Ik heb laatst 'De bokkensprong' van Gerard Mulder gelezen, ondertitel: 'Verliefd op een veel jongere vrouw'. Het is één grote sick joke, dat (autobiografische) boek. In de verantwoording vooraf legt Mulder uitvoerig uit dat hij op zijn zevenenvijftigste verliefd werd op een vrouw van vierendertig - die trouwens koud bevallen was van een baby - en dat hij op zijn leeftijd steeds meer behoefte krijgt aan Waarheid; waarheid in tegenstelling tot fictie, dus. Vandaar dus dit boek. Een boek waarin wij eindelijk de Waarheid te horen krijgen over hoe dat nou is, om als ouwe bok met een groen blaadje... enzovoorts.
Nou, en dan begint opa te vertellen. Hoe hij in zijn functie van adjunct hoofdredacteur van HP/De Tijd als een blok valt voor een jonge freelance journaliste in een kort rokje, en zij na enige tijd ook voor hem. Hoe ze hun respectievelijke 'partners' de deur uitwerken, en hoe ze op straat steeds worden nagekeken door - voornamelijk - jonge mannen die zich afvragen wat dat leuke jonge meisje in dat korte rokje met die ouwe lul doet. En hoe oudere mannen juist afgunstig en bewonderend reageren op zijn jonge vriendin, en hoe iedereen (jong & oud) er klakkeloos vanuit gaat dat hij, Gerard dus, wel verschrikkelijk goed moet zijn in bed, een andere verklaring kan blijkbaar niemand bedenken voor deze 'opmerkelijke romance', terwijl Gerard in werkelijkheid net een teen heeft laten amputeren en hij dus met een looprekje naast zijn jonge vriendin voort strompelt.
De jonge vriendin houdt het na een tijdje voor gezien. Ze gaat er vandoor met een leeftijdsgenoot. En dan zit opa stuk. Daar gaat het boekje over. Het is nogal zouteloos opgeschreven allemaal - dat zal dan wel te maken hebben met die 'Waarheid' van Gerard Mulder, of met de non-fictie die hij zo hoog in het vaandel draagt.
De jonge vriendin is trouwens boos over het boekje; zij gaf laatst een interview in een krant (Het Parool, dacht ik) waarin ze zei dat er niks van klopte, en dat Gerard Mulder haar rug op kan met zijn 'feiten' en zijn 'waarheid'.
Het enige interessante is eigenlijk die laatste kwestie: mag iemand zo maar een boek publiceren over (een romance met) een bestaande persoon? Ja, want hij heeft haar naam in het boek veranderd. Toch ligt het niet zo simpel, volgens mij. Ik weet dat een Duitse schrijver een roman heeft moeten terugtrekken - na tussenkomst van de rechter - omdat zijn vriendin vond dat ze er te herkenbaar in werd beschreven. De hele roman (en het ging dus om fictie!) is toen uit de handel gehaald en vernietigd.