Wat is dat nou weer.
* Num probeert de oorzaak te zoeken en ziet al snel dat het piepje van het radarscherm komt. Er is een schip in aankomst.
Nou ja dat heb je wel vaker in een haven...
* Num gaat door met zijn koffie en bekommert zich verder niet om wat er verder in de haven gebeurt.
So very hard to die
Thou knowest and I know not
So much the happier I
rebel voelt de warme snuit van het paard in haar nek terwijl hij haar wakker probeert te maken.
ze opent haar ogen en kijkt wat wazig om haar heen.
dan herrinert ze zich waar ze is.
een van de matrosen pakt het paard bij de teugels en lijd hem naar de wal, versuft loopt rebel erachteraan.
ze is weer op het eiland, maar de terugkomst kan haar niet echt verblijden, niet na wat gebeurd is.
daarom besluit ze niet meteen naar haar galerie te gaan om dagobert op te zoeken maar om even haar gedachte te ordenen in het bos.
ze bind de spullen van slainghe weer stevig vast achter het zadel, stapt op en vertrekt naar het bos.
Heerlijk hier 
[Dit bericht is gewijzigd door Num op 18-01-2002 21:50]
Men zegt dat het onheil betekent als er een dode kraai uit de hemel komt gevallen...
Het beest komt met een harde klap, ongelukkig, neer op de kade, niet ver van de vreemdeling die zich tegoed doet aan een fris drankje. En terwijl tussen de veren de maden krioelen en uit het warme vlees zich een weg naar boven wurmen, valt er een ding op... de ring... zo groen als de meest heldere smaragd. De vinger is nergens te bekennen, maar de ring eist alle aandacht op.
Niet zichtbaar vanwaar de vreemdeling zit, staan aan de binnenkant van de ring een tweetal woorden geschreven, met sierlijke letters.
Alucius Prosperro
* Num draait zijn hoofd naar rechts en ziet daar een bultje maden op de rand van de kade liggen.
Hé gatverdamme waar komt dat vandaan!
* Num springt op en weet dan even niet wat hij zal doen. Een klein zwartbruin hoopje maden met een groene glinstering.
Wat is dit nou weer! Zit ik net even te genieten 
* Voorzichtig komt Num wat dichterbij. De nieuwschierigheid overwint het van de angst. Num pakt een stokje en begint in de, vogel of zo, te pulken. En springt dan snel weer aan de kant om kots neigingen te onderdrukken.
Gatverdamme!
* Inmiddels is er wat meer van van het groene ding bloot komen te liggen. Num gaat nogmaals kijken port er nog eens in. De maden glijden aan de kant en de ring komt bloot te liggen. Num probeert de ring aan het stokje te krijgen om het zo uit de bult maden te halen. Het lukt bijna maar door een verkeerde beweging rolt de ring van de kade af het water in
*plons*
AAAAAAAAAAAAAA @%%%##!!
* Num buigt over de kade wetend dat het water daar ongeveer 6 meter diep is.
Dit heb ik weer hoor Laat ook maar zitten ik zie morgen wel weer!
[Dit bericht is gewijzigd door Num op 19-01-2002 11:46]
Waar was ik ook al weer mee bezig? O ja die gekke ring.
* Num loopt richting het reddingsbootgebouw voor wat duikspullen. Wat een zooi hier.
* Na wat zaken aan de kant te hebben gezet is eindelijk een simpele duikuitrusting gevonden. Eerst worden alle onderdelen getest en dan springt Num het water in.
Wauw en dat in de haven! Maar hoe vind ik hier ooit een groene ring?
quote:Er is geen schip meer mee te bezeilen!
Op zaterdag 19 januari 2002 13:24 schreef bixister het volgende:
de haven is G-Havend!
* Num slaat het speelgoedbootje dat bij hem in de badkuip ligt met de rubbereend onder water.
Bam weg boot!
* Num blijft nog even liggen en stapt dan uit het, voor een zeilboot, relatief luxe bad en begint zich af te drogen.
Zal straks maar weer eens kijken of er onder water wat te vinden is.
edit: Ach het is eigenlijk ook al weer te laat daarvoor.
* Num pakt een zeekaart en gaat deze bestuderen. Even later wordt de kaart weer opgeborgen en gaat Num op bed.
[Dit bericht is gewijzigd door Num op 22-01-2002 22:48]
Prachtig hoe die strakke kade muren in de loop van de jaren zijn veranderd in een soort van koraalrots.
* Plotseling ziet Num wat glinsteren. De lamp wordt er op gericht en de glinstering wordt minder.
De ring is gevonden.
