Hernia

Allereerst heeft een hernia niks met slijtage te maken maar is het een uitstulping van de tussenwervelschijf. Hierdoor komen zenuwen in de knel en krijg je dus pijn.
Wat de behandeling is hangt af van de ernst en de arts, tegenwoordig zijn ze over het algemeen niet zo snel meer met opereren omdat het beter is als het lichaam het probleem zelf oplost.
Bedrust zou ik alleen doen als je echt niet kunt lopen, anders kan je het beste een beetje in beweging blijven. In ieder geval zitten, staan, lopen en liggen goed afwisselen dan heb je de minste klachten.
Sterkte!

Mijn vriend heeft ook een hernia gehad, en die kreeg al last vanaf zijn 20e. Hij heeft er ruim 10 jaar meegelopen voordat ze eindelijk tot opereren wilde overgaan. Van specialist naar specialist. Pas op zijn 29e werd er definitief een hernia vast gesteld maar het heeft nog tot zijn 33e geduurd totdat hij geopereerd werd. Hij is uiteindelijke geopereerd en kan nu eigenlijk alles weer. Vlak voor zijn operatie kon hij niet eens de trap meer op en als het erin schoot kon hij niets meer.

Het is ook afhankelijk of je een 'grote' of 'kleine' hernia hebt (welke zenuwen geraakt worden). Soms gaat het vanzelf over, dat kan. Dan is wel absolute rust noodzakelijk. Opereren is pas de laatste optie als niets anders meer kan helpen.

Ik zal mijn vriend vragen of hij wat meer wil schrijven, die weet er meer van dan ik.

Succes in ieder geval!

Bedrust is de standaardbehandeling. Operatie is alleen nodig bij alarmsymptomen (urine incontinentie en een doof gevoel in het gebied waar je op zit. Ook steeds terugkerende herniaklachten kan een indicatie zijn. Bij jou zal operatie niet nodig zijn.

Mijn ervaring is dat ze niet zomaar zondermeer opereren zeker niet als je nog jong bent en niet continu last hebt. Met last bedoel ik dat je dingen niet meer kunt en het je dagelijkse leven zo gaat beinvloeden dat een normaal leven niet meer mogelijk is.

Het begon bij mij dus zo rond mijn 20ste. Wist niet wat het was en aangezien ik best wel lang ben werd het min of meer gezien in een verkeerde houding door mijn lengte (zal ook wel een deel van de oorzaak zijn geweest) De eerste foto's die werden gemaakt zo rond mijn 24ste werd er een vernauwing in de onderrug geconstateerd (wat in principe natuurlijk gewoon een beginnende hernia is aangezien die ingezakte tussenwervelschijf ergens moet blijven). Op mijn 29ste ben is er nog eens een foto gemaakt en toen was het een kleine Hernia. Op mijn 33ste is er een MRI scan gemaakt (eigenlijk de enige echt zuivere manier om een hernia te kunnen zien) en toen had ik een grote Hernia. Was mij inmiddels allang duidelijk aangezien mijn linkerbeen al niet meer wilde wat ik wilde, ik liep de trap op als een oude man en kon eigenlijk in de avond niet anders meer dan liggen. Ik ben toen ook binnen een maand geopereerd.

Heb er nu geen last meer van.

Wat een mooie test is voor jezelf. Ga op een gewone stoel zitten en probeer in de zithouding je benen een voor een op te tillen. Je zal merken als het een flinke hernia is dat er een minder makkelijk op te tillen valt dan de ander.

Verder veel succes ermee. Laat je niet wegjagen als het echt niet gaat want als het niet beter wordt dan heb je er niets aan om ermee te blijven lopen het beperkt je leven dan echt te veel, zeker als je nog jong bent.

ik heb een dubbele hernia. Ik ben niet geopereerd. Ze zitten op de laagst mogeljike plek, bij mijn heiligbeen, als ik het goed heb de zgn. S4 en S5.
Wat ik je in ieder geval kan zeggen dat een hoge of een lage hernia anders behandeld worden. lage hernia's wordt meestal aanbevolen zo veel mogelijk te blijven bewegen waarbij je zo min mogeijk forceerd. Met beleid dus. Hoge hernia, wordt vaak rust voorgeschreven. Waarom precies kan ik je niet uitleggen. En nogmaals, ik zeg doorgaans, niet iedere dokter heeft dezelfde ideeen erover.

