[Adoptie] Waar blijft die ooievaar nou...? deel 2

tvp alvast even enzo.

kort samengevat mijn ervaring:
Ik heb het niet moeilijk mee, weet het toen ik een jaar of 5-6 was. Ik heb nog steeds geen verlangen naar mijn roots en ik heb ook geen idee wanneer dat gaat komen, maybe als ik zelf kinderen heb?
Een groot gedeelte zal dat ook te maken hebben met de opvoeding, hoe de omgeving er mee omgaat en jezelf. Mijn ouders zijn er open over geweest. Ik en mijn broetje hebben momenteel geen behoefte aan op het land te gaan bezoeken of interesse in te tonen

ben ook geadopteerd..toen ik een half jaar was, uit India.. en ja ik heb er wel soms moeite mee dat ik geadopteerd ben, en ik wil ook echt mijn biologische moeder gaan zoeken.
Mijn ouders zijn er ook altijd heel open over geweest, en heel makkelijk, maar nu langzamerhand heb ik wel door, dat ze er wat meer moeite mee hebben, dat ik serieuze plannen heb, om te gaan zoeken naar mijn biologische ouders.

quote:

Op zaterdag 18 maart 2006 19:29 schreef Miss_kausalaya het volgende:
ben ook geadopteerd..toen ik een half jaar was, uit India.. en ja ik heb er wel soms moeite mee dat ik geadopteerd ben, en ik wil ook echt mijn biologische moeder gaan zoeken.
Mijn ouders zijn er ook altijd heel open over geweest, en heel makkelijk, maar nu langzamerhand heb ik wel door, dat ze er wat meer moeite mee hebben, dat ik serieuze plannen heb, om te gaan zoeken naar mijn biologische ouders.

Domme vraag misschien maar ben er erg benieuwd naar.
Wat denk je te vinden als je, je biologische ouders vindt? Een stukje wat je nu mist, of stukje weten of gewoon weten waar je vandaan komt?
Wat voor gevoel is het dat missen?

Hoi allemaal,

interessant topic. Ik ben zelf ook geadopteerd. Toen ik een half jaar oud was, ben ik geadopteerd uit Indonesië (Jakarta). Toen ik de leeftijd had dat ik zou snappen wat adoptie was, hebben mijn ouders het me uitgelegd en verteld. Ik weet echt niet meer welke leeftijd dat was eigenlijk.

Ik heb er zelf eigenlijk geen moeite mee dat ik geadopteerd ben. Eigenlijk heb ik hetzelfde als _wie.
Mijn broer (overigens niet m'n bloed-eigen broer, ook geadopteerd) daarentegen had er toen ie klein was wel erge moeite mee. Hij had door dat hij een ander kleurtje had dan de rest van de kindjes in z'n klas en kreeg er zware minderwaardigheidscomplexen van en snapte niet wat hij hier nou deed...etc. Dat is langzamerhand verdwenen en volgens mij heeft hij er nu geen moeite mee.

Wanneer ik wel benieuwd zou zijn naar mijn biologische ouders, zouden mijn ouders (pleegouders vind ik een verschrikkelijk woord) daar geen problemen mee hebben. Sterker nog; toen ze nog voor een soort van Unicef werkte en ze naar Indonesië moesten, hebben ze nog gezocht voor me, maar geen enkel spoor kunnen vinden.

Ik ben na mijn adoptie nooit meer terug geweest naar Indonesië. Dat is wel iets wat ik ooit nog eens wil doen. Het lijkt me interessant om te zien waar ik nou werkelijk vandaan kom. Misschien dat mijn behoefte om mijn biologische ouders te vinden later in mijn leven nog wel komt, maar voorlopig niet.

Typmuts

Tjonge toch nog een deel 2 van dit topic

Wij hebben vorige week de rekening voor de verplichte VIA bijeenkomsten binnengekregen. Ze staan gepland voor augustus t/m november van dit jaar. Nu las ik in een rapport op internet dat in de praktijk zo´n 40% van de aanmelders in dit stadium stopt door de rekening niet te betalen vanwege zwangerschap, verbreken relatie o.i.d. Op de yahoo mailinglijst is er in ieder geval al 1 iemand die 3 maanden eerder mag instromen dus wie weet zijn we al in mei aan de beurt.