* Num pakt de ring op stopt het in een zakje dat aan het duikpak hangt en zwemt nog even verder. Na een kwartiertje gaat het richting boot en komt Num weer boven water.
Eens kijken wat we hier hebben. Een groene ring. Vaag. Van wat voor materiaal zou het zijn? Hoe kan zo'n ding nou uit de lucht komen vallen? Waar kwamen de maden vandaan? Van wie zou de ring zijn?
* Num heeft honger gekregen van het duiken en besluit daarom een beschuitje te pakken. Na het openen van de verpakking merkt Num dat die onder de schimmel zit.
Denk dat de verpakking op de één of ander manier niet helemaal dicht heeft gezeten, zonde...
* Num opent de kleine bootkluis en stops de ring erin. Net als de dag ervoor wordt de zeekaart weer bestudeerd waarna Num zijn bed weer opzoekt.
Wacht op mij!!!!
* Hij laat de plank weer zakken en Lurky springt aan boord. Uit haar bloes vist ze een bankbiljet en duwt het in zijn hand. Ze hijgt:
Naar t vaste land!
* De man tikt aan zijn scheepspet. De plank wordt ratelend opgehesen. De trossen gaan los. De scheepschroef woelt. Onder een zwaar gegrom en in een zwarte wolk van rook verlaat het schip Fokeiland.
Lurky neemt plaats in de lounge en nipt aan haar borrel. Spoedig ziet ze zich omringd door de uitgestrekte blauwte van een kalme zee.
Wie zal ik eens inschakelen? Interpol? Nee die zoeken Craziest al jaren... FBI, CIA, Mossad, KGB allen houden hem al in de gaten... Als ze maar wisten waar hij uithing! Nee dat wordt niks. Een goede priveedetective? Weggesmeten geld. En Callista dan? M'n eigen vlees en bloedje zal nooit in doodsnood verkeren zonder redding door haar echte vader.
* Lurky krijgt ineens een rare verholen glimlach en mijmert weg.
Jezus, ik moet er even mn hoofd bij houden. waar was ik ook alweer gebleven?
* Beelden van bergen geld in haar lab-kluis en een deels verdwenen en deels comateuze maffiatop... Een avontuur in een ruimteschip en een alien geboren... een kosmisch avontuurtje met een god... een bezoek aan een Russiche ruimtebasis... een oproep in haar hut in Kongo...
Ahh de Kongo, heerlijk racen in mijn studebaker over stoffige oerwoudwegen en langs kolkende stromen... Wat let me... Ik ga 's kijken of die ouwe gouwe stud' van me nog pit heeft en hoe t daar is. Als m'n gezin me ooit nog nodig heeft merk ik t vanzelf wel... Jezus weet waar ik zit.
* De scheepssteward kijkt even raar op van de in zich zelf mijmerende vrouw. Ze betaalt goed en hij vult haar glas bij. Ze heft het en proost naar een onzichtbare verre kust:
Bonobocountry here I come!
Wat kan die vrouw zuipen. Ze heeft toch een altijd goede eigenschappen van me over genomen gniffelt Craziest.
Met een nieuw gevuld glas komt Craziest weer aanlopen en valt weer in zijn rol als scheepsteward. Hij legt zijn hoofd diep in zijn kraag en durft haar niet aan te kijken.
Uw drankje mevrouw
* Er volgt geen dankwoordje alleen een leuke fooi. Lurky is helemaal in der zelf verzonken denkt Craziest. Craziest laat Lurky alleen voordat hij zijn ware identiteit prijs geeft. Laat haar maar even bijkomen.
Craziest loopt naar de kapiteinshut en slaat de kapitein op de schouder. We varen nog steeds rondjes om het eiland beste man?
Zoals het een echte kapitein betaamd volgt er een simpele knip. Het zijn mannen van weinig woorden
Ik ben blij dat het eiland achter mij ligt. Moet u voorstellen hoe verschrikkelijk het daar is voor een intelectueel als ik. Veroordeeld te zijn tot eindeloze gesprekjes met cafe- en bar-types die onder invloed van genotmiddelen niet eens meer weten wat ze uitkramen. Zolang ze maar 'lol' hebben' interesseert het ze ook niet wat een ander beweert. Ze maken ruzie waar dat niet nodig is, en dit alleen om hun van verveling gevulde dagen inhoud te geven. Als ze niet klef zitten te zoenen dan janken of braken ze. En als er eens echt iets moet gebeuren laten ze dit maar al te graag van een ander afhangen...
Kom kom mevrouw zo erg kan t toch niet zijn? Er zijn heus wel andere mensen lijkt mij...
O ja? Dat dacht u maar. Voor een gesprek op niveau is men veroordeelt tot een paar Sience-Fiction-Fantasyaanhangers. Een nachtmerrie voor de exacte wetenschapster en realist als ik. Nee nogmaals ik ben blij dat ik er weg ben. Het was zonde van mijn tijd en capaciteit.
Wilt u nog wat drinken?
Graag. Ik ben daar erg verslaafd aan drank geraakt. Het was de enige methode om als nobelprijswinares af te kunnen dalen tot het eiland-nivo.
Maar u gaat mij toch niet vertellen dat het daar alleen maar zatte domme lieden zijn?
Oh nee. Er waren een paar mensen waar ik wel eens mee sprak maar dat zaten zo in hun eigen project. Het was de moeite van de samenwerking niet.
Nou ja, u heeft duidelijk u bui vandaag niet. Wilt u mijn foto's die ik heb gemaakt op Fokeiland zien?
Ja hoor... laat maar zien...
kijk...
So very hard to die
Thou knowest and I know not
So much the happier I
Kijk hier ziet u wat een schitterende bossen er zijn!
Mooi he die herfstkleuren!
Ja hoor werkelijk heel fraai. U kunt goed fotograferen, wat voor lens heeft u daarvoor gebruikt?
Wat vindt u van dit 18e eeuwse paleis?
Dat is een gewone villa.
Ober!
2 jenever graag, 1 zonder ijs.
Heeft u nog meer foto's?
Ja hier. Dit was mijn kastelen route
Wat nou het nut is van zoveel torens. Het lijkt wel een kistje vuurpijlen vanuit de verte gezien...
Deze is ook wel aardig:
Vooral om dat er net zo'n raar beest langs vliegt. Weet u wat dat is.
Dat is een draak.
Een draak?
Ja een draak.
Ja daar ruikt het erg lekker, ik weet er alles van.
Over geur gesproken... Hier rook het ook goed...
Ik at daar vaak ziet u...
Ik ben er wezen duiken...
Dit ben ik.
Even kijken waar de rest van m'n onderwaterfoto's is gebleven...
Eerlijk gezegd heb ik deze niet zelf gemaakt.
Ik heb afdrukken gekocht bij een man in de haven.
Volgend jaar ga ik er beslist weer op vakantie. En u?
Ik ga terug naar Kongo. Mijn vakantie hier zit er voorgoed op.
Laat nog 's wat van die foto's van Num zien...
O, ja, hier,...
Craziest wordt in zijn overpeinzingen gestoord door een golf die over het dek slaat. Het is duidelijk niet meer veilig nog langer op het dek te vertoeven en hij loopt richting kapiteinshut. Zich stevig vast houden aan de reling kijkt Craziest door een raampje waar hij de passagiers zitten.
In een hoekje ziet hij Lurky zitten die allemaal plaatjes aan een vreemde laat zien. De man doet net alsof hij geïnteresseerd is.
Als hij zo door het raampje kijkt waant Craziest zich weer in de Mir waar hij, god weet hoelang, voor een raampje stond wachtend tot de progress weer langs kwam zweven. Dat waren betere tijden. Een nieuwe vloedgolf gaat vol over Craziest heen en hij besluit snel naar de stuurhut te gaan.
Het begint nu ook al te regenen en te donderen. Zorgelijk kijkend probeert de kapitein de goede koers te houden. Het oude schip kraakt en de kapitein ziet Craziest fronsen
Geen zorgen knul, de Duitsers hebben dit schip niet naar de grond gekregen dus zullen we dit ook wel weer overleven. Probeer maar wat te slapen. Over een paar uur is de zee weer zo glas als een biljartlaken
* Craziest schenkt zichzelf nog een glas Beerenburg in en mompelt op een behouden vaart, daarna zakt hij in slaap. Om niet weer wakker te worden
Het schip bleek niet zo trouw als de kapitein had beweerd. Veertig minuten nadat Craziest in slaap was gevallen sloegen de natuurkrachten de eerste gaten in het schip.
Reddingsvesten bleken niet aan boord te zijn. De totaal veraste passagiers maakten geen schijn van kans.
Er zijn geen overlevenden
* Vijf uren later is het enige wat nog aan dit drama herinnert wat vergeelde foto's die op het strak blauwe water drijven. De nabestaanden zullen het dus moeten doen met wat foto's van paleizen, draken, bossen, tuinen, en tropische stranden
De zee geeft en de zee neemt.
Op de bodem van de zee dreven
twee lijken bijeen in het leven
Stroming spoelt ze naar elkaar
in een kuil opnieuw een paar
Botten nu voorgoed bijeen
De zee zout als van geween
Koraal de bloemen op hun graf
Nimmer meer van elkaar af
Eeuwig dansen de vissen
om een liefde zo groot
dat hij voer tot de dood
om elkaar nooit meer te missen
Goeiemiddag, zou je nog een vracht willen verzorgen. We hebben een personeels tekort.
Moet dat nu?
Ja, de pond vertrekt over vijf minuten. Op het vaste land wacht ik op je, de beloning is groot.
* Tuut* *Tuut* *Tuut*
Nou, dat moet dan maar.
* Dagobert rijdt de pond op en vertrekt naar het vaste land.
Er ontstaat een draaikolk en het water lijkt naar de bodem te worden gezogen.
In de haven beginnen de boten te deinen. Het blijft windstil. Jammerend en kreunend schuren de schepen tegen de kademuur.
De mast van de zeilboot van Num zwiept door de hemel.
In het dorp waar ze een tijd lang gelukkig was, kon ze niet langer blijven wonen. Toen ze daar kwam was iedereen vriendelijk en open, en die houding van de dorpsbewoners veranderde niet toen ze een relatie kreeg met 1 van hun dorpsgenoten. Maar toen dat voorbij ging, sloeg de houding van het dorp tegenover haar om; iedereen koos partij voor hem en voor de meeste mensen was zij ineens lucht geworden. Geen prettige sfeer en voor Jojo was het dus duidelijk dat ze daar weg moest, weg van die verstikkende sociale controle.
In de verte ziet ze het Eiland al opdoemen. Nog een half uurtje en dan zal de boot er zijn. Ze vraagt zich af hoe er op haar terugkomst gereageerd zal worden. Ze heeft niet van iedereen even vriendelijk afscheid genomen.
Haar gedachten dwalen verder en voor ze het weet, hoort ze de lage, doffe dreun die het aanleggen van de boot betekent. Ze pakt al haar spullen en duwt de wandelwagen de boot af. Gelukkig kon ze licht reizen en de rest van al haar spullen later laten bezorgen. Bij de taxistandplaats gekomen is ze gelukkig de enige die een taxi nodig heeft, zodat ze in de eerste gereedstaande taxi kan stappen. Naar Villa Faat, zegt ze tegen de chauffeur en 5 minuten later staat ze daar voor de deur.
Garoef graaft wat in de binnenzak van zijn lange jas. Hij vind een steen en een stukje papier. De steen is zijn herinnering aan thuis, het papiertje verteld de Dwerg wat hij moet doen. Garoef loopt langs de kade en mummelt wat in zichzelf. Sterke krachten zouden zich op dit eiland bevinden. De grote vraag is wie en waar.
De Dwerg loopt langzaam over het eiland. Hij ziet de vele gebouwen. Sommige modern, sommige wat ouder. Een keuze maken is moeilijk. Is het de gok waard om zijn aanwezigheid bekend te maken, of kan de oude zich beter stilhouden en zelf op onderzoek uit gaan.
Voorlopig lijkt de Dwerg die laatste optie het verstandigst. Hij zoekt wat beschutting in de rand van het bos en wacht af.
Hij draait zich om en loopt naar binnen om daar een kop warme chocolademelk te halen.
Tot gauw, lief eiland * flusitert hij.
Zonder al te veel moeite draait hij de schroefjes van de telescop los, schuift de poten uit, draait de boel weer vast, stelt de hoek in en stelt scherp. Hij gaat licht door zijn knieen en kijkt door de lens.
Garoef is lichtelijk verbaasd dat er ondanks het weinige licht toch zo'n sterloze lucht is en haalt zijn oog van de lens. Dan haalt hij de lenskap van de telescoop af en kijkt opnieuw.
Zijn oog schiet door de hemel. Vol verbazing observeerd hij het leven zo hoog in de lucht. De zwaan, de meerkoet, maar ook de olifant en de grote beer ziet hij. De weegschaal, de tweeling, de leeuw. Zijn oog gaat verder van de kleine beer naar de theekan en uiteindelijk vindt hij wat hij zocht.
De schutter.. * klinkt het zacht, maar vol euphorie. Hij is er, gekomen voor mij. Dankje wel.
* Aandacht bestudeerd Garoef de sterrenformatie. De hoekige vormen wijzen hem duidelijk de richting. Hij moet het eiland op, daar waar de schutter wijst. Voorzichtig bergt hij de telescoop weer op.
