Gerald Vanenburg moet altijd maar knokken tegen de controverseZaterdag 29 april 2006 - Acht landstitels, vijf KNVB-bekers, de Europa Cup I en de Europese titel met Oranje won hij als speler. Toch moet Gerald Vanenburg altijd knokken tegen vooroordelen.
Helmond - Slechts één voetballer boekte in het Nederlandse betaalde voetbal nóg meer successen dan Gerald Vanenburg. De naam: Johan Cruijff (negen titels, zes bekers). De legendarische nummer 14 speelt een essentiële rol in de carrière van Vanenburg. In negatieve zin, welteverstaan. Vaak is Cruijff de voortrekker in de verhitte discussies over ’Vaantje’. Als Ajax-trainer ruziet hij met zijn middenvelder over diens ideale positie, waarna de murw gebeukte balvirtuoos bij PSV tekent en daar zijn grootste successen boekt. Later trekt Cruijff openlijk de leiderscapactiteiten van zijn ex-pupil in twijfel.
Op zijn beurt werpt Vanenburg zich op als één van de weinige voetballers die Cruijff herhaaldelijk en op pittige wijze van repliek durft te dienen. „Ik vind het gelul wat hij zegt“ , fulmineert hij in 1986. Drie jaar later bestaat de controverse nog altijd. „Dat gezeur van hem moet een keer ophouden“ , stelt Vanenburg dan.
Aanvankelijk lijkt Cruijff de ideale voetbalvader voor het spelertje, dat door Ajax bij de amateurs van het Utrechtse Elinkwijk wordt weggeplukt. Net als zijn leermeester is Vanenburg een begaafd technicus en debuteert hij als tiener in de Amsterdamse hoofdmacht. ’Geraldinho’ groeit uit tot een fenomeen en figureert in een videofilm.
Maar dan begint het ’gezeur’.
De critici verwijten Vanenburg een gebrek aan uitstraling en durf. Ook mist hij volgens hen het vermogen om te knokken. Met spelers als Rijkaard en Vanenburg win je de oorlog nooit, verzucht toenmalig Ajax-trainer Aad de Mos in 1984. In dienst van PSV slaat Vaantje keihard terug. Zijn acties blijven een lust voor het oog, maar Vanenburg doseert zijn trucjes en ontwikkelt zich (met steun van het ijzeren duo Gerets/Van Aerle) op de rechterflank tot een echte teamspeler. De metamorfose is definitief op het EK van 1988 waar zijn spel perfect in balans is.
Contract
Daarna steekt toch de controverse weer de kop op. Een jaar later kan Vanenburg een uitstekend contract tekenen bij AS Roma, maar PSV heeft net Ronald Koeman aan Barcelona verkocht en wil de middenvelder per se behouden. Hij krijgt een achtjarige verbintenis met pensioengarantie en wordt volgens voorzitter Ruts de nieuwe ’Vaandeldrager’ van PSV.
De constructie wordt geen succes. De vedettenploeg valt na allerlei conflicten uiteen en Vanenburg verliest steeds meer status. Hij blijft tot medio 1993 bij PSV, maar beleeft in de laatste seizoenen weinig spelvreugde.
Vanenburg vertrekt naar Japan en belandt via FC Utrecht en Cannes bij 1860 München. Daar groeit hij - als libero! - opnieuw uit tot een fenomeen. Hij wordt zelfs tot tweemaal toe als coach van de Beierse club aangesteld. Uiteindelijk keert hij als jeugdtrainer terug bij PSV.
Komend seizoen verkast hij dus naar Helmond Sport, waar hij de altijd hooggespannen verwachtingen rond zijn persoon moet waarmaken. Maar dat is één van de meest gelauwerde spelers uit de Nederlandse voetbalhistorie ongetwijfeld toevertrouwd.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !