[Adoptie] Waar blijft die ooievaar nou...? deel 2

quote:

Op maandag 22 juni 2009 10:22 schreef Harajuku. het volgende:
Ik snap best dat je niet zomaar baby's weg kan gaan geven, maar als ik alle verhalen zo lees/zie wordt het je wel erg moeilijk gemaakt zeg

En het is helemaal kwalijk als je bedenkt dat elke imbeciel zomaar een kind zou mogen krijgen als ze het maar via de natuurlijke weg doen.

quote:

Op maandag 22 juni 2009 12:01 schreef oh-oh het volgende:
De laatste keer dat ik checkte was er daar een stop, maar dat is alweer een poos geleden.
Tis ieg erg jammer vind ik.

Ja, ik weet dus ook niet of die stop al opgeheven is. Ik ben er niet meer mee bezig, dus weet de ins en outs niet meer. Weet wel ook dat er mensen zijn die nog nét voor China konden, maar nu wel mogelijk tot 2014 moeten wachten...

Ja, het is echt ongekend.. die wachttijden. Ik weet ook niet precies voor welke landen je als alleenstaande in aanmerking komt. Ik was al blij dat wij zelf op een rijtje hadden wat wel en niet kon. De landen waar we eerst voor wilden gaan konden niet omdat je: 1. praktiserend christen moet zijn; 2. er 6 maanden moet blijven; 3. adoptie in het land gewoon muurvast zit.
Ik weet niet hoe het zit met Nederlandse adoptie? Daarvoor staan wij ook op de lijst. Dat kan ergens tussen nu en nooit gebeuren. Kan dat als je alleen adopteert?

Ik weet niet of uit Nederland adopteren kan als alleenstaande. Ik geloof theoretisch wel, maar de kans op een Nederlands adoptiekindje is sowieso zooooo klein. En de procedure is ook heel anders he. Het eerste jaar kunnen de bio ouders nog steeds terug.

Maar er is idd weinig over, daarom ben ik dus ook gestopt. Geloof dat veel alleenstaanden nu gaan voor zelfdoen in de VS. Maar ook dat wordt weer moeilijker.

quote:

Op maandag 22 juni 2009 12:12 schreef Troel het volgende:

[..]

En het is helemaal kwalijk als je bedenkt dat elke imbeciel zomaar een kind zou mogen krijgen als ze het maar via de natuurlijke weg doen.

Dus dan maar kindjes bij de vleet weggeven. Ik vind het nogal wat om je kind weg te geven, dan mag je toch wel hopen dat het goed terecht komt. Bovendien zijn er gewoon teveel stellen die willen adopteren (of te weinig afgestane kinderen, hoe je het wilt zien). Je moet gewoon achteraan de rij sluiten, en als je dat niet wilt dan moet je het via een advocaat in de VS doen. Een kind is geen basisrecht ofzo, hoe sneu dat ook is...

quote:

Op maandag 22 juni 2009 19:24 schreef alors het volgende:

[..]

Dus dan maar kindjes bij de vleet weggeven. Ik vind het nogal wat om je kind weg te geven, dan mag je toch wel hopen dat het goed terecht komt. Bovendien zijn er gewoon teveel stellen die willen adopteren (of te weinig afgestane kinderen, hoe je het wilt zien). Je moet gewoon achteraan de rij sluiten, en als je dat niet wilt dan moet je het via een advocaat in de VS doen. Een kind is geen basisrecht ofzo, hoe sneu dat ook is...

Je hebt helemaal gelijk hoor! Het gaat natuurlijk altijd, en dan ook altijd om die kids. Daarom zoekt ons adoptieburo ook altijd ouders voor een kindje. En nooit een kind voor de ouders. Snap je. Maar heel eerlijk gezegd heb ik (voordat we hier mee bezig waren) ook echt wel eens gedacht: waarom moet dat allemaal zo lang duren en zie je vaak zat gevallen dat de ouders niet fatsoenlijk voor hun kind kunnen zorgen (in NL dan he). En het blijft de meestgeselde vraag: waarom duurt dat zo lang allemaal?
Ik moet zeggen dat ik om me heen, bij andere adoptie stellen, toch wel soms het idee heb dat het tweede keuze is. Omdat zwanger worden niet ging. En dan maar adopteren, maar dan wel een piepjonge baby. Tja, dan is het baby zoeken voor de ouders. Daar sta ik ook helemaal niet achter!

