Zondag 16 aprilDe eerste volle dag in Sydney en ik werd om 10.00 wakker. Ik had de avond ervoor al gezien dat er voor Town Hall (Stadhuis) een Woolworths supermarkt is en aangezien ik die in Auckland kende onder de naam Foodtown wist ik dat het voor een stadssupermarkt behoorlijk goedkoop was. Bij de supermarkt heb ik een klein, afgeprijsd, pakje chocolademelk gehaald, wat broodjes met gesmolten kaas en bacon en ik had een prima ontbijt. Ik was overigens om een uur of 11 pas buiten. Had alle tijd en geen zin om snel buiten te staan. Met ontbijt in de hand ben ik gaan lopen. Niet echt met een bepaald doel, ik had de Lonely Planet bij me die overigens een zeer goede kaart bleek te hebben en zag wel waar ik zou uitkomen. Het Belgische meisje van de avond ervoor vertelde me al dat als ik George Street zou uitlopen, dat ik dan automatisch bij Circular Quay zou uitkomen. George Str is zo ongeveer de Queen Str van Auckland oftewel de Herestraat in Groningen. Er zaten ontzettend veel winkels in mooie panden. Er was onderweg een groot contrast met oude en nieuwe gebouwen te zien.
Naast Town Hall aan George Str zat ook een groot winkelcomplex in een soort van Victoriaanse bouwstijl. Het was helemaal gerenoveerd en zag er prachtig uit. Ik meende dat het iets van 3 verdiepingen telde inclusief kelder. Onderweg ben ik ook veel souvenirwinkeltjes tegengekomen. Ik wilde nog een patch voor op m’n rugzak hebben en dan het liefst de vlag met de naam van het land er onder. Tot op heden heb ik deze nog niet gevonden. Wel een met alleen een vlag. Tevens wil ik ook nog een vlag hebben, lijkt me wel een leuke herinnering. Veel toeristenwinkels hebben een speakersysteem die de aanbiedingen omroept. Mededelingen zoals “Designer brand t-shirts 40 dollars, now only 10 dollars” enzovoort. Ik hoorde dit bij veel van dit soort winkels en was nieuw met het fenomeen. Zowel in Auckland als New York had ik het nog niet gezien. Het is wel dè manier om klanten in de winkel te krijgen natuurlijk. Je moet ook niet te lang in zo’n winkel staan want na verloop van tijd heb je het bandje een paar keer gehoord en kan je de hele lijst meedreunen.
Na ongeveer een minuut of 30 lopen inclusief pauzes om dingen te bekijken of te winkels te bezoeken kwam ik bij Circular Quay. Circular Quay is the place to be als het gaat om ferry’s. Vanaf hier vertrekken alle ferry’s naar Darling Harbour, Mosman, Milson’s Point, Manly en andere bestemmingen. Manly ligt aan de Tasman Sea en wil ik ook nog bezoeken. Over Circular Quay loopt een snelweg die de automobilist naar de Harbour Bridge brengt. Naast de ferry’s vind je in Circular Quay ook nog veel winkels, restaurantjes, cafés, en natuurlijk cafetaria’s waar je fish ’n chips kan kopen. Iets wat ik overigens niet heb gedaan aangezien het er niet alleen retevet uitzag maar ook ontzettend duur was. Het was iets van 9 dollar voor een portie. Naast Circular Quay ligt de wijk The Rocks, een leuke buurt voor als je net een te dikke portomonnee hebt. Veel winkeltjes die allemaal typisch Australische dingen verkopen. Uiteraard zijn dit toeristenprijzen en ben je beter af om eens te kijken in Chinatown bij de lokale Chinees om te zien of die niet hetzelfde voor een lagere prijs heeft. Er ligt ook een leuk park bij Circular Quay. Doordat het zo’n 30 graden warm was waren veel mensen aan het “zonnebaden” in het park, aan het relaxen of genieten van de straatartiesten die een paar cent probeerden bij te verdienen. Vanuit dat park, dat aan het water ligt, zie je in één oogopslag het Opera House en de Harbour Bridge; een ontzettend indrukwekkend gezicht en beide erg indrukwekkend om te zien. Na jaren van bekijken op ansichtkaarten, plaatjes op internet en er over gepraat te hebben zie ik ze dan eindelijk met mijn eigen ogen.
