Het walgelijk grote Dick Norman fantopic - deel 1.

quote:

De lange trip van Mexico en Colombia is achter de rug. Toen ik vertrok naar Mexico was ik niet in goeie form. Had men me toen gezegd dat ik meer als 100 atp-punten ging winnen, dan zou ik een gat in de lucht gesprongen hebben van blijdschap. Het eigenaardige is, nu dat ik die100 punten heb, toch een ietwat ontgoocheld gevoel heb!! Omdat er achteraf gezien volgens mij er nog veel meer in had kunnen zitten. (winst in San Luis, Leon, en Bogota bvb) Tennisspelers zijn gulzig zeker???

De terugvlucht vanuit Colombia was moeilijker dan een top100-speler kloppen! Eerst een anderhalf uur aan de telefoon het ticket proberen te veranderen, daarna 3u aan de bureau van Iberia gestaan om het op papier te zetten. De Colombiaanse snelheid is niet de onze. Toen we zaterdagmorgen in Madrid aankwamen was er geen connectie naar Brussel. Alles zat vol : Iberia, sn, virgin, air france... Een nachtje Madrid dus. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om Madrid eens te bezoeken, we hadden toch niks anders te doen. Met de touribus op stap, Madrid is best wel een mooie stad! Avonds gezellig gegeten op de plaza Major, waar het krioelde van de mensen en straatartiesten.

Wat ik ook niet ga vergeten van mijn Mexico trip is dat wanneer een "latino" yes antwoordt : dat vanalles kan betekenen zoals :
misschien / later / ik begrijp je niet / nooit / ja / ik weet het niet / nee / ik heb geen goesting. Je kan enkel maar raden welkeen het is.

Tunis ; Ja, omdat mijn Mexico trip toch redelijk geslaagd was, wilde ik Tunis niet spelen. Ik had me willen terugtrekken, maar de Atp maakte het mij lastig. Eerst laten ze je niet toe je terug te trekken zolang je actief in een tornooi speelt. Vrijdagmiddag (na mijn verlies tegen Falla) belde ik dan naar hun bureaus, maar kreeg toen te horen dat de deadline om terug te trekken net enkele uren gepasseerd was... tenzij ... ik een boete van 2000 euro betaal. Hey wat denken die mannen! dat ze op mijn rug groeien of wat !!! De enige oplossing die ik zag, was even naar Tunis op en af te vliegen om een "acte de presence" te doen. Ziezo, die is gedaan. Met het prijzengeld van de eerste ronde (1000E) heb ik mijn vliegtuigticket (850E) betaald en ben ik van die belachelijke boete af.

Veel groetjes, de langen.

quote:

Vandaag sta ik nr. 93 op de atp-lijst, (het hoogste wat ik al ooit gestaan heb!), het is dus al bij al geen slecht jaar geweest! In mei heb ik beloofd aan de lezers van mijn website om een gratis vat te geven, als ik mijn beste ranking (nr.95) van drie jaar geleden verbeterde. Zie zo, bij deze is dit dus gebeurd en is het nu tijd om er enen op te drinken! Met veel plezier trakteer ik jullie met een gratis vat in de ‘watertoren’, gelegen in de Rooseveltlaan 155 te Waregem en dit op 15 december. Vanaf 19u30 zijn jullie welkom.

quote:

Momenteel zit ik in de States. De Bronx Challenger en New Haven zijn mijn 2 voorbereidingstornooien voor de US Open. Het goeie nieuws i.v.m. de US Open is dat ik deze keer rechtstreeks geplaatst ben , Het is meteen ook de derde Grand Slam op rij dit jaar, waar ik op de hoofdtabel sta. Ik kijk er wel naar uit!

De Bronx is een ruige buitenbuurt van New York. Veel last van die ruige buurt hebben we niet, want de club is letterlijk omring door een heel leger politieagenten!! Er staan iedere dag een 12tal politiewagens aan de ingang van de club. Er zijn hier meer agenten dan lijnrechters Het tornooi valt wel dik tegen, en dan spreek ik niet van mijn nederlaag in de eerste ronde. Luxe is hier ver te zoeken. Er is geen clubhuis, enkel en alleen maar wat plastiekstoelen die in het gras staan. Ons douchen moeten we in een vuile caravan doen, die ze naast de velden geplaatst hebben (warm water is er niet). Het maaltijden zijn ook niet om naar huis te schrijven. De meeste spelers hoor ik zeggen dat ze nooit meer terugkomen naar de Bronx Challenger. Voor mij is het ook hoogstwaarschijnlijk de eerste en laatste keer…

quote:

De mening van de spelers is unaniem daarover. Die prijs gaat met grootste onderscheiding naar Daniel Koellerer uit Oostenrijk. Dat was mijn tegenstander in de eerste ronde. Hij ‘is’ de grootste smeerlap van het circuit. Hij doet altijd uiterst vervelend in zijn matchen, en iedereen moet eraan geloven, iedereen krijgt de volle laag scheldwoorden : de tegenstanders, de arbiters, lijnrechters, ballenrappers, de tornooileiding. Hij krijgt bij iedere match waarschuwingen, boetes, e.d. Hij tovert vanalles uit zijn hoed om zijn tegenstanders het leven meer dan zuur te maken. Hij kan zich ook geen coach permitteren, omdat na de boetes (die rechtstreeks van het prijzengeld afgehouden worden), er maar bitter weinig overschiet. Veel hersenen heeft hij niet, vrienden nog veel minder! In het laatste jaar heeft hij al twee maal slaag gekregen van spelers! De laatste maal was toen Luzzi, een italiaan, hem na de match, op weg naar de kleedkamers hem een ‘toek’ op zijn bakkes heeft gegeven. Bij deze schermutselingen hebben beide spelers 2 maanden schorsing opgelopen. In de kleedkamers hoor ik wel af en toe dat koellerer eigenlijk vaker op zijn smoel zou moeten krijgen, en dat dat de enige manier is dat hij zijn slechte gewoontes zou afleren. Ik ga daar mee volledig akkoord . Iedereen kwam dan ook voor mij supporteren, spelers, toeschouwers, zelfs arbiters, dat was grappig. Zelf de Oostenrijkers, zijn eigen landgenoten ! supporterden voor me!



Vandaag was ik niet zo gerust in mijn tweede ronde. De jonge Steve d’Arcis is 'ne sympathieke gast', en hij beschikt ook over héél wat tennistalent. Nu en dan train ik soms in Bergen met Steve, en dan is het altijd afzien op training omdat ik niet graag verlies van die jonge kerels! Hij is goed op weg naar boven in de rankings en ik ben ervan overtuigd dat hij binnen bepaalde tijd ook de top 100 behaalt. Ook al hoop ik dat hij het ver zal schoppen in zijn carrière, vandaag heb ik geen medelijden getoond op de baan. 6/3 7/5 was het verdict vandaag.



Op naar de volgende ronde tegen Fernando Vicente. Ik verloor nog van hem in de finale van San Luis Potosi dit jaar met twee maal 6/4. Toen was ik favoriet om te winnen en nu is het niet anders veronderstel ik, maar nu ben ik veel meer op mijn hoede. Ik ken nu ook zijn sterke punten en zijn zwakkere punten. Aangezien er op Wimbledon weinig of zelfs geen lucky losers zullen zijn dit jaar, ga ik er donderdag nog eens mogen invliegen.



De kwalificaties van Wimbledon gebeuren in Roehampton, een plaatsje niet ver van Wimbledon. De terreinen hier liggen voor zover mijn geheugen reikt (en dat is toch al een heel tijdje), er heel schaamtelijk bij. De accommodaties rond de velden zijn ook niet super. De ‘spelers-lounge’ is een tentje ergens in de weide, enz. Eindelijk is er beterschap in zicht… blijkbaar zijn er werken begonnen om het allemaal te verbeteren. Ze gooien er 65 miljoen euro tegenaan om de club wat op te frissen! Ik verlang al om het volgend jaar te zien, al hoop ik dan toch geen kwalies meer te moeten spelen.

Dit was Roger Simoens, sorry Dick Norman vanuit Londen

quote:

Massa is een niet te onderschatten tegenstander! Clay is veruit zijn favoriete ondergrond. In april 2005 stond hij nummer 91 op de atp-lijsten, toen hem een dramatisch ongeval voordeed op het tennisveld. Massa deed een clinic met kleine kinderen en speelde een dubbel met een klein meisje. Toen een bal centraal in het veld kwam, liepen ze tegen elkaar aan en kwamen ze beiden ten val. Hij vertelde me (eerder dit jaar) dat hij bovenop het meisje zou beland zijn, indien hij haar niet vanonder hem zou weten weg te draaien. Het pijnlijke gevolg was dat hij op zijn schouder landde en een dubbele sleutelbeenbreuk opliep!! Na de operatie had hij 8 maanden revalidatie voor de boeg : van april tot december 2005... Je moet het maar tegenkomen...

Hij is dus heel wat beter dan sommige mensen denken. Zijn actuele ranking is 575, een makkie voor mij blijbaar, volgens vele kranten. Was het maar waar. Op clay behoort hij makkelijk tot de top zestig van de wereld.