Het blijft nu wel lastig omdat we nog steeds in de medische molen zitten en ik het liefst dat circuit wil afronden zodat we 100% voor adoptie kunnen gaan. De rekening voor de VIA is in ieder geval wel het eerste concrete stapje sinds we ons in februari vorig jaar hebben aangemeld voor adoptie.

Wat goed om ervaringsverhalen te lezen van mensen die geadopteerd zijn! Het is zo enorm verschillend hoe mensen ermee omgaan. Als mijn toekomstige kindje op zoek wil gaan naar haar/zijn roots dan ben ik zeker bereid om te helpen zoeken. Het lijkt mij logisch dat je ook wil weten wat je biologische achtergrond is. Helaas is dat voor sommigen niet te achterhalen want veel adoptiekinderen in China bijvoorbeeld (het land waar wij voor willen gaan' worden te vondeling gelegd.

Slaapmeisje Spannend hoor dat de erste stap er nu aankomt. al is het nog een paar maanden wachten. Zou wel fijn zin als jullie eerder kunnen instromen idd. Ik kan mij ook wel voorstellen dat het zwaar is om twe trajecten naast elkaar te bewandelen, dubbel spanning, dubbele emoties enzo. Succes met beide iig.

quote:

Op zaterdag 18 maart 2006 23:22 schreef NanKing het volgende:

[..]

Domme vraag misschien maar ben er erg benieuwd naar.
Wat denk je te vinden als je, je biologische ouders vindt? Een stukje wat je nu mist, of stukje weten of gewoon weten waar je vandaan komt?
Wat voor gevoel is het dat missen?

een stukje weten waar je vandaan komt, je moeder gewoon weer zien na zo'n lange tijd, je hebt toch altijd wel een beeld voor ogen waarom ze me heeft afgestaan, mja als je het zeker weet, als ze je het heeft verteld.. denk dat het wel fijn is, en ja idd wat je ook al zegt, een stukje wat je nu mist.. ik ben nu ook bij ouders, en ik zie ze ook wel als ouders, maar tja, hoe leg ik het uit, je weet dat je biologische ouders het niet zijn, en dat die aan de andere kant van de wereld wonen...is toch wel een prettig idee om uberhaupt te weten of ze nog leven, en hoe het met ze gaat, etc etc..
Grootste wens ever is dan ook om in elk geval mijn moeder te ontmoeten.
Mocht ze geen contact met me willen, begrijp ik dat, en respecteer ik die keuze, maar dan weet ik wel dat ze nog leeft! Dat is al heel fijn als ik dat zou weten...

quote:

Op woensdag 3 mei 2006 21:39 schreef mrien het volgende:
Ondertussen zijn we in mei aanbelandt
Heb je al iets gehoord over de via bijeenkomsten?

Hoeveel bijeenkomsten zijn het eigenlijk?

Helaas zijn we niet naar voren geschoven in de planning. We gaan dus gewoon in augustus naar de bijeenkomsten. In totaal zijn het 6 bijeenkomsten met verschillende onderwerpen als de adoptiedriehoek (biomoeder, kind, adoptieouders), hechtingsproblematiek etc. Op zich ben ik er niet rouwig om dat we pas in augustus terecht kunnen. Dat geeft ons nog even tijd om verder te gaan in de medische malle molen en ons psychisch voor te bereiden op de stap naar adoptie. Mr. Donner heeft accoord gegeven om de adoptieleeftijd te verhogen en het leeftijdsverschil tussen ouders en kind van max. 40 jaar naar 44 jaar te vergroten. Het voorstel komt eind dit jaar als het goed is in de kamer. Voor ons biedt dat meer mogelijkheden, dus dat is fijn nieuws.

quote:

Op donderdag 4 mei 2006 16:42 schreef Slaapmeisje het volgende:

[..]

Helaas zijn we niet naar voren geschoven in de planning. We gaan dus gewoon in augustus naar de bijeenkomsten. In totaal zijn het 6 bijeenkomsten met verschillende onderwerpen als de adoptiedriehoek (biomoeder, kind, adoptieouders), hechtingsproblematiek etc. Op zich ben ik er niet rouwig om dat we pas in augustus terecht kunnen. Dat geeft ons nog even tijd om verder te gaan in de medische malle molen en ons psychisch voor te bereiden op de stap naar adoptie. Mr. Donner heeft accoord gegeven om de adoptieleeftijd te verhogen en het leeftijdsverschil tussen ouders en kind van max. 40 jaar naar 44 jaar te vergroten. Het voorstel komt eind dit jaar als het goed is in de kamer. Voor ons biedt dat meer mogelijkheden, dus dat is fijn nieuws.

dat had ik onlangs ook gelezen
ik moest meteen aan jou en je man denken

quote:

Op vrijdag 17 maart 2006 21:02 schreef Martijn_fijn het volgende:
Ik vraag mij wel eens af, waarom altijd exotische kindjes geaddopteerd moeten worden, niet dat ik daar iets tegen heb hoor. Maar er zijn in Nederland genoeg kleine wees-kinderen zonder liefde van ouders.