Mijn vrienden hebben geadopteerd uit idealisme. Ze wilden zelf geen kinderen op deze wereld zetten en in plaats daarvan kinderen adopteren. Ze hebben een kind van 6 met een oudere zus van 9 geadopteerd.

Maar ik geloof niet dat dat een betere adoptie is, dan als je adopteert omdat je zelf geen kind kunt krijgen. En ik kan me ook heel goed voorstellen dat je liever een babietje wil adopteren. Oudere kinderen adopteren geeft toch ook een extra risico, lijkt me.

was een beetje aan het rondklikken op het forum en vond dit topic.. Ik ben zelf geadopteerd uit Colombia en als iemand vragen heeft stel ze gerust!

Adoptie is iets heel moois en komt veelste vaak te negatief in de media.. Het word helaas steeds moeilijker om kinderen te adopteren dat vind ik aan de ene kant goed het betekend dat de landen welvarender worden en beter voor hun eigen kinderen kan zorgen en toch is het ook jammer, het is toch een soort van kans op een (meestal) beter en ander leven.

Wat lief van je mividaloca om je beschikbaar te stellen voor vragen over adoptie. Ik ben zelf niet bezig met adoptie, maar ik vind het wel leuk om te lezen dat jij het als iets heel moois ervaart. Je hoort toch vaak negatieve verhalen.

Als ik dan iets mag vragen?
Hoe oud was je en weet je je er nog iets van te herineren?

quote:

Op maandag 22 juni 2009 11:59 schreef Chell het volgende:
Haïti is nog open voor alleenstaanden en wat afrikaanse landen. Maar wel allemaal alleen voor oudere kindjes (vanaf 24 maanden bij voorstel). Afrika (Lesotho o.a.) is een hele lange procedure, weinig voorstellen. En ik weet eigenlijk niet zeker of Haïti ook echt alweer open is, daar was een stop.

Haïti is voor zover ik weet momenteel beperkt open. Mijn broer gaat in het najaar naar Haïti (zijn geboorteland) om daar vrijwilligerswerk te doen in een tehuis waar de kindjes naar Nederland gaan. Ze zitten er nu wel veel langer dan normaal, omdat de procedures vaak halverwege weer een tijd stilgezet worden.

quote:

Op zondag 21 juni 2009 21:08 schreef PM-girl het volgende:
Overwegen jullie adoptie, Suzanna?

Ik had nog niet gereageerd, maar het was ook eigenlijk een beetje een algemene vraag omdat ik niet een discussie wil oproepen. Wij zaten eraan te denken namelijk, maar nu een beetje overgegaan richting eventueel, misschien, ooit, pleegzorg, aangezien we wel graag meer kinderen willen en ik wil graag kinderen helpen die geen ouders (meer, of tijdelijk) hebben en een liefdevol gezin nodig hebben.
Ik heb me wat verdiept in adoptie nu en ben tot de conclusie gekomen dat ik het niet 'eerlijk' vind tov andere ouders die geen kinderen kunnen krijgen, als wij als gezin met drie kinderen op de lijst komen, voor een stel wat kinderloos is bijv. en daardoor langer moet wachten. Ik denk dat het gewoon niet voor ons weggelegd is.

Nou ja, beetje moeilijk uit te leggen misschien... maar we hebben nog wel een 'kinderwens' maar ik wil liever niet meer zwanger worden. Misschien dat ik nog van gedachten verander maar daar is ook nog genoeg tijd voor, ik wil ooit nog wel meer kinderen en misschien wordt dat dan 'tijdelijke kinderen' als in pleegzorg, waar je ook heel veel goeds kunt doen en wat ook heel nodig is, of misschien wordt dat toch een eigen kindje nog uiteindelijk, of misschien een combi van beiden, later, ooit. Weten we nog niet eigenlijk. We zitten nu echt in de explore-fase en zijn alles aan het onderzoeken en info aan het inwinnen over wat het eigenlijk allemaal inhoudt en of het iets voor ons gezin is. Sowieso moeten de kinderen er ouder voor zijn denk ik, als we pleegouders zouden worden. Ze moeten er wel een stem in hebben vind ik.