Vandaag verliep mijn training goed. De spanning begint al wat te stijgen. Gelukkig heb ik nog wat extra kaarten kunnen kopen en zal ik kunnen rekenen op de steun van een harde kern supporters. Alle hulp is welkom.

Veel groeten, Dick.

quote:

Op dinsdag 30 mei 2006 01:20 schreef Juan Zueco het volgende:
Is Braasch gestopt?

Damn!

J.

quote:

Op dinsdag 30 mei 2006 09:59 schreef XL het volgende:
Hij ziet er ook gewoon grappig uit. Kan niet missen dat ze hem vroeger vuurtoren op school noemde. Zo'n rode reus. Wat een held!

Hij heeft overigens 43 punten te verdedigen deze week. Het is dus zaak dat hij zijn eerste ronde wel weet te winnen.

quote:

Op dinsdag 30 mei 2006 10:12 schreef XL het volgende:

[..]

Is die lijst voor Wimbledon al opgemaakt? Ik dacht dat ze dat in de week naar Roland Garros vaststelde?

quote:

Dick Norman rekent prijzengeld om in uren tennisles en prijst zich gelukkig
,,Ook als nummer 110 is het leven mooi''

Zeven jaar nadat hij stopte met tennis, speelt Dick Norman (35) morgen de eerste ronde van Roland Garros en streeft naar zijn hoogste ranking ooit. ,,Sinds ik door heb dat het leven ook als nummer 110 mooi kan zijn, gaat het veel beter.''
Naar Dick Norman kijk je op. Letterlijk. Met zijn 2m03 is hij de op één na grootste speler van het circuit. Alleen Ivo Karlovic is nog langer. En heeft nog grotere voeten. Maar ook figuurlijk. In deze wereld van schone schijn is Norman een verademing. Intussen draagt hij wel al schoenen, short en shirt van hetzelfde merk - wellicht de invloed van zijn meereizende vriendin - maar voor holle woorden ben je nog altijd aan het verkeerde adres. Norman geeft grif toe dat hij een prinselijk leven leidt. En dat gevoel spat ook van zijn website, die hij vult met vakantiekiekjes uit exotische oorden en een echt dagboek. Eigenhandig geschreven, niet door een woordvoerder of pr-man.

,,Ik weet zeer goed dat we een schoon leven hebben'', aldus Norman. ,,Ik heb dan ook al de andere kant gekend. In 1998 ben ik gestopt met tennis. Ik raakte maar niet bij de top-100 en de frustratie groeide. Tot ik er op een dag genoeg van had. Zes maanden heb ik, depressief, in een hoekje gezeten. Dan ben ik beginnen tennisles geven. Maar al snel begon ik het tennisleven te missen. Het reizen, het contact met de mensen, de zon ook. Wij zitten altijd in de zon. In januari in Australië, maart in Miami, april in Mexico, de zomer in Europa en na de zomer naar Amerika. Die zon, dat miste ik nog het meest.''

Sparen

Norman hernam. En speelde beter dan in zijn eerste carrière. Eind vorig jaar stond hij 95, zijn hoogste ranking ooit. Verklaring? ,,Voor ik stopte was die top-100 een obsessie. Toen ik herbegon was dat gewoon om weer het leven van een tennisprof te leiden. Was dat als nummer 200, dan was dat maar zo. Maar ik klom hoger dan ooit. 95ste in december '05. En dan heb ik nog de flater begaan van racket te veranderen. Ik koos voor een racket die meer power genereerde. Maar ik wist op twee meter na niet waar de bal zou belanden. Drie maanden lang, vanaf Wimbledon, heb ik geen match meer gewonnen. Tot ik teruggreep naar mijn oude racket. En nu ga ik voor de top- 80.''

Wat hem in elke Grand Slam rechtstreeks naar de hoofdtabel zou loodsen. Tikt lekker aan. De eerste ronde in Roland Garros bv betaalt 14.000 euro. Maal vier Grand Slams: meer dan 50.000 euro. Wie top-100 staat, strijkt dus jaarlijks meer dan 2 miljoen oude Belgische franken op door gewoon voor elke Slam op te dagen. We beginnen Norman te begrijpen. ,,In mijn eerste carrière speelde geld geen rol'', aldus Norman. ,,Ik deed maar op. Als ik verloor, wou ik op het eerste vliegtuig zitten. Wat ook de prijs. Nu reken ik veel meer uit. Als ik bijvoorbeeld 15.000 Belgische frank kan sparen, door een dag langer te blijven en een goedkoper ticket te versieren, dan doe ik dat. Want 15.000 frank, dat zijn 25 uren tennisles. Ik ga niet zo ver dat ik altijd en overal de kamer ga delen. Ik heb geen zin om op de kamer te liggen met een gastje van 22 jaar dat de muziek keihard zet. Ik reis trouwens meestal met mijn vriendin.''

