Hai!
De ontzettend leuke foto`s van al die enorm schattige, poepige, geweldige caafjes hebben me eindelijk zover gekregen dat ik me heb geregistreerd hier. Ik heb zelf geen cavia`s helaas. Vroeger hebben we ze wel gehad, drie in totaal, steeds eentje tegelijk. De eerste twee stierven heel jong, de eerste na een jaar en de tweede na een half jaar. We zorgden er overigens uitstekend voor, ze kwamen echter van een dierenwinkel bij ons in het winkelcentrum en later hoorden we pas hoe slecht die met hun diertjes omgingen. De laatste cavia kwam van een dierenwinkel die met goede nestjes werkte en ik was echt zoooooo verliefd op `m. Hij heette Swiebertje
en is wel een jaartje of 5 geworden. Hij was binnen no-time tam en hoorde echt helemaal bij het gezin. We gingen elk jaar op vakantie naar Texel en hij ging mee (wij zaten daar in een huisje)! Zijn kooi werd dan de dag daarvoor verschoond en hij kreeg op de dag zelf nog flink wat extra hooi. Wij laadden de auto altijd helemaal vol en de caviakooi stond dan boven de bank waar mijn broers en ik zaten ingeklemd tussen de spullen.
Achteraf gezien was dit wel wat stressvol, maar om heel eerlijk te zijn raakte hij er ook wel aan gewend. De laatste paar keer dat hij mee ging was hij zelfs redelijk "aanspreekbaar" in zijn kooi tijdens de reis.
Anyway, hij stond dan daar ook midden in de kamer en kreeg nog meer aandacht dan normaal. Af en toe mocht hij even in de tuin (is half weiland) daar lopen en dan moesten we er goed bij blijven ivm met roofvogels. Door het huisje heeft hij ook regelmatig gerend. Wat een schatje zeg. Thuis had hij een prachtig buitenhok dat door mijn broer was gemaakt, dus daar mocht hij zomers vaak inzitten.
Andijvie vond hij he-le-maal het einde! En hij begon altijd al te piepen als hij het geritsel alleen al hoorde, of iets wat er op leek. Hetzelfde gold voor het pak hagelslag, wat net zo klonk als zijn pak voer
. Helaas raakte er iets in zijn mondje ontstoken, hij is toen nog geopereerd. We hebben `m nog gevoed met roosvicee en een spuitje, maar het mocht niet baten. Mijn moeder had `m dan vast als een baby. Maar hij at en dronk verder nauwelijks. Op een gegeven moment had ik `m `s avonds nog lekker geknuffeld en `s ochtends was hij overleden. Hij lag heel vredig in het midden van zijn kooi.
Hij hoorde er echt zo bij! Zelfs mijn ouders praatten allebei tegen `m en dat is echt wel uitzonderlijk. Naja, het feit dat hij mee MOEST op vakantie zegt ook wel genoeg denk ik. Daarna hebben we geen cavia`s meer genomen, omdat hij toch niet zomaar te vervangen was en ik er allergisch voor ben. Ik raak niet niet shock ofzo, maar ik krijg rode ogen en een loopneus (soms wat uitslag). Altijd al allergisch geweest trouwens, dus soms mocht ik dan twee weken niet aan Swiebertje komen. Maar eigenlijk ging dat prima, want hij stond in een hoekje van de woonkamer. Nu zit ik op een studentenkamer en is het niet zo`n goed idee om een caviaatje te nemen, maar als ik over een paar jaar in een "huisje" zit (iig iets met een aparte woonkamer dus
), dan neem ik er twee, dat weet ik nu al. Zal later eens opzoeken wat voor caviaatje Swiebertje was, `t was iig een behoorlijke punker
.
Sorry voor `t lange verhaal, maar ik moest `t even kwijt....hij was zo lief....(en ja, `t is inmiddels 9 jaar verder ahum...) en al jullie lieve caviaatjes brachten de herinneringen weer helemaal boven. Cavia`s zijn echt geweldige beestjes! Ik geniet echt volop van alle foto`s en verhalen hier
.
Grtz,
Seraphina.
~ "That is the essence of a linear existence, each day affects the next"