* TARAraboemdijee loopt naar de brug en ziet dat alles in gereedheid is gebracht voor vertrek. Alleen nog toestemming van de haven-autoriteiten (die hun handen vol hebben) en ze kunnen gaan. Als Tara rondkijkt ziet hij echter Angelique nergens. Hij loopt naar zijn butler.
James? Heb jij Angelique gezien?
* James vertelt hem dat Angelique niet aan boord is geweest
Maar ze vertrok een uurtje voor mij, ze moet hier allang wezen
* TARAraboemdijee rent het schip door en als hij zich ervan bewust word dat ze echt niet op het schip is springt hij op de kade en baant zich een weg door de menigte op zoek naar Angelique
Waar is hij nu?
* James haalt zijn schouders op. Angelique kijkt ongerust richting de bergen boven het dorp waar de villa ligt. Tara is weg en de tijd begint inmiddels te dringen.
James, als hij terugkomt, laat hem hierblijven, ik ga naar hem op zoek en kom zeker over een uur terug.
* Angelique sprint de kade op en rent richting de villa.
De motor wordt gestart en het schip ronkt de baai uit. Voorzichtig wordt er om enkele wrakken en andere ondieptes gemanouvreerd. Ondanks dat het nu vloed had moeten zijn begint het water zich juist steeds verder terug te trekken. Al de wrakken van al de personen die hier in de loop van de jaren zijn aangespoelt komen langzaam boven water. Als deze schepen niet waren gezonken dan had het eiland vrijwel geen bewoners gehad.
* De bodem van de boot schuurt over een ondiepte maar loopt net niet vast.
Dag eiland.
James? Ik heb Angelique niet kunnen vinden.
* James vertelt Tara van Angelique's korte bezoek
Ik ben haar niet tegen gekomen, maar ben dan ook door het bos teruggelopen. Ik hoop dat ze er zo aankomt. James, laadt het motorbootje te water en meer deze aan. Ga dan met het schip buitengaats liggen, ik blijf hier met het bootje tot het laatste moment wachten op haar terugkomst.
* TARAraboemdijee springt weer op de kade en ijsbeert een poosje heen en weer. Als het motorbootje is aangemeerd zwaait hij naar James en met luid getoeter kiest het grote jacht ruim sop, zich met moeite uit de haven manuevrerend, bijna vastlopend op de ontstane zandbanken.
Tot straks James
Nu hopen dat Angelique snel genoeg opduikt.
De golven zijn hoog, de stroming sterk. Regelmatig slaan er golven over de boot.
En toch. Ondanks de woest zee, de regen, de wind is er op de een of andere manier een gevoel van rust.
* Num gaat in de boot zitten en doet de deur goed dicht.
In de kajuit moet ik de golf....
quote:zelfs nu vergeet je Merel...
Op zondag 18 januari 2004 23:55 schreef TARAraboemdijee het volgende:
Niet alleen zijn geliefde eiland, ook zijn geliefde Angelique. Hij start de motor, veegt zijn tranen weg en vaart snel richting zijn jacht]
eiland lang geleden dat ik hier geweest ben, het gaat je bewoners goed!
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
quote:Hij vergeet er wel meer..
Op zondag 18 januari 2004 23:56 schreef just me het volgende:[..]
zelfs nu vergeet je Merel...
http://www.youtube.com/watch?v=yJ2UROhv-PI
MPS, iedere dag van de week een ander profiel,
http://www.youtube.com/watch?v=AiJft-VnxEg
James, we moeten nu vertrekken, nu het nog kan, anders kunnen we de golf niet voor blijven. Straks is het tijd om te treuren. Ik ben te vinden op het achterdek.
* TARAraboemdijee loopt naar het achterdek en blijft vanaf de reling naar het eiland staren wat nu langzaam kleiner wordt. Achter het eiland ziet hij de grote vloedgolf al opdoemen
Vaarwel Angelique, ik zal je nooit vergeten en altijd van je blijven houden.
quote:* VixenFromHell komt Tara tegen en vertelt hem wat
Op zondag 18 januari 2004 23:55 schreef TARAraboemdijee het volgende:
* VixenFromHell heeft tot het allerlaatste moment gewacht. De sirenes beginnen te loeien en kondigen de vloedgolf aan. De haven is al bijna helemaal droog vanwege het wegtrekkende water. Hij kijkt een laatste maal om zich heen, en stapt dan aan boord van het motorbootje, het eiland voor altijd achter zich latend. Niet alleen zijn geliefde eiland, ook zijn geliefde Angelique. Hij start de motor, veegt zijn tranen weg en vaart snel richting zijn jacht
Angelique is bij vrienden en ik moest zeggen dat ze van je houd!
|
|
