Depressief door de hormonen

sugar. Goed, hoor. En fijn dat je het laat weten. Mooi om te lezen dat je zo hebt kunnen genieten en dat het goed is gegaan. Een moedige vrouw. Dat ben je zeker!!

Sugar ik vind het verhaal van de V&D heel goed klinken hoor. En dan je zorgen maken dat je een slechte moeder bent, echt niet! . Heel knap dat je doorzet en toch dingen gaat doen. Twee van die kleintjes is zwaar. Hoe vaak heb ik niet bij de tram gestaan met een oppaskindje van twee plus eentje in zo'n mega kinderwagen en dan die treden op moeten. Daar zakt de moed af en toe van in je schoenen.
Extra bewondering dat je inziet dat er op uit gaan zorgt dat je wat minder in de depri gevoelens blijft hangen. En trouwens ook bewondering dat je het hier zo open en eerlijk verteld.

quote:

Op vrijdag 6 oktober 2006 21:00 schreef Tinkepink het volgende:
Mijn man en ik hadden kort na de geboorte besloten op vakantie te gaan. We hebben een huis gehuurd in de buurt van het strand en thuis de boel de boel gelaten. Gewoon lekker met z'n viertjes wennen aan elkaar en proberen tot rust te komen. Het heeft ons goed gedaan, als was het dan geen gewone relaxte vakantie. Als jullie de mogelijkheid hebben kan ik je zoiets alleen maar aanraden.

We gaan komende maandag een midweekje weg. Stond al gepland voor Storm's geboorte en we laten het gewoon doorgaan. Hopelijk pakt het net zo goed uit als destijds bij jullie.

Wat lief ook dat die mevrouw tegen je zei dat je moedig was Sugar, dat kon je precies goed gebruiken denk ik. Goed dat je erop uit gaat! En wat knap dat je zo relaxed bleef. Zo'n midweekje weg is ook alleen maar goed denk ik. Alvast een heel fijne vakantie gewenst.

Wat fijn om al je verhalen te lezen Sugar.
Ik hoorde laatst ook iemand die juist door structuur en dingen 'doen' steeds meer grip kreeg.
Hopenlijk werkt het voor jou ook.

En een midweek weg. Fijn! Hopenlijk geeft het jullie tijd en rust.

dat dingen doen helpt vind ik heel begrijpelijk, maar je moet 't wel kunnen opbrengen. dus: heel dapper dat je er de puf voor vond/bij elkaar wist te rapen. en fijn dat jullie er ook echt lol aan beleefd hebben. die midweek lijkt me ook een goed plan, heerlijk, en zal allicht ook weer een beetje helpen. kan je man een beetje overweg met de situatie?

ik vind het wel herkenbaar hoor evengoed. ik moet mezelf ook dwingen om eruit te gaan, zag daar zo tegenop met 2 kinderen. heb dat nog steeds wel. ben niet zo'n supermoeke denk ik dan. maar als je het gaat doen blijkt het te gaan. super dus van je!

Hier nog zo'n "ik moet me dwingen om" mama. Daarom extra veel bewondering voor je uitstapje Sugar!

Ik ben trots op je Sugar. Echt heel trots!

quote:

Op vrijdag 6 oktober 2006 20:46 schreef Sugar het volgende:
Ik had alle vertrouwen in Maria, in Storm en in mezelf.

Bravooo! Wat heerlijk Sugar!
Dat moment wordt je nooit meer afgepakt. Probeer het je voor de geest te halen op momenten dat het even níet lekker gaat.

Sugar wat goed!

Sugartje? Hoe is het nu met je? Kom eens vertellen! _{Als je wil uiteraard. (}

quote:

Op vrijdag 6 oktober 2006 21:12 schreef Sugar het volgende:

[..]

We gaan komende maandag een midweekje weg. Stond al gepland voor Storm's geboorte en we laten het gewoon doorgaan. Hopelijk pakt het net zo goed uit als destijds bij jullie.

Sugar is dus waarschijnlijk voor vrijdag niet terug. Hopelijk sta je hier zaterdag te stuiteren omdat het zo leuk was Sugar

Oh ja... Duh...

Think BE, think!

quote:

Op woensdag 11 oktober 2006 14:01 schreef Brighteyes het volgende:
Oh ja... Duh...

Think BE, think!

Je blijft een top modje hoor

Lief!

We zijn inderdaad vandaag teruggekomen van de 'vakantie'.
Het was een heel moeizame week, met 1 echt goede dag en vooral ook veel zware momenten (voor het hele gezin). Vandaag gaat het weer heel slecht, ik vind het zelf vreselijk en weet soms echt niet of het goed gaat komen en wanneer dan. Ik wil zo graag die knop vinden bij mezelf waardoor alles weer een béétje leuk wordt. Echt, als die knop er zou zijn dan ramde ik er meteen heel hard op. De situatie waarin we nu allemaal zitten is zo negatief, zo futloos, zo besluiteloos en zo verdrietig. Hoeveel wandelingen heb ik al niet gemaakt terwijl de tranen over mijn wangen stroomden?