En misschien houdt het hier niet op bij die eerste ronde. Want over de loting kan Norman alvast niet klagen. Nadat hij zijn beslissende kwalificatiematch moest spelen tegen het nummer 754 van de wereld, krijgt hij morgen nummer 561 voorgeschoteld. Maar ook hier is een maar. ,,Edgardo Massa is pas sinds februari weer aan het spelen'', weet Norman. ,,Vorig jaar brak hij tijdens een kid's day zijn sleutelbeen. Om te beletten dat hij bovenop een meisje zou vallen, nam hij haar in zijn arm en brak met zijn eigen schouder de val. Gevolg: sleutelbeenbreuk en acht maanden out. Hij stond toen 104.''

Een halve martelaar dus. Wat niet wegneemt dat we Norman de tweede ronde toewensen. 23.280 euro. Hoeveel tennislessen zijn dat niet?

quote:

Op woensdag 27 september 2006 21:07 schreef I.R.Baboon het volgende:
Hij is nu trouwens door naar de kwartfinale in Grenoble. Als 'ie nog een rondje wint ligt z'n all time high binnen handbereik.

quote:

In slovakije hebben we een 3-2 zege behaald! En dat tegen een land dat vorig jaar nog de finale speelde van de Davis Cup competitie… Dankzij de grote inzet van Ollie en de Fly die allebei heel diep zijn gegaan, verliep alles zoals we het gepland hadden, en dat was om elke dag één punt te halen, en zo op zondag op 3 te eindigen. De slogan van de ploeg was : We komen om te winnen, we willen winnen, en we GAAN winnen !! De sfeer in de ploeg was de ganse week goed. Alles werd goed geregeld voor de spelers, die werden bijgestaan door Christian, de délégé die 101 kleine zaken moet regelen (van hotel tot transport tot eten…), Jean Lou en Patrice de twee kinesisten, Dieter die altijd paraat stond om onze racketten te bespannen en ‘last but not least’ de coach en kapitein, Philipe en Julien. Julien leidde de ploeg heel goed, hij hamerde vooral op 3 zaken : grote inzet, goede communicatie en veel plezier beleven.

Och, ik mag de supportersgroep zeker niet vergeten te vermelden. Ze zijn met een 40 tal afgekomen en ze waren schitterend! Ik zal nooit vergeten toen ze donderdagavond een caféetje (De zwaan : Belgian Beer Café in Bratislava!) al zingend binnenkwamen. Het was enorm, hun decibels waren indrukwekkend, en een sfeer om kippevel van te krijgen. Binnen de 10 minuten liepen alle ‘niet-belgen’ het café uit, omdat het niet te doen was van het lawaai. Praten was niet meer mogelijk, drinken en meezingen was de boodschap

Ze zongen (en dronken) het hele weekend door, ze kenden heel veel liedjes en slaagden erin om meer embiance in de zaal te brengen dan alle Slovaken tesamen. Ik speel nu al bijna 15 jaar proftennis, dit is de eerste keer dat ik zoveel gezongen heb in mijn carrière!



Na de overwinning op zondag zijn we met de supporters gaan eten. Het werd een memorabele avond Er werd constant gezongen, gedronken, ook gespeechd, gegeten en veel gelachen. Het was precies een ‘cantus’ zei Ilse. Na het eten was het de bedoeling dat we gingen feesten in een café. Heel jammer maar die waren rond 1u ’s nachts niet meer open! Want de federatie ging zorgen voor een open bar voor iedereen gedurende een half uur, en de hele ploeg had ook daarboven nog eens een grote ‘pot’ samengelegd voor daarna nog lang verder te kunnen drinken

In het begin van de week, toen we in het centrum van Bratislava langs een fontein liepen, zeiden Fly, Gilou en Julien dat ze er met plezier zouden inspringen als we de ontmoeting maar wonnen… haha, toen we de laatste avond op zoek waren naar een café die nog open was, passeerden we terug langs een fontein… Erin moesten ze wel, het enige probleem was dat de supporters met veel geroep wilden dat iedereen erin ging. Ollie en ik zijn er dan ook ingesprongen!
(Volgend jaar spelen we dus in de wereldgroep. In februari spelen we thuis tegen Australië)