Mijn ervaring is in dusverre bijzonder, dat ze me eigenlijk wilden opereren (ik kon echt nauwelijks niets meer, niet lopen, niet staan, en liggen was de grootste hel waar je me in kon stoppen. Lopen was wat dat betreft nog het minst pijnlijke)
Ik moest per direct stoppen met het werk wat ik deed (was zeer zwaar lichamelijk werk, werkte in de paarden) en dan zouden ze afhankelijk hoe het na dri e maanden zou gaan, bepalen hoe te opereren. Heb eerst nog een ruggeprik/punctie gehad, om de mate van de hernias te bepalen (die was niet grappig, dat onderzoek!!!)

Het grappige was, dat ik als raad kreeg zo veel mogelijk paard te rijden. Dit omdat bij het paardrijden de boel goed los bleef, waardoor het er minder vaak 'in zou schieten',. en als dat toch gebeurde, kon het ook makkelijker terugschieten.

Na drie maanden ging het al een heel stuk beter, waardoor ze besloten niet te opereren (ze zouden dan via de buik moeten, en dat doen ze liever niet bij een vrouw). Lang verhaal verder kort: Ik heb nog een paar jaar intensief paard gereden, toen gestopt (werkte inmiddels op kantoor) en begonnen met boksen. Ik heb eigenlijk nergens meer last van, af en toe is het gevoelig, maar hoef er geen pijnstillers meer voor te slikken. Heel af en toe, zo eens in het half jaar, schiet het er een beetje in, maar het lost zichzelf altijd met 2 of 3 daagjes weer op. Gelukkig!

Anyways, veel sterkte, en ik hoop dat het meevalt!

quote:

Op woensdag 27 september 2006 23:52 schreef BrandX het volgende:
ik heb een dubbele hernia. Ik ben niet geopereerd. Ze zitten op de laagst mogeljike plek, bij mijn heiligbeen, als ik het goed heb de zgn. S4 en S5.

Dat moeten dan de L4 en L5 zijn. (L=lumbaal)

quote:

Op donderdag 28 september 2006 00:05 schreef MinderMutsig het volgende:

[..]

Dat moeten dan de L4 en L5 zijn. (L=lumbaal)

Thanks! Wist de benaming niet meer.

quote:

Op donderdag 28 september 2006 09:13 schreef Silmarwen het volgende:

De MRI scan is trouwens voor L5, L4 , L3, L2 en S1 als ik het goed heb. Dat is volgens mij een lage rughernia.

Klopt.

Klinkt heel ernstig. Hopelijk kan ik je wat hoop geven dat dit voor mij ook gold, deze mate van pijn en disfunctioneren. Ik vrat minimaal 10 ibu 600mg per dag en het hielp nauwelijks. Omdat ik voor mijn werk veel moest bewegen en veel moest lopen werd het gedurende de dag wel ietsje beter wat wil zeggen: ik maakte geen hoek van 45 graden meer, maar kwam al weer op 70 graden uit ofzo

Het heeft twee jaar geduurd, met veel oefeningen en sporten, maar nu heb ik nauwelijks last meer,
Ik hoop dat het voor jou minimaal zo goed mag aflopen (beter mag altijd! 0

Silmarwen, ik zou wel gewoon rustig aan doen als ik jou was... Mijn moeder heeft ook een hernia gehad, dusdanig ernstig dat ze de dag na het bezoek aan de neurochirurg met spoed opgenomen is, in het weekend. Ze liep er ook al veel te lang mee, mede dankzij onze geweldige huisarts die haar een recept voor 180 paracetamol meegaf en zei dat het een ischias was en ze veel moest lopen (terwijl ze dus juist rust had moeten houden). Rust houden, absoluut niet gaan forceren. Als je geen tien minuten kunt strijken, houdt het gewoon voor gezien en ga even liggen. Die was ligt er tien minuten later nog steeds wel hoor! Mijn moeder was dwars en ging alles op haar armen doen ipv haar rug, en vervolgens had ze ook twee zenuwbeknellingen in haar ellebogen. Dus hou het gewoon lekker rustig tot je van een arts te horen hebt gekregen wat je precies wel en niet moet doen.