Maar: ik vecht wel en probeer echt steeds toch dingen te verzinnen die misschien even helpen. Ik merk gewoon zelfs door mijn neerslachtigheid heen wat ons mensen drijft: de wil te overleven (al klinkt dat vreselijk overdreven in mijn situatie. Ik heb tenslotte eten en drinken, dak boven mijn hoofd enzovoorts.) Dus hier volgen de plannen (niet geheel uit mijzelf gekomen, want daarvoor veel te weinig daadkracht nu, maar a la) om zo vlug mogelijk weer mezelf terug te vinden en vooral ook de lol in het leven:

de dagen en momenten met Storm of allebei de kindjes juist opzoeken en niet mijden (doe ik nu). _{Want als ik ze allebei heb, dan kan ik het ook en sleept het me meteen door de dag heen. Sterker nog, als ik dan een leuke (halve) dag heb, ben ik trots op mezelf én voel ik me eindelijk weer iets beter over mezelf.}

sporten morgen

maandag bij dokter doorverwijzing voor diëtiste vragen

alles plannen op papier

alles delen met mijn man (vooral ook alle dingen die ik eigenlijk ook wilde doen of moest doen, maar nu alleen in hoofd laat, waardoor hij niet eens kán helpen, maar ik wel de hele dag tegen alles opzie en aanhik)

elke dag iets leuks voor mezelf doen (Maar wat? Ik vind niks leuk... Daarover dus nog denken ofzo.)

Hopelijk werkt het. Met name punt 1 is belangrijk, want ik moet toch 3 dagen met de kindjes rooien elke week. Nu wel veel hulp van (schoon)ouders, maar misschien werkt het wel veel beter als ik die dingen weer zelf doe en dus én iets heb om voor te leven én iets heb wat ik kán en controleer.

sugar, het gaat je wel lukken hoor!
je hebt 2 prachtige kinderen op de wereld gezet, als je dat kan kan je alles

super dat er plannen zijn, je kan weer een stapje verder nu.
fijn dat je inderdaad nu 'dingen' hebt om naar toe te werken, het zal heus niet 1,2,3 gaan, maar dat hóeft ook niet!
neem er de tijd voor, en probeer van de kleine dingen weer te genieten.
je staat er niet alleen voor

Sugar, ik vind het echt dapper van je hoe je er mee omgaat, dat je ondanks het diepe dal toch naar die 'ratio' in jezelf luistert. Zoals al zo vaak gezegd, het kost veel tijd en werk, maar met hulp van je omgeving kan je het echt! Dit gevoel kan zo diep en groot en allesoverweldigend zijn, maar toch weet je jezelf steeds weer (ook al is het dan even) terug te vinden en die momenten zullen steeds vaker komen.
Sterkte!

Sugar, wat klinkt het allemaal rot en toch klink je zo sterk. Dingen op papier zetten en delen met anderen is al een hele goede stap. En nu is het een kwestie van tijd denk ik en wordt het langzaam maar zeker zoals het zijn moet. Ik denk aan je

Sugar.

Ik zei het van de week nog tegen iemand anders:
Ooit schijnt het zonnetje weer regelmatig, heel veel sterkte voor de tussentijd!

och lieve sugar, wat ga jij door een hel momenteel zeg... ik denk veel aan je. herken ook wel dingen, maar niet zo erg dan zeg maar. Ik vind je ook een moedige vrouw en ik wens je heel veel sterkte met je plannen, maar eis niet te veel van jezelf tegelijk he!

Sugar Weet verder ff niks te zeggen.

Ach Sugar wat is het toch allemaal rot en ik gun je zoveel zonneschijn. Aarzel niet om toch nog aan medicijnen te denken hoor, als je daarmee sneller die knop kunt vinden is het toch meegenomen? Dat is geen falen maar gewoon een tekort in je lichaam oplossen.
Nog een klein tipje wat ik ooit kreeg, probeer op een lijstje de momenten bij te houden dat je wel een lach op je gezicht hebt gehad, of dat je je fijn voelde. Zo krijg je een beetje inzicht in het feit dat het niet alleen maar donker en naar is maar dat er ook nog mooie momenten zijn. Het heeft mij toen best wel geholpen omdat alles onder een sluier van triestigheid leek te liggen, en ineens zag ik dat ook nog wel kon lachen.
Misschien heb je hier ook iets aan?
Je hebt een goed actieplan gemaakt Sugar en ik vind je heel erg dapper

Sugar, dingen klinken herkenbaar (alleen ik heb geen kindjes).
Dingen plannen kan je houvast geven, maar wat belana ook zegt: eis niet teveel van jezelf tegelijk.

Hopelijk wordt alles gauw weer wat minder zwaar voor je, sterkte Sugar