Alsof die vaak vergeten worden..

Tijdens het raadsonderzoek werd ons ook verteld dat we in aanmerking kwamen voor een kindje uit Nederland. Prachtig natuurlijk maar er zat een addertje onder het gras. De bio moeder heeft nog 1 jaar het 'recht' om het kind op te eisen. Dat was een reden om daar niet voor te gaan.
Waar staan we nu? In afwachting van een voorstel. Papieren zijn een kleine 2 weken terug uit China dus laat het telefoontje maar komen

Oooh jullie zijn dus al echt in blijde afwachting eskimo. Wat ontzettend spannend. Hopelijk vliegt de tijd voor jullie.

@Martijn. De wachttijden om een kind uit NL te adopteren zijn zo enorm lang dat we dat gezien Slaapvriendjes leeftijd niet redden. Het aantal kinderen dat in NL ter adoptie wordt aangeboden is zo laag omdat ze in de meeste gevallen in de directe omgeving (familie, kennissen etc.) worden geadopteerd.

Gevonden, dank je Belena!

Ik heb misschien een rare vraag, maar ik wil graag voor een vriendin iets moois te maken of kopen die na alle ellende van de MMM nu heeft besloten om te stoppen en te gaan voor adoptie. Ik weet dat het een verschrikkelijke beslissing is geweest om te stoppen met het medische gebeuren en mijn vriendin wil het toch een positieve wending geven door een feestje te geven ter ere van het adoptiebesluit. Wat is nou een mooi gebaar om mijn vrienden te geven? Ben zelf een beetje blur op dit moment en kom tot niets creatiefs of liefs

Uit welk land willen ze adopteren, weten ze dat al? Misschien heeft de Wereldwinkel/Fair Trade Shop/Unicef iets leuks?

danosa heb je al gekeken op www.adoptiewinkel.nl ? Daar zitten best mooie dingen tussen.

Daar staan idd leuke/mooie dingen bij. Die luiertassen zijn echt prachtig!
En de beelden zijn trouwens ook heel mooi!

[ Bericht 30% gewijzigd door BE op 17-05-2006 12:38:26 ]

Die luiertassen zijn inderdaad geweldig. Het is dat ik er al eentje heb anders had ik er gelijk eentje besteld. Ik vind die chinese jurkjes trouwens ook heel erg leuk maar ik moet de hele tijd aan worstjes denken als ik er eentje zie

De meeste artikelen zijn trouwens chinees en die luiertassen zijn supermooi. Ik denk alleen niet dat het erg praktisch is om een luiertas, slabbetje of dekentje van chinese zijde te hebben. Zo'n beeld zou wel een heel mooi cadeau zijn, want ze zijn straks wel adoptiezwanger of in blijde afwachting van hun kindje

Nee, die slabbetjes snapte ik ook niet erg.
En bij de luiertassen lijken trouwens ook niet van die matjes te zitten om je kindje even op te leggen dan. Al met al wel heel mooi, maar minder praktisch waarschijnlijk.

quote:

Op woensdag 17 mei 2006 12:48 schreef Brighteyes het volgende:
Nee, die slabbetjes snapte ik ook niet erg.
En bij de luiertassen lijken trouwens ook niet van die matjes te zitten om je kindje even op te leggen dan. Al met al wel heel mooi, maar minder praktisch waarschijnlijk.

Wel toch? *Incl. verschoonmatje van ca. 38 x 30 cm (waterresistant)*
Of heb ik toevallig een goede aangeklikt?
Vind ze echt hardstikke mooi

38 x 30 cm is nou niet bepaald een royale afmeting
daar past mijn kat net op

Oh sorry, dat heb ik gemist Miss_D.
Maar goed, ik heb m'n luiertas-hart al verpand aan die van de Kitsch & Kitchen.