Versterken van je buikspieren zal waarschijnlijk wel helpen en misschien dat je nog een pijnbestrijdingskastje kunt krijgen in de tussentijd? Voor een MRI staan altijd lange wachttijden, maar dat betekent natuurlijk niet dat je in de tussentijd maar moet afwachten met veel pijn. De pijnen bij een hernia zijn idd heel hevig. Mijn moeder kreeg op een gegeven moment tramagetic, dat is wel zwaar spul. Op gewone paracetamolletjes en ibuprofennetjes red je het idd niet. Misschien kun je daar de huisarts gewoon nog even over bellen en zeggen dat je het echt niet trekt zo. Als je niet slaapt van de pijn is dat natuurlijk ook niet bevorderlijk voor je gezondheid. (Je hoeft niet per se zware med. te gebruiken, ook pijnbestrijding dmv stroomkastje is een optie).

Er zijn heel veel verschillende soorten ingrepen (zenuwblokkade, chemonucleolyse, laseren, traditionele herniaoperatie, of die nieuwe waarbij je nagenoeg gelijk weer lopend weg kan), mocht je niet genoeg hebben aan rust en fysiotherapie (voor 70% van de mensen met een hernia is dit voldoende).

Je kans dat een operatie nodig is hangt af van de duur van de klachten en het soort klachten. Operaties bij klachten van minder dan 6 tot 8 weken doen ze alleen wanneer er echt hele erge klachten zijn, zoals uitvalsklachten (been wat het niet meer doet, urineverlies, doof gevoel in schaamstreek) en zulke erge pijnen dat iemand niet meer functioneert.

En voorzichtig lopen he, niet meer vallen Ik neem het mezelf ook iedere keer voor, maar liep vorige maand ook nog mooi (nou ja, niet zo mooi) bij de fysio (tussenwervelschijfmateriaal was naar één kant gedrukt of zo... ) omdat ik van de trap gestuiterd was...

Als ik me niet vergis is zitten niet erg aan te raden. Sowieso moet je bij alles wat je doet goed je buikspieren aanspannen, maar zeker bij zitten, omdat je anders nog meer druk op de hele boel zet, en probeer niet te lang te zitten. En ga zeker niet in de bank 'hangen' of iets dergelijks. En niet tillen natuurlijk. (Ik heb ondertussen een abonnement op de fysio hoor, ivm bekkeninstabiliteit, instabiel SI gewrichtje en dat ene tussenwervelschijfje pest me ook wel vaker trouwens... iedere keer als ik kom is er weer iets wat ik niet meer mag doen of iets verkeerd aan m'n houding )

[ Bericht 11% gewijzigd door Maeghan op 29-09-2006 09:44:15 ]

Ik vraag me af hoe lang het duurt voordat je na zo'n operatie herstelt ben en bijv weer naar school kan gaan? (zonder restricties)

In mijn familie zijn er meer mensen die een hernia hebben gehad of hebben (oom, moeder) en mijn zus heeft er inmiddels ook 1 achter de rug (geopereerd, was toen 19).
Zelf heb ik dus last van hevig stekende pijn bij verkeerde bewegingen of bij het opstaan van een stoel of iets dergelijks en dat is best lastig na een hele dag zitten, zit namelijk per dag 8 uur op school.
Nou heb ik zelf ook wel door dat ik door mijn buikspieren te spannen minder last heb tijdens het zitten en opstaan maar het blijft lastig.
Met veel bewegen en lopen heb ik er trouwens amper last van (alleen af en toe bij bukken) maar dat kan dus niet als je de hele dag achter je tafel zit en bezig ben met je studie.


Edit:
En hoe zit het met fysio nemen de klachten daardoor ook echt af/verdwijnen?
En wat voor oefeningen krijg je ongeveer? neem aan veelal buik & rug oefeningen om de spieren te versterken?