Wat een imposant gebouw is dat Opera House! Zoals veel mensen zeggen, het lijkt inderdaad precies of de daken van de gebouwen uit een paar panelen bestaan maar als je er dicht op staat zie je allemaal kleine tegeltjes. Ik ben eerst naar de brug gelopen over de cruise terminal. Op een gegeven moment aan het einde van de kade sta je erg dicht bij de brug en kan je prima foto’s maken. Je kon ook goed zien hoe mensen boven op de brug aan het lopen waren. Je kan een speciale tour doen waarmee je helemaal naar het topje van de brug gaat. Dit schijnt ontzettend mooi te zijn en je hebt een schitterend uitzicht. Dat mag ook wel als je bedenkt dat je daar zo’n 160 dollar oftewel 96 euro voor betaalt. Omdat ik het nogal duur vond heb ik het niet gedaan maar heb ik mooi gekeken naar de mensen die het wel deden, voor zover dat mogelijk was uiteraard.
Vanaf de cruise terminal had ik ook een perfect zicht op het Opera House aangezien dit precies aan de andere kant van de inham ligt. De inham is dus het vaarwater van de ferrymaatschappijen en je ziet dus ook constant ferry’s in allerlei kleuren en maten voorbij varen. Na ongeveer een uurtje kwam er een groot cruiseschip langs, “Spirit Of Tasmania”, dat onder de Harbour Bridge verdween. Omdat ik het Opera House toch wel van wat dichterbij wilde bekijken ben ik teruggelopen naar het centrale plein bij Circular Quay en via dat plein en het bekijken van wat straatartiesten, ben ik uitgekomen op een soort van boulevard die mij naar het Opera House bracht. Op deze boulevard waren allemaal barretjes te vinden en er waren veel mensen. Dat was ook niet gek gezien de temperaturen. Des te dichterbij ik bij het Opera House kwam, des te groter en imposanter het bouwwerk werd. De zon scheen fel op de tegeltjes en het was ontzettend moeilijk om te zien hoeveel panelen het waren. Voor het Opera House was een grote trap waar veel mensen op zaten te genieten van het uitzicht. Het bleek dat je helemaal om het Opera House kon lopen dus dit had ik dan ook gedaan. Je had een perfect uitzicht op de baai en de Harbour Bridge die toch wel enorm hoog leek, en dus ook bleek te zijn.
Na de wandeling om het gebouw heen zag ik een folder waarin stond dat het mogelijk was om voor het studententarief van 16 dollar een guided tour te krijgen in en rondom het Opera House. Mijn studentenkaart van AUT werd zonder problemen aangenomen. Vijf minuten later begon de tour die een uur zou duren. William, onze gids bracht ons eerst naar de garderobe waar we grote tassen konden achterlaten, gratis uiteraard. Ik had geen zin om mijn tas mee te slepen dus heb ik mijn tas ingeleverd. Natuurlijk gingen de videocamera en het fototoestel wel mee want ik wilde wel foto’s maken. Als eerste bracht William ons naar The Studio, een van de kleinere zalen aan de zijkant van het Opera House. In deze ruimte kunnen ongeveer 350 mensen zitten op het balkon en op een tribune. Deze ruimte was vroeger een opnamestudio en dus waren er overal dubbele deuren aanwezig. Tegenwoordig wordt de ruimte ook veel gebruikt als nachtclub aangezien de tribune verwijderd kan worden waardoor een grote ruimte ontstaat. Naast het nachtclub gebeuren, wat overigens niet vaak gebeurt, worden hier vooral kleine voorstellingen gegeven. De wandeling bracht ons verder naar de trappen aan de zijkant van de grootste hall van het Opera House, de Concert Hall. William maakte overigens in het begin van de rondleiding al duidelijk dat er niet gefotografeerd en gefilmd mocht worden in de ruimtes zelf, wel in de gangpaden en hal. Dit principe zal wel overgewaaid zijn uit Amerika dacht ik waar men je na een rondleiding afzet bij de shop van de bezienswaardigheid. Beetje ruk voor William dat ik inmiddels al een minuut film had van zijn uitleg.
