quote:
Op dinsdag 31 januari 2006 16:16 schreef Troeta het volgende:De behandeling bestaat uit elke dag een pilletje geven en speciaal heel duur voer.
Het pilletje geven is al dramatisch, het is een zenuwachtge kat en nu zit ze dus constant onder bed.
Het smeerworsttruukje trapt ze niet meer in.
Heeft iemand hier ervaring mee? Zal ze er op den duur wel aan wennen?
Mijn ervaring hiermee is niet echt positief
. Mijn vorige kat had deze ziekte ook, en is daar uiteindelijk ook aan overleden.
Het dieetvoer wilde hij absoluut niet eten. Heb alle soorten geprobeerd (die je bij dierenarts kan kopen, maar ook nierdieet van de dierenwinkel). Het ene voer werd beter gegeten dan het andere, maar ging niet echt geweldig. Daardoor heb ik hem altijd normaal voer bij moeten voeren. Hij at gewoon niet meer genoeg..
Ondanks dat is hij hierdoor erg veel afgevallen.. Dat dagelijkse pilletje was inderdaad ook echt een ramp. Was echt een kwestie van beetpakken, kop naar achter, bek open, pilletje achter in de keel duwen, en mond dichthouden totdat hij het doorslikte. :'(
Op een gegeven moment had hij dat natuurlijk ook door dus echt veel beter werd die band er niet op.
Hij kreeg zijn pilletje altijd na het eten, dus daarna was het gelijk verstoppen geblazen.
Het werkte gewoon niet. Dat arme beest lustte het eten gewoon echt niet, en het was zegmaar echt zon trotse dikke rode kater, die je gewoon niet dagelijks zon pilletje achter in zijn keel kán duwen. Hi werd er alleen maar bang van..
Na een bloedonderzoek bij de dierenarts, waaruit al duidelijk was dat hij niet erg lang meer zou leven, heb ik besloten hem de laatste maand volop lekker, duur, normaal voer te geven, en geen pilletjes. Ik vond het gewoon zielig.
De laatste week was hij niet meer uit mijn kamer te branden, en wilde hij op de een of andere manier de hele tijd bij mij in de buurt zitten.
Wat ook heel bizar was, was dat hij altijd ontzettend tegestribbelde als hij in het vervoermandje moest naar de dierenarts. Heel gevecht was het altijd, waar ik niet zonder schrammen vanaf kwam.
Die laatste keer, toen ik dus met hem naar de dierenarts ging om hem in te laten slapen, hoefde ik alleen maar het vervoersmandje open te zetten, en hij liep vanzelf naar binnen. Daarna, draaide hij zich om, ging rustig zitten, en dat terwijl het deurtje nog gewoon openstond.
Zo van, "het is goed zo".
Mja, die beesten hebben veel meer door dan wij denken.
Ik heb er wel even een slecht gevoel over gehad; je kat met dat gewone voer voeren terwijl je weet dat hij er gewoon van kapot gaat (en dan ook nog eens dit soort artikelen :
http://www.goedgezien.nl/huisdieren.htm ), maar op dat moment was ik blij dat zn laatste weken iig niet gevuld waren met elke dag een pilletjes-gevecht en eten dat ie niet wilde.
Wat ik hiermee wil zeggen is, als dingen echt niet aanslaan, is het bij deze ziekte denk ik beter om gewoon in te zien dat het voorbij is. Ik wilde z'n leven niet rekken op een manier die voor hem niet plezierig was..
Ik heb hem gekregen toen ik 4 jaar was, en op schoot laten inslapen toen ik 19 was, en 't was goed zo.
Succes ermee! Zoals in het artikel staat, zou het ook heel anders kunnen aflopen.
Ik heb geen semi-intelligente signature.
JoPiDo:"Volgens mij is Cutebutpsycho een raszeikwijf, ééntje die je als man absoluut links moet laten liggen."