Sil, ik weet niet hoe je met stufi zit enzo, en hoe de regels nu zijn, maar ik heb destijds volgens mij (ik weet het niet eens meer precies ) een jaar langer stufi gehad, en 2 jaar langer over de studie mogen doen zonder terug te betalen enzo. Zal je decaan je ook wel meer over kunnen vertellen, als ie dat nog niet gedaan heeft

Zit op school en het is een vrij intensieve opleiding (normaal is de opleiding 4 jaar wij doen er kleine 2.5 jaar over)
Aangezien ik in de laatste klas zit die met deze opleiding is gestart (voorlopig) heb ik liever ook geen roosteraanpassingen.

Als ik het zo zie is het wel te doen maar het moet echt niet erger worden. (slik geen pijnstillers ofzo)
En opzicht kan ik wel stage lopen als ik maar in beweging blijf wat inprincipe wel mogelijk is (alles beter dan hele dag zitten ).

Ga dan gewoon naar de fysiotherapeut. Misschien helpt het wel heel goed en kun je een hernia voorkomen of op z'n minst uitstellen. Het kost je een half uurtje fysiotherapie en iedere dag tien minuten of zo voor wat oefeningen, dat is toch niet zo veel?

En als je fatsoenlijk verzekerd bent krijg je het ook gewoon vergoed.

Ik ben destijds in november geopereerd en in februari was ik fulltime weer aan de slag. Je voelt dan nog wel dat je geopereerd bent maar je beweegt een stuk makkelijker.

Ik ken ook gevallen waarbij 1 operatie niet genoeg was.
Het is gewoon zo 'geval-specifiek' dat vrijwel niet te zeggen is hoe het bij jou zal gaan.

Balen dat je zo lang moet wachten voor de MRI en de uitslag. Ondertussen is fysio en pijnstilling het enige dat je kan doen helaas.

Mijn moeder heeft ook niet genoeg gehad aan een operatie, maar de kans op verbetering is nu zo klein dat ze niet verder wil proberen. Ze heeft ondertussen alles verder wel geprobeerd aan therapie en pijnbestrijding. Maar hoewel er veel mensen zijn die last hebben (gehad) van een hernia, ben ik nog nooit iemand tegengekomen die er net zo veel problemen mee had als zij. De kans dat je er gewoon vlot vanaf komt, zonder ingreep zelfs, is vele malen groter dan de kans dat je er nog heel lang mee loopt volgens mij.

quote:

Op woensdag 27 september 2006 22:48 schreef DDM het volgende:
Bedrust is de standaardbehandeling. Operatie is alleen nodig bij alarmsymptomen (urine incontinentie en een doof gevoel in het gebied waar je op zit. Ook steeds terugkerende herniaklachten kan een indicatie zijn. Bij jou zal operatie niet nodig zijn.

In eerste instantie ben ik het met je eens wat betreft de urgentie voor een operatie wanneer de symptomen die je noemt aan de orde zijn. Maar daarentegen wil ik wel een kanttekening zetten bij de opmerking dat bedrust de standaardbehandeling is wanneer dit niet het geval is. De noodzaak van vroegtijdig mobiliseren, ook met 'minder' ernstige klachten, lijkt me groot. Vaak zijn bewegingsangst en krachtsvermindering in de totale onderste extremiteit na veel bedrust een groot probleem bij deze patientengroep.

Fijn dat er duidelijkheid is joh, maar wel eng inderdaad. Is er al iets bekend over een termijn voor die operatie?

Mijn moeder gaat ook weer naar de neurochirurg. Ze krijgt nu ook aan de andere kant last, na zes jaar stabiel pijn aan de linkerkant en redelijk functioneren (als in: ze kon weer lopen en langzaam het huishouden doen, veel meer moet je je er niet bij voorstellen).

Ze heeft besloten toch die operatie in de alpha klinik te laten doen. Het artikel in het AD gaf de doorslag. Ze dacht dat het veel duurder was, maar het blijkt 8000 euro te zijn (en mogelijk deels vergoed te worden door verzekeraar en uitkeringsinstantie, maar dat is meer een geval van 'mooi meegenomen') en dat is wel betaalbaar.