer druk gemaakt. Ik wilde toen ook graag hun uitleg geloven,d at het lag aan slechte oren, of aan het vele ziekzijn e.d. dus helemaal kwalijk nemen kan ik het ze niet.

quote:

Op dinsdag 3 april 2007 21:05 schreef Lois het volgende:
Bij sommige wel, oa de huisarts enzo maar bij het cb e.d. heb ik mezelf niet meer druk gemaakt. Ik wilde toen ook graag hun uitleg geloven,d at het lag aan slechte oren, of aan het vele ziekzijn e.d. dus helemaal kwalijk nemen kan ik het ze niet.

Ah, dat is wel goed vind ik, dat je dat toch even aangegeven hebt. Ik bedoel, als je wijsgemaakt wordt dat jouw gevoel niet klopt, dan kun je flink van slag raken, niet?
Bij mij was het een beetje de omgekeerde wereld: de hulpverlening heeft me nooit scheef aangekeken (en ik flapte er met 6 weken al uit of ze even wilden letten op "autisme enzo") maar mijn omgeving heeft heel lang gedaan alsof ik een gek, overbezorgd, gespannen moedertje was. Nou, daar word je dus gek, overbezorgd en vrij gespannen van
De cb-arts zei letterlijk toen ik met mijn jongste zoontje daar zat, dat ik bij hem wel een andere moeder leek, zo ontspannen en zeker. Hulde aan die man. Kon hem wel zoenen.

Zijn er hier ook mensen, die ervaring hebben met kinderen met autisme en adhd samen?

quote:

Op dinsdag 3 april 2007 12:56 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Autisme eerder ontdekt
AMSTERDAM - Als een baby van een jaar oud nog niet reageert op zijn naam, is de kans groot dat het kind autistisch is.

Deze simpele test geeft hulpverleners de kans al eerder met een behandelplan te beginnen, zo schrijft de Engelse krant Daily Mail. De helft van de ouders met een kind dat later autistisch blijkt te zijn, maakt zich het eerste jaar al ernstige zorgen. Maar in veel gevallen houden deskundigen de boot af. In de medische wereld wordt over het algemeen drie tot vier jaar aangehouden voordat een goede diagnose kan worden gesteld.

Het onderzoek van de universiteit van Californië en Sacramento was eigenlijk heel simpel: er ging iemand achter het kind staan en riep zijn of haar naam. 75% van hen die na drie keer nog niet reageerde, bleek achteraf vaak autistisch te zijn. Onderzoekers waarschuwen dat ouders niet meteen in paniek moeten raken als hun éénjarige niet reageert als hun naam wordt genoemd.

Bron:telegraaf.nl

Oef, dit is heel confronterend

Het gaat hier over kleine kinderen he, niet die van bijna 30 *aai*

Munchhausen by proxy?

sneu.