Beetje lang antwoord maar dit zijn een beetje mijn gedachten hierover.

Ik ben trouwens benieuwd of er andere gezinnen zijn die zoiets hebben overwogen, dus stellen die al kinderen of een kind hadden en er nog 1 wilden adopteren?

Wij overwegen het. Maar dan wel op lange termijn, voorlopig gebeurt er nog helemaal niks. Zeker nu alle landen dichtgaan en het dus steeds moeilijker wordt, het beginnen aan de hele procedure en weten dat er zoveel onzekere jaren overheen gaan, dat willen we op dit moment niet.
Ik ben nog jong, dus er is tijd genoeg.

Mijn broer(tje) is overigens ook geadopteerd terwijl mijn ouders mij al hadden en mijn zusje op komst was.
Er is ook een mailinglist op yahoo (gemengde gezinnen heet die) waarop veel ouders zitten die al kinderen hebben en graag willen adopteren of hebben geadopteerd.

Ah, leuk om te weten Fuente! Bedankt voor je reactie. Dat hebben wij ook trouwens, dat het zo onzeker is, dat is ook een van de redenen dat we het nu niet willen. Hoe ging dat bij jou thuis, met een geadopteerd broertje? Voelde hij zich wel echt een lid van het gezin?

Mja ik weet gewoon niet anders. Met A. heb ik een veel betere band dan met mijn biologische zusje.
A. heeft nooit het idee gehad dat hij minder was dan ons, of anders was dan ons. Mijn ouders waren er altijd heel open over, het is nooit een issue geweest. Wij waren met z'n 3-tjes thuis en A. was net zoals wij.
De omgeving heeft wel eens raar gereageerd (mijn zusje en A. schelen maar 8 maanden en dan vroegen mensen of het een tweeling was, wat 'zo'n kind' nou at (mijn moeder zei dan: alleen maar bananen ) en mensen die het stom vonden want stel dat de wasmachine kapot ging en je had je geld uitgegeven aan 'zo'n kind').
A. zelf heeft daar voor zover ik weet nooit last van gehad.

Sara heeft het verschil tussen A. en mij heel lang niet gezien, pas afgelopen week vroeg ze hoe het kwam dat hij bruin is en ik niet. Toen ik haar dat uitlegde was het ook meteen prima.

Nah ja, lang verhaal kort: ik denk dat hij zich net zoveel lid van het gezin heeft gevoeld als ik!

Wat een erge reacties, 'zo'n kind '... maar goed, die mensen weten niet beter denk ik dan. Die reactie van de wasmachine ...

Ik heb ook een achterneef die is geadopteerd, vroeger vond ik het normaal hoe hij eruit zag, toen ik later nog een keer foto's van hem met mij bekeek vroeg ik me af waarom hij er zo anders uitzag. Voor mij was het gewoon familie, wat ook zo is natuurlijk.

Fijn om te horen dat hij zich gewoon een lid van het gezin voelde, dat klinkt echt als een hecht gezin waarin je opgegroeid bent. Als het bij ons zover komt hoop ik dat het bij ons ook zo gaat...

Nee we waren absoluut geen hecht gezin Maar de band tussen mijn broer en mij is wel heel hecht ja.

Haha, dat kan ook ja. Dat is wel gaaf trouwens, en het komt volgens mij vaker voor hoor, dat zusjes onderling niet zo'n band hebben. Komt het door die band met je adoptief broer ook misschien o.a. dat jullie eventueel misschien een gemengd gezin willen? (om maar even de yahoo-term te gebruiken)

Weet ik eigenlijk niet. Ik denk wel dat het de interesse bij mij heel erg heeft aangewakkerd, dat wel! Ik zou zelf ook graag een donker kindje willen adopteren (liefst uit Haïti, maar dat is vrijwel onmogelijk). B. daarintegen zou dan uit China willen adopteren
Nu ik erover nadenk denk ik dat ik inderdaad niet op het idee van adopteren was gekomen als A. mijn broertje niet was.