De trappen brachten ons naar een ingang voor de Concert Hall. Er werd verteld dat de top van de Concert Hall 67 meter is en de top van de Opera Hall 47 meter is, dat is dus 20 meter lager. De Harbour Bridge is 134 en dat is dus precies het dubbele van het hoogste punt van het Opera House. Is toch nog best veel, 67 meter. Dat had ik niet verwacht. De ingang waar we naar toe waren gebracht, was de foyer van de Concert Hall waar je voor de voorstelling een drankje kan nemen of kon babbelen met vrienden. Eenmaal binnen in de Concert Hall keek ik mijn ogen uit. Ontzettend groot en ruim opgezet en het plafond was ontzettend ver weg. Met de flitser uit en de geluidjes van de camera heb ik toch wat foto’s kunnen maken. Ontzettend indrukwekkend. Er kunnen zo’n 2700 mensen in de Concert Hall en in de Opera Hall kunnen er zo’n 1550. De Opera Hall is dan ook een stuk kleiner, iets wat je meteen zag als je binnen was. Ook viel het op dat er bij het podium van de Opera Hall geen ruimte was aan de zijkanten. Normaliter zie je bij een podium dat de zijkanten benut worden om dingen in te brengen of mensen op het podium te laten brengen maar daar was hier geen ruimte voor. De muur was de grens van het gebouw en als je een gat zou boren in de muur zou je buiten het wandelpad om het gebouw zien. Alles moet dus van achteren komen. Het orkest had een speciale plek onder het podium en doordeweeks zijn er veel balletoefeningen die je kan bezoeken. De stoelen in zowel de Opera Hall als de Concert Hall waren hetzelfde, allebei design maar een andere kleur bekleding. Na nog wat uitleg over het gebouw en de tegeltjes was de rondleiding ten einde. Het duurde iets meer dan een uur. Er zijn overigens rond de 1.065.000 tegeltjes gebruikt en doordat er kieren zitten tussen de tegeltjes kan het regenwater er tussendoor glijden en reinigen de tegeltjes zichzelf.
The Studio. De foto's van The Studio, Concert Hall en Opera Hall zijn onscherp omdat er officeel geen foto's gemaakt mogen worden en ik dus mijin flits niet kon gebruiken. Hier wordt overigens op gecontroleerd.Concert Hall + dak.Opera Hall.Na nog wat foto’s van het Opera House gemaakt te hebben zag ik de ingang van de Royal Botanic Gardens en ik wist dat ik hier ook nog naar toe moest. Het zag er veelbelovend uit. In de Lonely Planet gids stond nog een leuke wandeling die ongeveer langs mijn hostel kwam. Deze begon op Circular Quay dus dat kwam mooi uit. Via Pitt Street liep ik een stukje over George Street naar Chinatown en Market City. Pitt Street is een winkelstraat waar veel dure merken een winkel hebben, zoals Louis Vuitton. Tevens heb je hier ook de Pitt Street Mall wat niet meer is dan een stukje winkelstraat afgezet voor rijdend publiek.
Op George Street kom ik langs de bioscoop en Star City, een soort van uitgaansgebied. Ik heb het allemaal met open ogen waargenomen, zoveel was er te zien. Bij Hay Street lag de ingang van Chinatown en Market City. Market City is een overdekte mall met een goedkope Aziatische supermarkt waar ik voor twee dollar drie liter water heb kunnen kopen. Koopje dus. Ik zag dat er hier een halte voor de monorail was dus ik als toerist zijnde kan het natuurlijk niet laten om niet in de monorail te gaan. Deze rijdt een circuit van vier kilometer in veertien minuten door het midtown gedeelte van het centrum en kwam onder andere over Market Street, Pitt Street en Darling Harbour. Het laatste is ook een uitgaansgebied met onder andere het National Maritime Museum en het Sydney Aquarium. Ik heb een rondje gemaakt met de monorail en in het tweede rondje ben ik uitgestapt op Market Street. Via Pitt Street ben ik uitgekomen bij een Subway waar ik een broodje heb gehaald. Dit was ook meteen het avondeten. ’s Avonds eigenlijk weinig gedaan aangezien ik behoorlijk moe in de benen was. De wandeling door het centrum was ongeveer een kilometer of vijf volgens de Lonely Planet.
Travelling in 2015: Parijs // Luxemburg // Verenigde Staten // Frankfurt (?)