Oké. Serieus. Ik weet dat het niet meer in is om in paniek te raken van hoofdluis en je hele huis uit te kammen. Maar euh, hoe doe je dat precies. Jolie had er één. Eentje maar. Maar daar begint het natuurlijk overal mee. Dus lotion gehaald, shampoo en een kammetje. Want we gaan het wel goed aanpakken, die krullenbol. En dat is genoeg, zei de meneer van de drogist. Beddengoed en jassen wassen, en tweemaal daags goed uitkammen. Na een week nog een keer lotion.
Niet te veel gedoe van maken, mevrouw.
En dat was ook het plan maar nu drie uur later is het lijdend voorwerp toch drie keer totaal onderzocht, al het beddengoed (want ze komt geregeld bij mij in de ochtend) gewassen, alles met vloerbedekking en de bank gezogen, de knuffels hebben een identiteitscrisis want blijken niet zwart te zijn, de badkamer waar haar badjasje hangt ondersteboven gekeerd, heeft de buurvrouw mijn hoofdhuid luisvrij gecontroleerd, kwam ik erachter dat haar jas vorige week in mijn kluisje had gezeten in de sportschool dus die boel ook maar ontsmet, m'n eigen haar gewassen met een mengsel van shampoo en tea tree oil en ligt Jolie nu in een schoon bed te slapen met een hoofd vol olie en een kale babypop als knuffel.
Ik snap niet hoe je dit kalm kunt doen hoor, iehieks!
En ik heb er echt geen meer kunnen vinden en geen neten. Maar de luizenmoeder had er toch echt één gezien. Misschien herken ik ze wel niet? Of de neten niet? Maar hoe zou ik nou iets op de hoofd van mijn dochter niet kunnen herkennen? Zal ik de luizenmoeder mailen? Lalalalalalala