Dat kan ik me voorstellen. Ik zat erover na te denken 'out of the blue' omdat een vriendin van mij gaat adopteren. Ik kreeg het maar niet meer uit mijn hoofd, om misschien een kindje te gaan adopteren, waarom niet. Toen vertelde ik het mijn man, eigenlijk dacht ik dat hij het waarschijnlijk belachelijk zou vinden, maar dat was niet zo gelukkig. Hij moet er wel nog steeds over nadenken. Maar goed, genoeg tijd daarvoor.
En wat vind jij van de gedachte dat het 'oneerlijk' is t.o.v. andere stellen die kinderloos zijn? Dat blijft maar in mijn achterhoofd zitten. Dat je hun een kindje ontneemt... en omdat wij er al drie hebben lijkt het oneerlijk ofzo.

Nee dat vind ik niet oneerlijk, zo zie ik het gewoon niet. Ik kan het denk ik ook niet echt uitleggen. De ouders die op een wachtlijst staan krijgen over het algemeen allemaal uiteindelijk hun kinderen. Het is ook niet zo dat jij ze een kind ontneemt, het feit dat het allemaal zo lang duurt komt door de bureaucratie van de meeste landen. Daar kun jij niets aan doen. Er zijn zo weinig gezinnen met kinderen die ook nog gaan adopteren dat dit naar mijn idee heel weinig invloed heeft op de wachtlijsten.

Wat ik nog wil zeggen: Met A. is het allemaal goed gegaan, hij had geen hechtingsproblemen en is uiteindelijk opgegroeid tot echt een ontzettend lieve, leuke jongen. Hij kwam met een groep van 12 kinderen aan in Nederland. Van die 12 zijn er uiteindelijk 9 kinderen geweest waarbij het mis ging, een deel van hen werd uit huis geplaatst. Zij ontwikkelden ernstige gedragdproblemen. Een vriendin van mij (biologisch kind) heeft 2 geadopteerde zussen, met die beide zussen is er geen contact meer vanwege hechtingsproblematiek.
Ik ben zelf voor adoptie, maar het vergt heel veel van je als ouder, zeker als je kind uit een 'niet veilige' omgeving komt. Tegenwoordig is de zorg voor de kinderen in het thuisland vaak wel beter, en ook de begeleiding en voorbereiding in Nederland is beter, maar dan nog kunnen er wel heel veel problemen ontstaan.
De groep waarmee A. kwam waren allemaal kindjes van maximaal een jaar oud, en toch ging het daar grotendeels mee mis.

quote:

Op zaterdag 27 juni 2009 20:24 schreef Suzanna het volgende:
Ik ben trouwens benieuwd of er andere gezinnen zijn die zoiets hebben overwogen, dus stellen die al kinderen of een kind hadden en er nog 1 wilden adopteren?

Ja! Wij. Wij hebben 1 dochter van 2 en staan (bijna) op de wachtlijst voor een kindje uit een Zuid Amerikaans land. Succes met denken en lezen en praten en beslissen.

Hey, wat leuk! Bedankt voor je reactie SuusK. Wat is voor jullie de reden dat jullie willen adopteren? Ik ben heel erg benieuwd. is je dochter ook geadopteerd, of een 'biologische' dochter?

Alvast bedankt voor je antwoord.

Fuente, bedankt voor je reactie. Ik denk inderdaad dat adoptie best veel vergt van ouders, en daar denk ik (gelukkig) niet te licht over. Wat een hoop kinderen waarbij het mis ging zeg... Waar komt jouw broer oorspronkelijk vandaan, welk land? Wat apart dat het met kindjes van max. 1 jaar toch misgaat.. je zou denken dat dat vooral voorkomt bij oudere kinderen omdat die meer bewust hebben meegemaakt.
Ik vraag me wel af of het beter met die kinderen ging als ze uit huis geplaatst werden, dan hebben ze toch net zo goed nog last van hechtingsproblemen? Wat lijkt me dat erg zeg...